Temat: the altar - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Wpływ koncepcji obecności Jezusa w Eucharystii na kształtowanie się nauki reformatorów o Wieczerzy Pańskiej
The Influence of the Concept of Jesus’ Presence in the Eucharist on the Formation of Reformers’ Teachings about the Lords Supper
Autorzy:: Ławik, Dariusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/558587.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:: Eucharystia
Wieczerza Pańska
Stół Pański
Sakrament Ołtarza
Komunia Święta
Eucharist
Last Supper
Communion Table
Holy Communion
the Sacrament of the Altar
Opis:: We współczesnym świecie zauważamy wiele odłamów jednej religii. Tak jest i z Chrześcijaństwem, gdzie na przestrzeni wieków pojawiło się wiele jego denominacji. Największymi wydarzeniami z tym związanymi była Schizma Wschodnia (1054) oraz Reformacja XVI wieku. Jednym z najważniejszych tematów podejmowanych w dialogu międzywyznaniowym jest interpretacja misterium Eucharystii. Protestantyzm, to pewien dynamizm i ruch wypowiadający się w historycznych przemianach teologicznego myślenia, a w konsekwencji praktyki kościelnej. Niniejszy tekst dotyczy nauki na temat obecności Jezusa Chrystusa w Wieczerzy Pańskiej w Kościołach luterańskim i reformowanym. Wypowiedzi Reformatorów zawarte w Księgach symbolicznych i wyznaniowych tychże Kościołów pokazują, iż nawiązywali oni w swej nauce do konepcji przedreformacyjnych. U. Zwingli odwoływał się do koncepcji sakramentalnej nawiązującej do Tertuliana, natomiast M. Luter zwalczając jego teorię minimalistyczą, jak uważał, ku koncepcji realistycznej, reprezentowanej wcześniej przez Berengariusza. Artykuł także zwraca uwagę na to, jakie konsekwencje na stanowisko wobec transsubstancjacji ma nauka na temat obecności Chrystusa w Wieczerzy Pańskiej Reformatorów ( np. koncepcja współobecności).
In the contemporary world we can observe many branches of the same religion. This is also true of Christianity, with the many denominations created over the centuries. The most important events were the Great Easter Schism (1054) and the Reformation (XVI c.). One of the most important questions taken up in inter-confessional dialogue is the interpretation of the mystery of the Eucharist. Protestantism is a certain dynamism and a movement which expresses itself in historical changes in theological understanding and in consequence in the Church’s experience. This article concerns teaching on the presence of Jesus Christ in the Last Supper in the Lutheran and Reformed Churches. The pronouncements of the reformers contained in Symbolic and Confession Books of these Churches show us that they referred in their teaching to pre-reformation conceptions. Zwingli referred to the sacramental conception connected with Tertulian teaching; while Luther, who opposed what he considered this minimalist theory, turned in his teaching to the realistic conception represented before him by Berengarius. This article also focuses on the consequences that the Reformers’ teaching on the presence of Christ in the Last Supper (for example the concept of co-presence) has on their view of transsubstantiation
Źródło:: Studia Gdańskie; 2019, 44; 131-143
0137-4338
Pojawia się w:: Studia Gdańskie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: The image of illness in Veit Stoss’s works of art
Wizerunek choroby w sztuce Wita Stwosza
Autorzy:: Dębicki, Jacek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2034905.pdf
Data publikacji:: 2019-06-30
Wydawca:: Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie
Tematy:: rzeźba
styl gotycki
ołtarz gotycki
średniowiecze
fi zjognomia
choroba
sztuki piękne
sculpture
gothic style
gothic altar
the Middle Ages
physiognomy
illness
the fi ne arts
Opis:: The article takes up the issue of ideological connections between the philosophy of man developed in the 15th century by the Cracovian masters from the Universitatis Cracoviensis and Cracovian Gothic art, above all the sculptures created by Veit Stoss in his Cracovian period. The German master-carver showed in his Cracovian Altarpiece a vast range of individual portrait-studies, realistic and naturalistic in character. During the Cracovian period some essential transformations took place in Veit Stoss’s oeuvre. He created naturalistic portrait-studies unknown in the European art of the time, depicting even pathological changes, such as cancerous skin lesions, which Stoss perceived on the human body. We have known – on the basis of archival sources – that Veit Stoss maintained friendly contacts with Jan of Głogów, author of the treatise Physionomia hincinde ex illustribus scriptoribus per venerabilem virum magistrum Joannem Glogoviensem diligentissime recol lecta, printed in Kraków in 1518. I wish to prove that the content of this treatise – including the issue of skin diseases – found its refl ection in the art of one of the leading sculptors of the late medieval Europe.
Artykuł podejmuje kwestię ideologicznych powiązań między fi lozofi ą człowieka rozwiniętą w XV wieku przez krakowskich mistrzów z Universitatis Cracoviensis i krakowskiej sztuki gotyckiej, przede wszystkim rzeźby stworzonej przez Wita Stwosza w tzw. krakowskim okresie jego twórczości. Niemiecki rzeźbiarz ukazał w krakowskim retabulum szeroką gamę indywidualnych studiów portretowych o charakterze realistycznym i naturalistycznym. W okresie krakowskim w twórczości Wita Stwosza zaszły istotne przemiany, stworzył on bowiem naturalistyczne portrety nieznane w ówczesnej sztuce europejskiej, ukazujące nawet patologiczne zmiany skórne, takie jak różnego typu rakowe zmiany skórne, które artysta widział na ludzkim ciele. W krakowskich archiwach zachował się notarialny dokument, z którego wynika, że Wit Stwosz utrzymywał przyjazne kontakty z Janem z Głogowa, autorem traktatu Physionomia hincinde ex illustribus scriptoribus per venerabilem virum magistrum Joannem Glogoviensem diligentissime recollecta, wydrukowanego w Krakowie w 1518 r. W artykule pokazano, że treść tego traktatu – w tym problem chorób skóry – znalazła odzwierciedlenie w sztuce jednego z najsłynniejszych rzeźbiarzy późnośredniowiecznej Europy Środkowej.
Źródło:: Studia Humanistyczne AGH; 2019, 18, 2; 49-58
2084-3364
Pojawia się w:: Studia Humanistyczne AGH
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Teologia i symbolika ołtarza w wybranych modlitwach obrzędów poświęcenia nowego ołtarza
The Theology and Symbol of the Altar in the Prayers of the Rite of Dedication of an Altar
Autorzy:: Kwiatkowski, Dariusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1018607.pdf
Data publikacji:: 2017-01-24
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: an altar
dedication
Church
the gathering
purification
banquet
sacrifice
the Cross
salvation
the Body and Blood of Christ
eternity
ołtarz
poświęcenie
kościół
zgromadzenie
oczyszczenie
uczta
ofiara
krzyż
zbawienie
Ciało i Krew Chrystusa
wieczność
Opis:: Artykuł ukazuje bogatą symbolikę i teologię ołtarza obecną w najważniejszych modlitwach wchodzących w skład nowych Obrzędów poświęcenia nowego ołtarza. Analizie poddano trzy modlitwy ściśle związane z obrzędami poświęcenia ołtarza: modlitwę poświęcenia wody, litanię do świętych oraz modlitwę poświęcającą ołtarz. Ofi ara Chrystusa złożona na Krzyżu i uobecniana w bezkrwawy sposób na ołtarzu oczyszcza wiernych z grzechów i odnawia w nich czystość dzieci Bożych. Ołtarz stanowi także miejsce realnego spotkania Kościoła zbawionych z Kościołem pielgrzymującym. Najwięcej treści teologicznych jest obecnych w uroczystej modlitwie poświęcenia ołtarza. Przedstawia go przede wszystkim jako stół ofi ary i stół uczty eucharystycznej. Ołtarz jest miejscem, wokół którego gromadzi się wspólnota wierzących, aby karmić się Ciałem Chrystusa. W ołtarzu należy także widzieć eschatologiczny stół uczty, zastawiony przez Zbawiciela w wieczności dla wiernych wypełniających przykazania miłości. Teologia modlitw jednoznacznie pokazuje, że poświęcony ołtarz stanowi najważniejszy element wyposażenia każdego kościoła.
This article reveals the rich symbols and theology of the altar present in the most important prayers which compose the new Rite of Dedication of an Altar. Three of them, which are connected with the Rite very closely are the subjects of the analysis which has been done. These are: the Prayer of the Dedication of Water, the Litany of the Saints and the Prayer of Dedication of an Altar. Christ’s sacrifi ce on the Cross, made present in a bloodless way on the altar, purifi es the believers from their sins, and revives in them the purity of God’s children. The altar constitutes a place where the Church dwelling in heaven and the pilgrim Church on earth meet in a real way.Most of the theological content is present in the solemn Prayer of Dedication of the altar. First of all, it presents the altar as a table of sacrifi ce and of the eucharistic banquet. The altar is a place around which the community of believers gather to be nourished by the Body of Christ. In the altar we should see the table of the eschatological banquet prepared by the Saviour in eternity for the believers who fulfi ll his commandment of love on earth. The theology of the prayers shows very clearly that a dedicated altar is the most important structure and focal point of each church.
Źródło:: Teologia Praktyczna; 2017, 18; 183-199
1642-6738
Pojawia się w:: Teologia Praktyczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Symbolika ołtarza w Joz 22,9-34
The Symbolism of the Altar in Joshua 22:9-34
Autorzy:: Szamocki, Grzegorz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/558752.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:: Księga Jozuego
Izrael
ołtarz
wierność
tożsamość
the Book of Joshua
Israel
altar
loyalty
identity
Opis:: Według tradycji biblijnej związanej z osiedleniem się Izraela w Kanaanie, potomkowie Gada i Rubena oraz połowa plemienia Manassesa otrzymali na zamieszkanie ziemię na wschód od Jordanu. Tekst Joz 22 podaje, że ci Izraelici udzielili pomocy rodakom w zajmowaniu przyznanej im ziemi zachodniojordańskiej, a następnie wyruszyli, aby zamieszkać na swoim terytorium. Po drodze, nad Jordanem, zbudowali ołtarz. Lud pozostający po stronie zachodniej uznał ten ołtarz za nielegalny oraz za znak buntu i niewierności wobec JHWH, które na wszystkich ściągną gniew i karę Boga. W rzeczywistości ołtarz nad Jordanem odpowiadał przepisom o ołtarzu dla JHWH. Nie był konkurencją dla ołtarza w centralnym sanktuarium w Szilo. Nie służył do składania ofiar ani żadnego kultu bałwochwalczego. Jako kopia ołtarza w Szilo otrzymał funkcję świadectwa. Miał świadczyć o przynależności plemion zajordańskich do ludu przymierza i o ich lojalności wobec JHWH. Był wyrazem ich troski o narodową i religijną więź i tożsamość.
According to the biblical tradition of the settlement of Israel in the land of Canaan, the sons of Gad and Reuben and half the tribe of Manasseh received for residence the land east of the Jordan. The text of Joshua 22 says that those Israelites provided assistance to their countrymen in taking possession of the land assigned to them in West Jordan, and then went on to settle their own territory. On their way they built an altar by the Jordan River. The people remaining on the west side found this altar to be illegal and deemed it a sign of rebellion and infidelity to the LORD that would bring the wrath and punishment of God on all the tribes. In fact, the altar by the Jordan River was in keeping with the law on the altar of the LORD. It was not a rival to the altar of the central sanctuary at Shiloh. It did not function as an altar of sacrifice or any kind of idolatrous worship. As a copy of the altar at Shiloh it had a witnessing function. It was intended to testify to the belonging of the East Jordan tribes to the covenant people and to their loyalty to the LORD. It was an expression of their concern for national and religious ties and identity.
Źródło:: Studia Gdańskie; 2015, 37; 19-35
0137-4338
Pojawia się w:: Studia Gdańskie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Struktura i teologia modlitwy poświęcenia kościoła i ołtarza
Structure and Theology of the Prayer of Consecration of Church and Altar
Autorzy:: Araszczuk, Stanisław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/32062602.pdf
Data publikacji:: 2009
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: liturgia
kościół
ołtarz
poświęcenie
the Liturgy
church
altar
consecration
Opis:: Kościół, zanim zostanie oddany do użytku liturgicznego, powinien być poświęcony przez biskupa. W starożytności chrześcijańskiej obrzęd ten polegał na procesyjnym wniesieniu relikwii świętego męczennika i odprawieniu pierwszej Mszy św. W późniejszych wiekach obrzędy dedykacji kościoła wzbogaciły się o wiele nowych elementów. Kościół, jako widzialna budowla, jest szczególnym znakiem Ludu Bożego pielgrzymującego na ziemi i obrazem społeczności przebywającej w niebie. Każdy kościół, który ma być poświęcony, powinien posiadać tytuł. Właściwym szafarzem obrzędu poświęcenia jest biskup, a dniem zwykle niedziela, ze względu na liczniejsze zgromadzenie wiernych. Teraz następuje uroczysta modlitwa poświęcenia. Wprowadzenie do ksiąg liturgicznych nadaje jej następujące znaczenie: „Najważniejszym i jedynie koniecznym obrzędem poświęcenia kościoła jest sprawowanie Eucharystii. Zgodnie jednak z powszechnym zwyczajem zarówno Wschodniego, jak i Zachodniego Kościoła, odmawia się również specjalną modlitwę, która wyraża zamiar poświęcenia kościoła Panu na stałe i uprasza Jego błogosławieństwo” (OPKiO II 15). Modlitwa jest więc deklaracją woli całego ludu, wygłoszoną przez biskupa i prośbą o błogosławieństwo i uświęcenie. Jest to nowa kompozycja, która zawiera dwie poprzednie modlitwy konsekracyjne, jedną dla kościoła i drugą dla ołtarza. W ten sposób podkreślono nierozerwalny związek między kościołem i ołtarzem. Redaktorzy ukazali w niej także klasyczna strukturę modlitwy, siłę poetycką, bogactwo doktrynalne, inspiracje biblijne i patrystyczne. Modlitwa poświęcenia wyraża w zdecydowany sposób wolę wspólnoty lokalnej, by to miejsce stało się miejscem celebrowania świętych misteriów, a także mobilizowało do skupienia i życia w sprawiedliwości ewangelicznej
Before a church is ready for liturgical purposes, it should be consecrated by a bishop. In Christian antiquity this rite consisted in bringing in the relics of a saint martyr and saying the first Holy Mass. In later centuries the rites of church’s dedication were enriched by many new elements. A church, as a visible building, is a special sign of the People of God that is on its pilgrimage on earth and is an image of the community in heaven. Each church that is supposed to be consecrated should have a title. A bishop is the proper steward of the rite of consecration, and the day of consecration is usually Sunday, as then the congregation is more numerous. First there is a solemn prayer of consecration. The introduction to liturgical books confers on it the following meaning: “The Eucharist is the most important and in the only necessary rite of consecration. In line, however, with the common custom of the Eastern and Western Church a special prayer is said that expresses the intention to consecrate the church to the Lord for good and to entreat His blessing” (Ordo dedicationis ecclesiae et altaris II 15). The prayer is therefore the declaration of the will of the whole people announced by the bishop, and it is a request of blessing and sanctification. It is a new composition that contains two previous consecration prayers, one for the church and one for altar. Thus the inalienable relationship between church and alter is stressed. The editors have shown in it also the classical structure of prayer, poetic power, doctrinal richness, biblical and patristic inspirations. The prayer of consecration expresses the will of the local community that this place become a place where to celebrate holy mysteries, and also mobilize people to contemplation and life in accord with evangelical justice.
Źródło:: Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne; 2009, 1; 51-68
2082-8586
Pojawia się w:: Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Rzeszowsko-tyczyńskie Bractwo Kapłańskie pod patronatem Ducha Świętego i Maryi Panny od XV do XVIII stulecia
The Holy Spirit and the Virgin Mary Rzeszów-Tyczyn Brotherhood of Priests From the 15th to the 18th Century
Autorzy:: Borcz, Henryk
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/31339898.pdf
Data publikacji:: 2009
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Bractwo Kapłańskie rzeszowsko-tyczyńskie
biskup Maciej
statuty
zarząd konfraterni
członkowie
sesje brackie
nabożeństwa za zmarłych konfratrów
fundacje pobożne
prebendy ołtarzowe
reformy biskupa W.H. Sierakowskiego z roku 1760
zniesienie Bractwa w roku 1783 przez zaborcze władze austriackie
Rzeszów-Tyczyn Brotherhood of Priests
Bishop Maciej
statutes
Board of the Brotherhood
members
confreres’ sessions
services for the late confreres
religious foundations
altar prebends
Bishop W. H. Sierakowski’s reforms of 1760
abolishing the Brotherhood by the Austrian authorities in 1783
Opis:: An extremely important role in maintaining the clergy’s high religious-moral level in the Church in the West was played by brotherhoods of priests (fraternitates presbyterorum) that were established starting from the 9th century. Their aim was a continuous formation of their members, mutual spiritual and material aid, and praying for the dead confreres. From Gaul, where they were first established (Reims), they soon spread to the neighboring countries, among others to Germany, Italy and Spain. They reached Poland in the 13th century becoming one of the important factors of reformation of the clergy. In the Przemyśl Diocese of the Latin rite (established about the middle of the 14th century) brotherhoods open to the clergy (and also lay people, according to the so-called filadelfia principle) appeared in the first half of the 15th century, and by the end of the 17th century they spread to its whole territory. As the first one the Holy Spirit and the Virgin Mary Rzeszów-Tyczyn Brotherhood of Priests (Fraternitas Sacerdotalis in ecclesiis et districtibus Rzeszoviensi et Tyczynensi), that the author discusses here, was established. First it was active in the Rzeszów and Tyczyn regions, and from the end of the 16th century within the Rzeszów Decanate. It was a grass-roots initiative of a group of clergymen, and then it was officially approved of by the Przemyśl Bishop Maciej in 1419. Its statute described the structure of the brotherhood, defined its aims, means of work and the disciplinary issues. It devoted quite a lot of attention to the questions connected with the ultimate matters, like preparation for death, funeral, aid for the soul of the dead one, and so on. Indulgence privileges were supposed to encourage the members to diligently take part in the meetings and celebrations of the brotherhood that took place periodically. A great role in the life of the Brotherhood was played by sessions convened initially once every three months, and then twice a year, that were usually attended by all its members as well as its lay sympathizers. The sessions took place in Tyczyn and Rzeszów, alternately. The devotion during a session had a set order: first the mourning office was sung and the Holy Mass was celebrated with a procession and with stations for the late brothers, next a solemn Holy Mass was said about the Holy Spirit, with the exposition of the Sacrament and the procession and a sermon. After the devotion a debate was held with a scrutiny concerning the life of the confreres, and in the later period also concerning the state of their churches. Also the more difficult cases of moral theology were discussed. When all the items on the agenda had been discussed the confreres went to a meal, in which only priests could participate. Some of the most important aims of the Brotherhood was the promotion of the cult of God, ensuring profuse spiritual gifts to the living brothers, and prayer aid to those, who had already passed away. In the current of this type of actions (collective as well as individual) various religious funds were contained (the first one in 1492), including altar prebends (the first one in 1639). In consequence in the middle of the 18th century the Brotherhood had the right of patronage over four altar prebends. The Rzeszów Brotherhood was quite active practically throughout the 17th century, however, in the next century its deep crisis was revealed, which was caused to a considerable degree by external factors. It also affected the other priest communities in the diocese, which had an adverse influence on the formative work among the clergy. Brotherhoods were revived in the diocese by the zealous Przemyśl priest, Bishop W. H. Sierakowski (1742-1760). After an in-depth examination of the situation, on 5 May 1760 in Brzozów he issued a directive to all the brotherhoods in the diocese, in which he described in detail the reforms that were to be effected. Introduction of a uniform and to some degree centralized structure of the brotherhood in the diocese was an important novelty; it was adjusted to its new territorial structure introduced in 1751 (3 archdeaconates). Instead of about a dozen small, independent brotherhoods existing in particular deaconates, the Bishop organized three big ones, each of which was to function in one of the archdeaconates. Each one was to be headed by the provost elected for life. At the same time Bishop Sierakowski ordered all the brotherhoods to keep to the reformed statute of the Sanok-Krosno Brotherhood. The reform of 1760, although it was not fully implemented (the new structure based on the network of archdeaconates was not accepted), gave a new impulse to the work of all priest brotherhoods in the Przemyśl Diocese (including the Rzeszow-Tyczyn one), which is confirmed by the preserved official reports dating back to that time. It should be stressed that the reform introduced by Bishop W. H. Sierakowski gave sound foundations for further fruitful work of priest brotherhoods in the diocese for a long time. However, their fate was unexpectedly decided by external factors. In consequence of the first partition of Poland in 1772 the Przemyśl Diocese was annexed by Austria that soon abolished the system existing in Poland and introduced its own in its place. All former institutions of the Polish Republic that were incompatible with the vision of an „enlightened state” ruled in an absolutist way were abolished. Also the Catholic Church was subjected to utter control as well as to numerous restrictions and transformations that were supposed to make it completely subject to the state and make it an obedient tool for the lay authorities. These actions, presented as a „reform of the Church”, were taken in the name of the political-ecclesial system obtaining in Austria at that time that was called „Josephinism”. Ruthless and consistent interference of the lay authorities into the life of the Church in a few years led to liquidation of many Church institutions that played a great role in the religious life of the community of the faithful. Also all religious brotherhoods were the aim of a furious attack, including the ones to which priests belonged, whose profile did not correspond with the vision of the „enlightened state”. They were abolished by the Austrian authorities on 22 May 1783, and in their place the court decree of 9 August 1783 established the „Association for Active Love of the Neighbor” that was subjected to the control of the state. These actions also meant the end of the Rzeszow-Tyczyn Brotherhood of Priests, deserved in the field of forming and sanctifying numerous generations of priests as well as of lay people.
Źródło:: Roczniki Historii Kościoła; 2009, 1; 129-162
2080-8526
Pojawia się w:: Roczniki Historii Kościoła
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Relikwie Undecim milia virginum w pocysterskim kościele w Lądzie nad Wartą i dedykowany im ołtarz-relikwiarz św. Urszuli
Undecim milia virginum relicts in the Ląd cistercian abbey upon Warta and the altar of st. Ursula dedicated to them
Autorzy:: Nowiński, Janusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/494855.pdf
Data publikacji:: 2010
Wydawca:: Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
Tematy:: St. Ursula
Undecim Milia Virginum
Relics
the cult of relics
Ląd upon Warta
Altenberg
altar
Opis:: In 1182, to the Cistercian abbey in Altenberg next to Cologne, many a Undecim Milia Virginum relic came from the so-called "ager Ursulanus" - the late ancient cemetery discovered in 1106 under the walls of the colony considered to be the burial place of St. Ursula, and the accompanying retinue. The abbey in Altenberg was sending Undecim Milia Virginum relicts to other Cistercian abbeys all over Europe propagating their cult amongst the convent. The cult of Undecim Milia Virginum in Ląd dates back to the very beginning of the abbey that is the 12th century. In the middle of the 13th century, Ląd got from Altenberg relicts of the virgin martyrs of Cologne which are still in the Ląd abbey. In 1721, Abbot Antoni Mikołaj Łukomski founded a monumental reliquienaltar dedicated to St. Ursula and her companions. The altar had been made in the workshop of Ernest Broger in Glogau. It is the largest of the altars dedicated to St. Ursula. The relics of skulls and bones placed at the altar are covered with embroidered fabrics dating back to the 19th century. At that time, the altar was undergoing a major renovation. The renovation of fabrics conducted in 1983 revealed that under the textiles from the 19th century the remains of Medieval and Baroque fabrics had been preserved.
Źródło:: Seminare. Poszukiwania naukowe; 2010, 28; 253-272
1232-8766
Pojawia się w:: Seminare. Poszukiwania naukowe
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Przyczynek do dziejów ołtarza cechu sukienników w kościele farnym w Bieczu
Autorzy:: Kotulska, Magdalena
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/560375.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:: Włodzimierz Tetmajer
Marcin Kromer
Corpus Christi Collegiate Church in Biecz
clothiers’ guild
foundation document for the guild altar
Kolegiata pod wezwaniem Bożego Ciała w Bieczu
cech sukienników
dokument fundacyjny ołtarza cechowego
Opis:: The article presents a short outline of the history of the Corpus Christi Collegiate Church in Biecz, which constitutes only an introduction to a wider discussion of the main subject of the text, i.e. the history of the altar and the chapel of the Biecz clothiers’ guild. It is currently held that St. Catherine’s and St. Michael’s chapel was owned by the guild. However, the earliest sources concerning the investigated subject contain a mention of the original Corpus Christi altar founded by the guild. This inconsistency is presumably caused by the co-existence of two guild foundations, initially the Corpus Christi altar, and later the entire chapel. It should also be emphasized that they were located in two different places inside the Biecz parish church. The author did not find any evidence which would suggest that the first altar could survive until today. The article has been enhanced by a source edition: The elders of the clothiers’ guild of the town of Biecz notify Cardinal Frederic of the foundation and provision of the Corpus Christi alter in the Biecz parish church of 1483. The document is stored in the National Archive in Krakow.
Artykuł prezentuje krótki zarys historii kolegiaty pod wezwaniem Bożego Ciała w Bieczu, która stanowi jedynie wprowadzenie do omówienia głównego tematu tekstu, czyli historii ołtarza i kaplicy cechu sukienników bieckich. Obecnie przyjmuje się, że kaplica pod wezwaniem św. Katarzyny i św. Michała znajdowała się niegdyś w posiadaniu tego cechu. W najstarszych źródłach dotyczących badanego tematu pojawia się jednak wzmianka o pierwotnym ołtarzu cechowym, pod wezwaniem Bożego Ciała. Niespójność ta wynika najprawdopodobniej z istnienia dwóch fundacji cechowych, na początku samego ołtarza pod wezwaniem Bożego Ciała, a z czasem całej kaplicy. Należy również zaznaczyć, że znajdowały się one w dwóch różnych miejscach we wnętrzu fary bieckiej. Autorka nie natrafiła na jakiekolwiek wzmianki, które świadczyłyby o tym, że pierwszy ołtarz sukienników mógł przetrwać do obecnych czasów. Tekst został wzbogacony o edycję źródłową: Starsi cechu sukienniczego miasta Biecza zawiadamiają kardynała Fryderyka o ufundowaniu i uposażeniu ołtarza pw. Bożego Ciała w kościele parafialnym w Bieczu z 1483 roku. Dokument ten jest przechowywany w zbiorach Archiwum Narodowego w Krakowie.
Źródło:: Folia Historica Cracoviensia; 2018, 24, 1
0867-8294
Pojawia się w:: Folia Historica Cracoviensia
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Ołtarz „Męczenników II wojny światowej” w Lądzie i utwór „Domius regit me. Psalm 23” skomponowany przez Pawła Łukaszewskiego na uroczystość poświęcenia ołtarza
Altar of the Martyrs of World War II in Ląd and the Piece “Dominus regit me. Psalm 23” composed by Paweł Łukaszewski for the Ceremony of the Altar’s Consecration
Autorzy:: Nowiński, Janusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/496128.pdf
Data publikacji:: 2017-09-30
Wydawca:: Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
Tematy:: Ląd
ołtarz Męczenników II Wojny Światowej
„Poznańska Piątka”
Janusz Szpyt
Dominus regit me. Psalm 23
Paweł Łukaszewski Requiem
Ląd, Altar of the Martyrs of World War II; “the Poznan Five”
Paweł Łukaszewski’s Psalm 23
Paweł Łukaszewski’s Requiem
Opis:: W 2010 r. jeden z XVIII-wiecznych bocznych ołtarzy kościoła w Lądzie, postanowiono poświęcić męczennikom II wojny światowej: więzionym w Lądzie kapłanom i „Poznańskiej Piątce”. W latach 2011-2013, według koncepcji ks. Janusza Nowińskiego SDB, malarz i rzeźbiarz Janusz Szpyt wykonał nowy wystrój ołtarza: dwa nowe obrazy oraz antepedium. Na tę okazję ks. Janusz Nowiński zamówił u kompozytora Pawła Łukaszewskiego utwór Dominus regit me. Psalm 23 skomponowany na baryton i zespół instrumentalny, którego prawykonanie miało miejsce w Lądzie 28 października 2013 r. W 2014 r. Paweł Łukaszewski włączył utwór Dominus regit me. Psalm 23 do partytury Requiem, które skomponował dla Presteigne Festival w Walii (Wielka Brytania). Requiem Pawła Łukaszewskiego zostało wykonane po raz pierwszy na festiwalu w Presteigne 20 sierpnia 2014 r. Partyturę Requiem wydało drukiem Polskie Wydawnictwo Muzyczne w 2014 r.
In 2010, a decision was made to dedicate one of the side altars in the Ląd church (Fig. 1) to the Martyrs of World War II: the priests imprisoned in Ląd and the “Poznan Five”. Between 2011 and 2013, following the concept of Father Janusz Nowiński SDB, a painter and sculptor Janusz Szpyt made new elements of the altar: two new paintings and an antependium (Figs. 2-4). Father Janusz Nowiński commissioned a composer Paweł Łukaszewski to write a musical piece Dominus Regit Me. Psalm 23, whose first performance took place in Ląd on 28 October 2013 (Figs. 5-6). It was composed for baritone and musical ensemble. In 2014, Paweł Łukaszewski incorporated Psalm 23 into the score of the Requiem he was composing for the Welsh Presteigne Festival (Great Britain). Paweł Łukaszewski’s Requiem had its first performance at the Presteigne Festival on 20 August 2014. The score of the Requiem was published in 2014 by the Polskie Wydawnictwo Muzyczne.
Źródło:: Seminare. Poszukiwania naukowe; 2017, 38, 3; 157-167
1232-8766
Pojawia się w:: Seminare. Poszukiwania naukowe
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Neokreacja na przykładzie ołtarza ambonowego ze Strzegomia
Neo-creation on the example of the pulpit-altar in Strzegom
Autorzy:: Kaluch-Tabisz, M.
Rajna, K.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/218581.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
Tematy:: ołtarz ambonowy
badania konserwatorskie
neokreacja w konserwacji
kościół pw. Zbawiciela Świata i Matki Boskiej Szkaplerznej w Strzegomiu
pulpit altar
conservational research
neo-creation in conservation
Holly Saviour of the World and Our Lady of Mount Carmel in Strzegom
Opis:: Realizowany na Uniwersytecie Wrocławskim interdyscyplinarny projekt „Ołtarze ambonowe na Śląsku. Historia. Stan zachowania. Potrzeby konserwatorskie” ( 2014–2018) dotyczy szeroko dyskutowanego problemu autentyzmu dzieł sztuki w kontekście ich zmiennej funkcji. Dziedzictwo kulturowe omawianych ziem, przejętych po II wojnie przez państwo polskie stanowi trudny problem konserwatorski, ponieważ wraz ze zmianami politycznymi nastąpiła zmiana użytkowników świątyń ze wspólnot ewangelickich na katolickie, a co za tym idzie, konieczność przystosowania wystroju do potrzeb odmiennej liturgii. Zasięg tych zmian zostanie prześledzony na przykładzie ołtarza z kościoła pokarmelitańskiego (pw. Zbawiciela Świata i Matki Boskiej Szkaplerznej) w Strzegomiu, gdzie dokonano neokreacji, znacznie wykraczając poza ramy tradycyjnie pojmowanej konserwacji dzieł sztuki.
The interdisciplinary project entitled “Pulpit-altars in Silesia. History. A state of preservation. Restoration needs” (2014–2018) was implemented by the University of Wrocław. It concerns the widely-discussed problem of authenticity of art works in the context of their variable functions. The cultural heritage of Silesia, the region acquired by Polish State after World War II, appears as a diffi cult renovation problem, because of the major political and religious changes. With Catholic parishes replacing the Protestant ones, the interiors of temples had to be modified and adjusted to fi t the needs and priorities of a different liturgy. The scope of these changes is explored on the example of the altar from the Post-Carmelite church (Holly Saviour of The World and Our Lady of Mount Carmel) in Strzegom where the neo-creation went far beyond the traditional understanding of art restoration.
Źródło:: Wiadomości Konserwatorskie; 2015, 42; 111-121
0860-2395
2544-8870
Pojawia się w:: Wiadomości Konserwatorskie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Krzyż – ołtarz – orientacja zanoszonych modlitw
Autorzy:: Superson, Jarosław A.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/950425.pdf
Data publikacji:: 2012
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Teologiczne
Tematy:: The cross
the altar
the orientation of prayer
Krzyż
ołtarz
orientacja w czasie modlitwy
Opis:: This article presents a brief history of the orientation of the altar in the liturgical space, the cross with the image of the Crucified on it and the direction of the liturgical prayers from the altar. In the Church’s history the altar was usually placed in the apse or among the congregation. For hundreds of years there was a rule that the celebrant standing at the altar and the faithful participating in the Mass offered prayers to eastern direction. In the first millennium at the Roman Catholic Church only consecration gifts were being placed on the altar, and only at the beginning of the second millennium first the candelabra, than the crucifix were put on. After accepting the Dialogue Mass and the versus populum celebration by the Second Vatican Council, the cross was placed near the altar usually as the processional cross with the image of Jesus Christ facing the faithful. Since 2007, during the celebration of the Eucharist presided by Pope Benedict XVI the cross stands in the center of the altar with the image of the Crucified directed towards the principal celebrant.
Artykuł przedstawia krótką historię usytuowania ołtarza w przestrzeni liturgicznej, znaku krzyża z wizerunkiem Ukrzyżowanego umieszczanego na nim i kierunku zanoszonych modlitw od ołtarza. Ołtarz w dziejach Kościoła był zazwyczaj umieszczany w absydzie bądź pośród zgromadzenia. Przez setki lat obowiązywała zasada, że celebrujący stojący przy ołtarzu głównym, jak i wierni uczestniczący we mszy świętej zanosili modlitwy w kierunku wschodnim. W pierwszym tysiącleciu w Kościele rzymskokatolickim na ołtarzu składano tylko dary do konsekracji, a dopiero na początku drugiego tysiąclecia postawiono na nim najpierw kandelabry, a potem krzyż z wizerunkiem Ukrzyżowanego. Po przyjęciu przez Sobór Watykański II mszy świętej dialogowanej i formy celebracji versus populum krzyż umieszcza się obok ołtarza – zazwyczaj jako krzyż procesyjny zwrócony wizerunkiem Jezusa Chrystusa ku wiernym. Od 2007 roku podczas celebracji Eucharystii, której przewodniczy Benedykt XVI, krzyż stoi w centralnym miejscu na ołtarzu wraz z wizerunkiem Ukrzyżowanego skierowanym ku głównemu celebransowi.
Źródło:: Ruch Biblijny i Liturgiczny; 2012, 65, 3
2391-8497
0209-0872
Pojawia się w:: Ruch Biblijny i Liturgiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Kaplice modlitw o pokój i pojednanie. Teologiczna interpretacja fenomenu pobożności maryjnej
Shrines of prayers for peace and reconciliation: the theological interpretation of the phenomenon of the Marian devotion
Autorzy:: Parzych-Blakiewicz, Katarzyna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/31037557.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Wydawnictwo Bernardinum
Tematy:: adoration of the Blessed Sacrament
altar of adoration
chapels of peace
Comunitá Regina della Pace
devotion to the Divine Mercy
Queen of Peace
Stars in Mary’s Crown
World Prayer Centers for Peace
adoracja Najświętszego Sakramentu
„Comunita Regina della Pace”
Gwiazdy w Koronie Maryi
Kaplice Pokoju
Królowa Pokoju
modlitwa o pokój
nabożeństwo do Miłosierdzia Bożego
ołtarz adoracji
Stowarzyszenie Królowa Pokoju
Światowe Centra Modlitwy o Pokój
Opis:: W artykule podjęto temat kultu maryjnego organizowanego w formie kaplic z adoracją Najświętszego Sakramentu i modlitwą w intencji pokoju na świecie. Organizatorem tych miejsc jest katolickie Stowarzyszenie Królowa Pokoju. Celem działalności stowarzyszenia jest m.in. propagowanie modlitwy o pokój na całym świecie. Efektem działalności stowarzyszenia jest 8 Światowych Centr Modlitwy o Pokój, w których znajdują się kaplice z ołtarzami adoracji Najświętszego Sakramentu i trwa całodobowa modlitwa. Ołtarze noszą nazwę Gwiazd w Koronie Maryi. Oprócz nich są też nielimitowane gwiazdy-monstrancje. Inicjatywa „Gwiazd” jest przejawem pobożności maryjnej o charakterze oddolnym. Ołtarze są dziełami sztuki sakralnej odnoszącymi się do treści biblijnych i przedstawiającymi poprawne przesłanie teologicznie.
The article analyses the Marian worship organised in the form of shrines with the adoration of the Blessed Sacrament and the prayer for peace in the world. The organiser of these places is the Association of the Queen of Peace. The aim of its activities is, among others, promoting the prayer for peace around the world. The result of the Association’s activities are eight World Prayer Centers for Peace, in which there are chapels with altars for the adoration of the Blessed Sacrament and the round-the-clock prayer. There are centers in the following cities: Bethlehem (Palestine), Oziorne (Kazakhstan), Medjugorje (Bosnia and Herzegovina), Yamoussoukro Ivory Coast), Namyang (South Korea), Kibeho (Rwanda), Dagupan (Philippines), Niepokalanów (Poland). Ultimately, there are to be twelve chapels, in reference to the twelve stars in the crown of the apocalyptic woman (cf. Rev 12). The shrines located in the Centers are called Stars in the Crown of Mary. The Association also organizes places of adoration called “Stars on the Mantle of Mary Queen of Peace” in reference to the image of Mary in Guadalupe. The initiative of adoration of the Blessed Sacrament with the intention of praying for peace is a manifestation of Marian piety of the grassroot nature. The altars and the liturgical objects are the sacred art based on biblical content and the present a theologically correct message.
Źródło:: Studia Pelplińskie; 2023, 57; 227-244
0239-4456
Pojawia się w:: Studia Pelplińskie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Historyczne i artystyczne znaczenie krucyfiksu Unii Lubelskiej
Historical and artistic significance of the Crucifix of the Union of Lublin
Autorzy:: Głodzik, Gabriela
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1954048.pdf
Data publikacji:: 2004
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Krucyfiks Unii Lubelskiej
krucyfiks ołtarzowy z kości słoniowej
rzeźba z kości słoniowej w Polsce
Unia lubelska Jana Matejki
Crucifix of the Union of Lublin
ivory altar crucifix
ivory sculpture in Poland
Jan Matejko's Union of Lublin
Opis:: It is not known for how long the Crucifix of the Union of Lublin has belonged to the furnishing of the Dominican Fathers monastery in Lublin. Dispersed, and to a large extent destroyed archival records of the monastery do not allow reconstruction of history of that object that is linked by the Dominican tradition with the swearing-in ceremony of the Union of Lublin in 1569 and with Jan Matejko's painting. The first part of the present article is an attempt at explaining the old tradition and comparing it to Matejko's artistic vision of Unia Lubelska (Union of Lublin). This required putting the Lublin crucifix in the context of the swearing-in on the basis of the diary of the Union of 1569. The records do not mention the crucifix. Its place is taken by the New Testament. The painter faced a similar problem; as a result he weaved the Dominican tradition in the source description of the event. Today it is hard to tell if the tradition of the Crucifix of the Union of Lublin is credible. It must have been generally known in the 19th century since Matejko learned about it. The Dominican cross made of ivory became inspiration for his painting. The artist willingly used a language full of allusions to painting and meanings hidden in objects. The symbol of the snake on the base made it possible to give a new direction to the interpretation of the cross: an enslaved nation, like Christ, will soon defeat the enemy power. The legend hidden in the reliquary for St. Stanisław's head, the gospel about resurrection, the cross as a sign of triumph, together form a pictorial vision of the fall and resurrection of the homeland. The Crucifix of the Union of Lublin represents a group of small altar crucifixes made of ivory, often found in churches and monasteries all over Poland. They were especially popular in the baroque period. They were mass-produced in the Catholic countries of Europe, especially in France and Italy. Their distinguishing features are the rare and costly material – ivory – of which the figure was sculptured, and the wooden cross covered with black enamel. Two variations of presentations of Christ on the cross can be distinguished: that of Christ as an alive person, and as a dead one. The Lublin crucifix is an example of modern sculpture in ivory, with a new iconographical interpretation, presenting the alive Christ, raising his head to God the Father and uttering his last words at the moment of his death. The problem of the ivory sculpture in Poland has not yet been undertaken by Polish researchers.
Źródło:: Roczniki Humanistyczne; 2004, 52, 4; 263-300
0035-7707
Pojawia się w:: Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Historia i znaczenie przygotowania darów ofiarnych
Preparation of the Offering – Its History and Meaning
Autorzy:: Wójcik, Mateusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/512315.pdf
Data publikacji:: 2019-09-30
Wydawca:: Wydawnictwo Diecezjalne Adalbertinum
Tematy:: offering
bread and wine
preparation of the altar
Opis:: The preparation of offerings a is part of the liturgy of the Mass being preparatory to the Eucharistic liturgy. For many centuries, Christians have brought bread and wine together with other gifts to the altar. In Sacramentum Caritatis (SC) Pope Benedict XVI questions the possible treatment of this rite as a kind of “break” between the Liturgy of the Word and the Liturgy of the Eucharist (SC No. 47). Unfortunately, such understanding of this rite can exist in some environments. Nevertheless, the gesture of offering bread and wine on the altar has its profound meaning: in the bread and wine we bring to the altar, Christ the Redeemer accepts the whole creation to transform it and offer it to the Father (SC No. 47). In this way, the two elements of human life are appreciated: work and the very life of man in the created world. In order not to stop the rite only at the level of external signs, but to involve the human heart, it is necessary that the participant in the Eucharist accepts the world created as a gift from God, and they fulfil their work and their entire existence as a gift to God. The liturgical formation for celebrating this rite should be accompanied by the formation of life as a gift given to God from humans themselves. At the time of laying bread and wine on the altar, a man should submit with them everything that is brought by his life and the lives of others, that is the hardships of work, family life, joy, as well as pain and suffering. All this in the eyes of God, through the rite of the preparation of the offering, acquires a special value because it is united with the redeeming sacrifice of Christ through the celebration of the Eucharist (SC No. 47).
Źródło:: Studia Ełckie; 2019, 21, 3; 403-413
1896-6896
2353-1274
Pojawia się w:: Studia Ełckie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Dzieje konstrukcji i struktury architektonicznej Ołtarza Mariackiego Wita Stwosza oraz ich przekształceń od czasu powstania do końca wieku XX
History of the construction and architectural structure of Veit Stoss’ St Mary’s Altarpiece and the transformations it has undergone since its creation until the end of the twentieth century
Autorzy:: Pencakowski, Paweł
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/21151080.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Narodowy Instytut Dziedzictwa
Tematy:: Ołtarz Mariacki
Wit Stwosz
architektura późnogotycka
konstrukcja nastaw z końca XV wieku
restauracja i konserwacja retabulów
St Mary’s altar
Veit Stoss
later Gothic architecture
later fifteenth-century construction of the altarpiece
restoration and conservation of retables
Opis:: Artykuł omawia dzieje konstrukcji i struktury architektonicznej Ołtarza Mariackiego, liczącej około 530 lat. Dzieło Wita Stwosza było przez wieki przedmiotem działań mających na celu „poprawianie”, względnie „uzupełnianie” jego formy – motywowane względami estetycznymi – oraz zabezpieczających go przed katastrofą budowlaną. W świetle badań na jaw wyszły niezauważone dotąd skutki, powodowane przez niewiedzę i lekceważenie późnogotyckiej koncepcji architektonicznej oraz ocenianie retabulum wedle kryteriów estetycznych i upodobań artystycznych późniejszych epok. Towarzyszyło temu zacieranie oryginalnej koncepcji, dotyczące zwłaszcza partii architektonicznych retabulum. Udało się też prześledzić trwający w stuleciach XX i XXI proces stopniowego przywracania elementom konstrukcyjnym i formie architektonicznej zabytku ich pierwotnego kształtu. Proces ten nie został jednak zamknięty, ponieważ nie zostały skorygowane z doprowadzeniem do pierwotnego wyglądu niektóre zmiany i przekształcenia XIX-wieczne. To, w jakim zakresie jest to realne, będzie nadal przedmiotem fachowych dyskusji i polemik.
This article discusses the 530-year history of the construction and architectural structure of St Mary’s Altar. For several centuries, numerous attempts have been made to improve the work of Veit Stoss or to ‘supplement’ its form. Such attempts were motivated by aesthetic considerations, and also to safeguard it against structural failure. Research has revealed the hitherto overlooked consequences of people’s ignorance and disregard for the late Gothic architectural concept, and their assessing the retable according to the aesthetic criteria and artistic tastes of later eras. This was accompanied by the obliteration of the original conception, in particular the retable’s architectural elements. It was also possible to trace in detail the process of the gradual restoration of the monument’s structural elements and architectural form to their original appearance – undertaken in the twentieth and twenty-first centuries. However, this process has not been completed, as many of the various additions are still in place, nor have some of the significant nineteenth-century changes and transformations been rectified to bring the altarpiece back to its original appearance. Whether this is possible at all, and if so – to what extent – will be a matter for further discussion.
Źródło:: Ochrona Zabytków; 2023, 1; 93-129
0029-8247
2956-6606
Pojawia się w:: Ochrona Zabytków
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "the altar" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język