Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "universality of human rights" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
The Problem of Recognition of Human Rights: Does Explicative-Existential Justification Really Work?
Problem uznawania praw człowieka: Czy uzasadnienie eksplikatywno-egzystencjalne naprawdę działa?
Autorzy:
Hapla, Martin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1202285.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Stowarzyszenie Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej – Sekcja Polska IVR
Tematy:
human rights
justification
explicative-existential justification
is-ought problem
universality of human rights
prawa człowieka
uzasadnienie
uzasadnienie eksplicytno-egzystencjalne
uniwersalność praw człowieka
Opis:
This paper analyses Robert Alexy’s explicative-existential justification of human rights. The author identifies several problems that are associated with it. An analysis of Alexy’s explicative argument suggests that it cannot cope with the transition from facts to norms. Notably, this argument does not explain why its requirements cannot be overruled by some other moral reason (for example, the utility principle). The answer that Alexy offers in his existential argument is not considered sufficient by the author of this paper. Although this argument complements the necessary normative premises, the existential decision preferred by Alexy is not the only one necessary. It can be admitted that for many people such a decision is attractive. However, even if we accept that explicative-existential justification is credible in some context, it is correct to apply it only to the rights of persons and not to the rights of human beings. In the final part, the author shows that the claim that this theory can justify even the rights of human beings who are not persons is indefensible.
Artykuł analizuje eksplicytno-egzystencjalne uzasadnienie praw człowieka zaproponowane przez Roberta Alexy’ego. Autor niniejszego artykułu identyfikuje kilka problemów, które się z nim wiążą. Analiza eksplicytnego argumentu Alexy’ego wskazuje, że argument ten nie radzi sobie z problemem przejścia od faktów do norm. W szczególności nie wyjaśnia, dlaczego jego wymagania nie mogą zostać unieważnione przez jakiś inny powód moralny (na przykład zasadę użyteczności). Odpowiedź, którą Alexy proponuje w swoim argumencie egzystencjalnym, nie jest uznawana przez autora niniejszego artykułu za wystarczającą. Chociaż argument ten uzupełnia konieczne przesłanki normatywne, decyzja egzystencjalna preferowana przez Alexy’ego nie jest jedyną, konieczną. Można przyjąć, że dla wielu osób taka decyzja jest atrakcyjna. Jednak nawet jeśli przyjmiemy, że uzasadnienie eksplicytno-egzystencjalne jest w pewnym kontekście wiarygodne, to słuszne jest stosowanie go tylko do praw osób, a nie do praw istot ludzkich. W ostatniej części autor artykułu pokazuje, że twierdzenie, iż teoria ta może uzasadniać nawet prawa istot ludzkich, które nie są osobami, jest nie do obrony. [tłumaczenie Redakcja]
Źródło:
Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej; 2021, 2(27); 5-15
2082-3304
Pojawia się w:
Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Plato and the Universality of Dignity
Autorzy:
Piechowiak, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2216251.pdf
Data publikacji:
2015-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Plato
immortality
dignity
human rights
universality of dignity
universality of human rights
equality
totalitarianism
Platon
nieśmiertelność
godność
prawa człowieka
powszechność godności
powszechność praw człowieka
równość
totalitaryzm
Opis:
An important argument in favour of recognising the cultural relativism and against universality of dignity and human rights, is the claim that the concept of dignity is a genuinely modern one. An analysis of a passage from the Demiurge’s speech in Timaeus reveals that Plato devoted time to reflecting on the question of what determines the qualitative difference between certain beings (gods and human being) and the world of things, and what forms the basis for the special treatment of these beings – issues that using the language of today can be described reasonably as dignity. The attributes of this form of dignity seem to overlap with the nature of dignity as we know it today. Moreover, Plato proposes a response both to the question of what dignity is like, as well as the question of what dignity is. It is existential perfection, rooted in a perfect manner of existence, based on a specific internal unity of being. Dignity is therefore primordial in regard to particular features and independent of their acquisition or loss. Plato’s approach allows him to postulate that people be treated as ends in themselves; an approach therefore that prohibits the treatment of people as objects. Both the state and law are ultimately subordinated to the good of the individual, rather than the individual to the good of the state.
Istotny argument na rzecz relatywizmu kulturowego i przeciwko powszechności godności i wynikających z niej praw człowieka, oparty jest na poglądzie, że godność uznana została dopiero w czasach nowożytnych. Analiza fragmentu mowy Demiurga z Platońskiego dialogu Timajos ujawnia, że Platon rozwinął refleksję nad czymś, co stanowi o jakościowej różnicy między pewnymi istotami (bogami i ludźmi) a światem rzeczy, i co jest podstawą szczególnego traktowania tych istot, a co językiem współczesnym zasadnie można określić jako godność. Zbieżna jest charakterystyka tej godności z charakterystyką przyjmowaną współcześnie. Co więcej, Platon daje propozycję odpowiedzi nie tylko na pytanie, jaka jest godność, ale także na pytanie, czym jest godność. Jest ona doskonałością egzystencjalną, ugruntowanym w szczególnie doskonałym sposobie istnienia, opartym na szczególnej wewnętrznej jedności bytu. Jako doskonałość istnienia ogarnia ona cały byt, wszystkie jego cechy; jest nieoddzielalna od bytu (jest przyrodzona i niezbywalna). Jako pierwotna wobec partykularnych cech, jest niezależna od ich nabywania lub utraty. Platońskie ujęcie pozwala w oparciu o ujęcie godności formułować postulaty zbieżne z formułowanymi dziś dyrektywami nakazującymi traktować osoby jako cele same w sobie i zakazującymi traktowania osób w sposób czysto instrumentalny, przedmiotowy. Okazuje się, że – zdaniem Platona – jednostki nie wolno traktować czysto instrumentalnie dla dobra państwa; zarówno państwo, jak i prawo są podporządkowane dobru jednostki.
Źródło:
Themis Polska Nova; 2015, 2(9); 5-25
2084-4522
Pojawia się w:
Themis Polska Nova
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies