Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "the foreign policy" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 108
Tytuł:
Transformation of the European security system in the context of current geopolitical challenges
Przemiany europejskiego systemu bezpieczeństwa w kontekście współczesnych wyzwań geopolitycznych
Autorzy:
Antonyuk, Natalia
Gladysh, Marianna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/546997.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
European security system
NATO
the European Union
Common Foreign and Defence Policy
the OSCE
Ukraine
Russian Federation
europejski system bezpieczeństwa NATO
Unia Europejska
Wspólna
Polityka Zagraniczna i Bezpieczeństwa
OBWE
Ukraina
Federacja Rosyjska
Opis:
The article considers the issue of the modernization of the European system of security in the context of contemporary geopolitical challenges, especially the aggressive policy of the Russian Federation. The formation of the system of European security, taking into account the multi-dimensionality and the functionality of the system is analysed in the article, and the factors of threats and challenges that determine its modern functioning are indicated. The authors draw attention to the inefficiency of the European security system, its problems and possible avenues of reform. The main institutions of the European system of security are analysed: NATO (specifically the special contribution of this structure in ensuring peace and security on the European continent, paying particular attention to the experience and strength of this highly organized trans-Atlantic military-political organisation); The European Union and its Common Foreign and Security Policy (reasons for its emergence and development, those advantages and disadvantages which emerged at the time of its inception, the transformation of the CFSP under the Treaty of Lisbon and its prospects. Particular attention is devoted to the issue of its effectiveness in the context of the new threats to regional and global security); the OSCE (its main tasks and functions, achievements and problems). The authors propose possible ways of modernization of European security system, namely a review of relations with those countries which refuse to recognize the agreements governing the relations in the field of security; strengthening the NATO-EU rela tions; work out new strategic documents in the field of security and defence which correspond to modern security challenges in Europe; total reorganization of the OSCE; and the use of regional and sub-regional organizations for the purpose of strengthening the European security system.
W artykule rozważa się problem modernizacji europejskiego systemu bezpieczeństwa w kontekście współczesnych wyzwań geopolitycznych, zwłaszcza agr esywnej polityki Federacji Rosyjskiej. Przeprowadzono analizę kształtowania syst emu europejskiego bezpieczeństwa, biorąc pod uwagę wielowymiarowość i zdoln ość systemu, wyznaczono czynniki zagrożenia i wyzwania, które decydują obecnie o jego funkcjonowaniu. Autorzy zwracają uwagę na nieefektywność europejskiego systemu bezpieczeństwa, jego problemy i możliwe sposoby jego reformowania. Przeanalizowane główne instytucje europejskiego systemu bezpieczeństwa: NATO (szczególny wkład tej struktury w gwarantowanie pokoju i bezpieczeństwa na kontynencie europejskimi, z uwzględnieniem doświadczeń i potencjału tej wysoce zorganizowanej wojskowo-politycznej struktury transatlantyckiego bezpieczeństwa), Unię Europejską i jej Wspólną Polityką Zagraniczną i Bezpieczeństwa (powody powstania i rozwój WPZB EU, jej zalety i wady, które ujawniły się podczas jej stanowienia i realizacji, transformowanie WPZB na mocy Traktatu z Lizbony i perspektywy jej rozwoju). Szczególną akcent położono na kwestie jej efektywności w kontekście nowych zagrożeń regionalnego i globalnego bezpieczeństwa. W artykule uwzględniono także OBWE (jej główne zadania i funkcje, osiągnięcia i problemy). Autorzy proponują możliwe kierunki modernizacji europejskiego systemu bezpieczeństwa, mianowicie reorientację stosunków z krajami, które odmawiają uznawania umów regulujących relacje w sferze bezpieczeństwa; wzmocnienie relacji NATO–UE; wypracowanie nowych strategicznych dokumentów dotyczących bezpieczeństwa i obrony, które odpowiadałyby współczesnym wyzwaniom bezpieczeństwa europejskiego; całkowita reorganizacja OBWE; wykorzystanie regionalnych i subregionalnych organizacji w celach wzmocnienia bezpieczeństwa europejskiego.
Źródło:
UR Journal of Humanities and Social Sciences; 2017, 3, 2; 99-117
2543-8379
Pojawia się w:
UR Journal of Humanities and Social Sciences
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Gustaw III wobec rewolucji francuskiej
Gustav III’s attitude towards French Revolution
Autorzy:
Anusik, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/689011.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Gustaw III
rewolucja francuska 1789–1792
Szwecja w II połowie XVIII w.
polityka zagraniczna Szwecji w II połowie XVIII w.
sytuacja polityczna w Europie w II połowie XVIII w.
Gustav III
French Revolution 1789–1792
Sweden in the second half of 18th century
Sweden’s foreign policy in the second half of 18th century
political situation in Europe in the second half of 18th century
Opis:
Gustav III was a King of Sweden from 1771 till 1792. From the very beginning of his reign he was firmly associated with France. Thanks to its support, he made a monarchist coup d’état in August 1772. For the next fifteen years he was the closest ally of the court of Versailles. The internal crisis, which started in 1787, meant that France was no longer able to play the current role in the international arena. One of the first European politicians who became aware of that fact was Gustav III. In the years 1788–1790, against the position of France, he led war with Russia, which he ended in August 1790. There is no doubt that he did it because of the developments in France. The king had long been terribly afraid of any revolutions. And it was not about social or economic changes caused by revolution. It was so as the King of Sweden considered a revolution a destructive force threatening all the thrones. He was afraid that the example of France, where the position of the king weakened with each passing month, could lead to a collapse of the monarchy in all other European countries. For this reason, Gustav III came up with the idea of making the armed intervention in France. In 1791 the most important thing for him was rescuing the threatened French monarchy. Not finding understanding with the representatives of the Triple Alliance (England, Prussia, Holland), he increasingly began to lean towards the concept of an alliance with Russia. A decision to sign the treaty of alliance with Catherine II finally sealed failure of Louis XVI’s escape from Paris in June 1791. Almost immediately after stopping the King of France at Varennes, Gustav III started to put together a broad coalition of powers whose primary aim was to rescue the institutions of the French monarchy. His initiatives in this regard, however, were not understood at European courts. Swedish diplomats met almost everywhere with cool and sometimes even hostile reception. The only result of a large-scale diplomatic action was the signing of the Drottningholm treaty with Russia in October 1791. It is also worth noting that Gustav III remained in constant contact with Louis XVI and his trusted representative in exile, Louis Auguste, Baron of Breteuil. Gustav III was murdered at a time when his proposals were accepted by Louis XVI and Marie Antoinette. The Tuileries court, initially quite sceptical towards the idea of an armed intervention in France. In March 1792 however the Baron of Breteuil, acting on behalf of the French royal couple, agreed on both, landing of the Swedish corps in Normandy and the organisation of a new escape of the royal family from Paris. The death of Gustav III shattered, however, all those intentions. The dying king also never learnt that in late March 1792 a chance for fulfilling all his desires and dreams appeared.
Gustaw III panował w Szwecji w latach 1771–1792. Od początku swoich rządów był mocno związany z Francją. Dzięki jej poparciu dokonał monarchistycznego zamachu stanu w sierpniu 1772 r. Przez kolejnych 15 lat był najbliższym sojusznikiem dworu wersalskiego. Zapoczątkowany w 1787 r. kryzys wewnętrzny sprawił, że Francja nie była w stanie dłużej odgrywać dotychczasowej roli na arenie międzynarodowej. Jednym z pierwszych polityków europejskich, który zdał sobie z tego sprawę, był właśnie Gustaw III. W latach 1788–1790, wbrew stanowisku Francji, prowadził wojnę z Rosją, którą zakończył w sierpniu 1790 r. Nie ulega najmniejszej wątpliwości, że zrobił to ze względu na rozwój sytuacji we Francji. Król od dawna panicznie bał się bowiem wszelkich rewolucji. I nie chodziło mu bynajmniej o wywołane przez nie zmiany natury społecznej czy gospodarczej. W rewolucji król szwedzki widział niszczycielską siłę zagrażającą wszystkim tronom. Obawiał się, że przykład Francji, gdzie pozycja króla słabła z każdym miesiącem, może doprowadzić do upadku monarchii we wszystkich innych krajach europejskich. Z tego właśnie powodu Gustaw III powziął myśl o dokonaniu zbrojnej interwencji we Francji. W 1791 r. sprawą dla niego najważniejszą było już bowiem ratowanie zagrożonej monarchii francuskiej. Nie znajdując zrozumienia u przedstawicieli państw trójprzymierza (Anglia, Prusy, Holandia), coraz bardziej zaczynał skłaniać się ku koncepcji zawarcia przymierza z Rosją. Decyzję o podpisaniu traktatu sojuszniczego z Katarzyną II przesądziło niepowodzenie ucieczki Ludwika XVI z Paryża w czerwcu 1791 r. Niemal natychmiast po zatrzymaniu króla Francji w Varennes Gustaw III przystąpił do montowania szerokiej koalicji mocarstw, której pierwszoplanowym celem miało być ratowanie instytucji francuskiej monarchii. Jego inicjatywy w tym względzie nie znalazły jednak zrozumienia na dworach europejskich. Dyplomaci szwedzcy niemal wszędzie spotkali się z chłodnym, a niekiedy nawet z wrogim przyjęciem. Jedynym rezultatem zakrojonej na szeroką skalę akcji dyplomatycznej okazało się podpisanie traktatu drottningholmskiego z Rosją w październiku 1791 r. Warto też zwrócić uwagę na to, że Gustaw III pozostawał w stałym kontakcie z Ludwikiem XVI i jego zaufanym przedstawicielem na emigracji – Louisem Auguste’em baronem de Breteuil. Gustaw III został zamordowany w chwili, kiedy jego propozycje zostały zaakceptowane przez Ludwika XVI i Marię Antoninę. Dwór tuileryjski początkowo dość sceptycznie odnosił się bowiem do pomysłu zbrojnej interwencji we Francji. Jednak w marcu 1792 r. baron de Breteuil, występując w imieniu francuskiej pary królewskiej, zgodził się zarówno na lądowanie szwedzkiego korpusu w Normandii, jak i na zorganizowanie nowej ucieczki rodziny królewskiej z Paryża. Śmierć Gustawa III przekreśliła wszystkie te zamiary. Umierający król nigdy nie miał się też dowiedzieć, że w końcu marca 1792 r. pojawiła się szansa na spełnienie wszystkich jego pragnień i marzeń.
Źródło:
Przegląd Nauk Historycznych; 2017, 16, 1
1644-857X
2450-7660
Pojawia się w:
Przegląd Nauk Historycznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rzeczpospolita wobec Rosji w ostatniej fazie obrad Sejmu Wielkiego (1791–1792)
The Commonwealth of Poland towards Russia in the final stage of the Great Diet (1791–1792)
Autorzy:
Anusik, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/688983.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Sejm Wielki
Konstytucja 3 maja
Straż Praw
polityka zagraniczna Rzeczypospolitej
stosunki polsko-rosyjskie w latach 1791–1792
Great Diet
Constitution of May 3
Guardians of the Laws
foreign policy of the Commonwealth
Russian-Polish relations in 1791–1792
Opis:
When the Constitution was ratified on May 3, 1791, establishing good relations with Russia was the most important issue for the security of the Commonwealth. As leaders of the Great Diet noticed that prosperous situation in the Polish-Lithuanian state’s international relations was ending, they suggested Stanisław August to turn to Russia. Because of their initiative, the king introduced several members of the St. Petersburg court to the Guardians of the Laws. Yet, it did not reorient Polish foreign policy. Having strengthened his position, Stanisław August was delaying direct talks with the empress. He was convinced, that to avoid Russian intervention in the Commonwealth’s internal affairs, one should not provoke Russians and appease any internal conflicts. That assumption turned to be wrong, though. Contrary to the views of the vast majority of Polish historians, who believed that Russian intervention in Poland was predetermined, the St. Petersburg court was divided, when it came to the policy on the Polish-Lithuanian state. Some advisers of Catherine II believed, that without a final agreement with German courts, one should not start a war with the Commonwealth, because it would be hard, long-lasting and costly. Yet, views of Polish malcontents and empress’s favorite, Platon A. Zubov, were taken into account, and a military operation was launched, without looking at Vienna and Berlin’s position. A passive diplomacy turned out to be a fatal mistake of the Polish king and his advisers. The concept of a limited warfare was equally wrong. The weak resistance of the Polish army strengthened the position of the empress’s favorite. When Stanisław August’s letter to Catherine II arrived at St. Petersburg, already in the course of war, at the Russian court a group of war opponents took a final attempt to stop hostilities, and start negotiations with the Commonwealth’s ruler. However, successes of empress’s troops, that rapidly moved towards Warsaw after the withdrawing Poles, favored supporters of an armed intervention. The king and his advisers ceased to believe in the possibility of victory too soon, and capitulated at the time, when there was still a chance to continue the war, a prolongation of which by several weeks might have prompted the empress to start peace negotiations. It was a great political mistake, which turned out to be the beginning of the end of the First Republic.
Po uchwaleniu Konstytucji 3 maja ułożenie stosunków z Rosją było najważniejszą kwestią z punktu widzenia bezpieczeństwa Rzeczypospolitej. Widząc wygasanie pomyślnej dla państwa polsko-litewskiego koniunktury w stosunkach międzynarodowych, przywódcy Sejmu Wielkiego zasugerowali Stanisławowi Augustowi dokonanie zwrotu ku Rosji. To z ich inicjatywy król wprowadził do Straży Praw kilku stronników dworu petersburskiego. Nie pociągnęło to jednak za sobą reorientacji polskiej polityki zagranicznej. Umocniwszy swoją pozycję, Stanisław August zwlekał z nawiązaniem bezpośrednich rozmów z cesarzową. Był przekonany, że wystarczy nie prowokować Rosjan i łagodzić wszelkie konflikty wewnętrzne, żeby uniknąć rosyjskiej interwencji w wewnętrzne sprawy Rzeczypospolitej. Założenie to okazało się błędne. Wbrew twierdzeniu ogromnej większości historyków polskich, którzy uważali, że rosyjska interwencja w Polsce była z góry przesądzona, na dworze petersburskim do ostatniej chwili trwały spory i dyskusje dotyczące kształtu polityki wobec państwa polsko-litewskiego. Część doradców Katarzyny II była zdania, że bez ostatecznego porozumienia z dworami niemieckimi nie należy zaczynać wojny z Rzecząpospolitą, gdyż będzie ona ciężka, długotrwała i kosztowna. Namowy polskich malkontentów sprawiły jednak, że ostatecznie zwyciężyła, lansowana przez faworyta cesarzowej – Płatona A. Zubowa, koncepcja rozpoczęcia działań zbrojnych bez oglądania się na stanowisko Wiednia i Berlina. Bierność dyplomatyczna okazała się fatalnym błędem polskiego króla i jego doradców. Równie błędna była koncepcja prowadzenia wojny w ograniczonym tylko zakresie. Słaby opór polskich armii umacniał bowiem pozycję faworyta cesarzowej. Już w trakcie działań wojennych, po nadejściu do Petersburga listu Stanisława Augusta do Katarzyny II, grupa przeciwników wojny na dworze rosyjskim podjęła ostatnią próbę przerwania działań zbrojnych i rozpoczęcia rozmów z władcą Rzeczypospolitej. Sukcesy wojsk cesarzowej, które w ślad za wycofującymi się Polakami zmierzały szybko w kierunku Warszawy działały jednak na korzyść zwolenników zbrojnej interwencji. Król i jego doradcy zbyt szybko przestali wierzyć w możliwość odniesienia zwycięstwa i skapitulowali w chwili, kiedy wciąż istniały szanse na kontynuowanie wojny, której przedłużenie o kilka tygodni mogło skłonić cesarzową do wyrażenia zgody na rozpoczęcie negocjacji pokojowych. Był to fatalny błąd polityczny, który okazał się w konsekwencji początkiem końca pierwszej Rzeczypospolitej.  
Źródło:
Przegląd Nauk Historycznych; 2017, 16, 2
1644-857X
2450-7660
Pojawia się w:
Przegląd Nauk Historycznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Commonwealth of Poland towards Russia in the final stage of the Great Diet (1791–1792)
Rzeczpospolita wobec Rosji w ostatniej fazie obrad Sejmu Wielkiego (1791–1792)
Autorzy:
Anusik, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/689163.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Sejm Wielki
Konstytucja 3 maja
Straż Praw
polityka zagraniczna Rzeczypospolitej
stosunki polsko-rosyjskie w latach 1791–1792
Great Diet
Constitution of May 3
Guardians of the Laws
foreign policy of the Commonwealth
Russian-Polish relations in 1791–1792
Opis:
Po uchwaleniu Konstytucji 3 maja ułożenie stosunków z Rosją było najważniejszą kwestią z punktu widzenia bezpieczeństwa Rzeczypospolitej. Widząc wygasanie pomyślnej dla państwa polsko-litewskiego koniunktury w stosunkach międzynarodowych, przywódcy Sejmu Wielkiego zasugerowali Stanisławowi Augustowi dokonanie zwrotu ku Rosji. To z ich inicjatywy król wprowadził do Straży Praw kilku stronników dworu petersburskiego. Nie pociągnęło to jednak za sobą reorientacji polskiej polityki zagranicznej. Umocniwszy swoją pozycję, Stanisław August zwlekał z nawiązaniem bezpośrednich rozmów z cesarzową. Był przekonany, że wystarczy nie prowokować Rosjan i łagodzić wszelkie konflikty wewnętrzne, żeby uniknąć rosyjskiej interwencji w wewnętrzne sprawy Rzeczypospolitej. Założenie to okazało się błędne. Wbrew twierdzeniu ogromnej większości historyków polskich, którzy uważali, że rosyjska interwencja w Polsce była z góry przesądzona, na dworze petersburskim do ostatniej chwili trwały spory i dyskusje dotyczące kształtu polityki wobec państwa polsko-litewskiego. Część doradców Katarzyny II była zdania, że bez ostatecznego porozumienia z dworami niemieckimi nie należy zaczynać wojny z Rzecząpospolitą, gdyż będzie ona ciężka, długotrwała i kosztowna. Namowy polskich malkontentów sprawiły jednak, że ostatecznie zwyciężyła, lansowana przez faworyta cesarzowej – Płatona A. Zubowa, koncepcja rozpoczęcia działań zbrojnych bez oglądania się na stanowisko Wiednia i Berlina. Bierność dyplomatyczna okazała się fatalnym błędem polskiego króla i jego doradców. Równie błędna była koncepcja prowadzenia wojny w ograniczonym tylko zakresie. Słaby opór polskich armii umacniał bowiem pozycję faworyta cesarzowej. Już w trakcie działań wojennych, po nadejściu do Petersburga listu Stanisława Augusta do Katarzyny II, grupa przeciwników wojny na dworze rosyjskim podjęła ostatnią próbę przerwania działań zbrojnych i rozpoczęcia rozmów z władcą Rzeczypospolitej. Sukcesy wojsk cesarzowej, które w ślad za wycofującymi się Polakami zmierzały szybko w kierunku Warszawy działały jednak na korzyść zwolenników zbrojnej interwencji. Król i jego doradcy zbyt szybko przestali wierzyć w możliwość odniesienia zwycięstwa i skapitulowali w chwili, kiedy wciąż istniały szanse na kontynuowanie wojny, której przedłużenie o kilka tygodni mogło skłonić cesarzową do wyrażenia zgody na rozpoczęcie negocjacji pokojowych. Był to fatalny błąd polityczny, który okazał się w konsekwencji początkiem końca pierwszej Rzeczypospolitej.
When the Constitution was ratified on May 3, 1791, establishing good relations with Russia was the most important issue for the security of the Commonwealth. As leaders of the Great Diet noticed that prosperous situation in the Polish-Lithuanian state’s international relations was ending, they suggested Stanisław August to turn to Russia. Because of their initiative, the king introduced several members of the St. Petersburg court to the Guardians of the Laws. Yet, it did not reorient Polish foreign policy. Having strengthened his position, Stanisław August was delaying direct talks with the empress. He was convinced, that to avoid Russian intervention in the Commonwealth’s internal affairs, one should not provoke Russians and appease any internal conflicts. That assumption turned to be wrong, though. Contrary to the views of the vast majority of Polish historians, who believed that Russian intervention in Poland was predetermined, the St. Petersburg court was divided, when it came to the policy on the Polish-Lithuanian state. Some advisers of Catherine II believed, that without a final agreement with German courts, one should not start a war with the Commonwealth, because it would be hard, long-lasting and costly. Yet, views of Polish malcontents and empress’s favorite, Platon A. Zubov, were taken into account, and a military operation was launched, without looking at Vienna and Berlin’s position. A passive diplomacy turned out to be a fatal mistake of the Polish king and his advisers. The concept of a limited warfare was equally wrong. The weak resistance of the Polish army strengthened the position of the empress’s favorite. When Stanisław August’s letter to Catherine II arrived at St. Petersburg, already in the course of war, at the Russian court a group of war opponents took a final attempt to stop hostilities, and start negotiations with the Commonwealth’s ruler. However, successes of empress’s troops, that rapidly moved towards Warsaw after the withdrawing Poles, favored supporters of an armed intervention. The king and his advisers ceased to believe in the possibility of victory too soon, and capitulated at the time, when there was still a chance to continue the war, a prolongation of which by several weeks might have prompted the empress to start peace negotiations. It was a great political mistake, which turned out to be the beginning of the end of the First Republic.
Źródło:
Przegląd Nauk Historycznych; 2017, 16, 3
1644-857X
2450-7660
Pojawia się w:
Przegląd Nauk Historycznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Argument siły czy siła argumentów? Unia Europejska w stosunkach międzynarodowych jako soft power
The argument of power, or power of arguments? The European Union in international relations as a ‘soft power’
Autorzy:
Barburska, Olga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/625141.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
European Uniosoft power
civilian power
normative power
foreign policy of the EU
Unia Europejsk
soft power
polityka zagraniczna UE
Opis:
The article attempts to analyze how the European Union plays its distinctive international role as a so-called soft power. The paper takes into account the fact that the EU acts on its external environment using primarily of a political, diplomatic, economic and cultural means, and not through the use of ‘hard’ instruments of coercion (including the armed forces). The concept of the European Union as a ‘soft power’ serves as a starting point for the presentation of other theories directly related to it – in the first place the concept of the EU as a ‘civilian power’ and ‘normative power’ and other theories derivatives. They take into account various aspects of the specificity of the European Union as a unique participant in contemporary international relations, restraining from using military force and promoting democratic values.
W artykule podjęto próbę analizy tego, w jaki sposób Unia Europejska odgrywa charakterystyczną dla siebie międzynarodową rolę tzw. „łagodnej potęgi” (soft power). W rozważaniachwzięto pod uwagę fakt, że UE oddziałuje na swoje otoczenie zewnętrzne za pomocą przede wszystkim środków o charakterze politycznym, dyplomatycznym, ekonomicznym, kulturowymitp., a nie poprzez zastosowanie „twardych” (hard) instrumentów przymusu (w tym siły zbrojnej). Koncepcja Unii Europejskiej jakosoft power posłużyła jako punkt wyjścia do prezentacjiinnych teorii bezpośrednio z nią związanych, w pierwszym rzędzie koncepcji UE jako civilian power, a następnie normative poweri innych teorii pochodnych. Uwzględniają one rozmaite aspekty specyfiki Unii Europejskiej jako unikatowego uczestnika współczesnych stosunków międzynarodowych, powstrzymującego się od wykorzystywania siły militarnej i promującegowartości demokratyczne.
Źródło:
Rocznik Integracji Europejskiej; 2016, 10; 335-352
1899-6256
Pojawia się w:
Rocznik Integracji Europejskiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
More Efficient or More Uncertain? The Main Dilemmas of the EU’s Foreign and Security Policy
Autorzy:
Barburska, Olga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/558264.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Centrum Europejskie
Tematy:
EU’s External Policy
EU’s Foreign and Security Policy
Finalité Politique of the EU
Models of European Integration
Future of the EU
Opis:
The purpose of this article is to analyse the main characteristics of the EU’s foreign and security policy that can affect its functioning at present and in the future. Being part of the broader category which is the EU’s external policy, the EU’s foreign and security policy is plagued with numerous flaws. Reducing their impact would greatly strengthen this policy, but at the same time this depends on the resolution of the main axiological dilemma. It concerns the future shape of the whole European Union, which means that the EU needs to clearly formulate its finalité politique. The resolution of this dilemma will determine not only the future of the EU, but also the present and future shape of its foreign and security policy.
Źródło:
Studia Europejskie - Studies in European Affairs; 2018, 4; 71-84
1428-149X
2719-3780
Pojawia się w:
Studia Europejskie - Studies in European Affairs
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polityka zagraniczna Unii Europejskiej: aspekty teoretyczne i metodologiczne
Foreign Policy of the European Union: Theoretical and Methodological Aspects
Autorzy:
Barburska, Olga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/558178.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Centrum Europejskie
Tematy:
Foreign Policy of the European Union
External Policy of the European Union
Theories of the EU’s Foreign Policy
Defi nition of the
EU’s External Policy
Opis:
Article is devoted to theoretical and methodological aspects of the foreign policy of the European Union. These refl ections come from the basic assumption that the EU, as a unique participant of international relations, has developed a specific sphere of regulating its relations with the outside world, which essentially corresponds to the foreign policy of the state. This sphere, as an unprecedented phenomenon in the international arena, however, is characterized by great indefi niteness in terms of both theoretical and methodological, as well as political practice, which include, inter alia, such basic issues as the scope and conceptual definition of this policy. The article attempts to explore the most important issues related to the specificity of EU foreign policy (in particular the relationship between the EU institutions and Member States) and proposes a definition of this policy, treated as so-called European Union’s external policy.
Źródło:
Studia Europejskie - Studies in European Affairs; 2016, 3; 9-41
1428-149X
2719-3780
Pojawia się w:
Studia Europejskie - Studies in European Affairs
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polska Marynarka Wojenna w działaniach dyplomatycznych na rzecz budowania bezpieczeństwa morskiego państwa w okresie międzywojennym
The Polish Navy in diplomatic activities aimed at building the maritime security of the state in the interwar period
Autorzy:
Będźmirowski, Jerzy
Nawrot, Dariusz
Ziętarski, Mateusz
Kufel, Jakub
Gac, Miłosz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32304204.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Fundacja PSC
Tematy:
Polish Navy
maritime security of a state
polish foreign policy between the years of 1919 and 1939
political cum military situation of Poland in the interwar period
Opis:
The purpose of the article is to present the diplomatic activity of representatives of the Polish Navy, aimed at creating solid political and military foundations for the foundation, which was the maritime security of the state. Poland found itself in a new reality, becoming a coastal state. It had a maritime border and the company of states that were not satisfied with such a state, namely: the Weimar Republic and Bolshevik Russia. In addition to these countries, new countries have emerged in the Baltic Sea basin, such as Poland, Lithuania, Latvia, Estonia, and Finland. One cannot ignore the eternal Baltic States, i.e., Denmark and Sweden. Poland decided that its foreign policy in the Baltic Sea basin should be based on good neighborly relations with countries that, like it, have regained their independence, as well as with Denmark and Sweden. Today, from the perspective of several decades, it can be said that this task was difficult to implement. This was influenced by many factors, which will be presented in the article. Unfortunately, one of them, independent of the Polish side, were the provisions of the Treaty of Versailles, which were not able to prevent the revival of German power and the revolutionary Soviet Union. The Versailles order achieved neither legitimacy nor a balance of power. A key role in the foreign policy of coastal states is played by the navy, which is its most important component. The Navy is the only branch of the armed forces of a country that, through the sovereignty of the decks and their immunity, has a much greater diplomatic „potential” than the land forces or the air force. Therefore, representatives of the navy are participants in universally understood diplomacy and function as naval attachés. It is they who are responsible for maintaining „maritime” relations between the states with which international relations are maintained. It is they who prepare the visits of warships in a given country and take care of their proper setting. It was, it is, and it will be. Poland began to fit into this mechanism practically from the establishment of the Polish Navy and continues to this day. The presented article focuses on the diplomatic missions of PMI officers in the interwar period.
Źródło:
Alcumena. Pismo Interdyscyplinarne; 2023, 3(15); 157-178
2719-9851
Pojawia się w:
Alcumena. Pismo Interdyscyplinarne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Foreign Policy of the European Union from the Perspective of the Discourse Held on February 5, 2015 in the Polish Parliament. Parliamentary Discourse Analysis
Polityka zagraniczna Unii Europejskiej w świetle dyskusji z 5 lutego 2015 r. w Sejmie RP. Analiza dyskursu parlamentarnego
Autorzy:
Cebul, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1943957.pdf
Data publikacji:
2016-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
parliamentary discourse
political divisions
foreign policy of the EU
economic development
EU security
conflict in Ukraine
dyskurs parlamentarny
podziały polityczne
polityka zagraniczna UE
rozwój gospodarczy
bezpieczeństwo UE
konflikt na Ukrainie
Opis:
The article analyses contents of speeches of parliament members in Sejm of the Republic of Poland during the parliamentary discussion of February 5th, 2015 over the information for Sejm and Senat of the Republic of Poland on Poland’s participation in the works of the EU between July and December 2014. The purpose of the analysis of the parliamentary discourse was to indicate differences and similarities in opinions of the representatives of major political powers in Poland within the scope of assessment of the foreign policy of the European Union. The analysis shows mainly lack of coherence in the foreign policy of the EU and existence of clear, firm division at the level of assessment of role/ meaning of Poland in the given area of activity.
Artykuł stanowi analizę treści wystąpień posłów w Sejmie RP podczas sejmowej dyskusji z 5 lutego 2015 r. nad informacją dla Sejmu i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej o udziale Rzeczypospolitej w pracach UE w okresie lipiec–grudzień 2014 r. Celem analizy dyskursu parlamentarnego było wskazanie na podobieństwa i różnice postaw przedstawicieli głównych sił politycznych w Polsce w zakresie ocen polityki zagranicznej Unii Europejskiej. Autor ukazuje przede wszystkim brak spójności w polityce zagranicznej UE oraz istnienie wyraźnego, trwałego podziału na poziomie ocen roli/znaczenia Polski we wskazanym obszarze aktywności.
Źródło:
Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne; 2016, 52; 173-191
1505-2192
Pojawia się w:
Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wspólna Polityka Zagraniczna, Bezpieczeństwa i Obrony z perspektywy Berlina – o zaangażowaniu Niemiec w proces wzmacniania politycznej roli Europy
Common Foreign, Security and Defence Policy of the European Union from the perspective of Berlin: Germany’s commitment to the process of strengthening the political role of Europe
Autorzy:
Ciesielska-Klikowska, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/557231.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
Wspólna Polityka Zagraniczna, Bezpieczeństwa i Obrony
Unia Europejska
Niemcy
niemiecka polityka zagraniczna
Niemcy w Unii Europejskiej
nowy porządek międzynarodowy
stosunki niemiecko-francuskie
Common Foreign, Security and Defence Policy
European Union
Germany
German foreign policy
Germany in the European Union
New International Order
Franco-German relationship
Opis:
Artykuł omawia zaangażowanie Republiki Federalnej Niemiec w proces wzmacniania Wspólnej Polityki Zagranicznej, Bezpieczeństwa i Obrony Unii Europejskiej od wejścia w życie Traktatu Lizbońskiego do chwili obecnej. Po ukazaniu roli rządu w Berlinie w tym zakresie w ostatnich latach na scenie europejskiej, a także – na scenie międzynarodowej, autor wskazuje najważniejsze inicjatywy i strategie podejmowane oraz opracowywane przez administrację kanclerz Angeli Merkel, analizuje dyskusję nad kwestią wzmacniania niemieckiej pozycji w procesie integracji europejskiej na polu bezpieczeństwa oraz, jak sami Niemcy postrzegają swoje miejsce na arenie międzynarodowej.
The article focuses on the commitment of the Federal Republic of Germany to the process of strengthening the Common Foreign, Security and Defence Policy of the European Union since the Lisbon Treaty has entered into force. Its aim is to show the role which the Berlin government has played in this issue in the recent years in the European arena, and also more broadly – internationally. The text highlights the key initiatives and strategies undertaken and developed by the administration of Chancellor Angela Merkel, analyses the debate over the issue of strengthening the German role in the process of European integration in the field of safety, and notes how Germans themselves perceive their place in the international arena.
Źródło:
Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka; 2017, 1; 67-81
1899-6264
2451-0718
Pojawia się w:
Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Podstawy traktatowe Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa Unii Europejskiej
Treaty principles of the EUs Common Foreign and Security Policy
Autorzy:
Ciupiński, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/120786.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Akademia Sztuki Wojennej
Tematy:
Unia Europejska
Wspólna Polityka Zagraniczna i Bezpieczeństwa UE
bezpieczeństwo europejskie
polityka bezpieczeństwa
polityka zagraniczna
European Union
EU
Common Foreign and Security Policy
CFSP
High Representative of the Union for Foreign Affairs and Security Policy
HR
Common Security and Defence Policy
CSDP
European External Action Service
EEAS
Opis:
The aim of this article is to analyse the long political and military process of forming the Common Foreign and Security Policy (CFSP). At the beginning it was the separate pillar of the European. For the European security issues was responsible the NATO and the Western European Union. After almost twenty years the Lisbon Treaty on European Union, which entered into force on 1 December 2009, changed the competence of the European Union in the security sphere. Treaty of Lisbon created the Common Security and Defence Policy (CSDP) and for the first time put so much attention to European Union’s international activity. Responsible for this is the High Representative of the Union for Foreign Affairs and Security Policy. For this function was appointed Catherine Ashton. She is assisted by the European External Action Service. HR is also one of the Vice-Presidents of the European Commission, chairs the Foreign Affairs Council, contributes through proposals towards the preparation of the CFSP and ensures implementation of the decisions adopted by the European Council and the Council, especially in the security matters. Lisbon compromise also led the termination of the Western European Union in 2011. Several prominent leadershave voiced support for a common defence for the Union. This possibility, requiring unanimous support among the member states, was formally laid down in Article 42 the Treaty of Lisbon extended the enhanced co-operation provision to become available for application in the area of defence. This mechanism enables a minimum number of member states to deepen integration within the EUs institutional framework, without the necessity of participation for reluctant member states.
Źródło:
Zeszyty Naukowe AON; 2013, 4(93); 31-71
0867-2245
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe AON
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ewolucja Strategii bezpieczeństwa narodowego Federacji Rosyjskiej w latach 2015–2021. Ujęcie normatywne
The evolution of Russia’s National Security Strategy in 2015–2021. A normative approach
Эволюция стратегии национальной безопасности Российской Федерации в 2015—2021 гг.: нормативный подход
Autorzy:
Czachor, Rafał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2120046.pdf
Data publikacji:
2022-09-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
the strategy of the national security of Russia
security policy of Russia
foreign policy of Russia
international relations in Eurasia
стратегия национальной безопасности России
политика национальной безопасности России
внешняя политика России
международные отношения в Евразии
Opis:
Adopted every 6 years, the national security strategies of Russia are the basic documents that fix the main challenges and threats to this country. The current strategy was adopted in June 2021 and replaced the previous document of December 2015. The following paper sheds a light on the most important aspects of the current strategy from a normative perspective and compares it with the previous version. Taking into account that for more than 10 years Russia has been undermining the western-centered international order, the paper stresses that the current strategy aims to consolidate the state, confirms the priority of the state over the society and individuals and the selfisolation from the foreign influences as a source of destabilization. It discusses the new tendencies in the evolution of strategies: the growing role of traditional Russian ethics, the need for the restrain a westernization of the society and the revival of patriotism.
Главными документами, содержащими перечень основных угроз для национальной безопасности Российской Федерации, являются принимаемые каждые шесть лет стратегии. Ныне действующий документ был принят в июне 2021 г. и заменил стратегию от декабря 2015 г. В данной статье рассматриваются главные элементы стратегии 2021 г. и сравниваются с предыдущей стратегией. Учитивая, что свыше 10-ти лет РФ постепенно отходит от западноцетрического международного порядка, в статье доказывается, что стратегия 2021 г. сосредоточена на консолидации государства, она фиксирует преобладание ценностей государства над обществом и личностью и изоляцию от внешнего влияния, воспринимаемого как источник дестабилизации. Анализируются новые тенденции в эволюции стратегии — рост значения традиционных российских духовно-нравственных ценностей, необходимость предотвращения вестернизации общества и возрождения патриотического воспитания.
Źródło:
Nowa Polityka Wschodnia; 2022, 3(34); 9-26
2084-3291
Pojawia się w:
Nowa Polityka Wschodnia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Niewykorzystane metody kształtowania bazy monetarnej
Unused methods of shaping the monetary base
Autorzy:
Czekaj, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2179637.pdf
Data publikacji:
2018-06-30
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwo Naukowe Wydziału Zarządzania
Tematy:
pieniądz
polityka pieniężna
emisja pieniądza
bank centralny
rezerwy
dewizowe
polityka finansowa państwa
dług publiczny
money
monetary policy
money issue
central bank
foreign exchange reserves
financial policy of the state
public debt
Opis:
Polityka pieniężna w Polsce opiera się na koncepcji bezpośredniego celu inflacyjnego. Według powszechnie panujących poglądów skuteczność takiej polityki uzależniona jest od wiarygodności organów prowadzących politykę pieniężną, która z kolei zależy od niezależności tych organów (banku centralnego) od władz politycznych, wykazujących skłonność do destabilizowania sektora finansów publicznych, co uważano za podstawową przyczynę inflacji. Jednym z najważniejszych rozwiązań instytucjonalnych jest zakaz finansowania deficytów budżetowych emisją pieniądza banku centralnego. W skrajnej wersji polityka bezpośredniego celu inflacyjnego utrudnia, a nawet uniemożliwia prowadzenie spójnej polityki finansowej państwa. Polityka pieniężna prowadzona w Polsce powoduje narastanie, z jednej strony, rezerw dewizowych państwa, a z drugiej – wzrost zadłużenia zagranicznego. Jednoczesne zmniejszenie rezerw walutowych oraz długu zagranicznego pozwoliłoby zaoszczędzić rocznie co najmniej 8 mld zł. Zmniejszenie rezerw dewizowych nie powodowałoby istotnego wzrostu ryzyka kryzysu walutowego, gdyż nie zmieniałoby międzynarodowej pozycji inwestycyjnej netto Polski.
Monetary policy in Poland is based on the concept of direct inflation target. According to commonly held opinion, the effectiveness of such policy depends on the credibility of the authorities that conduct monetary policy, which in turn depends on the independence of those bodies (central bank) from political authorities, which tend to destabilize the public finance sector, which was considered the primary cause of inflation. One of the most important institutional solutions is the prohibition of financing budget deficits by issuing central bank money. In the extreme version, the policy of direct inflation target makes it difficult or even impossible to implement a coherent state financial policy. The monetary policy pursued in Poland causes growing, on the one hand, foreign exchange reserves of the state, and on the other – an increase in foreign debt. The simultaneous reduction of foreign currency reserves and foreign debt would save at least PLN 8 billion annually. A reduction in foreign exchange reserves would not cause a significant increase in the risk of a currency crisis, as it would not change the net international investment position of Poland.
Źródło:
Studia i Materiały; 2018, 1(26); 68-75
1733-9758
Pojawia się w:
Studia i Materiały
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
EU Foreign Policy and the National Priorities of the Central and Eastern European Member States: Selected Sociological Insights
Polityka zagraniczna Unii Europejskiej a narodowe priorytety państw członkowskich z Europy Środkowej i Wschodniej: Wybrane spostrzeżenia socjologiczne.
Autorzy:
Czubocha, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2154746.pdf
Data publikacji:
2013-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
EU foreign policy
Central and Eastern European EU member states
EU-Russia relations
the Transatlantic Alliance
EU energy security
Opis:
The author of the paper submits that EU foreign policy disputes can be attributed to the fact that Central and Eastern Europe was admitted into the European Union as a less developed part of Europe. As a result, particularly the Franco-German axis intended to run EU foreign policy in accordance with the rule “the West knows best”. This approach is based on the assumption that the new EU member states should be socialized into Western, superior values. EU foreign-policy problems were created mostly by the Franco-German axis when these two countries decided to support a multi-polar world trying to counter American dominance and forging close ties with the Russian Federation. This approach to EU foreign policy was not acceptable to the new member states for political, economic, military and historical reasons. In the context of the current economic and financial crisis, the new member states’ foreign-policy choices have been vindicated as it turned out that the European Union cannot distance itself from the United States due to its economic weakness and the organization was not able to change Russia by way of the policy of “Wandel durch Annäherung”.
Autor artykułu twierdzi, że spory w odniesieniu do polityki zagranicznej Unii Europejskiej są uwarunkowane traktowaniem nowych państw członkowskich jako mniej rozwiniętych państw, które powinny podlegać procesowi socjalizacji zgodnie z zasadą, że „Zachód wie najlepiej”. Z punktu widzenia nowych państw członkowskich niska efektywność polityki zagranicznej Unii Europejskiej wynika z faktu, iż ich interesy nie były dotychczas uwzględniane przez organizację w dostatecznym stopniu. Zainicjowana przez tandem francusko-niemiecki polityka zdystansowania się od Stanów Zjednoczonych i jednoczesnego zbliżenia z Rosją była niezgodna z interesami nowych państw członkowskich i zakończyła się fiaskiem. Rosji nie udało się zdemokratyzować poprzez politykę „Wandel durch Annäherung” a światowy kryzys gospodarczy obnażył słabość gospodarczą Unii Europejskiej oraz uświadomił państwom członkowskim konieczność współpracy ze Stanami Zjednoczonymi. W rezultacie cele polityki zagranicznej nowych państw członkowskich okazały się słuszne w skali całej organizacji.
Źródło:
Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne; 2013, 40; 88-104
1505-2192
Pojawia się w:
Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Post-Soviet Area in the Foreign Policy of the Russian Federation
Obszar poradziecki w polityce zagranicznej Federacji Rosyjskiej
Autorzy:
Czyż, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1857748.pdf
Data publikacji:
2021-03-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
obszar poradziecki
Federacja Rosyjska
polityka zagraniczna
reintegracja
Władimir Putin
post-Soviet area
the Russian Federation
foreign policy
reintegration
Vladimir Putin
Opis:
Artykuł jest poświęcony miejscu obszaru poradzieckiego w rosyjskiej polityce zagranicznej od rozpadu Związku Radzieckiego w 1991 do 2021 roku. Celem artykułu jest przedstawienie znaczenia obszaru poradzieckiego w rosyjskiej polityce zagranicznej oraz celów i instrumentów tej polityki wobec obszaru poradzieckiego po rozpadzie ZSRR. W ciągu 30 lat po rozpadzie Związku Radzieckiego na obszarze poradzieckim miały miejsce procesy reintegracji i dezintegracji. Dochodziło do wielu konfliktów zbrojnych, stał się on także polem rywalizacji w stosunkach międzynarodowych. Federacja Rosyjska wykorzystuje wszelkie możliwe instrumenty oddziaływania, aby utrzymać kontrolę nad obszarem poradzieckim i nadal traktuje go jako wyłączną strefę wpływów Rosji i priorytetowy kierunek rosyjskiej polityki zagranicznej.
The article is devoted to the post-Soviet area’s place in Russian foreign policy from the collapse of the Soviet Union in 1991 to 2021. The aim of this article is to present the importance of the post-Soviet area in Russian foreign policy and the goals and instruments of this policy towards the post-Soviet area after the collapse of the USSR. In the 30 years after the collapse of the Soviet Union, reintegration and disintegration processes took place in the post-Soviet area. There were numerous armed conflicts, and it also became a field of competition in international relations. The Russian Federation uses all possible influence instruments to maintain control over the post-Soviet area and still treats it as the exclusive sphere of Russian influence and Russian foreign policy’s priority direction.
Źródło:
Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne; 2021, 71; 151-164
1505-2192
Pojawia się w:
Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 108

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies