Temat: the foreign policy - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Polityka zagraniczna Federacji Rosyjskiej jako źródło zagrożeń dla krajów bałtyckich i wpływ tych zagrożeń na bezpieczeństwo Polski
The foreign policy of the Russian Federation as a source of threats to the Baltic states and their impact on the security of Poland
Autorzy:: Jagusiak, Klaudia
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2196178.pdf
Data publikacji:: 2023-05-24
Wydawca:: Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego
Tematy:: polityka zagraniczna Federacji Rosyjskiej
bezpieczeństwo państw bałtyckich
bezpieczeństwo Polski
Europa Środkowo-Wschodnia
foreign policy of the Russian Federation
security of the Baltic states
security of Poland
Central and Eastern Europe
Opis:: Imperialna polityka zagraniczna Federacji Rosyjskiej spowodowała poważne zmiany w architekturze bezpieczeństwa Europy Środkowo-Wschodniej. W artykule zostały przytoczone wyniki badań zrealizowanych w latach 2019-2020 metodą sondażu diagnostycznego za pomocą techniki wywiadu eksperckiego. Wzięło w nich udział 11 ekspertów w dziedzinie bezpieczeństwa i obronności. Przedmiotem badań były zagrożenia generowane przez Rosję w związku z jej ekspansywną polityką zagraniczną wobec Ukrainy i państw bałtyckich, a także ich wpływ na bezpieczeństwo Polski w perspektywie strategicznej. Na podstawie wyników tych badań oraz analizy literatury zostały opracowane trzy scenariusze (destabilizacyjny, poszerzania strefy wpływów i izolacyjny) dotyczące możliwych działań podejmowanych przez Federację Rosyjską w Polsce i wobec Polski.
The imperial foreign policy of the Russian Federation has led to extensive changes in the security architecture of Central and Eastern Europe. In the article the results of studies were cited. Studies were carried out in the years 2019-2020, by the method of a diagnostic survey using the technique of expert interview. Eleven experts in the field of security and defense participated in the research. The threats generated by Russia in connection with its expansive foreign policy towards Ukraine and Baltic states and their impact on the security of Poland were the subject of the research. On the basis of the results of these studies and literature review, three scenarios were developed (destabilizing, expanding the sphere of influence and isolation) which concern possible actions taken by the Russian Federation in Poland and towards Poland.
Źródło:: Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego; 2023, 15, 28; 207-232
2080-1335
2720-0841
Pojawia się w:: Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Polska Marynarka Wojenna w działaniach dyplomatycznych na rzecz budowania bezpieczeństwa morskiego państwa w okresie międzywojennym
The Polish Navy in diplomatic activities aimed at building the maritime security of the state in the interwar period
Autorzy:: Będźmirowski, Jerzy
Nawrot, Dariusz
Ziętarski, Mateusz
Kufel, Jakub
Gac, Miłosz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/32304204.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Fundacja PSC
Tematy:: Polish Navy
maritime security of a state
polish foreign policy between the years of 1919 and 1939
political cum military situation of Poland in the interwar period
Opis:: The purpose of the article is to present the diplomatic activity of representatives of the Polish Navy, aimed at creating solid political and military foundations for the foundation, which was the maritime security of the state. Poland found itself in a new reality, becoming a coastal state. It had a maritime border and the company of states that were not satisfied with such a state, namely: the Weimar Republic and Bolshevik Russia. In addition to these countries, new countries have emerged in the Baltic Sea basin, such as Poland, Lithuania, Latvia, Estonia, and Finland. One cannot ignore the eternal Baltic States, i.e., Denmark and Sweden. Poland decided that its foreign policy in the Baltic Sea basin should be based on good neighborly relations with countries that, like it, have regained their independence, as well as with Denmark and Sweden. Today, from the perspective of several decades, it can be said that this task was difficult to implement. This was influenced by many factors, which will be presented in the article. Unfortunately, one of them, independent of the Polish side, were the provisions of the Treaty of Versailles, which were not able to prevent the revival of German power and the revolutionary Soviet Union. The Versailles order achieved neither legitimacy nor a balance of power. A key role in the foreign policy of coastal states is played by the navy, which is its most important component. The Navy is the only branch of the armed forces of a country that, through the sovereignty of the decks and their immunity, has a much greater diplomatic „potential” than the land forces or the air force. Therefore, representatives of the navy are participants in universally understood diplomacy and function as naval attachés. It is they who are responsible for maintaining „maritime” relations between the states with which international relations are maintained. It is they who prepare the visits of warships in a given country and take care of their proper setting. It was, it is, and it will be. Poland began to fit into this mechanism practically from the establishment of the Polish Navy and continues to this day. The presented article focuses on the diplomatic missions of PMI officers in the interwar period.
Źródło:: Alcumena. Pismo Interdyscyplinarne; 2023, 3(15); 157-178
2719-9851
Pojawia się w:: Alcumena. Pismo Interdyscyplinarne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Reakcje dyplomacji polskiej na wybuch wojny w Chinach (lipiec–grudzień 1937 r.)
Reactions of Polish Diplomacy to the Outbreak of War in China (July–December 1937)
Autorzy:: Deszczyński, Marek Piotr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/33915383.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: 1937
The Second Polish Republic
China
Japan
foreign policy
The Second World War
Józef Beck
Jan Szembek
Tadeusz Romer
Jerzy Barthel de Weydenthal
Tytus Komarnicki
II Rzeczpospolita
Chiny
Japonia
polityka zagraniczna
II wojna światowa
Opis:: Artykuł, oparty na archiwaliach, źródłach drukowanych i literaturze przedmiotu, przedstawia zazwyczaj pomijany w piśmiennictwie problem stosunku Rzeczypospolitej Polskiej do konfliktu, jaki rozpoczął II wojnę światową w Azji. Opracowanie dotyczy fazy początkowej wojny chińsko-japońskiej, od tzw. incydentu przy moście Marco Polo, po zdobycie przez Japończyków Szanghaju i Nankinu. Ministerstwo Spraw Zagranicznych RP zajęło wobec wydarzeń na wschodnim krańcu Eurazji stanowisko zasadniczo neutralne, choć w praktyce bliższe Japonii. Wynikało to z chęci utrzymywania dobrych stosunków z partnerem stanowiącym dla Polski od lat istotną wartość w polityce wobec Związku Sowieckiego.
The article, based on archival materials, printed sources and literature, presents the question of the attitude of the Republic of Poland to the conflict that started The Second World War in Asia, which has been rather omitted so far in the analyses. The presented study concerns the initial phase of the Sino-Japanese war, since the so-called the Marco Polo Bridge incident, till the seizure of Shanghai and Nanjing by the Japanese army. The Ministry of Foreign Affairs of the Republic of Poland was generally neutral towards the events at the eastern brink of Eurasia, although in practice that position was closer to Japan. This was due to the willingness to maintain good relations with a partner who for many years had a big value for Poland in its policy towards the Soviet Union.
Źródło:: Res Historica; 2023, 56; 655-689
2082-6060
Pojawia się w:: Res Historica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Wojna o pamięć czy propaganda: Polityka historyczna jako przedmiot stosunków polsko-rosyjskich
The Memory War or propaganda: Historical politics as an object of Polish-Russian relations
La guerre des mémoires ou la propagande: La politique historique comme objet des relations russo-polonaises
Autorzy:: Kiera, Jacek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/28407556.pdf
Data publikacji:: 2023-06-30
Wydawca:: Collegium Witelona Uczelnia Państwowa
Tematy:: polityka historyczna
propaganda
rosyjska wojna informacyjna
polityka zagraniczna Federacji Rosyjskiej wobec Polski
stosunki polsko-rosyjskie
historical policy
information warfare
Polish-Russian relations
foreign policy of the Russian Federation
politique historique
propagande
guerre de l’information russe
relations russo-polonaises
politique étrangère de la Fédération de Russie à l’égard de la Pologne
Opis:: Pojęcie propagandy historycznej łączy w sobie elementy terminów propaganda i polityka historyczna. Propaganda jest systematycznym wysiłkiem sprowadzającym się do kształtowania opinii społecznej w celu wpływania na jej postawy wobec określonej idei lub grupy. Z kolei polityka historyczna łączy wydarzenia z przeszłości z celami politycznymi, starając się wpłynąć na percepcję historii. Polityka historyczna jest więc interpretacją przeszłości w celach politycznych, niedążącą do obiektywizmu czy prawdy historycznej. Pozostaje częścią działań wielu państw, w tym Federacji Rosyjskiej w ramach prowadzonej przez Kreml wojny informacyjnej. Wojna informacyjna nie posiada jednej powszechnie akceptowanej definicji, będąc interpretowana różnie przez badaczy w Rosji oraz na Zachodzie. Zachodnie definicje skupiają się na militarnym, strategicznym, operacyjnym i taktycznym wykorzystaniu informacji, podczas gdy Rosja traktuje wojnę informacyjną jako wszechstronną kampanię wywierania wpływu, nieograniczoną tylko do czasu wojny. Rosyjska strategia skupia się więc na dezorientacji i paraliżu przeciwnika w znaczeniu sensu largo, w przeciwieństwie do zachodniego modelu opartego na przekonywaniu do danych treści. Rosyjskie działania w obszarze informacyjnym, takie jak rozpowszechnianie dezinformacji za pomocą różnych mediów, mają na celu realizację konkretnych interesów politycznych, często poprzez fałszowanie historii i manipulowanie opinią publiczną. Historia w stosunkach polsko-rosyjskich jest jednym z kluczowych problemów. Rosyjska perspektywa skupia się na takich kwestiach jak brak wdzięczności Polski za wyzwolenie przez Armię Czerwoną oraz ważnych wydarzeniach historycznych, takich jak wojna polsko-bolszewicka. W relacjach bilateralnych zarysowuje się również spór dotyczący II wojny światowej, w którym Rosja dąży do minimalizacji odpowiedzialności Związku Radzieckiego za wybuch wojny i podkreślania swojej roli jako wyzwoliciela Europy. Jednocześnie lansowana jest teza o kluczowej roli Polski jako państwa odpowiedzialnego za rozpoczęcie konfliktu. Kreml prowadzi politykę historyczną w wymiarze międzynarodowym, kształtując w tym kontekście negatywny obraz Polski. Działania te mają na celu ideologiczną konsolidację społeczeństwa rosyjskiego oraz wzmacnianie pozycji międzynarodowej Rosji.
The objective of this article is to identify the determinants, nature and implications of historical policy as a foreign policy tool of the Russian Federation. Furthermore, it is to understand the role of historical propaganda as an instrument of Russia’s foreign policy towards Poland and to identify its impact on bilateral relations. According to the adopted research hypothesis, Russia uses historical events to realise its interests towards Poland, which boils down to controlling the historical narrative on a global scale, affirming the role of the superpower as the victor of World War II and shaping national identity. The article uses the method of content analysis and political discourse analysis to understand and show how historical propaganda is created, disseminated and how it affects Polish-Russian relations. The study was based on an analysis of source materials, including media messages, official statements by politicians and academic publications.
Le terme de propagande historique combine des éléments des termes propagande et politique historique. La propagande est un effort systématique de formation de l’opinion publique, dans le but d’influencer les attitudes du public à l’égard d’une idée ou d’un groupe particulier. La politique historique, quant à elle, associe des événements passés à des objectifs politiques dans le but d’influencer la perception de l’histoire. La politique historique est donc une interprétation du passé à des fins politiques, sans viser l’objectivité ou la vérité historique. Elle fait toujours partie des activités de nombreux états, dont la Fédération de Russie, dans le cadre de la guerre de l’information menée par le Kremlin. La guerre de l’information n’a pas de définition unique et universellement acceptée, étant interprétée différemment par les chercheurs russes et occidentaux. Les définitions occidentales se concentrent sur l’utilisation militaire, stratégique, opérationnelle et tactique de l’information, tandis que la Russie considère la guerre de l’information comme une campagne d’influence globale, qui ne se limite pas à la période de guerre. La stratégie russe se concentre donc sur la confusion et la paralysie de l’adversaire au sens large, par opposition au modèle occidental fondé sur la persuasion d’un contenu donné. Les activités russes dans le domaine de l’information, telles que la diffusion de la désinformation par le biais de divers médias, visent à poursuivre des intérêts politiques spécifiques, souvent en falsifiant l’histoire et en manipulant l’opinion publique. L’histoire dans les relations russo-polonaises est l’une des questions clés. Le point de vue russe se concentre sur des sujets tels que le manque de gratitude de la Pologne pour la libération par l’Armée rouge et des événements historiques importants tels que la guerre polono-bolchévique. Les relations bilatérales sont également marquées par un différend sur la Seconde Guerre mondiale, dans lequel la Russie cherche à minimiser la responsabilité soviétique dans le déclenchement de la guerre et à mettre l’accent sur son rôle de libérateur de l’Europe. Dans le même temps, la thèse du rôle clé de la Pologne en tant qu’État responsable du déclenchement du conflit est mise en avant. Le Kremlin poursuit une politique historique internationale, façonnant une image négative de la Pologne dans ce contexte. Ces actions visent à consolider idéologiquement la société russe et à renforcer la position internationale de la Russie.
Źródło:: Zeszyty Naukowe Collegium Witelona; 2023, 2, 47; 65-80
2956-302X
2956-3208
Pojawia się w:: Zeszyty Naukowe Collegium Witelona
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Культурна дипломатія як інструмент сприяння розвитку відносин між Україною та Румунією в культурно-гуманітарній сфері
Dyplomacja kulturalna jako narzędzie promocji rozwoju stosunków Ukrainy i Rumunii w sferze kulturalnej i humanitarnej
Autorzy:: Melnychuk, Liubov
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/31343700.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: cultural diplomacy
cultural communication
foreign policy of the state
Cultural and Information Centеr
Ukraine
Romania
dyplomacja kulturalna
komunikacja kulturalna
polityka zagraniczna państwa
Centrum Kulturalno-Informacyjne
Ukraina
Rumunia
культурна дипломатія
культурна комунікація
зовнішня політика держави
Культурно-інформаційний центр
Україна
Румунія
Opis:: В статті аналізується культурна дипломатія як інструмент зовнішньої політики сучасної держави. Визначено сутнісні характеристики та особливості культурної дипломатії. Характеризується її місце та значення у зовнішній політиці держави. Висвітлено особливості розвитку міжнародної культурної комунікації України. Розкрито особливості культурної взаємодії України з Румунією. Зазначено, що культурно-інформаційний центр у складі Посольства України в Румунії є одним з осередків співпраці України та Румунії в культурно-гуманітарній сфері. За роки роботи центру його діяльність спрямовувалася на зміцнення двосторонніх відносин між Україною та Румунією, поглиблення співпраці у культурній, гуманітарній, інформаційній сферах; поширення в Румунії інформації про Україну, її історію і культуру, туристичні можливості і привабливість; зміцнення зв’язків з українською меншиною, сприяння задоволенню її національно-культурних потреб.
In the article cultural diplomacy is analysed as an instrument of foreign policy of the modern state. The essence and features of cultural diplomacy are defined. It is characterized its place and importance in the foreign policy of the state. Specificities of the development of international cultural communication in modern Ukraine are highlighted. The peculiarities of cultural interaction between Ukraine and Romania are described. It is noted that the cultural and information centеr within the Embassy of Ukraine in Romania is one of the centеrs of cooperation between Ukraine and Romania in the cultural and humanitarian sphere. Over the years of the centеr’s work, its activities have been aimed at strengthening bilateral relations between Ukraine and Romania, deepening mutual cooperation in the cultural, humanitarian and informational spheres. The centеr promotes spreading of information in Romania about Ukraine, its history and culture, tourist opportunities and attractiveness, strengthening ties with the Ukrainian minority, helping to satisfy its national and cultural needs.
W artykule podjęto analizę dyplomacji kulturalnej jako instrumentu polityki zagranicznej współczesnego państwa. Określono istotę i cechy dyplomacji kulturalnej. Scharakteryzowano jego miejsce i znaczenie w polityce zagranicznej państwa. Podkreślono specyfikę rozwoju międzynarodowej komunikacji kulturalnej we współczesnej Ukrainie. Opisano specyfikę interakcji kulturowych pomiędzy Ukrainą i Rumunią. Należy zauważyć, że centrum kulturalno-informacyjne Ambasady Ukrainy w Rumunii jest jednym z ośrodków współpracy Ukrainy i Rumunii w sferze kulturalnej i humanitarnej. Przez lata działalności centrum jego działania miały na celu wzmocnienie dwustronnych relacji między Ukrainą a Rumunią, pogłębienie wzajemnej współpracy w sferze kulturalnej, humanitarnej i informacyjnej. Centrum promuje rozpowszechnianie w Rumunii informacji o Ukrainie, jej historii i kulturze, możliwościach i atrakcyjności turystycznej, wzmacnianie więzi z mniejszością ukraińską, pomagając w zaspokajaniu jej potrzeb narodowych i kulturalnych.
Źródło:: Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2023, 9, 1; 139-160
2450-4866
Pojawia się w:: Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Condamnées à s’allier. La Pologne et la France à la fin de la Grande Guerre et dans l’immédiat après-guerre (1917–1921)
Condemned to be allies. Poland and France at the end of the Great War and in the immediate post-war period (1917–1921)
Autorzy:: Gmurczyk-Wrońska, Małgorzata
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2216281.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:: Polish foreign policy (1918–1939)
World War I
Treaty of Versailles
France
Polish political thought
Polish National Committee (1917–1919)
Polish-French Alliance 1921
diplomacy of the Second Polish Republic
polska polityka zagraniczna (1918–1939)
I wojna światowa
traktat wersalski
Francja
polska myśl polityczna
Komitet Narodowy Polski (1917–1919)
sojusz polsko-francuski 1921
dyplomacja II Rzeczypospolitej
Politique étrangère polonaise (1918–1939)
Première Guerre mondiale
Traité de Versailles
pensée politique polonaise
Comité national polonais (1917–1919)
alliance franco-polonaise 1921
diplomatie de la Deuxième République (Pologne)
Opis:: Roman Dmowski et son camp, dont Erazm Piltz, ont utilisé l’évolution de la politique étrangère française et présence du Comité national polonais à Paris pour faire pression sur le gouvernement français afin qu’il inclue l’indépendance de la Pologne dans les objectifs de guerre des Alliés. L’intérêt accru de la France pour les affaires polonaises à la fin de 1917 résulte d’une part de la perte de son allié russe et d’autre part d’un fort désir d’affaiblir l’Allemagne autant que possible. La France s’est alors mise à modifier sa politique dans l’Est européen prévoyant dans ses plans futurs la possibilité de compter les nouveaux États d’Europe centrale dans son système d’alliance. Finalement, en 1921, la France et la Pologne conclurent une alliance en deux volets : un accord politique et une convention militaire secrète. Pour la France, la Pologne n’est dans les domaines politique et militaire qu’un «allié de revers», un allié contre l’Allemagne, mais aussi un allié qui soulève de nombreuses objections au Quai d’Orsay. Elle joue également un rôle très important pour les investisseurs français. Pour la Pologne, en revanche, l’alliance avec la France en tant que puissance victorieuse était facteur essentiel dans sa politique étrangère, le pays ayant absolument besoin d’un partenaire parmi les puissances européennes.
Roman Dmowski and his camp, including Erazm Piltz, used the evolution of French foreign policy and the existence of the Polish National Committee in Paris to pressure the French government to include Polish independence in the Allies’ war aims. France’s increased interest in Polish affairs in late 1917 resulted partly from the loss of its Russian ally and partly from a strong desire to weaken Germany as much as possible. France then began to modify its policy in Eastern Europe and included in its future plans the possibility of including the new Central European states in its alliance system. Finally, in 1921, France and Poland concluded a two-part alliance: a political agreement and a secret military convention. For France, in the political and military spheres, Poland was nothing more than a “rear ally”, an ally against Germany, as well as an ally that raised many objections in the Quai d’Orsay. It also played a very important role for French investors. For Poland, on the other hand, the alliance with France as a victorious power was a very important factor in its foreign policy, because Poland absolutely needed a partner among the European powers.
Roman Dmowski i jego obóz, w tym Erazm Piltz, wykorzystywali ewolucję francuskiej polityki zagranicznej i istnienie w Paryżu Komitetu Narodowego Polskiego w celu wywierania presji na rząd francuski, aby włączył on sprawę niepodległości Polski do celów wojennych aliantów. Wzrost zainteresowania Francji sprawami polskimi pod koniec 1917 roku po części wynikał z utraty rosyjskiego sojusznika, a po części z dążenia do maksymalnego osłabienia Niemiec. Francja zaczęła wówczas modyfikować swoją politykę w Europie Wschodniej i w swoich planach na przyszłość uwzględniała możliwość włączenia nowych państw Europy Środkowej do swojego systemu sojuszniczego. Ostatecznie w 1921 roku Francja i Polska zawarły dwuczęściowy sojusz: umowę polityczną i tajną konwencję wojskową. Dla Francji, w sferze politycznej i militarnej, Polska była jedynie allié de revers, sojusznikiem przeciwko Niemcom, przy tym sojusznikiem budzącym wiele zastrzeżeń w Quai d’Orsay. Sojusz odegrał także bardzo ważną rolę z perspektywy francuskich inwestorów. Dla Polski natomiast sojusz z Francją jako mocarstwem zwycięskim był kluczowym czynnikiem w jej polityce zagranicznej, ponieważ Polska bezwzględnie potrzebowała partnera wśród mocarstw europejskich.
Źródło:: Krakowskie Studia Międzynarodowe; 2022, 2; 21-38
1733-2680
2451-0610
Pojawia się w:: Krakowskie Studia Międzynarodowe
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Ewolucja Strategii bezpieczeństwa narodowego Federacji Rosyjskiej w latach 2015–2021. Ujęcie normatywne
The evolution of Russia’s National Security Strategy in 2015–2021. A normative approach
Эволюция стратегии национальной безопасности Российской Федерации в 2015—2021 гг.: нормативный подход
Autorzy:: Czachor, Rafał
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2120046.pdf
Data publikacji:: 2022-09-30
Wydawca:: Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:: the strategy of the national security of Russia
security policy of Russia
foreign policy of Russia
international relations in Eurasia
стратегия национальной безопасности России
политика национальной безопасности России
внешняя политика России
международные отношения в Евразии
Opis:: Adopted every 6 years, the national security strategies of Russia are the basic documents that fix the main challenges and threats to this country. The current strategy was adopted in June 2021 and replaced the previous document of December 2015. The following paper sheds a light on the most important aspects of the current strategy from a normative perspective and compares it with the previous version. Taking into account that for more than 10 years Russia has been undermining the western-centered international order, the paper stresses that the current strategy aims to consolidate the state, confirms the priority of the state over the society and individuals and the selfisolation from the foreign influences as a source of destabilization. It discusses the new tendencies in the evolution of strategies: the growing role of traditional Russian ethics, the need for the restrain a westernization of the society and the revival of patriotism.
Главными документами, содержащими перечень основных угроз для национальной безопасности Российской Федерации, являются принимаемые каждые шесть лет стратегии. Ныне действующий документ был принят в июне 2021 г. и заменил стратегию от декабря 2015 г. В данной статье рассматриваются главные элементы стратегии 2021 г. и сравниваются с предыдущей стратегией. Учитивая, что свыше 10-ти лет РФ постепенно отходит от западноцетрического международного порядка, в статье доказывается, что стратегия 2021 г. сосредоточена на консолидации государства, она фиксирует преобладание ценностей государства над обществом и личностью и изоляцию от внешнего влияния, воспринимаемого как источник дестабилизации. Анализируются новые тенденции в эволюции стратегии — рост значения традиционных российских духовно-нравственных ценностей, необходимость предотвращения вестернизации общества и возрождения патриотического воспитания.
Źródło:: Nowa Polityka Wschodnia; 2022, 3(34); 9-26
2084-3291
Pojawia się w:: Nowa Polityka Wschodnia
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Gruzińskie starania o zbliżenie z Zachodem po 1991 r.
Georgian efforts for rapprochement with the West after 1991
Усилия Грузии по сближению с Западом после 1991 г.
Autorzy:: Furier, Andrzej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2176728.pdf
Data publikacji:: 2022-12-31
Wydawca:: Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:: Georgia
foreign policy after 1991
the Rose Revolution
Zviad Gamsakhurdia
Eduard Shevardnadze
Mikheil Saakashvili
Грузия
внешняя политика после 1991 года
«революция роз»
Звиад Гамсахурдия
Эдуард Шеварднадзе
Михаил Саакашвили
Opis:: The paper presents the changes in Georgian foreign policy after the collapse of the USSR. The historical context of Georgian ties with the West and attempts to build their own security policy after 1991, which required resignation from the traditional support for Germany. The analysis covers the period from the proclamation of independence and the first free parliamentary elections in 1990 to the 2013. For the politicians of the Second Republic, relations with Russia and the support shown to the Georgian state by the United States were of key importance. The August war in 2008 inhibited Georgian activity in the international arena and restored Russian influence in that country
В статье представлены изменения во внешней политике Грузии после распада СССР. Показан исторический контекст связей Грузии с Западом и попытки по строения собственной политики безопасности после 1991 года, в том числе отказ от традиционной поддержки Германии. Детальный анализ охватил период от первых свободных парламентских выборов в 1990 г. и провозглашения независимости до 2013 г. Для политиков Второй республики ключевое значение имели отношения с Россией и поддержка со стороны США. Августовская война 2008 года остановила активность Грузии на международной арене и восстановила влияние России в стране.
Źródło:: Nowa Polityka Wschodnia; 2022, 4(35); 9-31
2084-3291
Pojawia się w:: Nowa Polityka Wschodnia
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: La question polonaise au cours de la Grande Guerre et pendant la Conférence de la Paix – perspective française
The Polish case during the Great War and at the Peace Conference – the French point of view
Autorzy:: Schramm, Tomasz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2216280.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:: WWI
French foreign policy (1914–1921)
Polish political thought
the Polish question in WWI
Mitteleuropa
the Polish National Committee (1917–1919)
Roman Dmowski
Józef Piłsudski
the Treaty of Versailles
I wojna światowa
polityka zagraniczna Francji (1914–1921)
polska myśl polityczna
kwestia polska w I wojnie światowej
Komitet Narodowy Polski (1917–1919)
traktat wersalski
Première Guerre mondiale
la politique étrangère française (1914–1921)
la pensée politique polonaise
la question polonaise dans la Première Guerre mondiale
Comité national polonais (1917–1919)
Jozef Piłsudski
traité de Versailles
Opis:: La question polonaise n’a suscité guère d’intérêt en France après le Congrès de Vienne, et son importance diminua après la guerre franco-prussienne. Des deux camps politiques qui luttèrent pour l’indépendance pendant la Première Guerre mondiale, l’un fonda sa stratégie sur la coopération avec la Russie qui s’est vite avéré vaine (Dmowski), l’autre sur l’action militaire aux côtés de la monarchie austro-hongroise (Piłsudski). La France, quant à elle, perçoit au début de la guerre l’indépendance polonaise comme une menace, car inacceptée par la Russie et son autonomie au sein de l’Empire comme la meilleure solution. L’intérêt français pour une Pologne indépendante comme rempart contre l’Allemagne commence en 1917 avec le manifeste du Comité national polonais. Vers la fin de la guerre, les intérêts nationaux de la France et de la Pologne, car ce sont eux qui déterminent la politique et non les sentiments, commencent à converger. Le soutien à la Pologne lors de la conférence de paix est lié à la volonté d’affaiblir l’Allemagne. Il faut cependant nuancer ce propos, car une analyse détaillée montre que dans le cas de l’annexion de Dantzig et de la Haute-Silésie, la France a soutenu une position britannique prudente et moins favorable.
The Polish question did not arouse much interest in France after the Congress of Vienna, and its importance decreased after the Franco-Prussian War. Both political camps fighting for independence during the First World War based their strategies on cooperation with Russia, which soon proved futile (Dmowski), or on armed action on the side of Austria-Hungary (Piłsudski). France, on the other hand, saw Polish independence not accepted by Russia as a threat at the beginning of the war, and its autonomy within the Empire as the best solution. Its interest in an independent Poland as a bulwark against Germany began in 1917 with the manifesto of the Polish National Committee. Towards the end of the war, the national interests of France and Poland, for it was these and not feelings that determined policy, began to converge. Support for Poland at the peace conference was linked to the desire to weaken Germany. However, this must be qualified, because a detailed analysis shows that in the matter of the membership of Danzig and Upper Silesia, France supported the cautious and less favorable British position.
Kwestia polska nie budziła we Francji dużego zainteresowania po kongresie wiedeńskim, a jej znaczenie spadło po wojnie francusko-pruskiej. Dwa obozy polityczne walczące o niepodległość podczas I wojny światowej oparły swoje strategie na współpracy z Rosją, co szybko okazało się jałowe (Dmowski) lub na czynie zbrojnym u boku Austro-Węgier (Piłsudski). Francja uznawała natomiast w początkowej fazie wojny niepodległość Polski nieakceptowaną przez Rosję za zagrożenie, a za najlepsze rozwiązanie – jej autonomię w ramach imperium. Jej zainteresowanie Polską niepodległą jako zaporą przeciw Niemcom zaczęło się w 1917 r. wraz z manifestem Komitetu Narodowego Polskiego. Pod koniec wojny interesy narodowe Francji i Polski, bo to one, a nie uczucia, decydują o polityce, zaczęły być zbieżne. Poparcie dla Polski podczas konferencji pokojowej wiązało się z wolą osłabienia Niemiec. Trzeba je jednak niuansować, bo szczegółowa analiza ukazuje, że w sprawach przynależności Gdańska i Górnego Śląska, Francja wsparła ostrożne i mniej korzystne stanowisko brytyjskie.
Źródło:: Krakowskie Studia Międzynarodowe; 2022, 2; 39-55
1733-2680
2451-0610
Pojawia się w:: Krakowskie Studia Międzynarodowe
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Le voyage de De Gaulle en Pologne
De Gaulle’s visit to Poland
Autorzy:: Vaïsse, Maurice
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2216273.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:: Charles de Gaulle
French foreign policy
Cold War (1945–1989)
Franco-Polish relations
Franco-German relations
recognition of the Oder-Neisse border
polityka zagraniczna Francji
zimna wojna (1945– 989)
stosunki polsko-francuskie
stosunki francusko-niemieckie
uznanie granicy na Odrze-Nysie
politique étrangère française
guerre froide (1945–1989)
relations franco-polonaises
relations franco-allemandes
reconnaissance de la frontière Oder-Neisse
Opis:: La visite du général de Gaulle en Pologne ne peut être comprise sans tenir compte de deux facteurs contradictoires qui caractérisent les relations franco-polonaises depuis 1958: d’une part, l’appartenance à des camps opposés pendant la guerre froide et, d’autre part, l’intensité des liens bilatéraux, qui s’exprime également dans ses souvenirs personnels du service en 1919/1921. Indépendamment des considérations sentimentales et historiques, le statut territorial de la Pologne d’après-guerre s’inscrit durablement dans la conception géopolitique du général de Gaulle. Il implique le soutien à l’inviolabilité de sa frontière occidentale. Les possibilités d’ouverture politique auxquelles il songeait depuis 1958 sont contrariées par les tensions de la guerre froide et le soutien de la Pologne à l’Algérie. L’éviction de Khrouchtchev et le refroidissement des relations franco-allemandes constituent un tournant. L’échange intensif de visites entre la Pologne et la France est censé signifier l’acceptation de l’ordre bipolaire à condition que la Pologne conserve son identité. La visite du général de Gaulle en Pologne doit lui permettre d’expliquer sa politique de «détente, entente, coopération». Ses discours voilés suggèrent l’adoption d’une position plus indépendante vis-à-vis de Moscou, mais ne bouleversent en rien le statu quo existant en Europe de l’après-guerre.
General de Gaulle’s visit to Poland cannot be understood without taking into account two contradictory factors that have characterized Franco-Polish relations since 1958: on the one hand, the fact that he belonged to opposing camps during the Cold War, and on the other hand, the intensity of bilateral ties, which is also expressed in his personal memories of service between 1919 and 1921. Regardless of sentimental and historical considerations, the territorial status of post-war Poland was a lasting part of General de Gaulle’s geopolitical conception. It implied support for the inviolability of its western border. The possibilities of political openness he had been thinking about since 1958 were thwarted by the tensions of the Cold War and Poland’s support for Algeria. The ousting of Khrushchev and the cooling of Franco-German relations were a turning point. The intensive exchange of visits between Poland and France was supposed to signify acceptance of the bipolar order on condition that Poland retained its identity. General de Gaulle’s visit to Poland was intended to explain his policy of “détente, understanding, cooperation”. His veiled speeches suggested the adoption of a more independent stance towards Moscow, but did not in any way upset the post-war status quo in Europe.
Wizyty generała de Gaulle’a w Polsce nie da się zrozumieć bez uwzględnienia dwóch sprzecznych czynników istniejących w stosunkach polsko-francuskich od 1958 r.: z jednej strony przynależności do przeciwnych obozów w czasach zimnej wojny, a z drugiej strony – intensywności więzi dwustronnych, które wyrażały się także w osobistych wspomnieniach de Gaulle’a ze służby w latach 1919–1921. Niezależnie od względów sentymentalnych i historycznych kwestia powojennej Polski na trwale wpisana była w koncepcję geopolityczną de Gaulle’a. Oznaczało to m.in. poparcie Generała dla nienaruszalności zachodniej granicy Polski. Możliwości otwarcia politycznego, o których myślał już od 1958 r., udaremniły napięcia zimnej wojny i poparcie Polski dla Algierii. Punktem zwrotnym było usunięcie Chruszczowa i ochłodzenie w stosunkach francusko-niemieckich. Intensywne obustronne wizyty między Polską a Francją miały oznaczać akceptację porządku dwubiegunowego pod warunkiem zachowania przez Polskę jej tożsamości. Wizyta generała de Gaulle’a w Polsce miała służyć wyjaśnieniu polityki „odprężenia, zrozumienia, współpracy”. Jego przemówienia w zawoalowanej formie sugerowały Polsce przyjęcie bardziej samodzielnej pozycji wobec Moskwy, ale jednocześnie nie niosły za sobą czynów mogących naruszyć powojenne status quo w Europie.
Źródło:: Krakowskie Studia Międzynarodowe; 2022, 2; 151-158
1733-2680
2451-0610
Pojawia się w:: Krakowskie Studia Międzynarodowe
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: LOUIS MALLET IN THE CROSSHAIRS OF “THE TIMES”: CRITICISM OF ACTIONS OF THE BRITISH DIPLOMACY IN CONSTANTINOPLE AT THE BEGINNING OF THE FIRST WORLD WAR
Autorzy:: Hrachov, Artem
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2153622.pdf
Data publikacji:: 2022-12-12
Wydawca:: National Academy of Sciences of Ukraine. The Institute of History of Ukraine
Tematy:: Louis Mallet
Great Britain
Ottoman Empire
“The Times”
press
newspaper
diplomacy
foreign policy
Opis:: The article is devoted to the publication of “A Mortifying Disclosure” in the British newspaper “The Times” on August 24, 1917, with criticism of British foreign policy towards the Ottoman Empire, in particular the actions of Louis Mallet, the British ambassador in Constantinople. The mentioned publication, as well as the discussion caused by it, are little covered in historiography. Much more information is provided by the primary sources, represented by the documents of the British National Archives (The National Archives, TNA), and also by the memoirs of the participants of researched events. In the mentioned article, Louis Mallet was criticized for short-sightedness and excessive credulity. According to the author of the publication, the Turkish grand vizier deceived the British ambassador, even when the choice of the Ottoman Empire in favor of entering the war on the side of the Central Powers became obvious. In turn, the fact that British diplomats failed to find out about the existence of the German-Turkish treaty became the basis for sharp criticism of the Foreign Office at all. In response to this publication, Louis Mallet spoke in defense of his actions in Constantinople. He was supported by other Foreign Office officials, including former Foreign Secretary Edward Grey. They argued that the Foreign Office was fully aware of the pro-German course of the Porte, but intended to delay the state of war with her as far as possible in order to prepare for the defense of Egypt, the Suez Canal and India. These circumstances led to the accommodating position of British diplomacy. The characteristics of both Mallet himself and the grand vizier of the Ottoman Empire, Said Helim, are separately analyzed from the point of view of historiography and their contemporaries. Also the importance of the defense of India and Egypt, its importance as a key factor in shaping the course of British diplomacy was researched. Finally, the work contains the author's interpretations and evaluations of the analyzed events
Źródło:: The International Relations of Ukraine: Scientific Searches and Findings; 2022, 31; 242-254
2411-345X
2415-7198
Pojawia się w:: The International Relations of Ukraine: Scientific Searches and Findings
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: The Religion of Victory, the Cult of a Superpower. The Myth of the Great Patriotic War in the Contemporary Foreign Policy of the Russian Federation
Autorzy:: Domańska, Maria
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2108332.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:: Russia
the Great Patriotic War
the Victory of 1945
politics of history
the great power politics
authoritarianism
World War II
propaganda
Russian foreign policy
Opis:: The glorification of the Soviet victory over Nazism is the focal point of Russia’s politics of history and an element of the ideological offensive that aims to legitimise Russian great-power ambitions. The narrative centred on the victory has a strong religious, not to say, messianic dimension. It aims to whitewash the dark chapters of Soviet history and legitimise the wars Moscow waged after 1945. According to the contemporary neo-Soviet interpretations, these wars were always defensive and justified by external circumstances. At the same time, distinctly anti-Western rhetoric is becoming more and more perceptible in Russian propaganda. The repeated accusations of “eternal” attempts by the West to destroy Russia and destabilise the global order are intensifying. The official discourse is marked by the nostalgia for the lost empire and the “concert of powers” that was established at the Yalta conference; it also seeks to justify violence as a tool of foreign policy. Its overriding aim is to legitimise the authoritarian regime and Moscow’s contemporary strategic goals, such as the hegemony in the post-Soviet area and the reshaping of the European security architecture. The official narrative is promoted by the state institutions, the educational system, the Kremlin-controlled media outlets and a network of social organisations subsidised by the state. It is also safeguarded by the administrative and criminal law and the apparatus of repression.
Źródło:: Institute of National Remembrance Review; 2021-2022, 3; 77-125
2658-1566
Pojawia się w:: Institute of National Remembrance Review
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Dziedzictwo przeszłości i pamięć historyczna jako czynniki determinujące politykę bezpieczeństwa. Przypadek polityki zagranicznej i obronnej Polski 1918-1944/45 r.
The heritage of the past and historical memory as factors determining security policy. The case of Polish foreign and defense policy 1918-1944/45
Наследие прошлого и историческая память как факторы, определяющие политику безопасности. Казус иностранной и оборонной политики Польши 1918–1944/45
Autorzy:: Kuk, Leszek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1930271.pdf
Data publikacji:: 2021-06-30
Wydawca:: Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:: Polish Question/question polonaise in the XIXth century
European security
system 1815–1914
Versailles collective security system
foreign policy of the Second Polish
Republic
Polish power cencepts in the interwar period
Polish political élite between the
Wars (1918–1939)
Polish German relations 1918–1939
Polish Soviet relations 1918–1939
«польский вопрос/question polonaise» в XIX веке
европейская
система безопасности 1815-1914
внешняя политика Второй Польской Республики
политические элиты Второй Польской Республики
польско-немецкие отношения
в межвоенный период
польско-советские отношения в межвоенный период
Opis:: The shaping of the security and defence policy of the Second Polish Republic took place primarily under the influence of the development of the domestic situation in the country and evolution of the European security system. However, in the case of Poland, experience and historical memory played a greater role in this field than in the case of other countries. Poland as a state did not exist for a dangerously long 123 years. During that period, as a kind of substitute for the Polish state, the so-called “Question polonaise/Polish Question” was present in the political life and security of system Europe, that is all problems related to the Polish nation’s efforts to regain the state, which often manifested itself in the form of armed uprisings. It was so difficult to solve that it remained unresolved throughout the nineteenth century. Both the circumstances of the collapse of the Polish state and the evolution of the «question polonaise» in the «long» nineteenth century (for Poland from 1795 to 1918) provided Europe with experiences going in different directions, evoking on the one hand certain hopes and expectations, but on the other hand doubts, and even fears. As a result, in 1918, the project of restoring the Polish state was universally (and irrevocably!) accepted, but no agreement was reached on its borders, and thus, indirectly, on its socio-economic system. The year 1918 should be seen not only as the end of the century of the struggle for independence, but also as the opening of the next century, the century of the struggle to maintain the Polish state and to give it a form corresponding to the aspirations of the nation and accepted by the geopolitical surroundings of Poland. In the short interwar period, those efforts were not successful. Faced with the evolution of the international situation and the European security system, unfavourable for Poland, the political elites largely failed. They came from the upper and privileged social classes, mainly from the post-feudal layer of landowners and from the intelligentsia, rooted in that layer, both of whom were especially numerous in Poland. In many areas of key importance from the point of view of the security of the country and of the nation, they were unable to break out of the circle of ideas and views taken from the past. In their political thinking, they were subject to the limitations typical of post-feudal landowning layers. And so, in the internal dimension, they did not manage to make the effort to reform social relations in the form of a radical land reform, or to give real equality to national minorities (especially Ukrainian and Jewish). They also failed to prevent the evolution of the state system in an anti-democratic and authoritarian direction. In the external dimension, they failed to properly assess the potentials, intentions, and actions of the two totalitarian powers which bordered on Poland, namely the Third Reich and the Soviet Union.
Формирование политики безопасности и обороны Польской Республики происходило в первую очередь под влиянием развития внутренней ситуации страны и эволюции европейской системы безопасности. Однако, в случае Польши, по сравнению с другими странами, в этой области большую роль сыграли опыт и историческая память. Польша как государство не существовало опасно долго -123 года. В этот период, как бы взамен польского государства, в политической жизни и в системе безопасности присутствовал т.н. «question polonaise/польский вопрос» - комплекс вопросов, связанных со стремлением польской нации восстановить государство, который часто проявлялся в форме вооруженных восстаний. В связи со своей сложностью в XIX в. он так и оставался нерешенным. Оба обстоятельства - распад польского государства и эволюция «польского вопроса» в «долгом» XIX в. (для Польши 1795-1918 гг.) -привносили Европе двоякий опыт, т.е., с одной стороны, определенные надежды и ожидания, но с другой - сомнения и даже опасения. Это означало, что в 1918 году проект восстановления польского государства был одобрен повсеместно (и безвозвратно), но не достигнуто соглашения относительно его границ и, таким образом, косвенно - его социально-экономической системы. 1918 год должен быть признан не только концом столетия борьбы за независимость, но и началом следующего века борьбы за сохранения польского государства и придачу ему формы, которая соответствовала бы аспирациям народа и могла быть принята геополитическим окружением Польши. В короткий межвоенный период эти усилия не увенчались успехом. Ввиду неблагоприятной для Польши эволюции международной и европейской системы безопасности в значительной степени не оправдала себя политическая элита. Она происходила из высших и привилегированных слоев населения, в первую очередь из особо многочисленного в Польше постфеодального слоя помещиков и происходившей из него интеллигенции. Во многих ключевых с точки зрения безопасности страны и народа сферах они не могли освободиться от мировоззрения из прошлого. Их политическое мышление подвергалось ограничениям, типичным для постфеодального слоя владельцев. Во внутреннем измерении, они не решились провести реформу социальных отношений в виде радикальной сельскохозяйственной реформы, ни на реальное равенство национальных меньшинств (особенно украинцев и евреев). Им не удалось предотвратить эволюцию государственной системы в антидемократическом и авторитарном направлении. А во внешнем измерении, им не удалось должным образом оценить потенциалы, намерения и действия двух соседних тоталитарных держав, т.е. Третьего Рейха и Советского Союза.
Źródło:: Nowa Polityka Wschodnia; 2021, 2(29); 41-82
2084-3291
Pojawia się w:: Nowa Polityka Wschodnia
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: International Order and the Access Problem of the Defeated Hegemon: the Case of Russia in the Post-Cold War Era
Porządek międzynarodowy i problem dostępu pokonanego hegemona: przypadek Rosji w erze po zimnowojennej
Autorzy:: Sümer, Gülteki̇n
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2042151.pdf
Data publikacji:: 2021-12-29
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: international order
Europe
Russia
foreign policy
the Cold War
ład międzynarodowy
Europa
Rosja
polityka zagraniczna
zimna wojna
Opis:: It has been evident that Russia as the heir of Soviet foreign policy, could neither achieve to integrate herself into the international order, nor could the international order achieve to find a solution to Russian foreign policy identity quest. As long as Russia cannot find a stable and permanent status for herself in the world politics, her foreign policy will signify a permanent instability on the behalf of the international order. The current hegemonic international order is far from residing technical capabilities in terms of satisfying Russia’s foreign policy expectations, because it is unprecedentedly rigid in terms of allowing or refusing the incorporation of hegemonic power like Russia. While it cannot return to multipolarity, it could not set a community based international order either. Since the current international order was founded upon liberal anti-Soviet values, it entered into a lightness of exposing Russia to make clear-cut choices in her foreign policy. As much as the current international order was founded upon liberal anti-Soviet values, its demands from the new members would much higher that especially Russia would not easily adapt herself to.
Za oczywisty fakt należy uznać, iż Rosja jako spadkobierczyni Związku Radzieckiego i jego polityki zagranicznej nie mogła skutecznie zintegrować się z obowiązującym porządkiem międzynarodowym. Równie bezspornym pozostawał fakt, iż system międzynarodowy nie mógł znaleźć dla Rosji i jej wizji polityki zagranicznej odpowiedniego miejsca, które by z jednej strony odpowiadało oczekiwaniom strony rosyjskiej, a z drugiej było zgodne z obowiązującymi zasadami ładu światowego. Zdaniem autora, dopóki Rosja nie znajdzie dla siebie stabilnego i trwałego miejsca w systemie międzynarodowym, jej polityka zagraniczna będzie stanowiła ciągłe wyzwanie dla stabilności międzynarodowej architektury bezpieczeństwa. Co więcej, współczesny hegemoniczny porządek międzynarodowy daleki jest od technicznych możliwości zaspokojenia aspiracji Rosji w zakresie jej polityki zagranicznej. Przyczyną tego stanu rzeczy jest bezprecedensowo sztywna natura wspomnianego porządku międzynarodowego, uniemożliwiająca Rosji realizację jej własnych hegemonicznych celów geopolitycznych. Zdaniem autora, współczesny ład międzynarodowy został zbudowany w oparciu o liberalne i antysowieckie zasady i wartości. Z tego też powodu Rosja, jako polityczna dziedziczka ZSRR, stając się w 1991 r. uczestniczką tego systemu, postawiona została przed wyzwaniami znacznie utrudniającymi jej integrację w ramach obowiązującej architektury ładu międzynarodowego.
Źródło:: Przegląd Strategiczny; 2021, 14; 25-38
2084-6991
Pojawia się w:: Przegląd Strategiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Norway’s Attitudes to European Integration Within Foreign Policy: Dilemmas of Non-EU European States in the Light of Developing the EU’s Common Foreign and Security Policy
Autorzy:: Koba, Piotr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1053781.pdf
Data publikacji:: 2021
Wydawca:: Uniwersytet Warszawski. Wydział Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych
Tematy:: norway
the european union
common foreign and security policy
european free trade association
the nordics
foreign policy
small states
Opis:: Taking Norway as an example and a point of departure, this article looks at the ways in which the EFTA countries tackled dilemmas connected with the necessity to safeguard their interests in foreign policy against the background of the developing integration in foreign policy between the EC and, later, the EU members. The author argues that Norway, as a non-EU European country, consistently pursued a strategy typical for a ‘small country’ of the Nordic region vis-à-vis the ongoing integration of the EC/EU in the area of foreign affairs. After the end of the Cold War, Norway faced a potential threat of declining interest of the transatlantic community and the NATO in the Northern area. The EU enlargement in 1995 considerably limited the possibilities for Norway to coordinate foreign policy with other Nordic countries. For these reasons, Norway supported the development of the EU’s CFSP/CSDP as a tool complementary to the NATO in order to enhance its security. Institutionally, it chose a pragmatic model of selected approximation to the EU’s foreign and defence policy, especially for political dialogue, declarations, sanctions, as well as the CDSP’s civilian and military operations.
Źródło:: Stosunki Międzynarodowe - International Relations; 2020, 56, 1; 25-38
0209-0961
Pojawia się w:: Stosunki Międzynarodowe - International Relations
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "the foreign policy" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język