Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "the theater of the absurd" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Jak człowiek Becketta zrodził się z Keatona, czyli absurdalna Księga Rodzaju
How Beckett’s Man Was Born from Keaton, or an Absurdist Book of Genesis
Autorzy:
Malczewska, Paulina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/920283.pdf
Data publikacji:
2009-06-13
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
narrative breakthrough
negation of form
time
absurd
slapstick
theater of the absurd
Samuel Beckett
Buster Keaton
Waiting for Godot
The General
Generał
Czekając na Godota
teatr absurdu
negacja formy
Opis:
How Beckett’s Man Was Born from Keaton, or an Absurdist Book of Genesis“How Beckett’s Man Was Born from Keaton, or an Absurdist Book of Genesis” is an attempt to find the origins of Beckettian characters in cinematic tradition. The choice of Buster Keaton is intentional, as it was him – proud and headstrong and not the overly sentimental Chaplin – who introduced the sphere of the essence of existence (stemming from the antic tragedy) into the world of slapstick (a part of low culture). Keaton – the deadpan comedian from his serious comedies and Samuel Beckett – the creator of the theatre where lack of action forms the bulk of the action both entered the field of eschatological reflections while contradicting the form they both had been using. Experimenting with Time as a matter in the work they achieved a narrative breakthrough – Beckett by stretching it to the unbearable, never-ending “here and now”, Keaton by shrinking it, so that the hero could never keep up with the events or the viewer’s perception. All in the name of absurd, the sense of which both Beckett and Keaton shared to a surprising extent.
Źródło:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication; 2009, 7, 13-14; 211-223
1731-450X
Pojawia się w:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ionesco a semantyka ogólna
Ionesco and general semantics
Autorzy:
Kaczmarek, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/571902.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Neofilologii
Tematy:
general semantics
Eugène Ionesco
Alfred Korzybski
Theater of the Absurd
Opis:
General semantics was initiated in 1920 by Alfred Korzybski. Contrary to logic semantics or linguistics, general semantics is aimed at the improvement of interpersonal relations by the rearranging of language, and its misuse, according to the Polish-American engineer, logician and philosopher, might lead to some somatic turbulences. General semantics is language-oriented and it is focused on its negative influence on human beings, which demonstrates itself above all in the tendency to excessive abstraction and susceptibility to manipulation. In this context, the Author analyzes Ionesco’s selected dramas in which the writer investigates language and its usage, searching for the answer to the question: why contemporary people have problems with interpersonal communication. Ionesco’s experiments parallel scholarly research and throw new light on the ontologic status of the human being.
Źródło:
Acta Philologica; 2016, 49; 215-224
0065-1524
Pojawia się w:
Acta Philologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bocian Nachmana: O dramatopisarstwie Hanocha Levina
Nachmann’s Stork: On Hanoch Levin’s Playwriting
Autorzy:
Winch, Antoni
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29520122.pdf
Data publikacji:
2016-09-30
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Hanoch Levin
Joshua Abraham Heschel
metateatr
teatr absurdu
dramat izraelski
metatheater
the theater of the absurd
Israeli drama
Opis:
W artykule zestawiono twórczość izraelskiego dramatopisarza Hanocha Levina z myślą żydowskiego teologa Joshuy Abrahama Heschela, wyrażoną w dwóch jego książkach: Człowiek szukający Boga i Bóg szukający człowieka, które wyznaczają bieguny egzystencjalnych zmagań Levina. Bohaterowie sztuk analizowanych w tym eseju, Kruma (1975), Męki Hioba (1981) i Śniącego chłopca (1993), dryfują w metafizycznej próżni. Próbują znaleźć jakiś punkt podparcia, ale ponieważ znajdują się w próżni, ich próby są absurdalne. Nie jest to jednak absurd, o jaki chodziło Albertowi Camusowi. Nie daje on bohaterom Levina żadnej godności, nie wyzwala ich, a wręcz przeciwnie – upokarza i sprawia, że czują się niezręcznie. Odniesienie do pism Heschela nie jest tu przypadkowe. Ojciec Levina pochodził z chasydzkiej rodziny i wychowywał syna zgodnie z ortodoksyjnymi żydowskimi wierzeniami. Levin dobrze zatem znał obraz żydowskiej religijności odzwierciedlony w filozofii Heschela i musiał się do niego ustosunkować. Fakt, że Levin odrzucił religijność, nie umniejsza znaczenia wiary, Boga i Jego przymierza z człowiekiem dla jego dramatycznej twórczości. Wręcz przeciwnie, czyni Boga jednym z najważniejszych problemów, z którymi Levin i bohaterowie jego sztuk muszą się zmierzyć. Dla Estragona i Vladimira z arcydzieła Samuela Becketta przedłużające się oczekiwanie na nieobecnego Godota również nie było błahostką. Hanoch Levin jest często postrzegany jako kontynuator teatru absurdu. Autor artykułu dowodzi, że niemożliwe byłoby pełne zrozumienie znaczenia tej kontynuacji bez odniesienia się do jej religijnego kontekstu.
This article discusses the work of the Israeli playwright setting it side by side with the thought of the Jewish theologian Joshua Abraham Heschel as expressed in two of his books: Man Is Not Alone, and God in Search of Man. The two books define the poles of Levin’s existential struggles. The protagonists of the plays examined in this essay, i.e. of Krum (1975), Job’s Passion (1981), and Dreaming Child (1993), drift in a metaphysical vacuum. They try to get some fulcrum, but since they are in a vacuum, their attempts are absurd. This is not the kind of absurd that Albert Camus meant. Endorsing it does not lend Levin’s characters any dignity; it does not liberate them; on the contrary, it humiliates them and makes them feel awkward. The reference to Heschel’s writings here is not accidental. Levin’s father came from a Hasidic family and raised his son as the orthodox Jewish beliefs dictated. Thus, the image of Jewish religiosity reflected in Heschel’s philosophy was something very familiar to Levin, something that he had to take a position on. The fact that it was a position of rejection does not diminish the importance of religious faith, God and His covenant with man for the dramatic work of the author. On the contrary, it makes it one of the paramount problems that Levin and characters of his plays have to come to terms with. For Estragon and Vladimir from Samuel Beckett’s masterpiece the prolonged waiting for an absent Godot was no trifle either. Hanoch Levin is often seen as a continuator of the theatre of the Absurd. It would be impossible to fully grasp the meaning of this continuation without referring to its religious context.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2016, 65, 3; 179-198
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies