Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "torbiel" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Zastosowanie cementu kostnego opartego na betafosforanie trójwapniowym w leczeniu torbieli samotnych u dzieci
Autorzy:
Jabłoński, Janusz
Jankowski, Zbigniew
Lewandowska, Małgorzata
Andrzejewska, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/551560.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Stowarzyszenie Przyjaciół Medycyny Rodzinnej i Lekarzy Rodzinnych
Tematy:
torbiel samotna
leczenie
dzieci
Źródło:
Family Medicine & Primary Care Review; 2013, 3; 326-328
1734-3402
Pojawia się w:
Family Medicine & Primary Care Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Guzy torbielowate trzustki: leczenie chirurgiczne
Autorzy:
Jabłońska, Beata
Braszczok, Łukasz
Szczęsny-Karczewska, Weronika
Dubiel-Braszczok, Beata
Lampe, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1393494.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
trzustka
torbiel
guz
operacja
Opis:
Celem niniejszego badania było dokonanie oceny krótkoterminowych wyników leczenia chirurgicznego guzów torbielowatych trzustki. Materiał i metody: Dokonaliśmy retrospektywnej oceny dokumentacji medycznej 46 pacjentów (31 kobiet i 15 mężczyzn), którzy zostali poddani w naszym oddziale operacjom chirurgicznym w związku z guzami torbielowatymi trzustki. Wyniki: Guzy torbielowate trzustki zlokalizowane były w głowie trzustki (21), trzonie trzustki (11), ogonie trzustki (13), a także w całym narządzie trzustki (1). Wykonano następujące zabiegi chirurgiczne: pankreatoduodenektomię (20), pankreatektomię centralną (9), pankreatektomię dystalną (3), pankreatektomię ze splenektomią (3), pankreatektomię dystalną poszerzoną ze splenektomia (2), całkowitą pankreatektomię (1), resekcję głowy trzustki z zachowaniem dwunastnicy (1), lokalne wycięcie guza (4) i inne (2). Zidentyfikowano następujące histopatologiczne typy guzów: torbielakogruczolaka surowiczego (14), wewnątrzprzewodowego brodawkowatego gruczolaka śluzowego (5), wewnątrzprzewodowego brodawkowatego raka śluzowego (5), litego guza pseudobrodawkowatego (5), torbielakogruczolaka śluzowego (5), torbielakogruczolaka śluzowego o granicznej złośliwości (1), torbielakogruczolakoraka śluzowego (2), gruczolakoraka (4) i inne (5). Wczesne powikłania pooperacyjne stwierdzono u 14 chorych (30,43%). Reoperacje wykonano u 9 pacjentów (19,56%). Śmiertelność okołooperacyjna wyniosła 6,52%. Wnioski: Najczęstszym guzem torbielowatym w badanej grupie pacjentów był torbielakogruczolak surowiczy trzustki. Guzy torbielowate trzustki najczęściej zlokalizowane były w głowie narządu. U większości pacjentów możliwa była resekcja trzustki, przy czym najczęściej wykonywanym rodzajem resekcji trzustki był zabieg pankreatoduodenektomii.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 1; 1-8
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Powikłania i nawroty po leczeniu torbieli pilonidalnej metodą rekonstrukcji płatowej Karydakisa
Autorzy:
Çakır, Murat
Biçer, Mehmet
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1391530.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
Karydakis
torbiel pilonidalna
wynik
Opis:
Wprowadzenie: Torbiel pilonidalna (TP) jest schorzeniem dotykającym młode grupy wiekowe. Opisano liczne metody chirurgiczne stosowane w jej leczeniu. Jak dotąd nie powstała jednak metoda leczenia zapewniająca szybki powrót do zdrowia z niskim ryzykiem ponownego wystąpienia. Cel: Celem niniejszego badania było dokonanie oceny wyników uzyskanych u pacjentów leczonych w naszym ośrodku techniką rekonstrukcji płatowej Karydakisa. Materiał i metodyka: Dokonano retrospektywnej oceny wyników uzyskanych u 112 chorych operowanych w latach 2012–2019. Do badania włączono wyłącznie pacjentów poddawanych rekonstrukcji metodą Karydakisa. Wyniki: Populacja pacjentów składała się z 20 kobiet i 92 mężczyzn. Średnia wieku wynosiła 21 lat u kobiet i 20,8 lat u mężczyzn. Średni wskaźnik masy ciała (BMI) to: 29,6 kg/m2 . Chorych poddawano obserwacji kontrolnej przez okres wynoszący średnio 28 miesięcy. Długość hospitalizacji po operacji wynosiła 2,1 dni. Powikłania obejmowały rozejście rany w 10,2% przypadków, zakażenie w 3,6% przypadków i krwawienie (krwiak) w 7,1% przypadków. U 4 osób doszło do nawrotu choroby w okresie obserwacji. Wnioski: Rekonstrukcja płatowa Karydakisa jest preferowaną techniką chirurgiczną, charakteryzującą się niskim poziomem powikłań i nawrotów
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2021, 93, 1; 15-18
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wyniki operacyjnego leczenia torbieli pilonidalnej u 50 pacjentów operowanych metodą Bascom 2 – badanie prospektywne
Autorzy:
Dutkiewicz, Paweł
Ciesielski, Przemysław
Kołodziejczak, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1392088.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
operacja Bascom 2
torbiel pilonidalna
Opis:
Wstęp: Z uwagi na brak jednoznaczności w wyborze metody operacji, leczenie torbieli pilonidalnej pozostaje aktualnym tematem dyskusji w trakcie spotkań chirurgów z różnych krajów. Najnowsze metody leczenia polegają na wycięciu i jednoczasowym zamknięciu rany z przesunięciem szpary pośladkowej. Jedną z nich jest szeroko stosowana na świecie i jednocześnie mało popularna w Polsce technika operacyjna sposobem Bascom 2. Cel pracy: Ocena wyników operacyjnego leczenia torbieli pilonidalnych metodą Bascom 2 przeprowadzonych przez jednego operatora. Materiał i metoda: 50 pacjentów (40 mężczyzn, 10 kobiet), śr. wieku: 30,6 lat, wszyscy zoperowani metodą Bascom 2 w jednym oddziale chirurgicznym przez jednego operatora (rezydent w trakcie szkolenia specjalizacyjnego) z zastosowaniem jednolitego protokołu operacyjnego opieki okołooperacyjnej. Oceniano: BMI, średni czas hospitalizacji, ból, powikłania pooperacyjne, czas gojenia rany, jakość życia pacjenta, odsetek nawrotów po operacji. Okres obserwacji wyniósł od 12 do 52 miesięcy. Wyniki: Średnie BMI – 27,13 kg/m2. Średni czas hospitalizacji – 2,95 dnia. Ból pooperacyjny w 1. dobie wyniósł średnio 4,55 pkt. (+/- 2,24 pkt.), w 10. dobie śr. 2,04 pkt. (+/- 1,58 pkt.), a w 30. dobie śr. 0,76 pkt. (+/- 1,1 pkt.). Ból po wygojeniu to śr. 0,14 pkt. (+/- 0,40 pkt.). Powikłania pooperacyjne wystąpiły u 28,57% pacjentów [częściowe rozejście rany (16,32%), wyciek treści surowiczej (10,2%), krwiak (6,12%), całkowite rozejście rany (0%), zakażenie rany (0%)]. Średni czas pełnego wygojenia to 2,94 tygpdnie. Nawrót choroby wystąpił u jednego badanego (2,04%). Wnioski: Operacja metodą Bascom 2 charakteryzuje się niskim odsetkiem nawrotów oraz krótkim czasem gojenia rany. Jest bezpieczna, skuteczna i akceptowana przez pacjentów. Statystycznie znamiennie poprawia jakość życia chorego rok po operacji zarówno pod względem oceny zdrowia fizycznego, jak i psychicznego.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2019, 91, 5; 21-26
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Torbiele trzustki czy nowotwory torbielowate trzustki? Analiza 145 przypadków
Autorzy:
Wlaźlak, Michał
Oleśna, Aleksandra
Danilewicz, Marian
Strzelczyk, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1392899.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
trzustka
torbiel
nowotwór
chirurgia
rak
Opis:
Częstość wykrywania zmian torbielowatych w trzustce w ostatnich latach wzrosła. Większość to torbiele rzekome (pozapalne), pozostałe stanowią głównie nowotwory. Wewnątrzprzewodowe brodawkowate nowotwory śluzowe (IPMN – Intraductal papillary mucinous neoplasms) i nowotwory śluzowo torbielowate (MCN – mucinous cystic neoplasms) to zmiany o udowodnionym ryzyku złośliwości. Celem pracy była analiza danych klinicznych pacjentów z torbielami lub guzami torbielowatymi trzustki operowanych w Klinice Chirurgii Ogólnej i Transplantacyjnej Szpitala im. Barlickiego w Łodzi. Materiał i metody 145 chorych operowanych w Klinice Chirurgii Ogólnej i Transplantacyjnej Szpitala im. Barlickiego w Łodzi w latach 2007-2016 z powodu zmiany torbielowatej trzustki. Przeanalizowano rodzaj operacji, rozpoznanie histopatologiczne oraz dane demograficzne. Wyniki Torbiel nienowotworową (rzekomą) stwierdzono u 66,9% pacjentów, nowotwory wykryto u 33,1%. Średnia wieku była istotnie wyższa u pacjentów z nowotworem niż bez nowotworu (57,06 lat vs. 50,88 lat, p=0,009). Torbiel nowotworowa wystąpiła częściej u kobiet, (68,75% kobiet, 31,25% mężczyzn, p=0,001). Nowotwór złośliwy wykryto w 14,58% przypadków nowotworów i 4,83% przypadków wszystkich analizowanych zmian torbielowatych trzustki. Wnioski Na podstawie analizowanego materiału istnieje istotne ryzyko obecności nowotworu złośliwego u pacjentów z torbielą trzustki. Torbiele nowotworowe trzustki występują częściej u kobiet. Dyskusja Leczenie guzów torbielowatych trzustki stanowią głównie operacje resekcyjne. W przypadku zmian łagodnych o niskim ryzyku złośliwości wykonuje się również operacje mniej rozległe, takie jak wyłuszczenie zmiany. Nie istnieją obecnie wytyczne, które w zadowalający sposób mogłyby być użyte do nadzoru pacjentów z torbielą trzustki.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2018, 90, 5; 22-26
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cysta pilonidalna – poszukiwanie optymalnej metody leczenia
Autorzy:
Hap, Wojciech
Frejlich, Ewelina
Rudno-Rudzińska, Julia
Kotulski, Krzysztof
Kurnol, Krzysztof
Hap, Katarzyna
Skalski, Adam
Kielan, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1393496.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
cysta pilonidalna
zatoka włosowa
torbiel pilonidalna
Opis:
Cysta pilonidalna to uciążliwe schorzenie dotykające zwykle ludzi młodych. Istotnie wpływa na jakość życia i powoduje obniżenie samooceny chorych. Mimo znanej patofizjologii i istnienia licznych metod leczniczych, cysta pilonidalna stanowi istotny problem w chirurgii ogólnej. Duża liczba sposobów postępowania operacyjnego świadczy o braku metody, która dawałaby pewność sukcesu terapeutycznego, a częste powikłania leczenia operacyjnego powodują zarówno niezadowolenie pacjenta, jak i frustrację operatora. W wielu przypadkach sposoby terapii zależne są od metod wypracowanych w danym ośrodku, choć ich skuteczność nie jest zwykle weryfikowana naukowo. Poszukiwanie optymalnego postępowania jest utrudnione także przez brak jasnej klasyfikacji klinicznej choroby. W artykule dokonaliśmy próby przeglądu literatury dotyczącej różnych sposobów leczenia cysty pilonidalnej, a także przedstawiliśmy sposób leczenia operacyjnego stosowany w naszej klinice. Nie udało się jednak wskazać metody operacyjnej o tak wysokiej skuteczności, by stała się standardem leczenia tej choroby. Wskazuje to na konieczność dalszego poszukiwania nowych technik, dających szanse na sukces w leczeniu cysty pilonidalnej.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 1; 68-75
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pęknięcie pseudotętniaka tętnicy śledzionowej do torbieli rzekomej trzustki z jej następową perforacją przyczyną masywnego krwotoku śródbrzusznego – opis przypadku
Autorzy:
Szpakowicz, Jerzy
Szpakowicz, Paulina
Urbanik, Andrzej
Markuszewski, Leszek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1393767.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
torbiel rzekoma trzustki
pseudotętniak
krwotok śródbrzuszny
Opis:
Około 70% zmian torbielowatych trzustki stanowią torbiele rzekome. Jednym z najgroźniejszych powikłań torbieli rzekomych trzustki jest krwawienie do ich światła, a najczęstszym źródłem krwawienia jest pęknięty pseudotętniak tętnicy śledzionowej. W pracy przedstawiono przypadek 37-letniego mężczyzny leczonego operacyjnie z powodu masywnego krwotoku śródbrzusznego spowodowanego pęknięciem pseudotętniaka tętnicy śledzionowej do światła torbieli rzekomej ogona trzustki z jej następową perforacją do jamy otrzewnej i przestrzeni zaotrzewnowej. Wykonano obwodową resekcję trzustki wraz z torbielą i śledzioną. Przebieg pooperacyjny był niepowikłany.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2016, 88, 6; 614-622
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Leczenie chirurgiczne torbieli skórzastej grzbietu nosa: rynoplastyka otwarta
Autorzy:
Yurochko, Fedir
Olashyn, Vasyl
Kopanska, Dzvenyslava
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1399486.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
otwarta rynoplastyka
torbiel skórzasta
wrodzone guzy nosa
Opis:
Wprowadzenie: Torbiel skórzasta to łagodny guz typu choristoma, będący odmianą potworniaka. Torbiel skórzasta nosa (TSN) jest najczęstszą wrodzoną wadą linii pośrodkowej w obrębie nosa. Rozpoznanie jest zwykle stawiane do 3 r.ż. W przypadku jego opóźnienia lub leczenia zabiegowego mogą wystąpić powikłania w postaci: zniekształceń twarzy, nawracających zakażeń z zapaleniem tkanki podskórnej albo zropieniem torbieli, nieżytu nosa lub powikłań wewnątrzczaszkowych. Opis przypadku: W artykule przedstawiliśmy przypadek 7-letniego chłopca przyjętego do oddziału laryngologicznego Regionalnego Dziecięcego Szpitala Klinicznego „OHMATDYT” we Lwowie z powodu utrzymującego się bólu i obrzęku grzbietu nosa z wyciekiem serowatej treści z przetoki. W MRI uwidoczniono kostną strukturę w tkance podskórnej grzbietu nosa. Rozpoznano torbiel skórzastą, którą z powodzeniem leczono operacyjnie otwartą rynoplastyką. W okresie dwuletniej obserwacji po zabiegu chory nie zgłaszał żadnych dolegliwości. Wnioski: TSN jest torbielą rozwijającą się z ekto- i mezodermy. Oprócz objawów klinicznych dla postawienia rozpoznania niezbędne są badania obrazowe (TK lub MRI). Skuteczną metodą jej leczenia jest radykalna resekcja chirurgiczna.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2019, 8, 2; 49-53
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Torbiel enterogenna w zatoce Douglasa – opis przypadku
Enterogenous cyst in the Douglas’ pouch – a case report
Autorzy:
Morawiecka-Pietrzak, Małgorzata
Klimaszewska-Adamus, Karolina
Pukas-Bochenek, Anna
Fryś-Kubala, Magdalena
Ziora, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1035518.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
dzieci
torbiel enterogenna
zatoka Douglasa
zdwojenie przewodu pokarmowego
Opis:
Enterogenous cysts are rare congenital lesions, diagnosed mainly prenatally and during infancy. These anomalies may occur anywhere along the gastrointestinal tract – from the mouth to the anus. They are difficult to diagnose because there are no characteristic symptoms. Coexistence of enterogenous cysts with other developmental defects is common. They are primarily diagnosed using ultrasound or magnetic resonance scans. Most cases of enterogenous cysts are treated surgically. We report the case of an enterogenous cyst in the Douglas’ pouch of a 3-month-old girl who was referred to the Department of Child Endocrinology with suspected ovarian cysts.
Torbiele enterogenne to rzadko występujące wrodzone zaburzenia rozwojowe, rozpoznawane głównie w okresie prenatalnym i niemowlęcym. Zmiany te mogą się wywodzić z każdej części przewodu pokarmowego – od jamy ustnej aż po odbyt. Ze względu na brak charakterystycznych objawów mogą stanowić duży problem diagnostyczny. Często obserwuje się współistnienie torbieli enterogennych z innymi wadami rozwojowymi. W diagnostyce wykorzystuje się głównie obrazowanie za pomocą ultrasonografii lub rezonansu magnetycznego. Postępowaniem z wyboru w większości przypadków zmian o charakterze torbieli enterogennych jest zabieg chirurgiczny. W pracy zaprezentowano przypadek 3-miesięcznej dziewczynki skierowanej na Oddział Endokrynologii Dzieci z podejrzeniem torbieli jajnika, u której rozpoznano torbiel enterogenną zlokalizowaną w zatoce Douglasa.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2018, 14, 2; 231-236
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cervical Cystic Hygroma in an Older Adult – a case study
Naczyniak limfatyczny torbielowaty u dorosłej, starszej osoby - opis przypadku
Autorzy:
Piłkowski, Michał
Komorski, Józef
Nienartowicz, Jan
Nelke, Kamil
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1399032.pdf
Data publikacji:
2020-12-16
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
branchial cyst
cystic hygroma
lymphangioma
neck cyst
neck region
naczyniak limfatyczny torbielowaty
naczyniak limfatyczny
obszar szyi
torbiel boczna szyi
torbiel szyi
Opis:
Introduction: Cystic hygromas are very uncommon malformations in adults. In most of the cases, they present as a painless, fluctuant swelling, usually located in the neck region. They tend to grow extensively if not removed. Cystic hygromas can range from 1 mm to several centimeters in size and are filled with clear- to straw-colored fluid. Surgical treatment remains the gold-standard treatment for these tumors. In some cases they can be misdiagnosed with branchial cysts, swollen lymph nodes or other pathologies. When this malformation is present in the prevertebral fascia its surgical treatment is challenging, and some authors advise its conservative treatment, which is in a great risk of its reoccurence. Because of potential malignant transformation in some percentage of branchial cyst cases, a similar situation was suspected. Case report: The present report describes a case of cystic hygroma of the left side of the neck in a 92-year-old female adult and its clinical, radiological and operative features.
Wstęp: Naczyniak limfatyczny torbielowaty jest bardzo rzadko spotykaną u osób dorosłych zmianą patologiczną. W większości przypadków objawia się on jako bezbolesne, chełboczące wygórowanie tkanek miękkich, umiejscowione w obrębie szyi. Gdy guz nie zostanie usunięty, może dochodzić do jego znacznego wzrostu. Średnica, wielkość naczyniaków limfatycznych torbielowatych wynosi od 1 mm do kilku centymetrów, zaś ich wnętrze wypełnione jest płynem w kolorze od przezroczystego do słomkowego. Leczenie chirurgiczne pozostaje „złotym standardem” postępowania w przypadku tych guzów. Niekiedy mogą one zostać błędnie zdiagnozowane jako: torbiel boczna szyi, obrzęk węzłów chłonnych lub inne zmiany patologiczne. W sytuacji, gdy guz pokryty jest powięzią przedkręgową, jego leczenie operacyjne, chirurgiczne jest skomplikowane i wiążę się z podwyższonym ryzykiem uszkodzenia istotnych, sąsiednich struktur anatomicznych (naczynia, nerwy). W takich sytuacjach niektórzy autorzy zalecają zastosowanie alternatywnych, niechirurgicznych metod leczenia. Ze względu na potencjalną transformację złośliwą w pewnym procencie torbieli bocznych szyi, w opisywanym przypadku brano pod uwagę możliwość wystąpienia podobnej sytuacji. Opis przypadku: W niniejszej publikacji opisano przypadek naczyniaka limfatycznego torbielowatego, zlokalizowanego w obrębie tkanek miękkich szyi po stronie lewej u 92-letniej kobiety, z uwzględnieniem jego cech klinicznych, obrazu radiologicznego i zastosowanego leczenia operacyjnego.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2021, 10, 2; 54-58
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Duża torbiel rzekoma trzustki penetrująca do śródpiersia tylnego
Autorzy:
Markowski, Adam Roman
Brodalka, Elżbieta
Guzinska-Ustymowicz, Katarzyna
Zaręba, Konrad
Cepowicz, Dariusz
Kędra, Bogusław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1393093.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
torbiel rzekoma trzustki
śródpiersie tylne
zapalenie trzustki
nadużywanie alkoholu
Opis:
Przedstawiamy przypadek dużej torbieli rzekomej trzustki w śródpiersiu powodującej ucisk lewego przedsionka i przełyku, co objawiało się dusznością, kołataniem serca i wymiotami. Zdjęcie RTG klatki piersiowej było niediagnostyczne, w ezofagogastroduodenoskopii uwidoczniono rozlany zewnętrzny ucisk na dystalny odcinek przełyku i trzon żołądka, natomiast ostateczne rozpoznanie postawiono w oparciu o tomografię komputerową. Zdecydowano się na zabieg operacyjny z powodu nawrotowości torbieli rzekomej trzustki, wywiad nieskuteczności zewnętrznego drenażu torbieli pod kontrolą radiologiczną kilka lat przed hospitalizacją oraz dużą średnicę torbieli rzekomej, która powodowała ostrą niewydolność krążeniowo-oddechową.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 4; 41-48
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zwapnienia w ścianie torbieli pozapalnej trzustki przyczyną nieskuteczności cystogastrostomii endoskopowej – opis przypadku
Autorzy:
Krajewski, Andrzej
Lech, Gustaw
Makiewicz, Marcin
Kluciński, Andrzej
Wojtasik, Monika
Kozieł, Sławomir
Słodkowski, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1393517.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
torbiel pozapalna trzustki
cystogastrostomia endoskopowa
zwapnienia w ścianie torbieli trzustki
Opis:
Pozapalne torbiele rzekome trzustki są jednymi z najczęściej występujących powikłań ostrego zapalenia trzustki. W większości przypadków ulegają samoistnemu wchłonięciu. U niektórych chorych przetrwałe torbiele pozapalne są jednak przyczyną dolegliwości bólowych, zaburzeń pasażu żołądkowo-jelitowego lub innych powikłań. W takich przypadkach wskazane jest leczenie drenażowe lub resekcyjne. Jedną z najbardziej skutecznych drenażowych metod leczenia rzekomych torbieli pozapalnych trzustki jest cystogastrostomia endoskopowa. Warunkiem drenażu endoskopowego jest przyleganie ściany torbieli do żołądka stwierdzone w badaniach obrazowych i badaniu endoskopowym. Praca przedstawia opis bardzo rzadkiego przypadku nieskuteczności endoskopowego drenażu torbieli trzustki wpuklającej się do światła żołądka z powodu rozległych zwapnień w jej ścianie. Pięćdziesięciopięcioletni mężczyzna po przebytym ostrym zapaleniu trzustki, z trwającymi od roku bólami w nadbrzuszu, został przyjęty do kliniki w celu leczenia pozapalnej torbieli trzonu i ogona trzustki. Przy przyjęciu w badaniach laboratoryjnych nie stwierdzono odchyleń, stężenie markerów nowotworowych CA 19-9 i CEA było w granicach normy. W badaniu ultrasonograficznym stwierdzono dużą torbiel rzekomą ogona trzustki, co potwierdzono w tomografii komputerowej oraz endoskopowej ultrasonografii (EUS). Zwapnienia w ścianie zbiornika powodowały cień akustyczny, uniemożliwiając ocenę jego zawartości i drenaż przezskórny. Badanie gastroskopowe wykazało ucisk z zewnątrz na dno żołądka. Chorego zakwalifikowano do cystogastrostomii endoskopowej. Po wprowadzeniu endoskopu do żołądka i insuflacji CO2, uwidoczniono w inwersji dużą masę wpuklającą się w dno żołądka. Igłą cystotomu Giovanniego nakłuto śluzówkę żołądka, docierając do torebki torbieli, której w kolejnych próbach nie udało się przebić z powodu zwapnień w jej ścianie. W miejscu po nakłuciu obserwowano obfite krwawienie z naczynia podśluzówkowego, które zatamowano przy użyciu klipsów endoskopowych. Chory został zakwalifikowany do leczenia operacyjnego. W trybie planowym wykonano obwodową resekcję trzustki ze zwapniałą torbielą oraz splenektomię. Badanie histopatologiczne potwierdziło pozapalny charakter torbieli. Cystogastrostomia endoskopowa jest wysoce skuteczną metodą leczenia pozapalnych torbieli trzustki. U części chorych, zwłaszcza w przypadkach dużych torbieli trzustki z mnogimi zwapnieniami w ścianie, lub w sytuacji podejrzenia torbieli prawdziwej, wskazane jest leczenie pierwotnie operacyjne.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 1; 63-67
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies