Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "theatre space" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 20
Tytuł:
Non-existent theatrical spaces - places of memory or oblivion?
Nieistniejące przestrzenie teatralne - miejsca pamięci czy niepamięci?
Autorzy:
Starzyk, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2084067.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Wydawnictwo Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
Tematy:
theatre
theatre space
Warsaw theatre area
Opis:
The aim of the study is to investigate the impact the non-existent theatre sites exert on the contemporary spaces of Warsaw and to answer the following question: Do the non-existent theatres Warsaw theatre area, exist in the city architectural and urban-planning memory, or only in historical materials? The research methods necessary to define and solve the scientific problem that were applied included: analysis and criticism of source literature, observation without intervention, case study, intuitive method based on the Author’s personal experience. The research results showed that Warsaw theatre area operated in the years 1870–1939 Teatr Letni [The Summer Theatre], Teatr Nowy [The New Theatre] and Teatr Nowości [The Novelty Theatre] / / Teatr im. Wojciecha Bogusławskiego [Wojciech Bogusławski’s Theatre] failed to leave an architectural, urban- planning or symbolic trace. Hence the conclusion that these theatres do not exist in the city architectural and urban memory.
Źródło:
Acta Scientiarum Polonorum. Architectura; 2021, 20, 4; 85-92
1644-0633
Pojawia się w:
Acta Scientiarum Polonorum. Architectura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Warsaw Garden Theatres – Places of Memory or Oblivion?
Warszawskie teatry ogródkowe - miejsca pamięci czy niepamięci?
Autorzy:
Starzyk, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1191334.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu
Tematy:
theatre
theatre space
garden theatre
teatr
miejsce teatralne
teatr ogródkowy
Opis:
Celem naukowym jest zbadanie wpływu nieistniejących teatrów ogródkowych na współczesne przestrzenie Warszawy oraz próba odpowiedzi na pytanie: Czy warszawskie teatry ogródkowe funkcjonujące w latach 1868-1907 istnieją w pamięci architektonicznej i urbanistycznej miasta, czy tylko w materiałach historycznych? Zastosowano metody badań niezbędne do zdefiniowania i rozwiązania problemu naukowego: analizy i krytyki piśmiennictwa, obserwacji bez interwencji, studium przypadku, intuicyjną opartą na osobistych doświadczeniach autorki; podstawą wniosków były badania in situ. Wynikiem jest: a) wskazanie lokalizacji i zakresów czasowych funkcjonowania teatrów ogródkowych lewobrzeżnej Warszawy, b) wykazanie, że teatry ogródkowe nie zostawiły śladu urbanistycznego, architektonicznego, jak również symbolicznego. Stąd wniosek, że nie istnieją w pamięci architektonicznej i urbanistycznej miasta.
Źródło:
Architektura Krajobrazu; 2018, 3; 64-77
1641-5159
Pojawia się w:
Architektura Krajobrazu
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Trends of Shaping Urban Environment by Integration and Development of Performing Arts (in Transcarpatian Region)
Autorzy:
Proskuryakov, V.
Khir, A.
Kulczycka, I.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/345220.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Politechnika Krakowska im. Tadeusza Kościuszki. Wydział Architektury. Katedra Kształtowania Środowiska Mieszkaniowego
Tematy:
theatre space
public space
local
improvisation
acting
environment
przestrzeń teatru
przestrzeń publiczna
improwizacja
aktorstwo
środowisko
Opis:
The article describes the possibility of applying performing arts in the formation of modern public spaces. The article highlights correlations between urban environment and the human perception of art. The study focuses on the Transcarpathian region in Ukraine.
Źródło:
Środowisko Mieszkaniowe; 2014, 13; 198-200
1731-2442
2543-8700
Pojawia się w:
Środowisko Mieszkaniowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Druga Reforma Teatru – Prolegomena
The Second Reform of Theatre
Autorzy:
Braun, Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27311191.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
Second Theatre Reform
First (Great) Theatre Reform
acting
community
directing
playwrighting
theatre space
Druga Reforma Teatru
Pierwsza (Wielka) Reforma Teatru
aktorstwo
dramat polski
przestrzeń teatralna
reżyseria
wspólnota
Opis:
Historia teatru XX wieku wyróżnia dwie reformy teatru. Pierwsza z nich toczyła się od końcowych lat XIX wieku do końca lat trzydziestych XX w. Druga zaś od połowy lat pięćdziesiątych do końca lat osiemdziesiątych tegoż wieku. Były to ruchy odnowy i uwspółcześnienia sztuki teatru. Rozpoczynane przez indywidualnych artystów i niewielkie grupy, wspomagane przez dramatopisarzy i teoretyków, którymi byli często sami twórcy, obie reformy stopniowo docierały do coraz szerszych obszarów życia teatralnego. Pierwsza z tych reform zwana była przez wiele lat „Wielką Reformą Teatru”, a otrzymała tę nazwę przez analogię z „Wielką Wojną”, lub „Wielką Wojną Światową”, jak zwana była wojna lat 1914-1918.  Gdy w roku 1939 wybuchła i stopniowo rozszerzała się na cały świat następna wielka wojna, uzyskała ona nazwę „Druga Wojna Światowa”. A wtedy ta poprzednia, „Wielka Wojna” zaczęła być nazywana „Pierwszą Wojną Światową”. Analogicznie, gdy w latach pięćdziesiątych narodził się nowy ruch odnowy teatru, który obejmował stopniowo wiele krajów, narastała świadomość, że jest to kolejna, już druga w XX wieku, reforma teatru. W tej sytuacji „Wielka Reforma Teatru” zaczęła być nazywana „Pierwszą Reformą Teatru”, zaś ta następna reforma „Drugą Reformą Teatru”. Mówimy więc o „Pierwszej (Wielkiej) Reformie Teatru” i o „Drugiej Reformie Teatru”. (W dalszym ciągu tych rozważań nie będą już potrzebne cudzysłowy). Pierwsza Reforma Teatru uznała widowisko teatralne za dzieło sztuki, podobnie jak dzieła sztuk plastycznych egzystujące niezależnie od obserwującego go widza. Druga Reforma Teatru taktowała widowisko jako międzyludzki proces ukształtowany artystycznie. Mówiąc o tych dwóch reformach – mówimy o teatrze, którego już nie ma. Tym bardziej należy utrwalać pamięć o nim.
The history of theatre in the 20th century distinguishes two theatre reforms. The first took place from the final years of the 19th century to the late 1930s. The second was from the mid-1950s to the late 1980s. These were movements of renewal and modernization of the art of theatre. Started by individual artists and small groups, assisted by playwrights and theorists, who were often the artists themselves, both reforms gradually reached wider areas of theatre life. The Second Reform was a reformist movement of young, avant-garde, rebellious, experimental, and searching theatre. The movement was born in the 1950s in Poland within student and alternative theatres and in the United States, as Off-Broadway and then Off-Off-Broadway. It reached tremendous expression in the 1960s in the work of Jerzy Grotowski’s Laboratory Theatre, Bread and Puppet Theatre, Living Theatre and several other companies in many countries around the world. It matured in the seventies, bringing out the powerful theatre of Tadeusz Kantor, and extremely original “Gardzienice” of Włodzimierz Staniewski.However, it did not reach some areas of theatre at all. Throughout the West, in South America, Australia, in Japan, the Second Reform was a challenge and an alternative to commercial, popular, traditional theatre. In this part of Europe, which was under the control of the Soviet Union, the Second Reform was a challenge to totalitarian regimes; it undermined totalitarian censorship and tore the communist iron curtain. Its productions were manifestations of freedom. In the field of a performance’s creation, the Second Reform brought out and accentuated the communality and processuality of theatre art. In the field of directing, the Second Reform decisively placed the director at the head of the team of creators preparing and executing a theatrical performance. In the field of acting, the Second Reform introduced “acting of being” in place of “acting of character.” In the field of space, the Second Reform sought to integrate the playing area and the observation area of the show; its lasting achievement became a theatre with variable space – “The black box”. In the field of literature, the Second Reform questioned the underlying function of drama in the theatre, practiced “writing on stage,” with the actors themselves “creating” the text of the show, and the director “adapting” existing dramas. The author of this article witnessed, chronicled and participated in the Second Theatre Reform. He published books about it and created production in its spirit.
Źródło:
Tematy i Konteksty; 2023, 18, 13; 315-337
2299-8365
Pojawia się w:
Tematy i Konteksty
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wspólna przestrzeń. Tragedia Hamleta Petera Brookaa
Autorzy:
Wielechowska, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/973934.pdf
Data publikacji:
2012-06-01
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Peter Brook
Shakespearean drama / dramat Szekspirowski
space in the theatre / przestrzeń teatralna
theatre aesthetics / estetyka teatru
Opis:
Peter Brook is one of the few contemporary theatre artists who are deeply conscious of the connection between aesthetics and ethics. He treats the art of theatre as a medium capable of sharpening perceptions and awakening the spiritual sensitivity of the spectator, as well as promulgating the human sensation of reciprocal belonging. Brook’s production of The Tragedy of Hamlet, which testifies to the conformity of the English director’s practice with his theory, is interpreted in light of Brook’s conception of theatre and culture - a conception arising from his conviction about the existence of a common, universal space of anthropological experience.
Źródło:
Kultura i Społeczeństwo; 2012, 56, 2; 71-103
2300-195X
Pojawia się w:
Kultura i Społeczeństwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The motif of the window and the experience of latency in the work of Tadeusz Kantor
Figura okna i doświadczenie latencji w twórczości Tadeusza Kantora
Autorzy:
Szalewska, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2089368.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Polish experimental theatre
the object in theatre and in performance
theatre and space
Tadeusz Kantor (1915–1990)
The Theatre of Death
Hans-Ulrich Gumbrecht (b. 1948)
latency
latencja
Tadeusz Kantor
Teatr Śmierci
figury spacjalne
przestrzeń w sztuce
Opis:
The window is a recurring image in the imaginarium and the art of Tadeusz Kantor. Fixed in his memory at an early age, it resurfaced in the spectacle Wielopole, Wielopole (1980) as a plain object "of the reality of the lowest kind", and in the 'cricotage' A Very Short Lesson (1988) as a quasi stage prop charged with metaphysical meaning. The window motif is also a persistent feature of his graphic art. Most notably, it appears in the drawing Man and window (1971), a picture for the Dead Class (Window) from 1983, an autothematic cycle of paintings You cannot look inside through the window with impunity (1988-1990), and Kantor's last dated drawing of pigeons being watched through a window. Kantor's fascination with the window as an objet d'art can be explained by his philosophical aesthetics (especially the use of objects as markers of the 'spaces' of the stage action). This article analyzes the image of the window as a 'site' of special significance in Kantor's art (an object that encapsulates the antynomy of inside/outside, or a claustrophobic incarceration/a barrier to entry) in the context of Hans-Ulrich Gumbrecht's theory of latency (i.e. the inability of throwing off the past, the suspension of time symbolized by artistic constructs of imprisonment).
Źródło:
Ruch Literacki; 2019, 5; 563-575
0035-9602
Pojawia się w:
Ruch Literacki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Z przestrzeni w nadprzestrzeń. (O scenografiach Jadwigi Pożakowskiej na scenie kameralnej teatru „Wybrzeże” w Sopocie)
From Space to Hyper-Space. On Jadwiga Pożakowskas Sceneries on the Small-Audience Stage of the „Wybrzeże” Theatre in Sopot
Autorzy:
Piechówka, Anna M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1953996.pdf
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
scenografia − plastyka teatralna
Jadwiga Pożakowska
Teatr „Wybrzeże”
przestrzeń teatralna
scenograf
Piotr Paradowski
Stanisław Hebanowski
scenography – fine arts in theatre
„Wybrzeże” Theatre
space in theatre
scenographer
Opis:
The article `From Space to Hyper-space' aims at examining the scenographic operation of passing from the space of the stage that is limited by physical dimensions, to the space of scenic meanings, on the example of the work of Jadwiga Pożakowska, an artist who has been working in the towns of the Baltic coast for the last half of the century. It is divided into afew parts defining its contents: 1) the time – the first decade of Jadwiga Pożakowska's scenographic work in Sopot (the years 1961-1971), as it is in that period that her artistic sensitivity imposed the visual form on that stage; 2) the place – the Small-Audience Stage of the “Wybrzeże” Theatre in Sopot; 3) the selection of performances – those ones have been chosen whose influence was strong enough to survive, consolidating their position among theatrical achievements, and which were included among the most important by the artist herself. While remaining in the area defined in this way in respect of time and space as well as of the repertoire, an attempt has been made to elicit the peculiar visual features of the performances from a few different scenic realizations, which are the badge of the artistic personality of the scenery author, which is the most appealing in the organization of the stage space. In this respect Jadwiga Pożakowska's theatrical visual art reflects the artistic roots of the “Cracow school”: a deeply rooted consciousness of the creative power of the scenographer in a clash with the stage space, the ability to tame that area even in the extreme conditions of a small area and a lack of a proper base, to overcome limitations and to derive creative power from them.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2004, 52, 1; 137-150
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teatralizacja: pogranicze życia i teatru
Autorzy:
Braun, Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2030750.pdf
Data publikacji:
2017-12-16
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
Theatricality
theatre
character
space (in theatre and in theatricality)
time (in theatre and in theatricality)
teatralizacja
teatr
postać
przestrzeń (w teatrze i w teatralizacji)
czas (w teatrze i w teatralizacji)
Opis:
“Theatricality” is a term describing the use of theatrical means of expression in various domains of life. It is an added, spectacular, visual, performative, and dramatic element of different social events and activities. Theatricality it is an area where two entities—life and art—meet, which results either in conflict or in unification. Life transforms into theatre and theatre transforms into life. Theatricality is, thus, a transient region between life and art. Consequently, it is a model example of a border zone. From centuries theatricality was used as a means in the process of interhuman communication. It served to amplify and facilitate interhuman communication and gave it a specific meaning. Theatricality was also employed as a powerful instrument of manipulating and falsifying messages. In contemporary theatre artistic creation is the primary goal and aesthetics takes primacy over all other objectives and values motivating and permeating theatre work. In theatricality the reasons and goals of using theatrical and theatre-like means of expression are practical—such as, for example, religious, social, political, or commercial. Theatre aspires (not always successfully) to situating its works in the realm of art, on the universal and transhistorical level, while theatricality is practically oriented.
Źródło:
Tematy i Konteksty; 2017, 12, 7; 44-57
2299-8365
Pojawia się w:
Tematy i Konteksty
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
From painted decoration to the screen. The turn in stage illusion in the late 20th and early 21st century
Od malowanej dekoracji do ekranu. Zwrot w iluzji scenicznej na przełomie XX I XXI wieku
Autorzy:
Raszewska, Magdalena
Łarionow, Dominika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/593806.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
disillusion
illusion
projection
screen
space in the theatre
stage design
theater
turn
deziluzja
ekran
iluzja
projekcja
przestrzeń teatralna
scenografia
teatr
zwrot
Opis:
The painted decoration discovered in the Renaissance dominated the European stage for almost 300 years. In the second half of the nineteenth century, the so-called Great Reforms theater challenged this tradition, but it has survived in various guises until the present day. Today we perceive this form as anachronistic, as a quote from the past or an awkwardness of the set designer. Changing the perception of reality on the screen has also led to a change in the treatment of illusion and stage space. The screen has become not only an element of decoration, but it also shows or in extreme cases replaces reality. The impact of the new media on theatre today results not only from the introduction of technology, but also from the entrance into theater of artists from the world of the media. The new relationship leads in extreme situations to the denial of the basic definition of theater as an interaction between the creator and the recipient. The purpose of the paper is to show the interrelationships between the actor and the spectator, illusion and disillusionment. It seems that the described change will determine the direction of further development of theater. It remains an open question how the relationships between all of the participants in the interaction will be impacted by the use of screens and other electronic media. Describing and naming the attempts at qualitative change in the structure of the stage is important for the formation of new methodology for analyzing theatrical reality.
System malowanych dekoracji, wynaleziony w późnym renesansie, zdominował sceny europejskie na 300 lat. Co prawda w II połowie XIX wieku zjawisko tzw. Wielkiej Reformy Teatru zanegowało tę tradycję, jednak przetrwała ona w różnych odsłonach aż po dzień dzisiejszy. Współcześnie mamy zdecydowane poczucie anachronizmu tej formy, wręcz odczuwamy ją jako cytat z przeszłości lub nieporadność scenografa. Zmiana sposobu postrzegania świata z realnego na oglądany za pośrednictwem ekranu spowodowała również zwrot w traktowaniu iluzji i przestrzeni scenicznej. Ekran stał się nie tylko nośnikiem dekoracji, ale również realnym elementem świata przedstawiającego lub w skrajnych przypadkach go zastępuje. Zwrot multimedialny dokonuje się dziś nie tylko dzięki obecności techniki, ale również poprzez wejście do teatru twórców ze świata mediów. Nowa zależność w skrajnej sytuacji doprowadza do zanegowania podstawowych definicji spektaklu teatralnego rozumianego jako współobecność twórcy i odbiorcy. Celem naszego tekstu będzie pokazanie zwrotu, jaki zachodzi w relacji aktor/widz, iluzja/deziluzja. Wydaje się, że ta zmiana wyznaczy kierunek dalszego rozwoju teatru. Otwarta pozostanie kwestia, jaką relację interpersonalną pomiędzy wszystkimi uczestnikami widowiska wytworzą ekrany czy inne media elektroniczne. Opisanie i próba nazwania przemiany jakościowej w strukturze dzieła scenicznego jest istotna dla kształtowania się nowych metodologii analizy rzeczywistości teatralnej.
Źródło:
Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2015, 17; 291-307
1641-9278
Pojawia się w:
Art Inquiry. Recherches sur les arts
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sztuka i przestrzeń. Pawła Florenskiego interpretacja kategorii przestrzenności
Art and space: Pavel Florensky’s interpretation of the category of spatiality.
Autorzy:
Sury, Paulina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/437316.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Instytut Filozofii i Socjologii
Tematy:
image of reality; mind projects; space
‑system/space‑structure; painting and printmaking; theatre; poetry
Opis:
This paper attempts to acquaint Polish readers with the Russian Orthodox philosopher Pavel Florensky’s (1882–1937) thinking on the category of space‑ness, which together with the categories of symbolism and light is one of the key‑words in his theory of aesthetics. The concept of space is, according to Florensky, a criterion for distinguishing art types, although for him it is only a model, which can be used to help form judgments about the world. It is also the basis of being for the artwork itself. Painting and printmaking, among other arts types mentioned by Florensky (poetry, music, theatre, and architecture), have their own particularities in their organization of space. Painting and printmaking are, for Florensky, the truest art forms — art par excellence. The presentation of a threefold interpretation of the category of space‑ness, together with the description and justification of the divisions which are made in art based on these spatial categories by the philosopher is the leitmotiv of this paper. The aim of the paper is to present and discuss the opinions and arguments of the Orthodox thinker from his work Анализ пространственности (и времени) в художественно‑изобразительных произведениях, which has not yet been translated into Polish or English.
Źródło:
ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal; 2015, 5, 1; 229-242
2083-6635
2084-1043
Pojawia się w:
ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Myśli o scenografii filmowej
Thoughts on Film Set Design
Autorzy:
Wimmer, Marian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/25806629.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
scenografia
architektura
przestrzeń
film
teatr
set design
architecture
space
theatre
Opis:
W ujęciu Wimmera scenografia jest plastycznym tłem akcji dramatu teatralnego lub filmu. Bohater w działaniu nadaje jej energię i określa jej funkcje. Przestrzeń teatralna była niegdyś nieruchoma, zdynamizował ją dopiero Gordon Craig, wykorzystując grę świateł. W filmie natomiast zostaje wykorzystana przestrzeń dynamiczna, ale to nie ze scenografią ma tu do czynienia widz, lecz z jej fotografią. Wimmer zwraca uwagę na to, jak odbiorca percypuje przestrzeń filmową, angażując zmysły, wrażliwość, emocje, grę skojarzeń i intelekt. Punktem centralnym są według niego bohater i jego działania w środowisku, które zawiera znacznie więcej informacji, niż dzieje się to w przypadku teatru. Jak pisze badacz – krajobrazy i aktorzy łączą się w akcji na zasadzie harmonii lub kontrastu. Wimmer analizuje ponadto takie czynniki jak: fabuła, ruchomy obraz, kompozycja kadru, montaż oraz ich związek ze scenografią i konstrukcją przestrzeni. (Materiał nierecenzowany; pierwodruk: „Kwartalnik Filmowy” 1963, nr 52, s. 3-15).
Set design, in Wimmer’s view, is the visual background to the action of a drama or film, to which the character in his action gives energy and determines its function. The key elements of this background are: space, its architectural layout, and the objects that fill it. Theatrical space was static. It was Gordon Craig who dynamized it using the play of light. The film uses a dynamic and variable space, but it is not the set design that the viewer is dealing with here, but its photography. Wimmer pays attention to how the viewer perceives the film space by engaging the senses, sensibility, emotions, associations, and the intellect. Wimmer identifies the eye of the viewer with the eye of the camera. The focal point is the protagonist and his actions in the environment that contains much more information (of social and psychological nature) than the background in the theatre. As he states, spatial landscapes and actors come together in the movement of the action by way of harmony or contrast. From this point of view and referring to specific examples, Wimmer analyses such factors as plot, moving image, frame composition, editing, and their relationship to set design and space construction. He invokes Aldous Huxley’s metaphor describing film drama as a wide river full of whirlpools. It is the film space that forms the basis of its continuity. (Non-reviewed material; originally published in Kwartalnik Filmowy 1963, no. 52, pp. 3-15).
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2023, 123; 164-207
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wielopole wielokrotnie: przestrzenna reżyseria afektu
Wielopole again and again: spatial direction of affect
Autorzy:
Pieniążek, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/938299.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
teatr
przestrzeń
Tadeusz Kantor
afekt
Kraków
theatre
space
affect
Krakow
Opis:
The article presents the forms of repetition in the creation and reception of Tadeusz Kantor’s performances. Krakow cellars, Kantor’s home in Wielopole and school class in Bielkowo near Łazy in Pomerania connect here the topic of affective searching and finding sources of identity and memory. The process may refer to both the artist and the viewer, seeking in the memory, art and landscape the traces of himself, recorded in the past and projected onto the surroundings. The author’s discovery of the interiors of the cellars under the floor of the house in Wielopole, similar to the Krzysztofory cellars in Krakow where Kantor conducted the rehearsals of the famous The Dead Class, leads to the conclusion that the preexisting in Wielopole under the floor of a childhood room the space of Kantor’s play can be the source of director’s affective repetition. With the use of the repetition mechanism, numerous further artistic discoveries and meetings of the artist with the self and visions of his future performances have been made. The facilitation of this process for viewers of exhibitions and to the recipients of art, both in Bielkowo and Wielopole, seems to be the inclusion of another tool in theatrical and artistic education.
Źródło:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria; 2019, 19; 285-297
2081-1853
Pojawia się w:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
CIAŁO, JĘZYK I WSPÓŁCZUCIE DLA EDUKACJI POKOLEŃ JAKO CELE KONSTRUOWANIA TEATRALNYCH PRZESTRZENI EDUKACJI DOROSŁYCH
Body, language and compassion for generational education as the goals of constructing theatrical spaces of adult education
Autorzy:
Nieduziak, Edyta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/464150.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Akademickie Towarzystwo Andragogiczne
Tematy:
edukacja dorosłych
orędzia na Międzynarodowy Dzień́ Teatru
przestrzeń́ edukacji
teatr
UNESCO
adult education
messages for the International Theatre Day
educational space
theatre
Opis:
Artykuł jest próbą analizy sześciu tekstów opublikowanych z okazji Międzynarodowego Dnia Teatru w 2018 roku pod kątem wyłonienia z nich kategorii, które mogłyby posłużyć jako cele edukacji dorosłych. Autorka wyróżnia trzy takie kategorie: ciało, język, współczucie. Uzasadnia zastosowanie ich w ramach teatralnej przestrzeni edukacyjnej. Wyjaśnia, że rozumie pod tym pojęciem miejsce edukacji nieformalnej dorosłych, bardziej jednak w sensie mentalnym niż̇ fizycznym.
The article is an attempt to analyse six texts published on the occasion of the International Theatre Day in 2018, in terms of identifying categories that could serve as targets for adult education. The author distinguished three such categories: body, language, compassion. She justified their application within the theatrical educational space. She explains that under this concept she understands – the place of informal education of adults, but more in the mental sense than the physical one.
Źródło:
Edukacja Dorosłych; 2018, 2; 135-148
1230-929X
Pojawia się w:
Edukacja Dorosłych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teatro en el teatro y el fenómeno de desdoblamiento del espacio dramático (de la constitución del modelo espacial áureo a los intentos de destrucción del modelo espacial convencional en el drama español de los siglos XX y XXI)
Autorzy:
Aszyk, Urszula
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1186478.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Neofilologii
Tematy:
teatro en el teatro
espacio dramático
espacio escénico
teatro español
the play within the play
dramatic space
stage space
Spanish theatre
Opis:
El estudio se centra en las manifestaciones de la forma del teatro en el teatro, una forma muy recurrente en el drama español desde la época áurea hasta el siglo XXI. Se examinan aquí una selección de obras en cuya estructura se han insertado representaciones teatrales ficticias y se plantea la cuestión de la relación entre el espacio dramático y el espacio escénico al crearse en el drama un espacio escénico ficticio. Con este propósito se someten a análisismás detallado, aparte de algunas piezas más recientes, Lo fingido verdadero y Comedia sin título, considerando la originalidad de los modelos espaciales elaborados por sus autores, Lope de Vega y Federico García Lorca, respectivamente.
Źródło:
Itinerarios; 2017, 26; 75-95
1507-7241
Pojawia się w:
Itinerarios
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przemiany teatru w dramacie. Kilka uwag o teatralnej koncepcji dramatu jako metodzie
Theatre Transformations in Drama: Some Remarks on Theatrical Concept of Drama as a Method
Autorzy:
Gracla, Jadwiga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1807343.pdf
Data publikacji:
2020-01-02
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
przemiany teatru
teatralna koncepcja dramatu
Wielka Reforma Teatru
konstrukcja przestrzeni
spektakl
theatre transformations
theatrical concept of drama
the Great Theatre Reform
space construction
performance
Opis:
Teatralna koncepcja dramatu, jak twierdzą badacze, jest nierozerwalnie związana ze zjawiskiem Wielkiej Reformy Teatru. Podkreśla to pierwotną zależność obydwu dziedzin sztuki i owej więzi odrodzenie. W prezentowanym szkicu ośrodkiem zainteresowania stały się wybrane dramaty powstające w pierwszym trzydziestoleciu XX wieku i teorie zmierzające ku odnowie oblicza sceny, których autorami byli zarówno Prawodawcy Reformy: Craig, Appia i Fuchs, jak i ich spadkobiercy: Jessner, Reinhardt. Prześledzenie struktury dramatu ujawnia zaskakujące zbieżności z tymi teoriami. Ich jednak odkrycie, co należy podkreślić, staje się możliwe wyłącznie dzięki takiemu rozumieniu dzieła dramatycznego, które eksponuje istniejącą w nim wizję teatralną i jego teatralne przeznaczenie. Dlatego też wykorzystanie właśnie tej teorii pozwala na lepsze zrozumienie dramaturgii, odkrycie związków ze współczesnym jej teatrem i nierzadko również prześledzenie zmian zachodzących w samym teatrze, jako że nierzadko właśnie w dziele dramatycznym postulat reformowania teatru przetrwał próbę czasu.
Theatrical concept of drama, as it is assumed by researchers, is inseparably connected with the Great Theatre Reform. It emphasises its primary dependence of both areas of art and the renaissance of this bond. The presented sketch focuses on selected plays written in the first three decades of 20th century and theories aiming at the revival of stage vision suggested by authors were both the Reform creators Braig, Appia and Fuchs, as well as their followers Jessner and Reinhardt. The analysis of the play structure reveals striking similarities with these theories. However, what must be emphasised, their discovery becomes possible only if the work of drama exhibits a theatrical vision involved in it and its theatrical purpose. Therefore, the use of this specific theory allows for better understanding of drama, discovering its connections with its contemporary and frequently following changes happening in the theatre because it is in the work of drama where frequently the postulate of reforming the theatre stood the test of time.
Źródło:
Roczniki Kulturoznawcze; 2014, 5, 1; 89-100
2082-8578
Pojawia się w:
Roczniki Kulturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 20

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies