Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "vibrant matter" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
The Mind Is the World: Virginia Woolf on the Embodied Self
Autorzy:
Serrano, Leonor María Martínez
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2159832.pdf
Data publikacji:
2020-12-13
Wydawca:
Akademia Pomorska w Słupsku
Tematy:
embodied self
more-than-human
perception
transcorporeality
vibrant matter
Virginia Woolf
Opis:
Drawing on Jean-Luc Nancy’s insights into bodies as the place of existence, David Abram’s thinking on the more-than-human world, Jane Bennett’s conceptualisation of vibrant matter and Stacy Alaimo’s notion of “transcorporeality,” this article explores how Virginia Woolf transforms fiction into a powerful epistemological tool in her examination of the self amidst a vibrant world. In novels like Mrs. Dalloway (1925), To the Lighthouse (1927) and The Waves(1931), Woolf found not only that human beings are finite, singular and exposed, but also porous, embodied selves that are sensuously immersed in the vitality intrinsic to matter. Fascinated by the flow of consciousness and the workings of the human mind when confronted with reality, the novelist seeks to capture the evanescent moment in time as refracted through the consciousness of her own characters. Her compulsion to write down impressions, thoughts, and half-ideas is expressive of her concern with imposing order upon the phenomena of a world populated by agentive entities through the medium of language. If the flux of life was simply unstoppable, language gave her at least the opportunity to freeze moments of being and look at them as if from simultaneous perspectives, as well as to shed light on how humans are in and of the earth – i.e., part of, not apart from, a more-than-human world.
Źródło:
Ars inter Culturas; 2020, 9; 295-315
2083-1226
Pojawia się w:
Ars inter Culturas
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Telepathic Visions: On Alvin Yapan’s An Kubo sa Kawayanan (2015)
Autorzy:
Benitez, Christian Jil
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1195841.pdf
Data publikacji:
2021-06-30
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Katedra Italianistyki. Polskie Towarzystwo Retoryczne
Tematy:
filipińskie kino współczesne
Alvin Yapan
nowy materializm
telepatia
widzenie
Philippine contemporary (eco)cinema
vibrant matter
telepathy
spectatorship
Opis:
This article considers the practice of encouraged gazing in Alvin Yapan's An Kubo sa Kawayanan (“The Hut in the Bamboo Grove”) (2015) as a possible exercise on revering things. As such, it is wagered to be instructive towards a reunderstanding of vision as a form of material encounter with things beyond their mere objectification. Sense of sight is argued to be a human telepathic ability, that is, a distance (tele) feeling (pathein) with and for thigns, despite and because of their indeterminate materialities. Through looking closely at the rhetorical engagements of Yapan's Kubo with its various viewers and critics, the essay attempts to articulate that such telepathic work can be an instance of enchantment with things, wherein one becomes most permeable to the vitalities of others. At the same time, this is also deemed as a consequence of one's active practicing of careful atttention to these materialities performing their own vitalities in the same ecology, no matter how seemingly imperceptible.
Niniejszy artykuł ukazuje zjawisko "intensywnego patrzenia" (encouraged gazing) w filmie Alvina Yapana An Kubo sa Kawayanan („Chata w bambusowym gaju”) (2015) jako potencjalne ćwiczenie w oddawaniu czci rzeczom, prowadzące do zrozumienia widzenia jako formy materialnego spotkania z rzeczami, wykraczającego poza ich zwykłe uprzedmiotowienie. Autor argumentuje, że zmysł wzroku jest ludzką zdolnością telepatyczną, to znaczy odległym (tele) odczuwaniem (pathein) z rzeczami i dla rzeczy, pomimo i z powodu ich nieokreślonej materialności. Przyglądając się bliżej retorycznym negocjacjom pomiędzy filmem Yapana a jego widzami i krytykami, autor zauważa, że tak rozumiana telepatia może być traktowana jako zachwyt nad rzeczami, w którym człowiek współodczuwa ich witalność. Jest to jednocześnie konsekwencja aktywnego praktykowania uważności wobec przedmiotów i innych form nieożywionych, które realizują swoje własne życiowe siły w tej samej ekologii, bez względu na to jak niezauważalne się wydają.
Źródło:
Res Rhetorica; 2021, 8, 2; 55-81
2392-3113
Pojawia się w:
Res Rhetorica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies