Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "the University of Krakow" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 24
Tytuł:
„Polonia Sacra” – w stulecie pierwszego numeru
„Polonia Sacra” – on the 100th anniversary of its first issue
Autorzy:
Bonar, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/571490.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Polonia Sacra
Nova Polonia Sacra
Jan Nepomucen Fijałek
Wydział Teologiczny UPJPII
The Faculty of Theology of the Pontificial University of John Paul II in Kraków
Opis:
W artykule niniejszym nakreślono szkic historyczny czasopisma „Polonia Sacra”. Uczyniono to w stulecie ukazania się pierwszego numeru. Czasopismo to powstało jako organ naukowy Towarzystwa im. Papieża Benedykta XV-go w roku 1918. Po upadku Towarzystwa w 1925 roku periodyk został przejęty w całości przez ks. Jana Nepomucena Fijałka i ukazywał się pod nazwą „Nova Polonia Sacra”. Wybuch II wojny światowej przerwał wydawanie czasopisma. Wznowione w 1948 roku jako organ Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Jagiellońskiego otrzymało nowy tytuł „Polonia Sacra: kwartalnik teologiczny”. Po likwidacji przez władze komunistyczne wydziałów teologicznych na polskich uniwersytetach i przeniesieniu Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Jagiellońskiego na Akademię Teologii Katolickiej w Warszawie periodyk stał się organem naukowym tamtejszego Wydziału Prawa i ukazywał się w latach 1954–1958 pod zmienionym tytułem „Polonia Sacra: kwartalnik kanoniczno-historyczny”. Reaktywacja czasopisma pod pierwotną nazwą „Polonia Sacra” nastąpiła w 1997 roku na Wydziale Teologicznym Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie (od 2009 Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie).
commemorate the 100th anniversary of the first issue. The journal was created as an organ of the Pope Benedict XV Association in 1918. After the dissolution of the Association in 1925, the periodical was taken over entirely by Fr. Jan Nepomucen Fijałek and it was published under the title „Nova Polonia Sacra”. The outbreak of World War II suspended the publication of the journal. Restarted in 1948 as an organ of the Faculty of Theology of the Jagiellonian University, it received a new title – „Polonia Sacra: a theological quarterly”. After the shutdown of theological faculties at Polish universities by the communist authorities and the transfer of the Faculty of Theology from the Jagiellonian University to the Academy of Catholic Theology in Warsaw, the periodical became an organ of the Faculty of Law and it was published in 1954 – 1958 under the title „Polonia Sacra: a historical and canonical quarterly”. The journal was re-established under the original name of „Polonia Sacra” in 1997 at the Faculty of Theology of the Pontifical Academy of Theology in Kraków (since 2009 the Pontifical University of John Paul II in Kraków).
Źródło:
Polonia Sacra; 2018, 22, 5; 17-32
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Exultante spiritu". Dominikanie wobec powstania wydziału teologicznego na Uniwersytecie Krakowskim
"Exultante spiritu". Dominicans and the Establishment of a Theological Faculty at the University of Krakow
Autorzy:
Gałuszka, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/37217232.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
Uniwersytet Krakowski
dominikanie
Kazimierz Wielki
Aleksander IV
University of Krakow
Dominicans
Casimir the Great
Alexander IV
Opis:
W prezentowanym artykule autor przedstawia dwie hipotezy oraz nowe źródło dotyczące zagadnienia powstania Uniwersytetu Krakowskiego w 1364 r. i erygowania wydziału teologicznego w 1397 r. Poczynione obserwacje pozwalają w nowy sposób spojrzeć na zagadnienie stosunku dominikanów do powstania wydziału teologicznego na Uniwersytecie Krakowskim. W latach 60. XIV w. bracia mogli rzeczywiście wspierać projekt króla Kazimierza Wielkiego trójwydziałowego uniwersytetu, zaplanowanego na model boloński. Zapewne ze spokojem przyjęli oni decyzję papieża Urbana V z 1364 r. o erygowaniu uczelni, która nie posiadała wydziału teologicznego. Pozycja dominikańskiej szkoły w Krakowie nie była więc zagrożona i bracia w kolejnych dziesięcioleciach kontynuowali rozwój miejscowego ośrodka oraz struktury szkolnictwa w całej prowincji zakonnej. Jednak na początku 90. lat XIV w. plany odnowienia Uniwersytetu Krakowskiego wraz z erygowaniem wydziału teologicznego musiały zaniepokoić krakowskich dominikanów. Zgodnie bowiem ze specjalnym przywilejem papieża Aleksandra IV ogłoszonym w bulli Exultante spiritu z 28 marca 1257 r. dopóki zakonna szkoła była jedynym tego rodzaju studium teologii w mieście, dominikański wykładowca mógł się obyć bez przechodzenia procedury zdobywania stopni uniwersyteckich. Otwarcie zaś wydziału teologicznego oznaczało nie tyle nawet reformę, ile rewolucję w dominikańskiego studium, w tym konieczność wypracowania nowej polityki kadrowej. 11 stycznia 1397 r. papież Bonifacy IX podjął historyczną decyzję o erygowaniu wydziału teologicznego w Krakowie. Pojawienie się nowego wydziału teologicznego musiało poruszyć tutejsze grono dominikańskich profesorów i – jak można przypuszczać – faktu tego nie przyjęli, „radując się w duchuˮ (exultante spiritu). Od tego momentu wszyscy miejscowi regensi dominikańscy musieli się legitymować posiadaniem odpowiednich stopni akademickich. 
In this article, the author proposes two hypotheses and a new source on the establishment of the University of Krakow in 1364 and the foundation of the theological faculty in 1397. The text opens up a new way of looking at the question of the Dominicans’ attitude to the creation of the theological faculty at the University of Krakow. In the 1460s, the friars may indeed have backed King Casimir the Great’s project of a three-faculty university, which was based the Bologna model. They probably calmly accepted Pope Urban V’s 1364 decision to found a university that did not have a theological faculty. The position of the Dominican school in Krakow was therefore not threatened, and the friars continued to develop the local center and the educational structure of the entire monastic province in the following decades. However, in the early 1490s, plans to restore the University of Krakow with a theological faculty must have worried Krakow’s Dominicans. According to the special privilege by Pope Alexander IV which was announced in the Exultante spiritu bull of March 28, 1257, as long as the monastic school was the only theological college of its kind in the city, a Dominican lecturer did not have to go through the procedure of obtaining university degrees. The opening of the theological faculty, on the other hand, marked not so much even a reform as a revolution in Dominican college, which included the need to develop a new personnel policy. On January 11, 1397, Pope Boniface IX made the historic decision to open a theological faculty in Krakow. The emergence of the new theological faculty must have unsettled the local group of Dominican professors, and – as one might assume – they did not accept the fact exultante spiritu. From then on, all local Dominican regens were required to hold appropriate academic degrees.
Źródło:
Perspektywy Kultury; 2023, 43, 4/1; 43-62
2081-1446
2719-8014
Pojawia się w:
Perspektywy Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Niech Was Bóg ma w swojej opiece i doda sił do przetrwania". Źródła epistolarne z Archiwum Centrum Dokumentacji Zsyłek, Wypędzeń i Przesiedleń UP jako materiał do badań losów polskich Sybiraków
"May God protect you and give you strength to survive". Epistolary materials from the Archive of the Center for Documentation of Deportations, Expulsions and Resettlement of the Pedagogical University of Krakow as a source for researching the fortunes of the Polish 'Sybiraks'
Autorzy:
Hejczyk-Gołąb, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27312189.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
polscy zesłańcy
Sybiracy
Związek Socjalistycznych Republik Sowieckich
II wojna światowa
źródła epistolarne
Centrum Dokumentacji Zsyłek, Wypędzeń i Przesiedleń Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie
polish deportees
Sybiraks
the Soviet Union
the Second World War
archive
epistolary sources
Center for Documentation of Deportations, Expulsions and Resettlement of the Pedagogical University of Krakow
Opis:
W Archiwum Centrum Dokumentacji Zsyłek, Wypędzeń i Przesiedleń Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie gromadzone są zbiory związane z szeroko pojętymi przymusowymi migracjami obywateli polskich. Zbiory te w większości nie mają charakteru instytucjonalnego, ale są związane z losami konkretnych osób lub rodzin, które doświadczyły zsyłek, wypędzeń i przesiedleń. Znaczna część zbiorów dotyczy polskich Sybiraków. Cennym i wartościowym materiałem do badań ich losów są zgromadzone w archiwum źródła epistolarne (które ze względu na zewnętrzną formę można podzielić na trzy grupy: listy, kartki pocztowe i grypsy). Przede wszystkim są one „materiałem dowodowym” i swego rodzaju potwierdzeniem, że konkretne osoby zostały wywiezione do Związku Sowieckiego. Ponadto umożliwiają prześledzenie drogi, którą przebyli Sybiracy oraz poznanie ich losów w różnych okresach czasu i miejscach - od okresu przedwojennego i życia na Kresach II RP, przez pobyt na zesłaniu, opuszczenie Związku Sowieckiego, życie w polskich osiedlach w Afryce, Indiach, w Nowej Zelandii, przyjazd i życie w Wielkiej Brytanii, czy Polsce. Co więcej, dają informacje o realiach życia codziennego, warunkach bytowych, stosunkach społecznych np. w przedwojennej Polsce, na zesłaniu w ZSRS lub w Afryce czy Indiach w latach czterdziestych XX w. W końcu mogą stanowić przyczynek do analizowania postaw i zachowań, które prezentowali polscy zesłańcy w kryzysowych sytuacjach.
The Archive of the Centre for Documentation of Deportations, Expulsions and Resettlement of the Pedagogical University of Kraków collects the records concerning the broadly defined forced migrations of the Polish citizens. Most of these records do not have an institutional character but are rather linked to particular individuals or families affected by the deportations, expulsions and resettlements. The largest part of the records concerns the so-called Polish 'Sybiraks', or deportees to Siberia, including the epistolary materials, which, based on their external form, can be divided into three groups: letters, postcards and secret messages smuggled in or out of prisons. In the first place, these sources are the evidence and confirmation that particular individuals were deported to the Soviet Union. Furthermore, they allow us to trace the way the Sybiraks moved, and to reveal their fortunes at different times and places: from the interwar period and life at the 'Kresy' (Eastern Borderlands) of the Second Polish Republic, through the exile in the Soviet Union, their rescue and life at the Polish settlements in Africa, India and New Zealand, to the arrival and life in the United Kingdom or Poland. In addition, these records provide us with some information on the realities of their everyday life, conditions of existence and social relations in the different settings. Lastly, the sources might contribute to the analysis of the attitudes and behaviour of the Polish deportees in emergency situations.
Źródło:
Res Gestae. Czasopismo Historyczne; 2023, 16; 92-109
2450-4475
Pojawia się w:
Res Gestae. Czasopismo Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bibliography of the Works of Rev. Dr. Hab. Andrzej Bruździński, Professor of PUJPII
Bibliografia prac ks. dr. hab. Andrzeja Bruździńskiego, prof. UPJP II
Autorzy:
Wołyniec, Bartłomiej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/11347067.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Andrzej Bruździński
The pontificial University of John Paul II in Krakow
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Opis:
Bibliography of the Works of Rev. Dr. Hab. Andrzej Bruździński, Professor of PUJPII
Bibliografia prac ks. dr. hab. Andrzeja Bruździńskiego, prof. UPJP II
Źródło:
Folia Historica Cracoviensia; 2020, 26, 1; 13-22
0867-8294
Pojawia się w:
Folia Historica Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Boloński doktorat z prawa Wawrzyńca ze Słupcy (1517)
Wawrzyniec of Słupca’s Bologna Doctorate in Law (1517)
Autorzy:
Sroka, Stanisław A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1955681.pdf
Data publikacji:
2021-12-03
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Universität Bologna im 16. Jahrhundert
Wawrzyniec ze Słupcy
kanonisches Recht
Universität Krakau im 16. Jahrhundert
Scholasteramt von Kjelzy
Uniwersytet Boloński w XVI wieku
prawo kanoniczne
Uniwersytet Krakowski w XVI wieku
scholasteria kielecka
University of Bologna in the sixteenth century
Wawrzyniec of Słupca
canon law
University of Krakow in the sixteenth century
Kielce scholastics
Opis:
W artykule zaprezentowano karierę Wawrzyńca ze Słupcy, ze szczególnym uwzględnieniem uzyskania przez niego doktoratu z prawa kanonicznego w Bolonii w 1517 roku. Boloński doktorat otworzył Wawrzyńcowi drogę do uniwersyteckiej kariery, wcześniej był on bowiem notariuszem publicznym, przyjął też niższe święcenia (akolitat). W 1521 roku wszedł w skład kolegium prawniczego Uniwersytetu Krakowskiego. Uzyskał też beneficja kościelne w postaci scholasterii kieleckiej i kanonii sandomierskiej. Ze względu na rychłą śmierć w 1528 roku kariera uniwersytecka Wawrzyńca ze Słupcy była krótka. Podczas egzaminu doktorskiego towarzyszyli mu w Bolonii jego koledzy ze studiów lub też inni Polacy, którzy byli tam wówczas przejazdem i chcieli zobaczyć na własne oczy przebieg egzaminu doktorskiego. Byli to: Jan Rybieński, prepozyt kruszwicki i kanonik gnieźnieński oraz poznański, Jan Łącki, kanonik poznański, a także Jan Międzyrzecki, Jan Łaski, Maciej Śliwnicki i Stanisław Szczawiński. W uniwersyteckich źródłach bolońskich zostali oni określeni mianem studentów bolońskich oraz kleryków diecezji gnieźnieńskiej, poznańskiej i ołomunieckiej. W artykule omówiono ich intelektualną drogę, często w historiografii mniej znaną, jak również pokazano, ale już bardziej skrótowo, ich późniejsze kariery.
Stanisław Sroka’s article presents the career of (Lawrence) of Słupca, with particular emphasis on his obtaining a doctorate in canon law in Bologna in 1517. The Bologna doctorate opened a way for Wawrzyniec to a university career, because earlier he was a public notary and he also accepted the minor orders (acolyte). In 1521, he became a member of the law college of the University of Kraków. He also obtained church benefices in the form of the Kielce scholastery (scholasteria) and the Sandomierz canonry. Due to his imminent death in 1528, the university career of Wawrzyniec of Słupca was short. During the doctoral exam, he was accompanied in Bologna by his fellow students or other Poles who were there at the time and wanted to witness the doctoral proceedings. This group included: Jan Rybieński, provost of Kruszwica and canon of Gniezno and Poznań, Jan Łącki, canon of Poznań, as well as Jan Międzyrzecki, Jan Łaski, Maciej Śliwnicki and Stanisław Szczawiński. In the sources at the University of Bologna, they were referred to as students of Bologna and seminarians of the Dioceses of Gniezno, Poznań and Olomouc. Sroka discusses their intellectual paths, often omitted in historiography, and briefly describes their subsequent careers.
In dem Artikel wird der Werdegang von Laurenz von Slupca (Wawrzyniec ze Słupcy) unter besonderer Berücksichtigung seiner Promotion im kanonischen Recht im Jahre 1517 in Bologna dargestellt. Der Bologna-Doktorat eröffnete ihm den Weg zu einer Universitätskarriere. Zuvor war er als öffentlicher Notar tätig und hatte auch niedere Weihen (Akolyth) erhalten. 1521 wurde er Mitglied von Collegium Iuridicum der Universität Krakau. Er erhielt auch kirchliche Pfründe, und zwar das Scholasteramt von Kjelzy (Kielce) und das Kanonikeramt von Sandomir (Sandomierz). Wegen seines frühen Todes im Jahre 1528 war die Universitätskarriere von Laurenz von Slupca von kurzer Dauer. Während seiner Doktorprüfung wurde er in Bologna von seinen Kommilitonen bzw. von anderen Polen begleitet, die sich dort zu dieser Zeit auf der Durchreise aufhielten und den Ablauf der Doktorprüfung mit eigenen Augen sehen wollten: Jan Rybieński — Propst von Kruschwitz (Kruszwica) und Kanoniker von Gnesen und Posen, Jan Łącki — Kanoniker von Posen, sowie Jan Międzyrzecki, Jan Łaski, Maciej Śliwnicki und Stanisław Szczawiński. In den Quellen der Universität Bologna werden sie als Bologneser Studenten und Kleriker der Diözesen Gnesen, Posen und Olmütz bezeichnet. Der Autor des Artikels beschäftigt sich mit ihrem intellektuellen Werdegang, der in der Geschichtsschreibung oft weniger bekannt ist, und stellt zugleich dar, wenn auch in kürzerer Form, ihre späteren Karrieren.
Źródło:
Średniowiecze Polskie i Powszechne; 2021, 13; 220-240
2080-492X
2353-9720
Pojawia się w:
Średniowiecze Polskie i Powszechne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ego librarista”. Działalność Jana ze Skawiny jako bibliotekarza na Wydziale Prawa Uniwersytetu Krakowskiego
Ego librarista’. The activity of Jan of Skawina as a librarian at the Faculty of Law of the University of Kraków
Autorzy:
Świeboda, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/784031.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Jan ze Skawiny
Uniwersytet Krakowski
Wydział Prawa
biblioteka
rękopisy średniowieczne
Jan of Skawina
the University of Kraków
Faculty of Law
library
medieval manuscripts
Opis:
The article is devoted to the figure of Jan of Skawina (†1520), a doctor and professor of canon law, librarian of the Faculty of Law of the University of Krakow. Although he was not one of the leading or distinguished figures from among the group of Polish scholars at the turn of the 15th and 16th centuries and his scientific legacy has not been preserved, he nevertheless showed particular zeal, as the guardian of the library book collection, for the other professors who held the position of librarian. Between 1501 and 1515 he obtained and systematized many works on the subject of law or preaching for the benefit of the faculty library, which were intended as aids to professors and law students. In retrospect, an invaluable achievement of the scholar from Kraków was inserting notes indicating that the manuscripts belonged to the collection of the Law College. These notes not only allow the codes to be assigned unambiguously to the Collegium Iuridicum library, but also inform about the previous owners and about the method and date of obtaining a given copy. Out of 46 preserved medieval books of the Faculty of Law, 39 have notes inscribed by his hand. Jan of Skawina was not only a book keeper but also a donor of several manuscripts. Owing to his efforts, several professors of law and members of Jan’s family passed on their books in their will to the Faculty of Law. In the face of the tragic fire of the Collegium Iuridicum building in 1455, Jan of Skawina’s efforts to acquire new works facilitated a partial reconstruction of the jurist library. These were mainly legal and theological works, which could serve as an aid to the work of preaching. A casual review of the works in the book collection of the Faculty of Law allows us to conclude that the selection of the letters obtained or offered by Jan of Skawina was not accidental. Seemingly modest testimonies of Jan of Skawina’s activity as a librarian turn out to be invaluable for learning about the resources and organization of the library of the Law College. The notes he has included in his manuscripts are a very important source of information about the medieval Faculty of Law of the University of Kraków. They also prove that the position of librarian did not have to be treated by university professors as a burden, but could be seen as a kind of distinction. Jan of Skawina held a number of important church and university posts, and yet he wrote about himself modestly, but with pride, using the term ‘librarista’.
Artykuł poświęcony jest osobie Jana ze Skawiny (†1520), doktora i profesora prawa kanonicznego, bibliotekarza biblioteki Wydziału Prawa Uniwersytetu Krakowskiego. Nie należał on wprawdzie do postaci pierwszoplanowych lub wyróżniających się spośród grona uczonych polskich przełomu XV i XVI stulecia, nie zachowała się także jego spuścizna naukowa, niemniej jednak jako opiekun księgozbioru bibliotecznego wykazał się szczególną gorliwością na tle innych profesorów sprawujących funkcję bibliotekarza. W latach 1501-1515 pozyskał na rzecz biblioteki wydziałowej i usystematyzował wiele dzieł o tematyce prawniczej lub kaznodziejskiej, mających służyć jako pomoc dla profesorów i studentów prawa. Z perspektywy czasu nieocenionym dokonaniem krakowskiego uczonego było umieszczenie not wskazujących na przynależność rękopisów do księgozbioru Kolegium Prawniczego. Pozwalają one nie tylko na jednoznaczne przypisanie kodeksów do biblioteki Collegium Iuridicum, ale też informują o poprzednich właścicielach oraz o sposobie i dacie pozyskania danego egzemplarza. Spośród 46 zachowanych do dzisiaj średniowiecznych ksiąg Wydziału Prawa aż 39 posiada noty wpisane jego ręką. Jan ze Skawiny był nie tylko opiekunem książek, ale także darczyńcą kilkunastu rękopisów. Dzięki jego zabiegom kilku profesorów prawa oraz członków rodziny Jana przekazało w testamencie swoje księgozbiory na rzecz Wydziału Prawa. W obliczu tragicznego w skutkach pożaru gmachu Collegium Iuridicum w 1455 roku działania Jana ze Skawiny na rzecz pozyskania nowych dzieł pozwoliły na częściowe odbudowanie biblioteki jurystów. Były to dzieła przede wszystkim prawnicze, a także teologiczne, które mogły służyć jako pomoc w pracy kaznodziejskiej. Pobieżny przegląd dzieł znajdujących się w księgozbiorze Wydziału Prawa pozwala na stwierdzenie, że dobór pism pozyskanych lub ofiarowanych przez Skawińskiego nie był przypadkowy. Na pozór skromne świadectwa działalności Jana ze Skawiny na funkcji bibliotekarza okazują się być nieocenione dla poznania zasobu i organizacji biblioteki Kolegium Prawniczego. Noty, które zamieścił on w rękopisach, stanowią niezwykle ważne źródło informacji o średniowiecznym Wydziale Prawa Uniwersytetu Krakowskiego. Dowodzą również, że stanowisko bibliotekarza nie musiało być traktowane przez profesorów uniwersyteckich jako obciążenie, ale mogło być postrzegane jako rodzaj wyróżnienia. Jan ze Skawiny piastował szereg ważnych stanowisk kościelnych i uniwersyteckich, a jednak pisał o sobie skromnie, ale z dumą – „librarista”.
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2020, 113; 407-429
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fundamentalne zasady inspirujące aktualny Statut Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie
The fundamental principles inspiring the actual Statute of the Pontifical University of John Paul II in Krakow
Autorzy:
Dyduch, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/957718.pdf
Data publikacji:
2016-11-01
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
statute of the Pontifical University of John Paul II in Krakow
authonomy
Sapientia christiana
internal law
state-Church relations
statut Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie autonomia
prawo wewnętrzne
relacje państwo – Kościół
Opis:
The development of the Ponti cal University of John Paul II in Krakow requires a change in law that regulates the church university. The Apostolic See approved a new statute of the school in question in 2015. The new law is based on the Apostolic Constitution Sapientia christiana and puts an emphasis on the following ideas: church and evangelizing characteristics of the school. The law also underlines autonomy of the University towards Polish state and, at the same time, it declares the openness of the school for multidimensional cooperation with the state.
Rozwój Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie wymaga zmian w akcie prawnym, który dotyczy tego kościelnego uniwersytetu. Stolica Apostolska zaaprobowała nowy statut tej uczelni w 2015 roku. Nowe prawo oparto na konstytucji apostolskiej Sapientia christiana. Kładzie ono nacisk na kościelny i ewangelizacyjny charakter uczelni. Nowy statut podkreśla także autonomię uniwersytetu względem państwa polskiego, a jednocześnie deklaruje otwartość uczelni na wielowymiarową współpracę z państwem.
Źródło:
Annales Canonici; 2016, 12; 65-77
1895-0620
Pojawia się w:
Annales Canonici
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jan Kośmider z Ostrzeszowa. Zapomniany medyk z początku XVI wieku
Jan Kośmider from Ostrzeszów. A Forgotten Medic from the Beginning of the Sixteenth Century
Autorzy:
Sroka, Stanisław A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2085459.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Historii Filozofii i Medycyny
Tematy:
Jan Kośmider z Ostrzeszowa, Uniwersytet
Krakowski w XVI wieku, Wydział Lekarski
Uniwersytetu Krakowskiego, Uniwersytet w Bolonii
w XVI wieku
Jan Kośmider from Ostrzeszów, University
of Krakow in the sixteenth century, Faculty of the Medicine
at the University of Krakow, University of Bologna
in the sixteenth century
Opis:
W artykule ukazano sylwetkę Jana Kośmidera, zapomnianego lekarza z początku XVI w. Jan po studiach odbytych w Krakowie wykładał przez kilka lat (1499- 1503) na Wydziale Sztuk Wyzwolonych Uniwersytetu Krakowskiego. W 1511 r. uzyskał w Bolonii stopień doktora medycyny. Po powrocie do Polski inkorporował się do Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Krakowskiego. W 1513 r. był dziekanem tegoż fakultetu. Dał się poznać jako wytrwały obrońca prawa do wykonywania zawodu medyka tylko przez osoby legitymujące się doktoratem z tej dziedziny, za co czasami spotykały go szykany. Kariera Jana Kośmidera w Uniwersytecie Krakowskim była krótka ze względu na rychłą śmierć medyka w 1516 r. w trakcie panującej wówczas w Krakowie zarazy.
This article presents the life of Jan Kośmider, a forgotten physician from the beginning of the sixteenth century. After studying in Cracow, Jan lectured for several years (1499-1503) in the Faculty of Liberal Arts at the University of Krakow. In 1511, he obtained a doctorate in medicine in Bologna. After returning to Poland, he joined the Faculty of Medicine at the University of Krakow. He became the dean of that faculty in 1513. He was known as a persistent defender of restricting the right to practice medicine to only individuals holding a doctorate in the field, for which he was sometimes harassed. The career of Jan Kośmider at the University of Krakow was short due to his early death in 1516 during an outbreak of plague in Cracow at the time.
Źródło:
Archiwum Historii i Filozofii Medycyny; 2020, 83; 30-36
0860-1844
Pojawia się w:
Archiwum Historii i Filozofii Medycyny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Katedra Historii Administracji i Myśli Administracyjnej Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie (1979–2017)
The Department of History of Administration and Administrative Ideas of the Jagiellonian University in Kraków (1979–2017)
Autorzy:
Cichoń, Paweł
Malec, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/532915.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
Jagiellonian University in Kraków
the department of History of Administration and Administrative Thought
research
didactics
organizational activities
Uniwersytet Jagielloński w Krakowie
Katedra Historii Administracji i Myśli Administracyjnej
badania naukowe
dydaktyka
działalność organizatorska
Opis:
The article contains the characteristics of the Department of History of Administration and Administrative Ideas of the Jagiellonian University in Kraków from its establishment until 2017. The heads of the Department in this period were the following professors: Ludwik Łysiak, Jerzy Malec and Dorota Malec. Main directions of the research in the history of administration undertaken by the employees of the department as well as the results of these studies shown in published monographs and articles were described in the article. Their actions in organizing activities at the level of the university, faculty and participation in groups of editorial scientific journals are also indicated. The scientific degrees obtained by the employees of the department are presented. The classes included in the educational offer of the department were also discussed.
Artykuł zawiera charakterystykę Katedry Historii Administracji i Myśli Administracyjnej Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie od chwili jej powstania do 2017 r. Kierownikami Katedry byli w tym okresie profesorowie Ludwik Łysiak, Jerzy Malec oraz Dorota Malec. Opisano główne kierunku badań z zakresu historii administracji podejmowane przez pracowników Katedry, a także rezultaty tych badań w postaci opublikowanych monografii i artykułów. Wskazano na aktywność pracowników Katedry w działalności organizatorskiej na szczeblu uczelni, wydziału oraz ich udział w gremiach redakcyjnych czasopism naukowych. Przedstawiono uzyskane przez nich stopnie naukowe. Omówiono również zajęcia znajdujące się w ofercie dydaktycznej Katedry.
Źródło:
Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego; 2017, 20; 289-301
1733-0335
Pojawia się w:
Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kodeks magistra Hieronima Szwarca. Przyczynek do dziejów najstarszego księgozbioru bernardynów w Krakowie
Master Hieronim Szwarc codex. A contribution to the history of the oldest book collection of the Franciscans/Bernardines in Cracow
Autorzy:
Szulc, Alicja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/911824.pdf
Data publikacji:
2014-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Giovanni Balbis of Genoa
provenance research
Catholicon
Hieronim Szwarc
Kraków
the Bernardines
Cracow University in the 15thc.
liber catenatus
medieval manuscripts
medieval codices
Bernardyni
Uniwersytet Krakowski w XV wieku
kodeksy średniowieczne
rękopisy średniowieczne
badania proweniencyjne
Opis:
Artykuł ma na celu pokazanie na przykładzie jednego kodeksu średniowiecznego wartości i znaczenia badań proweniencyjnych księgozbiorów historycznych. Przedmiotem charakterystyki jest średniowieczny kodeks ze zbiorów Biblioteki Uniwersyteckiej w Poznaniu − XV-wieczny odpis Catholiconu Giovanniego Balbi da Genova, popularnego w średniowieczu podręcznika gramatyki łacińskiej. Rękopis ukończony w 1457 roku, skromnie iluminowany, jest jedynym w zbiorach Biblioteki przykładem rękopiśmiennej księgi łańcuchowej (liber catenatus). Kodeks ten jest unikatowy i cenny ze względu nie tyle na treść, ile na osobę pierwszego właściciela (być może także kopisty księgi) – Hieronima Szwarca, magistra atrium Uniwersytetu Jagiellońskiego i późniejszego zakonnika w klasztorze franciszkanów obserwantów (bernardynów) w Krakowie na Stradomiu. Jak wynika z analizy zapisków proweniencyjnych odnotowanych na przedniej części wyklejki oprawy Catholiconu oraz ze źródeł historiograficznych, uniwersyteckich i zakonnych, Hieronim był synem znanego mieszczanina krakowskiego Jerzego Szwarca, który na przełomie 1453 i 1454 roku gościł w swojej kamienicy przy rynku sławnego włoskiego kaznodzieję pokutnego i reformatora zakonu franciszkanów Jana Kapistrana oraz towarzyszących mu braci. Powyższe badania źródłowe dowiodły, że prezentowany kodeks był własnością (może nawet dziełem rąk) absolwenta Uniwersytetu Jagiellońskiego, a zarazem reprezentanta kapistrańczyków, tj. licznego grona krakowskich studentów, którzy pod wpływem kazań Jana Kapistrana wstąpili do zakonu franciszkanów obserwantów i pierwszego na ziemiach polskich klasztoru bernardynów, założonego w Krakowie w 1453 roku. Druga zapiska własnościowa na oprawie księgi przynosi z kolei informację, iż w 1466 roku kodeks magistra Hieronima został przekazany (przez właściciela?) do biblioteki krakowskiego klasztoru. Należy więc do najstarszego księgozbioru bernardyńskiego w Polsce.
The present article attempts to present, with an example of a medieval codex, the value and significance of the research on provenance of historical book collections. This is the case with the book under review: it is a detailed description of the Codex from the book collection of Poznań University Library – the fifteenth century copy of Catholicon by Giovanni Balbis of Genoa, a popular and commonly used in the Middle Ages dictionary and text book (primer) of Latin grammar. The manuscript, modestly illuminated and finished in 1457, is the only specimen of a hand-written chained book (liber catenatus) currently held in the Library’s collection. The codex is unique and extremely valuable not only on account of its content, but rather because of its first owner (possibly the copyist of the original book) – Hieronim Szwarc, Master of Arts or atrium magister of the Jagiellonian University, and later a monk at Priory of Franciscans/Observants, also known as the Bernardines, in Cracow-Stradom. As it follows from the analysis of the provenance notes placed on the front side of the flyleaf of the original binding of Catholicon, as well as from available historiographical sources, both academic and monasterial, Hieronim was a son of a well-known Cracow burgher Jerzy Szwarc who, at the turn of the 1453/1454, hosted in his tenement house in the market the famous Italian penitential preacher and reformer of the Franciscan Order John of Capistrano and accompanying friars. The relevant source study has revealed that the codex was in possession (or was possibly even the work) of the Jagiellonian University graduate, and at the same time a Capistrano-follower, i.e. a member of the numerous circle of students of the Cracow Academy who, inspired by sermons delivered by John of Capistrano, joined the Franciscan/Observants Order and the first priory of the Bernardines in Poland founded in Cracow in 1453. Another ownership note provides, in turn, a statement that Master Hieronim’s codex was handed over (by the owner?) to the library of this particular priory in 1466. It belongs then to the oldest Bernardine book collection in Poland.
Źródło:
Biblioteka; 2014, 18(27); 219-234
1506-3615
2391-5838
Pojawia się w:
Biblioteka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kwestia Utrum universale nihil sit aut posterius suis singularibus z zachowanych w rękopisie BJ 2118 Collectanea de anima
Question Utrum universale nihil sit aut posterius suis singularibus of the Collectanea de anima preserved in MS. BJ 2118
Autorzy:
Stanek, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2075170.pdf
Data publikacji:
2020-12-30
Wydawca:
Naukowe Towarzystwo Tomistyczne
Tematy:
O duszy
Uniwersytet Krakowski II połowy XV w.
uniwersalia
rkp. BJ 2118
On the soul
University of Krakow in the 2nd half of the 15th century
problem of universals
MS. BJ 2118
Opis:
Presented paper contains the critical edition of the question Utrum universal nihil sit aut posterius suis singularibus of the Collectanea de anima preserved in MS. BJ 2118. Collectanea de anima is a provisional title of the collection of 6 questions dealing with the problem of the soul, composed in Krakow in the 2nd half of the 15th century. This manual has a heterogenic character, since every question differs from the others regarding its form, multidimensionality of undertaken issues and the degree of doctrinal independence. Surely, the 3rd question edited here (precisely its part that has been preserved till today, i.e. the introduction and first passage of articulus 1) is not too original work and does not include any remarkable statements. But yet, it is an important testimony of work of compilers, that nowadays only uncommonly is a subject of studies. The edited text in general is doctrinally dependent: first of all, it is based on the works by Thomas Aquinas, Albert the Great and Alexander Bonini of Alexandria (the author explicitly quotes these sources), but also on treatises by Heymericus of Campo and Pseudo-Aquinas (their works are not induced by the author). Concerning the substance of the edited question, the most interesting and “original” is a kind of ignorance of the historical background of the problem of universals and the occurrence of quite numerous mistakes. Mostly they can be easily explained, since they often arise from improper decipheration of abbreviation, overinterpretation or basing on a corrupted source. The accumulated mistakes lead the author to draw his own (singular) conclusions, that all testify the correctness of the Aristotle’s sentence: Parvus error in principio maximus erit in fine.
Źródło:
Rocznik Tomistyczny; 2020, 2, 9; 229-237
2300-1976
Pojawia się w:
Rocznik Tomistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Late Medieval Krakow Astrological Prognostics Concerning Health, Disease and Treatment Methods
Późnośredniowieczne krakowskie prognostyki astrologiczne o zdrowiu, chorobach i sposobach leczenia
Autorzy:
Konarska-Zimnicka, Sylwia Kamilla
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1374184.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
astrology in the Middle Ages
prognostics
calendars
almanacs
the University of Krakow
astrologia w średniowieczu
prognostyki
kalendarze
almanachy
Uniwersytet Krakowski
Opis:
Late medieval astrological predictive texts (iudicia, calendars, almanacs etc.) are an interesting source of knowledge about the past. The practice of publishing such texts was a result of the development of the so-called Krakow school of astronomy and astrology. The Krakow masters, who held the position of professors at the chair of astronomy and astrology, were obliged to prepare the said predictive texts annually. The publications included astrological predictions based on forthcoming positions of heavenly bodies and concerned almost every sphere of life of the contemporary society. They referred to trade and agriculture, including prognoses of abundant or failed harvests. They covered political issues, but also problems pertaining to marriage, as well as to children and their upbringing. Vast passages were devoted to weather forecasting, that is, astrometeorology. However, special emphasis was put on the medical topics, as health and disease were an issue of key importance for the representatives of all social strata. Astrological predictive texts, indicating the best (from the viewpoint of astrology) time for attempts to maintain or regain health, were meant to interpret theoretical knowledge with recommendations concerning the practice, which was difficult to verify with regard to sources.
Późnośredniowieczne prognostyki astrologiczne (iudicia, kalendarze, almanachy, etc.) to ciekawe źródło do poznania przeszłości. Zwyczaj ich publikowania związany był z rozwojem tzw. krakowskiej szkoły astronomiczno-astrologicznej. Mistrzowie krakowscy piastujący funkcję profesorów katedry astronomii i astrologii zobligowani byli do układania rokrocznie prognostyków, w których zamieszczali bazujące na mającym nastąpić układzie ciał niebieskich prognozy astrologiczne dotyczące niemalże każdej płaszczyzny życia ówczesnego społeczeństwa – prognozy odnoszono do handlu, gospodarki rolnej, urodzaju lub nieurodzaju; obejmowano nimi zagadnienia natury politycznej, ale też kwestie małżeństwa, posiadanego potomstwa i jego wychowania; obszerne ustępy poświęcano prognozowaniu pogody, a więc astrometeorologii. Jednakże szczególny nacisk kładziono na zagadnienia medyczne, albowiem kwestia zdrowia i choroby stanowiła kluczowe zagadnienie, które było istotne dla przedstawicieli wszystkich, bez wyjątku, stanów społecznych. Prognostyki astrologiczne natomiast, wskazując odpowiednią, z punktu widzenia astrologii, porę na podejmowanie starań o utrzymanie dobrej kondycji lub powrót do zdrowia, miały stanowić wykładnię wiedzy teoretycznej z zaleceniami dotyczącymi trudnej do zweryfikowania źródłowo praktyki.
Źródło:
Res Historica; 2020, 50; 79-97
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Muzeum Podręcznika Biblioteki Głównej Uniwersytetu Pedagogicznego
Museum of the Handbook - special collection of the Main Library of the Pedagogical University in Krakow
Autorzy:
Milc, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/972762.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
Muzeum Podręcznika
podręczniki
kolekcje specjalne
Biblioteka Główna UP w Krakowie
Museum of the Handbook
textbooks
special collections
Main Library of the Pedagogical University of Kraków
Opis:
W zbiorach Biblioteki Głównej Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie wydzielona została specjalna kolekcja podręczników, materiałów dydaktycznych i publikacji metodycznych. Książki te zostały wycofane z obowiązujących programów nauczania. W kolekcji znaleźć można wiele ciekawych podręczników od najstarszych XIX-wiecznych, aż po najnowsze z początku XXI wieku, które zostały wycofane ostatnią reformą oświaty.
The collection of the Main Library of the Pedagogical University of Krakow has a special subcollection of textbooks, didactic materials and publications on teaching methods. These books have been withdrawn from the current teaching programs. The collection contains many interesting textbooks from the oldest, from 19th century, to the latest, from the beginning of the 21st century, which were discarded in the last reform of education.
Źródło:
Biblioteka i Edukacja; 2019, 15; 155-168
2299-565X
Pojawia się w:
Biblioteka i Edukacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Okruch do piętnastowiecznych dziejów podgórskiego kościoła św. Benedykta
A Scrap Contributing to the 15th Century History of St. Benedict’s Church in Podgórze
Autorzy:
Kozłowska, Anna Z.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2143743.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Biblioteka Jagiellońska
Tematy:
Rękopis Biblioteki Jagiellońskiej sygn. 707
Jan z Bytomia
kościół św. Benedykta
Góra Lasoty
Krzemionki
Uniwersytet Krakowski
Manuscript of the Jagiellonian Library no. 707
John of Bytom
St. Benedict’s Church
Lasota Hill
Kraków University
Opis:
Odnalezione w rękopisie BJ sygn. 707 zawiadomienie o kazaniu Jana z Bytomia i dyspucie, mających się odbyć w kościele św. Benedykta na górze Lasoty w Krakowie-Podgórzu, przynosi ważną informację świadczącą o nieznanym fakcie użytkowania tego kościoła przez kolegiatów Uniwersytetu Krakowskiego w latach trzydziestych XV wieku.
The announcement of John of Bytom’s sermon and dispute to be held in the Church of St. Benedict at the Lasota Hill in the Podgórze district of Kraków, found in the manuscript no. 707 from the collections of Jagiellonian Library, reveals an important fact that this church was used by the collegiates of the Kraków University during 1430s.
Źródło:
Biuletyn Biblioteki Jagiellońskiej; 2019-2020, 69-70; 17-26
0006-3940
2450-0410
Pojawia się w:
Biuletyn Biblioteki Jagiellońskiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Plus ratio quam vis. Od mimochodem rzuconej sentencji do dewizy uniwersyteckiej
Autorzy:
Wasyl, Anna Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/636311.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Maximianus, plus ratio quam vis, university mottos, sententiae, Jagiellonian University, Kraków Academy, Karol Estreicher Jr., Roman love elegy, Cornelius Gallus, literary culture in the age of Th eoderic the Great
Opis:
Plus ratio quam vis, or, the career of a sentence Although the Jagiellonian University was established as early as in 1364, its widelyrecognized motto was chosen and inscribed on the portico leading from the Assembly Hall to Copernicus Hall much later, only in the mid-twentieth century. In 1952, Professor Karol Estreicher Jr., the head of the University Museum, came across a sentence which he considered “worth being the Jagiellonian University’s motto” (the inscription was eventually carved on the portico in 1964). Apparently, all that Estreicher knew was that the phrase plus ratio quam vis was “a part of a Latin proverb.” He had no idea whatsoever of its author or the original context in which it had been used. Frequently (still too frequently, in truth) the phrase is quoted as coined by Cornelius Gallus, usually labeled, after Ovid, the first of the elegiac poets of Rome. The mistake is justifiable, at least to some extent, as the actual author of the poetic work in which the hemistich appears was for quite a long time mistaken for Cornelius Gallus. After Pomponius Gauricus’s edition of Cornelii Galli Fragmenta (Venice, 1501 die. XII. Ianuarii, which actually means 1502, as the date is indicated more veneto), the elegiac oeuvre by Maximianus, an author active in sixth-century Italy, was, so to speak, redefined as Gallus’s. Until the late eighteenth century the false attribution continued to be repeated by many other editors, who in fact very willingly published collections of the Roman love poets, Catullus, Tibullus, Propertius, and ‘Gallus’ (= Maximianus). It is to some point ironic that in the modern era Maximianus was so easily deprived of the ‘copyright’ to his own poetry, considering that earlier, in the Middle Ages, he was an author (relatively) well-known (under his real name) and even read in and recommended for schools. This aspect brings us back to our main topic here, i.e. the choice of Maximianus’s phrase as the motto of the Jagiellonian University, one of the oldest universities in the world. Karol Estreicher himself was presumably not aware of this but Maximianus was indeed studied in the Kraków Academy in mid-fifteenth century (as two manuscripts, BJ 1954 and 2141, preserved in the Jagiellonian Library, clearly indicate). He was studied for his vivid descriptions of old age (for which he was  celebrated among many medieval commentators and theorists of teaching, who apparently were not at all embarrassed by the fact that their students, when reading Maximianus, might have also read a laus Mentulae) and for his sententiositas. What is more, the Jagiellonian Library possesses a considerable collection of incunabula and old prints containing Maximianus’s (or ‘Gallus’s’) work. So paradoxically, Karol Estreicher could not have chosen better. The motto of UJ is related to its history, in the sense that it is taken from an author whose work was on the reading list in the Academy in the later Middle Ages, it is concise, intelligent, significant, and ‘decent,’ even though it was originally expressed by a poet who was not less efficient when coining memorable sententiae than when singing the praises of Mentula, the embodiment of human corporeality.
Źródło:
Terminus; 2013, 15, 1(26)
2084-3844
Pojawia się w:
Terminus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 24

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies