Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "the language of politics" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-9 z 9
Tytuł:
Sposoby nobilitowania polityków w wybranych tekstach prasowych
The ways of ennobling politicians in selected newspaper texts
Autorzy:
Bryła, Władysława
Bryła-Cruz, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1044800.pdf
Data publikacji:
2018-01-29
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
ennoblement
interview
the language of politics
Opis:
The article deals with linguistic exponents of ennobling politicians in the press. The authors emphasize the coexistence of graphic elements (photos and colours) with verbal ones, i.e. lexis, grammatical categories and the following ways of argumentation: the legitimization of one’s own function, assuming the pose of dominance, steering a conversation and the functioning of the aureole effect.
Źródło:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Językoznawcza; 2017, 24, 2; 31-46
1233-8672
2450-4939
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Językoznawcza
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Celebritization of Polish politics, and the language of comments and Internet entries. Analysis of selected examples
Celebrytyzacja polskiej polityki i język komentarzy internetowych. Analiza na wybranych przykładach
Autorzy:
Scheffs, Łukasz
Sulikowska, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/616890.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
celebritization
brutalization
the language of politics
celebrytyzacja
brutalizacja
język polityki
Opis:
Artykuł traktuje o możliwych przejawach postępującego procesu celebrytyzacji polityki z uwzględnieniem języka komentarzy, jakie pojawiają się na plotkarskich portalach internetowych. Te ostatnie także stają się bowiem miejscem specyficznie rozumianej kreacji wizerunkowej osób/podmiotów związanych z polityką. Sam sposób tej kreacji sprowadza się do publikowania treści związanych raczej ze sferą prywatną lub półprywatną, a na pewno niemającą związku z aktywnością tych osób/podmiotów na arenie politycznej. Dodatkowo obserwować daje się także daleko posunięty proces wulgaryzacji i brutalizacji języka tych komentarzy, co również jest zjawiskiem specyficznym.
This article deals with the possible manifestations of the ongoing process of the celebritization of politics in the view of the language of comments that occur on gossip websites which, in fact, have become the places of the deliberate image-creation of people related to politics. The means of creation comes down to publishing content associated with the private or semi-private lives of people who are engaged in politics. In addition, we can also observe a far-reaching process of the vulgarization and brutalization of the language of comments and entries which is also a specific phenomenon.
Źródło:
Przegląd Politologiczny; 2017, 3; 61-74
1426-8876
Pojawia się w:
Przegląd Politologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
OD ‘NECESSITAS NON HABET LEGEM’ DO RACJI STANU. KILKA UWAG O REWOLUCJI W JĘZYKU POLITYKI W SZESNASTOWIECZNYCH WŁOSZECH
From ‘Necessitas non habet legem’ to ‘Raison d’Etat’: Some Remarks on the Revolution in the Language of Politics in 16th-Century Italy
Autorzy:
Sondel Cedarmas, Joanna Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2096441.pdf
Data publikacji:
2019-10-09
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Niccolò Machiavelli
język polityki
państwo
virtù
necessitas
racja stanu.
the language of politics
the state
raison d’état.
Opis:
Artykuł przedstawia wkład Niccolò Machiavellego w wykształcenie nowożytnej idei oraz języka polityki. Poprzez analizę kluczowych pojęć wprowadzonych do języka politycznego przez florenckiego myśliciela, autorka stara się udowodnić tezę, że chociaż wyrastał on ze średniowiecznej tradycji myśli politycznej, jednak opracowana przez niego idea państwa oraz racji stanu dały początek nowożytnej teorii państwa i prawa. W odróżnieniu od średniowiecznych teoretyków polityki, w myśli Machiavellego przetrwanie i rozwój państwa stały się najważniejszymi celami podejmowanych działań, a kluczowe dla tradycji klasycznej poję cie dobra wspólnego, zostało zastąpione przez pojęcie interesu państwa. Podobnie też podstawowym kryterium działań politycznych oraz oceny funkcjonowania państwa stała się już nie idea sprawiedliwości, harmonii czy dobrego życia, lecz skuteczność.
The article presents Niccolò Machiavelli’s contribution to the development of the modern concept and language of politics. I embark on an analysis of the key concepts Machiavelli brought into the language of politics to show that his view of the state and raison d’état gave rise to the modern theory of the state and law, even though he had been nurtured on the medieval tradition of political thought. Unlike the medieval theoreticians of politics, Machiavelli put special emphasis on the endurance and growth of the state, making them the primary objectives of political activity and replacing the common good – the concept which was the cornerstone of the classical tradition – with the concept of raison d’état. For him the basic criterion for the assessment of political action and the way the state worked was no longer the concept of justice, harmony or the good life, but effectiveness.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2019, 19, 3; 7-30
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Słowa w natarciu. Metaforyka militarna w dyskursie politycznym
Autorzy:
Pacuła, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/643380.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
language of the politics
metaphor
military vocabulary
Opis:
This article looks at the language of politics. The author shows the military lexis which ish journalistic texts and statements of very politicians. According to the author this vocabulary used in the contemporary political discourse. He claims that this vocabulary carries a specific vision of the world: it metaphorically presents the policy as the war, political activists as members of the army, practicing the politics as the implementation of war strategies.
Źródło:
Zeszyty Prasoznawcze; 2012, 55, 3; 35-62
0555-0025
2084-3836
Pojawia się w:
Zeszyty Prasoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Język prawicy międzywojennej – żywa tradycja czy zapomniana historia?
The language of the interwar-right – the lively tradition or unremembered history?
Autorzy:
Polkowska, Laura
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/34655790.pdf
Data publikacji:
2014-10-01
Wydawca:
Akademia Humanistyczno-Ekonomiczna w Łodzi
Tematy:
język polityki
język międzywojennej prawicy
język agresji
the language of the politics
the language of the interwar-right
the language of the aggression
Opis:
W artykule dokonano porównania języka używanego przez prawicę w okresie międzywojennym podczas obrad parlamentarnych oraz współcześnie. Autorka zauważa, że język przedwojennej prawicy w oficjalnej komunikacji podczas obrad Sejmu nie był nadmiernie agresywny. W tym języku uwidacznia się postrzeganie polityków reprezentujących inne stanowisko jako przeciwników politycznych, których należy pokonać, a nie jako wrogów, których należy bezwzględnie zniszczyć. Współczesne zachowania językowe charakteryzujące się agresją, szczególnie te skierowane przeciwko konkurentom politycznym, są bardzo często spotykane w sali parlamentarnej i przypominają te obecne podczas demonstracji ulicznych czy wieców. Do eksponowania, a jednocześnie popularyzacji języka agresji w dużej mierze przyczyniają się coraz bardziej wyspecjalizowane i zróżnicowane media.
In the article one made the comparison the language used through the interwar-right during parliamentary deliberations in a modern manner and within a period of interwar. The authoress notices that the language of the pre-war right in the official communication during deliberations of Seym was not excessively aggressive. In this language comes to light the perception of politicians who represent other position as political opponents whom one ought to overcome, and not as enemies whom one ought ruthlessly to destroy. In a modern manner lingual aggressive behaviours, especially these directed against political competitors are very often met on the parliamentary hall and remind these which are present during street demonstrations or meeting-meetings. To the exposure, but simultaneously popularizations of the language of the aggression in the large measure contribute more and more specialized and various media.
Źródło:
Językoznawstwo; 2014, 8; 75-88
1897-0389
2391-5137
Pojawia się w:
Językoznawstwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Orwell się nie mylił. Metafory, polityka i politologia raz jeszcze
Orwell was right: Metaphors, politics and political science revisited
Autorzy:
Kostecki, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030271.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Akademia Finansów i Biznesu Vistula
Tematy:
George Orwell
język polityki
metakategorie
działania polityczne
wielkie metafory
the language of politics
metacategories
political actions
great metaphors
Opis:
Badanie przyczyn, dla których politycy przejawiają skłonności do ubarwiania opisu rzeczywistości i próby uporządkowania dorobku śledzących tę działalność badaczy to domena wciąż daleka od wyeksploatowania, choć liczne wątki stale się w niej powtarzają. Obserwacje i rady zawarte w eseju George’a Orwella Polityce and the English Language [Polityka i język angielski] z 1946 r. stają się coraz bardziej aktualne. W analizach należy jednak odróżniać „metaforę” jako metakategorię określonej dziedziny wiedzy od metafor w postaci konstrukcji „społeczeństwo jako”. Podążając za potrójną logiką współczesnej polityki: władzy, zysku i tożsamości i wzorując się na głęboko już osadzonym pojęciu „anarchofilii” należałoby ukuć trzy „wielkie metafory” i włączyć je do dzisiejszej nauki o polityce: powerfilia – dla opisu dążenia do władzy; profitofilia – dla opisu pogoni za zyskiem; wspólnotofilia – dla opisu radykalnej walki o tożsamość.
Studying why politicians show a tendency to colour the description of reality and try to organize the achievements of researchers following this activity is a domain that is still far from being exploited. However, numerous threads are repeated continuously in it. The observations and advice contained in George Orwell’s 1946 essay Politics and the English Language are becoming more relevant nowadays. In the analysis, however, it is necessary to distinguish “metaphor” as a meta category of a specific field of knowledge from metaphors in the form of the construction “society as”. Following the threefold logic of contemporary politics: power, profit and identity, and modelling on the already deeply rooted notion of “anarchophilia”, three “great metaphors” should be forged and included in today’s science of politics: powerphilia – to describe the pursuit of power; profitophilia – to describe the purpose of profit; communityphilia – to describe a radical struggle for identity.
Źródło:
Społeczeństwo i Polityka; 2020, 4(65); 147-160
1733-8050
Pojawia się w:
Społeczeństwo i Polityka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Deprecjacja kobiet w uwarunkowanych stereotypowo wypowiedziach mężczyzn w polskich dyskursach politycznych w latach 2016–2017
Methodology of Political Science. The case of Eurasianism
Autorzy:
Osiński, Sebastian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1912322.pdf
Data publikacji:
2021-03-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
political discourse
the language of politics
linguistic and communicative strategies
stereotype
depreciation of opponent
dyskurs polityczny
język polityki
strategie komunikacyjno-językowe
stereotyp
deprecjacja oponenta
Opis:
Celem artykułu jest przeanalizowanie językowych sposobów jawnej deprecjacji kobiet przez polskich polityków i publicystów w kontekście wypowiedzi wymierzonych przeciwko zaostrzeniu przepisów o aborcji. Osoby sprzeciwiające się zmianom w tej ustawie zdecydowały się na organizację manifestacji ulicznych, nazwanych „czarnymi protestami”. Zdecydowaną większość manifestantów stanowiły kobiety. Seksualność człowieka postrzegana jest między innymi przez pryzmat kultury, w której stereotyp odgrywa dominującą rolę. W polskim dyskursie publicznym kobieta jest obrazowana przede wszystkim w oparciu o dwa stereotypy: matki i feministki. Stały się one podstawą metodologicznej konstrukcji tego artykułu. Analizie zostały poddane wypowiedzi odnoszące się do wartościowania poglądów i postaw kobiet biorących udział w akcjach protestacyjnych. Z badanych tekstów wynika, iż w dyskursie politycznym coraz trudniej o zachowania oparte na normach obowiązującej dotychczas grzeczności językowej. Batalia pomiędzy mężczyznami a kobietami nie zawsze odbywa się z zachowaniem zasad kultury i wzajemnego szacunku. Choć wydaje się, że dostęp do powszechnego udziału polskich kobiet w przestrzeni politycznej został otwarty, to przytoczone przykłady pokazują, że w rozumieniu wielu parlamentarzystów polityka to wciąż „męska sprawa”: podstawowe ustalenia zapadają pomiędzy mężczyznami, tylko oni wiedzą, co jest ważne. Stereotypowo mężczyźni są racjonalni, kobiety natomiast kierują się głównie emocjami. W ostatnich latach można jednak zauważyć, iż mężczyźni dyskredytują kobiety za pomocą technik, które wcześniej przypisywano głównie kobietom, gdyż to cecha „słabego” (słaby broni się emocjonalnie). Świadczy o tym choćby silna wulgaryzacja języka przytoczonych w niniejszym artykule wypowiedzi polityków-mężczyzn.
My intention in this article was to show lexical and apparent techniques of women depreciation by Polish politicians and journalists in the context of the statements against tightening the abortion law. People resisting changes in this act decided to organize street demonstrations in Poland, called “black protests”. A significant amount of the protestators were women. A human sexuality is perceived in the context of culture where stereotype plays a vital role. In Polish public discourse a woman look is based on two stereotypes: “mother” and “feminist”. They were methodological basis of this article construction. It is becoming increasingly difficult to find in a political discourse attitudes based on courtesy. This battle between men and women not always happens in accordance with good manners and respect. Although it looks as access to common women contribution in public life has been opened, mentioned statements show that – in many politician’s opinions – politics is still “male business”. Stereotypically, men are rational and women are very emotional. But in recent years we may notice that men discredit women by techniques which formerly attributed to women, because it is the main feature of “weak people” (a weak human defends oneself emotionally). This is revealed for instance by the vulgarization of political language (especially male politician’s statements which were quoted in this article).
Źródło:
Przegląd Politologiczny; 2021, 1; 39-57
1426-8876
Pojawia się w:
Przegląd Politologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Po ojczyźnie-polszczyźnie z różdżką chodzę… Poezja a magia
PO OJCZYŹNIE-POLSZCZYŹNIE Z RÓŻDŻKĄ CHODZĘ (‘I WALK THROUGH THE HOMELAND OF THE POLISH LANGUGE WITH A MAGIO WAND’). POETRY AND MAGIO
Autorzy:
Pajdzińska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/611372.pdf
Data publikacji:
2001
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
poetry vis-à-vis magic
advertising
the language of politics
linguistic manipulation
creating the image of the world
poezja a magia
reklama
język polityki
manipulacja językowa
kreowanie obrazu świata
Opis:
Szkic stanowi próbę wyróżnienia modelowych sytuacji wiązania poezji z magią. Za najprostszy przypadek należy uznać obecność w utworze mniej lub bardziej czytelnych odwołań do praktyk magicznych. W bardziej skomplikowanych przypadkach tym, co pozwala na zestawienie tak różnych sfer aktywności człowieka, jest szczególna ranga słowa, jaką ma ono i w kulturze magicznej, i w twórczości poetyckiej, wiara w siłę sprawczą słowa, w jego zdolność powodowania zmian w otaczającym świecie. Konsekwencją takiego myślenia o poezji jest przypisywanie jej twórcom, niczym czarodziejom czy czarnoksiężnikom, zdolności i intencji, jakich nie mają przeciętni ludzie. Obiektem poetyckich „działań magicznych” może być: słowo, świat przedstawiony w utworze, odbiorca. Elementy te są ściśle ze sobą związane, dlatego też się zdarza, że na wszystkie jednocześnie lub na dwa z nich nakierowane są działania poety. Wymienione sytuacje zostały dokładniej omówione i zilustrowane przykładami z literatury polskiej. Zwrócono również uwagę na rolę poezji w demaskowaniu praktyk quasi-magicznych, stosowanych przez polityków, propagandzistów, twórców reklam i innych, którzy dążyli i dążą do narzucenia odbiorcom pożądanych przez siebie wizji świata.
An attempt is made to identify model situations of connecting poetry to magic. The most straightforward case is when a text features more or less conspicuous references to magical practice. In more complex cases, what makes it possible to juxtapose these very different spheres of human activity is a peculiar status of a word in both magic and poetry: it is believed to be causing events and effecting changes in the world. As a consequence, certain abilities and intentions are attributed to poets, as if to wizards or sorcerers, which would never be attributed to ordinary people. The object of a people’s ‘magic activity’ may be a word, the world presented in a given poem, or the recipient. These elements are strictly connected with one another, therefore it is sometimes the case that the poet’s actions are directed to two or to all of them. The article offers a more detailed discussion of the situations mentioned above. They are also illustrated with examples from Polish poetry. Furthermore, attention is paid to the role of poetry in de-camouflaging quasi-magical practices employed by politicians, propagandists, advertisers and others who attempt to impose a particular worldview on the recipients.
Źródło:
Etnolingwistyka. Problemy Języka i Kultury; 2001, 13; 15-26
0860-8032
Pojawia się w:
Etnolingwistyka. Problemy Języka i Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
My naród – czyli kto? Kategoria my – oni w przemówieniach Jarosława Kaczyńskiego z okazji rocznic smoleńskich
We the People – who is it? Category we – they in the speeches of Jaroslaw Kaczynski on the occasion of Smoleńsk anniversary
Autorzy:
Kępka, Izabela
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31339554.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Gdański. Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego
Tematy:
język polityki
propaganda
relacje nadawczo-odbiorcze
aksjologia
językowa kreacja narodu
language of politics
transnational relations
axiology
linguistic creation of the nation
Opis:
Przedmiotem artykułu jest pokazanie roli, jaką pełni w przemówieniach Jarosława Kaczyńskiego (czyli tekstach politycznych o charakterze perswazyjnym) kategoria osoby w wykreowaniu obrazu narodu polskiego po katastrofie smoleńskiej. Kaczyński stosuje formę my dla określenia wspólnoty, którą tworzy ta część narodu, która myśli tak samo jak on. Forma oni ma w wystąpieniach Kaczyńskiego trzy zastosowania: określa tych, którzy zginęli w katastrofie, nazywa ludzi, którzy są zwolennikami J. Kaczyńskiego, prowadzą śledztwo dotyczące katastrofy, zbierają pieniądze na pomniki itp. Trzecią grupę oni prezentują przeciwnicy polityczni. Kaczyński stosuje wreszcie formy bezosobowe. Określają one wroga politycznego, pokazują jego szczególnie niegodziwe działania. Tym największym wrogiem jest polski rząd z premierem Donaldem Tuskiem.
The matter of this article is to show the role of the category of a person in the creation of the image of the Polish society after the Smoleńsk catastrophe in J. Kaczyński’s speeches. Kaczyński uses the form ‘us’ to specify the community of people that think in the way he thinks. The form ‘they’ has in his speeches three tasks: it specifies people who died in the catastrophe, it specifies the group of people who support Kaczyński and collect money for sculptures etc. The third group is presented by his political enemies. Kaczyński uses also impersonal forms. The specify the political enemies and show their bad actions. The biggest enemy is the Polish government with Donald Tusk.
Źródło:
Media Biznes Kultura; 2017, 1(2); 119-129
2451-1986
2544-2554
Pojawia się w:
Media Biznes Kultura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-9 z 9

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies