Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "uzus językowy" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Użycie wielkich liter w tekstach prawniczych w kontekście przekładu z języka hiszpańskiego na polski
Autorzy:
Nowakowska-Głuszak, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2050058.pdf
Data publikacji:
2021-04-01
Wydawca:
Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu. Wydawnictwo UMK
Tematy:
legal translation Spanish-Polish
names of institutions
capital letters
linguistic norm
linguistic usagew
tłumaczenie prawnicze hiszpańsko-polskie
nazwy instytucji
wielkie litery
norma językowa
uzus językowy
Opis:
Przedmiotem artykułu jest stosowanie wielkich liter w polskich i hiszpańskich tekstach prawniczych w kontekście przekładu. Wychodząc z założenia, że błędne użycie wielkich liter w tłumaczeniu wynika przede wszystkim z transferencji negatywnej, analizujemy czynniki mogące wpływać na pisownię nazw organów, instytucji i urzędów w tekstach prawniczych. Przeprowadzona analiza porównawcza wskazuje, że problem ma bardzo złożony charakter, gdyż wymaga uwzględnienia zarówno odmiennych zasad językowych, jak i norm o charakterze prawnym i instytucjonalnym (tłumaczeniowym), które w różnych konfiguracjach determinują zapis określonej nazwy. Dodatkowym czynnikiem utrudniającym właściwe tłumaczenie jest uzus kształtowany przez wspólnotę praktyków i wyraźna tendencja do majuskulizmu w hiszpańskim dyskursie prawniczym.
The aim of the article is to analyze the use of capital letters in Polish and Spanish legal texts from the translation perspective. Referring to the hypothesis that the problems of orthographic nature arise mainly due to the negative interference, we consider other factors that may influence the problem. The comparative analysis proves that translators of the legal texts (e.g. sworn translators) have to take into consideration not only linguistic but also institutional and legal factors, as well the usage created by the community of practice.
Źródło:
Linguistica Copernicana; 2021, 17; 271-285
2080-1068
2391-7768
Pojawia się w:
Linguistica Copernicana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
La coesione in italiano e in russo: alcune tendenze nell’espressione dei rapporti di caratterizzazione
Wyrażanie spójności w języku włoskim i rosyjskim: wybrane tendencje dotyczące wyrażeń relacji charakterystyki
Autorzy:
Govorukho, Roman
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/521132.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
traduzione
analisi contrastiva,
relative appositive/predicative
subordinazione/coordinazione
uso collettivo comune
russo
italiano
tłumaczenie
analiza kontrastywna
zdania względne apozycyjne / predykatywne
podrzędność / współrzędność
uzus językowy
język rosyjski
język włoski
Opis:
L’articolo presenta diverse tendenze di esprimere i rapporti di caratterizzazione in italiano e russo, riconducibili non tanto alle differenze del sistema grammaticale, quanto all’uso comune condiviso dai parlanti. Quando l’elemento centrale di una situazione contiene un rinvio a un’altra situazione, la giustapposizione/coordinazione (con una forma di legamento di tipo prevalentemente anaforico) degli esempi russi viene spesso trasformata in italiano in una subordinazione relativa nella sua versione appositiva o predicativa, creando quindi un rapporto più stretto dal punto di vista sintattico.
Artykuł prezentuje różne sposoby wyrażenia relacji charakterystyki w języku włoskim i rosyjskim widziane nie jako różnice w systemach gramatycznych, ale jako uzus językowy. Kiedy główny element wypowiedzi zawiera odesłanie do innej sytuacji, rosyjskie wyrażenia współrzędne spójnikowe/bezspójnikowe (będące formą łącznika anaforycznego) zostaną przekształcone na włoskie zdania podrzędne względne (przydawkowe lub predykatywne), tworząc w ten sposób znacznie bliższą relację ze składniowego punktu widzenia.
Źródło:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura; 2017, 9, 1 "Gli orizzonti dell’italianistica: tradizione, attualita e sfide di ricerca"; 59-71
2083-7275
Pojawia się w:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Gramatyka białoruska Antoniego Łuckiewicza a uzus językowy w okresie „Naszej Niwy” (wariantywność morfemów fleksyjnych w odmianie przez przypadki rzeczowników białoruskich deklinacji pierwszej)
Autorzy:
Bieder, Hermann
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2081263.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Anton Luckevich
Belarusian grammar
codification of Belarusian literary language
language usage of „Nasha Niwa”
Anton Łuckiewicz
gramatyka białoruska
kodyfikacja białoruskiego języka literackiego
uzus językowy „Naszej Niwy”
Антон Луцкевіч
беларуская граматыка
кадыфікацыя беларускай літаратурнай мовы
моўны ўзус „Нашай Нівы”
Opis:
Anton Luckevich’s handwritten Belarusian grammar (Vilnius 1916), one of the first attempts to codify the new Belarusian literary language from the beginning of the 20th century, was a brief and incomplete description of language usage in the so-called period of „Nasha Niwa.” The author of the article has analysed the distinctive variety and competition of case morphemes in the first declension of Belarusian nouns, in order to discover, if Luckevich has solved the mentioned difficult problem. His norms of flexional morphemes were in accordance with linguistic usage only if, in the publishing, there already existed a certain acknowledged tradition of case norms supported by a corresponding uniform state of things in geographical dialects. However, if different suffixal morphemes and their varieties were competitors, the norms of case endings proposed by Luckevich do not agree with the linguistic realities on account of either unsuccessful assessment of language usage or inadequate knowledge of differentiation in the Belarusian dialectal area, as well as an undervaluation of intra-Belarusian analogical processes and/or assimilation tendencies in the case system caused by foreign languages. The application of certain inadequate methodical criteria during the analysis of case endings led sometimes to an inaccurate evaluation of linguistic phenomena.
Rękopiśmienna Gramatyka białoruska Antona Łuckiewicza (Wilno 1916 r.), jedna z pierwszych prób kodyfikacji nowego białoruskiego języka literackiego początku XX w., stanowi krótki i niezakończony opis uzusu językowego tzw. okresu „Naszej Niwy”. Autor artykułu podjął próbę analizy wariantywności i konkurencji morfemów fleksyjnych w zakresie odmiany przez przypadki rzeczowników deklinacji pierwszej. Z analizy materiału źródłowego wynika, że autor gramatyki nie potrafił jednak rzetelnie udokumentować i dokładnie skodyfikować ówczesny uzus językowy. Jego normy form fleksyjnych w zakresie odmiany przez przypadki zgadzały się ze zwyczajem językowym tylko wtedy, gdy w ówczesnym piśmiennictwie już istniał pewien ustabilizowany uzus, poparty przez system poszczególnych gwar ludowych. Natomiast w wypadku, gdy konkurowały różne końcówki fleksyjne i ich warianty, zaproponowane przez Łuckiewicza normy końcówek rzeczownikowych nieraz nie zgadzały się z rzeczywistością językową z powodu albo błędnej oceny zwyczaju językowego, albo niewystarczającej znajomości zróżnicowania gwarowego, jak również niedocenienia analogicznych procesów wewnątrzjęzykowych oraz obcojęzycznych tendencji asymilacyjnych zachodzących w obrębie odmiany przez przypadki. Zastosowanie błędnych kryteriów metodycznych podczas analizy końcówek fleksyjnych prowadziło niejednokrotnie do nieprawidłowej oceny zjawisk językowych.
Рукапісны варыянт Беларускай граматыкі Антона Луцкевіча (Вільня 1916 г.) – адна з першых спроб кадыфікацыі новай беларускай літаратурнай мовы на пачатку ХХ ст. – кароткае і незакончанае апісанне моўнага ўзусу перыяду „Нашай Нівы”. Аўтар артыкула заўважыў выразную варыянтнасць і канкурэнцыю флексійных марфем на прыкладзе беларускіх назоўнікаў першага скланення. З аналізу моўнага матэрыялу вынікае, што аўтар граматыкі не здолеў падрабязна дакументаваць і дакладна кадыфікаваць тагачасны моўны ўзус. Яго склонавыя нормы адпавядалi моўнаму звычаю толькі ў тым выпадку, калі ў тагачаснай пісьменнасці ўжо існавала пэўная прызнаная склонавая норма, падтрыманая аднародным станам у народных гаворках. Аднак, у выпадку, калі розныя канчаткі i іх варыянты канкуравалі, запрапанаваныя Луцкевічам склонавыя нормы неаднаразова не адпавядалі моўнай рэчаіснасці па прычыне няслушнай ацэнкі моўнага звычаю або недастатковай дасведчанасці ў дыферэнцыяцыі дыялектнага арэала, а таксама недаацэнкі ўнутрымоўных аналагічных працэсаў і чужамоўных асімілятыўных тэндэнцый, якія адбываліся ў склонавай сістэме. Прымяненне памылковых метадычных крытэрыяў падчас аналізу канчаткаў прывяло, у некаторых выпадках, да няправільнай ацэнкі моўных з´яў.
Źródło:
Studia Białorutenistyczne; 2021, 15; 247-265
1898-0457
Pojawia się w:
Studia Białorutenistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies