Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "verbal and non-verbal codes" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Disease as a movie theme. Media and genological analysis
Autorzy:
Bożek, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22622574.pdf
Data publikacji:
2020-11-27
Wydawca:
Uniwersytet Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
film
kinematografia
analiza
kody werbalne i niewerbalne
struktura dramaturgiczna
cinematography
analysis
verbal and non-verbal codes
dramatic structure
Opis:
The paper concentrates on a comparative interpretation of two films which are classified by their authors as melodramas. The first one is Michael Haneke’s Love and the second one is The Notebook by Nick Cassavetes. The films selected for this analysis represent two different attitudes to disease. Haneke creates a moving image of dying, which is associated not only with physical death, but also the death of human dignity. Cassavetes focuses on a story before the disease of the main heroine, while her affliction is treated as a complement to the happy life, rather than a leading motif. The purpose of the paper is to compare the films from different perspectives: media and genological, as well as to answer the question why directors from various cultures perceive the topic of disease as a film theme in such distinct ways.
Artykuł skupia się na interpretacji porównawczej dwóch filmów określonych przez ich twórców jako melodramaty. Pierwszy to Miłość w reżyserii Michaela Haneke, drugi zaś Pamiętnik autorstwa Nicka Cassavetesa. Wybrane do analizy dzieła reprezentują różne spojrzenia na chorobę. Haneke tworzy przejmujący obraz umierania, które kojarzy się nie tylko ze śmiercią ciała, ale i ludzkiej godności. Cassavetes skupia się na historii, która wydarzyła się przed chorobą głównej bohaterki, jej przypadłość traktuje jako dopełnienie do szczęśliwego życia, nie zaś wiodący temat obrazu. Celem artykułu jest porównanie obu filmów w perspektywach: medioznawczej i genologicznej, oraz odpowiedź na pytanie, dlaczego twórcy z różnych kręgów kulturowych tak odmiennie podchodzą do choroby jako tematu filmowego.
Źródło:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura; 2020, 12, 4; 15-25
2083-7275
Pojawia się w:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Semantyka grzebowisk dla zwierząt na tle miejsc pochówków ludzi. Analiza porównawcza makroznaków
Autorzy:
Sobstyl, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/34607052.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
texts of culture
human and pet cemeteries
macro-sign
verbal and non-verbal codes
teksty kultury
cmentarze dla ludzi i zwierząt
makroznak
kod werbalny i niewerbalny
Opis:
The contemporary practice of creating official animal burial sites exhibits certain analogies with cemeteries, which function not only as burial sites for humans but also as complex symbols of remembering the dead. Both are macro-signs, manifested through verbal and non-verbal codes. Human cemeteries are characterised by greater symbolic complexity and diversity, deriving from centuries-old cultural and religious traditions. The linguistic and non-linguistic actions performed with respect to cemeteries, in the broadly understood situational context, are closely related to the sphere of sacrum, represented by the symbol of the cross. Although pet cemeteries are identical to human cemeteries in terms of certain code elements (including headstone inscriptions, photographs, and figural sculptures), such cemeteries are less complex and relate chiefly to the sphere of profanum, represented by symbols of the widespread myth of the Rainbow Bridge. However, the common denominator of both macro-signs are the linguistic and non-linguistic actions that are inspired by the feelings of sadness, love, and gratitude.
Obserwowane współcześnie zjawisko powstawania oficjalnych grzebowisk dla zwierząt opiera się w określonych aspektach na analogiach do cmentarzy, traktowanych nie tylko jako miejsce pochówku ludzi, lecz także jako złożony symbol pamięci o nich. Oba typy miejsc należy traktować jako makroznaki reprezentowane przez kod werbalny i niewerbalny. Cmentarze dla ludzi charakteryzuje większa złożoność i różnorodność symboliki, opartej na wielowiekowej tradycji zarówno w ujęciu kulturowym, jak i religijnym. Działania językowe i pozajęzykowe, dokonywane w szeroko rozumianej ramie sytuacyjnej, są ściśle związane ze sferą sacrum, reprezentowaną przez symbol krzyża. W wypadku cmentarzy dla zwierząt, mimo że charakteryzują je tożsame elementy kodów (np. inskrypcje nagrobne, fotografie, rzeźby figuralne), to jednak ich realizacja przybiera mniej złożoną formę i opiera się głównie na sferze profanum reprezentowanej przez symbole związane ze współcześnie rozpowszechnionym mitem o tęczowym moście. Cechą wspólną dla obu makroznaków są działania językowe i pozajęzykowe motywowane przez uczucia tęsknoty, miłości i wdzięczności.
Źródło:
Etnolingwistyka. Problemy Języka i Kultury; 2020, 32; 157-171
0860-8032
Pojawia się w:
Etnolingwistyka. Problemy Języka i Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies