Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "theatre of dance" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-11 z 11
Tytuł:
Cultural and educational leisure activities in nules of Ukraine
Autorzy:
KOVALCHUK, Tamara
MELNICHUK, Tetyana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/457389.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski
Tematy:
NULES of Ukraine
studio
theatre
leisure
artistic creative company
pantomime
variety art
vocal
ballroom dance
declamation
Opis:
Cultural and educational work in NULES of Ukraine has fruitful influence on the formation of future social teachers’ preparedness to deal with leisure activity. The favorable conditions are created at the University with the purpose of individual and professional qualities improvement; theatrical, vocal and musical gifts perfection and physical development.
Źródło:
Edukacja-Technika-Informatyka; 2013, 4, 1; 234-238
2080-9069
Pojawia się w:
Edukacja-Technika-Informatyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Daniela Kurtza lata szkolne
The School Years of Daniel Kurtz
Autorzy:
Komorowski, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30108313.pdf
Data publikacji:
2018-12-20
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Daniel Kurtz
choreograf
historia tańca
XVIII-wieczny teatr polski
historia teatru
choreographer
history of dance
18th-century Polish theatre
theatre history
Opis:
Daniel Kurtz (Curz, Kurz, Kurc), baletmistrz Teatru Narodowego w czasach króla Stanisława Augusta, był znakomitym tancerzem i autorem wielu podziwianych baletów. Po rozbiorach Rzeczypospolitej wyjechał do Lwowa, gdzie po zakończeniu kariery scenicznej podjął pracę nauczyciela tańca. Uczył między innymi młodego Aleksandra Fredrę. W 1809 udał się na Podole (czyli z zaboru austriackiego do rosyjskiego), a w 1816 został nauczycielem tańca w wysoko cenionej szkole – Gimnazjum Podolskim w Winnicy. Równocześnie uczył w prywatnych szkołach dla panien. Jego podopieczni występowali podczas corocznych egzaminów publicznych, kończących rok szkolny, co odnotowywała nawet gazeta w Wilnie. Kurz był nauczycielem gimnazjum do 1822, po czym zaprzestał pracy lub zmarł. Data jego śmierci nie jest jednak znana z dokumentów.
Daniel Kurtz (Curz, Kurz, Kurc), the ballet master of the Narodowy Theatre under the reign of King Stanisław August, was an outstanding dancer and author of numerous ballets admired by the public. Following the partitioning of the Polish-Lithuanian Commonwealth, Kurtz moved to Lwów, where having retired as a dancer, he took on the career of a dance teacher. He was a teacher of a young Aleksander Fredro, among others. In 1809 Kurtz moved to Podolia (i.e. from the Austro-Hungarian territory to the territory under Russian rule), and he became a teacher of the renowned Podolian Gymnasium in Winnica in 1816. At the same time, he taught at private schools for girls. His students performed at public examinations that marked the end of the school year, which was duly noted even in Vilnius newspapers. Kurtz taught at the gymnasium until 1822, after which time he either retired or passed away. The date of his death, however, is not recorded in any surviving documents.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2018, 67, 4; 130-138
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fenomenologia i performatyka gestu w tańcu współczesnym
The phenomenological and performative aspects of modern and postmodern dance
Autorzy:
Fazan, Teresa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1039857.pdf
Data publikacji:
2019-01-31
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
phenomenology of art
theory of performance
dance
theatre
M. Merleau-Ponty
E. Fischer-Lichte
M. Sheets-Johnstone
Opis:
The paper covers the problem of gestural expression and the role of the body in the aesthetic experience analysed in the Maurice Merleau-Ponty’s phenomenology of art and Erika Fischer-Lichte’s theory of performance. The author compiles these theorists’ conclusions and contextualizes them in the field of modern and postmodern dance. The ultimate goal is to analyse the artists’ statements in the context of formulated conclusions and syntheses. In summary, the author draws attention to current aesthetic research on dance and pinpoints the benefits of philosophical  phenomenological) interest in the modern and postmodern dance.
Źródło:
Przestrzenie Teorii; 2018, 29; 215-234
2450-5765
Pojawia się w:
Przestrzenie Teorii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
JERZY GROTOWSKI’S ACTOR TRAINING AND ITS IMPACT ON THE TAIWANESE SEARCHING THEATRE. THE CASE OF LIU JINGMIN’S EARLY EXPERIMENTS
TRENING AKTORÓW WEDŁUG JERZEGO GROTOWSKIEGO I JEGO WPŁYW NA TAJWAŃSKI TEATR POSZUKUJĄCY. NA PRZYKŁADZIE WCZESNYCH DOŚWIADCZEŃ LIU JINGMIN
Autorzy:
Łabędzka, Izabella
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/911929.pdf
Data publikacji:
2019-06-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Theatre of movement
Liu Jingmin
U-Theatre
Taiwan
Jerzy Grotowski
dance theatre
Teatr ruchu
teatr tańca
Opis:
Izabella Łabędzka, JERZY GROTOWSKI’S ACTOR TRAINING AND ITS IMPACT ON THE TAIWANESE SEARCHING THEATRE. THE CASE OF LIU JINGMIN’S EARLY EXPERIMENTS. “PORÓWNANIA” 1 (24), 2019. Vol. XXIV, P. 175-194. ISSN 1733-165X. The paper is a result of several years’ research conducted in Taiwan. It presents the early years of one of the most interesting theatre groups from Taipei, You Juchang/U-Theatre/Youren Shengu, which was established in 1988 by Liu Jingmin (Liu Ruoyu). Liu Jingmin was much inspired by Jerzy Grotowski’s idea of actor’s training presented by him in Irvine (California) in the mid-eighties. The article shows how Liu Jingmin started from imitating Grotowski’s physical exercises and later she focused on understanding her native culture. She rethought many Chinese and Taiwanese forms of theatre, meditation and breathing techniques, music and dance traditions, culture of masks andreligious rituals. The aim of this paper is to describe how Liu Jingmin for more than three decades had been working on a comprehensive development of the actor through perfecting his technical skills along with their spirit. Her goal was the internal/spiritual and external/physical transformation of a performer and finally creating a beautiful person.
Izabella Łabędzka, TRENING AKTORÓW WEDŁUG JERZEGO GROTOWSKIEGO I JEGO WPŁYW NA TAJWAŃSKI TEATR POSZUKUJĄCY. NA PRZYKŁADZIE WCZESNYCH DOŚWIADCZEŃ LIU JINGMIN. „PORÓWNANIA” 1 (24), 2019. T. XXIV, S. 175-194. ISSN 1733-165X. Niniejszy artykuł jest efektem wieloletnich badań terenowych prowadzonych na Tajwanie. Przedstawia on jedną z bardziej interesujących grup teatralnych w Tajpej, You Juchang/U-Theatre/Youren Shengu, która została założona w 1988 r. przez Liu Jingmin (Liu Ruoyu). Liu Jingmin zainspirowała idea treningu aktorskiego zaprezentowana przez Jerzego Grotowskiego w Irvine, w Kalifornii, w połowie lat osiemdziesiątych XX w. Artykuł pokazuje, jak Liu Jingmin, zrazu zainspirowana ćwiczeniami aktorskimi Grotowskiego, w późniejszym okresie działalności skupiła się na głębszym poznaniu własnej kultury. Przemyślała i przestudiowała wiele chińskich i tajwańskich form teatru, technik oddechowych i medytacyjnych, tradycji muzycznych i tanecznych, bogatą kulturę maski i rytuałów religijnych. Celem tego artykułu jest przedstawienie, jak przez ponad trzy dekady Liu Jingmin pracowała nad wszechstronnym rozwojem aktora przez doskonalenie jego umiejętności technicznych i jego ducha. Jej celem było wewnętrzne, duchowe oraz zewnętrzne, fizyczne przekształcenie performera, a ostatecznie stworzenie pięknego człowieka.
Źródło:
Porównania; 2019, 24, 1; 175-194
1733-165X
Pojawia się w:
Porównania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Między mową kwiatów a mową tańca, czyli jak wysłowić kobiecość poprzez flamenco (o Mowie kwiatów w realizacji teatru FlamencoArte Nadii Mazur)
Between the Language of the Flowers and the Language of the Dance or How to Express the Femininity by the Flamenco (on Mowa kwiatów by Nadia Mazur’s FlamencoArte Theatre)
Autorzy:
Przybyszewska, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/951677.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
Federico García Lorca
Nadia Mazur
FlamencoArte
Doña Rosita the Spinster
The Language of Flowers
flamenco
flamenco dance theatre
Opis:
This paper interprets a flamenco piece The Language of Flowers first performed by Nadia Mazur’s FlamencoArte Theatre in November 2012. The article offers the reading of the F.G. Lorca’s play Doña Rosita the Spinster and shows how different aesthetic elements such as dance, singing, guitar play, theatrical signs convey artistic expression. The author attempts to evaluate the semiotic interplay of Lorca’s work and flamenco. She observes that Mazur’s choreography by no means simplifies the original text. Nor does it diminish the Andalusia of the early twentieth century in its socio-historical context. What is emphasized here is the artist’s idiosyncratic constant entanglement with flamenco. Finally, the article addresses Lorca’s own theoretical commentary.
Źródło:
Białostockie Studia Literaturoznawcze; 2016, 9
2082-9701
2720-0078
Pojawia się w:
Białostockie Studia Literaturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prosto w oczy – Jacek Łumiński i Śląski Teatr Tańca (1991-2011)
Straight in the Eyes: Jacek Łumiński and the Silesian Dance Theatre (1991-2011)
Autorzy:
Iwańska, Alicja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/459959.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Fundacja Pro Scientia Publica
Tematy:
Jacek Luminski
Silesian Dance Theatre contemporary dance
history of dance in Poland – 20th century
dance education
Opis:
The last decade of the 20th century marked a turning-point in the development of Polish contemporary dance. In 1991, Jacek Luminski established the Silesian Dance Theatre in Bytom.The theatre is said to have been the avant-garde of all activities around contemporary dance in Poland. It was J. Luminski and his theatre that set new trends in contemporary dance of the early 1990s, at the same time having fulfilled educational purposes for the last twenty years. The aim of this article is to present the artistic and educational activity of the Silesian Dance Theatre of the last twenty years. It first presents a choreographic portrait of J. Luminski, founder and choreographer of the Silesian Dance Theatre, the creator of the Polish contemporary dance technique. Then, this paper analyses Luminski’s dance style and reviews the Silesian Dance Theatre’s choreographic achievements. The final part of the article discusses a wide spectrum of educational activities undertaken in the field of contemporary professional dance by the Silesian Dance Theatre, and the phenomenon of theatre on the Polish stage.
Źródło:
Ogrody Nauk i Sztuk; 2012, 2
2084-1426
Pojawia się w:
Ogrody Nauk i Sztuk
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Straight into the Eyes – Jacek Łumiński and the Silesian Dance Theatre(1991-2011)
Autorzy:
IWANSKA, ALICJA
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/628821.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Fundacja Pro Scientia Publica
Tematy:
Jacek Łumiński, Silesian Dance Theatre, contemporary dance, history of dance in Poland – 20th century, dance education
Opis:
The fi nal decade of the 20th century was the turning-point for the development of Polish contemporary dance. In 1991 Jacek Łumiński established the Silesian Dance Theatre in Bytom. The theatre is said to be in the avant-garde of all activities related to contemporary dance development in Poland. It was J. Łumiński and his theatre who pioneered new trends in contemporary dance at the beginning of the nineties of the 20th century, at the same time they have conducted educational activity over the intervening twenty years.The aim of this article is to present the artistic and educational activity of the Silesian Dance Theatre of the recent twenty years. In the beginning the author presents a choreographic por-trait of J. Łumiński, the founder and choreographer of the Silesian Dance Theatre, and creator of the Polish contemporary dance technique. Then an analysis of J. Łumiński’s dance style is car-ried out, and the review of the Silesian Dance Theatre’s choreographic attainments is presented.The fi nal part of the article discusses the wide spectrum of educational activities under-taken in the fi eld of contemporary professional dance by theSilesian Dance Theatre, and the phenomenon of the theatre on the Polish stage.
Źródło:
Journal of Education Culture and Society; 2012, 3, 1; 31-46
2081-1640
Pojawia się w:
Journal of Education Culture and Society
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Taniec śmierci na scenie kolegium jezuickiego w Kaliszu?
The Dance of Death on the Stage of the Jesuit College in Kalisz?
Autorzy:
Kurek, Krzysztof
Wydra, Wiesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1535999.pdf
Data publikacji:
2013-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
history of Jesuit theatre
idea of vanitas in European culture
motive of dance macabre in theatre and literature from 14th to 17th century
Opis:
The discussion was prompted by the discovery, made in Cathedral Library in Gniezno, of a notebook from early 18th century, with notes by a student of the Jesuit college in Kalisz. The authors have found in it a modified copy of a poem (Różnych stanów piękne grono [The Beautiful Gathering of Various Estates]) written on the famous late-17th-century painting, Taniec śmierci [The Dance of Death], displayed in the Franciscan monastery in Kraków. The authors propose a hypothesis that the copy of the poem was a script for a show staged in the college. The discussion is given in a wide cultural and theological context, presenting the danceof-death topos as reflection of the idea of vanitas. The article presents modes of concretization of the dance macabre image in European art from the 14th to 17th century, with particular attention paid to theatrical productions of the topos in popular shows and in Jesuit school theatrical productions.
Źródło:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka; 2013, 22; 315-339
1233-8680
2450-4947
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teatr tańca – dzieje pojęcia
The theatre of dance – history of the term
Autorzy:
Iwańska, Alicja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/460176.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Fundacja Pro Scientia Publica
Tematy:
teatr tańca
taniec XX wieku
taniec - historia
taniec – teoria
theatre of dance
20th century dance
dance – history
dance - theory
Opis:
Teatr tańca jest obecnie przedmiotem rozważań i dyskusji w wielu środowiskach. Gatunek ten silnie obecny we współczesnej kulturze nie został dotąd zdokumentowany ani poddany historycznej i naukowej refleksji. Autorka podejmuje taką próbę. Celem referatu jest przedstawienie znaczeniowych fluktuacji, jakim na przestrzeni XX wieku podlegał sam termin „teatru tańca”. Na wstępie autorka omawia źródła teatru tańca oraz przybliża dokonania i idee artystów, którzy na kształtowanie się tej formy sztuki widowiskowej wywarli największy wpływ. Następnie prezentuje i analizuje ważniejsze definicje tego zjawiska artystycznego funkcjonujące w historii w XX-wiecznej sztuki. Zwraca uwagę na wąskie i szerokie rozumienie tego terminu. W części tej omawia też elementy strukturalne spektakli teatru tańca. W zakończeniu zastanawia się nad obecnym rozumieniem teatru tańca oraz jego znaczeniem w sztuce współczesnej.
The theatre of dance is currently the subject of reflection and discussion in numerous circles. This genre, significantly present in the modern culture, has not been yet documented nor subjected to historical and academic reflection. The author makes such an attempt The aim of the paper is the presentation of the fluctuations of meaning, which were experienced by the sole term “theatre of dance”. In the introduction the author discusses the origins of the theatre of dance and examines the achievements and ideas of the artists, who have mostly influenced the shaping of this performance art. Then, the author presents and analyzes the significant definitions of this artistic phenomenon present in the history of 20th century art. She points out to the narrow and broad understanding of this term. In this part she also discusses the structural elements of the theatre of dance performances. In the conclusion the author reflects on the current understanding of the theatre of dance and its importance in the modern art.
Źródło:
Ogrody Nauk i Sztuk; 2011, 1
2084-1426
Pojawia się w:
Ogrody Nauk i Sztuk
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teatr, taniec, liturgia
Autorzy:
Kornaś, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/639874.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Theatre, Liturgical dance, Liturgy, Christian rite, The drama of the mediewal church, Alternative theatre
Opis:
Theatre, dance and liturgyvThe “Węgajty” Theatre School /Schola/ which operates in Warmia under the management and supervision of Wolfgang Niklaus, tries to reconstruct the medieval liturgical plays. After a few centuries of absence from the public scene in the Middle Ages (or else of concealed presence in the form of folk and ritual spectacles), the medieval theatre became reborn precisely within the Church. – In all likelihood, before the 10th century, short dramatized forms, known as liturgical plays, were presented as part of the liturgy. Like all ceremonial liturgy, they were meant to be sung, nearly in their entirety. Gradually, they were extended to form fully-fledged liturgical plays. When reforming the liturgy and tidying up liturgical books the Council of Trent (1545–1563) at the same time banished liturgical plays from Church interiors. No doubt, it was a legitimate decision on behalf of the Church as more and more lay and even satirical elements began to appear in the church liturgy. Yet, records of liturgical plays, in many cases accompanied by a musical notation and precise “stage” directions, have also been preserved until the present day. Towards the end of the 20th century, many singers, particularly those specializing in old music, tried to reconstruct this form, yet they did so exclusively by adopting the concert form (sometimes even the form of plays, but not those of liturgical spectacles). The international team grouped in the Theatre School /Schola/ has embarked on an extremely risky task – for after a few centuries of its absence from the public scene, it tried once again to incorporate the liturgical play into its natural environment – by performing it in the course of the liturgy. In order to fully comprehend this phenomenon, it is worth taking a closer look at Christianity’s attitude towards the theatre. In the present article, I focus chiefly on the liturgical context associated with the activity of the “Węgajta” Theatre School. I write about the theatre in the Bible and I try to describe how the attitude towards it evolved throughout centuries; I also write about dance in the Church and finally about the most important Christian “spectacle” – the Holy Mass.
Źródło:
Zarządzanie w Kulturze; 2011, 12, 3
2084-3976
Pojawia się w:
Zarządzanie w Kulturze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Uruchomiona Plastyka. Elementy Praktyki i Idei Bauhausu w Działalności i Twórczości Gdańskich Teatrów Niezależnych
Art in Movement. The Elements of the Practice and Ideas of Bauhaus in the Activities and Performances of Gdańsk Independent Theatres
Autorzy:
Świąder-Puchowska, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1015443.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
bauhaus
polski teatr współczesny
polski teatr niezależny
taniec
teatr narracji plastycznej
polish contemporary theatre
polish independent theatre
dance
theatre of visual narrative
Opis:
Artykuł jest próbą wskazania w działalności i spektaklach wybranych gdańskich teatrów niezależnych bezpośrednich inspiracji, ale i bardziej odległych analogii do spuścizny Bauhausu m.in. na poziomie organizacyjnym, artystycznym, a także jeśli chodzi o kontekst społeczno-polityczny. Autorka skupia się zarówno na praktyce, jak i ideach, które mogły być świadomie bądź nieświadomie podejmowane przez twórców pierwszych gdańskich teatrów studenckich z lat pięćdziesiątych dwudziestego wieku i grup działających w kolejnych dekadach, aż po początek dwudziestego pierwszego wieku: Bim-Bomu, Cyrku Rodziny Afanasjeff, Co To, Galerii, Ą, Teatru Ekspresji, Teatru Snów i Teatru Dada von Bzdülöw. Wpływ poszukiwań Bauhausu objawił się najpełniej, przede wszystkim w fascynacji Jerzego Krechowicza, twórcy Teatru Galeria eksperymentami László Moholy-Nagy’a. Na poziomie widowisk, proponowanych przez przywołane tu gdańskie teatry niezależne, pobrzmiewające w nich mniej lub bardziej odległe analogie i nawiązania do poszukiwań scenicznych Bauhausu układają się w dwa przenikające się w realizacjach poszczególnych grup nurty, które autorka omawia – narracji plastycznej i tańca/ruchu. Zasadniczą kwestią wydaje się fakt, że teatr, zarówno w Bauhausie, jak i w pierwszych gdańskich grupach studenckich, był tworzony i zmieniany głównie przez artystów plastyków, a nie przez ludzi teatru. Dla gdańskich teatrów studenckich pierwszego okresu charakterystyczna była właśnie dominacja aspektu plastycznego, wręcz pewna malarskość, co miało się utrzymać później w znacznym stopniu jako pewien rys charakterystyczny gdańskich grup niezależnych. Autorka, przyjmując za Zbigniewem Taranienką, że teatr narracji plastycznej został w pełni stworzony w teorii i zrealizowany w praktyce przez twórców Bauhausu, głównie Oskara Schlemmera i Moholy-Nagy’a, umieszcza gdańskie teatry plastyków na tej linii tradycji poszukiwań scenicznych, w których, jak pisał badacz, „Uruchomiona plastyka pełni (…) nadrzędną funkcję konstrukcyjną i określa treści.” Celem niniejszego szkicu jest wskazanie, jak poszczególne elementy, zbliżone do tych z praktyki i koncepcji formacji stworzonej przez Gropiusa, są obecne w innych odsłonach, innym czasie i miejscu oraz w odmiennych, niesionych przez nie kontekstach, które tekst prezentuje w syntetycznym ujęciu.
This article is an attempt to indicate, in the activities and performances of selected Gdańsk-based independent theatre ensembles, direct inspiration, along with more remote analogies to the legacy of the Bauhaus, in terms of (among other things) organizational and artistic issues, as well as with regard to the sociopolitical context. The author also focuses on practice and on ideas that might, consciously or unconsciously, have been taken up by the founders of the first Gdańsk student theatres of the 1950s and by alternative theatre groups of the subsequent decades, until the beginning of the twenty-first century. The latter include Bim-Bom, Cyrk Rodziny Afanasjeff (The Afanasjeff Family Circus), Co To (What’s That), Galeria Ą (Ą Gallery), Teatr Ekspresji (Theatre of Expression), Teatr Snów (The Theatre of Dreams) and Teatr Dada von Bzdülöw (The Dada von Bzdülöw Theatre). The influence of the artistic research of the Bauhaus was most entirely revealed, above all, in the fascination of Jerzy Krechowicz, the founder of Teatr Galeria, with the experiments of László Moholy-Nagy. With regard to the performances that were proposed by the independent Gdańsk theaters mentioned above, their more or less distant analogies and references to Bauhaus's stage experiments form two strands, which intertwine in the activity of individual groups, namely that of visual narrative and that of dance/movement – these are discussed by the present author. What appears to be the main issue is the fact that in the Bauhaus as well as in the first university student groups in Gdańsk, this theatre was created and transformed mainly by visual artists and not by “theatre people”. What was characteristic for the Gdańsk student theatres of the first period was this dominance of visual art, even a certain pictoriality, which remained to a large extent as a characteristic feature of independent groups from Gdańsk. With the assumption (after ZbigniewTaranienko) that the theatre of visual narrative was entirely created in theory and realized in practice by the artists of the Bauhaus, mainly by Oskar Schlemmer and by Moholy-Nagy, the author situates Gdańsk theatres within such a tradition of theatrical experimentation, in which "The art in movement fulfills (...) the superior structural function and determines the content." The purpose of this text is to demonstrate how individual elements, similar to those of the practice and of Gropius’s concept of formation are visible in various scenes, in different times and places, and in other contexts, which this text demonstrates in a concise manner.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2020, 23; 35-41
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-11 z 11

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies