Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "wachlarze" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Powstanie kolekcji współczesnej kaligrafii japońskiej w Muzeum Okręgowym w Toruniu i perspektywy jej rozwoju
Creation of a collection of contemporary Japanese calligraphy in the District Museum in Toruń and prospects for its developments
Autorzy:
Paczuska, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29519328.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
kaligrafia
Japonia
poezja
performance
zwoje
wachlarze
chigiri-e
calligraphy
Japan
poetry
scrolls
fans
Opis:
Tematem artykułu jest powstanie jednej z najmłodszych kolekcji Muzeum Okręgowego w Toruniu – zbioru współczesnej kaligrafii japońskiej, w latach 2010–2022. Dzięki darowiznom przekazanym przez japońskich mistrzów kaligrafii udało się stworzyć liczącą blisko 150 obiektów kolekcję. Wobec niemal całkowitego braku zakupów obiektów sztuki Dalekiego Wschodu do zbiorów muzeum w ostatnich dekadach, dalsze wzbogacanie kolekcji Kamienicy pod Gwiazdą bazowało na darowiznach. Najliczniejsze pochodziły od japońskich mistrzów kaligrafii. Dzięki nim udało nam się zgromadzić wyjątkowy w skali krajowej, ciekawy i różnorodny zbiór współczesnej kaligrafii japońskiej. Od pierwszego spotkania z mistrzyniami i mistrzami japońskiej kaligrafii podczas wystawy w 2010 roku nasze kontakty cechowały się wzajemnym szacunkiem, serdecznością i zrozumieniem. Najlepszym dowodem na to jest coroczna organizacja przez Muzeum Okręgowe Toruniu wspólnie z Association for International Advancement of Calligraphy Culture (AIACC) wystaw w Toruniu oraz przyjazdy kaligrafów, którzy nie tylko dzielili się swoją wiedzą i umiejętnościami z uczestnikami warsztatów, ale także przekazywali swoje dzieła Muzeum Okręgowemu w Toruniu. Nieocenioną rolę przy organizacji wystaw i kontaktach z kaligrafami od początku odgrywa sekretarz generalny AIACC – Shinkichi Okada. Powstanie kolekcji kaligrafii japońskiej Muzeum Okręgowego w Toruniu jest dla kustosza przykładem komfortowej sytuacji tworzenia zbioru. Poprzez regularny napływ nabytków i możliwość samodzielnego dokonywania wyboru części prac, które go dopełniają, mogliśmy stworzyć bardzo różnorodną kolekcję. Znajdują się w niej dzieła prezentujące szeroki wachlarz stylów kaligraficznych, począwszy od tradycyjnych po nowoczesne, będące na pograniczu malarstwa. Na pracach tych pojawiają się hasła, sentencje oraz poezja od wierszy Kakinomoto no Hitomaro (ur. ok. 660, zm. 707–708), po haiku Masaki Yūko, poetki urodzonej w 1952 roku. Co nie mniej ważne, zbiór ten nie jest zamknięty, gdyż współpraca ze stowarzyszeniem AIACC nadal jest kontynuowana, co daje nadzieję na pozyskanie następnych prac do naszej kolekcji.
The topic of the article is the creation of one of the youngest collections of the District Museum in Toruń – a collection of contemporary Japanese calligraphy, in the years 2010–2022. Thanks to donations from Japanese calligraphy masters, it was possible to create a collection of nearly 150 objects. Due to the almost complete lack of purchases of Far Eastern art objects for the museum’s collection in recent decades, further enrichment of the Kamienica pod Gwiazdą collection was based on donations. The most numerous came from Japanese calligraphy masters. Thanks to them, we have managed to gather a unique, interesting and diverse collection of contemporary Japanese calligraphy, unique on a national scale. Since the first meeting with the masters of Japanese calligraphy during the exhibition in 2010, our contacts were characterized by mutual respect, cordiality and understanding. The best proof of this are both: the District Museum of Toruń hosting an annual exhibition in cooperation with the Association for International Advancement of Calligraphy Culture (AIACC) and the visits of calligraphers who not only shared their knowledge and skills with workshop participants, but also donated their works to the Museum. From the very beginning, the Secretary General of AIACC, Shinkichi Okada, has played an invaluable role in said actions. The creation of the Japanese calligraphy collection of the District Museum in Toruń is an example of a comfortable situation for the curator, while creating a collection. Thanks to the regular inflow of acquisitions and the ability to independently select some of the works that complement it, we have been able to create a very diverse collection. It contains works presenting a wide range of calligraphic styles, from traditional to modern, bordering on painting. These works contain slogans, maxims and poetry from the poems of Kakinomoto no Hitomaro (born around 660, died 707–708), after the haiku of Masaka Yūko, a poet born in 1952. Last but not least, this collection is not closed, as cooperation with the AIACC is still ongoing, which gives hope that more works will be added to our collection.
Źródło:
TECHNE. Seria Nowa; 2023, 1, 11; 239-257
2084-851X
Pojawia się w:
TECHNE. Seria Nowa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wachlarz w Kościele Wschodnim i Zachodnim oraz w kulturze świata
Fan in the Eastern and Western Church and in the culture of the world
Autorzy:
Wasilewska, Jolanta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/783867.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
wachlarz typu ekran
oganiaczka
składany
brisé
Ripidion
flabellum
wachlarz na Bliskim i Dalekim Wschodzie
wachlarze japońskie osobiste
teatralne
wojenne
wachlarz chiński
koreański
fixed fan
folding fan
ripidion
Japanese personal
theater and military fans
Chinese fan
Korean fan
Opis:
The history of a fan – an object that could be seen as exquisite (or even superfluous) – is extremely rich and interesting from the point of view of customs, history and art history. It is amazing how this small object of everyday use, currently considered to be women’s fashion utensils, has had multiple and important functions for millennia. Since the earliest times, fans have been used for cooling, stripping insects, sun protection or setting fire. In ancient Egypt the fans were used by pharaohs and priests as attributes of power and grandeur. Until the 1950s, two fans (flabella) were used in the Western Church as an honorary distinction in processions during which the Pope was carried on shoulders on the gestatorial chair (sedia gestatoria). In the liturgy of the Eastern Church the use of fans (ripidia) has survived to our times, although their significance has already become entirely symbolic. Battle fans come from the Far East, where they served primarily as a sign of officer rank, but also as a weapon. They were used from the 6th to the 16th century, when they reached the peak of popularity. The fans arrived in Europe along with expeditions to the Far East. The golden times of fans came in the 17th and 18th centuries. They ruled in upper-class salons and royal courts throughout Europe. They have become a symbol of prosperity, refinement and coquetry regardless of the time of year. The fan has become the attribute of a lady. Folding fans have gained the most popularity. The fans were made of wood, precious metals, ivory, tortoiseshell, leather, parchment, silk, linen, paper, feathers, and also leaves. They were carved, painted, embroidered and decorated with jewels. They took different forms depending on the application and needs. They were small and large, straight, folded, pleated, round, semicircular, in the shape of a leaf or a streamer, on a long or short handle.
Historia wachlarza, wydawałoby się przedmiotu zbytkownego (a nawet zbędnego), jest niezwykle bogata i ciekawa z punktu widzenia obyczajów, historii i historii sztuki. To zdumiewające, jak ta niewielka rzecz codziennego użytku, współcześnie zaliczana do utensyliów mody kobiecej, przez tysiąclecia pełniła wielorakie i ważne funkcje. Od najdawniejszych czasów wachlarze były używane do ochłody, odpędzania owadów, ochrony przed słońcem czy do rozniecania ognia. W starożytnym Egipcie wachlarze paradne używane były przez faraonów i kapłanów jako atrybuty władzy i dostojeństwa. Do lat 50. XX wieku w Kościele Zachodnim były używane dwa wachlarze (flabella) jako wyróżnienie honorowe w procesjach, podczas których niesiono papieża na sedia gestatoria. W liturgii Kościoła Wschodniego do naszych czasów przetrwało używanie wachlarzy (ripidia), chociaż ich znaczenie stało się już zupełnie symboliczne. Znane są także wachlarze bojowe. Wywodzą się z Dalekiego Wschodu, gdzie służyły przede wszystkim jako oznaka rangi oficerskiej, ale także jako broń. Używane były od VI do XVI wieku, kiedy to osiągnęły szczyt popularności. Wachlarze do Europy przybyły wraz z wyprawami na Daleki Wschód. W XVII i XVIII wieku nastały złote czasy wachlarzy. Królowały w salonach wyższych sfer i na dworach królewskich całej Europy. Były symbolem dostatku, wykwintności i kokieterii bez względu na porę roku. Wachlarz stał się atrybutem damy. Największą popularność zyskały wachlarze składane. Wachlarze wykonywane były z drewna, metali szlachetnych, kości słoniowej, szylkretu, skóry, pergaminu, jedwabiu, płótna, papieru, piór, także z liści; były rzeźbione, malowane, haftowane i ozdabiane klejnotami. Przybierały różne formy w zależności od zastosowania i potrzeb, były małe i duże, proste, składane, plisowane, okrągłe, półkoliste, w kształcie liścia, chorągiewki, na długim lub krótkim uchwycie.
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2019, 111; 357-392
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Symboliczne wcielenia Oskara Kokoschki - Tristan
Symbolic incarnations of Oskar Kokoschka – Tristan
Autorzy:
Długosz, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1887884.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Oskar Kokoschka
Alma Mahler
Gustav Mahler
Walter Gropius
Richard Wagner
Tristan
Izolda
król Marek
„Die Windsbraut”
wachlarze
trubadurzy
średniowiecze
rycerz
pasowanie
dramat muzyczny
triada celtycka
symboliczna identyfikacja
autokreacja artysty
autoportret
ekspresjonizm
Wiedeń ok. 1900
Iseult
King Mark
fans
troubadours
Middle Ages
knight
knighting
musical drama
Celtic triad
symbolic identification
artist's self-creation
selfportrait
expressionism
Vienna around 1900
Opis:
From the very beginning of his artistic career Oskar Kokoschka systematically used historical, literary and mythological persons, whose figures, being recognizable in culture, facilitated the expression of his own psychological states and life experiences. The young painter, familiar with the classic works of literature, was also fascinated by music. One of his most vivid musical memories mentioned in an interview after more than half a century, was connected with his visits at the Vienna opera horse where he hare heard concerts directed by Gustav Mahler. A an especially enduring memory was that of the performance of R. Wagner’s drama Tristan und Isolde. From that time on the story of the mythical couple of lovers dominated the artist’s imagination, and after his meeting with Gustav's widow, Alma Mahler, he was able to assume a personified figure involving all the three people. As a result Kokoschka and Alma's love affair was supposed to develop according to the historical and mythical scenario of the medieval, and originally Celtic, saga. The artist first played the role of a life-guardsman seeking the favor of the patron of the Vienna cultural elite, and also seeking the hand of the inaccessible „queen” left by the dead director, „the old king”. Having won her acceptance the painter was able to be in her good graces for some time as her lover. However, a tragic turnabout, and at the same time the end of the relation, was inevitably inscribed in the process, in which the „young pretender” Kokoschka, having entered the role of the king, next had to give way to the next candidate. Stages of this symbolic process can be seen in Kokoschka’s letters as well as in his literary and visual works from the period of his relationship with Alma Mahler in the years 1912-1915, when one compares the facts from the protagonists’ lives with, among others, the medieval versions of the Tristan legend and its version composed by Wagner.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2013, 61, 4; 159-203
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies