Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "tekst piosenki" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Angielszczyzna a polszczyzna – foniczne aspekty stylistyki. Wyzwania dla tłumacza
English vs. Polish – Phonic Aspects of Stylistics. Challenges for the Translator
Autorzy:
Konert-Panek, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/509200.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Akademia Finansów i Biznesu Vistula
Tematy:
stylistyka
środek stylistyczny
struktura foniczna
system fonologiczny
translacja
slogan reklamowy
tekst piosenki
poezja
aliteracja
onomatopeja
stylistics
stylistic device
phonic structure
phonological system
translation
advertising slogan
song lyrics
poetry
alliteration
onomatopoeia
Opis:
Język polski i angielski różnią się pod względem najczęściej stosowanych fonicznych środków stylistycznych, jak również związanego z powyższym stopnia ekspresywności. Jednym z czynników kształtujących odmienne tradycje stylistyczne są systemy fonemiczne danych języków. Do najistotniejszych różnic fonologicznych między polskim a angielskim zaliczyć można odmienny stosunek samogłosek do spółgłosek oraz reguły fonotaktyczne (zbitki spółgłoskowe, status geminat). Pod względem stylistycznym język polski i angielski charakteryzują się również odmiennością typologiczną oraz częstotliwością zastosowania aliteracji, która wpływa nie tylko na poziom foniczny, ale także znaczeniowy tekstu. W języku angielskim często stosowana jest aliteracja nagłosowa, podczas gdy w polskim – sufiksalna. Celem niniejszego artykułu jest porównanie tych dwóch systemów fonologicznych oraz – w oparciu o wybrane przykłady (literatura piękna, slogany reklamowe, teksty piosenek) – przedstawienie konsekwencji tych różnic, w tym wyzwań, jakie stoją przed tłumaczem. Foniczne środki stylistyczne są szczególnie trudne z perspektywy translatorycznej, zmuszając tłumacza do wyboru między zachowaniem formy i treści lub też do zastosowania innego środka stylistycznego (np. wykorzystania potencjału polskich zbitek spółgłoskowych, bądź użycia aliteracji w innym miejscu tekstu).
Polish and English differ with respect to typical phonic stylistic devices, as well as the resulting degree of their expressiveness. Among the factors influencing distinct stylistic traditions are the phonemic systems of the two languages. The most significant phonological contrasts between Polish and English comprise a vowel-consonant ratio and phonotactic patterns (different consonantal clusters and the status of geminates). Stylistically, Polish and English differ also with regard to the type and frequency of occurrence of alliteration, a stylistic device that is significant not only from the phonetic, but also from the semantic perspective. In English, alliterative devices are used in the onset, while in Polish – in the coda. The aim of the article is to compare the two systems and, with the use of selected examples (comprising poetry, advertising slogans and song lyrics), to show the consequences of such differences and challenges posed to the translator. Phonetic stylistic devices are particularly problematic in the process of translation, frequently forcing the translator to choose between the form and the meaning or to compensate for the loss with the use of a different stylistic device (e.g. Polish complex consonantal clusters or the use of alliteration in different positions compared with the original).
Źródło:
Zeszyty Naukowe Uczelni Vistula; 2015, 39/2015 Filologia IV; 83-94
2353-2688
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe Uczelni Vistula
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Hee Haw”. Performanse śpiewu i tekstów songów Nicka Cave’a z formacją The Birthday Party na płycie The Birthday Party (1980)
“Hee Haw:” Singing and performing song lyrics on Nick Cave and The Birthday Party’s album The Birthday Party (1980)
Autorzy:
Tański, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2143257.pdf
Data publikacji:
2022-08-11
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
rock performance
punk
song’s language and style
rock lyrics
the lyrical and the musical “I
singing
Nick Cave’s work
habitus
the grain of the voice
the pheno-text
the geno-text
voice
performatyka rocka
język i styl piosenki
teksty piosenek rockowych
persona tekstowo-muzyczna
głos
śpiew
twórczość Nicka Cave’a
ziarno głosu
feno-tekst
geno-tekst
Opis:
W artykule podjęto próbę interpretacji aspektów performatywnych śpiewu i tekstów piosenek Nicka Cave’a oraz autorstwa gitarzysty Rowlanda Stuarta Howarda (1959–2009), a także Micka Harveya, Vincenta Eugene’a Craddocka (znanego jako Gene Vincent) i Billa Davisa (właściwie: William Douchette) z albumu śpiewającego pianisty z grupą The Birthday Party The Birthday Party (1980). Studium, wpisując się w nurt rock song lyrics studies, jest recepcyjnym śladem i refleksją nad początkami drogi twórczej wybitnego autora tekstów piosenek oraz kompozytora muzyki rockowej i wokalisty, obdarzonego interesującym głosem. Teza prezentowanej pracy jest następująca: pochodzący z Australii wokalista od pierwszych nagrań z zespołem The Boys Next Door (płyta Door, Door z roku 1979) pisze utwory o miłości, bólu i samotności, a przede wszystkim każdy kolejny krążek autora Into My Arms to zapis doświadczenia tęsknoty, nie inaczej jest zatem i w przypadku omawianego tutaj albumu, który wyraża żal i smutek – uczucia autora/piosenkarza, „ja” opowiadającego/śpiewającego, persony tekstowo-muzycznej, czy inaczej mówiąc – piosenkowego podmiotu performatywnego. Śpiew Nicka Cave’a można określić jako metaforę habitusu punkowych miniatur piosenkowych, będących tekstowymi i głosowymi ekspresjami buntu, w których dominuje ironia, konstytutywną zasadą poetyki tych utworów zaś jest groteska.
This article attempts to interpret the performative aspects of Nick Cave’s singing and song lyrics written in collaboration with the guitarist Rowland Stuart Howard (1959–2009), Mick Harvey, Vincent Eugene Craddock (also known as Gene Vincent) and William Douchette (also known as Bill Davis). I focus specifically on the album The Birthday Party (1980) which Nick Cave recorded together with his band The Birthday Party. This analysis, representative of rock song lyrics studies, is a receptive trace and a reflection on the beginnings of this outstanding songwriter, rock musician, and singer’s career. I argue that the Australian singer, beginning with the first recordings with the band The Boys Next Door (Door, Door from 1979), writes about love, pain, and loneliness, and show how each new album by the author of Into My Arms records the experience of longing. The Birthday Party, therefore, is no different; it expresses regret and sadness – the feelings of the author/singer, the narrating/singing “I,” the lyrical and the musical persona or, in other words, the singing and performing subject. Cave’s signing is a metaphor for the habitus of punk song miniatures, which are lyrical and vocal expressions of rebellion, filled with irony, while the main principle of the poetics of these works is the grotesque.
Źródło:
Forum Poetyki; 2022, 27; 44-57
2451-1404
Pojawia się w:
Forum Poetyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies