Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "the last poem" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Inna Kamieńska. Od Białego rękopisu do wiersza ostatniego
    Different Kamieńska. From A White Manuscript to Kamieńska’s last poem
    Autorzy:
    Kruszewski, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/969775.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
    Tematy:
    corporeality
    the last poem
    poetic genesis
    Anna Kamieńska
    A White Manuscript
    cielesność
    wiersz ostatni
    geneza
    poetycka
    Biały rękopis
    Opis:
    The article discusses the origins of one of the most renown poetic volumes by Anna Kamieńska, A White Manuscript. Today, the history of this book can be reconstructed only partially, on the basis of two poetic notebooks from 1968–1970. Reading A White Manuscript in the context of those two manuscripts makes it possible to see the metamorphoses of particular poems (e.g. blurring of the tropes leading to cycles appearing inside the volume); it also allows us to discover that at the end of the 1960s there appeared in Kamieńska’s verses motifs that became important in her later poetry. It was while the poet was working on A White Manuscript that her fully original vision of corporeality emerged, together with a poetic image which received its defi nitive shape in Kamieńska’s last poem.
    Źródło:
    Wielogłos; 2012, 3, 13; 211-227
    2084-395X
    Pojawia się w:
    Wielogłos
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „W półsłowa” i „w półdźwięku”… O relacji Zygmunta Krasińskiego i Fryderyka Chopina
    “Without Words” and “on the Same Wavelength”. On the Relationship Between Zygmunt Krasiński and Frédéric Chopin
    Autorzy:
    Hoffmann-Piotrowska, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2038329.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-29
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Zygmunt Krasiński
    The Last Poem
    Frédéric Chopin
    Melody Op. 74 No. 9
    Chopin’s songs
    musical poetics
    Opis:
    The article presents the relationship between Frédéric Chopin and Zygmunt Krasiński both on the biographical level and in the relationship between the word and the sound that Krasiński often wrote about in his letters. A special expression of the dialogue between poetry and music described by the poet are Chopin’s compositions to the words of poets contemporary to him, which is especially true about the words of the motto from Krasiński’s poem Ostatni (The last poem). It is extraordinary in the context of Chopin’s songs as it is not only a musical illustration, but also a sophisticated interpretation of the text through music. The attempts to present poetic content through musical notation presented in the article lead to the conclusion about Chopin as a conscious recipient of a literary work who, like Krasiński, saw in the symbiosis of word and sound the possibility for expressing internal experience.
    Źródło:
    Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka; 2021, 40; 65-87
    1233-8680
    2450-4947
    Pojawia się w:
    Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    «Я не забуду своей колыбельной…» Петра Вегина: жанрологический анализ
    Autorzy:
    Иванюк, Борис
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2034832.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-23
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    русская поэзия ХХ века
    П. Вегин
    «поэтический памятник»
    «последнее стихотворение»
    валета
    визионерская поэзия
    20th-century Russian poetry
    Pyotr Vegin
    “poetic monument”
    “the last poem”
    valediction
    visionary poetry
    Opis:
    Текст П. Вегина «Я не забуду своей колыбельной…» соткан из разножанровых моти- вов. Его анализ убеждает в продолжении автором жанровой истории «последнего стихотворе- ния», валеты и визионерской поэзии и в полемическом отношении к горацианской традиции «поэтических памятников». В классических текстах, начиная с «Exegi monumentum…» Го- рация, риторических, открытых для публичного обсуждения и поэтического агона, по- смертная слава поэта сравнивается с сооружениями материальной памяти, умаляемыми для авторского самовозвеличения. «Памятник» П. Вегина – дендронический («тополь пи- рамидальный»), а его поэтический голос – тихий, безадресный и не ожидающий отклика. В сопоставлении же вегинского текста с пушкинским («Я памятник себе воздвиг неру- котворный…») очевидно опрощение романтического образа «лиры» («душа в заветной лире») как знака завещанного поэтическим потомкам творческого наследия, шире – как аллегории поэтической традиции. В отличие от преимущественно иронического переос- мысления этой традиции его современниками, П. Вегин ведет полемику с ней изнутри, с помощью метафорической пересемантизации ее стилевых формул, одновременно созда- вая свою оригинальную версию «поэтического памятника» с общей смысловой установ- кой не на бессмертие авторского наследия, а на индивидуальную реинкарнацию, на вос- крешение, исключающее смерть как таковую ценой собственной смерти поэта, ставшей событием стихотворного текста.
    Pyotr Vegin’s text “Ya ne zabudu svoyei kolybelnoi…” [‘I won’t forget my lullaby’] is weaved of multi-genre motives. Its analysis in the paper substantiates the conclusion that the writer continues the genre history of “the last poem”, valediction and visionary poetry, and that he adopts a polemical stance toward the Horatian tradition of “poetic monuments”. In classical texts, starting with Horace’s “Exegi monumentum...”, which are rhetorical and open to public discussion and part of a poetic agon, the poet’s posthumous fame is compared with artifacts of material memory that are being belittled for the sake of the author’s self-aggrandisement. Vegin’s “monument” is, by contrast, dendronic (a ‘Lombardy poplar’) and his poetic voice soft, addressless, and not expecting response. In juxtaposing Vegin’s text with Pushkin’s “Ya pamyatnik sebe vozdvig nerukotvornyi” (‘I’ve raised myself a monument not built by human hands’), what is evident is a lowering down of the romantic image of the lyre (Pushkin’s ‘my soul in the sacred lyre’) as the sign of the creative legacy bequeathed to the scions, or, in a broader sense, as an allegory of the poetic tradition. As distinguished from the mainly ironic revaluation of this tradition by Vegin’s contemporaries, his polemic with it is undertaken, as it were, from inside, by means of a metaphoric resemantisation of its stylistic formulas, while at the same time leads to creating Vegin’s individual version of a “poetic monument”. His is semantically oriented not on the immortality of the author’s artistic legacy but on an individual reincarnation, a resurrection that excludes death as such by dint of the poet’s carnal death, which has served as the event around which the poetic text is build.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2021, 14; 203-213
    1427-9681
    2353-4834
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies