Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "tradycja muzyczna" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-7 z 7
Tytuł:
Officium gratiarum actionis pro victoria ex Turcis obtenta zachowane w antyfonarzach rodziny Piotrkowczyków (cz. I)
Officium gratiarum actionis pro victoria ex Turcis obtenta Retained in the Antiphonaries of the Piotrkowczyk Family (Part I)
Autorzy:
Bodzioch, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2037933.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
wojna chocimska
monodia liturgiczna
tradycja muzyczna
tradycja liturgiczna
tradycja polska
the Chocim (Khotyn) War
liturgical monody
musical tradition
liturgical tradition
Polish tradition
Opis:
Obecnie znane są trzy wersje Officium Gratiarum actionis pro victoria ex Turcis obtenta. Dwie pierwsze to anonimowe formularze (1624, 1624-1628), które określić można jako nabożeństwa ku czci świętych patronów polskich. Jak dotąd, nic nie wiadomo o ich opracowaniach muzycznych. Formularz trzeci (1628) ułożono w duchu podziękowania za zwycięstwo pod Chocimiem (1621). Jego twórcy, Jan Fox i Sebastian Nuceryn, bez wątpienia znali dawniejsze teksty, żaden z nich jednak nie wszedł do ostatecznej wersji oficjum. Do wersji tej skomponowano melodie zachowane w czwartym wydaniu antyfonarza Andrzeja Piotrkowczyka (1645). Formularz Foxa-Nuceryna funkcjonował do 1961 r.
At present, three versions of Officium Gratiarum actionis pro victoria ex Turcis obtenta are well known. The first two are anonymous forms (1624, 1624-1628) which can be described as services honouring saint Patrons of Poland. We still do not know anything about their musical arrangements. The third form (1628) was created as an expression of thanks for the victory in the Battle of Chocim (Khotyn, 1621). Its authors (Jan Fox and Sebastian Nuceryn) were undoubtedly familiar with earlier texts, yet none of them reached the final version of the Officium (the mediaeval theatrical form). The melodies composed to fit this version were preserved in the fourth edition of the antiphonary by Andrzej Piotrkowczyk (1645). The Fox-Nuceryn form functioned until 1961.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 13; 41-53
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zapomniany śpiew rycerzy zakonników? Współczesna recepcja krzyżackiej tradycji liturgiczno-muzycznej
Autorzy:
Ziółkowski, Piotr
Misiaszek, Antoni
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/chapters/1046743.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku
Tematy:
krzyżacka tradycja liturgiczno-muzyczna
rękopiśmienne księgi liturgiczne
zakon krzyżacki
Biblioteka Gdańska PAN
Opis:
Teutonic tradition of liturgical chant represents an integral part of the Pomeranian heritage and is getting more and more popular topic among the scholars. The article focuses on the preserved sources of this tradition as well as on the previous research results. The glance for the depicted issue leads to the question about the state of current research on liturgical tradition of Teutonic Knigts. Proving that the chant has not been ultimately forgotten, the article indicates exploratory possibilities that are essential for broaden the knowledge of the liturgy and chant of Teutonic Order.
Źródło:
TOŻSAMOŚĆ MUZYKI SAKRALNEJ W DIALOGU Z KULTURĄ WSPÓŁCZESNĄ; 101-110
9788364615276
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dramatyzacja „Mandatum fratrum” w świetle Mszału Jagiellonów
Dramatization of Mandatum Fratrum in the Light of the Missal of the Jagiellons
Autorzy:
Wiśniewski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/944100.pdf
Data publikacji:
2017-06-30
Wydawca:
Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
Tematy:
dramat liturgiczny
mandatum, Mszał Jagiellonów
tradycja liturgiczno-muzyczna
Liturgical drama
mandatum
Missal of the Jagiellons
liturgical musical tradition
Opis:
Teksty dramatyzacji stanowią ważne źródło poznania liturgii oraz pomagają określić tradycję liturgiczno-muzyczną. Katalog ten poszerza Missale Paulinorum, zamieszczający mandatum. Przeprowadzone studium pozwala stwierdzić, iż paulińskie mandatum jest zbieżne z franciszkańskim. Z porównania obydwu przekazów wynika, iż redakcja franciszkańska była pierwotna, natomiast jasnogórska mogłaby być jej poszerzeniem. Nie można także wykluczyć jeszcze innego źródła, na którym mógł się wzorować redaktor księgi jasnogórskiej. Podjęcie dogłębnych studiów utrudnia brak w kodeksie paulińskim zapisu muzycznego. Z tego względu wyprowadzone wnioski mają charakter cząstkowy i wymagają dalszego badania.
Texts of liturgical drama are an important source of information about the liturgy and help specify a given liturgical musical tradition. This catalog expands Missale Paulinorum which features, e.g. mandatum. The conducted study provides evidence that the Pauline mandatum is convergent with the Franciscan one. Comparison of both texts evidences that the Franciscan edition was original and Missale Paulinorum from Jasna Góra was its expanded version. However, it cannot be excluded that the author of the book from Jasna Góra could have based on some other sources. Lack of musical notation in the Pauline codex hinders a more detailed research. Therefore, the conclusions are only fragmentary and require further study.
Źródło:
Seminare. Poszukiwania naukowe; 2017, 38, 2; 151-159
1232-8766
Pojawia się w:
Seminare. Poszukiwania naukowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Józef Jasek z Milówki jako wybitny śpiewak i depozytariusz lokalnej religijnej tradycji muzycznej
Józef Jasek of Milówka as an Outstanding Singer and a Depositary of the Local Religious-Musical Tradition
Autorzy:
Strycharz-Bogacz, Kinga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26731698.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Milówka
żywa tradycja śpiewów religijnych
obrzędowość doroczna i rodzinna
tradycja muzyczna Górali Żywieckich
indywidualny styl wykonawczy
living tradition of religious singing
annual and family ritual cycles
musical tradition of the Żywiec highlanders
individual performance style
Opis:
Artykuł dotyczy Józefa Jaska z Milówki, wybitnej indywidualności w tradycyjnej kulturze Żywiecczyzny. Pochodził on z rodziny o tradycjach muzycznych. Śpiewać nauczył się od ojca, ludowego śpiewaka i matki, która znała wiele pieśni z kółka różańcowego. Józef Jasek miał sześcioro bardzo muzykalnych dzieci (m.in. córkę Irenę Golec, która jest matką Pawła i Łukasza Golców, popularnych współczesnych polskich muzyków). Był śpiewakiem pogrzebowym oraz przewodnikiem odpustowym i kalwaryjskim. Jako depozytariusz lokalnej religijnej tradycji muzycznej wypracował też swój indywidualny styl wykonawczy. Podczas badań terenowych przeprowadzonych w Milówce w 1973 roku przez pracowników i studentów Instytutu Muzykologii KUL zostały nagrane aż 92 śpiewy w jego wykonaniu, zdeponowane w Archiwum Muzycznego Folkloru Religijnego przy Katedrze Etnomuzykologii i Hymnologii KUL. Stanowią one niezwykle cenny zapis foniczny niematerialnego dziedzictwa kulturowego oraz interesujący materiał do studiów etnomuzykologicznych. Repertuar śpiewany przez Józefa Jaska obejmuje liczne gatunki religijnych śpiewów z żywej tradycji (pieśni adwentowe, kolędy i pastorałki, śpiewy wielkopostne i pasyjne, pieśni wielkanocne, maryjne, przygodne, do świętych, śpiewy pogrzebowe, pieśni kalwaryjskie, dziadowskie, do Opatrzności Boskiej), funkcjonujące w opisanej przez tego depozytariusza bogatej lokalnej obrzędowości dorocznej i rodzinnej.
This article concerns the life and activity of Józef Jasek of Milówka (1910–82), an eminent personality in the traditional culture of the Żywiec region. Born into a family with musical traditions, he learned to sing from his father, a folk singer, and his mother, who knew many religious songs from a rosary group. Józef had six highly musical children (including his daughter Irena, mother of contemporary popular Polish musicians Paweł and Łukasz Golec). Jasek was a funeral singer as well as he led singing during pilgrimages to sanctuaries, including Kalwaria Zebrzydowska, where he was performing Calvarian songs. As depositary of the local religious-musical tradition, he developed his own individual performance style. During field studies carried out in Milówka in 1973 by staff and students of the Institute of Musicology of the John Paul II Catholic University of Lublin (KUL), as many as 92 pieces sung by Jasek were recorded. Deposited in the Archive of Music Religious Folklore of KUL (AMFR KUL), attached to the KUL’s Department of Ethnomusicology and Hymnology, they constitute an extremely valuable audio document of intangible cultural heritage, as well as interesting material for ethnomusicological studies. The repertoire performed by Józef Jasek comprises numerous vocal religious genres belonging to the living tradition: songs for Advent, Christmas carols and pastoral Christmas songs, songs for Lent, Passiontide and Easter, Marian songs, songs for use in everyday life, songs to the saints, repertoire for funerals, Calvarian songs, wandering beggars songs, and songs to Divine Providence. All of them had their place in the rich local annual and family ritual cycles as described by Jasek himself.
Źródło:
Muzyka; 2021, 66, 2; 141-161
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Związki tradycyjnej muzyki wokalnej Wołochów między Karpatami a Bałkanami w kontekście historycznych migracji wołoskich
The Links between traditional Valachian vocal music from the Carpathians and the Balkans in the context of historical Valachian migrations
Autorzy:
Cząstka-Kłapyta, Justyna Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1490636.pdf
Data publikacji:
2021-07-18
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
ethnomusicology
polifony of dron
heterophony
Wallachian instruments
Hutsulschyna
Vlachs
oral musical tradition
Aromanian, acculturation
melismatic style
tetrachord
Wallachian scale
Aromanian
acculturation
etnomuzykologia
polifonia dronu
heterofonia
instrumenty wołoskie
Huculszczyzna
oralna tradycja muzyczna
arumuński
akulturacja
styl melizmatyczny
skala wołoska
Opis:
Kultura muzyczna Aromanów, potem zrutenizowanych i w końcu spolonizowanych grup wołoskich ulegała procesom akulturacji, adaptacji i przetwarzania. Prawdopodobnie w świadomości grupowej tego etnosu przetrwały pewne ponadczasowe, obiegowe konstrukty muzyczne, które wpływały na melodykę pieśniową, stylistykę wykonawczą i wzory muzykowania. Można je uznać za wspólny idiom dla zróżnicowanej wołoskiej tradycji wokalnej. Za wspólne cechy bałkańskiego (aromańskiego) i karpackiego (wołoskiego) dziedzictwa wokalnego uznaje się: przyrodzony słuch harmoniczny, wyrażany w skłonności do śpiewania na głosy bez towarzyszenia instrumentalnego, bądź z jego udziałem w formie heterofonicznej. Wielogłosowe formy śpiewu cechuje hierarchizm głosowy połączony z wrażliwością na akustykę brzmienia, która przejawia się w specyficznych manierach wykonawczych (wolne tempo, swoboda wykonawcza, długie frazy oddechowe, glissandowanie i inne). Wołoski idiom współbrzmień międzygłosowych określają interwały kwarty, kwinty, oktawy i dysonanse – zwłaszcza sekundy. Największe podobieństwa zaznaczają się zwłaszcza pomiędzy repertuarem wokalnym karpackich Rusinów i Aromanów także w odniesieniu do podłoża skalowego, morfologii melodyki pieśniowej (np. tetrachordalna i pentachordalna budowa fraz, prymarne znaczenie kwarty, skłonność do descendentalnych fraz) oraz do descendentalnej rytmiki punktowanej i odwrotnie punktowanej. Do wspólnego wołoskiego dziedzictwa muzycznego zaliczają się także instrumenty muzyczne jak: fujara, duda/gajda, trembita, dwojnica, których podłoże skalowe i melodyka przyczyniały się do ujednolicania zróżnicowanych i odległych geograficznie wokalnych dialektów wołoskich wraz z całym rytualno-magicznym podłożem jeszcze do niedawna zrośniętym z pasterskim trybem życia. Także we wszystkich współczesnych etnosach wołoskich, jak i w tych, które uważają się za spadkobierców tej tradycji, śpiew na głosy jest traktowany jako wyróżnik tożsamości etnicznej, podstawowe narzędzie komunikacji i integracji społecznej. Przetrwanie tej unikalnej na skalę zarówno Karpat jak i Bałkanów wielogłosowej praktyki śpiewu może być odpowiedzią na poczucie wyizolowania i migracyjnego charakteru życia Wołochów. Innymi przyczynami mogą być stosunkowy izolacjonizm kulturowy i geograficzny obszarów górskich, a także rozproszony i górski charakter wołoskiego osadnictwa. Na odczuwaną audytywnie odrębność wielogłosu karpackiego od bałkańskiego mogły mieć wpływ zarówno procesy kruszenia archaicznych form wielogłosu (dron), przetrwałych bardziej na gruncie instrumentalnym, także manier wykonawczych i związanego z nimi archaicznego repertuaru, jak i późniejsze nawarstwienia związane z wpływami wschodniosłowiańskiej heterofonii wariacyjnej, a następnie średniowiecznej techniki wielogłosowej (discantus) rozpowszechnianej w świątyniach katolickich i prawosławnych w okresie migracji wołoskich i w ostateczności wpływów harmoniki dur-moll, która przyczyniła się do zaniku polifonicznych struktur myślenia i spłaszczenia wołoskiej idiomatyki wokalnej.
The musical culture of the Aromanians, and other Valachian-origin groups, was constantly subjected to acculturation and dynamic adaptation. These groups have preserved certain timeless, circulating musical constructs most likely influencing the architecture of the song melody, performance style and music-making patterns, which can be considered as a common idiom of the Walachian vocal tradition. The common features of the Balkan (Aromanian) and Carpathian (Valachian) vocal heritage are: natural harmonic hearing expressed in the tendency to sing without instrumental accompaniment, or with its participation in a heterophonic form. Polyphonic singing forms are characterized by a vocal hierarchy combined with a sensitivity to the acoustics of sound, which manifests itself in specific performance manners (slow pace, performance freedom, long breathing phrases, glissanding, etc.). The Valachian idiom of inter-voice chords is defined by the intervals of fourths, fifths, octaves and dissonances - especially seconds. The greatest similarities are especially visible between the vocal repertoire of Carpathian Ruthenians and Aromanians, also in relation to the scale, the morphology of the song melody (e.g. tetrachordal and pentachordal structure of phrases, the primary meaning of the fourth, the tendency to descendental phrases) and to descendental rhythmic punctuated and inversely scored. The common Valachian musical heritage also includes musical instruments such as: fujara, duda / gajda, trembita, dwojnica, which music scale and melody contributed to the unification of diverse and geographically distant vocal dialects along with their ritual-magic background related with pastoral lifestyle.Singing for voices is considered as a basic feature of ethnic identity, and as a tool of communication and social integration within the present-day Valachian ethnoses. The survival of the unique polyphonic singing practice may be related to migratory nature of Valachian lifestyle as well as relative cultural and geographical isolationism of mountain areas together with the scattered nature of the Valachian settlement. Differences between the Carpathian and Balkan polyphony may have been related to the crushing of archaic polyphonic forms (drones), which in Carpathians have survived mainly on the instrumental grounds.  The performance manners and the archaic repertoire associated with drones were influenced by East Slavic variation heterophony, and then medieval polyphonic technique (discantus) disseminated in Catholic and Orthodox churches during the Valachian migration period. Finally, the major-minor harmonics, contributed to the disappearance of polyphonic structures and the flattening of Valachian vocal idioms.
Źródło:
Balcanica Posnaniensia Acta et studia; 2021, 28, 1; 321-362
0239-4278
2450-3177
Pojawia się w:
Balcanica Posnaniensia Acta et studia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Śpiewy religijne w wybranych drukach użytkowych. Idee cecylianizmu a żywa tradycja
Religious chants in selected utility publications. The ideas of cecilianism and the living tradition
Autorzy:
Pucia, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2199938.pdf
Data publikacji:
2023-06-10
Wydawca:
Stowarzyszenie Polskich Muzyków Kościelnych
Tematy:
cecylianizm
śpiewnik
żywa tradycja
kultura muzyczna
Cecilianism
songbook
living tradition
musical culture
Opis:
Idee cecyliańskie są dziś powszechnie znane. Najważniejszą jest postulat podnoszenia poziomu muzyki liturgicznej. Na gruncie założeń cecyliańskich dostępnych jest sporo publikacji użytkowych, ukazujących ich praktyczną realizację. Nie powstały one jednak w oderwaniu od innych źródeł, z funkcjonowaniem śpiewów religijnych w żywej tradycji Kościoła włącznie. Porównanie źródeł użytkowych i wykonawstwa na przykładzie znanych wątków pieśniowych ukazuje interesujący proces wzajemnego wpływu ludowego śpiewu i ważnych idei, wyrażanych poprzez charakterystyczne sposoby animacji, których odzwierciedleniem są zapisy nutowe w licznie wydawanych śpiewnikach i zbiorach śpiewów kościelnych. Myślą przewodnią jest dostrzeżenie tego procesu oraz bogatej, wielobarwnej spuścizny chrześcijańskiej kultury muzycznej.
Cecilian ideas are widely known today. The most important is the postulate to raise the level of liturgical music. Quite a few useful publications are available based on Cecilian assumptions, showing their practical implementation. However, they were not created in isolation from other sources, including the functioning of religious chants in the Church’s living tradition. A comparison of utilitarian and performance sources, using the example of well-known hymn themes, reveals an interesting process of the mutual influence of folk singing and important ideas, expressed through characteristic modes of animation, reflected in the musical notations in numerous published songbooks and collections of church chants. The main idea is to recognize this process and the rich, multicolored legacy of Christian musical culture.
Źródło:
Musica Ecclesiastica; 2023, 18; 69-90
2353-6985
Pojawia się w:
Musica Ecclesiastica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przeobrażenia tekstowe w pieśniach adwentowych i bożonarodzeniowych zamieszczonych w Śpiewniku kościelnym M.M. Mioduszewskiego (1838) oraz w Śpiewniku kościelnym J. Siedleckiego (2015)
Text Transformations in Advent Songs and Christmas Carols Published in Śpiewnik kościelny by M.M. Mioduszewski (1938) and Śpiewnik kościelny by J. Siedlecki (2015)
Autorzy:
Bodzioch, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1790949.pdf
Data publikacji:
2020-12-23
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
pieśń kościelna
śpiewnik kościelny
tradycja
współczesność
kultura muzyczna
church song
church songbook
tradition
contemporary times
musical culture
Opis:
Podjęte badania komparatystyczne dotyczą repertuaru pieśni adwentowych i kolęd zawartego w dwóch wybranych śpiewnikach. W ciągu niemal 200 lat dokonano w pieśniach wielu zmian tekstowych. Obejmują one zmianę szyku, wymianę wielu słów na inne, zastępowanie nowym brzmieniem całych zwrotów i wersów oraz korekty w liczbie zwrotek. Zauważa się przede wszystkim tendencje do uwspółcześniania tekstów dawnych i redukcję strof. Zachodzące procesy nie są wynikiem naturalnej ewolucji języka, ale rezultatem ingerencji pojedynczych osób. Z wieloma skutkami zaistniałych interwencji trudno się zgodzić. Skalę przeobrażeń wybranej grupy pieśni i wiążące wnioski można będzie w sposób pełniejszy określić dopiero po przeprowadzeniu studiów porównawczych dotyczących melodyki i rytmiki pieśni.
The comparative research undertaken concerns the repertoire of Advent songs and Christmas carols contained in two selected songbooks. Over the course of almost 200 years many textual changes have been made to the songs. These include changing the order, exchanging many words for others, replacing whole phrases and verses with new wording, and corrections in the number of stanzas. The tendency to modernise old texts and to reduce stanza is particularly noticeable. These processes are not the result of the natural evolution of language, but the result of the intervention of individuals. It is difficult to agree with many of the consequences of these interventions. The scale of transformation of the selected song group and the conclusions can only be more fully determined after a comparative study of the melody and rhythm of the songs.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 12; 103-112
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-7 z 7

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies