Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "the structure of the Church" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-12 z 12
    Tytuł:
    Kanoniczny status misji sui iuris na przykładzie misji w Uzbekistanie
    Canonical status of the sui iuris mission on the example mission in Uzbekistan
    Autorzy:
    Kawa, Stanisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1797345.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    the structure of the Church
    sui iuris mission
    apostolic prefecture
    Uzbekistan
    canonical tradition
    struktura Kościoła
    misja sui iuris
    prefektura apostolska
    tradycja kanoniczna
    Opis:
    The aim of this article is to explain the canonical status of the sui iuris mission. The Code of Canon Law of 1983 does not make reference to this original but independent Church territorial base of a temporary nature, which is a preliminary stage of an existence of the particular Church in areas, where the number of Catholics is not large, and political situation of the area is uncertain. As an example for the presentation of the functioning of this Church structure, sui iuris mission in Uzbekistan has been presented, which existed in 1997-2000, and next has been promoted to the rank of an apostolic administration.
    Źródło:
    Kościół i Prawo; 2012, 1(14); 137-152
    0208-7928
    2544-5804
    Pojawia się w:
    Kościół i Prawo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Hierarchiczna struktura Kościoła w ujęciu Kardynała Stanisława Nagyego
    The Hierarchical Structure of the Church in the Reflection of Cardinal Stanisław Nagy
    Autorzy:
    Kałuża, Krystian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31343145.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Stanisław Nagy
    hierarchiczna struktura Kościoła
    apostolat
    sukcesja apostolska
    prymat papieski
    the hierarchical structure of the Church
    apostolic ministry
    apostolic succession
    papal primacy
    Opis:
    Zagadnienie hierarchicznej struktury Kościoła stanowiło jedno z głównych zainteresowań naukowych Kardynała Stanisława Nagyego SCJ (1921-2013). W artykule podjęto próbę systematycznego i jednocześnie krytycznego dowartościowania jego badań w tym zakresie. Całość składa się z następujących elementów: najpierw nakreślono kontekst historyczno-teologiczny myśli kardynała; w kolejnym kroku ukazano metodę, którą się posługiwał, pojęcie Kościoła, które zakładał oraz  nakreślono problematykę genezy Kościoła. Kolejne zagadnienia dotyczą bezpośrednio hierarchicznej struktury Kościoła. Są to: apostolat, sukcesja i prymat. W ostatniej części przedłożenia postawiono pytanie o znaczenie hierarchii kościelnej w życiu Kościoła oraz stosunek kapłaństwa urzędowego do kapłaństwa ogólnego wszystkich wiernych.
    The issue of hierarchical structure of the Church was one of the main academic interests of Cardinal Stanisław Nagy SCJ. The article attempts a systematic and at the same time critical evaluation of his research in this field. The paper adopts the following structure: first, the historical and theological context of Nagy’s reflection has been presented; then method he used, the concept of the Church he assumed and the problem of the Church’s genesis have been pointed out. Three further themes are directly related to the hierarchical structure of the Church: apostolate, succession and papal primacy. Finally, the question of the importance of the ecclesiastical hierarchy in the life of the Church and the relationship of the hierarchical priesthood to the universal priesthood of all believers has been posed.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2022, 69, 9; 45-64
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Prymat Biskupa Rzymu jako posługa jedności
    The primacy of the Bishop of Rome as a service of unity
    Autorzy:
    Rabczyński, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2148029.pdf
    Data publikacji:
    2019-12
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
    Tematy:
    prymat Biskupa Rzymu
    struktura prymacjalna Kościoła
    struktura kolegialna Kościoła
    jedność Kościoła
    primacy of the Bishop of Rome
    patriarchal structure of the Church
    collegial structure of the Church
    Opis:
    Problematyka prymatu Biskupa Rzymu należy do najważniejszych zagadnień poruszanych na płaszczyźnie ekumenicznej podczas prowadzonych dialogów Kościoła rzymskokatolickiego z innymi Kościołami i Wspólnotami eklezjalnymi. Należy go rozpatrywać odwołując się przede wszystkim do tajemnicy Kościoła ustanowionego przez Jezusa Chrystusa, którego podstawowym i fundamentalnym przymiotem jest jedność. Źródłem i wzorem jedności eklezjalnej jest komunia Osób w Trójcy Świętej. Podstawą jedności Kościoła jest wyznawanie tej samej wiary, celebrowanie tych samych sakramentów i uznanie komunii hierarchicznej. Na przestrzeni wieków można zaobserwować ciągłość w rozwoju doktryny o prymacie Biskupa Rzymu. Urząd Następcy Piotra należy do podstawowych struktur Kościoła. Kształtował się przez wieki, wzrastał i rozwijał się wraz z całą wspólnotą wierzących w Jezusa Chrystusa w jej permanentnej eklezjogenezie. Kościół rzymskokatolicki niezmiennie utrzymuje, że prymat Biskupa Rzymu jest darem Chrystusa dla Kościoła jako niezbędna posługa na rzecz jedności. Papieskie ministerium dobrze oddaje określenie Jana Pawła II – pierwszy pośród sług jedności. Struktura prymacjalna Kościoła nie przeciwstawia się jego strukturze kolegialnej. Istnieje między nimi pierwotna i zasadnicza harmonia.
    The subject of the primacy of the Bishop of Rome is one of important and up-to-date theological issues. It is particularly significant in the sphere of ecumenism. The primacy of Peter and his followers can be presented with reference to the mystery of the Church as a divine-human reality, whose basic quality is unity. The primacy of the Bishop of Rome by the will of Jesus Christ is a necessary service aimed at ecclesiastic unity. Fulfilling this aim requires that it is linked with an authority and a specific jurisdictional power. The patriarchal structure of the Church does not impede its collegial structure.
    Źródło:
    Studia Elbląskie; 2019, 20; 339-350
    1507-9058
    Pojawia się w:
    Studia Elbląskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zmiany terytorialno-organizacyjne archidiecezji gnieźnieńskiej w następstwie Aneksu do bulli cyrkumskrypcyjnej Totus Tuus Poloniae populus z 2004 r.
    Territorial and Organizational Changes in the Gniezno Archdiocese in Consequence of the Appendix to the Papal Circumscription Bull Totus Tuus Poloniae populus of 2004
    Autorzy:
    Krucki, Łukasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1039849.pdf
    Data publikacji:
    2014-01-01
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    archdiocese of Gniezno
    archdiocese of Poznań
    diocese of Bydgoszcz
    diocese of Włocław
    organization of the Catholic Church in Poland
    structure of the Catholic Church in Poland
    circumscription
    papal bull Totus Tuus Poloniae populus
    Opis:
    In its history which spans more than a millennium the archdiocese of Gniezno not infrequently changed its boundaries due to political and pastoral reasons. It is in this long-term perspective that we should view the papal circumscription bull of 2004 which impacted on the structure and organization of the archdiocese. A reduction of its territory and a diminishing of the number of the faithful to the advantage of the newly founded diocese of Bydgoszcz vitally transformed the profile of the archdiocese. The parishes which remain in the Gniezno archdiocese and those which have been incorporated into it from the archdiocese of Poznań and the diocese of Włocław are rural centres and country towns.
    Źródło:
    Ecclesia. Studia z Dziejów Wielkopolski; 2014, 9; 253-269
    1731-0679
    Pojawia się w:
    Ecclesia. Studia z Dziejów Wielkopolski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kościół w ujęciu Carlo Marii Martiniego
    The Church in the View of Carlo Maria Martini
    Autorzy:
    Rabczyński, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/558387.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Gdańskie Seminarium Duchowne
    Tematy:
    Kościół
    nowy lud Boży
    struktura Kościoła
    Maryja
    C.M. Martini
    Church
    new people of God
    structure of the Church
    Mary
    C. M. Martini
    Opis:
    Współcześnie coraz częściej kwestionuje się bosko-ludzką genezę i naturę Kościoła. Dochodzi do kontestacji religijnej wiary w Kościół. Odrzucając nadprzyrodzone elementy jego struktury, widzi się w nim jedynie instytucję, zorganizowaną społeczność i utożsamia głównie z duchownymi. Kardynał C. M. Martini, wieloletni arcybiskup Mediolanu, wybitny biblista, myśliciel i niestrudzony duszpasterz, ujmuje Kościół w kategoriach personalnych, jako nowy lud Boży, wspólnotę osób zgromadzoną wokół Jezusa Chrystusa. Podkreśla jego apostolski i maryjny charakter. Kościół powstał z woli Jezusa, dla wspólnoty z Bogiem i braćmi. Apostołowie ukształtowali podstawowe struktury i formy jego istnienia. Maryja, Matka Zbawiciela, jest „obrazem”, „ikoną”, a także ideałem zrealizowanego życia ludzkiego dla każdego chrześcijanina oraz całej kościelnej wspólnoty.
    The divine-human genesis and nature of the Church is presently questioned ever more often. The religious faith in the church is being contested. The supernatural elements of its structure are rejected; it is merely perceived as an institution, an organized community and mostly identified with its clergy. Cardinal C. M. Martini, the long-standing Archbishop of Milan, a prominent Bible scholar, thinker and tireless man of God, presents the Church in personal categories, as a community of persons gathered around Jesus Christ. He emphasizes its apostolic and Marian character. The Church was founded on the will of Jesus Christ, for community with God and fellow believers. The disciples gave shape to its basic structures and forms of existence. Mary, the Mother of the Saviour, is an “icon”, as well as the ideal of a fulfilling life for every Christian and the whole Church community.
    Źródło:
    Studia Gdańskie; 2016, 39; 81-100
    0137-4338
    Pojawia się w:
    Studia Gdańskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Oczekiwania Kardynała Karola Wojtyły wobec duszpasterskiego synodu archidiecezji krakowskiej (1972-1979)
    Expectations of Cardinal Karol Wojtyła towards Pastoral Synod of the Archdiocese of Krakow (1972-1979)
    Autorzy:
    Kummer, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/545170.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-31
    Wydawca:
    Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
    Tematy:
    Sobór Watykański II
    synod diecezjalny
    synod duszpasterski
    św. Stanisław
    Zespoły Studyjne
    Synod of the Archdiocese of Krakow
    Saint Stanislaus
    the synods’ history
    the diocesan
    synods’s structure
    Second Vatican Council
    hundreds of synodal study groups
    the faithful of the Church of Krakow
    Opis:
    Metropolita krakowski kardynał Karol Wojtyła będąc aktywnym uczestnikiem Soboru Watykańskiego II i współtwórcą jego nauczania pragnął je przeszczepić na grunt Kościoła w Polsce, w szczególności na teren diecezji, w której był pasterzem. Jednym ze sposobów zrealizowania tego celu było zwołanie synodu duszpasterskiego, który trwając siedem lat (1972-1979) był szeroko rozumianą akcją duszpasterską, w której mogli uczestniczyć nie tylko duchowni, ale przede wszystkim osoby świeckie. Daty rozpoczęcia i zakończenia synodu odpowiadały rocznicom (900 lat) rozpoczęcia i męczeńskiego zakończenia posługi biskupiej w Krakowie przez św. Stanisława. Związanie synodu z jego postacią miało mu nadać nie tylko charakter studium, ale przede wszystkim świadectwa. Zgodnie z wolą autora synodu zostały powołane Synodalne Zespoły Studyjne, których zadaniem było rozpoznanie lokalnych sytuacji, formułowanie zaleceń i kreacja inicjatyw ewangelizacyjnych. Podczas prac synodalnych kardynał Wojtyła, nie narzucając swojego punktu widze-nia, starał się doprowadzić uczestników do odkrywania soborowego nauczania i jego praktycznego znaczenia. W istocie była to posoborowa metoda duszpasterska: pomoc w rozwoju, a nie zarządzanie. Na etapie przygotowywania dokumentów końcowych Synodu Zespoły Studyjne stały się środowiskami szerokiej konsultacji, albowiem do nich zwracała się Komisja Główna, scalająca w sobie pracę wszystkich komisji roboczych. Kardynał Wojtyła już jako Papież Jan Paweł II zakończył pracę synodu. W ten sposób spłacił dług uczestnictwa w obradach Soboru Watykańskiego II dzieląc się jego nauczaniem, poprzez synod, najpierw z Kościołem krakowskim, a następnie, przez wielki pontyfikat (1978-2005), z Kościołem powszechnym.
    Archbishop of Krakow, cardinal Karol Wojtyła, being an active participant of the Second Vatican Council and co-creator of its teaching, desired to transfer it into Polish Church, especially into the area of Krakow Archdiocese where he was the Shepherd. One of the ways to achieve this goal was to call together the Pastoral Synod which lasted for seven years (1972-1979) and was widely understood pastoral action in which not only could participate priests but also lay people. Dates of the beginning and the end of the Synod corresponded with the inception and martyr’s end of Saint Stanislaus bishop’s ministry in Krakow. Connecting the Synod with him was to both give an individual form and a testimony. According to the will of the author of the Synod, synodal study groups were established to identify local situations, formu-late recommendations and create evangelization initiatives. During the process of synodal works, cardinal Karol Wojtyła tried to lead the participants to explore synodal teaching and its practical meaning, however without imposing his own point of view. In fact, it was post-synodal pastoral method: help in development without managing. At the final documents preparation stage, Synodal Groups become environments of wide consultation because the Main Commission, combining work of all working committees, addressed them. Cardinal Wojtyła, as Pope John II, finished the work of the Synod. This was the way he repaid the debt of participation in the deliberations of the Second Vatican Council by sharing its teaching though the Synod at first with the Church in Krakow, subsequently through the great pontificate with the Universal Church.
    Źródło:
    Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2019, 132; 337-361
    0137-3218
    2720-0590
    Pojawia się w:
    Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Charyzmatyczna struktura Kościoła. Wybrane elementy eklezjologii ks. Wincentego Granata
    The Actualization of the Teaching of Reverend Vincent Granat, Connected with the Charismatic Organization of the Church
    Autorzy:
    Duda, Kordian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31234147.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    charyzmatyczna struktura Kościoła
    eklezjologia ks. Wincentego Granata
    charismatic structure of the Church
    Rev. Vincent Granat’s ecclesiology
    Opis:
    The Holy Spirit lead the way for the Church in every epoch and equipped believers with multiple spiritual faculties. Owing to the Holy Spirit, the Demos of God is still preserved in the aspic of His juvenescent viability. Nowadays, charismas and charismatic movement are often spoken about. Coming up to the history of the Church, one should mention that the faith of the Christians, who lived in the first centuries, was marked with the great  experience of the Holy Spirit as the Power, through whom the risen Christ is present in the history of the world. This fact was the cause that they were comprehending the Church as a real and spiritually-charismatic world. Unfortunately, the strict connection between the Holy Spirit and the Church was forsaken for plenty of centuries. This question started experiencing its second juvenility after the Vatican Council II. John Paul II emphasized that there is neither such a contrast in the Church, nor a variance between the institutional and charismatic aspects. Both aspects are equally significant elements in the organization of the Church. The paper presents the topicality of the teaching of Rev. Vincent Granat, which is connected with the charismatic organization of the Church. The exposition of the professor from Lublin is mainly based on St. Paul’s texts, but it also refers to the teaching of the Vatican Council II. The Council pictured in its documents all good theological tendencies with regard to the question concerning charismas, which are one of a few manifestations of the redemptive presence of the Holy Spirit in the Church of Christ.
    Źródło:
    Roczniki Teologii Dogmatycznej; 2013, 5; 205-221
    2080-6345
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologii Dogmatycznej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Reorganizacja archidiecezji gnieźnieńskiej na podstawie bulli cyrkumskrypcyjnej Vixdum Poloniae unitas z 1925 roku
    Reorganizing the Archdiocese of Gniezno in Accord with the Bull of Circumscription Vixdum Poloniae Unitas of 1925
    Autorzy:
    Krucki, Łukasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2040580.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    archidiecezja gnieźnieńska
    archidiecezja poznańska
    organizacja Kościoła katolickiego w Polsce
    ustrój Kościoła katolickiego w Polsce
    cyrkumskrypcja
    bulla Vixdum Poloniae unitas
    Archdiocese of Gniezno
    Archdiocese of Poznań
    organization of the Catholic Church in Poland
    functional structure of the Polish Catholic Church
    circumscription
    papal bull Vixdum Poloniae Unitas
    Opis:
    Na skutek zaborów historyczne terytorium archidiecezji gnieźnieńskiej zostało podzielone między Rosję i Prusy. Na terenie państwa Hohenzollernów znalazła się stolica archidiecezji – Gniezno wraz z obszarem kanonicznym, który składał się z 3 odrębnych enklaw. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości ważnym problemem okazało się zreorganizowanie struktur Kościoła, aby mógł on właściwie wypełniać swoją misję duszpasterską. Kwestią tą zajął się Episkopat Polski, który w latach 1919-1924 przedstawił kilka koncepcji dokonania nowych rozgraniczeń pomiędzy diecezjami. Niektóre z nich wpłynęły na tenor bulli cyrkumskrypcyjnej Piusa XI Vixdum Poloniae unitas z 28 X 1925 r., która ustanowiła dwie nowe metropolie: krakowską i wileńską, a także cztery diecezje: częstochowską, katowicką, łomżyńską i pińską. Nie mniej ważne okazały się zawarte w niej wytyczne odnoszące się do ustroju i organizacji archidiecezji gnieźnieńskiej. W ich świetle przyłączono do archidiecezji świętowojciechowej dwa poznańskie dekanaty: miłosławski i jarociński (23 parafie), choć jednocześnie odłączono na rzecz Poznania dekanaty ołobocki i krotoszyński (24 parafie). Zamiana ta zlikwidowała istniejące w archidiecezji gnieźnieńskiej enklawy, a jej ujednolicony obszar objął ok. 12.000 km2. Uzyskany na mocy bulli Vixdum Poloniae unitas kształt terytorialny utrzymał się do 1992r., czyli momentu ogłoszenia przez papieża Jana Pawła II bulli Totus Tuus Poloniae populus.
    The Patritions of Poland introduced a demarcation line within the historically united territory of the Archdiocese of Gniezno. Some of its was incorporated into Russia, while the other into Prussia. Gniezno - the bishop's seat - was located in the Hohenzollerns' state, along with its canonical area consisting of 3 separate districts. When Poland reached for independence, the Catholic Church found itself in an urgent need to reorganize its territorial structure, so as to become effective in its pastoral mission in the new circumstances. This problem was scrutinized by the Polish Episcopate in the years 1919-1924. A number of conceptions were developed for how to redefine the borders of the particular dioceses. Some of these reflections are visible in the Bull of Circumscription issued by Pius XI Vixdum Poloniae Unitas as of 28 October 1925.This document announced the emergence of two new metropolises: of Cracow and Lviv; and of four new dioceses: of Częstochowa, Katowice, Łomża and Pinsk. Of considerable import were also papal decisions as for the structure and organization of the Archdiocese of Gniezno. The pope decreed that two Poznań deaconries − of Miłosław and Jarocin − be integrated within the Archdiocese of Gniezno (with 23 parishes altogether). At the same time, the deaconries of Ołobok and Krotoszyn (24 parishes) were separated from Gniezno, and integrated within the Poznań archdiocesan structure. This reorganization eliminated enclaves in the Archdiocese of Gniezno and produced a structurally coherent ecclesiastic unit, which covered about 12000 sq.km. The resultant territorial organization remained valid until 1992, that is untilJohn Paul II's Bull Totus Tuus Poloniae Populus.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 4; 179-195
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Działania aparatu bezpieczeństwa wobec Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
    Activities of Security Apparatus against the Catholic University of Lublin
    Autorzy:
    Dziurok, Adam
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1806996.pdf
    Data publikacji:
    2019-10-23
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski; aparat bezpieczeństwa; inwigilacja; działania dezintegracyjne; pion antykościelny
    The Catholic University of Lublin; security apparatus; surveillance; disintegration efforts; anti-church structure
    Opis:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski w okresie Polski Ludowej znajdował się nieustannie pod kontrolą aparatu bezpieczeństwa. Rozpracowanie uczelni prowadzono w ramach spraw obiektowych o kryptonimie „Olimp”, a następnie „Ciemnogród”. Z uwagi na ponadregionalną rangę uniwersytetu działania operacyjne podejmowały nie tylko lubelskie struktury UB/SB, ale także centrala pionu antykościelnego. Niektóre zadania angażowały jednostki regionalne aparatu bezpieczeństwa na terenie całego kraju. UB/SB utrudniało awans naukowy pracownikom KUL-u uważanym za wrogów systemu, wspierało zaś lojalnych wykładowców. W ramach działań dezintegracyjnych skłócano kadrę profesorską ze sobą, pogłębiano niepewność co do dalszych losów szkoły, prowadzono działania kompromitujące niektórych wykładowców itd. Od 1949 r. systematycznie rozbudowywano sieć agenturalną, która w latach 80. liczyła kilkudziesięciu tajnych współpracowników (zarówno wykładowców, jak i studentów). Mimo długoletnich intensywnych działań aparatu bezpieczeństwa nie udało mu się podporządkować i spacyfikować środowiska KUL.
    The Catholic University of Lublin (KUL) in the period of People’s Republic of Poland was constantly under the control of the security apparatus (UB/SB). The surveillance on the university was conducted in frame of the object case code-named “Olimp” and then “Ciemnogród”. Due to supra-regional importance of the university, operational activities were undertaken not only by Lublin’s UB/SB structures but also by the headquarters of the anti-church division. Some tasks got regional units of the security apparatus involved in throughout the country. The UB/SB hindered scientific advancement of the KUL employees considered enemies of the system and supported loyal lecturers. As part of the disintegration efforts, university staff members were played off against professors, uncertainty surrounding further school fate was intensified, some teachers were compromising, etc. Since 1949, an agent network was systematically expanded, which in the 1980s included dozens of secret collaborators (both lecturers and students). Despite many years of intense security measures, the security apparatus failed to subdue and pacify the KUL environment.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2018, 66, 2 Special Issue; 37-57
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Hermeneutyka wiary Benedykta XVI – próba syntezy
    Autorzy:
    Głuchowski, Robert
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/669329.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    hermeneutic of faith
    biblical interpretation
    Benedict XVI
    critique of criticism
    the bible and the church
    historical criticism
    normative theologians
    structure of Christian faith
    hermeneutyka wiary
    Benedykt XVI
    hermeneutyka biblijna
    metoda historyczno-krytyczna
    Biblia i Kościół
    struktura wiary
    normatywni teologowie
    Opis:
    Benedict’s theological work shows his deep interest of the findings of historical and critical biblical scholarship. This article attempts to show a part of Pope Benedict’s thought at this field. The keyword for this theme is “the hermeneutic of faith”. There are a few steps to understand this. First: the critique of historical criticism as beginning the search for a new synthesis. Second: a question about new hermeneutic based on the historical structure of Christian faith. Third: an asking about a new language (authors of Scriptures as normative theologians). Benedict points out that Scriptures are inseparable united with Church. He represents a deep understanding of the inner logic and necessity of reading of Scriptures from the heart of the Church.
    Źródło:
    Tarnowskie Studia Teologiczne; 2012, 31, 1
    2391-6826
    0239-4472
    Pojawia się w:
    Tarnowskie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zgodność granic administracji kościelnej z granicami odrodzonego państwa polskiego w konkordacie między Stolicą Apostolską a Rzecząpospolitą Polską z 1925 r.
    The conformity between the borders of the church administration and the borders of the reborn Polish state in the Concordat between the Holy See and the Republic of Poland of 1925
    Autorzy:
    Ryguła, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1043406.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Catholic Church
    Concordat
    Polish Concordat of 1925
    church administration
    Second Polish Republic
    administrative and territorial structure of the Catholic Church
    konkordat
    II Rzeczpospolita Polska
    Kościół Katolicki
    administracja kościelna
    struktura administracyjno-terytorialna
    Konkordat polski z 1925 r.
    Opis:
    II Rzeczypospolita była państwem, które w sposób szczególny kładło nacisk na gwarancje dotyczące własnych granic politycznych oraz konsolidację społeczeństwa zamieszkującego terytorium odrodzonego państwa. Gwarancje dostosowania do granic politycznych państwa nowego podziału kanoniczno-administracyjnego Kościoła Katolickiego w Polsce – zawarte w art. IX konkordatu z 10 lutego 1925 r. – miały dla Rzeczpospolitej w początkach jej państwowości szczególne znaczenie. Wychodząc od idei rozdziału państwo‑Kościół, także na płaszczyźnie podziału administracyjnego, autor artykułu próbuje wskazać na wykorzystanie instrumentów prawno-kanonicznych do celu, jakim była integracja terytorialna i społeczna w II Rzeczpospolitej. Sygnatariusze konkordatu byli oczywiście świadomi, że instrumenty prawne, jakimi dysponuje Stolica Apostolska w powyższym zakresie, mają charakter prawno-kanoniczny. Nie są więc one właściwymi, aby uznawać czy gwarantować kształt granic politycznych państwa. Trudno jednak zaprzeczyć, że przy ich pomocy doszło do odwzorowania istniejących granic politycznych kraju na mapie kanonicznego podziału ówczesnego Kościoła Katolickiego w Europie. Jeśli zaś chodzi o konsolidację społeczeństwa polskiego, to trudno nie dostrzec, skoro dostrzegł to ustrojodawca w art. 114 Konstytucji RP z 1921 r., że wyznanie rzymskokatolickie w II Rzeczpospolitej było „religią przeważającej większości narodu”. Integracja struktur tego Kościoła miała więc fundamentalne znaczenie nie tylko dla sprawnego funkcjonowania tego Kościoła w ramach wyznaczonych granicami politycznymi. Miała też zasadnicze znaczenie dla integracji życia społecznego w kraju, w którym 75% społeczeństwa deklarowała się jako katolicy.
    The Second Polish Republic was a state that put a special emphasis on the safety of its political borders and on the integration of the people living on the territory of the reborn state. The guarantee to adjust the new canonical administrative division of the Catholic Church in Poland to the political borders of the new state, which was included in Article 9 of the Concordat of 10 February 1925, was of special importance to the Polish Republic at the beginning of its statehood. On the basis of the idea of the separation of church and state, the present article aims to show how the canon-law instruments were applied to achieve the goal of the territorial and social integration of the Second Polish Republic. The signatories of the Concordat were obviously aware of the fact that the legal instruments at the disposal of the Holy See were canon-law instruments. As such, they were not appropriate to confirm or guarantee the shape of the political borders of the state. However, the fact that they made it possible to map the existing political borders of the state onto the canonical chart of the contemporary Catholic Church in Europe is undeniable. When it comes to the integration of the Polish people, it was not possible to overlook the fact that the Roman Catholic Church was “the religion of the preponderant majority of the nation” in the Second Polish Republic, as stated in Article 114 the Constitution of 1921. Thus, the integration of the structures of the Catholic Church was of fundamental importance not only to its own efficiency within the borders of the state, but also to the social integration of the country, where 75% of the people declared the Catholic faith.
    Źródło:
    Studia z Prawa Wyznaniowego; 2020, 23; 277-305
    2081-8882
    2544-3003
    Pojawia się w:
    Studia z Prawa Wyznaniowego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Urząd wikariusza parafialnego. Współpraca i autonomia w posługiwaniu duszpasterskim
    Parochial Vicar. Co-operation and Autonomy in the Pastoral Work
    L’office du vicaire paroissial. La coopération et l’autonomie dans le ministère pastoral
    Autorzy:
    Kołodziej, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1917611.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    prawo kanoniczne
    prawo administracyjne
    lud Boży
    hierarchiczny ustrój Kościoła
    wikariusz parafialny
    synody diecezjalne
    canon law
    administrative law
    people of God
    hierarchical structure of the Church
    parochial vicar
    diocesan synods
    Opis:
    Urząd wikariusza parafialnego, który przeszedł długą ewolucję w Kościele, nie może być postrzegany jako wykonywanie doraźnych zadań zleconych przez proboszcza. Posługa wikariusza parafialnego nie jest też określana, jak w Kodeksie z 1917 roku, za pomocą pięciu różnych kategorii: wikariusz aktualny, zarządca, zastępca, pomocnik, współpracownik. Obecne prawo – inspirowane Soborem Watykańskim II – uznaje natomiast wikariusza za autentycznego współpracownika proboszcza i uczestnika jego troski, który jest ustanowiony do tej posługi przez biskupa diecezjalnego, aby – na zasadzie braterskiego współdziałania – sprawował pod władzą proboszcza dzieło nie tylko o charakterze duszpasterskim, ale i pasterskim (por. kan. 545 § 1 KPK/83). Obowiązki i uprawnienia wikariusza parafialnego, oprócz tych kodeksowych przyznających mu w określonych sytuacjach nawet uprawnienia do zastępowania proboszcza, zostały bardziej szczegółowo określone przez prawo partykularne. Dla lepszego zrozumienia zależności pomiędzy współpracą i autonomią wikariusza parafialnego w posługiwaniu duszpasterskim należy posłużyć się postanowieniami synodów diecezjalnych, które uwzględniając specyfikę konkretnych parafii i diecezji, określiły właściwe miejsce wikariusza parafialnego. Sprawuje on swoje posługiwanie z mandatu biskupa diecezjalnego, ale pod władzą proboszcza, z którym winien uzgadniać wszystkie plany i zamierzenia. Jako współbrat proboszcza w trosce o parafię, otrzymał on stosowną autonomię, która nie tylko pozwoli uczynić jego posługę bardziej owocną, ale i przygotowuje go do podjęcia w przyszłości samodzielnych zadań pasterskich.
    The parochial vicar office, which has undergone a long evolution in the Church, cannot be regarded as performing ad hoc tasks assigned by the parish priest. The ministry of parochial vicar is also not determined, as in the 1917 Code, using five different categories: the current vicar, the administrator, the substitute, the assistant, or the associate. The current law – inspired by the Second Vatican Council – considers the vicar to be an authentic associate pastor and participant in his care, who is organized for this service by the diocesan bishop, – on the principle of fraternal cooperation – to hold under the authority of the pastor, the work not only of a priestly nature, but pastoral (cf. can. 545 § 1 CPC). The duties and powers of a parochial vicar, except those of the Code conferring on him in certain situations even the power to replace the pastor, have been more specifically defined by the particular law. For a better understanding of the relationship between the cooperation and autonomy of the parochial vicar in the pastoral ministry it is highly advisable to use the provisions of the diocesan synods, which, having taken into consideration the specificity of certain parishes and dioceses, have identified the right place for the parochial vicar. He exercises his ministry with the mandate of the diocesan bishop, but under the authority of the pastor, with whom he should agree all plans and intentions. As a confrere of the pastor in the care of the parish, he has received the appropriate autonomy, which will not only make his ministry more fruitful, but will prepare him for future independent pastoral work.
    Źródło:
    Kościół i Prawo; 2016, 5, 1; 9-31
    0208-7928
    2544-5804
    Pojawia się w:
    Kościół i Prawo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-12 z 12

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies