Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "the New Russian" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-10 z 10
    Tytuł:
    Literacki obraz Nowych Rosjan
    Literary Picture of New Russians
    Autorzy:
    Zywert, Aleksandra
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1877409.pdf
    Data publikacji:
    2019-10-24
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Nowy Rosjanin
    bohater literacki
    współczesna literatura rosyjska
    pieniądze
    the New Russian
    literary character
    contemporary Russian literature
    money
    Opis:
    Artykuł podzielono na dwie części. W części wstępnej omówiono socjologiczny aspekt pojęcia Nowy Rosjanin, które jest swego rodzaju punktem wyjścia do analizy konkretnego typu bohatera literackiego. Literacki wizerunek wyewoluował na bazie wielowiekowej (od literatury staroruskiej poczynając) tradycji i nie zawsze jego wydźwięk był negatywny. Dziś Nowy Rosjanin występuje wyłącznie jako antybohater, którego głównymi cechami wywoławczymi są między innymi: brak własnej tożsamości, specyficzne podejście do pieniędzy postrzeganych jako źródło władzy, skrajnie przedmiotowy stosunek do drugiego człowieka oraz pogarda dla szeroko rozumianej tradycji (w tym także i rodzinnej). W literaturze rosyjskiej ten typ bohatera cieszył się największą popularnością na przełomie XX i XXI wieku, by potem powoli zejść na margines i pozostać w pamięci czytelników głównie jako bohater dowcipów.
    The paper is divided into two parts. The introductory part discusses the sociological aspect of the term New Russian, which becomes the starting point of the analysis of a specific type of literary characters.The literary picture of the New Russian has evolved in its long history (reaching the Old Russian folklore) as it did not always use to connote negative characteristics. Nowadays the New Russian is exclusively presented as an anti-character, the typical features of whom are inter alia: the absence of clearly defined identity, the specific attitude to money understood as the source of power, an extremely instrumental approach to other people, and disdain for the broadly understood tradition (including family tradition). In Russian literature this type was at the peak of its popularity at the turn of the millennium and since then it has degraded almost exclusively to mere anecdotal characters in readers’ memory.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2018, 66, 7; 125-138
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Margaret Thatcher’s Vision on the Russian Factor in the International Relations System (late twentieth - early twenty-first century)
    Autorzy:
    Cherevko, Oksana
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1976236.pdf
    Data publikacji:
    2021-11-01
    Wydawca:
    National Academy of Sciences of Ukraine. The Institute of History of Ukraine
    Tematy:
    russian factor
    Soviet/Russian-British relations
    the Cold War
    “new political thinking”
    reforms
    nuclear potential
    NATO
    collapse of the USSR
    Opis:
    The article analyzes the memoirs and scientific legacy of the Prime Minister of the United Kingdom during 1979-1990 Margaret Thatcher on the role of the USSR and Russia in the international relations system of the last third of the 20th ─ early 21st century. The evolution of Soviet/Russian-British relations in the active phase of the Cold War and its gradual extinction is studied: from the categorical rejection of the Soviet political regime at a time of stagnation to the establishment of active dialogue during the period of rebuilding and Gorbachev's "new political thinking". The paper focuses on the predictions of a respected British politician regarding Russia's role in the future of Europe and the world. The role of the nuclear factor in the implementation of Soviet-British relations is analyzed. The process of implementation of the "German question" through the prism of these relations is considered. The role of the United States as an important factor influencing the course of the Soviet/Russian-British dialogue is defined, in particular in the context of NATO's role, operation “Desert Storm”. The paper describes the main problems of Europe and the world, exacerbated during the collapse of the Soviet Union. Particular attention is paid to the consideration of interpersonal relations between Margaret Thatcher and Mikhail Gorbachev and the characteristics of his successors as leader of the state: Boris Yeltsin and Vladimir Putin.
    Źródło:
    The International Relations of Ukraine: Scientific Searches and Findings; 2021, 30; 363-376
    2411-345X
    2415-7198
    Pojawia się w:
    The International Relations of Ukraine: Scientific Searches and Findings
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Lew Tołstoj – prekursor pedagogiki Nowego Wychowania w Rosji
    Leo Tolstoy – Precursor of New Education Pedagogy in Russia
    Autorzy:
    Aleksiejuk, Artur
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1070881.pdf
    Data publikacji:
    2020-06-15
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Leo Tolstoy
    New Education
    Free Education
    Russian pedagogy of the 19th century
    Opis:
    Interest in New Education Pedagogy is currently is experiencing its renaissance. The solutions suggested by alternative education, which emphasise the development of students’ individual skills and also addressing their needs and interests seem to be better suited to present times. The pedagogy of New Education, which places children in the centre of the educational and formation process, undoubtedly has much to offer. When reflecting on contemporary methods of making use of the achievements of New Education, it is worth going back to its origins, even to those little known or even forgotten and almost absent in current academic discourse as exemplified by the pedagogical reflection of the outstanding Russian intellectual and novelist, Leo Tolstoy (1828-1910). This article is dedicated to recalling the basic educational and formational intuitions of this exceptional figure. This seems to be intentional for at lease three reasons. First, as Sergiusz Hessen stated, it was Tolstoy who laid the groundwork for the New Educational pedagogy in Russia, which was referred to there as Free Education. Secondly, Leo Tolstoy’s pedagogical views and initiatives in the spirit of New Education, if establishing a school in Yasnaya Polyana can be acknowledged as such, appeared almost half a century earlier than John Dewey’s My Pedagogic Creed Ellen Key’s The Century of the Child. Finally, and equallyas important, the 190’s anniversary of Leo Tolstoy’s birth will be celebrated next year.
    Źródło:
    Studia Edukacyjne; 2020, 57; 227-240
    1233-6688
    Pojawia się w:
    Studia Edukacyjne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Działalność polsko-rosyjskiej komisji granicznej w latach 1780–1781
    The Activity of the Polish-Russian Border Commission between 1780 and 1781
    Autorzy:
    Zielińska, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28763526.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
    Tematy:
    Commonwealth
    Russia
    delimitation commission
    Polish-Russian demarcation
    Polish-Russian relations in the eighteenth century
    Ukraine
    New Serbia
    Rzeczpospolita
    Rosja
    komisja delimitacyjna
    rozgraniczenie polsko-rosyjskie
    stosunki polsko-rosyjskie w XVIII w.
    Ukraina
    Nowa Serbia
    Opis:
    Nasilająca się ze strony Rosji presja osadnicza na południową granicę Rzeczypospolitej, a wraz z nią próby zajęcia kompleksów leśnych należących do Ksawerego i Michała Lubomirskich celem wykorzystania ich jako źródło surowca do rozbudowy Chersonia, wywołały konflikt trwający od połowy 1778 r. Jego kulminacją było zajęcie lasu Nerubaj w marcu 1780 r. Dopiero wówczas Katarzyna II, która zgodziła się na powołanie komisji delimitacyjnej już w 1779 r., nominowała rosyjskich komisarzy i mogło dojść do rozpoczęcia prac wspólnej polsko-rosyjskiej komisji, zakończonych podpisaniem aktu rozgraniczenia w styczniu 1781 r.
    The increasing pressure of Russian settlement on the southern border of the Commonwealth, together with its attempts to seize the forest complexes belonging to Ksawery and Michał Lubomirskis to use them as a source of raw material for the expansion of Kherson, in mid-1778 triggered a conflict. It culminated in the seizure of the Nerubaj forest in March 1780. Only then did Empress Catherina II nominate Russian commissioners, even though she agreed to establish a delimitation commission already in 1779. This made it possible for the joint Polish-Russian commission to begin its work which ended with the signing of the demarcation act in January 1781.
    Źródło:
    Kwartalnik Historyczny; 2022, 129, 3; 555-593
    0023-5903
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Historyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Религиозный дискурс в драматургии Ивана Вырыпаева (Бытие № 2, Кислород, Пьяные)
    Religious discourse in the dramaturgy of Ivan Wyrypaev (Genesis no. 2, Oxygen, The Drunk Ones)
    Autorzy:
    Wasińczuk, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1832531.pdf
    Data publikacji:
    2019-11-22
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    Иван Вырыпаев
    новая драма и религия
    Бытие № 2
    Кислород
    Пьяные
    Ivan Vyrypaev
    new Russian drama and religion
    Genesis No. 2
    Oxygen
    The Drunk Ones
    Opis:
    The present article is devoted to Ivan Vyrypayev’s dramaturgy, which raises religious issues and develops the threads of spiritual exploration. The aim of our work is to trace religious motifs and to indicate the manner of presentation of a sacral, spiritual context in works that seem to be far from manifesting the faith. This aim also leads to an attempt to reconstruct the concept of God and man in the dramas of Vyrypayev. The works of the Russian playwright, which are a specific record of cultural, social and religious transformations, provoke a reflection on the way of experiencing transcendence by modern man suspended between atheism and institutionalized religiosity. The tasks of the article are motivated by the presence in the world of numerous religious symbols, references to various spiritual traditions, the use of literary genres and images of biblical provenance, etc. The subject of these analyses are the selected dramas by Ivan Vyrypayev, Genesis No. 2, Oxygen and The Drunk Ones.
    Źródło:
    Studia Wschodniosłowiańskie; 2019, 19; 263-277
    1642-557X
    Pojawia się w:
    Studia Wschodniosłowiańskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Swobodne Wychowanie w ujęciu Konstantina Wentcela (1857-1947) – zarys konceptu
    Konstantin Wentcel’s (1857-1946) Pedagogy of Free Education – Outline of Concept
    Autorzy:
    Aleksiejuk, Artur
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/428656.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie
    Tematy:
    Konstantin Wentcel
    New Education
    Free Education
    Cosmic Education
    Russian pedagogy of the 20th century
    Konstanty Wentcel
    Nowe Wychowanie
    Swobodne Wychowanie
    kosmiczne wychowanie
    pedagogika rosyjska w XX wieku
    Opis:
    Interest in the pedagogy of New Education is currently experiencing a renaissance. In confrontation with the traditional method that is practiced in the majority of educational institutions for children and youth, the solutions suggested by the non-directive pedagogue seem to be better suited for present times. Undoubtedly, the views of Konstanty Wentcel (1857-1946) – the propagator of the idea of freedom in the theory and practice of education, should be acknowledged in this regard as interesting. Being one of the leading figures of Free Education in Russia and also one of the main initiators of the Declaration of the Rights of Children, which was proclaimed one hundred years ago, Wentcel played a significant role in the development of native pedagogical thought of the second decade of the 20th century. Special attention should be drawn to the juxtaposition of the idea of freedom with the idea of harmony understood as a unity of the individual with the entire world (cosmic education). The opinion that these ideas not only do not contradict themselves, but even mutually imply each other and enable children’s creative powers to develop, places Wentcel along with prominent pedagogical thinkers such as John Dewey (1859-1952) and Maria Montessori (1870-1952). Although he was a known figure, his academic work still remains little known. This article constitutes an attempt to recall this figure and to draw attention to his original concept, which still requires complex elaboration and comparison with the other concepts of the New Education.
    Zainteresowanie pedagogiką Nowego Wychowania przeżywa obecnie swój renesans. W konfrontacji z praktykowaną w większości instytucji kształcących dzieci i młodzież metodologią tradycyjną, rozwiązania proponowane przez pedagogikę niedyrektywną wydają się być lepiej dopasowane do obecnych czasów. Bez wątpienia poglądy Konstantego Wentcela (1857-1946) – propagatora idea wolności w teorii i praktyce wychowania, należy uznać w tym względzie za interesujące. Będąc jedną z czołowych postaci Swobodnego Wychowania w Rosji, a także jednym z głównych inicjatorów uchwalenia Deklaracji Praw Dziecka, które miało miejsce równo sto lat temu, Wentcel odegrał znaczącą rolę w rozwoju rodzimej myśli pedagogicznej drugiej dekady XX wieku. Na szczególną uwagę zasługuje zwłaszcza postulowane przez niego zestawienie idei wolności i idei harmonii, rozumianej jako jedność ludzkiego indywiduum z całością świata (wychowanie kosmiczne). Stwierdzenie, że te idee nie tylko nie są ze sobą sprzeczne, ale nawet wzajemnie się implikują umożliwiając rozwój sił twórczych dziecka, stawia Wentcela w jednym rzędzie z takimi gigantami myśli pedagogicznej jak John Dewey (1859-1952) i Maria Montessori (1870-1952). Chociaż był postacią znaną jego trud badawczy pozostaje jednak nadal mało znany. Niniejszy artykuł stanowi próbę przypomnienia tej postaci i zwrócenia uwagi na jego oryginalną koncepcję pedagogiczną, która ciągle domaga się kompleksowego opracowania i porównania z innymi koncepcjami Nowego Wychowania.
    Źródło:
    Studia z Teorii Wychowania; 2018, 4 (25); 35-54
    2083-0998
    2719-4078
    Pojawia się w:
    Studia z Teorii Wychowania
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Recepcja twórczości Mikołaja Bierdiajewa w myśli politycznej polskiego nacjonalizmu w latach trzydziestych XX wieku
    The Reception of Nikolai Berdyaev’s Work in the Political Thought of Polish Nationalism in the 1930s
    Восприятие творчества Николая Бердяева политической мыслью польского национализма в тридцатые годы XX века
    Autorzy:
    Dawidowicz, Aneta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2235066.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
    Tematy:
    Russian philosophy
    political thought
    Nikolai Berdyaev
    National Party
    National Democracy
    Polish political thought
    nationalism
    the idea of the ‘New Middle Ages’
    filozofia rosyjska
    myśl polityczna
    Mikołaj Bierdiajew
    Stronnictwo Narodowe
    Narodowa Demokracja
    polska myśl polityczna
    nacjonalizm
    idea „nowego średniowiecza”
    Opis:
    W latach trzydziestych XX w. ważną inspiracją ideową polskiego nacjonalizmu okazały się poglądy jednego z wybitnych filozofów pierwszej połowy XX w., Mikołaja Bierdiajewa (1874–1948). Podstawą jego refleksji było dostrzeżenie kryzysu kultury europejskiej, a w tym również kryzysu współczesnego człowieka. Według Bierdiajewa przyszłość oznaczała powrót do sakralnego modelu kultury, czyli urzeczywistnienia idei „nowego średniowiecza”. Poglądy Bierdiajewa inspirowały ideologów Narodowej Demokracji do różnorodnych przemyśleń. Jego filozofia miała wpływ zarówno na myślicieli Stronnictwa Narodowego, jak i działaczy obozu narodowo-radykalnego.
    In the 1930s, the views of Nikolai Berdyaev (1874–1948), one of the outstanding philosophers of the first half of the twentieth century, proved to be an essential ideological inspiration for Polish nationalism. Berdyaev’s reflections were based on his perception of the crisis of European culture, including that of contemporary man. According to Berdyaev, the future would bring a return to the sacred model of culture, i.e. the realisation of the idea of the ‘New Middle Ages’. Berdyaev’s views influenced the ideologists of National Democracy to reflect on the issue from multiple perspectives. His philosophy inspired both thinkers of the National Party and activists of the National Radical Camp.
    Źródło:
    Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej; 2021, 56, 1; 47-68
    2353-6403
    1230-5057
    Pojawia się w:
    Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Odwrotna strona postępu. Kryzys Zachodu jako kategoria filozoficzna w filozofii rosyjskiej
    Autorzy:
    Rarot, Halina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/644400.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Fortschritt der westlichen Zivilisation
    Krise des Westens
    Lager der Slawophilen
    russische Religionsphilosophie der Jahrhundertwende (19./20. Jahrhundert)
    neue christliche Zivilisation
    Kosmismus
    progress of the Western civilisation
    the crisis of the West
    Slavophilism
    Russian religious philosophy from the turn of the 19th and 20th centuries
    new Christian civilisation
    Cosmism
    postęp zachodniej cywilizacji
    kryzys Zachodu
    obóz słowianofilów
    rosyjska filozofia religijna z przełomu XIX/XX wieku
    nowa cywilizacja chrześcijańska
    kosmizm
    Opis:
    Der Begriff „Krise des Westens“ ist ein wichtiger Bestandteil des geisteswissenschaftli- chen und sozialökonomischen Diskurses Westeuropas seit über hundert Jahren. Das Nachdenken über die „Dämmerung“ beziehungsweise den „Untergang“ des Westens ließ die Krisenlehre entstehen, die philosophische Reflexion über die Krise unserer Kul- tur. Der Artikel stellt das im westlichen Diskurs weniger bekannte russische Denken über die „Krise des Westens“ dar, die die Analyse dieser bedeutenden Frage ergänzt.
    The notion of “the crisis of the West” has for a century been an important element of humanist and socio-economic discourse of Westen Europe. Reflection over the “twi- light” or the “fall” of the West gave rise to “crisisology”, or a philosophical reflection over the crisis of our culture. The article outlines Russian thought on the “crisis of the West”, less known in Western discourse, which complements the analysis of this important issue.
    Pojęcie „kryzys Zachodu” jest ważnym elementem humanistycznego i społeczno - ekonomicznego dyskursu Zachodniej Europy już od stu lat. Namysł nad „zmierzchem” czy „upadkiem” Zachodu stał się powodem wyłonienia się kryzysologii, czyli filozoficznej refleksji nad kryzysem naszej kultury. Artykuł prezentuje w sposób syntetyczny mniej znane w dyskursie zachodnim rosyjskie myślenie o „kryzysie Zachodu”, które dopełnia analizę tego ważnego zagadnienia.
    Źródło:
    Kultura i Wartości; 2014, 10
    2299-7806
    Pojawia się w:
    Kultura i Wartości
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    VIRTUES AND VICES OF THE EUROMAIDAN’S LESSONS: THE SECOND STAGE OF “STATE DEFIANCE” AFTERWARDS
    Чесноти і вади Євромайдану: другий етап феномена «держави всупереч»
    Autorzy:
    Khyzhnyak, I.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/894443.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    National Academy of Sciences of Ukraine. Institute of World History
    Tematy:
    imperatives, “state defiance”, Ukraine, national identity, the union of the Ukrainian society, civil society, legitimacy and trust, ethics of the new type, transparty corruption, changes of elites, Maidan’s agenda, “the Russian-speaking Ukrainian nationalism”, “civil nationalism”
    імперативи, «держава всупереч», національна ідентичність, єдність українського соціуму, громадянське суспільство, легітимність і довіра, етика нового типу, транспартійна корупція, зміна еліт, порядок денний Євромайдану, «український націоналізм російськомовного походження», «громадянський націоналізм»
    Opis:
    Розглядаються специфічні риси другого етапу феномена «держави всупереч» та його наслідкового чинника – Євромайдану, а також їх обопільний вплив на перебіг історичних подій в Україні після відлучення від президенства адміністрації Януковича. Першою ознакою змін всієї політичної архітектоніки в Україні стала теза про те, що влада виборюється насамперед легітимністю довіри народу, а не тільки виборами. Єврореволюція на Майдані є революція людської гідності. Євромайдан у Києві – це Майдан нового покоління українців другої декади ХХІ ст. і стояв він за Європейські цінності. Він є також чинником реформування системи, що вичерпала себе – це конфлікт суспільства, а не опозиції зі владою. На ньому почала формуватись соціальність, що будується на засадах етики нового типу. Безроздільне правління латентної системи транспартійної корупції протягом майже чверті століття було однією з вражаючих рис категорії «держави всупереч». Тому нові політичні еліти, що з’являються, обов’язково мають уникати конструкцій, які роз’єднують суспільство, роблять його дезінтегрованою, апатичною, етнічною спільністю. Одне з важливих досягнень Євромайдану може атрибуватись як запит на нових людей у політиці, але не просто виконавців, а на тих, хто, головним чином, принципово виступає за зміну правил гри та всієї системи влади. Євромайдан можна вважати яскравим прикладом не тільки різноформатного діалогу, а головне і дійсної демократичної легітимності. Після зміни пріоритетних позицій категорії «держави всупереч» однією з найбільших несподіванок Євромайдану стала поява зовсім неочікуваного тренду, який можна інтерпретувати як «український націоналізм російськомовного походження». Такий політичний оксіморон починає виникати як ідеологічна течія і оформлюватись в певний політичний рух, що має специфічне забарвлення, заснований на досить стійкому патріотизмі, зародженому в російськомовних регіонах і розташованих в центральній та південно-східній частині України. Базовими причинами його виникнення є анексія Криму з боку Росії, а також створення нею незаконних терористичних формувань ДНР і ЛНР. Оксіморон являє собою особливий етно-політичний різновид, що виступає в якості альтернативи традиційному т.зв. «західному націоналізму». Певним чином цей інноваційний феномен можна також розглядати у значенні «громадянський націоналізм».
    The article presents an innovative fusion of the approaches to specific features of “State Defiance” second stage and as of its consequence factor the EuroMaidan`s phenomenon as well as their mutual impact on the main historical events and fundamental problems in Ukraine after president Yanukovich’s ousting. The first sign of drastic changes in political architecture of Ukraine was expressed in the thesis that power may be also fought for peoples’ craving for social legitimate trust but not only by means of universal suffrage. The Maidan’s Eurorevolution is a Revolution of Human Dignity. The Maidan in Kyiv is a new generation Maidan of the second decade in the XXI-st century. Still it is after the European values. It is a reforming factor of obsolete system and is a conflict inside the society but not that traditional one of opposition vs high-ranking state authorities. A new type of ethics has just started forming a new sociality in the country. The time of ruling of transparty corruption over almost a quarter of the century marked a visible sign of “state defiance.” Due to that, incorrigibility the newly formed political elites have to avoid the extremes of society’s reunifying shortcomings and disintegration as well as ethical apathy and false community. To the definite essentials among the EuroMaidan’s attainments one may attribute the rising requirements for the new figures in politics. However, these are not to be simple doers of the deliberately assigned tasks. The figures in need have to stand primarily for the abilities that drastically change the rules in the political games and the original system of state power fraudulently imposed by former high-ranking state authorities. The EuroMaidan may also be accounted for its polyvectorial nature not only as a critical model to be followed but foremost to be consolidated at a remarkable pace for true democratic legitimacy. After changes in setting up priorities over “state defiance” category one registers emergence of the unexpected “Russian-speaking Ukrainian nationalism”. The essentials of such an oxymoron picks up the pace as an ideological stream and instinctive political movement with full colors of special sort of firm patriotism born in the Central and Southeast regions of Ukraine. As the critical reason for its coming up serves the perfidious annexation of Crimea by Russia and her illegal “invention” of the so-called terroristic “DPR” and “LPR”. It takes root as a special ethnic and political variety and embraces alternative to the traditional “Western nationalism”. In a certain sense, the oxymoron may be practiced in defining as “civil nationalism”.
    Źródło:
    Проблеми всесвітньої історії; 2016, 2; 175-186
    2707-6776
    Pojawia się w:
    Проблеми всесвітньої історії
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Серая Маркович Шапшал (1873 -1961)
    Seraya Shapshal (1873–1961)
    Autorzy:
    Дзевановский-Петрашевский, Виктор
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/440347.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Związek Karaimów Polskich. Karaimska Oficyna Wydawnicza Bitik
    Tematy:
    Karaimi
    historia studiów orientalnych w Rosji
    biografia hachama Seraja Szapszała
    nowe materiały archiwalne
    nauczyciel perskiego szacha
    ostatni imperator Rosji
    emigracja rosyjska
    Karaites
    the history of oriental studies in Russia
    the biography of hakham Seraya Shapshal
    new archival materials
    teacher of Persian shah
    last Russian Emperor
    караимы
    история отечественного востоковедения
    биография гахама С. М. Шапшала
    новые архивные материалы
    учитель Шаха Персии
    последний российский император
    русская эмиграция
    Opis:
    W tym artykule autor odtwarza z materiałów archiwalnych, z których większość jest publikowana po raz pierwszy, książek i wspomnienień biografię hachama S. M. Szapszala (1873-1961), wybitnego syna ludu karaimskiego, naukowca, osoby publicznej z pierwszej połowy XX wieku, który uratował swój lud podczas II wojny światowej. Ponadto przeszedł do historii jako twórca Muzeum Kultury Karaimskiej, kilku bibliotek naukowych, kenesy i badacz ikon muzułmańskich.
    In this article the author provides a detailed biographical sketch of Seraya Shapshal (1873–1961), a well-known Karaite personality, scholar and public figure living in the first half of the 20th century. The author gathered all the existing published materials connected with the life and work of this eminent scholar, and based his description on various sources of knowledge: belletristic, archival and autobiographical. The article thus introduces into scholarly circulation for the first time the widest possible range of archival materials.
    В данной статье автор воссоздает по архивным материалам, большая часть которых публикуется впервые, книгам и воспоминаниям биографию гахама С. М. Шапшала (1873-1961), выдающегося сына караимского народа, ученого, общественного деятеля первой половины XX века, спасшего своей народ во время второй мировой войны. Также, вошел в историю как создатель музея караимской культуры, нескольких научных библиотек, кенасы и исследователь мусульманских икон.
    Źródło:
    Almanach Karaimski; 2018, 7; 25-65
    2300-8164
    Pojawia się w:
    Almanach Karaimski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-10 z 10

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies