Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "titanium dioxide nanoparticles" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-9 z 9
    Tytuł:
    Thermal stability of chitosan nanocomposites containing tio2 and organo-modified montmorillonite
    Autorzy:
    Książek, Sylwia
    Mucha, Maria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1034832.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Sieć Badawcza Łukasiewicz - Polskie Towarzystwo Chitynowe
    Tematy:
    chitosan
    organo-modified montmorillonite
    thermal degradation
    titanium dioxide nanoparticles
    Opis:
    The aim of this work was to investigate the effect of different nanoparticles (TiO2 and organically modified montmorillonite MMT) on thermal stability of chitosan thin films (obtained by casting) and to compare with previously studied- CuO and Ag effect. Thermal degradation was carried out in air atmosphere at 140°C up to 100 hours. Various functional groups of chitosan have a different susceptibility to degradation. The influence of nanoparticles amount on degradation of selected structural groups of chitosan was calculated. It was proved, that elongation at break of chitosan sample and its nanocomposites with TiO2 and organically modified montmorillonite decrease rapidly after 20h of thermal degradation. Moreover, as is clear from FTIR studies, that TiO2 nanoparticles enhance the resistant of the -C-O-C- bond responsible for chain scission of chitosan due to thermal degradation. An opposite effect is observed in a case of MMT, where the chain scission of -C-O-C- bond is higher than for pure chitosan. Another effect of nanoparticles are observed in destruction of unstable amine group (-NH3 band at 1560 cm-1) and formation of the amide group (band at 1650 cm-1). In this case both nanoadditives accelerate the decomposition of amine group and the formation of amide group in higher extent in comparison to pure chitosan.
    Źródło:
    Progress on Chemistry and Application of Chitin and its Derivatives; 2015, 20; 122-129
    1896-5644
    Pojawia się w:
    Progress on Chemistry and Application of Chitin and its Derivatives
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Synthesis, characterization, structural and optical properties of titanium-dioxide nanoparticles using Glycosmis cochinchinensis Leaf extract and its photocatalytic evaluation and antimicrobial properties
    Autorzy:
    Rosi, H.
    Kalyanasundaram, S.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1112681.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Przedsiębiorstwo Wydawnictw Naukowych Darwin / Scientific Publishing House DARWIN
    Tematy:
    Glycosmis cochinchinensis
    Photocatalytic evaluation and Antimicrobial properties
    Titanium dioxide nanoparticles
    Opis:
    The present study reports on the development of an Eco-friendly, nontoxic, inexpensive and low cost effective method for green synthesis of titanium dioxide nanoparticles, using Glycosmis cochinchinensis leaf extract. X-Ray diffraction (XRD), Ultraviolet spectral studies (UV-Vis), Fourier transform infrared (FTIR) spectroscopy, Scanning electron microscopy and Energy dispersive spectrometry (SEM–EDS) and Transmission electron microscopy (TEM) were used to characterize the TiO2 nanoparticles, while the application of TiO2 nanoparticles was assessed and antimicrobial activity was evaluated photocatalytically. XRD studies indicated that the titanium dioxide nanoparticles were crystalline in nature and in the anatase phase. According to our derived data, TiO2 nanoparticles exhibited maximum absorbance peak at 430 nm in UV-Vis spectroscopy and the band gap energy was to be found to be 3.02 eV. FTIR spectral studies confirm that flavonoids and proteins are the stabilizing agents of the TiO2 nanoparticles. The SEM and TEM images indicate that the morphology of the product is spherical nanoparticles with an average particle size of 40 ±5 nm with standard deviation. The antibacterial activity of the TiO2 nanoparticles was tested against gram positive bacteria (S. saprophyticus and B. subtilis) and gram negative bacteria (E. coli and P. aeruginosa). Accordingly, maximum zone of inhibition was observed against gram negative bacteria. The antifungal activity of the TiO2 nanoparticles was then tested against Aspergillus niger and Trichoderma reesei. Herein, maximum zone of inhibition was found to be 60 mm against T.reesi. Hence, Glycosmis cochinchinensis leaf extract green synthesized TiO2 nanoparticles can be considered to be an effective antimicrobial agent.
    Źródło:
    World News of Natural Sciences; 2018, 17; 1-15
    2543-5426
    Pojawia się w:
    World News of Natural Sciences
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nanocząstki tlenku tytanu(IV) : zastosowanie w produktach użytkowych, badania właściwości i oznaczanie techniką spektrometrii mas z plazmą indukcyjnie sprzężoną pracującą w trybie pojedynczej cząstki
    Titanium dioxide nanoparticles : application in consumer products, study of properties and determination by single particle inductively coupled plasma – mass spectrometry
    Autorzy:
    Gruszka, Jakub
    Malejko, Julita
    Godlewska-Żyłkiewicz, Beata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/172064.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Chemiczne
    Tematy:
    nanocząstki tlenku tytanu(IV)
    rozdzielanie
    techniki łączone
    titanium dioxide nanoparticles
    separation
    hyphenated techniques
    Opis:
    The rapid growth in the production and use of nanomaterials is observed in recent years. Nanoparticles of titanium dioxide (TiO2NPs) are one of the most frequently used nanomaterials. Sunscreens, food additives, food contact materials and textiles are the major fields of current application of TiO2NPs. Due to increasing use of nanomaterials in daily life and thus increasing exposure to them, concerns have been raised about their safety. Likely routes of human exposure to released TiO2NPs as well as their health and environmental effects are presented in this paper. At present, our knowledge about the risk of nanomaterials is incomplete. However, it is known that toxicity of nanoparticles depends on their size, shape, crystal structure, surface morphology, surface area, charge, concentration and solubility (the possibility of dissolution into ionic forms). Therefore, it is necessary to use several complementary analytical techniques to fully characterize the NPs. Common approaches used for the characterization of nanomaterials include microscopy based techniques e.g. transmission electron microscopy (TEM), X-ray techniques e.g. X-ray diffraction (XRD), methods based on optical properties e.g. dynamic light scattering (DLS). Separation of nanoparticulate and ionic forms of metal can be accomplished using chromatographic techniques (such as high performance liquid chromatography (HPLC), size exclusion chromatography (SEC), hydrodynamic chromatography (HDC)) or capillary electrophoresis (CE). Size-resolved NPs and dissolved (ionic) fractions can be further characterized by on-line detectors, such as ICP MS. Recently, single particle inductively coupled plasma mass spectrometry (sp ICP MS) has been gaining increasing attention as a technique for detection, characterization, and quantification of nanoparticles. This technique provides information on individual particles, including particle size, number size distribution, particle number concentration and mass concentration. In addition, sp ICP MS can distinguish dissolved and nanoparticulate forms of an element. The fundamentals, advantages and limitations of this technique, as well as its application for the characterization and quantification of TiO2NPs in different matrices (consumer products, food and environmental samples) are reviewed in this paper.
    Źródło:
    Wiadomości Chemiczne; 2019, 73, 5-6; 367-400
    0043-5104
    2300-0295
    Pojawia się w:
    Wiadomości Chemiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Treatment with silver nanoparticles delays repair of X-ray induced DNA damage in HepG2 cells
    Autorzy:
    Wojewódzka, M.
    Lankoff, A.
    Dusińska, M.
    Brunborg, G.
    Czerwińska, J.
    Iwaneńko, T.
    Stępkowski, T.
    Szumiel, I.
    Kruszewski, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/147061.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Instytut Chemii i Techniki Jądrowej
    Tematy:
    silver nanoparticles (Ag NP)
    titanium dioxide nanoparticles (TiO2 NP)
    DNA break rejoining
    alkaline comet assay
    ionizing radiation
    combined treatment with nanoparticles + X-rays
    Opis:
    Nanoparticles (NPs) defined as particles having at least one dimension below 100 nm have been applied in the last decade in industry and medicine. Recently, there is an increased concern about the biohazard aspect of the presence of NP in consumer goods and in the environment. Silver NP (Ag NP) cause oxidative stress in mammalian cells in result of generation of reactive oxygen species (ROS). This results in genotoxicity and mutagenicity, disturbed mitochondrial respiration, slowed proliferation and cell death. Using the alkaline comet assay, we examined the effect of combined treatment with Ag NP 20 nm or 200 nm and X-rays (2 Gy) in HepG2 cells. In addition, combined treatment with X-rays and titanium dioxide NP (TiO2 NP) 21 nm was also studied. No effect of NP pre-treatment on X-ray induced initial deoxyribonucleic acid (DNA) damage levels was observed for all three NP. In contrast, Ag NP treatment preceding exposure to X-rays caused a marked decrease in the rate of single strand break rejoining. The effect was particularly strong for Ag NP 20 nm. TiO2 NP pre-treatment had no effect on DNA repair.
    Źródło:
    Nukleonika; 2011, 56, 1; 29-33
    0029-5922
    1508-5791
    Pojawia się w:
    Nukleonika
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Influence of UV radiation on TiO2 nanoparticles antibacterial behaviour
    Autorzy:
    Szmajnta, K.
    Szindler, M. M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1818498.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Komputerowej Nauki o Materiałach i Inżynierii Powierzchni w Gliwicach
    Tematy:
    titanium dioxide
    nanoparticles
    antibacterial properties
    dwutlenek tytanu
    nanocząstki
    właściwości antybakteryjne
    Opis:
    Purpose: The influence of UV radiation on the antibacterial properties of titanium oxide nanoparticles was examined using yeast Saccharomyces cerevisiae strain for this purpose. Design/methodology/approach: Nanopowders were made with sol-gel method. Surface morphology studies of the obtained materials were made using Zeiss's Supra 35 scanning electron microscope. In order to confirm the chemical composition of observed nanopowders, qualitative tests were performed by means of spectroscopy of scattered X-ray energy using the Energy Dispersive Spectrometer (EDS). The DLS (Dynamic Light Scattering) method was used to analyse the particle size distribution using the AntonPaar Litesizer 500 nanoparticle size analyser. Changes in particle size distribution at elevated temperatures were also observed. The antibacterial properties of titanium oxide nanoparticles were examined by subjecting the yeast sample to irradiation with an UV lamp. Findings: Samples containing yeast Saccharomyces cerevisiae were irradiated with and without the addition of TiO2 nanoparticles. A faster decrease in the colony count was observed compared to irradiated exposures without the addition of a suspension. Practical implications: Presented materials can be used in the production of antibacterial coatings for surfaces occurring in public spaces such as schools, hospitals, public toilets for the simple and effective elimination of bacteria and fungi as a result of exposures. Originality/value: The antibacterial properties of titanium oxide nanoparticles under UV radiation were confirmed.
    Źródło:
    Archives of Materials Science and Engineering; 2020, 101, 1; 25--31
    1897-2764
    Pojawia się w:
    Archives of Materials Science and Engineering
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nanocząstki ditlenku tytanu – działanie biologiczne
    Titanium dioxide nanoparticles – Biological effects
    Autorzy:
    Świdwińska-Gajewska, Anna M.
    Czerczak, Sławomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2166213.pdf
    Data publikacji:
    2015-01-09
    Wydawca:
    Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
    Tematy:
    ditlenek tytanu
    nanocząstki
    narażenie zawodowe
    działanie toksyczne
    titanium dioxide
    nanoparticles
    occupational exposure
    toxicity
    Opis:
    Ditlenek tytanu (TiO₂) może występować w postaci cząstek o różnej wielkości. Najczęściej wykorzystywane są cząstki o rozmiarze do 100 nm odpowiadające wielkością nanocząstkom oraz cząstki o wielkości z przedziału 0,1–3 mm. Ditlenek tytanu nie jest klasyfikowany jako substancja szkodliwa w postaci większych cząstek, jednak nanocząstki TiO₂ mogą wywołać wiele negatywnych efektów zdrowotnych. Narażenie inhalacyjne na nano-TiO₂ wywołuje stan zapalny, mogący prowadzić do zmian zwłóknieniowych i proliferacyjnych w płucach. Istnieje wiele prac na temat genotoksycznego działania TiO₂ na komórki ssaków i ludzi, szczególnie w przypadku nanocząstek. U szczurów narażanych inhalacyjnie na nanocząstki TiO₂ zaobserwowano powstawanie nowotworów. Nie ma jednak dowodów na wzrost dodatkowego ryzyka wystąpienia raka płuca lub zgonu związanego z tą chorobą u osób zawodowo narażonych na pył TiO₂. Istnieją badania potwierdzające negatywny wpływ nanocząstek TiO₂ na rozwój płodu i funkcje układu rozrodczego u zwierząt. Nanocząstki TiO2 znajdują coraz szersze zastosowanie i tym samym zwiększa się ryzyko narażenia na nanocząstki ditlenku tytanu w środowisku pracy. Wobec tak niepokojących danych dotyczących biologicznego działania nanocząstek TiO₂ należy zwrócić większą uwagę na narażenie i jego skutki dla zdrowia pracowników. Właściwości nanocząstek, ze względu na większą powierzchnię i reaktywność, różnią się istotnie od frakcji wdychalnej, dla której obowiązują obecnie normatywy higieniczne w Polsce. Med. Pr. 2014;65(5):651–663
    Titanium dioxide occurs as particles of various sizes. Particles of up to 100 nm, corresponding to nanoparticles, and in the size range of 0.1–3 mm are the most frequently used. Titanium dioxide in a bulk form is not classified as dangerous substance, nevertheless nanoparticles may cause adverse health effects. Inhalation exposure to nano-TiO₂ causes pulmonary inflammation that may lead to fibrotic and proliferative changes in the lungs. Many studies confirm the genotoxic effect of TiO₂, especially in the form of nanoparticles, on mammal and human cells. In rats exposed to TiO₂-nanoparticles by inhalation the development of tumors has been observed. However, there is no evidence of additional lung cancer risk or mortality in workers exposed to TiO₂ dust. There are some studies demonstrating the adverse effect of TiO₂-nanoparticles on fetal development, as well as on reproduction of animals. TiO₂ nanoparticles find a still wider application and thus the risk of occupational exposure to this substance increases as well. Considering such alarming data on the biological activity of TiO₂ nanoparticles, more attention should be paid to occupational exposure and its health effects. Properties of the nanoparticles, due to their larger surface area and reactivity, differ significantly from the inhalable dust of TiO₂, for which the hygiene standards are mandatory in Poland. Med Pr 2014;65(5):651–663
    Źródło:
    Medycyna Pracy; 2014, 65, 5; 651-663
    0465-5893
    2353-1339
    Pojawia się w:
    Medycyna Pracy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Titanium dioxide nanoparticles and thin films deposited by an atomization method
    Autorzy:
    Machalska, G.
    Noworolnik, M.
    Szindler, M.
    Sitek, W.
    Babilas, R.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/379058.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Komputerowej Nauki o Materiałach i Inżynierii Powierzchni w Gliwicach
    Tematy:
    sol-gel
    nanoparticles
    thin film
    titanium dioxide
    atomization
    zol-żel
    nanocząsteczki
    cienka powłoka
    dwutlenek tytanu
    atomizacja
    Opis:
    Purpose: The article presents the results of research on titanium dioxide synthesized by a sol-gel method that is an easy process enabling the control of the shape and size of particles The purpose of this article is to examine titanium dioxide nanoparticles and thin films deposited by an atomization method. Design/methodology/approach: Titanium dioxide sol was synthesized by using titanium isopropoxide as a precursor. Optical properties were measured by a UV-Vis spectrometer. Structural studies were performed by Raman spectroscopy. Qualitative analysis was performed by the EDS. Surface morphology of nanoparticles and thin films was performed by the SEM technique. Findings: The sol-gel method allows the formation of uniform nanoparticles and thin films of titanium dioxide. The atomization method is a successful method for the deposition of sol to the surface of substrates. Research limitations/implications: The next step in the research will be to investigate the obtained thin films in dye-sensitized solar cells as a semiconductive layer. Practical implications: Unique properties of produced titanium dioxide nanostructural materials have caused the interest in them in such fields as optoelectronics, photovoltaics, medicine and decorative coatings. Originality/value: Titanium dioxide thin films and nanoparticles were synthesized using the sol-gel method and then deposited by the atomization method.
    Źródło:
    Archives of Materials Science and Engineering; 2019, 100, 1/2; 34-41
    1897-2764
    Pojawia się w:
    Archives of Materials Science and Engineering
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nanocząstki ditlenku tytanu – dopuszczalne poziomy narażenia zawodowego
    Titanium dioxide nanoparticles: Occupational exposure limits
    Autorzy:
    Świdwińska-Gajewska, Anna M.
    Czerczak, Sławomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2166219.pdf
    Data publikacji:
    2014-10-30
    Wydawca:
    Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
    Tematy:
    ditlenek tytanu
    nanoobiekty
    nanocząstki
    narażenie zawodowe
    najwyższe dopuszczalne stężenie
    titanium dioxide
    nanoobjects
    nanoparticles
    occupational exposure
    maximum admissible concentration
    Opis:
    Ditlenek tytanu (TiO₂) jest produkowany w Polsce jako substancja wielkotonażowa. Wykorzystywany jest przede wszystkim jako pigment do farb i lakierów, tworzyw sztucznych oraz papieru, ale także jako dodatek do żywności i farmaceutyków. Coraz szersze zastosowanie znajdują nanocząstki TiO₂ – głównie w kosmetykach, tkaninach i tworzywach sztucznych – jako bloker promieniowania ultrafioletowego. Zwiększa się tym samym ryzyko narażenia pracowników na nanocząstki ditlenku tytanu w środowisku pracy. Ze względu na brak odpowiednich metod pomiarowych oraz wyodrębnionej frakcji nanoobiektów, dla których mogą być opracowywane normatywy higieniczne, nie ustalono najwyższych dopuszczalnych stężeń w powietrzu środowiska pracy dla cząstek < 100 nm, które w głównej mierze są odpowiedzialne za potencjalnie szkodliwe działanie ditlenku tytanu. Eksperci Narodowego Instytutu Bezpieczeństwa i Higieny Pracy (National Institute for Occupational Safety and Health – NIOSH) zaproponowali dopuszczalny poziom narażenia dla nanocząstek ditlenku tytanu w wysokości 0,3 mg/m³, a eksperci Organizacji Rozwoju Nowych Energii i Technologii Przemysłowych (New Energy and Industrial Technology Development Organization – NEDO) – 0,6 mg/m³. Autorzy niniejszego opracowania na podstawie dostępnych danych i w oparciu o obowiązujące metody wyznaczania wartości normatywów higienicznych w Polsce oszacowali, że wartość najwyższego dopuszczalnego stężenia (NDS) w powietrzu środowiska pracy dla nanocząstek TiO₂ może wynosić 0,3 mg/m³. Med. Pr. 2014;65(3):407–418
    Titanium dioxide (TiO₂) is produced in Poland as a high production volume chemical (HPVC). It is used mainly as a pigment for paints and coatings, plastics, paper, and also as additives to food and pharmaceuticals. Titanium dioxide nanoparticles are increasingly applied in cosmetics, textiles and plastics as the ultraviolet light blocker. This contributes to a growing occupational exposure to TiO₂ nanoparticles. Nanoparticles are potentially responsible for the most adverse effects of titanium dioxide. Due to the absence of separate fraction of nanoobjects and appropriate measurement methods the maximum admissible concentrations (MAC) for particles < 100 nm and nano-TiO₂ cannot be established. In the world there are 2 proposals of occupational exposure levels for titanium dioxide nanoparticles: 0.3 mg/m³, proposed by the National Institute for Occupational Safety and Health (NIOSH), and 0.6 mg/m³, proposed by experts of the New Energy and Industrial Technology Development Organization (NEDO). The authors of this article, based on the available data and existing methods for hygiene standards binding in Poland, concluded that the MAC value of 0.3 mg/m³ for nanoparticles TiO₂ in the workplace air can be accepted. Med Pr 2014;65(3):407–418
    Źródło:
    Medycyna Pracy; 2014, 65, 3; 407-418
    0465-5893
    2353-1339
    Pojawia się w:
    Medycyna Pracy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Effects of ZnO, CuO, Au, and TiO2 nanoparticles on Daphnia magna and early life stages of zebrafish danio rerio
    Autorzy:
    Liu, J.
    Fan, D.
    Wang, L.
    Shi, L.
    Ding, J.
    Chen, Y.
    Shen, S.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/207169.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
    Tematy:
    metal oxides
    titanium dioxide
    nanoparticles
    toxicity
    zinc oxide
    Daphnia magna
    nanocząsteczki
    tlenki metali
    dwutlenek tytanu
    toksyczność
    tlenek cynku
    rozwielitki
    Opis:
    The effects of four different kinds of nanoparticles (NPs), namely, CuO, ZnO, TiO2, and Au, of the sizes ranging from <20 nm to 50 nm on Daphnia magna, early life stage of zebrafish, and various enzymes have been investigated. The experimental results showed that the NPs inhibited both the body length and hatching rate of zebrafish larvae; the small nanoparticles exhibited more toxicity. In a 21 day chronic toxicity test, metal ions of higher concentrations significantly reduced the number of Daphnia magna offspring. Studies on enzyme activity showed that the NPs reduced the glutathione content and inhibited catalase and superoxide dismutase activities, resulting in shorter body length, lower hatching success, and lower reproduction of zebrafish larvae. Therefore, studies should focus more on the potential toxicity of smaller NPs.
    Źródło:
    Environment Protection Engineering; 2014, 40, 1; 139-149
    0324-8828
    Pojawia się w:
    Environment Protection Engineering
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-9 z 9

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies