Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "unification of the law" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Unifikować czy synchronizować prawo w Europie? Studium przypadku od prawa rzymskiego do prawa europejskiego
    Unify and synchronize law in Europe? A case study from Roman law to European law
    Autorzy:
    Sitek, Bronisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/452030.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Wyższa Szkoła Gospodarki Euroregionalnej im. Alcide De Gasperi w Józefowie
    Tematy:
    unifikacja prawa
    prawo unijne
    prawo rzymsko-holenderskie
    prawo anglosaskie
    prawo rzymskie
    systemy mieszane
    projekty europejskich kodeksów
    prawa cywilnego
    unification of the law
    EU law
    Roman-Dutch law
    common law
    Roman law
    mixed systems
    projects of European codes of civil law
    Opis:
    Procesy globalizacyjne objęły między innymi przestrzeń prawną. Zniesienie granic celnych wymusza stopniowe zbliżanie się odmiennych kultur prawnych. Szereg kwestii zostało objętych już wspólnymi uregulowaniami unijnymi, jak chociażby ochrona konsumenta. Najważniejsze jednak jest ujednolicenie lub zsynchronizowanie prawa zobowiązań, które jest podstawą obrotu gospodarczego. W ramach Unii Europejskiej podjęto liczne próby zbudowania jednego europejskiego kodeksu cywilnego. Jak na razie takie kodeksy pozostają w sferze projektów. Najwyraźniej uwidacznia się obecnie proces ujednolicania prawa poprzez stosowanie podobnych instrumentów interpretacji przepisów prawa. Przykładem możliwości stosowania uregulowań pochodzących z różnych systemów prawnych jest system prawny obowiązujący w RPA.
    Globalization processes included among other legal area. The abolition of customs borders enforces a gradual approach of different legal cultures. A number of issues has already been covered by common EU rules, like the protection of consumers. The most important thing however, is to unify and synchronize contract law which is the foundation of economic activity. Numerous attempts to build a European civil code have been undertaken within the European Union. So far, these codes remain in the sphere of projects. Currently, the codification of law through the use of similar instruments of interpretation of the law is reflected the most clearly. An example of the applicability of regulations from different legal systems is a legal system in force in South Africa.
    Źródło:
    Journal of Modern Science; 2016, 29, 2; 109-130
    1734-2031
    Pojawia się w:
    Journal of Modern Science
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przeciw jednostajności orzecznictwa
    Against the uniformity of the case law
    Autorzy:
    Allerhand, Maurycy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/498923.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Fundacja im. Aliny i Leszka Allerhandów
    Tematy:
    orzecznictwo sądowe
    Sąd Najwyższy
    ujednolicanie orzecznictwa
    niezawisłość sędziowska
    case law
    Supreme Court
    unification of the jurisprudence
    judicial independence
    Opis:
    Artykuł jest interwencyjnym głosem wybitnego prawnika na temat tendencji ujednolicania orzecznictwa w okresie II RP poprzez działalność SN. Opublikowany został w „Głosie Prawa” z 1929 r. w numerze 9-10. Nie był to pierwszy głos w tej sprawie. Już w pierwszym roku wydawania „Głosu Prawa” kwestię tę poruszył w ważnym i interesującym artykule pt. O Sąd Najwyższy redaktor Anzelm Lutwak (zob. „Głos Prawa” 1924, nr 9-10 i 11-12). Po opublikowaniu opinii prof. Allerhanda do „Głosu Prawa” napłynęło kilka polemik, w tym podnosząca kontrargumenty polemika adwokata warszawskiego Czesława Poznańskiego pt. O jednolitość judykatury („Głos Prawa” 1925, nr 13-16, s. 288-291). Była to po części polemika z tezami dr. Lutwaka, ale – jak tenże zaznaczył w nocie odredakcyjnej – „wnioski do których doszedłem i które jeszcze mam uzupełnić, są pod względem tła, założeń i kierunku myśli poniekąd odmienne od poglądów P. prof. Allerhanda”. Rzeczywiście, o ile Allerhand wyraźnie przeciwstawiał się ujednolicaniu „na siłę” orzecznictwa o tyle Lutwak doceniał wykształcanie się tzw. linii orzeczniczych. Prześledzenie całej dyskusji w tym względzie w prasie i czasopismach prawniczych okresu II RP wykracza poza granice krótkiej notatki, ale temat jest godny opracowania.
    The article is an intervention of an outstanding lawyer about the unification trends in the jurisprudence of the Second Polish Republic brought about by the judicial activity of the Supreme Court. It was published in “Głos Prawa” in 1929, issue 9-10 (pp. 196-198), but it was not the first intervention on this subject. Already in the first year of the publication of “Głos Prawa”, this issue was raised in an important and interesting article entitled “For the Supreme Court” by the editor Anzelm Lutwak (see “Głos Prawa” 1924, issues 9-10 and 11-12). After the publication of Professor Allerhand’s opinion, several polemics were submitted to the “Voice of the Law”, including one entitled “For the uniformity of jurisprudence” by Czesław Poznański, a Warsaw lawyer, who raised some counter-arguments (“Głos Prawa” 1925, issues 13-16, pp. 288-291). The polemic was partly concerned with the theses of Doctor Lutwak, but – as he noted in the editorial note – “the conclusions that I have reached and which I am yet to supplement are somewhat different in terms of background, assumptions and direction of thought from those of Professor Allerhand”. Indeed, while Allerhand clearly opposed the unification of the case law, Lutwak appreciated the so-called “today’s line of precedents”. This note has as it aim to signal the problem rather than to present the entire discussion on this issue in the press and legal magazines of the Second Polish Republic for it goes beyond its scope.
    Źródło:
    Głos Prawa. Przegląd Prawniczy Allerhanda; 2019, 2, 2(4); 377-380
    2657-7984
    2657-800X
    Pojawia się w:
    Głos Prawa. Przegląd Prawniczy Allerhanda
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Udział Bronisława Hełczyńskiego w pracach Komisji Kodyfikacyjnej Rzeczypospolitej Polskiej
    The participation of Bronisław Hełczyński in the works of the Codification Commission of the Republic of Poland
    Autorzy:
    Zaorski, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/621702.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    Bronisław Hełczyński, Komisja Kodyfikacyjna Rzeczypospolitej Polskiej, unifikacja prawa, kodyfikacja prawa, Kodeks handlowy z 1934 r., prawo handlowe, prawo morskie, prawo ubezpieczeniowe
    Bronislaw Helczynski, Codification Commission of the Republic of Poland, unification of law, codification of law, Polish Commercial Code from 1934, commercial law, maritime law, insurance law
    Opis:
    The article concerns Bronisław Hełczyński (1890–1978), who was a member of the Codification Commission of the Republic of Poland during the period 1928–1939. The author indicates the reasons that may have led to his appointment as a member of the Codification Commission. The study also presents Bronisław Hełczyński’s personal contribution to the work on the unification and codification of the commercial law of the Republic of Poland. The author notes that Hełczyński was one of several lawyers who edited the Polish Commercial Code from 1934. The article also shows his achievements in the development of marine law and insurance law.
    Artykuł jest poświęcony Bronisławowi Hełczyńskiemu (1890–1978), który w latach 1928–1939 był członkiem Komisji Kodyfikacyjnej Rzeczypospolitej Polskiej. Autor wskazuje powody, które mogły zadecydować o powołaniu Bronisława Hełczyńskiego na członka Komisji Kodyfikacyjnej. Opracowanie przedstawia także osobisty wkład Bronisława Hełczyńskiego w prace nad unifikacją i kodyfikacją prawa handlowego Rzeczypospolitej Polskiej. Autor zauważa, że Bronisław Hełczyński był jednym z kilku prawników, którzy redagowali polski Kodeks handlowy z 1934 r. Artykuł ukazuje także dokonania Hełczyńskiego na rzecz rozwoju nauki prawa morskiego i prawa ubezpieczeń.
    Źródło:
    Miscellanea Historico-Iuridica; 2018, 17, 1; 309-344
    1732-9132
    2719-9991
    Pojawia się w:
    Miscellanea Historico-Iuridica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polskie kodeksy karne okresu międzywojnia
    Autorzy:
    Bradliński, Kamil
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/617314.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    the Second Polish Republic
    Military Penal Code
    Penal Code
    unification of criminal law
    II Rzeczpospolita
    kodeks karny wojskowy
    kodeks karny
    kodyfikacja prawa karnego
    Opis:
    The lawyers of the Second Polish Republic succeeded in the codification and the unification of criminal law. The most prominent codifiers of this period were J. Makarewicz, A. Mogilnicki, and E. Krzymuski. The Penal Code of 1932, created by those prominent lawyers, is considered to be very polished and detailed to this day. Even the Military Penal Codes of 1919, 1928 and 1932 laid the foundations for the subsequent regulation of this branch of law.
    Prawnicy II Rzeczypospolitej odnieśli sukces w zakresie kodyfikacji prawa karnego, unifikując przepisy na terenie całego kraju. Wybitnymi kodyfikatorami tego okresu byli m.in. J. Makarewicz, W. Makowski, E.S. Rappaport, A. Mogilnicki czy E. Krzymuski. Stworzony przez nich kodeks karny z 1932 r. do dzisiaj jest stawiany za wzór sztuki prawotwórczej. Również kodeksy karne wojskowe (1919, 1928, 1932) położyły podwaliny pod późniejsze uregulowanie tej gałęzi prawa.
    Źródło:
    Studenckie Zeszyty Naukowe; 2018, 21, 38
    1506-8285
    Pojawia się w:
    Studenckie Zeszyty Naukowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przestępstwo zgwałcenia i jego sprawcy w II Rzeczypospolitej. Próba wstępnej charakterystyki
    The crime of rape and its perpetrators in the Second Republic of Poland. An attempt at preliminary characteristic
    Autorzy:
    Rodak, Mateusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/533305.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    rape in the Second Republic of Poland
    rape terminology
    indecent sexual act
    the attitude of the raped
    rape perpetrator
    Criminal Code 1932
    criminal law before unification
    zgwałcenie w II Rzeczypospolitej
    terminologia zgwałcenia
    czyn nierządny
    postawa gwałconej
    sprawca gwałtu
    kodeks karny 1932
    prawo karne przed unifikacją
    Opis:
    The crime of rape, and especially its reasons and results, was among the numerous social issues that remained covered with a particular taboo in the Second Republic of Poland. At the time, there was no environment that would undertake to initiate a discussion whose subjects would include among others the exceedingly unclear legal situation of victims of rape. Even with the fairly harsh penal sanctions that the perpetrators of the crime were threatened with, the raped women had to prove before the court that they did not provoke the man with their behaviour, and that while being raped they resisted physically. It was so as lack of resistance was considered a particular concession for a sexual intercourse. All criminal codes binding in 1932 envisaged relatively harsh penalties for perpetrators of rape. The new criminal code also continued the practice. Nevertheless, it introduced certain significant changes which included the unification of terminology (introduction of the term czyn nierządny (literally: ‘an indecent act’) in the place of the previously binding czyn lubieżny (literally ‘a lascivious act’) and zgwałcenie (‘raping’)), persecution ex officio in the case of crimes perpetrated against people under 15, and recognition of the fact that both women and men could be victims and perpetrators of rape. Nevertheless, as the contemporary statistics prove, perpetrators of the crime in the Second Republic were solely men, and predominantly residents of rural areas. The highly incomplete calculations point, however, to the fact that the largest number of men sentenced for rape came from the areas where modernisation processes, not only concerning economy but also related to the question of emancipation and self-awareness of women, were much quicker, i.e. in the western voivodeships. At the same time, the number of people sentenced for rape remained exceptionally low in the eastern regions. This seems to be primarily the result of the exceedingly introverted, highly traditional character of the local rural environments, where the level of trust for the Polish administration remained exceptionally low at the same time. Thus, a statistical perpetrator of rape in the Second Republic was a male, poorly educated as a rule, young (below 30), and in most cases living in the country yet being a casual labourer in the city. Even with the Polish society being multidenominational at the time, most of the perpetrators were Christian, and – although this depended on the region – predominantly a member of the Roman Catholic Church.
    Wśród wielu kwestii społecznych, które w Drugiej Rzeczypospolitej pozostawały objęte swoistym tabu, znalazło się między innymi przestępstwo zgwałcenia, przede wszystkim zaś jego przyczyny oraz skutki. Nie istniało wówczas w zasadzie żadne środowisko, które podjęłoby się zainicjowania dyskusji, w której tematem stałaby się m. in. niezwykle niejasna sytuacja prawna ofiar gwałcicieli. Wbrew bowiem dość surowym sankcjom karnym, które groziły sprawcom tego przestępstwa, zgwałcone kobiety udowodnić musiały w trakcie procesu sądowego, że swoim zachowaniem nie sprowokowały mężczyzny oraz, że w trakcie gwałtu stawiały opór fizyczny. Jego brak uznawano bowiem jako swoiste przyzwolenie na odbycie stosunku. Wszystkie obowiązujące do 1932 r. kodeksy karne przewidywały stosunkowo surowe kary dla sprawców gwałtów. Również nowy kodeks karny kontynuował tę praktykę. Niemniej przynosił pewne istotne zmiany, wśród których znalazły się: ujednolicenie terminologii (wprowadzenie pojęcia „czynu nierządnego” w miejsce obowiązujących dotychczas „czynu lubieżnego” oraz „zgwałcenia”), ściganie z urzędu przestępstwa dokonanego na osobie poniżej 15 roku życia oraz uznanie faktu, że ofiarą jak i sprawcą zgwałcenia mogły (mogli) być zarówno kobiety jak i mężczyźni. Niemniej, jak wskazują ówczesne statystyki, sprawcami tego przestępstwa pozostawali w Drugiej Rzeczypospolitej wyłącznie mężczyźni, i to przede wszystkim mieszkańcy ówczesnej wsi. Bardzo niepełne wyliczenia wskazują jednak, że największa liczba skazanych za gwałt pochodziła z terenów (województwa zachodnie), w których znacznie szybciej przebiegały procesy modernizacyjne, w tym nie tylko te dotyczące ekonomii, ale również w kwestii emancypacji i samoświadomości kobiet. Jednocześnie w województwach wschodnich liczba skazanych za gwałt pozostawała wyjątkowo niska. Wydaje się, że był to przede wszystkim wynik niezwykle introwertycznego, bardzo tradycyjnego charakteru miejscowych środowisk wiejskich, w których poziom zaufania w stosunku do polskiego aparatu administracyjnego pozostawał jednocześnie wyjątkowo niski. Statystyczny sprawca gwałtu w Drugiej Rzeczypospolitej był więc mężczyzną, z reguły słabo wykształconym, młodym (przed 30 rokiem życia), zazwyczaj mieszkał na wsi, pracując jednak dorywczo w mieście. Był też, co w kontekście charakterystycznej dla tego okresu wielowyznaniowości społeczeństwa polskiego, przede wszystkim wyznawcą religii chrześcijańskiej, w tym, choć zależało to od regionu, głównie reprezentantem kościoła rzymskokatolickiego.
    Źródło:
    Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego; 2015, 18; 131-148
    1733-0335
    Pojawia się w:
    Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Law Journals and Unification of the Law in Interwar Poland
    Autorzy:
    Redzik, Adam
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/619067.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    legal magazines
    Second Republic (1918–1939)
    unification of law in Poland 1918–1939
    the Polish Codification Commission
    czasopisma prawnicze
    II Rzeczpospolita (1918–1939)
    unifikacja prawa w Polsce 1918–1939
    Komisja Kodyfikacyjna Rzeczypospolitej Polskiej
    Opis:
    The article is an attempt to show the entire legal periodicals in the period of the Second Republic and their role in the process of unification and codification of the law. The paper shows the development of legal journals in the coming years, their specificity and involvement in discussions on the shape of the law or its interpretation. It indicates the difference between the strictly scientific profile of the journals, and targeted at the one branch of the law. There are also discussed journals published in foreign languages – aimed at popularizing Polish law, as well as publishing regular Polish Codification Commission. It has been shown that with a professional periodicals the discussion with all the legal professions – not only Polish but also European – was possible. Thus, the law journals made a substantial contribution to the shape that legislative acts of the Second Republic finally took.
    Artykuł jest próbą ukazania całego czasopiśmiennictwa prawniczego okresu II Rzeczypospolitej i jego roli w procesie unifikacji i kodyfikacji prawa. Przedstawiono rozwój czasopism prawniczych w kolejnych latach, ich specyfikę i zaangażowanie w dyskusje nad kształtem prawa lub jego wykładnią. Wskazano różnicę między czasopismami o profilu stricte naukowym a ukierunkowanymi na jedną gałąź prawa. Omówiono też czasopisma wydawane w językach obcych – mające na celu popularyzację polskiego prawa, a także wydawnictwa cykliczne Komisji Kodyfikacyjnej RP. Wykazano, że dzięki profesjonalnym periodykom możliwa była dyskusja z całym środowiskiem prawniczym – nie tylko polskim, ale i europejskim. Dzięki temu czasopisma prawnicze miały istotny udział w tym, jaki kształt przyjmowały ostatecznie akty normatywne okresu II RP.
    Źródło:
    Studia Iuridica Lublinensia; 2016, 25, 3
    1731-6375
    Pojawia się w:
    Studia Iuridica Lublinensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies