Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "the pedagogy of life" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Wspólnota przestrzenią odkrywania sensu życia
Community as a space to discover the meaning of life
Autorzy:
Horowski, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1047156.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
meaning of life
ultimate concern
morphogenetic approach
neo-Thomistic pedagogy
Margaret Archer
inclusion in the community
exclusion from the community
sens życia
troska ostateczna
podejście morfogenetyczne
pedagogika neotomistyczna
włączenie do wspólnoty
wykluczenie ze wspólnoty
Opis:
Analizy podejmowane w niniejszym artykule podporządkowane zostały odpowiedzi na pytanie o to, w jaki sposób jednostka odkrywa/konstruuje sens życia. Przeprowadzono je w perspektywie teorii socjologicznej Margaret S. Archer, nazywanej przez autorkę podejściem morfogenetycznym, i pogłębiono przez odwołania do neotomistycznej filozofii wychowania. Refleksja została podzielona na cztery części, w których kolejno podjęto kwestie: (1) współczesnego kulturowego rozumienia kwestii odkrywania/formułowania sensu życia; (2) teorii socjologicznej Margaret Archer; (3) wyprowadzonej z teorii Archer koncepcji odkrywania/konstruowania sensu życia; (4) wspólnotowych uwarunkowań niniejszego procesu. Refleksja prowadzi do wniosku, że sens życia jest odkrywany przez jednostkę jako tak zwana troska ostateczna w poznaniu bezpośrednim, niezapośredniczonym w kulturze, a sama kultura (w tym edukacja) wspierają jednostkę w nazywaniu i rozumieniu tego co ważne oraz wskazują sposoby troski o to, co ważne. Stwierdzenie to prowadzi do wniosku, że odnalezienie sensu życia przez jednostkę jest uwarunkowane strukturami życia wspólnotowego, które albo jest gotowe do włączenia jednostki do troski o dobro wspólne, albo wyklucza jednostkę ze wspólnoty.
The analysis undertaken in this article aimed to answer the question of how an individual discovers/constructs the meaning of life. This analysis was carried out from the perspective of the sociological theory of Margaret S. Archer – named by her the morphogenetic approach. This approach has also been deepened with references to the neo-Thomistic philosophy of education. The analysis was divided into four parts, in which the following issues were raised in sequence: (1) contemporary cultural understanding of the issue of discovering/constructing the meaning of life; (2) the sociological theory of Margaret Archer; (3) the concept of discovering/constructing the meaning of life derived from Archer’s theory; (4) the conditions of this process created by the community. The analysis leads to the conclusion that the meaning of life is discovered by the individual in so-called ultimate care in direct cognition; that is, it is not mediated in culture while culture itself (including education) supports the individual in naming and understanding what is important, indicating ways of caring about what is important. This statement leads to the conclusion that the discovery of the meaning of life by an individual is conditioned by the structure of community life which is either ready to include the individual in concern for the common good or excludes the individual from the community.
Źródło:
Teologia i moralność; 2019, 14, 2(26); 10-22
1898-2964
2450-4602
Pojawia się w:
Teologia i moralność
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
W służbie wychowania. Ks. Wincentego Granata „wizja” pedagogii życia i pedagogiki katolickiej
In the Service of Upbringing. The Reverend Wincenty Granat’s Vision of Pedagogy of Life and Catholic Pedagogy
Autorzy:
Sakowicz, Eugeniusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1811140.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Ks. Wincenty Granat
Doctor humanus
pedagogia życia
pedagogika katolicka
wychowanie
the Reverend Wincenty Granat
Doctor Humanus
the pedagogy of life
Catholic pedagogy
upbringing
Opis:
Ks. Wincenty Granat (1900-1979) jako kapłan, profesor, nauczyciel akademicki, pisarz oraz rektor Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego (1965-1970) głosił „słowem, piórem i życiem Prawdę w miłości”. Z racji wybitnych osiągnięć naukowych w zakresie teologii, idących w parze ze skromnością i pokorą, obdarzony został tytułem Doctor humanus. Cechą charakterystyczną teologii ks. W. Granata był personalistyczny humanizm oraz wymiar antropologiczno-chrystologiczny, nadto pragmatyzm duszpasterski. Imperatywem pedagogii życia ks. W. Granata było: „prawdę czynić w miłości” (por. Ef 4,15). Przekonywał, iż ludzie wierzący nie tyle idą z Jezusem Chrystusem, ile „w Nim chodzą”. Pan Jezus nie jest zatem wobec człowieka Pedagogiem „zewnętrznym”, lecz „wewnętrznym” Nauczycielem – Mistrzem duchowym. Pedagogię tę cechuje otwartość. Człowiek wychowywany przez innych, ale również i przez siebie, powinien podejmować nieustanny trud otwierania się na Boga, a także coraz większego uwrażliwiania się na to, co ludzkie. Pedagogika katolicka powinna być w służbie człowieka. Ks. W. Granat podkreślał rolę pedagogiki religijnej w procesie odbudowy polskości. Celem edukacji i wychowania młodego pokolenia jest przeciwstawienie się pedagogicznym nurtom laickim negującym duchowy wymiar człowieka. O wewnętrznym dynamizmie wychowania stanowi cel ostateczny życia człowieka (tj. eschatologia), który nadaje sens każdej chwili życia ludzkiego. Wychowanie katolickie formuje osobę odpowiedzialną za siebie, za drugiego człowieka, za naród, za Kościół. „Ku człowiekowi i Bogu w Chrystusie” to nie tylko podana przez ks. W. Granata definicja teologii, ale też i pedagogii Bożej oraz pedagogiki.
As a priest, professor, academic teacher, writer and Rector of John Paul II Catholic University of Lublin (1965–1970), the Reverend Wincenty Granat (1900–1979) preached “Truth in love with the spoken and written word and with his life.” In recognition of his outstanding scholarly achievements in theology, coupled with his modesty and humility, he was awarded the title Doctor Humanus. Granat’s theology is characterised by personalist humanism, the anthropological and Christological dimension as well as pastoral pragmatism. “To do truth in love” was the imperative of the pedagogy of life according to the Rev. Wincenty Granat (cf. Ephesians: 4:15). He argued that believers do not merely walk with Jesus Christ but they walk in Him. Thus, Jesus is man’s “internal” rather than “external” Pedagogue; a Teacher and spiritual Master. This pedagogy is characterised by openness. Brought up by others as well as oneself, an individual should make a constant effort to be open to God and be more sensitive to what is human. Catholic Pedagogy should serve the people. Rev. Granat emphasised the role of religious pedagogy in the process of rebuilding Polishness after the time of the Partitions and war. In his opinion, the goal of education and upbringing of the young generation was to counter lay pedagogical ideas that negated the spiritual dimension of man. The inner dynamics of upbringing is determined by the ultimate goal of human life (i.e. eschatology) that gives meaning to every moment of our life. Catholic upbringing forms individuals who take responsibility for themselves, other people, the nation, the Church. “Towards man and God in Christ” is Rev. Granat’s definition of not only theology but also Divine upbringing and pedagogy.
Źródło:
Roczniki Pedagogiczne; 2019, 11(47), 1; 73-85
2080-850X
Pojawia się w:
Roczniki Pedagogiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies