Temat: the liturgy - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Homilia poza Mszą świętą. Aspekt prawno-duszpasterski
Homily Outside of Mass. Legal and Pastoral Aspects
Autorzy:: Adamczyk, Jerzy
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/496724.pdf
Data publikacji:: 2016-09-30
Wydawca:: Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
Tematy:: homilia;
sakramenty;
sakramentalia;
homilista;
Liturgia godzin;
homily;
sacraments;
sacramentals;
homilist;
the Liturgy of the Hours;
Opis:: The aim of the article is to present legal and pastoral aspects of homily delivered outside of Mass. The first part refers to homily delivered during all liturgical celebrations. The second part depicts homily during the celebration of the holy sacraments (outside of Mass), and the third part is devoted to homily delivered during administration of sacraments. The fourth part discusses homily at the celebration of the Liturgy of the Hours.
Źródło:: Seminare. Poszukiwania naukowe; 2016, 37, 3; 21-34
1232-8766
Pojawia się w:: Seminare. Poszukiwania naukowe
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Obowiązek Obowiązek odmawiania liturgii godzin przez diakonów stałych (kan. 276 § 2 nr 3)
Autorzy:: Adamczyk, Jerzy
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1037986.pdf
Data publikacji:: 2020-12-17
Wydawca:: Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:: permanent deacon
canon law
particular law
liturgy of the hours
episcopal
conference
Opis:: Obowiązek odmawiania liturgii godzin przez diakonów stałych (kan. 276 § 2 nr 3) Celem artykułu jest ukazanie zagadnienia odmawiania liturgii godzin przez diakonów stałych. Kodeks zobowiązuje diakonów stałych do odmawiania części liturgii godzin, określonej przez konferencję episkopatu. W pierwszej części artykułu przedstawiono kwestię kształtowania się obowiązku sprawowania liturgii godzin w Kościele. W drugiej części ukazano liturgię godzin diakonów stałych według obowiązującego prawa kanonicznego, natomiast część trzecia została poświęcona normom komplementarnym konferencji episkopatów odnośnie do liturgii godzin diakonów stałych. Całość artykułu zamyka podsumowanie i bibliografia.
Obligation to recite the liturgy of hours by permanent deacons (kan. 276 § 2 nr 3) The aim of the article is to show the issue of the permanent deacons saying the liturgy of hours. The Code obliges permanent deacons to say part of the liturgy of the hours, as determined by the episcopal conference. The first part of the article presents the issue of shaping the obligation to celebrate the liturgy of the hours in the Church. The second part presents the liturgy of the hours of permanent deacons according to current canon law, while the third part was devoted to the complementary norms of episcopal conferences regarding the liturgy of the hours of permanent deacons. The whole article concludes with a summary and bibliography.
Źródło:: Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars; 2020, 56, 2; 165-186
1234-4214
Pojawia się w:: Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Źródła i przedmiot nauczania katechetycznego w ujęciu prawa kanonicznego
The Sources and Subject of Religious Teaching in the Context of the Canon Law
Autorzy:: Adamczyk, Jerzy
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1375680.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: Catechesis
sacred Scripture
Tradition
liturgy
Magisterium of the Church
life of the Church
katecheza
Pismo Święte
Tradycja
liturgia
Nauczycielski Urząd Kościoła
życie Kościoła
Opis:: The following article deals with the sources and subject of religious teaching from the canon point of view. Canon Law Code 760 specifies the Holy Bible as the first and primary source of religious education. The next fundamental source of cathesis is Tradition, then, the liturgy and the Magisterium and Church life. The subject of word ministry (religious education) should be the mystery of Christ presented entirely and faithfully, taking the law hierarchy into account.
Źródło:: Poznańskie Studia Teologiczne; 2016, 30; 463-475
0209-3472
Pojawia się w:: Poznańskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Obrzędy pogrzebu chrześcijańskiego w czasie pandemii
Christian Funeral Rites During the Pandemic
Autorzy:: Araszczuk, Stanisław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2131695.pdf
Data publikacji:: 2022-09-16
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: pogrzeb chrześcijański
kremacja
liturgia w czasie pandemii
Christian funeral
cremation
liturgy during the pandemic
Opis:: Pandemia koronawirusa SARS-CoV-2 spowodowała, że zaczęto celebrować obrzędy pogrzebu chrześcijańskiego w oparciu o wprowadzane obostrzenia a nie według norm liturgicznych. Coraz częściej pojawiał się zwyczaj organizowania pogrzebu bez kapłana i Mszy św., a także często stosowano obrzędy pogrzebu związane z kremacją zwłok i obrzęd złożenia urny w grobie. Te zwyczaje mogą wpłynąć na kształtowanie się sposobu celebracji obrzędów pogrzebu także w czasie po pandemii. Dlatego też w praktyce duszpasterskiej należy zatroszczyć się o właściwą celebrację obrzędów związanych z chrześcijańskim pogrzebem. W tej formacji należy pamiętać, że dla chrześcijanina całe jego życie, zapoczątkowane w chrzcie świętym, powinno być stopniowym przygotowaniem do śmierci jako spotkania z Bogiem w wymiarze paschalnym.
As a result of the SARS-CoV-2 coronavirus pandemic, Christian funeral rites started to be celebrated based on the introduced restrictions rather than liturgical norms. More and more frequently, funerals were held without a priest or a Mass. Funeral rites connected with body cremation and interring the urn in a grave were often applied. Those customs may continue to affect the method of celebrating funeral rites also after the pandemic. Therefore, special care should be taken in pastoral practice to ensure the proper celebration of Christian funeral rites. In this formation, we should remember that for a Christian, his/her entire life started with Holy Baptism should be a gradual preparation for death viewed in the Paschal dimension as the meeting with God.
Źródło:: Roczniki Teologiczne; 2022, 69, 8; 5-22
2353-7272
Pojawia się w:: Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Struktura i teologia modlitwy poświęcenia kościoła i ołtarza
Structure and Theology of the Prayer of Consecration of Church and Altar
Autorzy:: Araszczuk, Stanisław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/32062602.pdf
Data publikacji:: 2009
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: liturgia
kościół
ołtarz
poświęcenie
the Liturgy
church
altar
consecration
Opis:: Kościół, zanim zostanie oddany do użytku liturgicznego, powinien być poświęcony przez biskupa. W starożytności chrześcijańskiej obrzęd ten polegał na procesyjnym wniesieniu relikwii świętego męczennika i odprawieniu pierwszej Mszy św. W późniejszych wiekach obrzędy dedykacji kościoła wzbogaciły się o wiele nowych elementów. Kościół, jako widzialna budowla, jest szczególnym znakiem Ludu Bożego pielgrzymującego na ziemi i obrazem społeczności przebywającej w niebie. Każdy kościół, który ma być poświęcony, powinien posiadać tytuł. Właściwym szafarzem obrzędu poświęcenia jest biskup, a dniem zwykle niedziela, ze względu na liczniejsze zgromadzenie wiernych. Teraz następuje uroczysta modlitwa poświęcenia. Wprowadzenie do ksiąg liturgicznych nadaje jej następujące znaczenie: „Najważniejszym i jedynie koniecznym obrzędem poświęcenia kościoła jest sprawowanie Eucharystii. Zgodnie jednak z powszechnym zwyczajem zarówno Wschodniego, jak i Zachodniego Kościoła, odmawia się również specjalną modlitwę, która wyraża zamiar poświęcenia kościoła Panu na stałe i uprasza Jego błogosławieństwo” (OPKiO II 15). Modlitwa jest więc deklaracją woli całego ludu, wygłoszoną przez biskupa i prośbą o błogosławieństwo i uświęcenie. Jest to nowa kompozycja, która zawiera dwie poprzednie modlitwy konsekracyjne, jedną dla kościoła i drugą dla ołtarza. W ten sposób podkreślono nierozerwalny związek między kościołem i ołtarzem. Redaktorzy ukazali w niej także klasyczna strukturę modlitwy, siłę poetycką, bogactwo doktrynalne, inspiracje biblijne i patrystyczne. Modlitwa poświęcenia wyraża w zdecydowany sposób wolę wspólnoty lokalnej, by to miejsce stało się miejscem celebrowania świętych misteriów, a także mobilizowało do skupienia i życia w sprawiedliwości ewangelicznej
Before a church is ready for liturgical purposes, it should be consecrated by a bishop. In Christian antiquity this rite consisted in bringing in the relics of a saint martyr and saying the first Holy Mass. In later centuries the rites of church’s dedication were enriched by many new elements. A church, as a visible building, is a special sign of the People of God that is on its pilgrimage on earth and is an image of the community in heaven. Each church that is supposed to be consecrated should have a title. A bishop is the proper steward of the rite of consecration, and the day of consecration is usually Sunday, as then the congregation is more numerous. First there is a solemn prayer of consecration. The introduction to liturgical books confers on it the following meaning: “The Eucharist is the most important and in the only necessary rite of consecration. In line, however, with the common custom of the Eastern and Western Church a special prayer is said that expresses the intention to consecrate the church to the Lord for good and to entreat His blessing” (Ordo dedicationis ecclesiae et altaris II 15). The prayer is therefore the declaration of the will of the whole people announced by the bishop, and it is a request of blessing and sanctification. It is a new composition that contains two previous consecration prayers, one for the church and one for altar. Thus the inalienable relationship between church and alter is stressed. The editors have shown in it also the classical structure of prayer, poetic power, doctrinal richness, biblical and patristic inspirations. The prayer of consecration expresses the will of the local community that this place become a place where to celebrate holy mysteries, and also mobilize people to contemplation and life in accord with evangelical justice.
Źródło:: Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne; 2009, 1; 51-68
2082-8586
Pojawia się w:: Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Geneza i znaczenie ceremonii "Świętego Ognia" w Bazylice Bożego Grobu na podstawie źródeł liturgii jerozolimskiej do XIII wieku
THE ORIGINS AND MEANING OF “THE HOLY FIRE” CEREMONY IN BASILICA OF THE HOLY SEPULCHRE ACCORDING TO THE SOURCES OF THE JERUSALEM LITURGY BEFORE 13TH CENTURY
Autorzy:: Bać, Tomasz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/489994.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara
Tematy:: Jerusalem
Anastasis
Holy Sepulcher
Holy Fire
Paschal Vigil
Egeria
Lucernarium
the blessing of the fire
Eastern Liturgies
Latin Liturgy
Jerozolima
Boży Grób
Święty Ogień
Wigilia Paschalna
poświęcenie ognia
liturgie wschodnie
liturgia łacińska
Opis:: The Holy Fire ceremony, also known as the Holy Fire miracle, is one of the most eminent liturgies of the Greek Orthodox Church in Jerusalem, celebrated every year on Holy Saturday early afternoon. The origins of this celebration can be found in the most ancient sources of the Jerusalem liturgy stemming from the Byzantine, Armenian, Georgian and Latin traditions. All the sources unanimously prove that the rites associated with the Holy Fire arose from the evolution of the opening rites of the Paschal Vigil celebrated inside the chapel of the Tomb of Christ in Jerusalem. The popular piety of the Jerusalem Christians considered them as supernatural and miraculous already several centuries before the Crusaders came to the Holy Land. The Orthodox Church (particularly of Greek and Russian traditions) maintains this interpretation to nowadays.
Źródło:: Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej; 2014, 21; 33-57
1234-8880
Pojawia się w:: Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Psalmy jutrzni i nieszporów w liturgii godzin – dobór, układ i znaczenie teologiczne
Autorzy:: Bać, Tomasz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/950769.pdf
Data publikacji:: 2012
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Teologiczne
Tematy:: Vatican II
liturgical psalmody
Liturgy of the Hours
Divine Office
Breviary
psalms
Morning prayer
Evening prayer
Liturgia godzin
officium divinum
liturgia horarum
brewiarz
psalmy
jutrznia
nieszpory
Sobór Watykański II
psalmodia liturgiczna
Opis:: The selection of psalms for the Morning and Evening prayer of the Roman Liturgy of the Hours has been profoundly reconsidered on the basis of their clear literary, anthropological and theological criteria. Although both the Morning and the Evening prayers are based on the fundamental cosmic-anthropological symbolism: light and darkness, day and night, their genuine meaning is of theological and paschal nature. The psalms of the Morning prayer express the joy of Church on the threshold of a new day and the veneration of God for his creation of the world and salvation of people. The psalms of the Evening prayer are the song of Church which recognizes the announcement of the rising Jesus Christ in the sign of the declining sun. Thus the basic reference to the selection of the psalms for the Liturgy of the Hours is their full significance – paschal and christological.
Dobór psalmów do jutrzni i nieszporów odnowionej po Soborze Watykańskim II liturgii godzin został dogłębnie przemyślany w oparciu o bardzo jasne kryteria literackie, antropologiczne i teologiczne. Chociaż zarówno nieszpory, jak i jutrznia opierają się na podstawowej symbolice (napięciu) kosmiczno-antropologicznej: światło–ciemności i noc–dzień, to jednak prawdziwe ich znaczenie zawiera wymiar teologiczny i paschalny. Psalmy jutrzni wyrażają radość Kościoła u progu nowego dnia oraz uwielbienie Boga za Jego dzieło stworzenia świata i zbawienia człowieka. Psalmy nieszporów natomiast są pieśnią Kościoła rozpoznającego zapowiedź zmartwychwstania Jezusa Chrystusa w znaku zachodzącego słońca. Podstawowym więc odniesieniem w doborze psalmów do jutrzni i nieszporów jest ich sens pełny – paschalny i chrystologiczny.
Źródło:: Ruch Biblijny i Liturgiczny; 2012, 65, 2
2391-8497
0209-0872
Pojawia się w:: Ruch Biblijny i Liturgiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Liturgia „zmediatyzowana” w świetle Dyrektorium Konferencji Episkopatu Polski w sprawie celebracji Mszy świętej transmitowanej przez telewizję
“Mediatized” liturgy in light of the Directory of the Polish Bishops’ Conference on the Celebration of the Holy Mass Broadcast on Televisionn
Autorzy:: Bartocha, Waldemar
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/502456.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
Tematy:: Msza święta
mediatyzacja
telewizja
transmisja
liturgia słowa
liturgia eucharystyczna
The Mass
mediatization
television
transmission
liturgy of the Word
Eucharistic liturgy
Opis:: The aim of the article is to discuss the main assumptions of the Directory of the Polish Bishops’ Conference on the Celebration of the Holy Mass Broadcast on Television published on 14 March 2017 and to answer the question about the difference between watching the Holy Mass on television and direct participation in the Eucharist. The liturgy is the work of the Holy Trinity, a constant “sacred exchange” of blessings, a dialogue in which the people of God participate. The dialogical (relational) structure of the liturgy demands, therefore, an authentic relationship between man and God. God “needs,” as it were, the human “you” to whom He speaks and who responds to Him. The recipient of the broadcast liturgy, unlike the members of the liturgical congregation, who form a real community, does not participate directly in the anamnestic narration of the events of the Cenacle and Golgotha, because ritual anamnesis demands the unity of place and time, that is, the current, physical presence in the place of remembrance. There is, therefore, a fundamental difference on the ontological-sacramental level between the Holy Mass in which we participate and the transmitted image of it. The “mediatized” Eucharist is not and never will be the Holy Mass. Listening to and watching the Mass is not tantamount to direct participation in it, and therefore does not allow one to fulfill the obligation to participate in the Mass on Sundays and the prescribed feasts. Nevertheless, the broadcasts of the Mass have pastoral value, since they enable the sick and elderly who are unable to go to the place where the Eucharist is celebrated to establish a spiritual bond with the faithful who participate in the Eucharist in a particular church. They are, therefore, an integral part of the pastoral care of the sick. The broadcasts of liturgy in media also have evangelistic and formative dimensions since they are a carrier of evangelical content and can also serve as a bridge for people who do not know the Church or who have lost contact with it, enabling them to have contact with the Word of God and with the liturgy. The preparation of a Mass broadcast on television requires multifaceted, harmonious and creative collaboration of both those involved in the liturgy itself and the media team so that it can fulfill its pastoral purpose.
Źródło:: Łódzkie Studia Teologiczne; 2019, 28, 4; 55-69
1231-1634
Pojawia się w:: Łódzkie Studia Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Teologia episkopatu w pismach Josepha Ratzingera/Benedykta XVI
The theology of the episcopate in the writings of Joseph Ratzinger/Benedict XVI
Autorzy:: Bartocha, Waldemar
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2056626.pdf
Data publikacji:: 2017-11-17
Wydawca:: Wyższe Seminarium Duchowne im. św. Jana Pawła II Diecezji Siedleckiej
Tematy:: biskup
liturgia
kolegium biskupów
eklezjologia komunii
święcenia biskupie
bishop
liturgy
collegiality of bishops
ecclesiology of the communion
bishop ordination
Opis:: W eklezjologii komunii J. Ratzingera/Benedykta XVI ważną rolę pełni osoba biskupa. Liturgia Kościoła, a zwłaszcza celebracja Eucharystii, której przewodniczy biskup, objawia Kościół jako sakrament komunii trynitarnej. Kardynał J. Ratzinger/Benedykt XVI uwypukla kolegialny charakter urzędu biskupa. Opiera się on na dwóch historycznych faktach, mianowicie na kolegialności Apostołów oraz na kolegialnym charakterze duchowego urzędu w Kościele starożytnym. Kolegialny charakter posługi biskupiej w teologii J. Ratzingera/Benedykta XVI wiąże się nieodzownie z kwestią sakramentalności episkopatu i znajduje swoje odbicie w liturgii święceń biskupich, zwłaszcza w wymogu obecności przynajmniej trzech biskupów podczas udzielania święceń elektowi. Pozostawanie biskupa w osobistej komunii z Bogiem stanowi fundament jego tożsamości i zobowiązuje do stylu życia, naśladującego kenozę wcielonego Syna Bożego. Kardynał Ratzinger ukazuje w swoich pismach istotę posługi biskupiej w świetle lex orandi. Czyni to w oparciu o teologiczną interpretację poszczególnych czynności, mających miejsce w czasie obrzędu święceń biskupich takich jak np. położenie księgi Ewangelii na głowie święconego podczas modlitwy święceń, bądź odnosząc się do symboliki insygniów biskupich.
In the ecclesiology of the Communion by J. Ratzinger/Benedict XVI bishop plays a very important role. The liturgy of Church, especially the celebration of Eucharist, which the bishop presides, reveals Church as a sacrament of Trinitarian Communion. Cardinal J. Rat-zinger/Benedict XVI emphasizes collegial character of the bishop’s office, which is based on two historic facts; collegiality of Apostles and collegial character of spiritual office in ancient Church. The collegial character od bishop’s attendance in J. Ratzinger’s/Benedict’s theology is strictly connected with the issue of sacramentality of episcopate and it finds its reflexion in the liturgy of bishop ordination demanding the presence of at least three bishops during the administration of sacred ordinations to the elect chosen for the post of bishop. According to J. Ratzinger/Benedict XVI, being in personal communion with God ma-kes the basis for the bishop’s identity, and it should entail accepting by the bishop the style of life imitating kenosis of the incarnate Son of God. In his writings Cardinal Ratzinger shows the essence of attendance in the light of lex orandi, based on theological interpretation of all activities which take place during the ritual of bishop sacred ordinations, such as, for example laying on the Book of the Gospels. Upon the head of the bishop-elect during the prayer of consecration or they refer to the symbolism of insignia episcopal.
Źródło:: Teologiczne Studia Siedleckie; 2017, XIV/14; 104-123
1733-7496
Pojawia się w:: Teologiczne Studia Siedleckie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Nauczanie Episkopatu Polski o muzyce w liturgii mszy świętej po II Soborze Watykańskim
Teachings of the Episcopate of Poland on music in the liturgy of the Holy Mass after the Second Vatican Council
Autorzy:: Bednarek, Ryszard
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1008985.pdf
Data publikacji:: 2018-10-22
Wydawca:: Akademia Katolicka w Warszawie
Tematy:: liturgia
muzyka
śpiew kościelny
normy liturgiczne
nauczanie Episkopatu Polski
liturgy
music
ecclesiastical singing
liturgical norms
the teaching of the Episcopate of Poland
Opis:: Music is an intrinsic element of the liturgy of the Church. There is a num-ber of documents of the Holy See concerning music. The Episcopate of Poland also cares about the form of music in Polish churches, publishing its documents. They derive from teachings of the Church, but concern more local issues. They contain instructions on how the musical reality should be formed and clearly show the areas where changes are needed. Teachings of the Episcopate put stress on dignity and sancity of music that should sound during the liturgy. Among the multitude of music genres we should especially respect Gregorian chant as it best suits the liturgy's character, but other music styles are also welcome and ingra-ined in it. As to musical instruments, the pipe organ is the best suited one, it sho-uld however be noted that for liturgy, the manner of performing music is no less important than the choice of instruments. Music should suit the specific subject of the liturgy, the liturgical season, the celebration of the particular day, as well as the moment it is performed. This regards not only the repertoire, but also the manner it is performed. Music has a priority among all the arts, as it carries word. It is so deeply ingrained in liturgy that each of its participants performs music. From the person presiding over the liturgy, to every serving person, to the gathe-red faithful, everybody has own tasks and office, and much of it is musical office. The bishops enumerate it. Not only the celebrant and the serving persons sing, the faithful also express their participation by singing and acclamations, that is by musical elements. The teachings of the Episcopate cover in detail all elements of liturgy than can be sung. The bishops encourage to sing every part of the liturgy for which there are melodies. They provide criterions for choosing chants. They care for musical education of the performers and participants in liturgy. They also provide directions for further reflection and work on practical functioning of music in liturgy in Poland.
Źródło:: Warszawskie Studia Teologiczne; 2018, 31, 3; 106-128
0209-3782
2719-7530
Pojawia się w:: Warszawskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Problem obecności i teologii języka łacińskiego w liturgii rzymskiej pięćdziesiąt lat po II Soborze Watykańskim
The Problem of the Presence and Theology of the Latin Language in the Roman Liturgy Fifty Years After the Second Vatican Council
Autorzy:: Beyga, Paweł
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1601906.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: język łaciński
II Sobór Watykański
liturgia
teologia liturgii
Latin language
II Vatican Council
liturgy
theology of the liturgy
Opis:: W świadomości wielu wiernych łacina jako język liturgiczny należy już do przeszłości. Jednakże ostatni sobór podtrzymał używanie tego języka w celebracji katolickiej Mszy św. Nie tylko liturgika, lecz także dogmatyka powinna podjąć problematykę związaną z używaniem łaciny w czasie sprawowania Eucharystii. Jednym z powodów podjęcia tego tematu jest niedawna pięćdziesiąta rocznica zakończenia II Soboru Watykańskiego.
Fiftieth anniversary of completing the II Vatican Council works allows us to look critically on theology and the post-conciliar achievements in topic of liturgy. The article regards chosen theological aspects of Latin as a liturgical language. On the one hand the Latin language in the liturgy is liturgical problem in theological debate, but on the other hand we can find a theological arguments for using this language. In the article the author also tried to show the timeliness of problems regarding liturgical theology fifty years after the last Council.
Źródło:: Teologia w Polsce; 2017, 11, 2; 153-166
1732-4572
Pojawia się w:: Teologia w Polsce
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Odnowa posoborowa w Kościele katolickim w Polsce w latach 1978-1989. Zarys wybranych problemów
Post-Council Renewal in the Catholic Church in Poland in the Years 1978-1989. An Outline of Chosen Problems
Autorzy:: Białkowski, Michał
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/545137.pdf
Data publikacji:: 2018-12-31
Wydawca:: Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
Tematy:: Kościół katolicki
PRL
Sobór Watykański II
recepcja Vaticanum II
Jan Paweł II
Konferencja Episkopatu Polski
Komisje Episkopatu Polski
nauczanie soborowe
reforma liturgii
kolegialność biskupów
synodalność
ekumenizm
odnowa życia zakonnego
ruchy katolickie
Catholic Church
Polish People’s Republic
Second Vatican Council
reception of Second Vatican Council
Commissions of the Polish Episcopate
application of council teachings
reform of liturgy
collegiality of bishops
idea of synodality
ecumenical movement
renewal of monastic life
Catholic movemens
Catholic associations
Opis:: Lata 1978-1989 to w Kościele katolickim w Polsce faza dojrzała recepcji Soboru Watykańskiego II. Do najważniejszych zjawisk mających wpływ na jej przebieg należały: przemiany polskiej religijności w latach osiemdziesiątych XX w.; nowy model relacji państwo-Kościół katolicki; społeczny wymiar trzech pielgrzymek Papieża-Polaka do Ojczyzny (1979-1983-1987); zmiany personalne i pokoleniowe w Episkopacie Polski. Ważną rolę odgrywała działalność specjalistycznych Komisji Episkopatu Polski, które nadawały całemu procesowi właściwe tempo i wyznaczały główne kierunki zmian. Aplikacja nauczania soborowego w teologii polskiej zaznaczyła swoją obecność w pracach: ks. Józefa Kudasiewicza (biblistyka), ks. Józefa Tischnera (katolicka nauka społeczna), ks. Adama Ludwika Szafrańskiego (eklezjologia), o. Stanisława Celestyna Napiórkowskiego OFMConv. (mariologia, ekumenizmu), ks. Wacława Hryniewicza OMI (ekumenizm), o. Jana Charytańskiego SJ (katechetyka), ks. Franciszka Blachnickiego (teologia pastoralna i liturgika), ks. Eugeniusza Werona SAC (teologia laikatu), biskupa Wilhelma Pluty (teologia pastoralna), ks. Franciszka Woronowskiego (teologia pastoralna) oraz ks. Tadeusza Dajczera (religioznawstwo i fenomenologia religii). Publikacja czterech tomów „Liturgii Godzin” oraz wydanie w 1986 r. „Mszału Rzymskiego dla Diecezji Polskich” stanowiły zwieńczenie odnowy liturgicznej. Z kolei ukazanie się krytycznego III wydania „Biblii Tysiąclecia” (1980 r.), było realizacją postulatów zgłaszanych już w drugiej połowie lat sześćdziesiątych XX w. Kolegialność biskupów znalazła w pełni odzwierciedlenie w przepisach nowego Statutu Konferencji Episkopatu Polski (1987 r.), a synodalność rozwijała się poprzez synody. W latach 1978-1989 trwały obrady jednego synodu prowincjonalnego i dziewięciu synodów diecezjalnych. Sporym osiągnięciem ruchu ekumenicznego było zainaugurowanie dwustronnych dialogów doktrynalnych (odnośnie ważności chrztu św. oraz małżeństw mieszanych). Przystosowana odnowa życia zakonnego w dekadzie lat osiemdziesiątych XX w. miała przede wszystkim wymiar jurydyczny związany z rewizją prawa zakonnego oraz przyjęciem nowych konstytucji. Aktywność świeckich zaowocowała rozwojem wcześniej działających ruchów i stowarzyszeń oraz narodzinami nowych. Dynamiczny wzrost był udziałem Drogi Neokatechumenalnej, Katolickiej Odnowy w Duchu Świętym, Ruchu Światło-Życie, Ruchu Rodzin Nazaretańskich oraz Wspólnot Życia Chrześcijańskiego.
The years 1978-1989 in the Catholic Church in Poland constitute a mature stage of the reception of the Second Vatican Council. Among the most important phenomena that influenced the process were: changes in Polish religious life in the 1980’s; new model of state-Church relationship, social aspect of the three pilgrimages of the Polish Pope to Poland (1979-1983-1987); personal and generational changes in Polish Episcopate. An important role was played by the activity of special Commissions of the Polish Episcopate, which gave the whole process an appropriate tempo and determined the main directions of changes. The application of council teachings in Polish theology could be found in the works of: Rev. Józef Kudasiewicz (Bible studies), Rev. Józef Tischner (Catholic Social Teaching), Rev. Adam Ludwik Szafrański (Ecclesiology), Fr. Stanisław Celestyn Napiórkowski OFMConv. (Mariology, Ecumenism), Rev. Wacław Hryniewicz OMI (Ecumenism), Fr. Jan Charytański SJ (Catechetics) Rev. Franciszek Blachnicki (Pastoral Theology and Liturgics), Rev. Eugeniusz Weron SAC (Theology of the Laity), Bishop Wilhelm Pluta (Pastoral Theology), Rev. Franciszek Woronowski (Pastoral Theology) and Rev. Tadeusz Dajczer (Religious Studies and Phenomenology of Religion). Publication of four volumes of Liturgy of Hours and Roman Missal for Polish Dioceses (1986) constituted the culmination of liturgical renewal. Publication of critical third edition of the Millennium Bible (1980) was the realization of the postulates set in the second half of the 1960’s. Collegiality of bishops was fully reflected in the regulations of the new Statute of Polish Episcopal Conference (1987), and the synodality developed through synods. In the years 1978-1989 there was one provincial synod assembly and nine diocesan synod assemblies. A considerable achievement of the ecumenical movement was the inauguration of bilateral doctrinal dialogues (about the validity of baptism and mixed marriages). The renewal of monastic life in the 1980’s was predominantly of juridical dimension connected with the revision of monastic law and adopting new constitutions. Activity of the laity resulted in the development of existing movements and associations and the creation of new ones. Neocatechumenal Way, Catholic Charismatic Renewal, Light-Life Movement, Families of Nazareth Movement and Christian Life Communities enjoyed a dynamic growth.
Źródło:: Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2018, 130; 263-323
0137-3218
2720-0590
Pojawia się w:: Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Początki odnowy posoborowej w Kosciele katolickim w Polsce (do 1972). Zarys wybranych problemów
The beginnings of post-council renewal in Roman Catholic Church in Poland (until 1972). An outline of chosen problems
Autorzy:: Białkowski, Michał
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/545192.pdf
Data publikacji:: 2017-12-31
Wydawca:: Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
Tematy:: Kościół katolicki
Sobór Watykański II
recepcja
posoborowa
kolegialności
synody duszpasterskie
ruchu ekumenicznego
reforma
świeccy
synodalność
Catholic Church in Poland
Vatican Council II
reception
post-council renewal of liturgy
collegiality
pastoral synods
ecumenical movement
projects of structural church reforms
promotion of laity in the Church
Opis:: Recepcja Soboru Watykańskiego II to jeden z najważniejszych, żywych procesów eklezjalnych zachodzących w Kościele katolickim począwszy od drugiej połowy lat sześćdziesiątych XX w. Analiza faktograficzna zjawiska pozwala na wyodrębnienie – w historii Kościoła w Polsce – trzech faz recepcji Vaticanum II. Są to kolejno: 1) faza wczesna (lata 1966-1978) z wyraźnie wyodrębnionymi dwoma podokresami: 1966-1972 oraz 1972-1978; 2) faza dojrzała (lata 1978-1989); 3) faza późna (lata 1989-1999). Niebagatelny wpływ na przebieg recepcji w Polsce, jej specyfikę, dynamikę oraz konkretne możliwości aplikacji nauczania w życie wspólnot kościelnych miały uwarunkowania związane z funkcjonowaniem Kościoła w warunkach państwa totalitarnego. W niniejszym artykule przedstawione zostały kolejno: uwarunkowania polityczno-systemowe; uwarunkowania prawno-kanoniczne; uwarunkowania społeczno-religijne. Jako instytucjonalne narzędzia recepcji Soboru Watykańskiego należy postrzegać należy powołane przez Konferencję Episkopatu Polski specjalne komisje, na czele z Komisją Soborową. Dla zobrazowania procesu recepcji Vaticanum II w Polsce – w pierwszej fazie obejmującej podokres lat 1966-1972 – dokonano wyboru kilku charakterystycznych obszarów odnowy posoborowej. Widocznym znakiem wprowadzania posoborowych zmian była odnowa liturgii i studiów biblijnych (zapoczątkowano nową edycję ksiąg liturgicznych w języku polskim oraz wydano nowe krytyczne tłumaczenie ksiąg Pisma św. – „Biblią Tysiąclecia”). Odnowa kolegialności i synodalności polegała na opracowaniu i wejściu w życie Statutu Konferencji Episkopatu Polski (1969 r.); umocnieniu i pogłębieniu charakteru duszpasterskiego instytucji synodów diecezjalnych oraz prowincjonalnych; przywróceniu Rad Kapłańskich. Wiele uczyniono również by nadać nowe, ożywcze impulsy ruchowi ekumenicznemu. Podjęto prace przygotowawcze w celu przeprowadzenia nowoczesnej odnowy struktur kościelnych (projekt opracowany przez zespół arcybiskupa Bolesława Kominka w 1967 r.). Ostatecznie urzeczywistnienie – tego istotnego wymiaru recepcji nauczania soborowego – nastąpiło częściowo poprzez postanowienia bulli Pawła VI „Episcoporum Poloniae coetus” z 1972 r. Sobór Watykański II przyniósł także zasadnicze zmiany w postrzeganiu roli świeckich w Kościele. Nastąpiła rewolucyjna zmiana paradygmatu udziału świeckich w życiu Kościoła (od obecności do zaangażowania). Na polskim gruncie prześledzono ją na przykładzie dwóch odmiennych formacyjnie ruchów katolickich (odgrywającego rolę prekursora idei soborowych środowiska ZNAK oraz stworzonego przez ks. Franciszka Blachnickiego Ruchu Światło-Życie). Przedstawione w ogólnym zarysie przykłady były pewnymi propozycjami i nie wyczerpały bogatych oraz różnorodnych doświadczeń recepcji Soboru Watykańskiego II w Kościele w Polsce.
The reception of II Vatican Council is one of the most important ecclesial processes occurring in the Catholic Church since the second half of the 1960’s. Factographic analysis of the process allows one to distinguish – in the history of the Church in Poland – three phases of reception of Vaticanum II. These are: 1) the early phase (1966-1978) with two clear stages: 1966-1972 and 1972-1978; 2) the mature phase (1978-1989); 3) the late phase (1989-1999). Conditions connected with the functioning of the Church in totalitarian state had a considerable influence on the reception of the Council in Poland, its specificity, dynamism as well as the actual possibilities of applying the teaching in the life of church communities. The present article presents respectively the political and systemic conditions; legal and canonic conditions; religious and social conditions. Special commissions headed by the Council Commission, set up by the Episcopal Conference of Poland, should be viewed as the institutional tools of the reception of the Vatican Council. To depict the process of the reception of Vaticanum II in Poland – in the first stage of the early phase (1966-1972) – a few characteristic areas of the post-council renewal have been chosen. A visible sign of introducing post-council changes was the renewal of the liturgy and biblical studies (a new edition of liturgical books in Polish was initiated and a new critical translation of the Holy Scripture published – the Millenium Bible). The renewal of collegiality and synodality consisted in drafting and putting into effect the Statute of the Episcopal Conference of Poland (1969); strengthening and deepening the pastoral character of the institution of diocesan and provincial synods; reinstating Presbyteral Councils. Much was done to give the ecumenical movement new reviving impulses. Preparations were made to conduct a modern renewal of church structures (project drafted by Archbishop Bolesław Kominek and his co-workers in 1967). Final accomplishment came partly through the resolutions of the bull of Paul VI Episcoporum Poloniae Coetus from 1972. Vatican Council II also brought considerable changes in the perception of the role of the laity in the Church. There was a revolutionary change of the paradigm of participation of laity in the life of the Church (from presence to involvement). In Poland it was followed through on the example of two formationally different Catholic movements (the precursory milieu of ZNAK and – the originated by Rev. Franciszek Blachnicki - Light-Life Movement). The general outline of examples does not exhaust the rich and diverse experience of the reception of Vatican Council II in the Polish Church.
Źródło:: Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2017, 128; 229-272
0137-3218
2720-0590
Pojawia się w:: Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Il Direttorio Omiletico. Presentazione e riflessioni
The Homiletic Directory. A Presentation and Critical Evaluation
Dyrektorium homiletyczne. Prezentacja i ocena
Autorzy:: Biscontin, Chino
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2037963.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Dyrektorium homiletyczne
interpretacja Pisma Świętego
słowo Boże
homilia
liturgia
lectio divina
Homiletic Directory
interpreting Sacred Scripture
the Word of God
homily
liturgy
Opis:: Artykuł składa sie z trzech części. W pierwszej autor przedstawia zawartość rzeczową Dyrektorium homiletycznego uwypuklając zasadnicze tematy teologiczne tego dokumentu, a w szczególności problem natury homilii oraz kryteriów poprawnej interpretacji Pisma Świętego. Kryteria te zostały zaczerpnięte z adhortacji Verbum Domini: interpretacja perykopy w jej kontekście biblijnym, uwzględnienie zasady hierarchii prawd wiary oraz wierność Tradycji. W drugiej części autor wydobywa pozytywne aspekty Dyrektorium: stwierdzenia na temat wagi i godności homilii, przypomnienie nauki Soboru na temat homilii jako aktu celebracji liturgicznej, wezwanie do wierności nauce Kościoła poprzez odniesienie do Katechizmu Kościoła katolickiego. Część trzecia artykułu podkreśla niektóre braki i ograniczenia Dyrektorium. Zdaniem autora chodzi tu o zbyt enigmatyczne uwzględnienie adresata homilii, o brak informacji na temat aspektów komunikacyjnych przepowiadania. W dokumencie nie znalazły się także nowatorskie inspiracje papieża Franciszka zawarte w adhortacji Evangelii gaudium. Zabrakło także głębszej recepcji wskazań natury historiozbawczej obecnych w soborowej Konstytucji Dei Verbum. Il Direttorio Omiletico. Presentazione e riflessioni L'articolo comprende tre parti. La prima descrive il contenuto del Direttorio Omiletico e ne delinea i temi teologici che fanno da trama al documento e in particolare la natura dell'omelia, i criteri per una corretta interpretazione delle Scritture. Dell'omelia viene sottolineata la sua natura di mediazione sacramentale dell'evento della Parola di Dio. I criteri di interpretazione delle Scritture vengono desunti da Verbum Domini: e la comprensione di ogni pericope nel contesto dell'intera Scrittura, l'applicazione del principio della gerarchia delle verità di fede e la fedeltà alla comprensione nella Tradizione. La seconda parte mette in risalto l'apporto positivo di questo Documento: una vigorosa affermazione dell'importanza e della dignità dell'omelia, la fedeltà al dettato conciliare della sua appartenenza alla celebrazione di cui è parte integrante, l'affermazione della fedeltà alla dottrina della Chiesa, mediante il rimando al Catechismo della Chiesa Cattolica. La terza parte intende segnalare alcuni limiti del Direttorio, e cioè una inadeguata attenzione ai destinatari dell'omelia e alle esigenze di una comunicazione efficace, la non incorporazione degli impulsi di novità contenuti nella Evangelii Gaudium, l'insufficiente recezione delle indicazioni storico-salvifiche della Dei Verbum.
The article is composed of three parts. In the first part, the author presents the subject contents of the Homiletic Directory while pointing out the essential theological topics contained in this document, and particularly the nature of the issues of a homily and the criteria for correctly interpreting Sacred Scripture. These criteria were taken from the exhortation Verbum Domini: interpreting a pericope in its biblical context, taking into account the principle of hierarchy of truths of the faith and faithfulness to Tradition. In the second part, the author derives the positive aspects of the Directory. This includes its statements on the topic of the homily's importance and dignity, reference to the Council's teachings on the topic of the homily as an action in the liturgical celebration and a call to being faithful to the Church's teachings by referring to the Catechism of the Catholic Church. The third part of the article stresses some breeches and limitations in the Directory. According to the author, here we are referring to a rather enigmatic account of the homily's audience and a lack of information on the topic of aspects of communication in delivering. The document does not contain the unique inspirations of Pope Francis included in his exhortation Evangelii Gaudium. There is also a lack of a deeper reception of the nature of the historical and salvific recommendations present in the Council's Constitution Dei Verbum.
Źródło:: Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 12; 5-21
2353-7272
Pojawia się w:: Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: caddîq wobec JHWH na przykładzie wybranych psalmów. Studium teologiczne
caddîq in Relation to Yahweh on the Grounds of Selected Psalms. The Theological Study
Autorzy:: Boboryk, Grzegorz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/494306.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie
Tematy:: sprawiedliwy
bezbożny
sanktuarium
świątynia
liturgia bramy
król
Tora
pomyślność
cierpienie
orientacja
dezorientacja
nowa orientacja
kres
koniec
chwała
righteous
wicked
sanctuary
temple
liturgy of the gate
king
Torah
prosperity
suffering
orientation
disorientation
new orientation
end
final outcome
glory
Opis:: Przedłożony artykuł jest studium teologicznym na temat postawy caDDîq wobec JHWH na przykładzie wybranych psalmów z Psałterza (Ps 15; 19B; 24; 73; 101; 119). Istotą qyDIc; jest to, że przestrzega przykazań. W ceremoniale „liturgii bramy” Izrael jest zapytywany o swoją sprawiedliwość (Ps 15 i 24), bo tylko sprawiedliwi mają przywilej przebywać na obszarze sanktuarium oraz oczekiwać na Jego zbawcze interwencje w czasie potrzeby. W stosunku do swego bliźniego, sprawiedliwy okazuje swoją wierność, która jest żywotnym elementem sprawiedliwości starotestamentowej. Król jako regent JHWH w swoim życiu prezentuje cechy człowieka sprawiedliwego (Ps 101). Na wzór JHWH wypędza sprzed swojego oblicza bezbożnych, stoi na straży prawidłowego przestrzegania „liturgii bramy”. Otacza się ludźmi sprawiedliwymi, których szanuje oraz broni przed ludźmi złymi. Człowiek sprawiedliwy nie ma nic wspólnego ze sposobem myślenia, mówienia, czynami oraz sposobem życia ludzi niegodziwych (Ps 1; 119). Tora JHWH jest jego największą miłością, obiektem ustawicznej refleksji. Psalm 119 wskazuje na żarliwość tego, który znajduje ustawiczną rozkosz w Jego Torze. Choć sprawiedliwy czasami oburza się i gniewa z powodu pomyślności bezbożnych, to jednak w JHWH znajduje odpowiedź na najbardziej newralgiczne pytania (Ps 73). Pokładanie ufności w JHWH, powierzanie swojej drogi boskiemu kierownictwu, oczekiwanie na Niego, pielęgnowanie bliskiej wspólnoty z Nim daje sprawiedliwemu wewnętrzną równowagę, otwiera oczy na wspaniałość Jego obecności oraz prowadzi do przezwyciężenia najbardziej trudnych kryzysów wiary. Bezbożni budują domy z kart, które ku ich przerażeniu burzy niespodziewany podmuch Bożego gniewu. Sprawiedliwi – pomimo cierpienia – w Nim doświadczają słodyczy Jego obecności oraz zostaną przyjęci do chwały.
The paper offers a theological study on the attitude of caDDîq toward Yahweh on the grounds of selected psalms (Pss 15; 19B; 24; 73; 101; 119) from The Book of Psalms. Keeping of commandments is the notae of caDDîq, the mark of the one who is allowed to enter the Yahweh’s sanctuary. In the ceremony of the «liturgy of the gate» the Israelites are interrogated about their righteousness (Pss 15 and 24), because only the righteous have privilege to sojourn in the holy place and to look forward to His saving intervention in their time of need. In relation to his neighbor, the righteous displays his commitment which is the vital part of the Old Testament view on righteousness. As the representative of Yahweh, in his life the king demonstrates features of a righteous person (Ps 101). Like God himself, the king expels from his life area the wicked and upholds the correct administration of «liturgy of the gate» in the state sanctuary. It is desirable to him to be surrounded by the righteous that He esteems and that He champions respect for their dignity and for their rights. The righteous have nothing in common with the way of thinking, talking, and living of the wicked (Pss 1; 119). The Torah of Yahweh is his biggest love and his object of continual reflection. Psalm 119 enunciates fervidness of those who find constant delight in His Torah. Although the righteous sometimes can express indignation and be angry at prosperity of the wicked, yet in Yahweh he can find the answer to the most pivotal questions (Ps 73). To trust in Yahweh, to commit his way to divine guidance, to look forward to Him, and to nurture intimate community with Him, all of these provide the righteous with inner balance, are opening his eyes on grandeur of Yahweh’s presence, and are leading him to overcoming the most difficult crises of his faith. The wicked build their houses with cards, which will be demolished by an unexpected blast of God’s wrath. Instead of their suffering the righteous experience in Yahweh nearness of His presence and certainty of being taken into glory in the future.
Źródło:: Rocznik Teologiczny; 2014, 56, 1; 5-26
0239-2550
Pojawia się w:: Rocznik Teologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "the liturgy" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język