Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "uszkodzenie mózgu" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-7 z 7
Tytuł:
Trudności z aktualizacją kodu językowego u dziecka z niedokształceniem mowy o typie afazji motorycznej – diagnoza i terapia
Difficulties with updating the language code of a child with motor aphasia-type speech impairment – diagnosis and therapy
Autorzy:
Grzesiak-Witek, Danuta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2192152.pdf
Data publikacji:
2022-12-21
Wydawca:
Akademia Humanistyczno-Ekonomiczna w Łodzi
Tematy:
niedokształcenie mowy o typie afazji motorycznej
uszkodzenie mózgu
diagnoza i terapia mowy
trudności z ekspresją mowy
motor aphasia-type speech impairment
brain damage
speech diagnosis and therapy
speech expression difficulties
Opis:
Trudności w nabywaniu sprawności językowych oraz komunikacyjnych stanowią wyzwanie dla logopedy. Artykuł dotyczy problematyki niedokształcenia mowy o typie afazji motorycznej. Zaburzenia rozwoju mowy mają negatywny wpływ na czynności poznawcze dziecka, dlatego tak ważna jest rzetelna diagnoza i właściwie zorganizowana terapia. Po uporządkowaniu terminologii związanej z zaburzeniami rozwoju językowego, wynikających z uszkodzeń struktur mózgowych, ma miejsce prezentacja przyczyn i charakterystyka typu niedokształcenia mowy o typie afazji motorycznej. Autorka przedstawia procedurę diagnostyki tego typu zaburzenia w oparciu o studium przypadku 3-letniego chłopca oraz dokonuje szczegółowego opisu trudności w zakresie ekspresji u badanego dziecka. W artykule zawarta została także propozycja terapii logopedycznej z naciskiem na zminimalizowanie zaburzeń motorycznych.
Difficulties in the acquisition of language and communication skills pose a challenge for the speech therapist. Speech development disorders have a negative impact on a child's cognitive activities, which is why reliable diagnosis and properly organized therapy are so important. The article deals with the problem of speech impairment of the motor aphasia type. After organizing the terminology related to disorders of linguistic development resulting from damage to brain structures, a presentation is made on the causes and characteristics of the type of speech retardation of the motor aphasia type. The author presents the diagnostic procedure for this type of disorder based on a case study of a 3-year-old boy, and makes a detailed description of the expressive difficulties of the child studied.  The article also includes a proposal for speech therapy with an emphasis on minimizing the motor disorders.
Źródło:
Językoznawstwo; 2022, 17, 2; 163-172
1897-0389
2391-5137
Pojawia się w:
Językoznawstwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Treatment results evaluation in patients with severe sepsis, caused by severe traumatic brain injury at intensive care unit of Ternopil University Hospital
Ocena wyników leczenia pacjentów z ciężką sepsą spowodowaną silnym urazowym uszkodzeniem mózgu na oddziale intensywnej terapii Uniwersyteckiego Szpitala w Tarnopolu
Autorzy:
Oliynyk, O.V.
Pereviznyk, B.O.
Ślifirczyk, A.
Yemiashev, O.V.
Krasiy, N.I.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2052593.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Akademia Bialska Nauk Stosowanych im. Jana Pawła II w Białej Podlaskiej
Tematy:
severe sepsis
severe traumatic brain injury
intensive care
ciężka sepsa
silne urazowe uszkodzenie mózgu
intensywna terapia
Opis:
Background. Severe traumatic brain injury stays one of the main reasons of humans’ mortality until the age of 40. Ternopil University Hospital delivers medical care to the patients with neurosurgical pathology of Ternopil region, which is comprised of 1 107 000 citizens. Material and methods. In this paper we analyzed the treatment results of 301 patients with severe traumatic brain injury (STBI), who were treated at intensive care unit of Ternopil University Hospital during 2013-2014. Microbiological research and evaluation of results were accomplished according to generally accepted principles, based on the Bergey’s classification. Results. In 72 patients it was complicated by severe sepsis. The mortality rate in clinic reached 29.7% in 2013-2014, or equals 1.9 person per 100 000 of population. Among the intensive care unit patients with STBI, who had the surgery based on this pathological condition, sepsis developed in 23.9% of patients. Acute respiratory distress syndrome (ARDS), which complicated sepsis, was successfully cured in 73.3% of cases, by additional usage of traditional ventilation, kinesiotherapy, oxygen therapy and pulse therapy with glucocortisteroids (GS). 22.2% of patients obtained acute renal failure, 9.72% of patients were treated by implementing hemodialysis. Concomitant polytrauma was present in 23.9% of patients. Conclusions. Theusageof pulse therapy with glucocortisteroids additionally to traditional mechanical ventilation, kinesiotherapy, and oxygen therapy for the treatment of acute respiratory distress syndrome helps to improve the life expectancy of patients.
Wprowadzenie. Silne urazowe uszkodzenie mózgu pozostaje jedną z głównych przyczyn zgonów pacjentów w wieku poniżej 40 lat. Uniwersytecki Szpital w Tarnopolu zapewnia opiekę medyczną pacjentom z patologią neurologiczną z regionu Tarnopola, który zamieszkuje 1,107,000 mieszkańców. Materiał i metody. W tym artykule zostały przeanalizowane wyniki leczenia 301 pacjentów z silnym urazowym uszkodzeniem mózgu (STBI), którzy byli leczenie na oddziale intensywnej terapii w Uniwersyteckim Szpitalu w Tarnopolu w latach 2013-2014. Badania mikrobiologiczne oraz ocena wyników przeprowadzono zgodnie z ogólnie przyjętymi zasadami w obdarciu o klasyfikację Bergeya. Wyniki. W przypadku 72 pacjentów komplikacją była ciężka sepsa. Śmiertelność zanotowana przez szpital była na poziomie 29.7% w latach 2013-2014, lub też była równa 1.9 osób na 100,000 populacji. Wśród pacjentów z STBI przebywających na oddziale intensywnej terapii, którzy byli poddani operacji z powodu wystąpienia u nich tego stanu patologicznego sepsa rozwinęła się w przypadku 23,9% z nich. Zespół ostrej niewydolności oddechowej (ARDS) wraz ze skomplikowaną postacią sepsy został pomyślnie wyleczony w przypadku 73,3% pacjentów dzięki dodatkowemu użyciu tradycyjnej wentylacji, kinezyterapii, terapii tlenowej oraz leczenia pulsacyjnego glikokortykosteroidami (GS). U 22,2% pacjentów wystąpiła ostra niewydolność nerek. 9,72% pacjentów poddano leczeniu za pomocą hemodializą. Towarzyszący uraz mnogi wystąpił w przypadku 23,9% pacjentów. Wnioski. Użycie leczenia pulsacyjnego glikokortykosteroidami stosowane dodatkowo oprócz tradycyjnej wentylacji mechanicznej, terapii tlenowej w leczeniu zespołu ostrej niewydolności oddechowej pozwala zwiększyć przeżywalność pacjentów.
Źródło:
Health Problems of Civilization; 2016, 10, 1; 5-9
2353-6942
2354-0265
Pojawia się w:
Health Problems of Civilization
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Techniki muzykoterapii neurologicznej – przegląd i charakterystyka. Opis przypadków
Techniques of Neurologic Music Therapy – Overview and Characteristics. Case Description
Autorzy:
Syta, Aneta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/892777.pdf
Data publikacji:
2020-08-27
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Logopedyczne
Tematy:
muzykoterapia neurologiczna
terapia logopedyczna
uszkodzenie mózgu
muzyka
rehabilitacja neurologiczna
neurologic music therapy
speech therapy
brain damage
music
neurological rehabilitation
Opis:
Techniki Muzykoterapii Neurologicznej (Neurologic Music Therapy – NMT) są to strategie postępowania terapeutycznego polegające między innymi na słuchaniu muzyki znanej i lubianej przez pacjenta, wspólnym śpiewaniu, dodawaniu melodii do wybranych słów, czy też na wspólnym graniu na instrumentach muzycznych. Dzięki nim trwałość efektów terapii jest większa, a także ogólny stan zdrowia pacjentów ulega poprawie. Muzykoterapia neurologiczna stosowana jest często w afazji, zaburzeniach dementywnych, w chorobie Parkinsona, Alzheimera, jak też w innych zaburzeniach neurologicznych, które mają wpływ na procesy poznawcze. W artykule przedstawiono wszystkie techniki muzykoterapii neurologicznej, podzielono je na trzy grupy (sensomotoryczną, logopedyczną i kognitywną) oraz krótko scharakteryzowano. Opisano również przypadki pacjentów, z którymi prowadzono terapię za pomocą wybranych technik muzykoterapii neurologicznej oraz opisano własne refleksje na temat przebiegu i efektów terapii.
Techniques of Neurologic Music Therapy (NMT) are therapeutic strategies that include listening to music known and liked by the patient, singing together, adding melodies to selected words, or playing musical instruments together. Thanks to them, the stability of the treatment effects is greater, and the overall health of patients is improved. Neurologic Music Therapy is often used in aphasia, dementive disorders, Parkinson’s disease, Alzheimer’s disease as well as in other neurological disorders that affect cognitive processes. The article presents all the techniques of Neurological Music Therapy. They were divided into three groups (sensomotor, speech therapy and cognitive) and compactly characterized. The cases of patients with whom therapy was carried out using selected neurological music therapy techniques were also described and their own reflections on the course and effects of therapy were described.
Źródło:
Logopedia; 2018, 47, 2; 349-363
0459-6935
Pojawia się w:
Logopedia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Neuropsychologiczne badania ukierunkowanych ruchów rąk
Neuropsychological Studies on Goal-Directed Hand Movements
Autorzy:
Nilidzińska, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954941.pdf
Data publikacji:
2022-01-09
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Logopedyczne
Tematy:
uszkodzenie mózgu
apraksja
afazja
aferentacja kinestetyczna
koordynacja wzrokowo-ruchowa
brain damage
apraxia
aphasia
kinesthetic afferentation
hand-eye coordination
Opis:
Celem przeprowadzonych badań była ocena praksji kończyn górnych u osób z uszkodzeniem lewej półkuli mózgu. Badaniu poddano 25 osób z ogniskowymi uszkodzeniami w obrębie lewej półkuli mózgu stanowiących grupę eksperymentalną oraz 25 osób bez uszkodzeń mózgu, dobranych pod względem zmiennych społecznych, które stanowiły grupę kontrolną. Procedura badania praksji obejmowała jakościową i ilościową ocenę zadań wykonywanych przez badanych w obrębie dziewięciu kategorii: 1) naśladowanie pozy dłoni, 2) odtworzenie pozy dłoni, 3) naśladowanie ustawienia ręki, 4) odtworzenie ustawienia ręki, 5) wyuczenie ciągu ruchowego, 6) odtworzenie usłyszanego rytmu, 7) pantomima używania przedmiotu, 8) gesty komunikacyjne, 9) działanie z przedmiotem. Dodatkowo u pacjentów z uszkodzeniami mózgu ustalono korelacje pomiędzy ich sprawnościami językowymi i stanem funkcji poznawczych a zdolnością do wykonywania ruchów dowolnych.
Conducted study aims at assessing the upper-limb praxis in people with the left brain hemisphere damage. Research was performed on 25 participants with focal damage in the area of the left brain hemisphere who constituted the experimental group and 25 participants without brain damage who were chosen based on social variabilities and constituted the control group. The procedure of praxis assessment consisted of quality and quantity evaluation of tasks performed by participants across nine categories: 1) imitation of a hand pose, 2) reproduction of a hand pose, 3) imitation of a hand position, 4) reconstruction of a hand position, 5) training of a movement sequence, 6) reproduction of the heard rhythm, 7) pantomime of using an object, 8) communication gestures, 9) acting with the use of an object. additionally, in patients with brain injuries, correlations between their language skills and the state of cognitive functions and the ability to perform free movements were established.
Źródło:
Logopedia; 2021, 50, 2; 93-116
0459-6935
Pojawia się w:
Logopedia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Chronic psychiatric disorders due to traumatic brain injury (TBI) potentially compromising the process of rehabilitation
Przewlekłe zaburzenia psychiczne po urazach czaszkowo-mózgowych mogące utrudnić proces rehabilitacji
Autorzy:
Hese, Robert T
Opara, Józef A
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1939060.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
Traumatic brain injury (TBI)
Mental Disorders
psychiatric therapy
Rehabilitation
pourazowe uszkodzenie mózgu (TBI)
zaburzenia psychiczne
terapia psychiatryczna
rehabilitacja
Opis:
Increasing numbers of persons with traumatic brain injury (TBI) are being observed in highly motorized countries becau-se of the fact that (road) accidents constitute the most frequent cause of such events. For example, car accidents are the main cause of death in persons up to 44 years of age. Thanks to the progress in medical care, the chances of survival after traumatic brain injury have in-creased, which, however, is associated with an increasing number of patients with chronic neuro-psychiatric disturbances requiring tre-atment and rehabilitation. The majority of these patients suffer from post-traumatic emotional disturbances or personality changes. Among the emotional disturbances, depressive and anxiety syndromes as well as post-traumatic stress disorder (PTSD) are most fre-quent. A smaller number of patients demonstrate cognitive function disturbances. The incidence of chronic psychotic syndromes re-sulting from traumatic brain injury is much lower. It was demonstrated that TBI significantly increases the risk of occurrence of other mental disturbances, not directly related to TBI. Alcohol abuse and dependence is most frequent among these disturbances. This cre-ates a difficult challenge for psychiatric health care. Chronic post-TBI psychiatric disorders can significantly compromise the process of rehabilitation. Therefore, it is important to establish the diagnosis of neuro-psychiatric manifestations resulting from TBI in order to implement appropriate psychological and psycho-pharmacological therapy facilitating rehabilitation and reducing post-traumatic deficits in TBI patients. In this review, the most frequent psychiatric disturbances occurring in post-TBI patients, potentially compromi-sing the process of comprehensive rehabilitation, are described.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2008, 12(3); 36-40
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Apathy syndrome as a consequence of brain injury – a difficult problem in neurorehabilitation
Zespół apatii w konsekwencji uszkodzenia mózgu – trudny problem neurorehabilitacji
Autorzy:
Seniów, Joanna
Komajda, Renata
Zaborski, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1934230.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
primary disorders of motivation
apathy syndrome
brain injury
neurorehabilitation
pierwotne zaburzenia motywacji
zespół apatii
uszkodzenie mózgu
neurorehabilitacja
Opis:
Primary, biological dysfunction of motivational factor in a widely understood goal-oriented behaviour is in clinical practice a wellknown consequence of brain injury, and it causes serious difficulties in neurorehabilitation. The deficit of motivation, also known as apathy syndrome, is particularly frequently observed in patients with stroke and other type of brain injury. It results in limitation of emotional expression and reacting to the environment, loss of ability to care about oneself and others, and causes passive participation in rehabilitation. All these symptoms significantly decrease the chances of physical and social recovery. Hypothetically, it is claimed that the dysfunction of fronto-subcortical neural system, overlapping medial parts of prefrontal cortex, thalamus and basal ganglia, is a pathomechanism of apathy. Damage of these structures results in dysfunction of dopaminergic system which is called a “behavioural activating system” as it modulates the level of activation, attention and emotions. Apathy can co-exist with cognitive impairment, but these two deficits are treated relatively separately. This paper aims to make a detailed description of the apathy syndrome and to draw attention of professionals working in neurorehabilitation to biological foundation of some patients’ behaviour, who are wrongly described as not dedicated and motivated to participate actively in rehabilitation. The authors – on the grounds of literature review – describe problems of differential diagnosis and treatment. They draw attention to differentiating apathy from depression, dementia and consciousness disorder. There are still no systematic studies about efficient pharmacotherapy in the organic apathy syndrome. This paper presents preliminary results of clinical studies suggesting therapeutic efficacy of dopamine agonists and other stimulants.
Pierwotne, biologiczne zaburzenie czynnika motywacyjnego w najszerzej rozumianym wymiarze celowego, świadomego zachowania człowieka jest w praktyce klinicznej znaną konsekwencją uszkodzenia mózgu i stanowi poważne utrudnienie w prowadzeniu procesu rehabilitacji. Deficyt motywacji, nazywany inaczej zespołem apatii, jest szczególnie często obserwowany u chorych po udarze i urazie mózgu. Powoduje ograniczenie emocjonalnego przeżywania i żywego reagowania na otoczenie, utratę troski o siebie i innych, bierne uczestnictwo w procesie rehabilitacji. Wszystko to drastycznie utrudnia fizyczny i społeczny powrót do zdrowia. Hipotetycznie przyjmuje się, że patomechanizmem apatii jest dysfunkcja czołowo-podkorowego systemu neuronalnego, obejmującego przyśrodkowe części kory przedczołowej oraz wzgórze i jądra podstawy. W wyniku uszkodzenia wymienionych struktur następuje dysfunkcja systemu dopaminergicznego, który jest nazywany „behawioralnym systemem aktywującym” bowiem moduluje m.in. stan wzbudzenia, uwagi i emocji. Apatia może współwystępować z zaburzeniami poznawczymi, ale te dwa elementy są traktowane jako względnie rozdzielne. Celem artykułu jest szczegółowy opis zespołu apatii oraz zwrócenie uwagi profesjonalistom praktycznie zajmującym się neurorehabilitacją na biologiczne podłoże zachowań niektórych chorych, którym niesłusznie przypisuje się brak zaangażowania i słabą motywację do aktywnego uczestnictwa w procesie rehabilitacji. Autorzy – na podstawie przeglądu piśmiennictwa omawiają problemy diagnostyki różnicowej oraz leczenia. Zwraca się uwagę na odróżnianie apatii od depresji, otępienia i zaburzeń świadomości. Ciągle brak systematycznych badań na temat skutecznej farmakoterapii w organicznym zespole apatii. W artykule prezentowane są wyniki wstępnych badań klinicznych, sugerujących m.in. skuteczność terapeutyczną agonistów dopaminy i innych stymulantów.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2005, 9(2); 3-7
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-7 z 7

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies