Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "theatre aesthetics" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-12 z 12
    Tytuł:
    Wspólna przestrzeń. Tragedia Hamleta Petera Brookaa
    Autorzy:
    Wielechowska, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/973934.pdf
    Data publikacji:
    2012-06-01
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    Peter Brook
    Shakespearean drama / dramat Szekspirowski
    space in the theatre / przestrzeń teatralna
    theatre aesthetics / estetyka teatru
    Opis:
    Peter Brook is one of the few contemporary theatre artists who are deeply conscious of the connection between aesthetics and ethics. He treats the art of theatre as a medium capable of sharpening perceptions and awakening the spiritual sensitivity of the spectator, as well as promulgating the human sensation of reciprocal belonging. Brook’s production of The Tragedy of Hamlet, which testifies to the conformity of the English director’s practice with his theory, is interpreted in light of Brook’s conception of theatre and culture - a conception arising from his conviction about the existence of a common, universal space of anthropological experience.
    Źródło:
    Kultura i Społeczeństwo; 2012, 56, 2; 71-103
    2300-195X
    Pojawia się w:
    Kultura i Społeczeństwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    «W tym strasznym Wrocławiu»: Korespondencja Edmunda Wiercińskiego z Teresą Roszkowską 1950–1952
    «In This Horrible Wrocław»: The Correspondence Between Edmund Wierciński and Teresa Roszkowska, 1950–1952
    Autorzy:
    Chojnacka, Anna
    Piekut, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/36139786.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    estetyka teatralna
    teatr polski
    produkcja teatralna
    Edmund Wierciński
    Teresa Roszkowska
    theatre aesthetics
    Polish theatre
    theatrical production
    Opis:
    Malarka i scenografka Teresa Roszkowska i aktor i reżyser Edmund Wierciński znali się ponad dwadzieścia lat. Roszkowska zaprojektowała oprawę sceniczną do siedmiu przedstawień w reżyserii Wiercińskiego, to właśnie z jej udziałem powstały jego najlepsze spektakle. Wierciński i Roszkowska tworzyli zgrany i twórczy duet. Rozumieli się doskonale, byli wobec siebie lojalni. Na scenie tworzyli całościowe kompozycje, a jednocześnie dbali o najdrobniejsze szczegóły. Listy Teresy Roszkowskiej znajdują się w Archiwum Wiercińskich w Zbiorach Specjalnych Instytutu Sztuki PAN, sygn. 1209/8. Listy Edmunda Wiercińskiego pochodzą z Pracowni Historii Szkolnictwa Teatralnego w Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie, gdzie zostały zdeponowane przez adresatkę.
    The painter and stage designer Teresa Roszkowska (1904–1992) and the actor and director Edmund Wierciński (1899–1955) had known each other for more than twenty years. Roszkowska designed the sets for seven productions directed by Wierciński, and the productions on which he collaborated with her were some of the best in his work.Wierciński and Roszkowska were a creative and well-working duo. They understood each other perfectly and were loyal to each other. They created comprehensive compositions on stage without losing sight of detail. The letters by Teresa Roszkowska are now part of the Wiercińskis’ Archive in the Special Collections of the Institute of Art at the Polish Academy of Sciences, No. 1209/8. The letters by Edmund Wierciński are kept at the Pracownia Historii Szkolnictwa Teatralnego (Laboratory of Research into the History of Theatre Education) of the Aleksander Zelwerowicz National Academy of Dramatic Art in Warsaw, where the addressee deposited them.
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 2018, 67, 1/2; 135-162
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Barbarzyńcy w teatrze. Strategie artystyczne Moniki Pęcikiewicz, Moniki Strzępki i Wiktora Rubina
    Barbarians in the Theatre. Comments on the Margins of Monika Pęcikiewicz's, Monika Strzępka's and Wiktor Rubin's Creativity
    Autorzy:
    Głowacka, Aneta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/511385.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    contemporary theatre in Poland anti-aesthetics
    post-dramatic theatre
    pop culture
    Opis:
    The article concerns contemporary Polish theatre, and particularly the creativity of young directors who are in their thirties: Monika Pęcikiewicz, Monika Strzępka and Wiktor Rubin who give up the traditional theatre and mingle with mass and popular culture. The article also focuses on the problem of reception, because theatrical performances, distancing themselves from the traditional ones, still cause emotional reactions of conservative specta-tors who often feel shocked and offended by such theatre. Such performances ignore the hegemony of dramatical text – they deconstruct cause and effect order of narration, con-front text with contemporary context, they are incoherent; they use new media to contact with a spectator by acting that is based on quoting a character and constant balancing be-tween theatrical performance and private life.
    Źródło:
    Postscriptum Polonistyczne; 2011, 2(8); 75-93
    1898-1593
    2353-9844
    Pojawia się w:
    Postscriptum Polonistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Monumenta polskiej scenografii. Ustawienia – odsłonięcia – obchody
    Monument of Polish Scenography. Settings-Unveilings-Celebrations
    Autorzy:
    Fazan, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/12648722.pdf
    Data publikacji:
    2023-06
    Wydawca:
    Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
    Tematy:
    theatre scenography
    history of Polish theatre
    aesthetics
    art history
    Opis:
    The article entitled Monumenta polskiej scenografii. Ustawienia-odsłonięcia-obchody is a discussion of the important publication Zmiana ustawienia. Historia polskiej scenografii teatralnej i społecznej XX i XXI wieku (A change of setting. History of the Polish theatre and social scenography in the 19th and 20th centuries) edited by D. Buchwald and D. Kosiński. In the three parts, entitled Settings, Unveilings and Celebrations, the author refers to the methodological assumptions of the project, analyses the contribution of each author to the ambitious research project and reflects on the inclusion of socio-political issues in the study of theatre aesthetics. The author acknowledges the groundbreaking nature of this achievement, crowned with an important scenography exhibition at the Zachęta Gallery in Warsaw authored by Robert Rumas, and enters into polemics with the individual concepts of set design analysis and reflects on the value of the work as a synthesis covering ‘the entirety of Polish scenography’ from the late 19th century to the present day.
    Źródło:
    Didaskalia. Gazeta Teatralna; 2023, 175-176; 502-550
    2720-0043
    Pojawia się w:
    Didaskalia. Gazeta Teatralna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Other "Hamlet" in Puppet Theatre: A Contribution to Central European Theatre Diversity of the 1980s-1990s
    Autorzy:
    Trefalt, Uroš
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/39778547.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Puppet Theatre
    Central Europe
    Zlatko Bourek
    farce
    Bunraku
    Croatia theatre
    aesthetics of ugliness
    Shakespeare
    Opis:
    This study aims to address the stigmatization and reductionism of Central European culture by many scholars and to decentralize it. At the Crossing Borders with Shakespeare Since 1945 conference, the roundtable discussion raised questions about naming and defining “Central Europe” and revealed several discrepancies. However, the discussion lacked cultural, political, and historical context. To address this, the author examines a lesser-known artistic genre, puppet theatre, for answers and comparisons. Zlatko Bourek, a Croatian artist and director, offers a unique perspective on the theatre of the 1980s and serves as an example of the diversity and heterogeneity of Central European cultural expression. Bourek’s work draws from the tradition of Central European puppetry and explores connections between the Iron Curtain and Yugoslavia. His artistic style is exemplified in his adaptation of Tom Stoppard’s play Fifteen-Minute Hamlet, which masterfully condenses the entire plot of William Shakespeare’s Hamlet into a fifteen-minute performance. Bourek’s concept of combining Shakespearean tragedy with farce, presented through Japanese traditional Bunraku theatre, represents an important experiment of the 1980s. The use of syncretism and the aesthetics of ugliness are notable features of this experiment. It is a breakthrough in the perceived history of puppet theatre for adults and an aesthetic experiment in the era of Central European totalitarianism.
    Źródło:
    Multicultural Shakespeare: Translation, Appropriation and Performance; 2023, 28, 43; 265-275
    2083-8530
    2300-7605
    Pojawia się w:
    Multicultural Shakespeare: Translation, Appropriation and Performance
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Manifestation of the Kabuki actors’ gender in woodblock prints of the Edo Period
    Autorzy:
    Romanowicz, Beata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/943975.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Instytut Filozofii i Socjologii
    Tematy:
    japanese art
    japanese aesthetics
    kabuki theatre
    gender
    the edo period
    Opis:
    The connection between Kabuki theatre and Japanese woodblock prints of the Edo period (1603–1868), especially in their portraits of actors called yakusha‑e, offers an exceptional opportunity to analyse perceptions of the sex of the actor: as the hero of the drama, as well as the character performed on the stage. Both phenomena flourished in the Edo period and had a crucial impact on the visual art of the time, inspiring pictures of the Floating World (Jap. Ukiyo‑e). The images on Ukiyo‑e woodblock prints serve as a pretext for approaching the matter of whether to portray an actor as a performer (a man) or as the character performed by him (which could also be a woman, as in the case of the onnagata actor). The author focuses on the actors’ identification with their own sex (only men appeared on the Kabuki stage) and on cases of breaking the convention between the real actor and his stage emploi. In the first part, the paper discusses the historical background of Kabuki theatre, which was invented by a woman (Izumo‑no Okuni) and then after a few government edicts, was allowed to be performed on the stage only by adult men. Since the Kabuki tradition has successfully continued until today, apart from surveys of theatrical archives, the author supports her arguments by also referring to contemporary phenomena, especially the Kabuki performances she has watched in Japan (in such theatres as: Kabuki‑za, Minami‑za, the National Theatre in Tokyo, and Zenshin‑za), and through interviews with actors and people of the theatre. In parallel, Ukiyo‑e images of the Edo period are studied, with core research from the National Museum in Kraków, Poland, and its collection of Japanese woodblock prints (including over 4600 original works from the Edo Period), and with special attention paid to the yakusha‑e portrait by Utagawa Kuniyoshi.
    Źródło:
    ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal; 2015, 5, 1; 127-134
    2083-6635
    2084-1043
    Pojawia się w:
    ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Lidii Zamkow: Pamięć – niepamięć – re/mistyfikacja
    Lidia Zamkow: Memory – Oblivion – Re//mystification
    Autorzy:
    Łubieniewska, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/521076.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
    Tematy:
    Zamkow theatre
    re//mix
    creative personality
    predatory aesthetics
    existentialism
    politics
    new language of theatre
    nonconformism
    artistic courage
    Opis:
    W formule „płynnej nowoczesności”, jaką zwykło się opatrywać dzisiejszą kulturę, pamięć o przeszłości nie jest kategorią hołubioną. Inną postawę w tej kwestii deklarują twórcy tzw. re/miksu, formy zakładającej poszukiwanie w historii legendarnych biografii czy zjawisk artystycznych, z którymi młodzi artyści mogliby konfrontować własne programy i opinie. Bohaterką jednego z takich projektów, autorstwa Weroniki Szczawińskiej, stała się Lidia Zamkow, rzadko dziś przywoływana w dyskursie pokoleniowym wybitna reżyserka II połowy XX wieku. Trudność sprostania podjętemu zadaniu dotarcia do prawdy o tej bogatej i niezwykłej osobowości zapowiadał już tytuł re/miksu: 2 albo 3 rzeczy, które o niej wiem. W obliczu sugerowanego braku dokumentacji spektakl złożono z domysłów, hipotez i oczekiwań wobec reżyserki, odwołując się do widowisk w jej twórczości peryferyjnych, których wybór zdeterminowało założenie wstępne. Realizatorzy szukali w osobie Zamkow prekursorki sztuki feministycznej i postaw genderowych, a rozczarowani nieodnalezieniem spodziewanej wartości, ukuli tezę o „artystycznej mierności” bohaterki „fantazmatu”… Trudno o osąd bardziej krzywdzący. Przedstawienia niepokornej interpretatorki dramatu współczesnego (m.in. Indyk Mrożka – 1961, Brechtowska Matka Courage – 1962 i Opera za 3 grosze – 1965, Kaligula Camus’a – 1963) wstrząsały i przykuwały uwagę widzów. O jej interpretacjach klasyki (Makbecie – 1966, Królu Edypie – 1968, Weselu 1969) pisano niejednokrotnie, że przejdą do historii teatru. Drapieżna, a zarazem poetycka estetyka Zamkow budziła entuzjazm, ale też prowokowała do polemik. Drażniła tradycjonalistów, przerażała oportunistów. „Krakowskie Na dnie (1960) w sposób niejako kliniczny o b n a ż y ł o s ł a b o - ś c i n a s z e j k r y t y k i” – stwierdzał wprost Marian Sienkiewicz, autor artykułu o szczególnie przez siebie cenionym rosyjskim nurcie twórczości artystki (w którym wryły się w pamięć zwłaszcza Sen Dostojewskiego, Zmartwychwstanie Tołstoja czy Cichy Don Szołochowa). Reżyserka; permanentnie wywoływała burzę, zrywając np. z tradycją inscenizacyjną Brechta i Dürenmatta (jego Wizytę starszej pani ukazała w konwencji okrutnej bajki). Tragedie i komedie Szekspira odczytywała z perspektywy bliskiej myśli Jana Kotta, nadając im współczesny kształt teatralny. W Ameryce Kafki (1968) zdemistyfikowała dwie utopie ziemi obiecanej: amerykańskiego dobrobytu i „komunijnej wspólnoty wydziedziczonych”, efektownie wykorzystując w ruchowej organizacji części scen poetykę niemego filmu. Wierna swojej koncepcji teatru nie poddawała się dyktatowi elit: zaciekłe ataki na nią za sposób wykreowania w Weselu Widm były w istocie sporem o nowy język teatralny, w którym zaskakująca i wieloaspektowa metafora zastąpiła sceniczny stereotyp. To, że dotąd nie opisano fenomenu artystki, nie świadczy więc o jej „miernej wartości” (co niesprawiedliwie i błędnie sugerowali re/mixowi dekonstruktorzy) lecz o braku gotowości do podjęcia przez krytykę wyzwania, jakim jest ogarnięcie bogactwa i skomplikowania osobowości twórczej Zamkow.
    In the convention of “liquid modernity”, as the present culture is commonly named, memory of the past is not an overly favoured category. A different attitude is displayed by the creators of the so-called RE//MIX: a framework that assumes searching the past for legendary biographies or artistic phenomena with which young artists could confront their own views and agendas. The leading character in one of such projects (run by Weronika Szczawińska) is Lidia Zamkow, a great theatrical director of the second half of the 20th century, rarely recalled in the inter-generational discourse nowadays. Even the title of this RE//MIX – 2 or 3 things I know about her – foreshadows the difficulties in completing the mission, which is discovering the truth about this complex, extraordinary personality. In view of the implied lack of documentation, the performance has been put together from conjectures, hypotheses and expectations of the director, and references have been made to plays which were peripheral in her work, the choice of which was determined by the initial assumption of the project. The authors of the performance picked Zamkow, searching for a forerunner of feminist art and Gender attitudes. Disappointed, because they did not find what they had expected, they formed the thesis of “artistic mediocrity” of the heroine of a “phantasm”… It is a most unjust opinion. The shows staged by the defiant interpreter of the modern theatrical drama (e.g. Mrożek’s Turkey in 1961, Brecht’s Mother Courage in 1962, Brecht’s The Threepenny Opera in 1965, Camus’ Caligula in 1963) shocked the spectators and grabbed their attention. Her interpretations of the classics (Macbeth in 1966, Oedipus the King in 1968, The Wedding in 1969) were often written about, and were expected to enter the history of theatre. Zamkow’s ferocious, but also poetic aesthetics evoked enthusiasm and provoked polemical disputes. She annoyed the traditionalists and scared the opportunists. ”The Lower Depths staged in Krakow (1960) almost clinically reveals the weaknesses of our critical work”, stated openly Marian Sienkiewicz in his article on the Russian current (his favourite) in Zamkow’s work (especially memorable creations are Dostoevsky’s Uncle’s Dream, Tolstoy’s Resurrection, and Sholokhov’s Quietly Flows the Don). The director continually evoked controversy by breaking up with the traditional rules of staging Brecht and Dürenmatt (she showed The Visit in the convention of a cruel fairy-tale). She interpreted Shakespeare’s tragedies and comedies from the perspective of Jan Kott’s thought, giving the staging a modern theatrical shape. In Kafka’s Amerika (1968) she demystified two utopias of the promised land: the American prosperity and the “community of the dispossessed” (Ameryka, in ”Tygodnik Powszechny” 1968, no. 39), effectively applying the poetics of silent movies to the organization of stage movement in some scenes. True to her concept of the theatre, she did not yield to the dictate of the elites. The fierce attacks on her creation of the Apparitions in The Wedding were in fact voices in a debate on the new language of the theatre, in which an unpredictable, multifaceted metaphor replaces stage stereotypes. The fact that this artist’s phenomenon has not been examined yet does not prove her “mediocrity” (which was unjustly and wrongly suggested by the RE//MIX deconstructors), but rather implies that the critics are not yet ready to accept the challenge to comprehend the productivity and complexity of Zamkow’s artistic personality.
    Źródło:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura; 2015, 7, 1 "Re: Reprezentacja – Rekonstrukcja – Reinterpretacja"; 19-30
    2083-7275
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    W sprawie partytury teatralnej
    On the Theatrical Score
    Autorzy:
    Żurawski, Mateusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/36139921.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    proces teatralny
    produkcja teatralna
    estetyka teatralna
    Jerzy Grzegorzewski
    dokumentacja teatru
    archiwum teatralne
    theatrical process
    theatrical production
    theatrical aesthetics
    theatre documentation
    theatre archive
    Opis:
    W sprawie partytury teatralnej podejmuje zagadnienia metodologicznych i technicznych problemów związanych z rekonstruowaniem dzieła teatralnego na podstawie zachowanej dokumentacji i innych materiałów archiwalnych, a także z opracowywaniem tzw. partytury udokumentowanej i krytycznej. W tym celu konfrontuje założenia schillerowskiej teatrologii (Zbigniew Raszewski, Jerzy Timoszewicz) i bedierowskiej tekstologii (Konrad Górski, Zbigniew Goliński) z rozwiązaniami postulowanymi przez performatykę (Tomasz Kubikowski, Diana Poskuta-Włodek) i współczesne edytorstwo naukowe (Maria Prussak, Krzysztof Mrowcewicz). Tekst stanowi fragment teoretycznego suplementu pracy doktorskiej Mateusza Żurawskiego Edycja krytyczna scenariuszy autorskich Jerzego Grzegorzewskiego, przygotowanej pod kierunkiem dr. hab. Tomasza Kubikowskiego i dr. hab. Krzysztofa Mrowcewicza w Instytytucie Badań Literackich PAN (2017).
    The paper addresses some methodological and technical issues involving the process of reconstructing a theatrical production based on its surviving documentation and other archival materials as well as the working out of the so-called documented and critical score. With that in mind, the author confronts the premises and assumptions of the Schillerean theatrology (Zbigniew Raszewski, Jerzy Timoszewicz) and Bédierean text-editing (Konrad Górski, Zbigniew Goliński) with solutions proposed by performative studies (Tomasz Kubikowski, Diana Poskuta-Włodek) and contemporary scholarly editing (Maria Prussak, Krzysztof Mrowcewicz). The paper is a part of a theoretical supplement to Mateusz Żurawski’s doctoral dissertation, Edycja krytyczna scenariuszy autorskich Jerzego Grzegorzewskiego (‘A critical edition of authorial scenarios by Jerzy Grzegorzewski’) written under the supervision of Dr. Habil. Tomasz Kubikowski and Dr. Habil. Krzysztof Mrowcewicz at the Institute of Literary Research of the Polish Academy of Sciences (2017).
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 2018, 67, 1/2; 99-112
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Teatr Tadeusza Różewicza
    The Theatre of Tadeusz Różewicz
    Autorzy:
    Fik, Marta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29431849.pdf
    Data publikacji:
    1974-03-30
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Tadeusz Różewicz
    open dramaturgy
    theatre conventions
    aesthetics
    action
    protagonist
    dramaturgia otwarta
    konwencje teatralne
    estetyka
    bohater
    akcja
    Opis:
    Co postuluje wobec teatru dramaturgia autora uważanego za nihilistę i antychrysta kultury? Utwory dramatyczne i wypowiedzi teoretyczne Tadeusza Różewicza kwestionują wszelkie konwencje teatralne, wymierzone są w mody, snobizmy, nawyki. Jednocześnie konsekwentnie podejmują próby wykształcenia estetyki najlepiej oddającej cechy współczesnego świata. Negacja dotychczas stosowanych konstrukcji bohatera czy akcji dramatu wyraża nie tylko chaos i rozbicie otaczającej rzeczywistości, ale przynosi także próby konstruowania nowych modelowych sytuacji, w jakich znalazł się Człowiek i Ludzkość. Nowi bohaterowie Różewicza – bez wieku, twarzy, imion, odindywidualizowani i zmechanizowani – wpływają na charakter akcji lub też braku akcji jego dramatów. „Otwartość” wewnętrznej kompozycji ma różne stopnie, a „luźność” budowy nie oznacza przypadkowości ani dowolności. Różewicz konsekwentnie obnaża stereotypy na poziomie wyrazów, zdań i dialogów, a jednocześnie w jego tekstach coraz więcej miejsca zajmują obrazy ustanawiane didaskaliami. Brak zaufania do rozwlekłych dialogów prowadzi do zaanektowania przez dramat rejonów pozasłownych. Swoboda, jaką pozostawia Różewicz inscenizatorom, jest zatem niezwykle ograniczona.
    What postulates with regard to theatre are put forth by the dramaturgy of an author regarded as a nihilist and an antichrist of culture? The dramatic works and theoretical statements of Tadeusz Różewicz challenge all theatre conventions, targeting fashions, snobberies, and habits. At the same time, they consistently attempt to develop an aesthetic that best reflects the characteristics of the contemporary world. The negation of the dominant modes of constructing protagonists or action in drama not only reflects the chaos and disintegration of the surrounding reality, but also brings attempts at creating new model situations in which Man and Humankind have found themselves. Różewicz’s new protagonists – ageless, faceless, nameless, unindividualized and mechanized – influence the character of the action or lack of action in his dramas. The “openness” of the internal composition has varying degrees, and the “looseness” of the construction does not imply randomness or arbitrariness. Różewicz is consistent in exposing stereotypes at the word, sentence, and dialogue levels, while at the same time images created in stage directions occupy an increasing amount of space in his texts. Due to his lack of confidence in lengthy dialogues, his drama annexes extra-verbal territories. The freedom that Różewicz leaves to the producers is therefore highly limited.
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 1974, 23, 1; 3-16
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Die schönen Künste als ‚Gesundheitsmittel‘ oder tödliches Gift. Empfindungsästhetik und Theaterkritik bei Sulzer und Rousseau
    The Fine Arts as ‘Health Agent’ or Deadly Poison. Aesthetics of Sensations and Theatre Criticism
    Autorzy:
    Düwell, Susanne
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2159848.pdf
    Data publikacji:
    2021-10-12
    Wydawca:
    Uniwersytet Gdański. Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego
    Tematy:
    Empfindungsästhetik
    Wirkungsästhetik
    Theaterkritik
    Leidenschaft
    Anthropologie
    Affekt
    dunkle Vorstellungen
    aesthetics of sensation
    theatre criticism
    passion
    anthropology
    affect
    dark/confused ideas
    Opis:
    Der Beitrag untersucht die Verbindung von wirkungsasthetischen und theaterkritischen Diskursen. Begriffe wie Illusion oder Leidenschaft beschreiben in der zweiten Halfte des 18. Jahrhunderts sowohl Wirkungsziele einer anthropologischen Asthetik als auch Effekte, die als psychisch und sozial gefahrdend qualifiziert werden. Im Fokus steht die Thematisierung affektiver Wirkungen des Theaters bzw. der Kunst allgemein in ihrem heilsamen Potential durch Johann Georg Sulzer sowie die Theaterkritik Jean-Jacques Rousseaus, gegen die sich Sulzer dezidiert wendet. Ausgehend vom Konzept der ‚dunklen Vorstellungen‘ postuliert Sulzer, dass nur starke Empfindungen, nicht aber die Vernunft den Menschen sittlich und seelisch beeinflussen konnen. Vielmehr liefern extreme oder pathologische seelische Zustande ein Modell fur Kunstproduktion und -wirkung.
    The article examines the connection between discourses of sensation aesthetics and theatre criticism. In the second half of the 18th century, such concepts as illusion or passion address both the effects of anthropological aesthetics and effects qualified as psychologically and socially endangering. The focus is on Johann Georg Sulzer’s thematization of the affective effects of theatre and art in general in their healing potential, as well as on Jean-Jacques Rousseau’s theatre criticism, which Sulzer resolutely opposes. Based on the concept of ‘dark ideas’, Sulzer postulates that only strong sensations, not reason, can influence people morally and psychologically. Extreme or pathological mental states provide Sulzer with a model for art production and effect.
    Źródło:
    Studia Germanica Gedanensia; 2021, 44; 9-23
    1230-6045
    Pojawia się w:
    Studia Germanica Gedanensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Elementy religijne w indyjskiej estetyce teatru
    Religious Elements in Indian Aesthetics of the Theatre
    Autorzy:
    Bryła, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1807107.pdf
    Data publikacji:
    2020-01-03
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    estetyka indyjska
    teatr indyjski
    Natjaśastra
    teoria rasa
    święta przestrzeń
    Indian aesthetics
    Indian theatre
    Natyashastra
    theory of rasa
    sacred space
    Opis:
    Artykuł jest wprowadzeniem do kwestii początków teatru indyjskiego. To opis jego istoty i próba zweryfikowania tezy o związkach teatru ze sferą sacrum. Aby w pełni przybliżyć ów fenomen, skorzystano z dorobku kilku dziedzin naukowych, m.in. fenomenologii religii, estetyki, teatrologii czy antropologii.
    This article is an introduction to the origins of Indian theatre. It describes its essence and verifies thesis about the relationship between theatre and sacred space. The author used the achievements of many scientific disciplines, including phenomenology of religion, aesthetics, theater studies and anthropology.
    Źródło:
    Roczniki Kulturoznawcze; 2017, 8, 3; 75-89
    2082-8578
    Pojawia się w:
    Roczniki Kulturoznawcze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wojciech Klimczyk, Wirus mobilizacji. Taniec a kształtowanie się nowoczesności (1455–1795), Tom 1: Dworskie kroki; Tom 2: Mieszczańskie gesty, Universitas, Kraków 2015.
    Autorzy:
    Kondrasiuk, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/36139125.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    historia teatru
    historia tańca
    performans teatralny
    estetyka teatralna
    choreografia
    choreografie społeczne
    kinesis
    theatre history
    dance history
    theatrical performance
    theatrical aesthetics
    choreography
    social choreographies
    Opis:
    Wojciech Klimczyk w dziele Wirus mobilizacji prezentuję historię Europy Zachodniej widzianą poprzez przemiany w jej praktykach tanecznych, albo – zgodnie z językiem używanym przez Klimczyka – przegląd kolejnych choreografii społecznych. W dwóch obszernych tomach zaszyto w istocie kilka książek pokrewnych tematycznie: historię choreografii wraz z historią tańców; społeczno-polityczną oraz kulturową historię tańca; historię stanowisk estetycznych w tej dziedzinie; kinetyczne analizy obrazów i dramatów; przegląd stanowisk filozoficznych wykonany z perspektywy definiowania ludzkiej cielesności. Autor bezpośrednio wskazuje też badaczy, którym zawdzięcza ramy teoretyczne. Swoją osobliwą wizję historyczności opiera na foucaultowskiej koncepcji „épistème", za Bourdieu opisuje mechanizmy dystynkcji, „wytwarzające” tańcem hierarchie społeczne, a od Rancière’a przejmuje ponadczasowe pojęcie „postrzegalnego”, przeformułowując je w „poruszalne”. Wszystko to pozwala mu na wyprowadzenie nadrzędnej, generalizującej kategorii kinesis, manifestującej się nie tylko w tańcu artystycznym, ale przede wszystkim – w wielu innych widowiskach kulturowych.
    In his work, Wirus mobilizacji, Wojciech Klimczyk presents a history of Western Europe interpreted through the changing dancing practices, or to use Klimczyk’s own vocabulary, an owerview of subsequent social choreographies. The two sizeable volumes contain several books on related topics: a history of choreography including a history of dances; a social and political history of dancing; a history of aesthetic positions with respect to dance; kinetic analyses of paintings and dramas; an overview of philosophical reflexion with an eye to how human body is defined. Klimczyk openly refers to the scholars who have supplied him with the theoretical framework for his endeavour. His curious idea of historicity is based on Foucault’s concept of épistème; following Pierre Bourdieu, he describes the mechanisms of distinction that produce social hierarchies through dance; whereas Rancière has inspired him with the atemporal concept of the perceivable, which Klimczyk uses as an analogy for his own concept of “the movable.” All of it enables him to arrive at a more general, higher-level category of kinesis whose changeable form permeates history and manifests itself not only in artistic dance, but most of all in many other cultural spectacles.
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 2018, 67, 1/2; 225-229
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-12 z 12

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies