Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "the Russian Empire" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 43
Tytuł:
Stosunki gospodarcze między Imperium Rosyjskim a Królestwem Polskim w okresie 1815-1850
Economic Relationships Between Russian Empire and the Kingdom of Poland in 1815-1850
Autorzy:
Rozumowska-Gapeeva, Tatiana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/38890054.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Królestwo Polskie
Imperium Rosyjskie
rosyjsko-polskie stosunki gospodarcze w pierwszej połowie XIX w.
Russian Empire
the Kingdom of Poland
economic relationships between Russia and Poland in the first half of 19th century
Opis:
This paper depicts an influence of administrative rules and tariff of duties on the economic relationships between Russia and Poland in 1815-1850.
Źródło:
Roczniki Wydziału Nauk Prawnych i Ekonomicznych KUL; 2006, 2, 2; 261-279
1896-6365
Pojawia się w:
Roczniki Wydziału Nauk Prawnych i Ekonomicznych KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dziedziczka Imperium Rosyjskiego Anna Iwanowna 1730–1740
Heiress of the Russian Empire Anna Ivanovna 1730–1740
Autorzy:
Chojnicka, Krystyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/923492.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Anna Ivanovna
tsarist autocracy
Peter the Great
Russian Empire
tsar
The Supreme Privy Council
Opis:
After the death of its creator, Peter I, Russia owes the continuation of the task of building the empire to four women – Catherine I, Ann, Elizabeth and Catherine II. The above four women had played an important role in the development of the autocratic system in the Russian state. The power of a Tsarist autocratic ruler was the foundation of his political position at least until the middle of the 19th c. The effectiveness in the execution of the rulers resolutions decided about this right to the throne; it constituted a specific legitimization of power. A weak ruler was often removed through armed rebellion or the spreading of rumors whereas a “true,” strong tsar was installed in his place. The imperial power in Russia was unlimited – it was believed to come from God and sometimes it was even identified with the will of the Nation. The latter theory was opposed by Marxist historiography which gave priority to the social-economic structure of Russia. The women ascended to the throne at a difficult moment in Russia’s history, namely after the death of Peter the Great; they were the potential target of attacks from the aristocratic, court, and army opposition circles, as well as the so called Old Believers, or even ordinary people. The rule of Catherine I who became the successor of Peter and the rule of Peter II, was marked by the stigma of rivalry among the aristocratic and courtly circles. Thanks to the support of the Supreme Privy Council, after the death of Peter II, it was Princess Anne of Courland who ascended to the throne in Russia. The assessment of her rule in historiography varies considerably – for instance, the influence of Anne’s favorite – Biron has been rather negatively assessed. The above pejorative appraisal of Princess Anne’s rule may have its source in the way in which the contemporaries tried to justify the Elizabeth’s coming to power in 1717. Anna became a ruler thanks to the support of aristocracy which strove for power in Russia. She accepted the “Stipulations” – or written conditions of her ascension to the tsarist throne; the latter had limited the ruler’s prerogatives. The Imperial Guards and the gentry under the leadership of Prokopowicz and Tatiszczew had stood on the side of strong tsarist rule. Having taken advantage of the support that was granted to her, Anna had seized autocratic rule, liquidated the Privy Council, crushed the opposition of the aristocrats and resumed a continuation of the reforms in the manner of Peter the Great. She strengthened tsarist autocratic authority, laying the foundations for this form of government for the decades to come.
Źródło:
Krakowskie Studia z Historii Państwa i Prawa; 2014, 7, 2; 201-216
2084-4115
2084-4131
Pojawia się w:
Krakowskie Studia z Historii Państwa i Prawa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
MOSKIEWSKA AKADEMIA DUCHOWNA A WYDARZENIA REWOLUCYJNE 1905-1917
MOSCOW THEOLOGICAL ACADEMY AND REVOLUTIONARY EVENTS 1905-1917
Autorzy:
Pawełczyk-Dura, Kamila
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/549800.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Moskiewska Akademia Duchowna
Imperium Rosyjskie
przewrót bolszewicki
oświata religijna
Moscow Theological Academy
Russian Empire
The October Revolution religious education
Opis:
Moskiewska Akademia Duchowna od początku swego istnienia, datowanego na drugą połowę XVII wieku, była jedną z ważniejszych instytucji oświatowych Rosji carskiej. W procesie przeobrażeń, mających zarówno charakter czysto organizacyjny (zmiana miejsca usytuowania), jak też statutowy (odrzucenie greckiego charakteru nadanego przez założycieli oraz przejście ku kształceniu i wychowaniu w duchu rosyjskiej myśli religijnej), wypracowano teologiczny charakter placówki dydaktycznej, skupiającej się nie tylko na nauce, ale także na życiu religijnym swoich wychowanków. Kres prężnemu rozwojowi szkoły stanowiły wydarzenia z lat 1905-1917. Tak zwana pierwsza rewolucja rosyjska, zapoczątkowana wydarzeniami „krwawej niedzieli”, czasowo przyczyniła się do dezorganizacji Akademii. Druga natomiast, datowana na rok 1917, definitywnie położyła kres blisko dwustuletniej, bogatej historii uczelni.
Moscow Theological Academy, since the beginning of its existence, dating from the second half of XVII century, was one of the most important educational institutions of Russian Empire. Processes of transformation – organizational (changing of location) and statutory (rejection of the Greek character given by the founders and starting learning and educating in the spirit of Russian religious thought) – developed orthodox nature of teaching institutions, focusing not only on learning but also on the religious life of their pupils. The events of the years 1905-1917 brought the end of the dynamic development of the school. The so-called first Russian revolution, initiated by „the Bloody Sunday”, temporarily contributed to the disorganization of the Academy. The second one, dated on 1917, finally ended the rich history of the university.
Źródło:
Forum Pedagogiczne; 2014, 1; 135-153
2083-6325
Pojawia się w:
Forum Pedagogiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zarządzanie więziennictwem w Królestwie Polskim (1867–1918) na przykładzie guberni lubelskiej
Autorzy:
Górak, Artur
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/632111.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
penitentiary system
the Kingdom of Poland
Russian Empire
Lublin Governorate
the province government
the board of poviat
więziennictwo
Królestwo Polskie
Imperium Rosyjskie
gubernia lubelska
rząd gubernialny
zarząd powiatowy
Opis:
Więziennictwo w XIX wieku było jednym z wyznaczników postępu cywilizacyjnego państwa, jednak w Królestwie Polskim po powstaniu styczniowym zaczęto wprowadzać wzorce rosyjskie. Dodatkowym elementem pogarszającym jakość resortu był nacisk na rusyfikację personelu. Artykuł analizuje rolę poszczególnych organów władzy w zarządzaniu systemem penitencjarnym i jego elementami. Kluczową komórką był referat więzienny Rządu Gubernialnego, który był częścią aparatu wykonawczego organu kolegialnego w postaci Rządu Gubernialnego. Tylko w guberni warszawskiej powołano wydział więzienny jako realizację inspekcji więziennej.
Źródło:
Res Historica; 2015, 40
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zarządzanie więziennictwem w Królestwie Polskim (1867–1918) na przykładzie guberni lubelskiej
Autorzy:
Górak, Artur
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/632311.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
penitentiary system
the Kingdom of Poland
Russian Empire
Lublin Governorate
the province government
the board of poviat
więziennictwo
Królestwo Polskie
Imperium Rosyjskie
gubernia lubelska
rząd gubernialny
zarząd powiatowy
Opis:
The penitentiary system in the nineteenth century was one of the indicators of the progress of civilization state, however in the Polish Kingdom after the January Uprising was introduced Russian standards. An additional element of worsening quality of this resort was the emphasis on the Russification of staff. The article analyzes the role of different authorities in managing the penitentiary system and its components. The key role have prisons unit of the Gubernyas Government, which was part of the executive apparatus this collegial authorities. Only in the Warsaw gubernya was appointed the prison department as the realization of penitentiary inspection.
Więziennictwo w XIX wieku było jednym z wyznaczników postępu cywilizacyjnego państwa, jednak w Królestwie Polskim po powstaniu styczniowym zaczęto wprowadzać wzorce rosyjskie. Dodatkowym elementem pogarszającym jakość resortu był nacisk na rusyfikację personelu. Artykuł analizuje rolę poszczególnych organów władzy w zarządzaniu systemem penitencjarnym i jego elementami. Kluczową komórką był referat więzienny Rządu Gubernialnego, który był częścią aparatu wykonawczego organu kolegialnego w postaci Rządu Gubernialnego. Tylko w guberni warszawskiej powołano wydział więzienny jako realizację inspekcji więziennej.
Źródło:
Res Historica; 2015, 40
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Національне питання в Україні у ХIХ-на початку ХХ ст. очима російських чиновників
The national question in Ukraine in the XIXth-early XXth century through the eyes of the Russian officials
Национальный вопрос в Украине в ХІХ-нач. ХХ в. глазами российских чиновников
Autorzy:
Щербак, Микола
Щербак, Надія
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2178879.pdf
Data publikacji:
2015-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
the Russian Empire
Right–Bank Ukraine
the national question
the Russification
Российская империя
Правобережная Украина
русификация
национальный вопрос
Opis:
The policy of the tsarist government and its IocaI bodies concerning Ukrainians, Poles and Jews is considered. The process of formation and implementation of the national policy of the Russian Empire's government in Right-Bank Ukraine from its incorporation into Russia after partitions of Rzeczpospolita until The First World War is shown. The essence of the Polish, Ukrainian and Jewish questions in the Russian Empire is discussed.
Рассматривается политика царского правительства и его местных органов по отношению к украинцам, полякам и евреям. Показан процесс формирования и реализации национальной политики правительства Российской империи на Правобережной Украи не с момента ее вхождения в состав России после разделов Речи Посполитой до начала Первой мировой войны. Раскрыта суть польского, украинского и еврейского вопросов в Российской империи.
Źródło:
Pomiędzy. Polonistyczno-Ukrainoznawcze Studia Naukowe; 2015, 1; 25-38
2543-9227
Pojawia się w:
Pomiędzy. Polonistyczno-Ukrainoznawcze Studia Naukowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Причини порушень і зловживань у бюрократичному середовищі Російської імперії кінця XVIII - nepшoї половини XIX cт. тa їхнe відображення серед українських чиновників
Causes of the violations and abuses in the bureaucratic environment of the Russian Empire in the late XVIII-early XIX centuries and its occurrences among the Ukrainian officials
Причины нарушений и злоупотреблений в бюрократической среде Российской империи конца XVIII-первой половины ХІХ вв. и их отображение среди украинских чиновников
Autorzy:
Дегтярьов, Сергій
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2178895.pdf
Data publikacji:
2015-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
official
the Russian Empire
the violation
bribery
чиновник
Российская империя
нарушение
взятка
Opis:
Article is devoted to finding the cause of service violations and crimes among the officials of the Russian Empire, including Ukrainian territories in late 18th - early 19th centuries. At this time, Ukrainian officials have been fully integrated into the imperial bureaucracv. Historical, socio-economic, socio-cultural and political causes of the service violations were identified. Particular attention was paid to the reasons of this phenomenon, i.e. bribery, which was very common among the officials.
Статья посвящена поиску причин служебных нарушений и преступлений в среде чиновников Российской империи, в том числе и украинских, конца XVIII-первой половины ХІХ вв. В это время украинские служащие уже полностью были интегрироеаны в имперскую бюрократическую систему. Выявлены исторические. со- циально-экономические, социокультурные и политические причины служебных нару- шений. Особое внимание уделено причинам такого явления, как взяточничество, кото- рое было очень распространено среди чиновников.
Źródło:
Pomiędzy. Polonistyczno-Ukrainoznawcze Studia Naukowe; 2015, 1; 69-80
2543-9227
Pojawia się w:
Pomiędzy. Polonistyczno-Ukrainoznawcze Studia Naukowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Krzewiciele polskich idei " . Duchowni katoliccy zesłani do Imperium Rosyjskiego- czasy polskiej niewoli narodowej
"Propagators of polish ideas". Catholic priests exiled to the russian empire - the times of polish national bondage
Autorzy:
Niebelski, Eugeniusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1218371.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
Tematy:
duchowni katoliccy
niewola narodowa
Imperium Rosyjskie
powstania narodowe
represje
zesłańcy
abp Zygmunt Szczęsny Feliński
o. Krzysztof Szwermicki
ks. Walerian Gromadzki
ks. Wincenty Przesmycki
ks. Józef Rozaga
ks. Mateusz Wejtt
ks. Fryderyk Jozafat Żyskar
catolish clergys
national captivity
the Russian Empire
national uprising
reprisals
exiles
Opis:
Opracowanie traktuje o dziejach polskiego katolickiego duchowieństwa zsyłanego do Rosji za udział w antyrosyjskich spiskach i powstaniach zbrojnych oraz stającego w obronie ograniczanego i prześladowanego Kościoła czasów zaborów, dokładnie od 1767 r. (od porwania w Warszawie dwóch biskupów i potajemnego wywiezienia do Rosji) aż po pierwszą dekadę XX w., gdy władze carskie zsyłały głównie za sprawy kościelne. Indywidualne losy księży zesłańców przedstawione są na tle carskiej polityki represyjnej, po takich zdarzeniach, jak konfederacja barska (1768-1772), powstanie kościuszkowskie 1794, wojna Napoleona z Rosją 1812, powstanie listopadowe 1830-1831, spiski dwóch następnych dekad, powstanie styczniowe 1863-1864 oraz likwidacja Kościoła unickiego w 1839 na ziemiach wschodnich dawnej Rzeczpospolitej i w 1875 r. w Królestwie Polskim. Księży zesłańców, podobnie też świeckich skazywano na różne rodzaje kar: na katorgę, osiedlenia oraz tzw. zamieszkanie pod nadzorem policyjnym. Kierowano ich w różne regiony Rosji, katorżników głównie na Syberię Wschodnią: do guberni irkuckiej, a zwłaszcza w tereny za Bajkałem do kopalń i fabryk. Na ogół pracowali tylko okresowo, bywali też zakuwani w kajdany. Część zesłańców utrzymywała się z rządowego zasiłku, datków płynących z kraju, niektórzy parali się różnym rzemiosłem, większość wegetowała. Miejscem katorgi znanym ze złej sławy były kopalnie w Akatui i Aleksandrowskim Zakładzie za Bajkałem, a najgłośniejszym miejscem licznego osiedlenia księży – wioska Tunka w Tunkińskiej Dolinie, w Sajańskich górach; w Akatui po 1864 zgromadzono ok. 70 księży katorżników, w Tunce w latach 1866-1866 osadzono 156. Co najmniej 930 duchownych zesłano do Imperium w przeciągu stu kilkudziesięciu lat. Z tego powróciło na polskie ziemie około 200, zmarło na Wschodzie ponad 150, los około 580 pozostałych jest nieznany. Być może pewna część z tej grypy jeszcze do kraju powróciła, ale na dzisiejszym etapie badań ustalić tego nie sposób. Pośród owych setek duchownych znalazło się aż 18 biskupów – wywiezionych do guberni rosyjskich (żaden nie został skazany na Syberię) lub relegowanych poza macierzyste diecezje. Z całej tej grupy dwóch biskupów zmarło na zesłaniu (unicki biskup nominat Jan Kaliński i Konstanty Łubieński), sześciu (Józef Gutkowski, Zygmunt Sz. Feliński, Adam Krasiński, Paweł Rzewuski, Karol Hryniewiecki, Franciszek A. Symon) musiało opuścić na zawsze Imperium Rosyjskie. Dziesiątki, a chyba nawet setki miejsc rozproszonych po całym Imperium Rosyjskim zostało naznaczonych prochami zmarłych tam zesłańców, w tym i duchownych katolickich. Z tych najbardziej znanych można wymienić m.in.: Petersburg, Archangielsk, Pinega, Perma, Galicz, Wiatka, Jarosław, Kirsanów, Spassk, Kostroma, Kazań, Saratów, Smoleńsk, Petropawłowsk, Iwandar, Odessa, za Uralem Maryińsk, Omsk, Tobolsk, Tomsk, Aczyńsk i dalej ku wschodowi – Irkuck, Czyta, Akatuj, Aleksandrowski Zawod, Nerczyńsk, a głównie wspomniana Tunka (16-17 księży tam pochowano) – szczególne miejsce i wymowny symbol zesłańczej udręki duchownych czasów polskiej niewoli narodowej. Najgłośniejsze postaci politycznych wygnańców XIX w., następnie dobrowolnie pozostających w Imperium Rosyjskim i pracujących dla Kościoła, to: proboszcz irkucki marianin o. Krzysztof Szwermicki, proboszcz w Tomsku ks. Walerian Gromadzki, proboszcz w Tobolsku Wincenty Przesmycki, proboszcz irkucki Józef Rozga, proboszcz w Krasnojarsku Mateusz Wejtt i proboszcz wielu parafii, m.in. w Dorpacie, Irkucku i Jamburgu – ks. Fryderyk Jozafat Żyskar. Abp. Zygmunt Szczęsny Feliński został przez Kościół katolicki kanonizowany. „Krzewiciele polskich idei” to rosyjskie pejoratywne określenie polskiego duchowieństwa jako fanatycznie przywiązanego do polskości i Kościoła, propagującego takież idee pośród swoich rodaków.
The article considers the history of Polish Catholic priests exiled to Russia for participating in anti-Russian conspiracy and armed uprisings and defending the constricted and persecuted Church in the times of partitions, precisely from 1767 (since the secret abduction of two bishops from Warsaw to Russia) to the first decade of the 20th century, when the tsarist authorities sentenced to exile mainly for church matters. Individual fortunes of the exiled priests are presented on the background of tsarist repression policy, after such events as Bar Confederation (1768-1772), the Kociuszko Uprising (1794), Napoleon’s war with Russia (1812), the November Uprising (1830-1831), con190 EUGENIUSZ NIEBELSKI spiracies of the two following decades, the January Uprising (1863-1864) and the elimination of the Uniate Church in 1839 in the eastern regions of the Old Poland and in the Kingdom of Poland in 1875. The exiled priests, similarly to lay exiles, were sentenced to various kinds of punishment: hard labour, settlement and the so called residence under police surveillance. They were directed to various regions of Russia, the labourers mainly to Eastern Siberia: to the Irkutsk Governorate, especially to the Transbaikal region to coal mines and factories. They usually worked periodically, sometimes they were shackled. Some exiles lived from a government allowance, donations from Poland, some engaged in various crafts, most vegetated. A place notorious for hard labour were the coal mines in Akatuy and Aleksandrov in the Transbaikal region and the best known for numerous settlement of priests was village Tunka in Tunka valley in the Sayan Mountains; in Akatuy after 1864 about 70 priests were detained, in Tunka in 1866-1866 there were 156. At least 930 priests were exiled to the Russian Empire in the course of a hundred and several dozen years. From this number about 200 returned to Poland, more than 150 died in exile, the fate of about 580 remaining ones is unknown. Some of these may have returned to Poland but it is impossible to establish at the present stage of research. Among the hundreds of priests were 18 bishops – exiled to the Russian governorates (none was exiled to Siberia) or expelled from their home dioceses. Two bishops died in exile (Uniate bishop nominee Jan Kaliński and Konstanty Łubieński), six (Józef Gutkowski, Zygmunt Sz. Feliński, Adam Krasiński, Paweł Rzewuski, Karol Hryniewiecki, Franciszek A. Symon) had to leave the Russian Empire for ever. The ashes of dead exiles and – among them – Catholic priests were scattered around tens or even hundreds of places around the Russian Empire. The best known among those places were: Saint Petersburg, Arkhangelsk, Pinega, Perm, Galich, Vyatka, Yaroslavl, Kirsanov, Spassk, Kostroma, Kazan, Saratov, Smolensk, Petropavlovsk, Ivandar, Odessa, beyond the Ural Mountains – Mariinsk, Omsk, Tobolsk, Tomsk, Achinsk and further East – Irkutsk, Chita, Akatuy, Aleksandrov, Nerchinsk, and the above mentioned Tunka (16-17 priests were buried there) – a particular place and a meaningful symbol of the torment of the exiled priests in the times of Polish national bondage. The most famous figures of political exiles of the 19th century, later remaining in the Russian empire at their own will and working for the Church, were: the parish priest of Irkutsk Józef Rózga, of Krasnoyarsk Mateusz Wejt and the parish priest of many parishes, among them Dorpat, Irkutsk and Yamburg, Rev. Fryderyk Jozafat Żyskar. The Archbishop Zygmunt Szczęsny Feliński was canonised by the Catholic Church. „Propagators of Polish ideas” was a pejorative Russian term to describe Polish clergy as fanatically attached to Polishness and the Church, propagating such ideas among their compatriots.
Źródło:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2016, 126; 111-190
0137-3218
2720-0590
Pojawia się w:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Undivided heritage of the Ancient Rus (on the Celebration of the 1150th Anniversary of Russian Statehood)
НЕПОДІЛЬНА СПАДЩИНА ДАВНЬОЇ РУСІ (ПРО СВЯТКУВАННЯ 1150-РІЧЧЯ ЗАРОДЖЕННЯ РОСІЙСЬКОЇ ДЕРЖАВНОСТІ)
Autorzy:
Tkachenko, V.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/894427.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
National Academy of Sciences of Ukraine. Institute of World History
Tematy:
Russia, Rus-Ukraine, the Russian Federation, the Russian statehood, world-systems analysis, mini-systems, world-empire, the world-economy, Normanists, Anti-Normanists
Русь, Русь-Україна, Російська Федерація, російська державність, світ-системний аналіз, міні-системи, світ-імперія, світ-економіка, норманісти, антинорманісти
Opis:
У статті розкрита політика «приватизації» історії Давньої Русі з боку сучасних керівників Російської Федерації в контексті святкування ними ювілею 1150-річчя зародження російської державності. Натомість запропонована альтернативна версія походження Русі під кутом світ-системного аналізу. Історія того чи іншого суспільства є відкритою системою, а її розвиток не є фатально приреченим – завжди є альтернативи, не кажучи вже про гру випадку. Це положення особливо важливе нині, коли ми перебуваємо у стані вибору, який залежить від кожного з нас. Наголошується, що історія України є своєрідною ілюстрацією складності й неоднозначності вияву основного соціокультурного закону – визначення міри у процесі об’єднання цивілізаційної специфіки культури і соціальної практики. Основна діалектична суперечність, яка була закладена в генофонді українського народу, що формувався після розпаду Русі, полягала в тому, що успадкована переважно східна, греко-візантійська релігійна й культурна традиція, через вплив історичних обставин, мала б віднайти адекватну відповідь на виклик з боку суспільно-політичної системи Заходу.
The article reveals the policy of “privatization” of the history of ancient by today's leaders of the Russian Federation in the context of the celebration of their anniversary 1150th anniversary of Russian statehood. Instead of it an alternative version of the origin of Russia at an angle of world-systems analysis is proposed. The history of a society is an open system, and its development is not fatally doomed - there is always an alternative, not to mention the case of the game. This statement is particularly important now, when we are in the state of choice which depends on each of us. It is noted that the history of Ukraine is a kind of illustration of the complexity and ambiguity of the main socio-cultural manifestations of the law - to determine the degree of civilization in the process of combining the specificity of cultural and social practices. The main dialectical contradiction, which was inherent in the gene pool of the Ukrainian people, which was formed after the collapse of Russia, was the fact that inherited mostly eastern, Greek-Byzantine religious and cultural traditions, through the influence of historical circumstances, should find an adequate response to the challenge from the public the political system of the West.
Źródło:
Проблеми всесвітньої історії; 2016, 1; 24-51
2707-6776
Pojawia się w:
Проблеми всесвітньої історії
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ idei Komisji Edukacji Narodowej na organizację szkolnictwa w Rosji w pierwszej połowie XIX wieku
The Influence of the Ideas Propagated by the National Education Commission on the Educational System in Russia in the First Half of the 19th Century
Autorzy:
Szmyt, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/448842.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
Komisja Edukacji Narodowej
pierwsza połowa XIX w.
szkolnictwo w Imperium Rosyjskim
Wileński Okręg Szkolny
Adam Jerzy Czartoryski
National Education Commission
first half of the 19th century
education in the Russian Empire
The Vilnius School District
Opis:
Po likwidacji Komisji Edukacji Narodowej i utracie niepodległości, już na początku XIX wieku w warunkach niewoli rosyjskiej myśli i koncepcje KEN z powodzeniem wykorzystywali Adam Jerzy Czartoryski, Hieronim Stroynowski, Hugo Kołłątaj, Tadeusz Czacki i wielu innych. Z jednej strony brali oni udział w reformowaniu szkolnictwa rosyjskiego, w dużej mierze opierając się na założeniach i ideach KEN, z drugiej starali się w jego strukturze zachować, a nawet rozwinąć szkoły polskie. Dzięki temu idee KEN ukształtowane w obliczu upadku Państwa Polskiego mogły uświadomić Rosjanom, że podstawy nowoczesnego systemu oświaty dali im przedstawiciele narodu przez nich podbitego. Specyfiką tego systemu był podział kraju na okręgi szkolne, które zostały utworzone przy uniwersytetach. Jednym z owych okręgów był Wileński Okręg Szkolny (Naukowy), w którym obowiązywał polski język nauczania. Tym samym, najważniejszym ośrodkiem naukowym ziem litewsko-ruskich stał się Cesarski Uniwersytet Wileński, a pod zwierzchnictwo uczelni wileńskiej przeszły wszystkie placówki oświatowe w zaborze rosyjskim, w tym częściowo również te, które wcześniej podlegały Szkole Głównej Koronnej w Krakowie. Pod opieką odnowionego uniwersytetu znalazły się więc zarówno dawne szkoły KEN, które przetrwały zawieruchę rozbiorów, jak i nowe, powstałe w okresie funkcjonowania Wileńskiego Okręgu Naukowego. Taki stan rzeczy trwał niemal trzydzieści lat, praktycznie do wybuchu powstania listopadowego. Wówczas zamknięto większość szkół polskich, a Wileński Okręg Narodowy został zlikwidowany. Upadek powstania stanowił więc zarówno symboliczny, jak i faktyczny kres funkcjonowania idei KEN na terenie Imperium Rosyjskiego. Struktura szkolnictwa oparta na dawnej koncepcji KEN jednak pozostała.
When the National Education Commision ceased functioning and Poland had lost its independence as early as in the beginning of the 19h century under Russian rule, ideas and concepts that had been propagated by the Commision were successfully implemented by Adam Jerzy Czartoryski, Hieronim Stroynowski, Hugo Kołłątaj, Tadeusz Czacki and many others. On the one hand, they contributed to the reforms of the Russian educational system, where such reforms were largely based on the premises and ideas of the Commission; on the other hand, said thinkers attempted to preserve, and even develop Polish schools within this system. Consequently, the ideas of the National Education Commision developed on the eve of the fall of Poland made the Russians realize that the representatives of the conquered nation had provided Russia with the basis of a modern educational system. The uniqueness of this system was the division of the country into school districts that were created at universities. One of them was the Vilnius School District where Polish was the language of schooling. Thus, the Imperial University of Vilnius became the most important academic centre in the Lithuanian-Russian state. The University of Vilnius assumed authority over all educational institutions in the Russian Partition, including some of those that had been earlier subordinated to the Main Crown School in Kraków. The renamed University of Vilnius thus supervised both schools previously established by the National Education Commission that had survived the turmoils of partitions and new ones created when the Vilnius School District began to function. Such an organizational structure lasted for nearly thirty years until the outbreak of the November Uprising. Then, most Polish schools were closed down and the Vilnius School District was dissolved. The fall of the Uprising marked both a symbolic and actual end to the ideas of the National Education Commission for the Russian Empire. However, the school organizational structure based on the old conception of the Commission remained intact.
Źródło:
Studia Paedagogica Ignatiana; 2016, 19, 3; 55-78
2450-5358
2450-5366
Pojawia się w:
Studia Paedagogica Ignatiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Становлення інституту губернаторської влади на Волині (кінець XVIII – друга половина XІX ст.)
The Establishment of the Governor’s Power in Volyn (the end of XVIII – the Second Half of the XIX century)
Autorzy:
Бортніков, Валерій
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/489317.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Naukowe w Żytomierzu
Tematy:
Volyn
Russian empire
autocracy
province
the Governor-General
the civil Governor
Opis:
Many scientific works are lack the specific historical material, but complex, multidimensional processes of Ukrainian state are often considered after simplified traditional schemes, without taking into account regional specificity, due to the prolonged stay of Ukrainian lands in the structure of other state formations. The process of the institution establishment of the provincial government attached from the Polish-Lithuanian Commonwealth territories is stipulated by the policy of the tsarist government aimed at strengthening of the centralized management of the Russian Empire. It acquired the concentrated shape in the «theory of official nationality», which envisaged the integration of autocracy, orthodoxy and nation into the «united and indivisible» Russia. The policy of the central authorities was determined as well by the struggle for spheres of influence between the «Russian imperialism» and by the Polish landowners’ elite, the attempt to tear the Ukrainian population from the Polish revolutionary movement. Catherine II considered each province as a governorship, and therefore at each of them appointed “the sovereign’s Viceroy or the Governor-General and subordinate to him «the ruler of the governorship or the Governor». Later, «the Governor of province or Governor became to be known as civil Governor. The latter had subordinated for the management of economic affairs «the Lieutenant Governor or Vice-Governor”. As a rule, the Governors-General were as well commanders of military districts. On the outskirts of the Empire, the Governor-General are not so much watched, but rather directed the state policy in a certain direction, as a kind of «repeater» of the cultural activities of the state, and in some places its founder. In the North-Western and South-Western region governors-General primarily pursued political goals: «to prevent the possibility of an armed uprising and to tighten the connection of the land with the Empire». The direct management of the province was exercised by civil governors. An important step in determining their place and role in the hierarchy of the higher ranks of the Empire, and a careful regulation of their activities was the «General instructions of the civil governors» (1837) Nicholas I. The order clearly defined the legal status of these governors primarily as «security guards inviolability of the supreme rights of the autocracy.» At the same time they had no right t to «make regulations..., install, taxes or charges», and they are not allowed to change court verdicts or to assume the functions of judges. The order stated the provisions of the welfare of the inhabitants of the province, their protection from unlawful harassment. One of the powerful levers of state policy in the Russian Empire was the Orthodox Church and faith; it is no accident that the civil Governor was given the responsibility in the ensuring favorable conditions for strengthening, protection from the split, the influence of heretical doctrines and facts of the proselytism. At the heart of the provincial institutions there was the principle of their division into administrative, judicial and financial. Full executive power belonged to the provincial government, headed by the civil Governor. The Job title of the provincial Prosecutor, the provincial solicitors for criminal and civil cases, provincial land surveyor, architect, etc. had been founded. Beside the provincial board, the Governor headed a significant part of other provincial agencies. The Governor, who was appointed by the Emperor at his discretion or on the proposal of the Ministry of internal affairs, was formally the head of the local provincial administration. He was the highest representative of the administrative and police authorities in the province, had broad administrative and supervisory credentials.
Źródło:
Studia Politologica Ucraino-Polona; 2016, 6; 192-199
2312-8933
Pojawia się w:
Studia Politologica Ucraino-Polona
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Konflikt jezuitów i masonerii w Elegii żałośnej, scil[icet], Tryumf francmasonów z wygnania jezuitów z Petersburga Wincentego Wierzbiłowicza
Autorzy:
Demkowicz, Agata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2030756.pdf
Data publikacji:
2017-12-16
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
elegy
expulsion of the Jesuits from Saint Petersburg
Russian Empire
Paul I
Alexander I
freemasonry
elegia
wygnanie jezuitów z Petersburga
Imperium Rosyjskie
Paweł I
Aleksander I
masoneria
Opis:
Elegia żałośna, scil[icet], Tryumf francmasonów z wygnania jezuitów z Petersburga, signed by Wincenty Wierzbiłowicz, was composed in the circle of freemasons, soon after the expulsion of the members of the Society of Jesus from the then capital of the Russian Empire. The poem, which refers to the events that were painful to the Jesuits, is saturated with irony and derision. Even its title is ambiguous as in an ‘elegy’ the reader should be presented with poetry expressing grief and lamenting some loss. Yet the author of this composition proclaims his joy over the misfortune that befell the Jesuits. He discredits the value of their teaching and casts serious doubt upon the special bond with Christ that the Jesuits claimed to have. Also, he is sure that the removal of the followers of St Ignatius from Saint Petersburg will wipe out their sense of superiority over the “commoners” and put an end to their infamous equivocation. Wierzbiłowicz describes the Jesuits as “villains”, and the principles and ideas they expounded are associated by him with “filth”. At the end of the poem, its tone changes. The author applauds the designs of Alexander I. Initially, the tsar intended to unite all religions as one and to revive spiritual life beyond the confines of particular denominations. He planned to establish a universal Church. The idea of freedom of religion, propagated by freemasons, concurred with his venture. Freemasons supported Alexander’s initiative and voiced their conviction that, as the Jesuits had been expelled from the Russian capital city, no one could hinder the implementation of the project. It is not known if the Jesuits prepared any direct response to Elegia żałośna, but the reputation and respectability of the order were definitely defended by Józef Morelowski, a Jesuit poet from Połock (now Polatsk, Belarus). In his works, he attacked freemasonry, arguing that members of masonic lodges spread lies about the Society of Jesus.
Źródło:
Tematy i Konteksty; 2017, 12, 7; 120-141
2299-8365
Pojawia się w:
Tematy i Konteksty
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polityka władz lokalnych wobec rosyjskojęzycznych towarzystw kulturalno-oświatowych na terytorium guberni białoruskich w latach 1905–1914
Autorzy:
Siarkou, Andrej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/624822.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
The Russian Empire, cultural and educational movement, intelligentsi
Imperium Rosyjskie, ziemie białoruskie, ruch społeczny, towarzystwa kulturalno-oświatowe, inteligencja białoruska
Расійская імперыя, культурна-асветніцкі рух, інтэлігенцыя
Opis:
The key points of the relations between the local authorities and the Russian-speaking cultural and educational societies in the Belarusian lands in the period of 1905–1914 are considered in this article. During its activity such organisations often engaged in cooperation with political parties, which caused a negative reaction from the authorities.Local administrations saw potential revolutionary ideas in the cultural and educational societies, and in 1905–1914 had all initiatives of Belarusian intelligentsia organisations under strict control.Such position of local authorities apparently weakened the cultural and educational movement in the territory of the Belarusian provinces.
Artykuł opowiada o kluczowych momentach relacji władz lokalnych z towarzystwami kulturalno-oświatowymi, które wybrały język rosyjski jako podstawowy w prowadzeniu swojej działalności na ziemiach białoruskich w latach 1905–1914. W trakcie swego funkcjonowania takie stowarzyszenia często angażowały się we współpracę z partiami politycznymi, co powodowało negatywną reakcję ze strony władz. Lokalna administracja widziała w towarzystwach kulturalno-oświatowych potencjalnych przewodników rewolucyjnych pomysłów i w latach 1905–1914 miała pod ścisłą kontrolą wszelkie inicjatywy stowarzyszeń białoruskiej inteligencji. Taka pozycja władz lokalnych osłabiała ruch kulturalno-oświatowy na terenie guberni białoruskich.
У артыкуле разглядаюцца ключавыя моманты адносінаў мясцовай адміністрацыі да культурна-асветніцкіх таварыстваў на беларускіх землях у 1905–1914 гадах, якія выбралі рускую мову ў якасці асноўнай для правядзення сваёй дзейнасці. У працэсе свайго функцыянавання такія таварыствы нярэдка ўступалі ў супрацоўніцтва з палітычнымі партыямі, што выклікала негатыўную рэакцыю з боку ўладаў. Мясцовая адміністрацыя разглядала культурна-асветніцкія таварыствы як патэнцыяльных распаўсюджвальнікаў рэвалюцыйных настрояў і ў перыяд 1905–1914 гадоў трымала ўсе ініцыятывы арганізацый беларускай інтэлігенцыі пад пільным кантролем. Такая пазіцыя мясцовых уладаў значна аслабляла культурна-асветніцкі рух на тэрыторыі беларускіх губерняў.
Źródło:
Studia Białorutenistyczne; 2017, 11
1898-0457
Pojawia się w:
Studia Białorutenistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stowarzyszenia społeczne w Federacji Rosyjskiej. Status prawny ze szczególnym uwzględnieniem ustaw o organizacjach wypełniających funkcję agenta zagranicznego i organizacjach niepożądanych na terytorium FR
Social associations in the Russian Federation. Legal status with particular emphasis on laws on organizations fulfilling the function of a foreign agent and undesirable organizations on the territory of the Russian Federation
Autorzy:
Micińska, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/942383.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Imperium Rosyjskie
ZSRR
Federacja Rosyjska
Konstytucja Federacji Rosyjskiej stowarzyszenie społeczne organizacja pozarządowa
agent zagraniczny
organizacja niepożądana fundacja, „kolorowa rewolucja” ekstremizm
terroryzm
Russian Empire
the USSR
the Russian Federation
Constitution of the Russian Federation
social association
non-governmental organization foreign agent
undesirable organization foundation, „color revolution” extremism
terrorism
Opis:
Przedmiotem artykułu jest charakterystyka statusu prawnego stowarzyszeń w Federacji Rosyjskiej. Praca zawiera podstawowe ustalenia terminologiczne, genezę ruchu stowarzyszeniowego, aktualne źródła prawa i główne kierunki przemian, ze szczególnym uwzględnieniem ustaw: – o organizacjach wypełniających funkcje agenta zagranicznego i – o organizacjach niepożądanych na terytorium FR3. Zgromadzony materiał badawczy wskazuje, że status prawny stowarzyszeń społecznych jest ściśle związany z sytuacją polityczną kraju. Rosyjskie tradycje ustrojowe zdecydowanie nie sprzyjały samoorganizacji społeczeństwa i dopiero pierestrojka końca lat 80 XX w. umożliwiła nieskrępowane uczestnictwo obywateli w życiu publicznym. Dzisiaj w Federacji Rosyjskiej zarejestrowanych jest ponad 101 tysięcy stowarzyszeń co stanowi niewątpliwy rekord w kontekście historycznym. Wprowadzone ostatnimi laty nowe ograniczenia w swobodzie zrzeszania zostały uzasadnione względami bezpieczeństwa i ryzykiem zamachu stanu według scenariusza „kolorowej rewolucji”. Podstawową metodą tej pracy jest analiza dogmatyczna przepisów Konstytucji FR i wybranych ustaw federalnych. Omawiana problematyka rzadko stanowi przedmiot polskich opracowań naukowych. Niniejszy artykuł stanowi próbę wypełnienia luki badawczej z zamiarem przyczynienia się do rozwoju wiedzy w zakresie polsko-rosyjskich studiów porównawczych.
The aim of this article is the general characteristics of the legal status of associations in Russia. They include the origin of association movement, overview of current legal sources, basic terms, and discussion of selected regulations limiting the right to association, with particular emphasis on law of 20 July 2012 on organizations fulfilling the function of a foreign agent and law of 23 May 2015 on undesirable organizations on the territory of the RF. This paper also highlights the political aspect of the origin, shaping and transformation of the legal position of associations. The legal status of associations in Russia is always linked to the political situation in the country. Constitutional traditions of Tsarist and Soviet Russia were not conducive to bottom-up self-organization of society and only perestroika in the late 80s enabled unrestrained participation in public life. Currently in Russia, there are over 101 thousand registered social associations and undoubtedly it is a record number in the historical context. However, in order to maintain internal security against the growing threat of terrorism, as well as to the risk of the outbreak of the color revolution, in recent years Russia started to re-introduce significant restrictions on the freedom of association. The basic research method is the dogmatic analysis of the Constitution of the Russian Federation and selected federal laws. The issue discussed is rarely raised in Polish scientific publications. This paper constitutes an attempt to fill the gap in the subject literature aiming at contributing to the development of scientific knowledge in Polish-Russian comparative studies.
Źródło:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2017, 3 (37); 121-139
2082-1212
Pojawia się w:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Transformation of stereotypical perception of „the image of Poles” in the Russian Empire society during the World War I
Autorzy:
Bilobrovets, Olga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/668337.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Russian Empire
the image of the Pole
loyalty
World War І
Opis:
The cohabitation of different nations in the border of one state creates certain ethnic, social, mental collective nation’s image which changes very slowly. These processes are enhanced during the global historical processes with significant devastating effects which lead to an alteration in public consciousness.During World War І, under the influence of the external crisis circumstances, the necessity to take into account the strategic interests and fundamental values of the nations involved in the war, led to a change in perception of the image of the Pole. The image of a Pole as a disloyal person to Russian statehood had changed into the image of a true confederate in the mutual striving with the enemy.Perception of the Poles as partners in state‑building and international cohabitation became possible only due to global geopolitical changes, the policy of powerful nations, including the Polish territory and the ability of Polish political powers to consolidate their efforts around the idea of statehood restoration.
Źródło:
The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II; 2017, 7, 2
2391-6559
2083-8018
Pojawia się w:
The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 43

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies