Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "theatre in Poland" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-13 z 13
Tytuł:
Whose Authority May I Ask? Polish, English, German, Shakespearean or Directorial? On the Boundaries Between Ethnicity, Nationality, Religion and Theatricality in Jan Klata’s Shakespearean Productions
Autorzy:
Fabiszak, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/648047.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
authority
authorship
performance
post-dramatic theatre
Shakespeare productions in Poland
Jan Klata
Opis:
Jan Klata is a director who has been labelled a provocateur and who is considered to hold nothing cultural or national sacred. From the beginning of his artistic career he is said to have challenged authorities: theatrical, ethnic, national, etc. by debunking and questioning prevailing heroic myths and forms. Today, imperceptibly yet steadily, Klata himself becomes an authority and his theatrical productions gradually become classics in the eyes of the new generations of theatre directors and audiences, at the same time inciting and inevitably inviting cultural rebellion ... The article examines Klata’s treatment of theatrical and national authority in his Shakespeare productions, on the one hand, and the image of the director as an authority on the other. All in the light of the theoretical model on authority in theatre, especially in Shakespeare productions, developed by W.B. Worthen.
Źródło:
Multicultural Shakespeare: Translation, Appropriation and Performance; 2018, 17, 32; 51-60
2083-8530
2300-7605
Pojawia się w:
Multicultural Shakespeare: Translation, Appropriation and Performance
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Moor’s Political Colour: Race and Othello in Poland
Autorzy:
Kowalcze-Pawlik, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1033510.pdf
Data publikacji:
2020-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Othello in Poland
blackface in theatre
brownface in theatre
race in translation
Opis:
This paper provides a brief outline of the reception history of Othello in Poland, focusing on the way the character of the Moor of Venice is constructed on the page, in the first-published nineteenth-century translation by Józef Paszkowski, and on the stage, in two twentieth-century theatrical adaptations that provide contrasting images of Othello: 1981/1984 televised Othello, dir. Andrzej Chrzanowski and the 2011 production of African Tales Based on Shakespeare, in which Othello’s part is played by Adam Ferency (dir. Krzysztof Warlikowski). The paper details the political and social contexts of each of these stage adaptations, as both of them employ brownface and blackface to visualise Othello’s “political colour.” The function of blackface and brownface is radically different in these two productions: in the 1981/1984 Othello brownface works to underline Othello’s overall sense of alienation, while strengthening the existing stereotypes surrounding black as a skin colour, while the 2011 staging makes the use of blackface as an artificial trick of the actor’s trade, potentially unmasking the constructedness of racial prejudices, while confronting the audience with their own pernicious racial stereotypes.
Źródło:
Multicultural Shakespeare: Translation, Appropriation and Performance; 2020, 22, 37; 171-190
2083-8530
2300-7605
Pojawia się w:
Multicultural Shakespeare: Translation, Appropriation and Performance
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tango jako maszyna pamięci
Tango as a memory machine
Autorzy:
Chałupnik, Agata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/11855266.pdf
Data publikacji:
2023-06
Wydawca:
Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
Tematy:
Argentine Tango in Poland
tango of death
entertainment theatre
song studies
memory machine
Opis:
The article looks at the history of Argentine tango in Poland using the tools of song studies and memory studies. The author makes reference to Marvin Carlson’s concept and treats tango as a memory machine; in her opinion, pre-war Polish tango allows to tell an important fragment of the history of Poland and Central Europe. Focusing on selected songs, she shows how their history (and the fates of their creators) is entangled in various cultural, social and political contexts. The author constructs the narrative by choosing one tango, Plegaria by the Argentinian musician Eduardo Bianco, which was chosen for his debut at the Qui Pro Quo theatre by the Dana Choir. According to a legend, this tango was to be the ‘tango of death’ from the Janowska concentration camp, the inspiration for Paul Celan’s Todesfuge (Death Fugue). Other Polish songs of the time are also recalled (e.g. the tango Wanda, alluding to the activities of the Zwi Migdal organisation, the foxtrot Gdy Petersburski razem z Goldem gra (When Petersburski and Gold play together), or the Polish version of La Cumparsita with lyrics by Andrzej Włast) and their composers (Jerzy Petersburski, the brothers Artur and Henryk Gold, Henryk Wars and Dawid Bajgelman), lyricists (Andrzej Włast and Emanuel Schlechter) and performers (Mieczysław Fogg, Adam Aston and Wiera Gran). Many tango artists in Poland had Jewish roots and perished during the war, which means that the genre itself became entangled here in the history of the Holocaust.
Źródło:
Didaskalia. Gazeta Teatralna; 2023, 175-176; 8-34
2720-0043
Pojawia się w:
Didaskalia. Gazeta Teatralna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Straight into the Eyes – Jacek Łumiński and the Silesian Dance Theatre(1991-2011)
Autorzy:
IWANSKA, ALICJA
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/628821.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Fundacja Pro Scientia Publica
Tematy:
Jacek Łumiński, Silesian Dance Theatre, contemporary dance, history of dance in Poland – 20th century, dance education
Opis:
The fi nal decade of the 20th century was the turning-point for the development of Polish contemporary dance. In 1991 Jacek Łumiński established the Silesian Dance Theatre in Bytom. The theatre is said to be in the avant-garde of all activities related to contemporary dance development in Poland. It was J. Łumiński and his theatre who pioneered new trends in contemporary dance at the beginning of the nineties of the 20th century, at the same time they have conducted educational activity over the intervening twenty years.The aim of this article is to present the artistic and educational activity of the Silesian Dance Theatre of the recent twenty years. In the beginning the author presents a choreographic por-trait of J. Łumiński, the founder and choreographer of the Silesian Dance Theatre, and creator of the Polish contemporary dance technique. Then an analysis of J. Łumiński’s dance style is car-ried out, and the review of the Silesian Dance Theatre’s choreographic attainments is presented.The fi nal part of the article discusses the wide spectrum of educational activities under-taken in the fi eld of contemporary professional dance by theSilesian Dance Theatre, and the phenomenon of the theatre on the Polish stage.
Źródło:
Journal of Education Culture and Society; 2012, 3, 1; 31-46
2081-1640
Pojawia się w:
Journal of Education Culture and Society
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prosto w oczy – Jacek Łumiński i Śląski Teatr Tańca (1991-2011)
Straight in the Eyes: Jacek Łumiński and the Silesian Dance Theatre (1991-2011)
Autorzy:
Iwańska, Alicja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/459959.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Fundacja Pro Scientia Publica
Tematy:
Jacek Luminski
Silesian Dance Theatre contemporary dance
history of dance in Poland – 20th century
dance education
Opis:
The last decade of the 20th century marked a turning-point in the development of Polish contemporary dance. In 1991, Jacek Luminski established the Silesian Dance Theatre in Bytom.The theatre is said to have been the avant-garde of all activities around contemporary dance in Poland. It was J. Luminski and his theatre that set new trends in contemporary dance of the early 1990s, at the same time having fulfilled educational purposes for the last twenty years. The aim of this article is to present the artistic and educational activity of the Silesian Dance Theatre of the last twenty years. It first presents a choreographic portrait of J. Luminski, founder and choreographer of the Silesian Dance Theatre, the creator of the Polish contemporary dance technique. Then, this paper analyses Luminski’s dance style and reviews the Silesian Dance Theatre’s choreographic achievements. The final part of the article discusses a wide spectrum of educational activities undertaken in the field of contemporary professional dance by the Silesian Dance Theatre, and the phenomenon of theatre on the Polish stage.
Źródło:
Ogrody Nauk i Sztuk; 2012, 2
2084-1426
Pojawia się w:
Ogrody Nauk i Sztuk
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polski Żyd: Jakub Appenszlak jako krytyk teatralny
Polish Jew: Jakub Appenszlak as a Theater Critic
Autorzy:
Godlewska, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30146921.pdf
Data publikacji:
1992-12-30
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Jakub Appenszlak
teatr żydowski w Polsce
prasa żydowska
Nasz Przegląd
krytyka teatralna
Yiddish theatre in Poland
Jewish press
theater criticism
Opis:
Portret Jakuba Appenszlaka (1894–1950), żydowskiego krytyka piszącego po polsku. Appenszlak w okresie międzywojennym publikował recenzje z przedstawień w teatrach polskich i żydowskich w dzienniku Nasz Przegląd, którego był redaktorem.
A profile of Jakub Appenszlak  (1894–1950), the Yiddish theater critic who wrote in Polish and who during the interwar period published reviews of Yiddish and Polish theaters in the daily Nasz Przegląd, of which he was the Editor.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 1992, 41, 1/4; 127-134
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mitologizacje, ceremonie, apoteozy: Piłsudski i Legiony w teatrze krakowskim
Mythologising, Ceremonies, Apotheoses: Piłsudski and the Legions in Cracow Theatre
Autorzy:
Poskuta-Włodek, Diana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30021888.pdf
Data publikacji:
2018-10-01
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
1918
odzyskanie niepodległości
teatr i polityka
Józef Piłsudski
teatr w Krakowie
historia teatru polskiego
Poland's independence
theatre and politics
theatre in Cracow
Polish theatre history
Opis:
Teatr krakowski odegrał szczególną rolę w rytuale przejścia od zniewolenia do wolności odzyskanej w 1918 i szybko sam stał się obiektem silnej mitologizacji. Jej źródło stanowią zrealizowane na tej scenie prapremiery polskiego repertuaru romantycznego oraz wpływ, jaki wywarł Stanisław Wyspiański, posługujący się językiem mitu i symboliką szczątków, zarazem dekonstruktor redefiniujący zastane tropy, legendy i symbole. Gdy w latach budowania drugiej Rzeczypospolitej pojawiła się potrzeba stworzenia nowych mitów, sięgano m.in. do romantyków i Wyspiańskiego. Jednym z istotnych nurtów nowej narracji była legenda Józefa Piłsudskiego - narodowego wybawcy - oraz mit „świętych” Legionów. W artykule podjęto próbę omówienia ich funkcjonowania w teatrze krakowskim aż po moment wybuchu drugiej wojny światowej. Na nowego Króla-Ducha z poematu Słowackiego i nowego Konrada z Dziadów Mickiewicza i Wyzwolenia Wyspiańskiego był kreowany Piłsudski. Wzmagający się, szczególnie po przewrocie majowym w 1926, proces mitologizacji oraz rozrastania się piłsudczykowskich i legionowych performansów celebracyjnych ogarnął z czasem całe miasto, a nawet kraj, zagarniając zarówno zbiorowe afekty, jak i przestrzeń publiczną. Służyły temu wielkie performanse funebralne, takie jak wawelski pochówek sprowadzonych z Francji szczątków Słowackiego, a następnie monumentalny pogrzeb Piłsudskiego, który odbył się z zachowaniem podobnego rytu. Ostatnim widowiskiem o podobnym charakterze była monumentalna plenerowa inscenizacja Hymnu na cześć oręża polskiego Ludwika Hieronima Morstina wystawiona na Wawelu w sierpniu 1939. Te trzy performance niejako wstrzymywały zbiorowo doświadczany, historyczny czas i wprawiały go w stan cyklicznego, funebralnego rytuału-święta.
Cracow theatre played a special part in the Polish ritual of passage from subjugation to independence in 1918 and soon became an object of intense mythologizing itself. Its origins can be traced back to the premieres of Polish Romantic theatre staged in Cracow and the influence exerted by Stanisław Wyspiański who used the language of myths and the symbolism of remnants, being also a deconstructivist who redefined the dominant tropes, legends, and symbols of his time. When there was a need to create new myths at the time of building the Second Polish Republic, Wyspiański and the Romantics provided the inspiration as well. The legend of Józef Piłsudski as the national saviour and the myth of “holly” Legions became key ingredients of the new narrative. The article describes how they functioned in the Cracow theatre until the outbreak of the Second World War. Piłsudski was fashioned to be the new “Spirit King” from the Król-Duch poem by Słowacki and the new Konrad from Mickiewicz’s Dziady (Forefathers Eve) and Wyspiański’s Wyzwolenie (Liberation). The process of mythologizing, which intensified after the coup in May 1926, spread all over town, and all over the country, taking over public emotions and public spaces to celebrate Piłsudski and the Legions in great public performances. The burial of Słowacki’s remains, brought over from France to be interred in the Wawel Cathedral, and then the monumental funeral of Piłsudski where a similar rite was observed served the same mythologizing purpose. The last event of this kind was a monumental outdoor staging of Hymn na cześć oręża polskiego (A Hymn to the Polish Armed Forces) by Ludwik Hieronim Morstin at the Wawel Castle in August 1939. The three performances froze historical time, as it were, turning it into a cyclic funerary ritual and holiday.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2018, 67, 3; 50-76
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Lepiej, gdy oczy zobaczą: Obchody święta niepodległości w szkołach II Rzeczypospolitej
It is Better to See It with One’s Eyes: The Celebration of the Independence Day in the Schools of the Second Polish Republic
Autorzy:
Buczek, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30027242.pdf
Data publikacji:
2018-10-01
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
teatr szkolny
teatr dwudziestolecia międzywojennego
teatr i polityka
teatr Drugiej Rzeczpospolitej
odzyskanie niepodległości
school theatre
Polish theatre in the 20s and 1930s
theatre and politics
theatre of the Second Polish Republic
Independence of Poland
Opis:
Obchody rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości należały do najważniejszych świąt państwowych w II Rzeczypospolitej. Szczególnie starannie przygotowywano się do uczczenia dziesiątej rocznicy w 1928, wtedy też „Przegląd Oświatowy” opublikował propozycję sposobów organizowania uroczystości, w której oprócz nabożeństw, wykładów i prelekcji znalazły się widowiska ze szczególnym uwzględnieniem żywych obrazów. Projekt ten, wyznaczając sposób świętowania, niestety niezbyt dobrze sprawdzał się w szkołach, a zwłaszcza powszechnych. W artykule przedstawione zostały publikowane wówczas propozycje widowisk dla młodszych dzieci szkolnych, które niejednokrotnie przybierały formę baśniową. Dzięki tej formie łatwiej było siedmio-, ośmioletniemu odbiorcy zrozumieć trudne zagadnienia narodowej niewoli, walki i niepodległości.
The Independence Day was one of the most important state holidays in the Second Polish Republic. The celebration of the tenth anniversary of regaining independence in 1928 was preceded with special preparations; it is then that "Przegląd Oświatowy" published a list of suggested celebration scenarios which included not only holy masses, lectures, and public speeches but also spectacles with tableaux vivants. The proposition, by prescribing the way to celebrate, did not work too well in schools, and in grammar schools in particular. The article discusses other propositions for spectacles suggested at the time that were better suited for younger children, as they often took on the form of a fairy tale. The convention made it easier for the seven- or eight-year-old viewers to understand the difficult issues of national subjugation, fight for freedom and independence.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2018, 67, 3; 169-204
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Granice nowego dramatu serbskiego — płynne i stale wytyczane na nowo. Perspektywa lokalna i recepcja w Polsce
The Borders of the New Serbian Drama — Fluid and Constantly Redefined: The Local Perspective and Reception in Poland
Granice nove srpske drame — fluidne i stalno redefinisane Lokalna perspektiva i recepcija u Poljskoj
Autorzy:
Abrasowicz, Gabriela
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1373552.pdf
Data publikacji:
2020-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Serbian drama and theatre
translation of the dramatic text
performative/ stage readings
promotion system
Serbian drama in Poland
Opis:
Since the turn of the millennium, Serbian drama has been increasingly valued and recognized in the post-Yugoslav region and in Europe. In recent years, the process of globalization has become progressively stronger, with an improved infrastructure for promotion that has made possible the crossing of material and symbolic boundaries. This in turn has led to transformations in artistic expression, as well as increasing opportunities for mobility, co-productions, and translations. The status of the drama has been somewhat problematic because of its situation between literature and theatre. Its heterogeneous nature has required the development of an appropriate method of presentation. The performative/stage reading has emerged as a compelling answer.
Na prelazu između milenijuma srpska drama postala je cenjena i prepoznata u postjugoslovenskom regionu i Evropi. Poslednjih godina proces globalizacije je sve snažniji, infrastruktura i sistem promocije su se poboljšali, što omogućava prekoračivanje materijalnih i simboličkih granica (transformacija umetničkog izražaja, kulturna mobilnost, koprodukcije, prevodi). Treba napomenuti da je početak 20. veka (naročito njegova druga decenija) doneo ozbiljnije interesovanje u zemlji i inostranstvu za dramsku i scensku produkciju. Objavljene su antologije savremene srpske drame: Nova srpska drama, Biseri iz upravničkih fioka, koje popularišu dramske tekstove i uvode ih u književni i pozorišni krug, poboljšavajući tako njihovu recepciju. Na taj se način širi svest o ovom stvaralaštvu i povećavaju se šanse autora i autorki da kroz scenske produkcije ili scenska čitanja uđu u glavne umetničke tokove. Poljski prevodioci takođe postepeno postaju sveviše zainteresovani za dramatičare iz Srbije. Status drame može biti problematičan jer se ona nalazi između književnosti i pozorišta. Njena heterogena priroda zahteva pravilan način realizacije. Pozorišni komad treba da se vidi, čuje i govori, a ne da se samo tiho čita. Ipak, postoji scensko čitanje kao pojednostavljeni oblik pozorišta gde glumci performativno čitaju scenario pred publikom. Ovo podrazumeva istraživanje pozorišta kad produkcija nije u potpunosti ostvarena i kad je naglasak stavljen na slušanje teksta, ne na gledanje izvođenja.
Źródło:
Przekłady Literatur Słowiańskich; 2020, 10, 2; 175-202
1899-9417
2353-9763
Pojawia się w:
Przekłady Literatur Słowiańskich
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Filmowe rejestracje teatru - opis i problematyzacje zjawiska
Film Recordings of Theater – Description and Problematisations
Autorzy:
DOMALEWSKI, ADAM
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/921095.pdf
Data publikacji:
2016-10-09
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
film recordings of theatre
TV theatre
performance
theatre in Poland
film production
Opis:
The paper attempts to distinguish film recordings of theater from the TV theater genre. The decisive criterion for this distinction proposed by the author is the chronology of the production process - film recordings of theater performances provide a record of pre-existing theater performances, whereas TV theatre includes all theatre-like productions created for the small screen and which do not have their own stage ‘odginali In each of these cases there are different tasks and difficulties facing producers and executors. The next part of the article focuses on film recordings of theater: the reasons for which they are made (documentation, dissemination, promotion) and the differences between their types. Referring to the work of Jacek Wachowski, the author also presents a brief discussion about the possibilities and consequences of technical mediation of any performances, not only theatrical shows. The article concludes with an attempt to define the status of the film recording of a performance in relation to its original theatrical nature (the “residuum of the theater”).
Źródło:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication; 2016, 18, 27; 332-338
1731-450X
Pojawia się w:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dogonić świat. Musical i teatr muzyczny w Polsce po 1989 roku
Catch up with the World. Musical and Musical Theatre in Poland after 1989
Autorzy:
Mikołajczyk, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/511144.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Polish contemporary theatre development of theatre in Poland commercial theatre
musical
Opis:
Musical theatre in Poland entered a new stage in its history after 1989. Being forced to exist in a new economical situation, it had to develop a new organization model, different from the one it was using for last 45 years. Managing directors of such theatres as Musical Thea-tre in Gdynia, Musical Theatre Roma in Warsaw or Musical Theatre in Wrocław reformed their institutions, introducing strategies present in the Western theatrical world, for example castings for performers, giving up permanent theatrical groups etc. In theatres in Gdynia, Warsaw and in Rozrywka Theatre in Chorzów many Polish premieres of worldwide known musicals took place. Artistic and technical quality of Musical Theatre Roma in Warsaw reached the levels of European theatres of that type. Theatre in Wrocław, that has changed its name into Musical Theatre Capitol, became the leading centre of sophisticated musical theatre. Wojciech Kościelniak, connected with theatres in Gdynia and Wrocław, has directed many new and original musicals, based usually on outstanding literary works. Kościelniak is one of the most interesting personalities of contemporary Polish musical theatre.
Źródło:
Postscriptum Polonistyczne; 2011, 2(8); 111-122
1898-1593
2353-9844
Pojawia się w:
Postscriptum Polonistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Barbarzyńcy w teatrze. Strategie artystyczne Moniki Pęcikiewicz, Moniki Strzępki i Wiktora Rubina
Barbarians in the Theatre. Comments on the Margins of Monika Pęcikiewicz's, Monika Strzępka's and Wiktor Rubin's Creativity
Autorzy:
Głowacka, Aneta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/511385.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
contemporary theatre in Poland anti-aesthetics
post-dramatic theatre
pop culture
Opis:
The article concerns contemporary Polish theatre, and particularly the creativity of young directors who are in their thirties: Monika Pęcikiewicz, Monika Strzępka and Wiktor Rubin who give up the traditional theatre and mingle with mass and popular culture. The article also focuses on the problem of reception, because theatrical performances, distancing themselves from the traditional ones, still cause emotional reactions of conservative specta-tors who often feel shocked and offended by such theatre. Such performances ignore the hegemony of dramatical text – they deconstruct cause and effect order of narration, con-front text with contemporary context, they are incoherent; they use new media to contact with a spectator by acting that is based on quoting a character and constant balancing be-tween theatrical performance and private life.
Źródło:
Postscriptum Polonistyczne; 2011, 2(8); 75-93
1898-1593
2353-9844
Pojawia się w:
Postscriptum Polonistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Я люблю ездить в г. Челябинск и в Польшу1”: Nikolaj Kolada i Polacy – wzajemne fascynacje
I like going to Chelyabinsk and Poland”: Nikolai Kolada and the Poles – mutual fascination
Autorzy:
Sadowska, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/481795.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
Tematy:
Nikolai Kolada
theatre
artistic work
reception in Poland
Opis:
Nikolai Kolada’s, by critics called also the “Almodovar of Russian theatre”, artistic work for years is very popular in Poland. This article is an attempt to present the profile of Nikolai Kolada and chosen aspects of his literary output and dramatist’s works reception in Poland. The author also tries to put attention to “father’s of new Russian dramaturgy” cooperation with representatives of Polish theatrical environment and to solve the secret of his popularity in Poland phenomenon.
Źródło:
Acta Polono-Ruthenica; 2017, 2, XXII; 25-36
1427-549X
Pojawia się w:
Acta Polono-Ruthenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-13 z 13

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies