Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "theology of the laity" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-7 z 7
Tytuł:
Teologia laikatu i synodalność jako droga realizacji powszechnego powołania do świętości
Autorzy:
Proniewski, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2158476.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
theology of the laity
synod
synodality
holiness
Pope Francis
teologia laikatu
synodalność
świętość
papież Franciszek
Opis:
Człowiek wierzący na mocy chrztu św. otrzymuje łaskę od Boga, która wspiera go w realizacji procesu jego uświęcenia. Wszyscy ludzie są powołani do świętości. Jest ona powszechnym przywilejem udzielonym przez Boga ludzkości. Dróg jej realizacji jest wiele. Wśród nich na uwagę zasługuje posoborowa teologia laikatu, jak i odkryta ponownie przez papieża Franciszka droga synodalności. Obydwie sprowadzają się w swoim założeniu do pomocy człowiekowi w osiąganiu indywidualnej świętości życia, jak też realizacji jej komunijnego, wspólnotowego wymiaru.Analiza problemu zawartego w tytule artykułu przynależy do zagadnień teologicznych zarówno w wymiarze teoretycznym, jak i praktycznym i została zamknięta w trzech punktach: teologia laikatu drogą ku świętości (1), synodalność wyborem świadomej ścieżki prowadzącej ku świętości (2) i świętość jako zadanie synodalne laikatu (3).
By virtue of Baptism, the believer receives grace from God, which supports him in the process of his sanctification. All people are called to holiness. It is a universal privilege granted by God to mankind. There are many ways to implement it. Among them, the post-Conciliar theology of the laity as well as the path of synodality rediscovered by PopeFrancis deserve attention. Both are intended to help man achieve individual holiness of life as well as to realize its communion, community dimension.The analysis of the problem contained in the title of the article belongs to theological issues both in the theoretical and practical dimension and has been closed in three points: theology of the laity as the way to holiness (1), synodality as the choice of a conscious path towards holiness (2) and holiness as the synodal task of the laity (3).
Źródło:
Teologia w Polsce; 2022, 16, 2; 137-156
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Posługa świeckiego misjonarza w Kościele
The ministry of the lay missionary in the Church
Autorzy:
Różański, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31339365.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
missions ad gentes
laity
lay missionary
catechist
evangelization
theology of the laity
misje ad gentes
laikat
misjonarz świecki
katechista
ewangelizacja
teologia laikatu
Opis:
Termin „misjonarz świecki” jest terminem współczesnym, związanym z tradycją Kościoła w Europie. W Afryce jego odpowiednikiem może być z pewnością „katechista”. Celem artykułu jest więc podkreślenie potrzeby wypracowywania dla tej specyficznej grupy świeckich głosicieli Ewangelii zróżnicowanej terminologii, w zależności od Kościoła lokalnego, oraz ukazanie sposobu zaangażowania kameruńskich katechistów w ewangelizację miejscowej ludności. Jej początki sięgają pierwszych wieków, o czym mówią przykłady zaangażowanych w głoszenie Ewangelii świeckich – mężczyzn i kobiet. U źródeł powołania świeckich zaangażowanych w głoszenie Ewangelii znajduje się specyficzne wezwanie Ducha Świętego, specjalny charyzmat uznany z czasem przez Kościół i potwierdzony przez specjalne posłanie. To zaangażowanie świeckich w dzieło ewangelizacji łączy się z ich specjalistycznym przygotowaniem do tej posługi, określeniem ich podstawowych zadań, duchowością misjonarzy świeckich. Związane jest ono również z wymiarem ekonomicznym ich działalności. Te wszystkie elementy wpływają na zróżnicowanie tej samej posługi w poszczególnych Kościołach lokalnych.
The term “lay missionary” is a modern term, which is associated with the tradition of the Church in Europe. In Africa, its equivalent term can be “catechist”. The purpose of the article is therefore to highlight the need to develop a differentiated terminology for this specific group of lay preachers of the Gospel, depending on the local Church, and to show the way in which Cameroonian catechists are involved in evangelising the local population. Its origins can be traced back to the first centuries, as evidenced by the examples of lay men and women involved in proclaiming the Gospel. At the root of the vocation of the laity involved in the proclamation of the Gospel is a specific call of the Holy Spirit, a special charism recognised over time by the Church and confirmed by a special mission. This involvement of the laity in the work of evangelisation is linked to their specialised preparation for this ministry, the definition of their basic tasks, the spirituality of lay missionaries. It is also linked to the economic dimension of their activity. All these elements contribute to the differentiation of the same ministry in the different local churches.
Źródło:
Teologia i moralność; 2022, 17, 2(32); 105-121
1898-2964
2450-4602
Pojawia się w:
Teologia i moralność
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Formacja katolików świeckich
The Formation of Lay Catholics
Autorzy:
Fiałkowski, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31340388.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
katolicy świeccy
powołanie katolików świeckich
teologia laikatu
formacja katolików świeckich
lay Catholics
vocation of lay Catholics
theology of the laity
formation of lay Catholics
Opis:
The revival of theology of the laity that was initiated by the Vatican Council II bears fruit in the form of giving back the dignity and role to the lay faithful, which follows from the fact that they belong to the Church community. Giving them back their subjective character in the Church is tantamount to recognizing their salutary activity in the Church and in the world. The Christian formation of lay Catholics seems a particularly important issue, as it is the foundation of a complete and proper involvement of lay Catholics in the life and mission of the Church. The article undertakes the problem of the formation of lay Catholics, first showing what formation is and what its most important dimensions are. Next it discusses the aims of formation and the circles in which formation takes place. Finally, it points to the most important challenges that are faced by the formation of lay Catholics in Poland twenty years after publishing John Paul II’s post-synodal exhortation Christifideles laici.
Źródło:
Roczniki Pastoralno-Katechetyczne; 2009, 1; 35-44
2081-1829
Pojawia się w:
Roczniki Pastoralno-Katechetyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zadania hierarchii kościelnej wobec zrzeszeń religijnych
The tasks of Church hierarchy towards religious associations
Autorzy:
Śmigiel, Wiesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2038202.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
zrzeszenia religijne
grupy
ruchy
wspólnoty
stowarzyszenia
eklezjalność
hierarchia kościelna
biskup
prezbiter
duchowni
charyzmat
urząd kościelny
duszpasterstwo grupowe
religious associations
groups
movements
communities
societies
ecclesiality
Church hierarchy
bishop
presbyter
clergyman
charism
Church office
group ministry
evangelisation
theology of the laity
KEYWORDS
Opis:
Hierarchia kościelna jest gwarantem trwałości i jedności struktury eklezjalnej, ale potrzebuje zrzeszeń religijnych, aby ubogacać Kościół charyzmatami i ożywczym tchnieniem Ducha Świętego i w ten sposób chronić go przed nadmierną instytucjonalizacją. W Polsce do zrzeszeń religijnych należy około 8% katolików (participanstes), co stanowi znaczną siłę ewangelizacyjną. Zrzeszenia religijne przyczyniają się również do odnowy Kościoła i sprawiają, że jest on żywym organizmem. Natomiast od hierarchii kościelnej zrzeszenia otrzymują potwierdzenie eklezjalne, opiekę i gwarancję wykorzystania otrzymanych charyzmatów dla dobra ludu Bożego. Hierarchia broni zrzeszenia religijne przed anarchią oraz nadaje im eklezjalny kierunek. Posługa hierarchiczna również jest realizacją charyzmatu służebnego wobec innych charyzmatów i darów obecnych w Kościele.
Church hierarchy is the guarantor of permanence and unity of ecclesial structure but it requires religious associations to enrich the Church with charisms and the reviving breath of the Holy Spirit in order to protect Her from extensive institutionalisation. In Poland approximately 8% of Catholics (participanstes) belong to religious associations, which proves to be a significant power when it comes to evangelisation. Religious associations contribute to the renewal of the Church and make Her a living structure. Church hierarchy, in turn, offers ecclesial acknowledgement, care and reassurance of using the received charisms for the good of the people of God. Hierarchy protects associations from anarchy and gives them an ecclesial direction. The ministry of hierarchy is also the realisation of a charism of serving among other charisms and gifts in the Church.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 6; 145-156
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Świeccy – współodpowiedzialni czy tylko odbiorcy nauczania? Punkty zapalne i perspektywy zmian
Autorzy:
Majewski, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/560002.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
laity
theology of charism
Vatican II
ecclesiology
reform of the Church
Opis:
There are currently emphatic appeals for increased efforts in order to include laity in vita et in missione Ecclesiae in the areas of theology and ecclesiology. They define the lay person by negation, as a person without the charism of priesthood. Could you be responsible for situations in which you did not receive the gift of grace from the Holy Spirit? Rather the possession of a charism can create the proper Christian responsibility. In other words, this negative theology of laity cannot make for an ecclesial accountability, because it does not recognize in the lay people their own gifts of grace. It does not conceptualize the mysterious connection between every believer and Holy Spirit who dwells in him and who forms an outstanding vocation of every christifideles. This charismatic presence of the Holy Spirit causes everyone to be in a position of responsibility for their own charism in Ecclesia. So, the theology of charism plays the crucial role in a theoretical and a practical repair of ecclesiastic responsibility of lay people. It had been awakened by Vatican II but was present in theology and practiced in the church at most for two or three decades after only the council.
Źródło:
Theological Research. A Journal of Systematic Theology; 2017, 5
2300-3588
Pojawia się w:
Theological Research. A Journal of Systematic Theology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Współodpowiedzialność wszystkich ochrzczonych w Kościele. Analiza historyczno-teologiczna przygotowania debaty Zgromadzenia Plenarnego Konferencji Episkopatu Francji z 1973 roku
The Co-Responsibility of all the Baptozed in the Church. The Historico-Critical Analysis of the Preparation of the Debate of the Plenary Assembly of the French Episcopal Conference of 1973
Autorzy:
Kasprzak, Artur
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1051072.pdf
Data publikacji:
2020-03-24
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
współodpowiedzialność
posługi wiernych świeckich
posługi święceń
prezbiterat
kryzys powołań kapłańskich
konferencje episkopatu Francji
bp François Frétellière
bp Raymond Bouchex
teologia laikatu
teologia duszpasterska
co-responsibility
ministries of the layperson
ordained ministry
presbyter
crisis of priestly vocations
Bishops’ Conference of France
Bp. François Frétellière
Bp. Raymond Bouchex
laity theology
pastoral theology
Opis:
Autor podejmuje analizę genezy pojęcia „współodpowiedzialność” w duszpasterstwie francuskim. Dynamiczność i zakres podejmowania tego zagadnienia we wszystkich francuskich środowiskach kościelnych wiąże się z tematem jesiennej sesji plenarnej episkopatu francuskiego z 1973 roku, zatytułowanej „Wszyscy odpowiedzialni w Kościele? Posługa prezbiteratu w całym Kościele służebnym”. Nasze poszukiwanie dotyczące użycia pojęcia „współodpowiedzialność” w refleksji biskupów francuskich należy odnieść do czasu przygotowania wspomnianego posiedzenia. Analiza zawarta w tym artykule ogranicza się zatem do okresu od grudnia 1972 roku do września 1973 roku. To właśnie wtedy teolodzy, a wśród nich bp R. Bouchex, wysunęli tezę o potrzebie współodpowiedzialności wszystkich wiernych w misji Kościoła wskazując wyrażenie to jako jeden z fundamentalnych elementów przejścia do duszpasterstwa odnowionej wizji Kościoła, bardziej otwartej na zaangażowanie wiernych świeckich w Kościele.
This study proposes an analysis of the genesis of the term ‘co-responsibility’ in French pastoral care. The dynamics and extent of the realization of this expression in all French ecclesial circles is related to the subject of the plenary session of the French Episcopate of 1973: All responsible in the Church? The presbyteral ministry in the whole ‘ministerial’ Church. Our search here for the first use of the expression ‘co-responsibility’ in the reflection of the French bishops must be linked to the period of preparation of this assembly. The analysis of this article is then addressed to the period between December 1972 and September 1973. It is in this period when theologians, and among them Bp. R. Bouchex, proposed the thesis of the need for ‘co-responsibility’ of all the faithful in the mission of the Church, indicating this expression as one of the fundamental elements of the passage to the pastoral of the vision of the renewed Church, more open to the commitment of the layperson faithful in the Church.
Źródło:
Teologia w Polsce; 2018, 12, 1; 109-127
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Odnowa posoborowa w Kościele katolickim w Polsce w latach 1972-1978. Zarys wybranych problemów
Post-council renewal in Catholic Church in Poland in the years 1972-1978. A draft of selected problems
Autorzy:
Białkowski, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/545125.pdf
Data publikacji:
2018-06-30
Wydawca:
Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
Tematy:
Kościół katolicki
PRL
Sobór Watykański II
recepcja Vaticanum II
Komisje Episkopatu Polski
nauczanie soborowe
reforma liturgii
idea synodalności
ruch ekumeniczny
odnowa życia zakonnego
katolickie szkolnictwo wyższe
aktywność wiernych
teologia polska
studia biblijne
formacja seminaryjna
ruchy
movements
stowarzyszenia
Catholic Church
PPR
Second Vatican Council
Vatican II reception in Poland
commissions of Polish Bishops’ Conference
implementation of council’s ideas
liturgical reform
implementation of the idea of synodality
ecumenical movement’s achievements
renewal of oders’ and congregations’ life
renewal of catholic university education
laity’s activity
Polish theology
biblical studies
formation of seminarians
societes
Opis:
Lata 1972-1978 zamykają fazę wczesną recepcji Soboru Watykańskiego II w Kościele katolickim w Polsce. Teoretyczne i praktyczne wcielanie idei soborowych odbywało się w specyficznych warunkach społeczno-politycznych państwa totalitarnego. Do najważniejszych zjawisk charakteryzujących drugą fazę należały: przemiany polskiej religijności; atomizacja środowisk laikatu; wzrost znaczenia kanałów komunikacji społecznej Kościoła instytucjonalnego z wiernymi; relacje hierarchów Kościoła katolickiego z opozycją demokratyczną; próby uregulowania stosunków dyplomatycznych PRL-Stolica Apostolska. Ważną rolę odgrywała działalność specjalistycznych Komisji Episkopatu Polski, które nadawały całemu procesowi właściwe tempo i wyznaczały główne kierunki zmian. Do najbardziej zaangażowanych gremiów należały: Komisja Liturgiczna, Komisja do Spraw Ekumenizmu, Komisja Apostolstwa Świeckich, Komisji do Spraw Nauki Katolickiej, Komisja Duszpasterstwa Ogólnego. Skromne, ale zasadnicze cele zostały osiągnięte w zakresie aplikacji nauczania soborowego w teologii polskiej. Wśród wielu tytułów na szczególną uwagę zasługuje – opublikowana w 1972 r. – książka „U podstaw odnowy. Studium o realizacji Vaticanum II” pióra kardynała Karola Wojtyły. Ważne dla odnowy posoborowej prace wydali również: ks. Stanisław Olejnik (teologia moralna), ks. Wincenty Granat (teologia dogmatyczna), ks. Franciszek Blachnicki (teologia pastoralna i liturgika), o. Stanisław Celestyn Napiórkowski OFMConv. (historia ekumenizmu), ks. Feliks Zapłata SVD (misjologia), ks. Eugeniusz Weron SAC (teologia laikatu). Reforma liturgii objęła kilka wymiarów, przy czym wskazać można co najmniej trzy zasadnicze: przygotowania i redakcji nowych ksiąg liturgicznych; praktycznego przystosowania świątyń do nowego rytu mszy św. poprzez zmianę umiejscowienia ołtarza, tabernakulum oraz inne adaptacje architektoniczne; nowej formacji służby liturgicznej. Natomiast pogłębienie studiów biblijnych najpełniej uwidoczniło się poprzez tłumaczenie Pisma św. – tzw. Biblię Poznańską, która ukazała się w 1975 r. Z kolei praktyczna realizacja idei synodalności wyrażała się w kolejnych synodach: III Synodzie Warszawskim; Duszpasterskim Synodzie Archidiecezji Krakowskiej; I Synodzie Katowickim; II Synodzie Gdańskim; II Synodzie Częstochowskim; II Synodzie Lubelskim; II Synodzie Gnieźnieńskim. Sporym osiągnięciem ruchu ekumenicznego było podjęcie działalności przez Komisję Mieszaną Polskiej Rady Ekumenicznej i Komisji do spraw Ekumenizmu Episkopatu Polski. Dla wielu zgromadzeń zakonnych przystosowana odnowa życia wiązała się z powrotem do źródeł i pierwotnego ducha wspólnot. Odnowa katolickiego szkolnictwa wyższego wymagała szczególnego uporządkowania, uregulowania i ujednolicenia kwestii prawno-kanonicznej wydziałów teologicznych oraz ATK, co było przedmiotem szczególnej troski kardynała Karola Wojtyły. Wśród ruchów katolickich przykładem posoborowych przemian był dynamiczny rozwój Ruchu Żywego Kościoła/ Ruchu Światło-Życie. W omawianym okresie wyraźny nacisk położono na kształtowanie się struktur oraz dopracowanie założeń koncepcyjnych.
The years 1972-1978 close the early phase of Vatican II reception in the Catholic Church in Poland. Theoretical and practical implementation of council’s ideas took place in particular socio-political conditions of a totalitarian state. The most important phenomena characteristic for the second phase were: changes in Polish piety, atomization of laity groups, growing importance of social communication channels running joining the institutional Church and laity; relationship between catholic hierarchy and democratic opposition; attempts at regulating diplomatic relations between Polish People’s Republic and the Holy See. An important role was played by commissions of Polish bishops entrusted with special tasks. They made sure that everything happened at a proper speed and controlled the tendencies of transformation. The most engaged groups were: Liturgical Commission, Ecumenical Commission, Commission for the Apostolate of Laity, Commission for Catholic Teaching and Commission of General Pastoral Care. Modest, but most important aims were achieved as far as implementing council’s teaching in Polish theology are concerned. A book by cardinal Karol Wojtyła entitled “At the roots of renewal. A study of Vaticanum II implementation” merits special attention. Works which proved crucial to the post-council renewal were published by fr. Stanisław Olejnik (moral theology), fr. Wincenty Granat (dogmatic theology), fr. Franciszek Blachnicki (pastoral theology and liturgical studies), fr. Stanisław Celestyn Napiórkowski OFMConv (history of ecumenism), fr. Feliks Zapłata SVD (mission studies), fr. Eugeniusz Weron SAC (theology of laity). The liturgical reform had several dimensions. Three major ones need to be underscored: preparation and editing of new liturgical books; practical adaptation of churches to the new rite of the Mass by relocation of the altar, tabernacle and other architectonical adaptations; new formation of altar boys. Deeper interest in biblical studies was manifest in publishing the translation of the Bible, the so called Poznań Bible in 1975. Practical implementation of the idea of synodality was expressed in following synods: III Warsaw Synod, Pastoral Synod of the Archdiocese of Cracow, I Synod in Katowice; II Synod in Gdańsk; II Synod in Częstochowa; II Synod in Lublin; II Synod in Gniezno. A major success of the ecumenical movement was the activity of Mixed Commission of Polish Ecumenical Council and Commission for Ecumenism of Polish Bishops’ Conference. For many congregations and orders this renewal had to do with returning to the sources and reawakening the founders’ spirit. The renewal of catholic university education called for exceptional ordering, regulating and unifying canon-law-related matters of theological departments and Academies of Catholic Theology. Cardinal Wojtyła paid special attention this necessity. Among catholic movements an example of the changes in question was dynamic development of the Movement of Living Church/Light-Life Movement. Emphasis was also put on creating institutional structures and perfecting concepts and assumptions.
Źródło:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2018, 129; 387-446
0137-3218
2720-0590
Pojawia się w:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-7 z 7

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies