Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "the Roman-Catholic Church" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 75
Tytuł:
Leszek Kołakowski (1927-2009): Remembrances and some comments
Autorzy:
Szacki, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/704348.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
censorship
Christianity without denomination
communism
contemporary culture
democratic opposition in Poland
heresy
history of ideas
the left
Marxism
philosophy
religion
revisionism
Roman-Catholic Church
skepticism
Opis:
Author tells the story of his close and very long-lasting acquaintance with Leszek Kołakowski as well as commentates on his intellectual biography and achievements as political and literary essayist, philosopher, historian of ideas, and public figure. In particular he describes in details the first half of Kołakowski’s life, namely the period when he made his long journey from being communist in his student years to becoming as a young scholar the leading figure of Marxist revisionism in the late fifties and after a time a principled critic of Marxism itself and a fervent anti-communist. In many respects Kołakowski’s itinerary was not exceptional but it had at least two noteworthy characteristics. First, in opposition to quite a few other cases his way away from communism turned out to be scholarly fruitful as it resulted in an uniquely in-depth historical research covering the founders, the golden age and the breakdown of so called “scientific socialism” (his voluminous work Main Currents of Marxism remains one of the best and the most comprehensive monographs of the topic). Second, Kołakowski’s abandoning of his former Weltanschauung was followed by his discovery of religion as an extremely important part of human experience and sine qua non condition of the survival of civilization permanently menaced by barbarians. However it is to be doubt whether he may be considered as a convert or a religious thinker in the strict sense of the word since he believed in horrors of the absence of God rather than in the real presence of his in the world. As defender of transcendence and tradition Kołakowski certainly became a kind of catholic-Christian without denomination but as a critical philosopher remained at the same time highly sceptical about everything. Dreaming of solid fundamentals he was all his life an uncompromising enemy of any fundamentalism. Being nostalgic about the Absolute he was incurable antiabsolutist.
Źródło:
Nauka; 2009, 3
1231-8515
Pojawia się w:
Nauka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rola Światowej Rady Kościołów w ruchu ekumenicznym
The Role of World Council of Churches in the Ecumenical Movement
Die Rolle des Ökumenischen Rates der Kirchen in der ökumenischen Bewegung
Autorzy:
Karski, Karol
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31340933.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Światowa Rada Kościołów
ŚRK
ruch ekumeniczny
Wspólna Grupa Robocza ŚRK i Kościoła rzymskokatolickiego
regionalne organizacje kościelne
dialog multilateralny
dialog bilateralny
World Council of Churches
Ecumenical Movement
Joint Working Group between the WCC and the Roman Catholic Church
regional ecumenical organizations
bilateral dialogue
multilateral dialogue
Opis:
Der 1948 im Amsterdam ins Leben gerufene Ökumenischer Rat der Kirchen mit 349 Mitgliedskirchen heute ist die beste Repräsentation des nichtrömischkatholischen Christentums. Die seit 1965 bestehende Gemeinsame Arbeitsgruppe zwischen dem ÖRK und der römisch-katholischen Kirche ist zum Symbol der einen ökumenischen Bewegung geworden. Dank der aufgenommenen Zusammenarbeit wird die alljährige Gebetswoche für die Einheit der Christen seit vierzig Jahren in allen Erdteilen nach einem gemeinsamen Rahmenprogramm gefeiert. Mit aktiver Mitarbeit der katholischen Theologen ist die Konvergenzerklärung zu Taufe, Eucharistie und Amt, die größte bisher Errungenschaft im multilateralen Dialog auf Weltebene, zustande gekommen. Auf Anregung der Gemeinsamen Arbeitsgruppe sind viele wertvolle Studiendokumente entstanden. Jedoch die Erwartungen auf katholische Mitgliedschaft im ÖRK wurden nicht erfüllt. Mit Unterstützung des ÖRK sind die regionale kirchliche Zusammenschlüsse, u.a. die Konferenz Europäischen Kirchen, entstanden, die vielen kleinen Kirchen die Teilnahme an der internationalen ökumenischen Bewegung ermöglichten. Drei von diesen Zusammenschlüssen, Rat der Kirchen im Mittleren Osten, Karaibische Konferenz der Kirchen und Pazifische Konferenz der Kirchen, haben unter ihren Mitgliedern auch die römisch-katholische Kirche. Es besteht auch eine gute Zusammenarbeit zwischen der KEK und dem Rat der Europäischen Bischofskonferenzen. Der ÖRK hat den Impuls zur bilateralen Gesprächen zwischen den doktrinär verwandten Kirchen gegeben. Unter dem Patronat der Kommission für Glauben und Kirchenverfassung haben die Lutheraner und Reformierten einen Dialog aufgenommen, der 1973 durch die Unterzeichnung der Leuenberger Konkordie zur vollen Kirchengemeinschaft zwischen den Mitgliedern beider Kirchentraditionen in Europa geführt hat. Der ÖRK hat auch einen wichtigen Beitrag zur Annäherung zwischen den orthodoxen und den vorchalkedonischen Kirchen geleistet. Trotz der Entwicklung und Dezentralisierung der ökumenischen Bewegung bleibt der ÖRK die breiteste Repräsentation der Bewegung. Mit anderen Worten: der ÖRK ist das vollkommenste Werkzeug im Dienst der Ökumene.
Źródło:
Roczniki Teologii Ekumenicznej; 2010, 2; 57-71
2081-6731
Pojawia się w:
Roczniki Teologii Ekumenicznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ogniwa z dziejów duszpasterstwa w polskich formacjach granicznych
An Outline History of the Pastoral Care in the Polish Border Guard
Autorzy:
Banaszek, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/558998.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:
duszpasterstwo wojskowe
Straż Graniczna
Kościół ewangelicko-augsburski
Kościół grekokatolicki
Kościół prawosławny
Kościół rzymskokatolicki
armed forces pastoral care
Border Guard
Evangelical Church of the Augsburg Confession
Orthodox Church
Roman Catholic Church
Ukrainian Greek Catholic Church
Opis:
Dzieje polskiego duszpasterstwa wojskowego sięgają początków państwowości polskiej. W zorganizowanej formie, w tym w odniesieniu do formacji ochraniających granice państwa, funkcjonuje ono od czasu odzyskania niepodległości w 1918 r. Specyfika duszpasterstwa wojskowego wynika z faktu, że jest ono realizowane wobec żołnierzy, którzy tworzą raczej zamkniętą strukturę zawodową. Służba w wojsku naznaczona jest nierzadko stresogennymi sytuacjami. Kapelani muszą uwzględnić szczególną sytuację w jakiej znajdują się wojskowi i ich rodziny. Punktem odniesienia dla ich pracy duszpasterskiej jest dewiza Wojska Polskiego: Bóg, Honor, Ojczyzna. Zawartą w niej treść kapelani powinni potwierdzać osobistym przykładem i zaangażowaniem.
The history of the pastoral care for the Polish military is going back to the beginning of the Polish state. However the organized pastoral care started its existence after Poland regained its independence in 1918. The border units, which were responsible for security and stability of the internal state, were appointed chaplains for pastoral ministry. Trying to determine what is the military pastoral care we stressed its specific form. Ordinary pastoral tasks conducted among soldiers due to a hermetic structure of military institutions, from being born in this situation, stress, tension and interpersonal and personal problems. A Chaplain should take into account the unique character of the military service and especially problems faced by the officers, acquainting them with the principles of Christian life. Chaplains should remember the motto of the Polish military: God, Honor, Fatherland and they should lead the soldiers by their own example.
Źródło:
Studia Gdańskie; 2011, 29; 155-162
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sprawa budowy kaplicy i erygowania parafii Żebry-Perosy w latach 1956–1978
The issue of building a chapel and creating a Żebry-Perosy congregation in the years 1956-1978
Autorzy:
Celmer, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2164622.pdf
Data publikacji:
2012-12-15
Wydawca:
Ostrołęckie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
diecezja płocka
Kościół katolicki
relacje państwo–Kościół
Żebry-Perosy
Płock diocese
the Roman Catholic
the state–Church relations
Opis:
Artykuł niniejszy przedstawia problem dotyczący budowy kaplicy i utworzenia parafii Żebry-Perosy koło Ostrołęki w latach 1956–1978. W artykule zaprezentowano starania Kościoła katolickiego diecezji płockiej w tej kwestii oraz stanowisko władz komunistycznych w sprawie utworzenia nowej parafii. Przy pisaniu tekstu wykorzystano dokumenty archiwalne oraz literaturę przedmiotu. Artykuł stanowi przyczynek do dziejów najnowszych diecezji płockiej w okresie PRL-u, relacji państwo–Kościół na jej terenie oraz parafii Żebry-Perosy.
The article presents the problems concerning building of a chapel and creating a Żebry-Perosy congregation nearby Ostrołęka in the years 1956–1978. In the article there are shown the efforts of the Roman Catholic Church of Płock diocese in the issue mentioned above and the stand of the Communist Party towards the idea of creating the new congregation. Archival sources and the literature of the subject were used to write the article. The article represents a contribution to the newest history of the Płock diocese in the period of the Polish People’s Republic, the state–Church relations on its territory and the Żebry-Perosy congregation.
Źródło:
Zeszyty Naukowe Ostrołęckiego Towarzystwa Naukowego; 2012, Zeszyt, XXVI; 57-62
0860-9608
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe Ostrołęckiego Towarzystwa Naukowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
[Rev.:] Mowy kościelne Fabiana Birkowskiego o świętym Jacku / Orationes Ecclesiasticae Fabiani Bircovii Hyacinthinae, przełożyła Beata Gaj, opracowała Maria Rowińska-Szczepaniak, Uniwersytet Opolski, Instytut Filologii Polskiej, Opole 2007, 52 [2] s., il.
The Ecclesiastical Speech of Fabian Birkowski about Saint Hyacinth / Orationes Ecclesiasticae Fabiani Bircovii Hyacinthinae
Autorzy:
Tytko, Marek Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/441068.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Fundacja Naukowa Katolików Eschaton
Tematy:
Fabian Birkowski OP (1566-1635)
St. Hyacinth Odrowaz (1183-1257)
The Roman Catholic Church
sermon
old Polish literature
homiletics
theology
hagiography
history of Roman Catholic Church
Dominicans
św. Jacek Odrowąż (1183-1257)
Kościół Rzymsko-Katolicki
Polska
kazanie
literatura staropolska
homiletyka
teologia
hagiografia
historia Kościoła Rzymskokatolickiego
Dominikanie
Opis:
Książka Mowy kościelne Fabiana Birkowskiego o świętym Jacku (Orationes Ecclesiasticae Fabiani Bircovii Hyacinthiae) w przekładzie z łaciny na język polski dokonanym przez Beatę Gaj oraz w opracowaniu Marii Rowińskiej-Szczepaniak – wprowadza na nowo do kultury polskiej łacińskojęzyczne dzieło kaznodziei królewskiego sprzed czterystu lat. Dominikanin Fabian Birkowski (1566-1636), bakałarz i magister Akademii Krakowskiej, wykładowca literatury greckiej i rzymskiej w tejże Akademii, znany był z mów pogrzebowych z okazji zgonu sławnych osób (np. Jana Zamoyskiego, ks. Piotra Skargi, Jana Karola Chodkiewicza, Bartłomieja Nowodworskiego, króla Zygmunta III Wazy) oraz tzw. ‘mów obozowych’, kierowanych m.in. do rycerstwa w związku z jakąś ważną dla Rzeczypospolitej bitwą. F.Birkowski uczestniczył w wyprawie królewicza Władysława IV pod Chocim ‘na Turka’ oraz wcześniej w jego wyprawie ‘na Moskala’. Żył więc w czasach zajęcia Moskwy przez Polaków na pocz. XVII w., czyli wydarzenia historycznego dotąd bez precedensu. Trzeba przypomnieć, że tylko Polakom w latach 1610-1612 i Napoleonowi Bonapartemu w 1812 r. udało się zająć Moskwę. Fabian Birkowski zwycięstwo chocimskie uczcił kazaniem pt. Panu Bogu podziękowanie za uspokojenie Korony i Wielkiego Księstwa Litewskiego (1621), był autorem Kazania obozowego o Bogarodzicy (1623). Kazania na niedziele i święta (1628) i Orationes Ecclesiasticae (1622) stanowią zbiory jego mów kościelnych. Dzięki tłumaczeniu Beaty Gaj na jezyk polski czytelnik może się po prawie czterystu latach od powstania dzieła – zapoznać się z treścią wyboru Mów kościelnych w polskim języku literackim. W istocie jest to ważne wydarzenie kulturalne i edytorskie. Książka pt. Mowy kościelne Fabiana Birkowskiego o świętym Jacku (2007) składa się z czterech części. W części pierwszej Maria Rowińska-Szczepaniak w studium pt. Święty Jacek – Patron Królestwa Polskiego (s.VII-XXX) analizuje osobę i dzieło tego polskiego świętego także kontekście trzech mów Fabiana Birkowskiego. Studium zawiera skróconą bibliografię przedmiotu. W części drugiej zaprezentowano faksymile (fotoreprodukcje) tekstu łacińskiego z oryginalnego wydania pt. Fabiani Bircovii, Orationes ecclesiasticae z 1622 r. Są to trzy mowy Birkowskiego po łacinie: 1) Hyacinthina prima, sive de votis religiosis S. Hyacinthi (s. [196-211]), 2) Hyacinthina secunda, sive de itineribus aeternitatis (s. [211-225]), 3) Hyacinthina tertia, sive de ornamentis religiosorum (s. [225-234]). W części trzeciej pt. Fabiana Birkowskiego, Mowy kościelne zawarte też same trzy mowy w tłumaczeniu na język polski: 1) Pierwsza mowa ku czci św. Jacka, czyli o zakonnych ślubach św. Jacka (s. 4-19), 2) Druga mowa ku czci św. Jacka, czyli o drogach do wieczności (s. 19-33), 3) Trzecia mowa ku czci św. Jacka, czyli o zbroi zakonnej (s. 33-42). W części czwartej autorstwa Beaty Gaj pt. „Łaciński” święty Jacek Fabiana Birkowskiego, czyli kilka słów od tłumaczki (s. 43-52) zawarto pogłębioną analizę tłumaczonego dzieła łacińskiego, m.in. kontekstu kulturowego i chwytów retorycznych. Artykuł Beaty Gaj z odniesieniami do kultury antycznej i staropolskiej ukazuje we właściwym świetle historycznym pięknie przyswojone polszczyźnie dzieło F.Birkowskiego. Przekład jest zrozumiały, zadbano o uwspółcześnienie językowe tłumaczonego tekstu, co także jest zasługą Beaty Gaj.
Źródło:
Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education; 2013, 3(3); 151-152
2299-9922
Pojawia się w:
Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
[Rev.:] Richard Griffith, The Pen and the Cross : Catholicism and English Literature, 1850-2000, London ; New York : Continuum, 2010. xii, 260 p.
Autorzy:
Słyszewska, Aleksandra
Zgierska, Roksana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/441072.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Fundacja Naukowa Katolików Eschaton
Tematy:
English literature
religion
the Roman Catholic Church
christianity
catholicism
literature
Christian literature
Opis:
It is beyond any doubt that Richard Griffiths’ The Pen and the Cross is an interestingly written and a rather fascinating book, which certainly is a valuable addition to the study of Catholic writing. It provides a very basic insight into the development of Catholicism and Catholic literature in England between 1850 and 2000, which includes many notable, yet still forgotten novelists and poets. An attempt to discuss such a vast number of writers was very ambitious and certainly involved artistic as well as critical skill, and yet Mr. Griffiths manages to provide the reader with a quite clear and comprehensible description of Catholic writing. The main focus of the study seems to be the influence of Roman Catholicism on the writers (recusants, converts and even, in some cases, nonbelievers) and their works. It attempts to examine the importance of religious experience in shaping the intellectual vision conveyed in texts of most notable English writers including, among others, Hopkins, Greene, Waugh, Sparks or Lodge. Mr. Griffiths acknowledges the fact that quite frequently Catholic committed literature is on the verge of propaganda, but when it is done well, as in case of the aforementioned authors, it may provide an extremely profound outlook not only on religion but also modern culture, human behavior and original literary themes and techniques. He also raises the question whether the understanding of Catholic novels and poems is at all possible without specific knowledge connected with religion. There are, however, elements of Mr. Griffiths’ work that need some explanation. One of them is the title. More often than not authors of various critical works, including those which deal mainly or exclusively with Catholic writers, try to convey in the title as much as they can about the subject of their inquiry or the attitude taken by them. The results of this are, among many others, Some Catholic Writers by Ralph McInerny, Literary Giants, Literary Catholics by Joseph Pearce, The Catholic Revival in English Literature by Ian Ker, or Catholic Literature: An Introduction by Margaret Sum-mitt. It seems, however, that Mr. Griffiths decided to go against this tendency. He chose not to provide (at least not in a straightforward way) any specific information on the scope of literature that he is interested in nor in the attitude taken by him in his investigation. Mr. Griffiths himself must have considered his title as not very informative, as he supplemented it. Only through the second part of the title is the reader informed that the work is concerned with Catholicism and English literature in the period 1850-2000. Still, it does not say much about the content. Catholicism in English Literature would be more suggestive, not mentioning other obvious options such as English Catholic Literature, Catholic Literature in England or, what seems also applicable, English Catholic Writers. All these suggestions address the issue straightforwardly and provide a sound frame of reference. Meanwhile, Mr. Griffiths refuses to include a term crucial to his work, and one that he otherwise uses quite frequently and discusses openly in the first section as the basis for further investigation; that is, “Catholic literature”. It is understandable that he avoids the term “Catholic writers” as some of the authors renounce it and consider it inappropriate. It is also understandable that he does not want to limit his investigation to English writings alone, as a substantial part of his comments involve French literature and he successfully presents the two as closely related and, at times, even inseparable. It is confusing, however, that he avoids calling his subject what it actually is, considering that his arguments supporting the validity of the term “Catholic literature” are very convincing. One reason for this eva-sion may be, of course, the marketing. “The Pen and the Cross” surely stands out among many other titles of works devoted to similar issues and may be considered appealing to the reading public. It is also possible that Mr. Griffiths does not want to impose anything on his readers but only suggests certain tendencies, leaving much space for speculation on the subject of the relationship between Catholicism and English literature in the period given. Also, he might have considered this title the only possible way of encapsulating all the social, historical and cultural elements which influenced what can be (and by Griffiths is) called the English Catholic literature. There is one interesting implication of the combination of “the Pen” with “the Cross” which maybe did not immediately occur to some of Mr. Griffiths’ readers. “The Pen” as a symbol of poetry and prose (specifically novels of a different kind) is combined with “the Cross” which indicates a specific religious commitment. However, bearing in mind Griffiths’ comments on the turbulent history of Catholicism in England, cultural and social difficulties that Catholic believers, and above all Catholic writers must have overcome, and finally the “pitfalls” of writing Catholic literature without falling into sentimentality, it becomes apparent that producing Catholic works involved many sacrifices and may indeed be seen in terms of bearing ones’ Cross. Thus, the title can be a general statement as to the situation of English Catholic literature throughout the ages. What is also very unusual about Mr. Griffiths work is the fact that his presentation of the Catholic writers seems to be strongly influenced by his personal views and likings which are clearly visible through the tone of his descriptions. Even though he recognizes the importance and influence of all the writers he examines, it is apparent that he is fonder of some of them over others. He directs his attention especially to three outstanding figures: Graham Greene, Evelyn Waugh and David Jones. His admiration for them is convincingly argued and certainly well-deserved. However, while Greene is described as “a pivotal figure in the history of the Catholic novel in Britain” and Jones is treated as a highly original and forward-looking poet, Waugh is presented primarily as a re-constructor of the already existing patterns, “entrenched in a last ditch defense of traditional values” and his works, in spite of their great value, are seen as “a dead-end”. The last statement, although preceded by words of praise, seems unjust. Mr. Griffiths refers primarily and quite understandably to Brideshead Revisited as Waughs’ best work. He indicates a number of interesting ways in which traditional Catholic themes are arranged and constitute a substantial part of fictional reality. However, he seems not to notice a whole range of new, original and often surprising elements which, if carefully analyzed, may indicate new paths for the development of Catholic literature. First of all, the extensive use of satire, characteristic of Waugh’s early works, in Brideshead Revisited gains new meaning. It seems that for the first time the satire is aimed at the secular, modern way of life and religious elements alike. The reader smiles at political discussions of Rex Mottram and his friends, the adventures of homosexual Anthony Blanche as well as at Cordelia’s novenas for pigs and her collection of little black Cordelias somewhere in Africa. Bursting with laughter may occur especially at the account of Cordelia making fun of Rex about the rules of Catholic faith which supposedly include sleeping with one’s feet pointing east, sending people to hell for just a pound or keeping sacred monkeys in Vatican. All this is presented to stress how different and confusing Catholic faith is for the non-believers, and yet Waugh seems to be the first to exaggerate and distort religious truths for this purpose. He is also the first to create Catholic characters who are simply unlikeable. It seems a part of a convention to present Catholic way of life as full of difficulties and unattractive to the modern man, as it is with the Riversdales in Mrs. Wilfrid Ward’s One Poor Scruple. However, in Brideshead Revisited the reader feels no sympathy for Bridey or Lady Marchmain, the two most pious members of the family, not so much due to their sacrifice or ascetic life but their personality traits and their attitude towards other people. The potential saints are, quite surprisingly, short-sighted and egoistic. This is a strange novelty, and yet Waugh has a purpose in it. The two characters, especially when compared to other members of the Flyte family, make the reader understand that piety, devotion and knowledge of religious truths are nothing when compared to the sincere desire to act according to God’s will, however mysterious it may be. Also, Waugh reveals here his fascination with the act of conversion which he clearly values very highly. This, however, the readers may find in earlier works by G.K.Chesterton, Charles Péguy or François Mauriac. More thorough investigation would reveal a number of other innovative elements involving the creation of characters and spaces within which they function. This review, however, is not concerned with Waugh exclu-sively. The purpose, therefore, is just to signal that some important aspects of Waugh’s novels, Brideshead Revisited in particular, may not have been recognized by Mr. Griffiths. Otherwise, however, his remarks are very interesting and insightful. In his defense it should be admitted that the creative potential of Waugh’s works has not yet been fully explored by other writers. However engaging The Pen and the Cross is, it should be treated most of all as a good starting point for more careful research, since for some readers the overall character of the work may not present a sufficient examination of the topic. One simply cannot pass over in silence the very peculiar omission of such highly important figures as J.R.R. Tolkien, Rumer Godden, Geoffrey Hill and some others. Their absence at least demands an explanation as it does not allow for a fully comprehensive picture of the topic. Nevertheless, The Pen and the Cross, due to its briefness, may actually succeed in encouraging some of the readers to conduct their own examination of presented novels, poems and their creators.
Źródło:
Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education; 2013, 2(2); 171-174
2299-9922
Pojawia się w:
Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kilka uwag o trwałości legendy o krwi. Na marginesie „Kłamstwa krwi” Jolanty Żyndul
Autorzy:
Tokarska-Bakir, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/643711.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
blood legends
Jewish Poles and non-Jewish Poles in the 19th and 20th century
Roman Catholic Church
Narodowa Demokracja
Opis:
A few remarks on the persistence of the legend of bloodThe article is an extended review of Jolanta Żyndul’s Kłamstwo krwi (‘The Lies of Blood’). Żyndul unearths numerous cases of accusing Jews of ritual murders, which happened in the 19th and the 20th century, and were then forgotten by the Poles. Żyndul puts the libel of the legend of blood inside a wider context of social, religious and political relations in the recent history. She revises the historical narration, which produced the oblivion by undermining the significance of those events. Kilka uwag o trwałości legendy o krwi. Na marginesie „Kłamstwa krwi” Jolanty ŻyndulTekst jest rozszerzoną recenzją monografii historycznej dotyczącej legend o krwi ery nowoczesnej pióra Jolanty Żyndul. Historyczka odkrywa niezwykle liczne dziewiętnasto- i dwudziestowieczne przypadki obwinień Żydów o mord rytualny, zupełnie wyparte z pamięci historycznej Polaków. Sytuuje oszczerstwo krwi w sieci powiązań społecznych, religijnych i politycznych historii najnowszej, poddając rewizji narrację historyczną, która, podważając znaczenie tych niezrozumiałych „epizodów”, wyprodukowała zapomnienie.
Źródło:
Studia Litteraria et Historica; 2013, 2
2299-7571
Pojawia się w:
Studia Litteraria et Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Obraz Ecce Homo (1879-1881) Adama Chmielowskiego
A Picture Ecce Homo (1879-1881) by Adam Chmielowski
Autorzy:
Żukowska, Anna Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/440900.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Fundacja Naukowa Katolików Eschaton
Tematy:
malarstwo religijne
malarstwo sakralne
Adam Chmielowski (1845-1916)
św. Brat Albert Chmielowski (1845-1916)
Jezus Chrystus
Ecce Homo
Kościół Rzymskokatolicki
Sanktuarium Ecce Homo św. Brata Alberta w Krakowie
Siostry Albertynki
Kraków
religious painting
sacred painting
St. Brother Albert Chmielowski (1845-1916)
Jesus Christ
the Roman Catholic Church
the Sanctuary of Ecce Homo of St. Brother Albert in Cracow
Sisters of St. Albert
Cracow
Opis:
Powstanie obrazu Ecce Homo poprzedza okres głębokich przemian wewnętrznych, jakich doświadczył w swej duszy Adam Chmielowski. Dotkliwym ciosem dla artysty była śmierć serdecznego przyjaciela i opiekuna – Lucjana Siemieńskiego, pisarza, poety i krytyka sztuki, którego poglądy estetyczne w zasadniczy sposób wpłynęły na ukształtowanie się jego postawy artystycznej. Wstrząśnięty śmiercią bliskiej osoby, targany rozterkami natury duchowej, szukał ukojenia w modlitwie. W 1877 r. wyjechał do Tarnopola, by tam w konwikcie ojców jezuitów, w ciszy klasztornej i modlitewnej kontemplacji przeprowadzić rekolekcje i odzyskać spokój dla zbolałej duszy. Współbraci budował swoją pobożnością: był milczący i głęboko skupiony, często przystępował do Komunii św., podejmował dodatkowe umartwienia. Ten stan ducha połączony z wewnętrzną walką dotyczącą własnej egzystencji i poszukiwaniem coraz głębszych treści w życiu i sztuce znalazły odbicie w jego kompozycjach malarskich, gdzie kluczowym motywem stał się nokturn; włoski cmentarz zanurzony w mroku to temat dwóch obrazów z 1880 r. pt. We Włoszech (Cmentarz włoski I) i Szara godzina (Cmentarz II). Melancholijna aura tych obrazów, ich nostalgiczny ton odzwierciedlają wnętrze artysty, który coraz bardziej koncentrował się na zagadnieniach religii. O przeżywanych w tym okresie zmaganiach wewnętrznych przez Adama Chmielowskiego tak napisał przyjaciel artysty, Leon Wyczółkowski: „Wiem, że toczył ze sobą straszliwą walkę. Już po powzięciu decyzji wstąpienia do klasztoru, niejako w przeddzień zamknięcia się za furtą, przyszedł do mnie do pracowni, porwał paletę i począł malować. W kilka godzin namalował uroczą, böcklinowską boginkę leśną. Potem powiada mi: »Wiesz, ty takie dobre malujesz kwiaty, domaluj jej tu kwiaty«. Tak też zrobiłem. Odprowadziłem go do domu. Gdy mijaliśmy gmach teatru, dowiedzieliśmy się z afiszów, że niebawem rozpocznie się przedstawienie operetki. I nagle Chmielowskiego opanowała gorąca chęć, by pójść na przedstawienie. Przez chwilę stał i walczył zaciekle z pokusą. Zwyciężył ją, bo nagle porwał się i uciekł do domu. A nazajutrz przyszedł Adam znów do mej pracowni. Popatrzył na swoje wczorajsze dzieło i potem kilkoma pociągnięciami pędzla zamalował boginkę i na tej nimfie wymalował widok Rzymu… Ponury obraz, cały czarny i czerwony” . W jednym z listów do przyjaciół Adam Chmielowski tak pisze o swoich ówczesnych zmaganiach, z którymi przyszło mu się zmierzyć jako artyście i jako głęboko wierzącemu człowiekowi: „Czy sztuce służąc, Bogu też służyć można? […] Ja myślę, że służyć sztuce to zawsze wyjdzie na bałwochwalstwo, chybaby jak Fra Angelico sztukę i talent, i myśli Bogu ku chwale poświęcić i święte rzeczy malować; aleby trzeba na to, jak tamten, siebie oczyścić i uświęcić, i do klasztoru wstąpić, bo na świecie to bardzo trudno o natchnienie do takich szczytnych tematów. A piękna to rzecz bardzo – święte obrazy. Bardzo bym sobie chciał u Boga wyprosić, żeby je robić, ale ze szczerego natchnienia, a to nie każdemu dane” . Przytoczony fragment listu bardzo wyraźnie świadczy o głębokim pragnieniu oddania się malarstwu religijnemu. Koncepcja obrazu Ecce Homo zrodziła się w 1879 roku we Lwowie, tuż po powrocie Adama Chmielowskiego z kilkumiesięcznego pobytu w Wenecji. Chcąc połączyć aktywność twórczą z kontemplacją Transcendencji, rozpoczął pracę nad wizerunkiem umęczonego Chrystusa, korzystając z udostępnionej przez jezuitów przykościelnej pracowni. Do obrazu pozował Bolesław Krzyżanowski, kuzyn Chmielowskiego. Obraz Ecce Homo, dramatyczny w wyrazie i szkicowy w formie emanuje mistycznym spokojem, powagą i smutkiem, który doskonale licuje z ideą, jaką sobie autor nakreślił. Nieruchoma, niemalże posągowa postać zastygła w bolesnym bezruchu, ukazana została na tle rzymskich arkad nieopodal pretorium. Jej wyrazistość podkreśla ostrość rysunku i kolorystyczny kontrast – czerwieni i zieleni zróżnicowanych walorowo. Purpura dynamicznie namalowanej szaty Chrystusa odbija się krwawym refleksem na Jego umęczonej twarzy, pozbawionej naturalistycznie odtworzonych ran. Opadająca z ramion szata obnaża rozświetloną pierś splątaną powrozem, która przybiera symboliczną formę Odkupieńczego Serca Chrystusa. Natężenie fizycznego cierpienia i mistycznej koncentracji oddaje złocisty płomień, przenikający ledwo zauważalną aureolę. Adam Chmielowski obdarzony był niezwykłą wrażliwością kolorystyczną. Widział kolory tam, gdzie inni gubili się w konturach. Sam wyznał wiele lat później siostrze Bernardynie Jabłońskiej: „Zawsze od młodości gra barw robiła na mnie wrażenie” . Dlatego też tak bliskie było mu malarstwo słynnego malarza okresu włoskiego renesansu Fra Angelico. Tworzony około trzech lat obraz Ecce Homo stał się zapisem duchowego przeobrażenia Adama Chmielowskiego z artysty w zakonnika. Jak podkreślają biografowie, jest wyrazem jego duchowej transformacji oraz mistycznych przeżyć, które w późniejszym okresie życia pozwoliły mu dojrzeć oczyma duszy, znieważone oblicze cierpiącego Chrystusa w człowieku cierpiącym i opuszczonym. Obecnie, uznany jako jeden z lepszych obrazów religijnych w sztuce polskiej, znajduje się w ołtarzu kościoła-sanktuarium św. Brata Alberta w Krakowie.
Źródło:
Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education; 2013, 2(2); 177-180
2299-9922
Pojawia się w:
Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rola Kościoła katolickiego w integrowaniu społeczeństwa dolnośląskiego w latach 1945 –1951
Role of the Roman Catholic Church in integration of Lower Silesian society within the years 1945 –1951
Autorzy:
Jaworska, Kazimiera
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/472746.pdf
Data publikacji:
2013-07-04
Wydawca:
Collegium Witelona Uczelnia Państwowa
Tematy:
Kościół katolicki, ks. Karol Milik, Dolny Śląsk, integrowanie społeczeństwa,
okres powojenny
The Roman Catholic Church, Rev. Karol Milik, Lower Silesia, integration
of society, postwar years.
Opis:
Konsekwencją zmiany granic państwa polskiego po II wojnie światowej był trwający kilka lat proces przesiedlania ludności. Swoistym tyglem ludnościowym stały się Ziemie Zachodnie i Północne, na które przybywały transporty z Kresów Wschodnich, z Polski centralnej i Małopolski oraz emigranci państw zachodnich. Ziemie te opuszczali Niemcy. Nie bez znaczenia były kształtujące się na tym terenie stosunki ludnościowe. W trudnych powojennych warunkach procesy integracyjne następowały bardzo powoli i niewątpliwie duży wpływ na ich przebieg posiadało duchowieństwo katolickie. W niniejszym przedłożeniu ukazano politykę państwa wobec Kościoła katolickiego w latach 1945 –1951 oraz problem organizacji polskiej administracji kościelnej na Dolnym Śląsku. Zaprezentowano także zaangażowanie duchowieństwa katolickiego w organizowanie życia polskiego na tym terenie.
The consequence of change of the boundaries of the Polish state after World War II was lasting for a few years the process of resettlement of population. A peculiar melting pot of population became Western and Northern Territories, to which arrived transports from the Eastern borderlands, from Central Poland and Malopolska and immigrants from the western countries. German people were leaving these lands. Another important factor was relationship between people within this area. In the difficult postwar conditions, the integration processes came very slowly and undoubtedly a big impact on their course had the Catholic clergy. In this presentation the state policy with regard to the Catholic Church in the years 1945 –1951 and the problem of the organization of Polish church administration in Lower Silesia were shown. It was presented also involvement of the Catholic clergy in organization of Polish life within this area.
Źródło:
Zeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Witelona w Legnicy; 2013, 9
1896-8333
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Witelona w Legnicy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Serce Jezusa i gest wyciągniętych rąk
The Heart of Jesus and Gesture of outstretched Hands
Autorzy:
Żukowska, Anna Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/440966.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Fundacja Naukowa Katolików Eschaton
Tematy:
Anna Marta Żukowska
malarstwo religijne
malarstwo sakralne
Serce Jezusa
Kościół Rzymskokatolicki
Leslie Benson (1885-1972)
kościół pw. Matki Bożej Bolesnej w Kraśniku koło Lublina
Kraśnik
religious painting
sacred painting
Heart of Jesus
the Roman Catholic Church
The Church of Our Lady of Sorrows in Krasnik near Lublin
Krasnik
Opis:
Kilka lat temu, przemierzając toskańską prowincję Włoch, napotkałam maleńki kościółek ukryty wśród zielonych pagórków i wybujałych aż po horyzont plantacji winnych latorośli. Niepozorna bryła budowli nie robiła szczególnego wrażenia jednakże, jak się okazało, jej wnętrze skrywało „perełkę” o dużej sile wyrazu – nie tylko w sensie artystycznym, ale przede wszystkim duchowym. Była nią drewniana, polichromowana rzeźba przedstawiająca naturalnej wielkości postać Pana Jezusa z Sercem obnażonym i dłońmi wyciągniętymi w kierunku osoby przekraczającej próg kościoła. To niespodziewane powitanie przejawiające się w spotkaniu robiło ogromne wrażenie i zapisało się na trwałe w mojej pamięci. Po raz drugi wizerunek Jezusa przedstawionego w geście wyciągniętych ku człowiekowi rąk napotkałam w wersji malarskiej podczas pielgrzymki do sanktuariów Francji, w niewielkim miasteczku Paray-le-Monial, w bazylice romańskiej oraz sanktuarium dwóch świętych: św. Małgorzaty Marii Alacoque i św. Klaudiusza de la Colombiere. Majestatyczny, spowity purpurą szaty i jednocześnie ukazujący swe miłujące Serce Jezus świadczy o wydarzeniu, które miało ogromne znaczenie nie tylko dla społeczności Francji, ale i dla całej ludzkości. Tam św. Małgorzata w czerwcu 1675 roku, w oktawie Bożego Ciała, modląc się przed Najświętszym Sakramentem, ujrzała Jezusa z gorejącym sercem i usłyszała słowa: „Oto Serce, które tak bardzo umiłowało ludzi, że niczego nie szczędziło, aż do wyczerpania i wyniszczenia się, by im dać dowody swej miłości, a które otrzymuje w zamian jedynie niewdzięczność”. Gest wyciągniętych rąk Jezusa jest gestem przywoływania człowieka i jednocześnie zapraszaniem go do koegzystowania ze swoim Stwórcą. Propozycją otoczenia opieką, wzięciem w posiadanie niejako na wyłączność. Pragnieniem ubogacenia swoimi skarbami łask, aby wyciągnąć go z bezmiaru zatracenia. Siłą sprawczą tego gestu jest gorejące Serce Boga. Ono też zapewnia każdego człowieka, że jest on kochany („Moje Boskie serce tak bardzo płonie miłością do ludzi, a szczególnie ku tobie”), zdolny do miłości („Odpowiedz miłością na miłość”), powołany do bycia zwiastunem miłości („Wybieram ciebie jako narzędzie, aby Moja miłość została poznana na całym świecie”). To wezwanie nie straciło nic na swojej aktualności – wręcz przeciwnie – kierowane jest również do człowieka współczesnego, porażonego zwodniczym „światłem jupiterów” nowoczesnego świata, owładniętego konsumpcjonizmem i niezaspokojonym pragnieniem zysku, hołdującemu przyjemnościom i złym skłonnościom, antywartościom i postawom egoistycznym, a w konsekwencji coraz bardziej odchodzącego od Stwórcy. Bóg więc wychodzi na spotkanie, wyciąga dłonie i jak ojciec z przypowieści wypatruje „powrotu syna” – słabego i zranionego, aby przygarnąć go do Serca i zastawić stół dla ponownego spotkania. Stojąc wobec niezgłębionej Tajemnicy Boga, spróbujmy odpowiedzieć na ten gest przywołania – gest miłości niewyobrażalnej, bezwarunkowej i nieskończonej, na którą nie zasługujemy, a która poprzez Serce Jezusa ukazuje nam odwieczny plan zbawienia świata.
Źródło:
Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education; 2013, 1(1); 159-160
2299-9922
Pojawia się w:
Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Częstochowska Ikona Matki Bożej
The Icon of Mother of God from Czestochowa
Autorzy:
Żukowska, Anna Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/951842.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Fundacja Naukowa Katolików Eschaton
Tematy:
malarstwo religijne
malarstwo sakralne
Kościół Rzymskokatolicki
ikona Matki Bożej Częstochowskiej
religious painting
sacred painting
the Roman Catholic Church
Icon of Mother of God from Czestochowa
Opis:
The author of the picture: unknown. The title: The Icon of Mother of God from Czestochowa. Painting technique: tempera on wood. The wooden original board dimensions: 122,2 x 82,2 x 3,5 cm. Place of exposition of original icon: The Church of Our Lady from Czestochowa (Jasna Gora, Czestochowa). The copy of this icon. Painting technique: tempera on wood. The wooden board dimensions: 44 x 30 x 2 cm. The copy picture on the cover this volume was painted by Krzysztof Cudo. Place of exposition of the copy - in private collection.
Autor obrazu: nieznany. Tytuł: Matka Boska Częstochoiwska. Technika malarska: tempera na desce. Wymiary oryginalne tablicy drewnianej 122,2 x 82,2 x 3,5 cm. Miejsce ekspozycji oryginalnej ikony: Kaplica Matki Bożej Częstochowskiej (Jasna Góra, Częstochowa). Kopia ikony. Technika: tempera na desce. Tablica drewniana o wymiarach: 44 x 30 x 2 cm. Kopię obrazu na okładce tego tomu namalował Krzysztof Cudo. Miejsce ekspozycji kopii – w kolekcji prywatnej.
Źródło:
Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education; 2014, 1(5); 273-278
2299-9922
Pojawia się w:
Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Inwentarz parafii Świętego Michała Archanioła w Iwieńcu z 1939 roku
THE INVENTORY OF THE PARISH OF SAINT MICHAEL THE ARCHANGEL IN IWIENIEC OF 1939
Autorzy:
Żurek, Waldemar Witold
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/490112.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara
Tematy:
the history of the Church in Poland
the history of Borderlands
Roman Catholic parishes in the East
historia Kościoła w Polsce
historia Kresów
rzymskokatolickie parafie na Wschodzie
Opis:
On the basis of the inventory of April 1939, prepared by Rev. Wincenty Franckiewicz, who gave St. Michael the Archangel’s parish church in Iwieniec to his successor Hilary Pracz – Franciscan, we gain information on a brief history of the baroque church and the Franciscan monastery in the borderlands town of Iwieniec. On this occasion, we also learn about the history of the first Roman Catholic parish of the Holy Trinity in Iwieniec, dating back to the mid-sixteenth century. After the Partitions of Poland, Tsarist Russia held dominion over these areas, and Catholic parishes in these areas were often dissolved due to repression after uprisings. Such a fate befell the parishes and churches of Iwieniec, and they were given to the Orthodox Church by the decision of the tsarist government. Only after the First World War, when Poland regained independence, the church in Iwieniec was restored to Roman Catholics. The inventory of the parish of Iwieniec presents the condition of the parish, including pastoral work, church property, the condition of religious buildings and outbuildings, the parish archive, and the activity of the parish office.
Źródło:
Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej; 2014, 21; 503-531
1234-8880
Pojawia się w:
Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Koncepcja opieki nad dzieckiem w działalności społecznej Kościoła rzymsko-katolickiego w Łodzi w czasach I wojny światowej
The concept of childcare in charitable activities of the Roman Catholic Church in Łódźduring the World War I
Autorzy:
Sosnowska, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1395255.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
aid provided by Roman Catholic parishes during the World War I
social activities of the Church during the World War I
childcare in the Roman Catholic Church
parish shelters
cheap eating places for children
Opis:
The aid provided by the Roman Catholic Church to residents of Łódźduring the World War I had many aspects and was a part of support provided to those who needed it by many entities of social life. Special care was provided by parish communities to Roman Catholic children, in particular those who were homeless or had been abandoned, orphans, half-orphans, or children from very poor families. Seven out of nine Roman Catholic parishes existing in Łódźin 1914-1918 conducted charitable activities in the form of providing children with meals, healthcare, shoes, clothes, all-day care, or elementary education. Shelters, orphanages, refuges, poorhouses, and cheap eating places were established in parishes. The most active entity was Towarzystwo Schronisk św. Stanisława Kostki [St. Stanislaus Kostka Association of Shelters]located in St. Stanislaus Kostka Parish (it ran 16 charitable institutions for children and the youth). A great credit in this area should also be given to shelters and cheap eating places existing at the following ŁódźRoman Catholic parishes: The Assumption Parish, St. Joseph Parish, St. Anna Parish, St. Casimir Parish, The Transfiguration Parish, and The Sweetest Jesus’ Heart Parish.
Źródło:
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne; 2014, 21; 230-244
1232-1575
Pojawia się w:
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kościół rzymskokatolicki a media: aspekt doktrynalny, prawny i praktyka relacji
The Roman Catholic Church and the Media: Doctrinal and Legal Aspects and their Practical Implementation
Autorzy:
Machalski, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/567403.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Olsztyńska Szkoła Wyższa
Tematy:
Kościół rzymskokatolicki, katolicka nauka społeczna, środki masowego przekazu, media, ustawa medialna (o radiofonii i telewizji), Konkordat, The Voice of Poland, modele relacji religia-media, modele relacji państwo-związki wyznaniowe, separacja skoordynowana
Roman Catholic Church, Catholic social teachings, mass media, media law (concerning radio and TV transmitters), Concordat, The Voice of Poland, models of religion/ media relations, state/ religious community relation models, coordinated separation
Opis:
Przedmiotem opracowania jest analiza wydźwięku wartości chrześcijańskich w polskich mediach, a precyzyjniej – wpływu katolickiej nauki społecznej i tradycji na polskie środki masowego przekazu. Wiele uwagi poświęcono na prezentację stanowiska Stolicy Apostolskiej (prawnomiędzynarodowego reprezentanta Kościoła rzymskokatolickiego) wobec różnego rodzaju massmediów. Dokonano analizy zarówno oficjalnych dokumentów kościelnego Magisterium odnoszących się do poruszanej tematyki, jak i zapisów Konkordatu między Stolicą Apostolską a Rzecząpospolitą Polską z 28 lipca 1993 roku, który jak każda ratyfikowana umowa międzynarodowa stanowi istotny element prawa obowiązującego w Polsce. Poza tym przedstawione zostało polskie ustawodawstwo regulujące rolę i zadania środków społecznego przekazu. Teoretyczną część pracy uzupełnia ustosunkowanie się do prezentowanych w literaturze modeli relacji na linii religia-media. Przez pryzmat tej solidnej teoretyczno-prawnej bazy, autor przyjrzał się praktyce relacji między Kościołem a polskimi mediami i wizerunkowi medialnemu dominującego w Polsce (pod względem liczby wiernych) wyznania. Opracowanie koncentruje się na mediach formalnie świeckich (głównie publicznych), choć została też odnotowana specyfika nadawców oraz wydawców religijnych.
This paper attempts to assess in which way and in how far Christian values find their reflection in Polish mass media, or, more precisely- the influence Catholic social teaching and traditions exert on Polish media. In particular we show the official standpoint represented by the Holy See ( as the representative of the Roman Catholic Church according to international law.) in its relations with mass media. A detailed analysis of the official documents issued by the Canonical Council on this matter was carried out, as well as an investigation of the records of the Concordat between the Holy See and the Polish State signed 28 July 1993, which, like all ratified international agreements, has become an integral part of established Polish law. Furthermore, we present the applicable legal regulations referring to the role and missions of mass media. The theoretical part is rounded out by exemplary models of religion-media interaction as presented in literature. This sound theoretical and legal groundwork completed, the author examined the relation between the Catholic Church and the Polish media in practice and the reputation the most prominent church in Poland ( taking the number of believers as a basis) can enjoy in the media. The investigation focuses on secular media, even though the specificity of religious TV and broadcast stations as well as publishers was taken into account.
Źródło:
Warmińsko-Mazurski Kwartalnik Naukowy, Nauki Społeczne; 2014, 2; 35-60
2084-1140
Pojawia się w:
Warmińsko-Mazurski Kwartalnik Naukowy, Nauki Społeczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aktywność jezuickich kapelanów nadwornych prowincji litewskiej. Między ustawodawstwem zakonnym a praktyką
Autorzy:
Mariani, Andrea
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/690161.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
Society of Jesus
Great Duchy of Lithuania
Roman Catholic Church
aristocratic courts
administration of the Order
Towarzystwo Jezusowe
Wielkie Księstwo Litewskie
Kościół rzymskokatolicki
dwory magnackie
administracja zakonna
Opis:
This article analyzes the activity of Jesuit preachers, confessors and private teachers at the king’s and noblemen’s courts in the Early Modern Poland. The first part focuses on the legislation concerning court chaplains at the turn of the 16th century. The author sketches then a collective portrait of court preachers, confessors and teachers belonging to the Lithuanian Province throughout the 17th and 18th century. In doing so, he presents the reciprocal influence between the Jesuit Order and its benefactors and proofs how far general rules were applied in this specific context. In spite of the marginalization of Lithuanian Jesuits at the royal court, the number of chaplains remained high. This was possible thanks to an increasing presence in the entourage of high nobility. Within this social layer many confessors and preachers were associated with the Radziwiłł and the Sapieha families. Even though in some cases Jesuit priests were engaged at court for many years, the tasks of confessor and preacher were usually performed for a short time by relatively young members of the Society of Jesus. Pastoral activity in the entourage of aristocracy represented therefore an early stage of the religious career. Among the features that made a certain Jesuit suitable to the post of court chaplain there were allegiance to his patron, relatively low social origin as well as a good knowledge of foreign languages, in particular French. In the end some aspects of the life of Jesuit court priests are sketched, such as the tasks unrelated to pastoral activity performed on behalf of their protectors and the emotional side of their relationship with them.
Niniejszy artykuł dotyczy aktywności kaznodziejów, spowiedników i prywatnych nauczycieli z zakonu jezuitów na dworach królewskich i magnackich w dawnej Rzeczypospolitej. Pierwsza część pracy skupia się na zasadach regulujących działalność kapelanów nadwornych, określonych w II połowie XVI stulecia. Następnie zarysowany jest zbiorowy portret jezuickich kapelanów prowincji litewskiej w XVII i XVIII w. W ramach tych rozważań autor omawia wzajemne oddziaływanie Towarzystwa Jezusowego i jego dobroczyńców, a także próbuje określić, w jakim stopniu prawodawstwo zakonne było przestrzegane w badanym kontekście. Pomimo marginalizacji jezuitów litewskich na dworze królewskim w II połowie XVII w., liczba kapelanów nadwornych pozostała znacząca. Wynikało to z silnej obecności w kręgu najbardziej wpływowych rodów litewskich, takich jak Radziwiłłowie i Sapiehowie. Na stanowisko kapelana nadwornego byli powoływani zazwyczaj księża na początku kariery zakonnej. W większości przypadków urząd ten sprawowano przez stosunkowo krótki okres, co uprawnia do stwierdzenia, że stanowił on odskocznię do późniejszych awansów. O powołaniu na służbę dworską decydowała osobowość kandydata: magnaci oczekiwali bowiem lojalności i roztropności od swoich kapelanów. Pożądana była także znajomość języka francuskiego. Pochodzenie społeczne nie odgrywało natomiast większej roli. Mimo że nie każdy kapelan nadworny wchodził w skład duchownej klienteli magnatów, wielu z nich pełniło zadania niezwiązane ściśle z powołaniem zakonnym. Relacje z patronami miały niekiedy charakter emocjonalny, jak ukazuje się w świetle korespondencji.
Źródło:
Rocznik Lituanistyczny; 2015, 1
2450-8454
2450-8446
Pojawia się w:
Rocznik Lituanistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 75

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies