Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "tombstones" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-15 z 15
    Tytuł:
    „By wspomnienia o nich poznały miliony”. O nagrobkach księży na wirtualnych cmentarzach
    Autorzy:
    Hajdukiewicz-Lisowiec, Jolanta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/627043.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Uniwersytet Gdański. Wydział Filologiczny
    Tematy:
    nagrobki księży w wirtualnych cmentarzach
    tombstones of priests in the virtual cemeteries
    Opis:
    Virtual Cemetery is today a place of memory. Every an Internet user has the opportunity to visit and-most importantly-to found among others virtual tombstone for spiritual person and anybody can use with these services as: www. wirtualnycmentarz.pl, www.virtualheaven.pl, www.nekropolia.pl, www.zaduszki. pl or www.miejscapamieci.pl. One of the elements that creators of virtual cemeteries must take into account in their design, there are religious or not religious character. Religious or nonreligious character of the virtual cemetery, just like a traditional cemetery, located in the real world, involves symbolic functioning in two types of codes: verbal and nonverbal. Among the frequent visitors are virtual cemeteries and those who opted for „founds” tombstones for spiritual person. Why we can encounter tombstones: ordinary priests, bishops, priests-poets and the highest dignitaries of the church, like Pope John Paul II. Virtual Cemetery definitely is not a holy place or even the devoted. The formation of such sites on the Internet is a manifestation of the secularization of the virtual cemeteries. The more famous and well deserved ecclesiastical dignitary got the more extended inscriptions. The clergy, no matter what they had views on modern methods of cultivation of the memory-unintentionally become part of a virtual cemetery, which by its nature becoming more and more followers.
    Źródło:
    Język - Szkoła - Religia; 2011, 6; 138-147
    2080-3400
    Pojawia się w:
    Język - Szkoła - Religia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Językowy obraz zmarłego widoczny na nagrobkach cmentarnych w Świeciu nad Wisłą i okolicach
    Linguistic image of the dead as viewed on the cemetery gravestones in Świecie nad Wisłą and in its vicinity
    Autorzy:
    Łucarz, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/627083.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Uniwersytet Gdański. Wydział Filologiczny
    Tematy:
    jezykowy obraz zmarłego
    język inskrypcji nagrobnych
    Linguistic image of the dead
    language of the tombstones inscriptions
    Opis:
    In below article I present results of my language research which includes the picture of dead people which you can see on tombstones of cementary in Świecie. Analysis of gathered material has been directed to reveal language image of dead his after life fate and also language-emotion relation of living connected with funeral. Results of research linguistics image of dead connect at first with the perversity of tomstones inscriptions – dead person describe but also they create – also includes words – living. From tombstones here we know now the images of dead people. Who they was what function did they acting what are they want to transmit to living and what are they want.
    Źródło:
    Język - Szkoła - Religia; 2012, 7, 1; 173-182
    2080-3400
    Pojawia się w:
    Język - Szkoła - Religia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Groby z płytami na cmentarzysku przy kościele pod wezwaniem św. Mikołaja w Wiślicy. Aspekt archeologiczny i społeczny.
    Graves with plates in the St. Nicholas’ church cemetery in Wiślica. Archaeological and social aspect.
    Autorzy:
    Kalaga, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/584793.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    Wiślica
    kościół św. Mikołaja
    groby z nagrobkami
    St. Nicholas’ church
    graves with tombstones
    Opis:
    Santa Nicholas church in Wiślica has been used as parish church, from the end of 11th or from the beginning of 12th to m id 13th century. It was i n t he center of s uburbium (ryc. 2). It consisted of church, burial chapel and cemetery. In the chapel and the cemetery there were uncovered 91 graves, including 13 with tombstones. Tombstones were made of gypsum and limestone (ryc. 1). Their fronts were smooth and without decoration. They were deposited directly on a top of pit graves an average of 120 cm above the burials. They were determined the level of utility of cemetery and chapel. Anthropological analyses proved that in graves with tombstones were buried people in infans II – maturus ages. A further aspect of the social interpretation of the dead buried in this kind of graves is difficult. We can only hypothesize that they had to characterize something „special” in the community in Wiślica. This „uniqueness we can consider in a multifaceted sense: „alien” and „different”, but also in a material, social, cultural and intellectual sense. These attributes should be associated with „selected” dweller of Wiślica, belonging to the environment of Sandomierz’s court princes, residing in the palace at Regia (ryc. 2). Among the graves with thombstones attention draws to a sarcophagus (39/59, ryc. 4). We can identify it with the burial of the founder of the church or priest performing a liturgy, but also with the person derived from the secular or ecclesiastical hierarchy. The location of this grave outside the temple is unusual. In funeral tradition sarcophags from 11th-13th century were deposited in center of temples. On the other hand, the burials with thombstones, as numerous as in Wiślica, are a rare phenomenon in the necropolises of churches of the early phase of the Christianization of the Polish lands. The cemetery in Wiślica is unique in this respect.
    Źródło:
    Acta Archaeologica Lodziensia; 2014, 60; 131-136
    0065-0986
    2451-0300
    Pojawia się w:
    Acta Archaeologica Lodziensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kamień w zabytkach wielickich nekropolii
    Stone in the monuments of Wieliczka cemeteries
    Autorzy:
    Zadak, Rafał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/487321.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Muzeum Żup Krakowskich Wieliczka
    Tematy:
    Kamień
    zabytki
    wieliczka
    nekropolia
    nagrobki
    Stone
    monuments
    Wieliczka
    cemeteries
    tombstones
    Opis:
    The article is devoted to the use of natural stone in the monuments of Wieliczka cemeteries. The author of the study has presented the subject of rock materials used to raise tombstones. Certain types of rocks and their properties have been described. Various types of tombstones have been characterized, from the beginning of the municipal cemetery and the Jewish cemetery to the first half of the twentieth century. The article also presents the historical background of the above mentioned cemeteries as well as the names of sculptorscreators of Wieliczka tombstones. It should be emphasized that some of the tombstones listed in the article are subject to special protection of monuments and by the decision of the Regional Conservator of Historic Monuments in Cracow in 1991 were entered in the register of monuments of Cracow (Małopolska) Province. Others, according to the author, have high artistic values, and in some cases, the used stone is a worth noting rarity.
    Źródło:
    Studia i Materiały do Dziejów Żup Solnych w Polsce; 2014, 29; 129-142
    0137-530X
    Pojawia się w:
    Studia i Materiały do Dziejów Żup Solnych w Polsce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nagrobki przy kościele Wniebowzięcia NMP i św. Jakuba Apostoła w Szadku
    Tombstones beside the Church of Assumption of the Blessed Virgin Mary and Saint James the Apostle in Szadek
    Autorzy:
    Czyżewski, Bartłomiej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/19064523.pdf
    Data publikacji:
    2016-12-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Szadek
    cmentarz
    kościół
    parafia
    cmentarz przykościelny
    nagrobki
    tablice nagrobne
    graveyard
    church
    churchyard
    tombstones
    gravestones
    Opis:
    Pierwsze przykościelne cmentarze były zakładane około V–VI w. n.e. w pobliżu świątyń, w podziemiach których spoczywały szczątki świętych. Z biegiem czasu cmentarze takie zaczęły powstawać przy każdym kościele. Grzebania zmarłych przy kościołach zaprzestano dopiero w XVIII w. w związku z licznymi epidemiami, które swoje źródła miały na tych nekropoliach. Rozpoczęto zakładanie cmentarzy poza miastami i likwidację przykościelnych miejsc pochówku. Przykościelny cmentarz przy kościele pw. Wniebowzięcia NMP i św. Jakuba Apostoła w Szadku został założony już w okresie średniowiecza i funkcjonował przez następne stulecia. Ze źródeł wynika, że nekropolia działała jeszcze w drugiej połowie XIX w., a być może nawet i na początku XX w. Obecnie, przy kościele w Szadku znajduje się siedem tablic i nagrobków oraz pozostałości kamieniarki nagrobnej, których nie da się przypisać do konkretnych grobów. Zachowane tablice i nagrobki należały do: Józefa Formańskiego i Heleny Formańskiej, Wiktorii Rolińskiej, Józefy Maliszewskiej, Józefa Kozieła, Marcelego i Cecylii Kozłowskich, Teodory Skupińskiej oraz Jana Kiełkiewicza. Osoby te zamieszkiwały Szadek oraz okoliczne wsie i zostały pochowane pod koniec XIX – na początku XX w. 
    First churchyards were founded around 5th–6th century AD near the temples where in crypts were the remains of saints. Over time, these cemeteries were built near every church. Burials at the churchyards were abandoned in the 18th century because of numerous epidemics that had sources at these cemeteries. People started to bury their dead at cemeteries outside the cities. The churchyard at the Church of Assumption of the Blessed Virgin Mary and Saint James the Apostle in Szadek was founded in the Middle Ages and continued to be used during the next centuries. It seems that the cemetery was used until the second half of the 19th century and even at the beginning of the 20th century. Currently, beside the church are seven tombstones and gravestones, which are the remains of the old churchyard. The preserved tombstones and gravestones belonged to: Józef Formański and Helena Formańska, Wiktoria Rolińska, Józefa Maliszewska, Józef Kozieł, Marceli and Cecylia Kozłowski, Teodora Skupińska oraz Jan Kiełkiewicz. These people lived in Szadek and the surrounding villages and were buried at the end of the 19th – beginning of 20th century.
    Źródło:
    Biuletyn Szadkowski; 2016, 16; 31-61
    1643-0700
    Pojawia się w:
    Biuletyn Szadkowski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zmienne losy starego cmentarza w Biłgoraju
    Changing history of the old cemetery in Biłgoraj
    Autorzy:
    Garbacz, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/538775.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Narodowy Instytut Dziedzictwa
    Tematy:
    Biłgoraj
    Lubelszczyzna
    domniemane grodzisko
    stary cmentarz
    cmentarz przykościelny
    nekropolia podmiejska
    lapidarium
    kamienne nagrobki
    józefowski ośrodek kamieniarski
    Lublin region
    old cemetery
    supposed hill fort
    church cemetery
    suburban necropolis
    tombstones
    Józefów stoneworking centre
    Opis:
    Zabytkowe cmentarze są świadectwem dziedziczonej z pokolenia na pokolenie pamięci o przodkach. Niestety, część z nich została w XX w. zdewastowana i ograbiona z wielu elementów kamiennej architektury nagrobnej. Do tej grupy założeń należy stary cmentarz w Biłgoraju, w województwie lubelskim, założony przed końcem XVIII w. Jego użytkowanie zakończono około 1880 r., ale prawne zamknięcie nastąpiło dopiero w 1959 r. W ciągu kilkudziesięciu lat pozbawiony opieki cmentarz uległ tak daleko posuniętej degradacji, że w 1982 r. zarejestrowano tylko trzy nieuszkodzone wolno stojące nagrobki kamienne; pozostałe przetrwały jedynie we fragmentach. Zniszczeniu uległa też część drzewostanu. W 1977 r. cmentarz został wpisany do rejestru zabytków, dziesięć lat później powstało założenie projektowe lapidarium. Próby ratowania biłgorajskiego cmentarza zbiegły się z czasem ogólnej dyskusji na temat stanu zachowania nekropolii w Polsce i szybko postępującego ich niszczenia, zarówno przez wandali, jak i wskutek decyzji władz administracyjnych, nakazujących likwidację tych już nieużytkowanych. Na przykładzie biłgorajskiego założenia autor starał się pokazać wieloletni proces powojennej destrukcji jednej z tych nekropolii, które bez uszczerbku przetrwały czasy okupacji hitlerowskiej.
    Old cemeteries are evidence of the memory about ancestors inherited throughout generations. Sadly, in the 20th century, some of them were devastated and robbed of many elements of stone tomb architecture. In this group is the old cemetery in Biłgoraj, Lublin Voivodeship, established in the late 18th century. Its use was discontinued ca. 1880. However, it was not legally closed until 1959. Within several decades, without care, the cemetery fell into such advanced degradation that in 1982 only three undamaged, free-standing tombstones were registered; others survived only in fragments. Some of the trees were destroyed as well. In 1977, the cemetery was entered into the register of historic sites; ten years later, the design of a lapidarium was created. Attempts to save the Biłgoraj cemetery coincided with general discussion on the state of conservation of necropolises in Poland and their quickly advancing degradation, both by vandals and as a result of decisions made by administrative authorities who order liquidation of the disused ones. On the example of the Biłgoraj complex, the author attempted to illustrate the years-long process of post-war destruction of one of these necropolises, which survived the period of Nazi occupation without harm.
    Źródło:
    Ochrona Zabytków; 2016, 2; 219-257
    0029-8247
    Pojawia się w:
    Ochrona Zabytków
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Katedra w Łowiczu i jej kamieniarskie zabytki
    Cathedral Basilica in Łowicz and its stony craft monuments
    Autorzy:
    Ruszkowski, M.
    Wiszniewska, J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2075870.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
    Tematy:
    Łowicz
    kamienie w bazylice Catedralnej
    ołtarz
    nagrobki
    epitafia
    stones in Catedral Basilica
    altars
    tombstones
    epitaphs
    Opis:
    Cathedral Basilica dedicated to the Assumption of the Blessed Virgin Mary and Saint Nicholas in £owicz is a pearl among the monuments of Mazovia and the £owicz region. It has been one of the most important centers of worship in Poland since the 12th century. Synods and political meetings of great importance to the history of our country were held within its walls. Visiting the cathedral, one intimidates the richness of the temple interior. Monumental altars, chapels in the aisles, tombstones, epitaphs and liturgical vessels made of colourful rocks allow us to fully admire the artistry of sculpture and architecture masters. Among the other temples, it is distinguished by the fact that it also plays the role of a mausoleum of the Primate and Archbishop of Poland. The twelve of them were buried in the catacombs of the church. The treasury and museum also store the relics of St. Wojciech and St. Wiktoria, the patron of the city of£owicz and and £owicka Diocese from 1992. Thanks to the Cathedral history, beautiful stony craft monuments inside and relics of Polish Saints, the church is called the Primates Basilica or the Wawel of Mazovia.
    Źródło:
    Przegląd Geologiczny; 2018, 66, 7; 437--443
    0033-2151
    Pojawia się w:
    Przegląd Geologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    К вопросу о типологической классификации эпитафий в византийском Херсоне
    Autorzy:
    Пищулина, Наталия
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/632109.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Chersonesus, burial, tombstones, epitaphs, typology
    Херсонес, захоронение, надгробия, эпитафии, типология
    Opis:
    Херсонес-Херсон – уникальный памятник, на примере которого можно проследить трансформационные процессы религиозного мировоззрения античной – византийской эпох. Начиная с IV в., в византийский период, горожане использовали символический язык античности; новое не вытесняло старое, а просто придавало привычным, традиционным вещам другую смысловую нагрузку. В византийском Херсонесе значительно меньше надгробий по сравнению с античным периодом. Тем не менее, эпитафии выступают своего рода визуальной репрезентацией культа. Предложенная типология, безусловно, с корректировками, поможет выйти на решение новых задач, рассмотреть надгробия как погребальный элемент для составления более полной картины византийских религиозных воззрений.
    Źródło:
    Res Historica; 2018, 45
    2082-6060
    Pojawia się w:
    Res Historica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    К вопросу о типологической классификации эпитафий в византийском Херсоне
    Autorzy:
    Пищулина, Наталия
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/632135.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Chersonesus, burial, tombstones, epitaphs, typology
    Херсонес, захоронение, надгробия, эпитафии, типология
    Opis:
    The article presents a survey of the tombstones of the Chersonesus necropolis in order to trace the transformation of the worldview of its residents during the transition from Late Antiquity to the Middle Ages. Christianity spread in the city in the 4th century, and Christians used the symbolic language of Late Antiquity, giving it a new meaning. There are significantly fewer tombstones in byzantine Chersonesus compared with those extant from Antiquity. Nonetheless, they represent the specificity of the worldview of the city’s residents. The typology proposed in this article, perhaps with some corrections, will be of use in analyzing epitaphs as a burial element, in order to provide a more complete picture of Byzantine religious views.
    Херсонес-Херсон – уникальный памятник, на примере которого можно проследить трансформационные процессы религиозного мировоззрения античной – византийской эпох. Начиная с IV в., в византийский период, горожане использовали символический язык античности; новое не вытесняло старое, а просто придавало привычным, традиционным вещам другую смысловую нагрузку. В византийском Херсонесе значительно меньше надгробий по сравнению с античным периодом. Тем не менее, эпитафии выступают своего рода визуальной репрезентацией культа. Предложенная типология, безусловно, с корректировками, поможет выйти на решение новых задач, рассмотреть надгробия как погребальный элемент для составления более полной картины византийских религиозных воззрений.
    Źródło:
    Res Historica; 2018, 45
    2082-6060
    Pojawia się w:
    Res Historica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Winieta latarni morskiej w La Coruña na mapie Beatusa z Burgo de Osma w kontekście symboliki wczesnochrześcijańskiej
    The Vignette of the Lighthouse in La Coruña on the Map of Beatus from Burgo de Osma in the Context of Early Christian Symbolics
    Autorzy:
    Kochanek, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/613415.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    mapa
    symbolika
    sarkofag
    Beatus z Burgo de Osma
    chrześcijaństwo
    latarnia marska
    Christian symbolism
    lighthouse
    map
    Beatus from Burgo de Osma
    sarcophagus
    Christianity
    tombstones
    Opis:
    The purpose of this article is to compare the vignette of the lighthouse of La Coruña, which is on the map of Beatus from Burgo de Osma, with the lighthouses carved on reliefs of sarcophagi and tombstones in the epoch of the Roman Empire and with the vignettes of this lighthouse on other surviving medieval maps. In this way, to point out the ideological kinship between these elements. The lighthouse on the reliefs of pagan sarcophagi is the symbol of the happy port to which the human soul is heading. In turn, the lighthouse on Christian grave plates, found in the Roman catacombs, is a symbol of salvation, sometimes treated as the equivalent of the cross. The lighthouse on the map of Burgo de Osma is located on the western border of the world known at that time, which areas were the most remote from both the garden in Eden in the East and from Jerusalem, the place of salvific work of Christ. So these were areas of spiritual darkness, where, according to tradition, Jakub the Elder brought the light of the Gospel. With his arrival, in the areas where death reigned so far, the hope of salvation flared, which is illustrated graphically on the analyzed Beatus map by the lighthouse, which is near the Apostle’s sanctuary. In this way, a safe spiritual haven was first established on the western periphery of the then known world, which over time became a great pilgrimage center. It is no coincidence that this map was made in the circle of the monastic Benedictine culture, which carefully preserved the old Christian tradition.
    Niniejszy artykuł porównuje winietę latarni morskiej z La Coruña, która znajduje się na mapie Beatusa z Burgo de Osma, z latarniami morskimi wyrzeźbionymi na reliefach sarkofagów i płyt nagrobnych w epoce cesarstwa rzymskiego oraz z winietami tejże latarni na innych zachowanych mapach średniowiecznych. W ten sposób starano się wskazać na ideowe pokrewieństwo pomiędzy tymi elementami. Latarnia morska na reliefach pogańskich sarkofagów jest symbolem szczęśliwego portu, do którego zmierza ludzka dusza. Z kolei latarnia morska na chrześcijańskich płytach grobowych, odnalezionych w rzymskich katakumbach, jest symbolem zbawienia, taktowanym niekiedy jako ekwiwalent krzyża. Latarnia na mapie z Burgo de Osma znajduje się na zachodnich kresach znanego wówczas świata, które to obszary były najbardziej oddalone zarówno od ogrodu w Edenie na Wschodzie, jak i od Jerozolimy, miejsca zbawczego dzieła Chrystusa. Były to więc tereny duchowego mroku, dokąd zgodnie z tradycją Jakub Starszy przyniósł światło Ewangelii. Wraz z nim na obszarach, gdzie dotąd panowała śmierci, zapłonęła nadzieja zbawienia, czego graficznym wyrazem na analizowanej mapie Beatusa jest zestawienie latarni morskiej z sanktuarium Apostoła. W ten sposób na kresach Zachodu powstała najpierw bezpieczna duchowa przystań, a później wielkie centrum pielgrzymkowe, rozświetlające duchowe mroku tej peryferyjnej części ówczesnego świata. Nie przypadkiem mapa ta została wykonana w kręgu klasztornej kultury benedyktyńskiej, która przechowywała pieczołowicie dawną chrześcijańską tradycję.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2019, 71; 291-326
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Od heretyckiego mauzoleum do katolickiego sanktuarium. Nowe badania kaplicy Matki Bożej przy kolegiacie kórnickiej
    Autorzy:
    Kowalski, Jacek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2016271.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Stanisław Górka
    Augustyn Szeps
    Teofila z Działyńskich Szołdrska-Potulicka
    kaplica kopułowa
    Henryk Horst
    nagrobki renesansowe
    Obraz Matki Boskiej Śnieżnej
    wota
    ex-wota
    Teofila Szołdrska-Potulicka née Działyńska
    dome chapel
    renaissance tombstones
    Image of Our Lady of the Snow
    votive offerings
    ex-votive offerings
    Opis:
    Kaplica Matki Boskiej Różańcowej Kórnickiej powstała pierwotnie jako protestanckie mauzoleum, wzniesione w latach 1584–1603 z fundacji Stanisława Górki (zm. 1592), dokończone przez jego siostrzeńca Jana Czarnkowskiego, który przekazał kościół katolikom. Trzy nagrobki wykonali Henryk Horst oraz jego współpracownicy lub naśladowcy. W latach 1735–1737 dawne mauzoleum przekształcono w kaplicę maryjną, w której umieszczono słynący cudami obraz Matki Boskiej. Zachowane wota, fundowane przez szlachtę, burmistrzów, mieszczan i chłopów, pochodzą z czasów od połowy XVII wieku do lat ostatnich. Ołtarz cudownego obrazu wykonali z fundacji mieszczańskiej w latach 1777–1783 Augustyn Szeps, rzeźbiarz z Poznania i miejscowy stolarz Fryderyk Dera. Kaplica od końca XVIII wieku przyjęła też na powrót funkcję nekropoli właścicieli Kórnika – rodu Działyńskich.
    The parish in Kórnik was established in 1437 thanks to the founders and owners of the town, the Górka family. Probably at the same time the parish church, then still under construction, was consecrated and the bishop of Poznań, Uriel Górka, established a college of canons in 1495. In the mid-sixteenth century, the Górkas converted to Protestantism and gave the church to dissenters. As they then lost their right to burial in the ancestral chapel at the Poznań cathedral, the last member of the family, Stanisław Górka, built a mausoleum in the form of a domed chapel at the parish collegiate church, where his brothers Łukasz and Andrzej, and ultimately also Stanisław himself, were buried (+1592). The architectural structure of the mausoleum is still legible, despite the subsequent liquidation of the dome and changes in the shape of the window openings. In 1584, Stanisław made an agreement with Henryk Horst, a Lviv sculptorfrom the Netherlands, to make three tombstones. The differences in the form of the preserved figures do not allow us to determine whether Horst fulfilled his obligation by carrying out these works with the help of his associates, or whether he made only one tombstone, and the other two come from the beginning of the 17th century, when the chapel was completed by his Catholic nephew Jan Czarnkowski – the foundation plaque bares date 1603. The researchers’ opinions as to the authorship of the statues are divided. Czarnkowski gave the church back to his fellow believers. The tombstones have not been preserved in their entirety. The alabaster and marble figures of the dead, the alabaster bas-relief of the Allegoric Crucifixion and the crucifix and several other fragments that are located in various places of the church. Some of them were made of alabaster from a quarry near Lviv, some of alabaster from the Netherlands. The allegorical crucifixion is entirely a Dutch import. A large number of sandstone and alabaster details, probably from the architectural frames of the tombstones, is kept in the basement of the Kórnik Castle (today the Kórnik Library of the Polish Academy of Sciences). After the church was regained by Catholics, they set up the sanctuary of the miraculous image of Mary in the type of Our Lady of the Snow. Initially, the painting was located in the altar next to the pillar adjacent to the entrance to the chapel. In 1677 a rosary brotherhood was established with him. The cult of the miraculous image of the Mother of God is evidenced by the sources and a group of magnificent silver votive offerings and ex-votives from the 17th and 18th centuries, the oldest of which, given by nobility, is dated 1650. The younger votive offerings and ex-votive offerings come from the last quarter of the 17th century and later centuries. The 17th and 18th century votive offerings are signed with the names of several mayors of Kórnik and the neighboring Bnin, as well as local craftsmen and peasants from the neighboring village of Pierzchno, in which there was a branch church. It was possible toidentify a few contractors, who were goldsmiths active in the 18th century in Poznań. In the years 1735–1737, the then owner of the Kórnik estate, Teofila Szołdrska-Potulicka née Działyńska, carried out a major renovation of the church and the chapel, which was now designated as a center of Marian cult. Two of the tombstones were moved to the chancel, and a sail vault was built instead of the dome. In 1739, an altar was installed, which incorporatedthe miraculous painting, accompanied by a seven-teenth-century painting of St. Lawrence in the second storey of the retable. However, the present altar setting with the oil-painted curtain of the main painting, showing the handing over of the Holy Rosary by Mary to Saint Dominik, comes from 1777–1783. It was made by the Poznań sculptor Augustyn Szeps (Schoeps) and the local carpenter Fryderyk Dera, and it was founded by the court tailor Józef Pudelewicz and the writer of the Kórnik estates, Józef Matelski, who belonged to the local burgher families. After Teofila’s death, in the last years of the 18th century, her son commissioned the construction of a new sacristy with a founder’s box. At that time, the entire complex of the chapel, sacristy and lodge was combined into one block with a common facade, which hides its internal heterogeneity. Apart from minor changes made in the nineteenth century, the present shape of the chapel and its furnishings reflect the conditionsin the second half of the eighteenth century. From the end of the 18th century, the chapel became a necropolis for the next owners of Kórnik.
    Źródło:
    TECHNE. Seria Nowa; 2020, 5; 133-160
    2084-851X
    Pojawia się w:
    TECHNE. Seria Nowa
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kolory pamięci. Symboliczne i pozasymboliczne znaczenie koloru w kulturze wizualnej cmentarzy
    The colors of memory. The symbolic and extrasymbolic meaning of color in the visual culture of cemeteries
    Autorzy:
    Gutowski, Bartłomiej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2106440.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-10
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    symbolika kolorów
    nagrobki
    nagrobek Napoleona
    cmentarz
    color symbolism
    tombstones
    Napoleon’s tombstone
    cemetery
    Opis:
    Problematyka symbolicznego i poza symbolicznego znaczenia kolorystyki nagrobków powstających na cmentarzach od końca XVIII w. po wiek XX, nie była dotąd przedmiotem szerszej refleksji badawczej. W artykule omówione zostały wybrane przykłady będące m.in. efektem prac dokumentacyjnych na cmentarzach: wileńskiej Rossie, Bajkowa w Kijowie i z terenu Tarnopolszczyzny. Artykuł skupia się na problematyce występowania i symboliki takich kolorów jak: biel, czerń, czerwień, niebieski. Punktem wyjścia jest paryski pomnik nagrobny Napoleona, dzieło nie znajdujące się na cmentarzu, ale będące przykładem budowania znaczenia symbolicznego poprzez kolorystykę. Ukazane zostały również poza symboliczne powody wybierania kolorystyki związane z estetyką, lokalną dostępnością kamieni i ich importem.
    The issues related to the symbolic and extrasymbolic meaning of the coloring of the tombstones which erected in cemeteries from the end of the 18th century up until the 20th century has never been the subject of broader academic reflection. The article discusses the symbolism of colors such as white, black, red, and blue. The discussion is based on selected examples, resulting from the documentation works in the cemeteries such as the Rasos Cemetery in Vilnius, or cemeteries from the Ternopil region. Napoleon’s tombstone monument in Paris—which is not located in a cemetery, but is an example of building symbolic meaning through coloring—is a starting point in this discussion. Also presented are the extrasymbolic reasons behind a given color selection, related to aesthetics, the local availability of the stones, and their import.
    Źródło:
    Saeculum Christianum. Pismo Historyczne; 2021, Wydanie specjalne, 28; 104-121
    1232-1575
    Pojawia się w:
    Saeculum Christianum. Pismo Historyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Stećak Tombstones as a Source for Research on Mediaeval Bosnian Elites
    Autorzy:
    Florek, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28408470.pdf
    Data publikacji:
    2022-12-07
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    Bosnia
    stećak tombstones
    Middle Ages
    elites
    Opis:
    The term stećak (pl. stećci) is used in the Bosnian, Serbian and Croatian languages to refer to mediaeval monolithic tombstones from Bosnia and Herzegovina, as well from the nearby territories of Croatia, Serbia and Montenegro. Their number is estimated at between 50,000 and almost 70,000. The earliest preserved stećci come from the 12th century, whereas the latest date to the beginning of the 16th century. Their forms vary, but most often they have the shape of a slab, vertical or horizontal monolith, or stylized cross. Some of them have images – engraved or carved in low relief – representing, e.g., weaponry, people, animals, genre scenes (hunting, fighting, dancing), various symbols and ornaments, and – very seldom – short inscriptions. In the past, they were attributed to the followers of the Bogomil heresy or the stock-breeding Vlachs, they were also regarded as original products of the mediaeval Bosnian population – created independently from external influences and models, as a sign of the revival of the traditional Slavic pagan beliefs dating back to the times of the Indo European community. According to the currently prevalent assumption, stećci – with their forms and symbols – fit the broad trend of European sepulchral art referring to the ethos of chivalry and Christianity, but at the same time they were a means used to manifest the distinctive character of the local elites and groups aspiring to be included in them. The images present on stećci – especially genre scenes and heraldic motifs – are an invaluable source of information about the culture and life of local elites in mediaeval Bosnia.
    Źródło:
    Światowit; 2021, 60; 113-131
    0082-044X
    Pojawia się w:
    Światowit
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nowożytne obiekty sepulkralne w kościołach historycznej Warmii (ok. 1500–ok. 1800)
    Modern sepulkral buildings in the churches of historical Warmia (approx. 1500 – ca. 1800)
    Autorzy:
    Czernik, Zbigniew
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28762223.pdf
    Data publikacji:
    2023-05-31
    Wydawca:
    Instytut Północny im. Wojciecha Kętrzyńskiego w Olsztynie
    Tematy:
    Warmia
    kościoły
    obiekty sepulkralne
    płyty nagrobne
    epitafia
    sepulchral objects
    tombstones
    epitaphs
    Opis:
    Już w najstarszej tradycji chrześcijańskiej kościoły były miejscem pochówków. Najczęściej miejsce wiecznego spoczynku znajdowali tam władcy państw, duchowni, osoby zasłużone dla Kościoła, wybitne osobistości, lokalni rządcy, mieszczanie, szlachta… Nie inaczej też było na Warmii. Już od XIV wieku w wybudowanych kościołach chowano zmarłych - w warmińskich okolicznościach w większości były to osoby duchowne. Sytuacja taka praktycznie trwała do XIX wieku, kiedy to wykształcają się do dziś znane formy cmentarzy, a w kościołach po prostu zaczyna brakować miejsc - zarówno na same pochówki, jak i na miejsca upamiętniania zmarłych. Od ok. 1500 roku do 1800 w kościołach warmińskich dokonano kilkuset pochówków. Zaczynając od katedry warmińskiej kończąc na wiejskich kościołach. Do dziś zachowało się ok. 200 obiektów sepulkralnych - przede wszystkim epitafiów i płyt nagrobnych (oprócz nich dwa nagrobki przyścienne i jeden ołtarz poświęcony zmarłemu).
    Already in the oldest Christian tradition, churches were places of burial. Most often, rulers of states, clergy, people of merit for the Church, outstanding personalities, local rulers, towns-people, and nobility found their final resting place there. It was no different in Warmia. Already from the 14th century, the dead were buried in the built churches – in Warmian circumstances, they were primarily clergymen. This situation practically lasted until the 19th century, when the forms of cemeteries known to this day developed, and churches simply ran out of places – both for the burials themselves and for places of commemoration of the dead. From approx. between 1500 and 1800, several hundred burials were made in the Warmian churches. Starting from the Warmia cathedral and ending with village churches. To date, approx. 200 sepulchral objects – mainly epitaphs and tombstones (apart from them, two tombstones by the wall and one altar dedicated to the deceased).
    Źródło:
    Komunikaty Mazursko-Warmińskie; 2023, 320, 1; 57-150
    0023-3196
    2719-8979
    Pojawia się w:
    Komunikaty Mazursko-Warmińskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ze studiów nad późnośredniowieczną epigrafiką. O trzech XV-wiecznych płytach nagrobnych z obszaru współczesnej Polski
    Autorzy:
    Zdrenka, Joachim
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28710878.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Gdański. Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego
    Tematy:
    late medieval epigraphy
    tombstones
    Siedlnica
    Żagań
    Opis:
    The aim of this text was to verify the current state of research and broaden the knowledge concerning late medieval tombstones from the area of contemporary Poland. Relatively verified readings of epigraphic inscriptions from three tombstones: one from Siedlnica and two from Żagań, have been read and published in it for the very first time. The tombstone from Siedlnica from 1448 is so far the oldest registered tombstone with a German inscription from the area of the Kingdom of Poland in the period before 1454–1466 (until the incorporation of Prussia). It was already known, but the reading of the inscription’s content was unsatisfactory. A similar verification was carried out in the case of Katharina von Miltitz’s tombstone plate from Żagań dating back to 1479. It was also known to previous researchers of the issue. Whereas, the Jakob Lichtenberg’s tombstone from 1419, developed by us, was introduced into the scientific circulation for the first time. In addition to strictly epigraphic knowledge, a better elaboration of these sources also enriches the knowledge in the field of prosopography and genealogy of people who have been commemorated by them.
    Źródło:
    Studia z Dziejów Średniowiecza; 2023, 26; 404-420
    2544-2562
    Pojawia się w:
    Studia z Dziejów Średniowiecza
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-15 z 15

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies