Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "the Roman empire" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 33
Tytuł:
Североафриканский фронтир и кочевники (IV-VII вв.)
North African frontier and nomads (IV-VII centuries)
Autorzy:
PYLYPCHUK, Yaroslav
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/517535.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
Tematy:
nomads
frontier
Africa
the Roman Empire
Byzantium
Opis:
This article deals with to the Berbers as a part of the frontier in Africa. Berbers for a fee under the Romans and Byzantinians agreed to carry the service on the border. Uprising Berber population when Roman power was due to abuse of the local Roman authorities. Byzantium faced already with the states of the Berbers, who have expanded their holdings due to their sedentary neighbors. Byzantines attracted Berbers in the service of offering them cash grants, as well as providing support against other Berbers. From Romans and Byzantines and Berbers took over the titulature and existence of sedentary settlements. During the Arab expansion of the semi-sedentary Berbers was a allies of the Byzantines. Their leader Kuseyla wanted to integrate into the Byzantine society. Berber nomads also raided the agricultural population of the provinces of Africa and Mauritania, without changing the normal lifestyle.
Źródło:
Historia i Świat; 2016, 5; 133-147
2299-2464
Pojawia się w:
Historia i Świat
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Romanitas of Marcus Aurelius’ "Meditations"
Romanitas "Rozmyślań" Marka Aureliusza
Autorzy:
Burliga, Bogdan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2169971.pdf
Data publikacji:
2012-12
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
Tematy:
the ancient philosophy
Roman Stoicism
ideology
power
the Roman empire
Opis:
Scholars dealing with the "Meditations" - the famous work of the Roman Emperor Marcus Aurelius (in a Greek manuscript entitled: To Myself) - usually draw attention to its philosophical and religious dimension. This is fully understandable, since the notes of this of the ruler were in the nature of a private spiritual diary and, according to the rules of Stoic ethics, aimed at finding consolation and happiness. However, the article addresses a slightly different issue from those raised so far: the question of the 'Romanness', that is, the Roman character (Latin Romanitas) of this extraordinary literary monument. The starting point is the observation that this is a work written by a traditionally-minded, and homage to ancient values, Roman who, for nearly 20 years of his life (reigned 161-180 after Christ) held, in addition, the highest position in the Roman empire (Imperium Romanum). This means that, on a par with a philosophical reading of the treatise (and one that dominated scholarly research for many years, especially works on the history of philosophy), a political interpretation of this writing is fully justified. The adjective 'political' should not, of course, be understood here in its modern, narrow sense of the term, but rather in its Greek sense, denoting all the matters relating to the state.
Źródło:
Studia Elbląskie; 2012, 13; 77-103
1507-9058
Pojawia się w:
Studia Elbląskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Patronat w rzymskich stowarzyszeniach religijnych w Italii okresu pryncypatu
Autorzy:
Wojciechowski, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/631800.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
history of the Roman Empire
religious associations
patronage
latin epigraphy
Opis:
Związki między cultores deorum a ich patronami wydają się spełniać wszystkie kryteria klasycznej definicji rzymskiego patronatu przedstawionej przez A. Wallace-Hadrilla. Po pierwsze, nie ma wątpliwości, że istniała „wzajemna wymiana towarów i usług” między patronem a stowarzyszeniem. Wymiana ta miała miejsce na wielu poziomach, zaś aspekt ekonomiczny niekoniecznie był najważniejszy. Po drugie, wymiana była niesymetryczna i ciągła. W zamian za materialne i niematerialne wsparcie stowarzyszenia obdarowywały patronów zaszczytami, co umacniało ich społeczny prestiż, równocześnie kreując pozytywny wizerunek samych stowarzyszeń. Obie strony starały się nadać swym relacjom stały, sformalizowany i publiczny charakter. Ślady tych prób są widoczne nie tylko w dobrze udokumentowanym zwyczaju ujawniania tabulae patronatus w siedzibie stowarzyszenia oraz w domu patrona. Patron często zamieszczał informację na temat korporacyjnego patronatu w cursus honorum, zaś stowarzyszenia mogły uhonorować urodziny swego patrona jedną z oficjalnych uroczystości korporacyjnych. W ten sposób relacje między patronem a stowarzyszeniem nabierały cech, które wyraźnie odróżniały je od aktów energetyzmu, nie wspominając już o regularnych transakcjach ekonomicznych. Zamożny, szczodry i, co najważniejsze, wpływowy patron był nie tylko pożądanym symbolem prestiżu dla każdej korporacji, lecz także gwarancją efektywnego funkcjonowania organizacji, która mogła polegać na jego/jej wsparciu nie tylko w czasie codziennych działań, lecz także w sytuacjach kryzysowych. Stowarzyszenia religijne musiały pogodzić się z homines novi lokalnych elit. Patron cultores Herculis w Interamna Nahars, T. Flavius T.f. Isidorus, który wyraźnie dumnie podkreśla awans na ordo equester, będący szczytem jego miejskiej kariery, jest wspaniałym przykładem tego zjawiska. Co ciekawe, cultores deorum, szukając patronów dla swych stowarzyszeń, wyraźnie usiłowali znaleźć ingenui. Chociaż wśród patronów stowarzyszeń religijnych było trochę liberti, są to rzadkie przypadki. Bogaci wyzwoleńcy bywali dobroczyńcami stowarzyszeń, ale patronat ten nie był stały. Jest to zrozumiałe, zważywszy na fakt, iż jednym z głównych zadań patrona było reprezentowanie stowarzyszenia w kontaktach z lokalnymi władzami.
Źródło:
Res Historica; 2017, 43
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Patronat w rzymskich stowarzyszeniach religijnych w Italii okresu pryncypatu
Autorzy:
Wojciechowski, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/632122.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
history of the Roman Empire
religious associations
patronage
latin epigraphy
Opis:
The relationships between the cultores deorum and their patrons seem to meet all the criteria of the classic definition of Roman patronage put forward by A. Wallace-Hadrill. Firstly, there is no doubt that there was a ‘reciprocal exchange of goods and services’ between the patron and the college. The exchange took place on many levels, and the economic aspect was not necessarily the most important one. Secondly, the exchange was asymmetrical and permanent. In exchange for material and non-material support, colleges bestowed honours on their patrons, which strengthened the social prestige of the latter, at the same time creating a positive image of the colleges themselves. Both sides tried to give their relationship a permanent, formalised, and public character. Traces of these attempts are left not only in the well-documented custom of displaying tabulae patronatus in the collegial seat and the patron’s house. The patron frequently included information about the corporate patronage in his cursus honorum, whereas colleges could honour their patron’s birthday with one of the official corporate celebrations. In this way, the relationships between the patron and the college took on features which clearly differentiated them from acts of euergetism, not to mention regular economic transactions. A wealthy, generous, and most importantly influential patron was not only a desirable symbol of prestige for every corporation, but also a guarantee of the efficient functioning of the organisation that could rely on his or her support not only in its daily activity but also in crisis situations. Religious associations had to reconcile themselves to the homines novi of the local elites. The patron of the cultores Herculis in Interamna Nahars, T. Flavius T.f. Isidorus, who evidently proudly emphasises his promotion to the ordo equester, which was the pinnacle of his municipal career, is an excellent example of this phenomenon. Interestingly, the cultores deorum looking for patrons for their associations clearly tried to find ingenui. Although patrons of religious colleges include some liberti, these are rare cases. Wealthy freedmen are usually benefactors of colleges, but the latter did not attach themselves in a permanent way by means of the institution of patronage. This is understandable considering the fact that one of the main tasks of a patron was to represent the college in its contacts with the local authorities. The servile background of the patron lowered not only the college’s prestige but also its chances of successfully defending its interests. The cultores deorum were certainly aware of the mechanisms operating in the public life of the community in which they lived. An analysis of how the institution of patronage functioned in religious associations reveals evidence that their members not only knew the traditional system of values, but also completely identified themselves with this system.
Związki między cultores deorum a ich patronami wydają się spełniać wszystkie kryteria klasycznej definicji rzymskiego patronatu przedstawionej przez A. Wallace-Hadrilla. Po pierwsze, nie ma wątpliwości, że istniała „wzajemna wymiana towarów i usług” między patronem a stowarzyszeniem. Wymiana ta miała miejsce na wielu poziomach, zaś aspekt ekonomiczny niekoniecznie był najważniejszy. Po drugie, wymiana była niesymetryczna i ciągła. W zamian za materialne i niematerialne wsparcie stowarzyszenia obdarowywały patronów zaszczytami, co umacniało ich społeczny prestiż, równocześnie kreując pozytywny wizerunek samych stowarzyszeń. Obie strony starały się nadać swym relacjom stały, sformalizowany i publiczny charakter. Ślady tych prób są widoczne nie tylko w dobrze udokumentowanym zwyczaju ujawniania tabulae patronatus w siedzibie stowarzyszenia oraz w domu patrona. Patron często zamieszczał informację na temat korporacyjnego patronatu w cursus honorum, zaś stowarzyszenia mogły uhonorować urodziny swego patrona jedną z oficjalnych uroczystości korporacyjnych. W ten sposób relacje między patronem a stowarzyszeniem nabierały cech, które wyraźnie odróżniały je od aktów energetyzmu, nie wspominając już o regularnych transakcjach ekonomicznych. Zamożny, szczodry i, co najważniejsze, wpływowy patron był nie tylko pożądanym symbolem prestiżu dla każdej korporacji, lecz także gwarancją efektywnego funkcjonowania organizacji, która mogła polegać na jego/jej wsparciu nie tylko w czasie codziennych działań, lecz także w sytuacjach kryzysowych. Stowarzyszenia religijne musiały pogodzić się z homines novi lokalnych elit. Patron cultores Herculis w Interamna Nahars, T. Flavius T.f. Isidorus, który wyraźnie dumnie podkreśla awans na ordo equester, będący szczytem jego miejskiej kariery, jest wspaniałym przykładem tego zjawiska. Co ciekawe, cultores deorum, szukając patronów dla swych stowarzyszeń, wyraźnie usiłowali znaleźć ingenui. Chociaż wśród patronów stowarzyszeń religijnych było trochę liberti, są to rzadkie przypadki. Bogaci wyzwoleńcy bywali dobroczyńcami stowarzyszeń, ale patronat ten nie był stały. Jest to zrozumiałe, zważywszy na fakt, iż jednym z głównych zadań patrona było reprezentowanie stowarzyszenia w kontaktach z lokalnymi władzami.
Źródło:
Res Historica; 2017, 43
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cesarz Walerian (253—260), którego „zgubiła jakaś fatalna konieczność” [T. Glas: Valerian. Kaisertum und Reformansätze in der Krisenphase des Römischen Reiches. Paderborn 2014]
Emperor Valerian (253-260), "who was vanquished by what seems a destined doom" [T. Glas: Valerian. Kaisertum und Reformansätze in der Krisenphase des Römischen Reiches. Paderborn 2014]
Autorzy:
Kluczek, Agata A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1901374.pdf
Data publikacji:
2019-01-10
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Cesarz Walerian
kryzys Cesarstwa Rzymskiego
Caesar Valerian
the Crisis in the Roman Empire
Opis:
Przedmiotem recenzji jest książka Toniego Glasa Valerian. Kaisertum und Reformansätze in der Krisenphase des Römischen Reiches. Paderborn 2014. 
Review is devoted to the book of Tony Glas entitled Valerian Kaisertum und Reformansätze in der Krisenphase des Römischen Reiches, published in 2014 in Paderborn
Źródło:
Wieki Stare i Nowe; 2015, 9, 14; 79-86
1899-1556
2353-9739
Pojawia się w:
Wieki Stare i Nowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Galen
Autorzy:
Supady, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2098000.pdf
Data publikacji:
2020-10-06
Wydawca:
Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Tarnowie
Tematy:
Galen
medycyna antyczna
antyczne szkoły medyczne
cesarstwo rzymskie
ancient medicine
ancient medical schools
the Roman Empire
Opis:
After Hippocrates, Galen was one of the most outstanding physicians of the ancient world. He was born in Pergamon in c. 131 AD, but soon upon completion of his medical studies he went to become physician-in-ordinary to the Roman Emperors. Being devoted to his studies, he made a lot of discoveries in the field of anatomy and physiology. In pathology, he based his ideas on Hippocrates teaching. In diagnostics, he examined pulse and urine. He wrote about 500 treatises of which only 117 writings have survives to this day. Galen’s scientific achievements have contributed enormously to the development and progress of medical sciences. His authority was unquestionable in Europe for over 15 centuries. Galen died in Rome in c. 201 AD.
Galen był obok Hipokratesa najznakomitszym lekarzem starożytności. Urodził się w 131 r. w Pergamonie, ale po odbyciu studiów lekarskich przeniósł się do Rzymu, gdzie zyskał wielki rozgłos. Był lekarzem przybocznym cesarzy. Oddając się badaniom, dokonał wielu okryć w dziedzinie anatomii i fizjologii. W dziedzinie patologii opierał się na nauce Hipokratesa. W diagnostyce stosował badanie pulsu i moczu. Napisał ok. 500 dzieł, z których do naszych czasów przetrwało 117. Osiągnięcia naukowe Galena stanowiły ogromny postęp w zakresie nauk lekarskich. Jego niepodważalny autorytet w Europie trwał ponad 15 wieków. Zmarł Galen w Rzymie w 201 r.
Źródło:
Health Promotion & Physical Activity; 2020, 12, 3; 12-15
2544-9117
Pojawia się w:
Health Promotion & Physical Activity
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Roma renascens i Roma resurgens w ikonografii monet Galby, Witeliusza i Wespazjana
Roma renascens and Roma resurgens in coin iconography of Galba, Vitellius, and Vespasian
Autorzy:
Ścigała, Judyta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/666240.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Roma, Galba, Witeliusz, Wespazjan, Rzym, Cesarstwo Rzymskie, bogini zwycięstwa
Roma, Galba, Vitellius, Vespasian, Rome, the Roman Empire, the goddess of victory
Opis:
W artykule omówiono emisje monetarne przedstawiające boginię Romę, której towarzyszy legenda ROMA RENASCENS lub ROMA RESVRGENS. Ikonografia tych monet - emitowanych przez Galbę, Witeliusza i Wespazjana - jest podstawą rozważań autorki. Dla wyglądu Romy, raz walczącej i przynoszącej zwycięstwo, innym razem upadającej i podnoszonej przez cesarza, tło stanowiły wydarzenia rozgrywające się w latach 68-71.
Źródło:
Wieki Stare i Nowe; 2018, 13, 18; 20-32
1899-1556
2353-9739
Pojawia się w:
Wieki Stare i Nowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A Christian in the Roman Empire in the Light of Saint Augustine’s Enarrationes in Psalmos
Chrześcijanin w Cesarstwie Rzymskim w świetle Enarrationes in Psalmos św. Augustyna
Autorzy:
Ziółkowska, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2038257.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Chrystus
chrześcijanin
bliźni
sakramenty
relacje interpersonalne
obywatel
świat
Cesarstwo Rzymskie
Christ
Christian
neighbour
sacraments
interpersonal relations
citizen of the world
the Roman Empire
Opis:
Kwestia tożsamości chrześcijańskiej stanowiła ważne zagadnienie w religijno-społecznych realiach IV/V w. Stała się tematem, który podejmował, św. Augustyn jako duszpasterz gminy hippońskiej. Czerpiąc przykłady z życia wiernych, interpretuje wydarzające się sytuacje na podstawie fundamentalnej opcji, jaką jest bycie chrześcijaninem. Prezentowana publikacja w części pierwszej ukazuje postawy chrześcijanina w odniesieniu do bliźnich. W myśl biskupa Hippony relacje interpersonalne pomiędzy mieszkańcami Hippony bez względu na wyznanie czy pochodzenie mają być budowane na wzajemnym szacunku i braterskiej miłości. Druga część poświęcona jest zasadniczemu odniesieniu w stosunku do świata, w którym żyje chrześcijanin. Wierzący w Chrystusa ma traktować życie ziemskie jako wędrówkę ku wieczności i nie może zapominać o zmienności i przemijającym charakterze rzeczywistości świata. Część trzecia ukazuje chrześcijanina jako obywatela Cesarstwa Rzymskiego, który jest zobowiązany do rzetelnej i sumiennej służby państwowej, pozostając wiernym Bożym prawom. Liczne wskazania parenetyczne tworzą swoiste vademecum dla chrześcijan, są konkretnymi postulatami w formacji chrześcijańskiej.
The question of Christian’s identity was an imperative issue in the socio-religious realities of the fourth and fifth centuries. This topic was undertaken by St. Augustine as a priest of the community of Hippo. Taking examples from the life of the faithful people it explicates the events from the fundamental perspective, i.e. from the point of view of a Christian. This publication presents the first part of the Christian attitude with regard to others. The second part is devoted to the overriding respect for the world in which people live as Christians. The third part presents the Christian as a citizen of the Roman Empire. Numerous moralistic indications create a somewhat handbook for Christians and present the concrete postulates for Christian formation.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 4; 5-12
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Imperium Romanum - jego rozkwit i upadek w ujęciu Sydoniusza Apolinarego
Roman Empire – the Rise and Fall as in Sidonius Apollinaris
Imperium Romanum – son épanouissement et son déclin selon Sidoine Apollinaire
Autorzy:
Grzywaczewski, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480350.pdf
Data publikacji:
2013-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Sydoniusz Apolinary
poeci rzymscy
poezja antyczna
kultura antyczna
Cesarstwo Rzymskie
Sidonius Apollinaris
Roman poets
ancient poetry
ancient culture
the Roman Empire
Sidoine Apollinaire
poètes roamins
poésie antique
culture ancienne
Empire romain
Opis:
Artykuł prezentuje wizję Rzymu w ujęciu Sydoniusza Apolinarego (430-486), który zainspirował się twórczością poetów: Enniusza, Wergiliusza i Auzoniusza. Wpatrzony w potęgę Rzymu Sydoniusz pisał panegiryki na cześć cesarzy: Avitusa, Majoriana i Antemiusza. Będąc prefektem Wiecznego Miasta widział również polityczną nieudolność rządzących, która doprowadziła do upadku Imperium. Przywiązany do kultury grecko-łacińskiej żywił przekonanie, iż kultury antyczna i rzymska przetrwają znacznie dłużej, niż samo Imperium. Historia osądziła podobnie. W średniowieczu podjęto studia nad dziełami klasyków chrześcijańskich i pogańskich; badania kultury antycznej osiągnęły apogeum w renesansie. Idea stworzenia w Europie międzynarodowego organizmu politycznego na wzór dawnego Imperium Rzymskiego zaświtała już w umysłach Karola Wielkiego, Ottona I, Ottona III i Napoleona. Czy Unia Europejska jest echem odwiecznych ambicji Imperium Rzymskiego? Jan Paweł II zachęcał wszystkie państwa członkowskie do budowania porządku kontynentalnego na fundamencie chrześcijańskim.
The present article tackles the problem of a vision of Rome as presented in the works by Sidonius Apollinaris (430-486), who was inspired on the other hand by the works of poets: Quintus Ennius, Virgil and Ausonius. Enchanted by the power of Rome Sidonius wrote panegyrics to honour the emperors: Avitus, Majorian and Anthemius. As the Prefect of the Eternal City, he also observed the ruling political incompetence that led to the decline of the Empire. Attached to the Greco-Latin culture, Sidonius was convinced that the ancient and Roman culture would survive much longer than the Empire itself. History judged similarly. In the Middle Ages, the studies of the works of Christian and pagan classics were conducted; the research of ancient culture reached its apogee during the Renaissance. The idea to create in Europe an international political entity which would base on the model of the old Roman Empire already dawned in the minds of Charlemagne, Otto I, Otto III and Napoleon. Is the European Union an echo of the eternal ambition of the Roman Empire? John Paul II urged all the Member States to build the continental order on the foundation of Christianity.
L’article présente la vision que Sidoine Apollinaire avait de Rome, inspiré par les poètes comme Ennius, Virgile, Ausone. Fasciné par la puissance de Rome, il a exprimé sa vision de l’Empire dans les panégyriques qu’il a prononcés en l’honneur des empereurs : Avitus, Majorien et Anthemius. En tant que préfet de Rome, il a connu la faiblesse politique de l’Empire et plus tard a vécu sa faillite. Mais il est resté toujours attaché à l’héritage culturel grec et latin – patrimoine plus durable que l’Empire. En effet, les études des oeuvres antiques, païennes et chrétiennes, ont été reprises au Moyen Age et cultivées à l’époque de la Renaissance. L’idée de former en Europe un organisme politique à l’image de l’ancien Empire romain a été lancée par Charlemagne, Otto Ier, Otto III et Napoléon. Dans la Communauté Européenne qui s’est formée à notre époque, on sent comme un écho de l’Empire romain. Le Pape Jean-Paul II a toujours encouragé les nations du Vieux Continent à s’intégrer sur la base des valeurs chrétiennes.
Źródło:
Nurt SVD; 2013, 2; 255-272
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Droga na szczyt i droga w otchłań – kilka uwag o karierze Flawiusza Stilichona
Road to the top and road to the chasm – a few remarks of Flavius Stilicho’s career
Autorzy:
Wilczyński, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/612026.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
późny antyk
kryzys cesarstwa rzymskiego na Zachodzie
Stilichon
kariera
arystokracja późnorzymska
Late Antiquity
the crisis of the Late Roman Empire
Stilicho
career
the Late Roman aristocracy
Opis:
The most important factors responsible for development of an impressive career of Flavius Stilicho were: his family ties with Theodosians’ dynasty, the way he reorganized the Roman army, military victories, how he drummed up senate’s support for his political aims and the balanced policy of using and stopping the barbarian tribes. Protecting emperor Honorius, cooperating simultaneously with pagan and Christian fractions in the senate, achieving military success and defending borders of the Roman Empire against barbarians raids, Stilicho de facto was reigning the state in the name of his son-in-law, Honorius. Paradoxically, the same factors contributed to the downfall of the master-in-chief in 404-408 A.D. The conflict with his wife, Serena, and his son-in-law, Honorius, the mutiny in the army called-up by the reforms of Stilicho, some disagreements with the senate caused by the case of Melania the Younger and compensation for Alaric and, at last, the invasion of barbarian tribes on Gaul in 406 A.D. destroyed the carefully built career of Flavius Stilicho. He didn’t decide to keep his high rank by triggering off a civil war, what differed him clearly from his followers, Flavius Aetius and Flavius Ricimer.
Źródło:
Vox Patrum; 2018, 69; 681-705
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zur Genese der Mission Nikolaj Petrovič Rumjancevs in Frankfurt am Main. Ein Beitrag zur russischen Deutschlandpolitik in den 1780er Jahren
The Origins of Nikolai P. Rumyantsev’s Mission in Frankfurt am Main. A Contribution to the Question of German Policy of the St. Petersburg Court in the 1780s
Autorzy:
Kordel, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2197802.pdf
Data publikacji:
2022-09-30
Wydawca:
Towarzystwo Naukowe w Toruniu
Tematy:
history of diplomacy
Catherine II
Nikolai P. Rumyantsev
Holy Roman Empire of the German Nation
Opis:
In the early 1780s, the St. Petersburg court decided to establish a new Russian diplomatic post in Frankfurt am Main; the mission in the German Reich was entrusted to a young diplomat, Nikolai P. Rumyantsev. Attempts to clarify the purpose of establishing a new legation have been made since mid-nineteenth century. Prussian historians wanted to see it as an instrument of support for the Berlin court, Austrian authors, on the other hand, the Viennese Burg. According to Russian historiography, on the other hand, the establishment of a diplomatic post in Frankfurt was to manifest the achievement of a significant position in the Reich by the St. Petersburg court. These judgements were pronounced without considering the primary source: the instructions received by the minister. The article is based precisely on that Russian diplomatic correspondence stored at the Foreign Policy Archive of Imperial Russia in Moscow. An analysis of the instructions sent to Rumyantsev proves that Russian plans for expansion in the Holy Roman Empire, to gain supremacy over the “Third Germany” i.e. the lesser and middle states of the Reich, were but political wishful thinking. The Russian domination in the empire, especially over the lesser states of the Reich, was completely unattainable for the empress. The expansion model tried in Courland, Poland and Sweden did not work in Germany.
Źródło:
Zapiski Historyczne; 2022, 87, 3; 69-100
0044-1791
2449-8637
Pojawia się w:
Zapiski Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The History of the Remains of the Roman Emperor, Julian the Apostate
Autorzy:
Pająkowska-Bouallegui, Anna
Szuster-Tardi, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/682120.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Julian the Apostate
Roman Empire in the 4th century AD
imperial burial
Church of the Holy Apostles in Constantinople
Opis:
Julian (Flavius Claudius Iulianus), called the Apostate, Roman emperor in the years 361–363, was one of the most intriguing rulers. From antiquity to the present day he invariably aroused great interest, both during his life and after his death. He was a just emperor, a wise commander, and a very talented writer. On 26 June 363 Julian the Apostate was mortally wounded during a battle with the Persians. He spent the last moments of his life discussing with philosophers Priskus and Maksimus the nobility of the soul, as we learn from the historian Ammianus Marcellinus. The ruler then showed, perhaps too ostentatiously, his greatest passion: love of virtue and fame. Julian the Apostate died at the age of thirty-two after only twenty months of his rule. Julian’s body, as Gregory of Nazianzus recalls, was transported from Nisibis to Tarsus in Cilicia, which took fifteen days. The subjects greeted the arrival of the body with a mournful lament or contemptuous insults, as the Father of the Church adds. Julian wanted to rest after death in Tarsus, in a mausoleum next to a small temple on the banks of the Cydnus River. Then, at an unspecified time, as the chronicler Zonaras recalls, the body of Emperor Julian the Apostate was transferred to Constantinople and buried in the Church of the Holy Apostles. Constantine Porphyrogenitus in his collection On the ceremonies of the imperial court (book II, chapter 42) mentions the grave of Julian. Today one of the porphyry sarcophagi, kept in the Archaeological Museum in Istanbul, is sometimes considered the Julian sarcophagus. The theme of this article is an attempt to determine the posthumous fate of Emperor Julian the Apostate’s body, i.e. when and in what circumstances it was transferred to Constantinople.
Źródło:
Studia Ceranea; 2019, 9; 333-349
2084-140X
2449-8378
Pojawia się w:
Studia Ceranea
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pieniądz w Historia lausiaca autorstwa Palladiusza z Helenopolis
Money in Historia lausiaca by Palladius of Helenopolis
Autorzy:
Milewski, Ireneusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/612724.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
starożytność
antyczne chrześcijaństwo
ekonomia późnego cesarstwa rzymskiego
wczesne Bizancjum
Palladiusz z Helenopolis
Antiquity
Ancient Christianity
Economy of the Later Roman Empire
early Byzantium
Palladius of Helenopolis
Opis:
The paper analyses the reports regarding money, which appear in the Historia Lausiaca by Palladius, bishop of bithynian Helenopolis and galatian Aspona. In the work of Palladius, money appears in several contexts: as a donation to a church and sums donated to charity. Amongst the most generous donors, there are: Melania the Elder, Melania the Younger and Olympias from Constantinople. In Historia Lausiaca, there can also be found some information about the prices and wages of the time. Another matter is the credibility of the reports when it comes to the amounts of money. Unfortunately, it is extremely difficult to ultimately verify their legitimacy. Other reports which give information on the prices and wages are not really helpful either.
Źródło:
Vox Patrum; 2017, 67; 423-435
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pieniądz w Historia religiosa autorstwa Teodoreta z Cyru
Money in Historia religiosa by Theodoret of Cyrus
Autorzy:
Milewski, Ireneusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/612069.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
antyczne chrześcijaństwo
gospodarka późnego Cesarstwa Rzymskiego
wczesne Bizancjum
Teodoret z Cyru
hagiografia bizantyńska
Ancient Christianity
economy of the Later Roman Empire
early Byzantium
Theodoret of Cyrus
byzantine hagiography
Opis:
The paper analyses the reports regarding money, which appear in the Historia religiosa writen by Theodoret of Cyrus. Historia religiosa, on the one hand, presents the life of the Syrian monks, and the other hand depicts the realities of everyday life of the inhabitants of the collapsed provinces of the Roman East at the turn of the fourth and fifth century. On this occasion, we also find in Historia religiosa numerous references to the role of money in everyday life. In the work of Theodoret money appears in several contexts: as an important element of trade on the market, as taxes, as a ransom paid for releasing captives but also as a money in welfare activities (amounts of money donated to charity). Unfortunately, in Historia religiosa, we didn’t found any information about the prices and wages. The analyzed reports, despite a certain lack of precision, are a valuable sources of knowledge. They depicts everyday life in eastern provinces, “stories” unknown to the “great history”, allowing for a reconstruction of social and economic history of the later Roman Empire.
Źródło:
Vox Patrum; 2018, 69; 481-492
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aspekty polityczne i militarne „roku czterech cesarzy” (68-69 r. po Chr.). Część 1: do śmierci Galby
Autorzy:
Kozłowski, Jakub
Królczyk, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/631061.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
the Year of the Four Emperors
civil war
Roman Empire
Opis:
The Year of the Four Emperors, as the period of civil wars in Rome after Nero’s death is often called, was the first major shake-up which affected the Roman state since a new system of rule, referred to as the Principate, had been established by Augustus. Following the imperial proclamation of Servius Sulpicius Galba, the governor of Spain (June 8th, 68) and the suicide of Nero (June 9th), the Roman state plunged into a profound political crisis. This was because the new emperor found no support either in the City itself, or among the soldiers of legions stationed on the Empire’s frontiers. On January 2nd, 69, Roman army on the Rhine hailed Aulus Vitellius, their commander, as the emperor. As Tacitus observed, this revealed the “secret of rule” (arcanum imperii) – namely one could become an emperor not only in the capital of the Empire but also on its remote periphery. Vitellius immediately began preparations for an armed contest with Galba. However, on January 15th, 69, the latter was murdered in Rome, and praetorians proclaimed M. Salvius Otho as the emperor.
Źródło:
Studia Europaea Gnesnensia; 2015, 11; 29-56
2082-5951
Pojawia się w:
Studia Europaea Gnesnensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 33

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies