Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "the Messiah" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-14 z 14
    Tytuł:
    Duch udzielony mesjaszowi w Księdze Izajasza
    The Spirit Given to the Messiah in the Book of Isaiah
    Autorzy:
    Szmajdziński, Mariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1044062.pdf
    Data publikacji:
    2020-06-26
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    duch Boży
    mesjasz
    Księga Izajasza
    spirit of God
    messiah
    The Book of Isaiah
    Opis:
    Rzeczownik rûaḥ („duch”, a także „oddech, wiatr”) jest jednym z ważniejszych terminów teologicznych w Starym Testamencie, zwłaszcza gdy występuje w znaczeniu „duch”. Wówczas rûaḥ pozostaje zawsze w mocy Boga i jest zależny od Niego. Jako duch Boży „czuwa” on nad stworzeniem, odnawia wszystko, przywraca do życia, a po śmierci człowieka wraca do Boga, który go dał. W Księdze Izajasza rzeczownik rûaḥ występuje 51 razy. Bardzo ważną rolę odgrywa w wyroczniach, które zapowiadają i ukazują mesjasza: Iz 11,1-3a, 42,1 i 61,1. Duch jest mu udzielony jako moc Boża do wypełnienia ważnych zadań. Bóg udziela ducha w sposób trwały. Dzięki duchowi tworzy się szczególna relacja pomiędzy Bogiem a mesjaszem, która jest wyrażona takimi tytułami jak „mój sługa” lub „mój wybrany”. Jego misja jest skierowana przede wszystkim do ubogich i chorych. Jej skutkiem będzie zmiana ich sytuacji przez ustanowienie prawa i sprawiedliwości. Działalność mesjasza przekroczy granice Izraela i zostanie skierowana do wszystkich narodów. Dzięki niemu poganie będą oświeceni Bożym światłem i będą uczestniczyli w przymierzu. W takim znaczeniu wyrocznie mesjańskie z Księgi Izajasza występują w Nowym Testamencie (Mt 12,18-20; Łk 4,18-19).
    The noun rûaḥ (“a spirit”, as well as “breath, wind”) is one of the most important theological terms in the OT, especially as it occurs in the sense of “spirit”. As such, rûaḥ always remains within the power of God and depends on Him. Being God’s spirit, it “supervises” over all creatures, renews everything, restores to life, and after a person's death it returns to the God who gave Him. The noun rûaḥ occurs 51 times in the Book of Isaiah and it plays a very important role in the oracles that announce and reveal the messiah: Isaiah 11:1-3a, 42:1, and 61,1. The spirit is given to him as God’s power to perform important tasks. God gives His spirit permanently. The spirit creates a special relationship between God and the messiah, which is expressed in titles such as “my servant” or “my chosen one”. His mission is aimed primarily at the poor and the sick. Its result is a change in their situation, by the enacting of righteousness and justice. The messiah’s activity crosses Israel’s borders and will be directed to all nations. In this way the pagans will be enlightened with God’s light and will participate in His covenant. It is within this domain of meaning that the messianic oracles from the Book of Isaiah are conveyed into the New Testament (Matthews 12:18-20; Luke 4:18-19).
    Źródło:
    Verbum Vitae; 2020, 37, 1; 49-68
    1644-8561
    2451-280X
    Pojawia się w:
    Verbum Vitae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Tadeusza Z. Kasserna ujęcie Orientu w operze The Anointed według dramatu Koniec Mesjasza Jerzego Żuławskiego
    Representations of the Orient in Tadeusz Z. Kassern’s opera The Anointed based on Jerzy Żuławski’s drama The End of the Messiah
    Autorzy:
    Skupin, Renata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/521988.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku
    Tematy:
    Tadeusz Z. Kassern
    The Anointed
    opera
    Andrzej Żuławski
    The End of the Messiah
    orientalism
    Opis:
    The title character of Andrzej Żuławski’s drama The End of the Messiah (1911) is a historical fi gure of a Turkish-Jewish apostate messiah — Sabbatai Zevi (1626–1676). Żuławski exposes in his play, which contains many Polish elements, the idea of Jewish messianism in a mystical and national sense and his representation of the Islamic Orient has a pessimistic and escapist message. Tadeusz Z. Kassern in his own adaptation of the drama in his lyric opera The Anointed (1949–51) removed all Polish threads and added one oriental character: the Muezzin’s voice, imitating an adhan — muslim call for prayer, which has a key importance for musical orientalism of the opera. Although it is presented with a relatively objective ethnographic accuracy, it creates an exotic background for the action — as a modern aspect of couleur locale. Muezzin’s voice is always heard in the scenes with exclusive participation of Jewish main characters (Sabbatai and Miriam), which emphasizes the relation of antithetical worlds (inside – outside) or opposition: Jewish characters – alien (exotic) Muezzin. Opera The Anointed is an emblematic example of the hybrid referentiality of Kassern’s musical orientalism.
    Źródło:
    Aspekty Muzyki; 2013, 3; 83-109
    2082-6044
    Pojawia się w:
    Aspekty Muzyki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Maria Magdalena powiedziała do niego po hebrajsku: «rabbuni»” (J 20,16). „Rabbuni” i inne aramejskie określenia odnoszące się do Boga/Chrystusa w greckim tekście Nowego Testamentu
    “Mary of Magdala said to him in Hebrew, «Rabbouni»” (John 20:16). “Rab- bouni” and other Aramaic words referring to the God/Christ in the Greek New Testament
    Autorzy:
    Ostański, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/607243.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Aramaic
    the Greek New Testament
    Messiah
    Teacher
    Father
    język aramejski
    grecki Nowy Testament
    Mesjasz
    Nauczyciel
    Ojciec
    Opis:
    Everyone who studies the New Testament Bible must take into account its Aramaic backgro- und that results from several factors: – the Aramaic language was very popular in Roman Palestine during the rst century A.D.; – the Aramaic was Jesus’ mother tongue;– Jesus’ teaching was being recorded in Aramaic and then it circulated among the people; – the oldest Church consisted of Aramaic speaking communities. It is worth remembering that the New Testament authors, when working on the Greek Gospels, they were following their Aramaic language habits. The e ects of them were aramaisms in the Greek texts, Aramaic sentence constructions and even Aramaic words rendered by Greek letters. The aim of this paper was to investigate the Aramaic words referring to the God/Christ in the Greek text of the New Testament. Three Aramaic words were analysed: – Messias (John 1:41; 4:25); Greek equivalent is Christos;– Rabbouni (John 20:16; Mk 10:51); Greek equivalent is Didaskale;– Abba (Mk 14:36; Rom 8:15; Gl 4:6); Greek equivalent is ho patēr.The last term is semantically di erent from its Greek equivalent. Being derived from everyday language, it reveals the truth about God in a surprising way.
    Everyone who studies the New Testament Bible must take into account its Aramaic backgro- und that results from several factors: – the Aramaic language was very popular in Roman Palestine during the rst century A.D.; – the Aramaic was Jesus’ mother tongue;– Jesus’ teaching was being recorded in Aramaic and then it circulated among the people; – the oldest Church consisted of Aramaic speaking communities. It is worth remembering that the New Testament authors, when working on the Greek Gospels, they were following their Aramaic language habits. The e ects of them were aramaisms in the Greek texts, Aramaic sentence constructions and even Aramaic words rendered by Greek letters. The aim of this paper was to investigate the Aramaic words referring to the God/Christ in the Greek text of the New Testament. Three Aramaic words were analysed: – Messias (John 1:41; 4:25); Greek equivalent is Christos;– Rabbouni (John 20:16; Mk 10:51); Greek equivalent is Didaskale;– Abba (Mk 14:36; Rom 8:15; Gl 4:6); Greek equivalent is ho patēr.The last term is semantically di erent from its Greek equivalent. Being derived from everyday language, it reveals the truth about God in a surprising way.
    Źródło:
    Poznańskie Studia Teologiczne; 2018, 32; 63-75
    0209-3472
    Pojawia się w:
    Poznańskie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    MIT MESJASZA W KSIĘGACH JAKUBOWYCH OLGI TOKARCZUK
    THE MYTH OF THE MESSIAH IN OLGA TOKARCZUK’S THE BOOKS OF JACOB
    Autorzy:
    Olędzka, Maria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/690282.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    the Messiah; myth; The Books of Jacob; Olga Tokarczuk; Jacob Frank; Jesus Christ; Sabbatai Zevi; Eve Frank
    Mesjasz; mit; Księgi Jakubowe; Olga Tokarczuk; Jakub Frank; Jezus Chrystus; Sabbataj Cwi; Ewa Frank
    Opis:
    Olga Tokarczuk’s The Books of Jacob tells the little-known story of the (pseudo-)Messiah, Jacob Leibovitz Frank. Yet the motif of the Messiah recurs in the novel also in other contexts. Apart from Jacob Frank, it features such characters as: Jesus Christ, Sabbata Zevi, Barukhia, and Eve Frank. With this in mind, the article analyzes the reader’s expectations connected with the figure of the Messiah, the representations of the myth of the Messiah in Tokarczuk’s novel, and the way in which salvation is defined in the text.
     Olga Tokarczuk’s The Books of Jacob tells the little-known story of the (pseudo-)Messiah, Jacob Leibovitz Frank. Yet the motif of the Messiah recurs in the novel also in other contexts. Apart from Jacob Frank, it features such characters as: Jesus Christ, Sabbata Zevi, Barukhia, and Eve Frank. With this in mind, the article analyzes the reader’s expectations connected with the figure of the Messiah, the representations of the myth of the Messiah in Tokarczuk’s novel, and the way in which salvation is defined in the text.
    Źródło:
    Prace Polonistyczne; 2019, 74; 115-134
    0079-4791
    Pojawia się w:
    Prace Polonistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jezus Mesjasz według Nowego Testamentu
    Jesus the Messiah According to the New Testament
    Autorzy:
    Najda, Andrzej Jacek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/559537.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Gdańskie Seminarium Duchowne
    Tematy:
    Jezus
    Chrystus
    mesjasz
    nadzieje mesjańskie
    Nowy Testament
    wyznanie wiary
    Jesus Christ
    messiah
    messianic hopes
    New Testament
    the Creed
    Opis:
    Termin mesjasz pochodzi od hebrajskiego słowa mašiah i znaczy namaszczony, pomazaniec. W polskich tłumaczeniach Pisma Świętego występuje forma Chrystus, ponieważ teksty nowotestamentalne i poprzedzająca je tradycja uważają Jezusa z Nazaretu za zapowiadanego w Starym Testamencie mesjasza. Jednakże osoba i los Jezusa z Nazaretu nie wpisują się całkowicie w przekazany przez księgi Starego Przymierza obraz mesjasza. Dlatego warto przynajmniej pobieżnie przypomnieć treść oczekiwań mesjańskich w Starym Testamencie i we wczesnym judaizmie i zastanowić się nad tym, czy Jezus sam uważał się za mesjasza. Przytoczone zostaną również niektóre świadectwa wiary w mesjańskość Jezusa w pierwotnym Kościele i księgach Nowego Testamentu.
    Word the messiah derives from the hebrew word mašiah and means solemn, the anointed. A form Christ is appearing in Polish translations of the Bible, since texts of the New Testament and the tradition preceding them regard the Jesus from Nazaret as the messiah heralded in the Old Testament. However the person and the fate of the Jesus from Nazaret are becoming part of an image of the messiah broadcast by books of the Old Covenant entirely. Therefore it is worthwhile reminding contents of messianic expectations in the Old Testament and in early Jewish customs and traditions and giving some thought to, whether the Jesus alone considered itself the messiah. Certificates of the faith will also be quoted in messianic-ness of the Jesus in the primitive Church and books of the New Testament.
    Źródło:
    Studia Gdańskie; 2014, 35; 15-26
    0137-4338
    Pojawia się w:
    Studia Gdańskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Biblijny profil Maryi w relacji „o narodzeniu Jezusa (Mt 1,18-25) - propozycja interpretacji
    The Biblical Profile of Mary in the Account of the Birth of Jesus (Matt 1,18-25) - an Attempt at Interpretation
    Autorzy:
    Mikołajczak, Mieczysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/607289.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Mary
    birth
    Jesus
    Lord
    Messiah
    Son of David
    St. Joseph
    biblical profile
    Gospel
    St. Matthew
    the synoptics
    St. Mark
    St. Luke
    Maryja
    narodzenie
    Jezus
    Pan
    Mesjasz
    Syn Dawida
    św. Józef
    biblijny profil
    Ewangelia
    św. Mateusz
    synoptycy
    św. Marek
    św. Łukasz
    Opis:
    The author proposes an interpretation of the pericope of Matt 1,18-25 that emphasizes some Mariological aspects in the context of the first canonical Gospel.The author attests to the fact that the virgin birth of Mary is not given any special justification in Matt 1,18-25 nor is it an object of any special theological reflection because the pericope in question (Matt 1,18-25) is a self-contained narrative in which St. Matthew depicts the birth of Jesus as an exceptional event in the economy of salvation. And he does so for two reasons: because the virgin birth itself as well as the whole presented event (cf. Matt 1,22) is a fulfillment of the Old Testament prophecy of Is 7,14 (cf. Matt 1,22b-23) and because the fact that Mary conceived by the power of the Holy Spirit becomes a logical ground for acknowledging Jesus as the Son of God. Nevertheless, the Evangelist also allows for the Mariological theme in a very special way.The author of the article reaches a number of crucial Mariological conclusions which are the guiding ideas of his research, i.e. that in Matt 1,18-25 Mary is portrayed even more expressively than in the pericope presenting the genealogy of Jesus (Matt 1,1-17 especially Matt 1,16). St. Matthew depicts Mary as a remarkable person, very significant in the fulfillment of God’s plan of saving humanity. Mary plays an invaluable role in the pericope of Matt 1,18-25. Since the times of the prophet Isaiah she was the chosen Virgin who would give birth to the Emmanuel. Thus, she can be described as a mediator of God’s actions in His plan of saving all humanity. But in Matt 1,18-25 St. Matthew does not mention any personal deeds of Mary.The author attests to the fact that Mary is the virgin and immaculate Mother of Jesus, the Messiah, the Christ, Son of David and Son of God. This leads to a conclusion that Mary is the Mother of the Emmanuel. And because her motherhood is the result of the Holy Spirit’s action (Matt 1,18.20) the Church owes to her the Master, the Son of God who stands by the Church “always, [even] unto the end of the world” (Matt 28,20).Keywords
    Źródło:
    Poznańskie Studia Teologiczne; 2013, 27; 139-147
    0209-3472
    Pojawia się w:
    Poznańskie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jezus jako „Sługa Boga” i „Mesjasz” w Koranie i w muzułmańskich interpretacjach
    Jesus as ’the Servant of Allah’ and ‘the Messiah’ in the Quran and Muslim Interpretations
    Autorzy:
    Maszkowski, Robert
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2040752.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Koran
    interpretacje muzułmańskie
    tradycja muzułmańska
    Jezus
    koraniczne tytuły Jezusa
    „mesjasz” „sługa Allaha”
    Syn Boży”
    „lud Księgi”
    chrześcijaństwo
    islam
    the Quran
    Muslim interpretations
    Muslim tradition
    Jesus
    Jesus' titles in Koran
    “the Messiah”
    “the servant of Allah”
    “the son of God”
    “the People of the Book”
    The Christianity
    Islam
    Opis:
    W tytułach teologicznych Jezusa zawarł Koran podstawową naukę o Nim, o Jego godności, wyjątkowości i misji. Rozwinięciem Jego koranicznego obrazu zajęli się komentatorzy muzułmańscy, którzy sformułowali liczne interpretacje określeń Jezusa. W niniejszym artykule omówione zostały dwa koraniczne tytuły Jezusa: „sługa Boga” i „mesjasz”. Pierwszy tytuł wyraża wspólną cechę wszystkich muzułmanów i odnosi się do wszystkich ludzi oraz eksponuje człowieczeństwo Jezusa i Jego przynależność do rodzaju ludzkiego. Tym samym wykluczone zostaje Jego Synostwo Boże. Drugi tytuł wyróżnia Jezusa na tle innych ludzi i proroków, gdyż tylko On został tak nazwany w Koranie i stanowi „pomost” do pozyskania chrześcijan dla głoszonego orędzia, nawet jeśli odmawia Mu się godności boskiej. Oba tytuły nadają Mu muzułmańską tożsamość i ukazują Go jako człowieka złączonego z Bogiem więzią służby i poświęcenia. Zaprzeczają one jednak temu, co stanowi sedno wiary chrześcijańskiej. Oba negują Jezusowe Synostwo Boże. Ich teologicznochrześcijański sens został zamieniony na teocentryczno-muzułmański. Ich wykładnią stała się nie Ewangelia, lecz Koran. Dlatego jest rzeczą słuszną, by nie tłumaczyć koranicznego tytułu al-masîh. na „Chrystus” lecz pozostawić go w uproszczonym zapisie al-masih lub jako „mesjasz”. Podobnie `abd Allâh nie powinien być w żadnym wypadku tłumaczony na „sługa Jahwe”, lecz pozostać w uproszczonej formie abd-Allah lub jako „sługa Boga” vel „sługa Allaha”.
    Regarding the theological titles of Jesus, the Quran contained basic knowledge about Him, about His dignity, peculiarity and mission. Muslim commentators took up the development of His Quranic image and created numerous interpretations of the terms used for Jesus. In this article two Quranic titles of Jesus, `The Servant of God' and `The Messiah' are discussed. The first title expresses the common feature of all Muslims and eventually refers to all humans. The title also exhibits the humanity of Jesus and His membership to the human kind. Thereby His divine filiation is excluded. The second title distinguishes Jesus from other people and prophets, because only He is named like this in the Quran and He constitutes the bridge by which Christians are attracted to the proclaimed message even if one refuses Him being of God's dignity. Both titles give Him Muslim identity and delineate Him as a man connected to God with a bond of service and sacrifice. However, as both of them reject Jesus being Son of God, they deny what constitutes the focal point of Christian faith. Their Christian theological meaning is replaced by a theocentric Muslim view, as the interpretation does not refer to the Gospel, but to the Quran. Henceforth, it is not appropriate to translate the Quranic title al-masî? to `The Christ', but to leave it in the simplified notation al-masih or as `The Messiah'. Similarly `abd Allâh by no means should be translated to `The Servant of Yahweh', but remain in a simplified form abd-Allah or `The Servant of God' or `The Servant of Allah'.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2014, 61, 9; 127-150
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jezus jako „syn Marii” w Koranie
    Jesus as „Son of Mary” in the Koran
    Autorzy:
    Maszkowski, Robert
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2143829.pdf
    Data publikacji:
    2021-01-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    koraniczne tytuły Jezusa
    „syn Marii”
    „mesjasz”
    wybranie
    uprzywilejowanie i macierzynstwo Marii
    pierwsza misja Jezusa
    polemika z chrześcijanami i Żydami
    biograficzne i teologiczne przesłanie tytułu „syn Marii”
    Jesus’ titles in Koran
    „Son of Mary”
    „messiah”
    the election
    privilege and maternity of Mary
    the first mission of Jesus
    the polemic with christians and jews
    biographical and theological message of the title „Son of Mary”
    Opis:
    The title „Son of Mary”, depicted in the article, belongs to the most early and the most popular qualifications of Jesus in the Koran. It appears 23 times independently as well as in the combination with other titles and qualifications of Jesus. It characterizes his biography and includes a theological message. Its use is related not only to the presentation of Jesus’ person and life, but was useful in Mohammed’s polemic with Christians and Jews. The Koran’s monotheism and the person of Mary strengthen the human nature of Jesus which is emphasized in the title „Son of Mary”. Both Allah’s creating word and extraordinary conception, the birth of Jesus as well as the exceptionality of Mary and her son are involved to the essence of the title in three mentioned aspects: biographical, theological and polemical. Jesus as „Son of Mary” was a historical figure; who was wanted by Allah; who came into being in an extraordinary way; who realized with devotion the mission, the essential part of which was the part of mother. The virginal conception and birth of Jesus as miraculous action of God is neither the proof of Jesus’ deity nor of Allah’s fatherhood. According to the Koran Jesus is and remains the real man as well as the only and exceptional „Son of Mary”.
    Źródło:
    Roczniki Teologii Fundamentalnej i Religiologii; 2009, 1; 87-109
    2080-8534
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologii Fundamentalnej i Religiologii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Taumaturgiczna posługa Mesjasza miłosierdzia i Jego uczniów
    Thaumaturgic ministry of the Messiah of Mercy and His disciples
    Autorzy:
    Łaszkiewicz, Łukasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/516449.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydział Teologiczny
    Tematy:
    posługa taumaturgiczna
    cud
    uzdrowienie
    Mesjasz
    miłość
    miłosierdzie
    misja
    uczniowie
    thaumaturgic ministry
    miracle
    healing
    the Messiah
    love
    mercy
    mission
    disciples
    Opis:
    Taumaturgiczna posługa Jezusa stanowi niemałą część całej Jego publicznej działalności. Zastanawiająca jest jej relacja względem proroctw mesjańskich, a także odniesienie do samego JHWH i Jego czynów. Pytanie o miejsce cudów i znaków – szczególnie uzdrowień – w mesjańskiej posłudze Jezusa, a także uzasadnienie ich wykonywania stały się przyczyną podjęcia badań nad tymi zagadnieniami. Nie bez znaczenia pozostaje także kwestia kontynuacji posługi Jezusa uzdrawiającego przez Jego uczniów. W artykule zostały przedstawione starotestamentalne zapowiedzi Mesjasza, ze szczególnym uwzględnieniem tych, które wskazują, że On ma przynieść uzdrowienie. Zaprezentowana jest także sama posługa taumaturgiczna Jezusa, przez którą spełnia On starotestamentowe obietnice. Zaakcentowana jest również miłość jako motywacja Jezusa litującego się nad chorymi. Ostatnia część poświęcona jest uczniom Jezusa, którzy stają się kontynuatorami Jego misji poprzez głoszenie Ewangelii, której towarzyszą znaki i cuda. Cuda Jezusa, a szczególnie uzdrowienia, mają swoje źródło w działaniu Boga. To On posyła swojego Syna jako Mesjasza, by wypełnił Jego dzieło miłosierdzia wobec człowieka dotkniętego fizycznym – ale i duchowym – cierpieniem. Syn Boży jest wierny w spełnianiu swojej misji. To samo posłannictwo przekazuje swoim uczniom i całemu Kościołowi, który jest wezwany do niesienia uzdrowienia chorym.
    Thaumaturgic ministry of Jesus is a considerable part of the whole of His public ministry. The relation between Jesus thaumaturgic ministry and the Messianic prophecies is thought provoking, as well as is the reference to the YHWH and His deeds. The reason of undertaking the above research is an attempt to answer the question about the place of miracles and signs - especially healings - in the messianic ministry of Jesus and the justification for their execution. Moreover, very remarkable is the matter of Jesus healing ministry continuation by His disciples. The article presents the Old Testament’s announcements of the Messiah, with special attention to those that indicate that He is to bring healing. Jesus thaumaturgic ministry is also presented here. Through this ministry He fulfills the Old Testament promises. The love is emphasised as the motivation for Jesus to have mercy for the sick. The last section of the article is dedicated to Jesus disciples who become continuators of His mission through the Gospel proclamation, accompanied by signs, wonders and various miracles. Jesus’ miracles, especially healings have their source in God’s activity. It is Him who sends his Son as the Messiah to fulfill His work of mercy to a man afflicted with physical - but also spiritual – suffering. The Son of God is consistent in fulfilling His mission, which He passes to His disciples and the entire Church called to heal the sick.
    Źródło:
    Studia Paradyskie; 2015, 25; 101-119
    0860-8539
    Pojawia się w:
    Studia Paradyskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jezus obdarza wzrokiem i wiarą (J 9)
    Jesus gives sight and faith (John 9)
    Autorzy:
    Gaida, Danuta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/19944837.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    miracle
    born blind
    Pharisees
    sin
    Jesus
    Son of Man
    listen
    judgment
    blindness
    see
    faith
    the Jews
    sign
    Messiah
    cud
    człowiek niewidomy
    faryzeusze
    grzech
    Jezus
    Syn Człowieczy
    słuchać
    słyszeć
    sąd
    ślepota
    widzieć
    wierzyć
    znak
    Żydzi
    Mesjasz
    Opis:
    The story about a man born blind in the Gospel according to John is an example of Jesus’ care of a man. Jesus noticed a difficult situation of the blind man and gave him sight. He “spat on the ground and made mud with the salive and spread the mud on the man’s eyes, saying to him, “Go, wash in the pool of Siloam” (Jn 9:6-7). The blind man performed his orders and when he came back he was able to see. He gains first his sight and then increasing insight as he progresses from referring to “the man called Jesus” whose he does not know (cf. Jn 9:11-12), to declaring him to be a prophet (cf. Jn 9:17), then one sent from God (cf. Jn 9:33), and finally confessing him as Son of Man and Lord (cf. Jn 9:37-38). The Pharisees by contrast assert that Jesus is not from God (cf. Jn 9:16) and that he is a sinner, and deny the miracle (cf. Jn 9:24). The cured man become a witness and he was talking about the miracle to those who knew him, neighbours and Pharisees. The Pharisees drove him out because he was saying that Jesus came from God. Jesus asked the cured man if he believed in the Son of Man? He answered that he did and he worshipped him. Jesus led him up to believe in the Son of Man. Jesus wants people to come to him for help and he leads them out to faith. Jesus wants us to believe in him as God who can help us.
    Źródło:
    Scriptura Sacra; 2013, 17; 17-32
    1428-7218
    Pojawia się w:
    Scriptura Sacra
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wiara oparta na znakach i cudach dokonanych przed zmartwychwstaniem w Ewangelii według św. Jana
    Faith based on signs and wonders before resurrection in the Gospel according to St. John
    Autorzy:
    Gaida, Danuta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/578669.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    blindness
    faith
    glory
    heal
    Jesus
    judgment
    listen
    Messiah
    miracle
    pharisees
    raise to life
    see
    sign
    Son of Man
    the Jews
    testimony
    chwała
    cud
    faryzeusze
    Jezus
    Mesjasz
    Syn Człowieczy
    ślepota; świadectwo uzdrowienie
    widzieć
    wierzyć
    wskrzesić do życia
    znak
    Żydzi
    Opis:
    Signs and wonders in John’s theology play significant role because they may lead to true and lasting faith. Jesus said to the royal official: “Unless you see signs and wonders you will not believe” (J 4,48). In John’s Gospel signs and miracles performed by Jesus allowed to believe in him as a prophet, a man who is from God, the Messiah, the Son of God. Descending of the Holy Spirit on Jesus was for John the Baptist a sign that Jesus is The Son of God. The miracle of changing water into wine revealed glory of Jesus and caused that his disciples believed in him. Knowledge of Jesus about sinful life a Samaritan woman became for her a sign which led to acknowledge Jesus as a prophet. Jesus made her aware that he was Christ, the Messiah. The presence of Jesus among Samaritans and preaching his word made other believe in Jesus and recognize him as the Savior of the world. A sign of healing a royal official’s son showed the necessity of believing in his words. A miracle of feeding Five Thousand caused the crowd to look for him. People acknowledged Jesus as a prophet. A miracle of healing a man blind from birth made him believe in Jesus as the Son of Man. A resurrection of Lazarus became a sign which raised faith among the Jews who had seen what Jesus did. The chief priests and the Pharisees saw signs made by Jesus but they did not believe in him. People who faced signs and miracles and take dialogue with Jesus, come to believe in him. Jesus made miracles which were the answers for human poverty, misery and faith. Each of us has to take one’s own decision through believing in Jesus as the Messiah, God’s Son and you may have life in his name.
    Źródło:
    Scriptura Sacra; 2014, 18; 89-102
    1428-7218
    Pojawia się w:
    Scriptura Sacra
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Mary – the Morning Star Announcing the Dawn of Resurrection
    Autorzy:
    Bartosik, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2039298.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Mary – the Morning Star
    Resurrection
    Messiah’s Second Coming
    Opis:
    The present article shows in a synthetic form, how Mary lightens up our darkness; in what sense we may call Her the Morning Star announcing the dawn of Resurrection. First of all Her faith is shown that on Good Friday and on Holy Saturday became the faith of the whole arising Church. Until today we have been remembering Mary’s faith and we have been learning it from Her every Saturday. But Mary also prepares us for the Messiah’s Second Coming and for our Resurrection. As a loving Mother, seeing our sins, She descends to the earth and in Fatima calls us to come to our senses, so that we do not offend God. She again reveals Herself as the Morning Star announcing the Lord’s Coming. It is up to each of us if we reply to Her motherly pleas, and if we indicate God’s light to other people.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 2 English Version; 101-120
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Maryja − Gwiazda Zaranna zwiastująca świt zmartwychwstania
    Mary – the Morning Star Announcing the Dawn of Resurrection
    Autorzy:
    Bartosik, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2040208.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Maryja-Gwiazda Zaranna
    Zmartwychwstanie
    powtórne przyjście Mesjasza
    Mary – the Morning Star
    Resurrection
    Messiah's Second Coming
    Opis:
    Niniejszy artykuł ukazuje syntetycznie, w jaki sposób Maryja rozświetla nasze ciemności, w jakim sensie możemy nazwać Ją Gwiazdą Zaranną zwiastującą świt Zmartwychwstania. Została ukazana przede wszystkim Jej wiara, która w Wielki Piątek i Sobotę stała się wiarą całego rodzącego się Kościoła. Do dziś wspominamy tę wiarę Maryi i uczymy się jej od Niej, zwłaszcza w każdy dzień sobotni. Ale Maryja przygotowuje nas także na powtórne przyjście Mesjasza i na nasze zmartwychwstanie. Jako kochająca Matka, widząc nasze grzechy, zstępuje na ziemię i w Fatimie wzywa nas do opamiętania, aby nie obrażać już więcej Pana Boga. Po raz kolejny objawia się jako Gwiazda Zaranna zwiastując przyjście Pana. To, czy odpowiemy na Jej matczyne błagania, czy wskażemy innym ludziom Boże światło, zależy od każdego z nas.
    The present article shows in a synthetic form, how Mary lightens up our darkness; in what sense we may call Her the Morning Star announcing the dawn of Resurrection. First of all Her faith is shown that on Good Friday and on Holy Saturday became the faith of the whole arising Church. Until today we have been remembering Mary's faith and we have been learning it from Her every Saturday. But Mary also prepares us for the Messiah's Second Coming and for our Resurrection. As a loving Mother, seeing our sins, She descends to the earth and in Fatima calls us to come to our senses, so that we do not offend God. She again reveals Herself as the Morning Star announcing the Lord's Coming. It is up to each of us if we reply to Her motherly pleas, and if we indicate God's light to other people.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 2; 133-153
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Militant Davidic Messiah and Violence against Rome: The Influence of Pompey on the Development of Jewish and Christian Messianism
    Autorzy:
    Atkinson, Kenneth
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/942920.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
    Tematy:
    Jews
    History
    The Militant Davidic Messiah
    Rome
    Pompey
    Jewish and Christian Messianism
    Opis:
    In 63 BCE the army of the Roman General Pompey the Great invaded ancient Palestine, destroyed part of the Jerusalem temple, and ended the nearly eighty-year-old Hasmonean state. The Romans thereafter ruled ancient Palestine either directly or through a series of client kings. The great Jewish War against the Romans of 66–70 CE was largely an effort to restore independent Jewish rule. The Jewish historian Josephus, who served as a general in this conflict, tells us that a messianic oracle inspired many Jews to take up arms against the Romans.1 This nearly five-year conflict ended with the Roman destruction of Jerusalem and the Jewish temple. Sixty-two years later, Simeon bar Kochba – presumed by many Jews to be the messiah – led Jewish rebels in a second ill-fated revolt against Roman rule. After this failed war, the Jewish community abandoned nationalism and the active hope that a messiah would violently overthrow their oppressors.
    Źródło:
    Scripta Judaica Cracoviensia; 2011, 9; 7-19
    2084-3925
    Pojawia się w:
    Scripta Judaica Cracoviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-14 z 14

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies