Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "teatr włoski" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-8 z 8
    Tytuł:
    Pamięć a struktura spektaklu „all’improvviso”
    Memoria e struttura del spettacolo all’improvviso
    Autorzy:
    Surma-Gawłowska, Monika
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/19322634.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    pamięć
    improwizacja
    teatr włoski
    XVIII wiek
    Opis:
    Il saggio illustra il ruolo della memoria nell’improvvisazione, considerata parola-chiave per il teatro dei comici italiani, soprattutto nei secoli XVI-XVIII. Basandosi su descrizioni di spettacoli all’italiana nonché su testi di vari autori legati alla realtà del teatro si può estrarne informazioni sulla vera natura dell’improvvisazione. Evaristo Gherardi putava sul ruolo dell’immaginazione, la quale in uno spettacolo dell’improvvisa contava più della memoria. Luigi Riccoboni, pur non essendo favorevole all’improvvisazione, ne sottolineava i lati positivi, tra cui la naturalezza della recitazione. Jean-Augustin-Julien Desboulmiers ammirava il carattere collettivo della tecnica, nonché la “naturalezza e verità” della recitazione con il loro impatto sulla struttura dello spettacolo. Infine il famoso attore della commedia dell’arte, Flaminio Scala dava una delle caratteristiche più riuscite della tecnica dell’improvvisazione, ricorrendo alla visione aristotelica dello spettacolo. Da tutte quelle osservazioni emerge un’idea dell’improvvisazione intesa come una peculiare tecnica che non fa a meno del testo e della memoria, ma che li sfrutta in un modo del tutto originale.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica; 2013, 008; 167-174
    1505-9065
    2449-8831
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Czy to śpiewa Orfeo, czy to drzewa tak szumią?
    Is It Orpheus Singing or Is It the Sound of the Trees in the Wind?
    Autorzy:
    Pitrus, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28635734.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Romeo Castellucci
    wideo
    teatr włoski
    video
    Italian theatre
    Opis:
    Artykuł jest poświęcony inscenizacji Orfeusza i Eurydyki Glucka dokonanej przez wybitnego reżysera włoskiego teatru Romea Castellucciego. Andrzej Pitrus dokonuje aspektowej analizy oraz interpretacji utworu, w którym w sposób niezwykle nowatorski i oryginalny wykorzystano medium wideo. Reżyser wprowadził na scenie przekaz na żywo realizowany poza sceną, a nawet budynkiem opery. Nie tylko osiągnął w ten sposób rozszerzenie przestrzeni teatralnej, ale wprowadził poruszający wątek egzystencjalny. Opowieść o mitycznych kochankach została zderzona z losami dwóch współczesnych Eurydyk – młodych kobiet cierpiących na „syndrom zamknięcia”.
    The article is devoted to the analysis of the staging of Gluck’s Orpheus and Eurydice made by the famous theatre director Romeo Castellucci. Andrzej Pitrus carries out a multifaceted analysis and interpretation of the play, in which in an extremely innovative and original way the medium of video is used. The director introduced a life transmission of scenes taking place away from the stage or even the building of the opera. Not only did he manage to widen the space of the theatre in this manner, but introduced a moving existential theme. The story of the mythical lovers was confronted with the fate of two contemporary Eurydici – young women suffering from the “locked in syndrome”.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2014, 87-88; 232-239
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kłopoty z pamięcią? – o technice „premeditato” w osiemnastowiecznym teatrze włoskim
    Problemi di memoria? Sulla tecnica "premeditato" nel teatro italiano del settecento
    Autorzy:
    Dygul, Jolanta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/19322607.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    premeditato
    teatr włoski XVIII wieku
    autor
    aktor
    pamięć
    Opis:
    L’articolo analizza la diffusione della tecnica del premeditato nel teatro italiano del Settecento. L’esempio dei più grandi drammaturghi italiani, soprattutto del secondo Settecento, come Carlo Goldoni, Pietro Chiari, Antonio Piazza, Carlo Gozzi e Vittorio Alfieri, dimostra un’opposizione da parte degli attori ad accettare la riforma del teatro, che valorizzava il ruolo dell’autore del testo, riducendo la funzione dell’attore al semplice interprete del testo interamente scritto. Il repertorio modificato sconvolge la tradizionale struttura dei ruoli della commedia dell’arte, ma l’organizzazione teatrale non cambia, per questo il teatro italiano rimane a metà strada tra la riforma e il vecchio sistema teatrale.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica; 2013, 008; 175-183
    1505-9065
    2449-8831
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Buddah Still Works—the Work on Oneself Never Ends: Essay on Grotowski
    Budda wciąż działa – praca nad sobą nigdy się nie kończy: Esej o Grotowskim
    Autorzy:
    Palumbo, Gioacchino
    Condorelli, Giuseppe G.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28896910.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Jerzy Grotowski
    George Gurdjieff
    cultural mobility
    Italian theater
    Georgij Gurdżijew
    mobilność kulturowa
    teatr włoski
    Opis:
    This essay uses the personal recollections of Italian director Gioacchino Palumbo, including the experience of viewing of Apocalypsis cum figuris as well as some personal encounters with Jerzy Grotowski, to present a subjective account of selected aspects of Grotowski’s theatrical and non-theatrical practices, with an emphasis on understanding theatre as a lifelong work on oneself. Palumbo highlights those aspects of Grotowski’s work and quotations from his statements and writings that have contributed to his own development as a theatre artist. Particularly interested in Grotowski’s attitude to diverse sources of inspiration, Palumbo extensively discusses Grotowski’s interview on Gurdjieff, considering it as a representative example of artist’s approach to cultural phenomena that influenced him. The essay is preceded by an introduction in which Giuseppe G. Condorelli presents the original theatrical work of Palumbo, who has been running his own theatre laboratory in Catania since 1981.
    Punktem wyjścia eseju są osobiste wspomnienia włoskiego reżysera Gioacchino Palumbo, w tym doświadczenia związane z oglądaniem Apocalypsis cum figuris i osobistymi spotkaniami z Jerzym Grotowskim, a celem – subiektywna prezentacja wybranych aspektów teatralnych i pozateatralnych praktyk Grotowskiego, z naciskiem na rozumienie teatru jako trwającej całe życie pracy nad sobą. Palumbo podkreśla te aspekty twórczości Grotowskiego i cytaty z jego wypowiedzi i pism, które przyczyniły się do jego własnego rozwoju jako artysty teatralnego. Szczególnie interesuje go stosunek Grotowskiego do różnorodnych źródeł inspiracji, dlatego obszernie omawia wywiad Grotowskiego na temat Gurdżijewa, uznając go za reprezentatywny przykład podejścia artysty do zjawisk kulturowych, które na niego wpływały. Esej został poprzedzony wstępem, w którym Giuseppe G. Condorelli przedstawia Palumbo jako oryginalnego artystę teatralnego, prowadzącego od 1981 roku własne laboratorium teatralne w Katanii.
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 2023, 72, 4; 33-55
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kyōgen, japońska komedia szalonych słów i komedia dell’arte
    Kyōgen, the Japanese Comedy of Crazy Words and Dell’arte Comedy
    Autorzy:
    Zalewska, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1179179.pdf
    Data publikacji:
    2016-12-01
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    kyōgen
    Japanese theatre
    comedy
    farce
    commedia dell’arte
    Italian theatre
    teatr japoński
    komedia
    farsa
    teatr włoski
    Opis:
    Japońska farsa kyōgen kształtowała się w ścisłym związku z teatrem nō i początkowo była formą w dużym stopniu improwizowaną; później teksty sztuk zaczęto ustalać i spisywać w ich pełnym brzmieniu. Artykuł przedstawia język sztuk kyōgen, ich stałe elementy, takie jak przedstawienie się na początku, sposoby reagowania na słowa drugiego aktora, i powtarzające się w wielu tekstach stałe zdania lub frazy. Do XIX wieku teatr japoński rozwijał się bez kontaktu z teatrem europejskim, można jednak dostrzec pewne zbieżności pomiędzy farsą kyōgen a włoską commedia dell’arte, dlatego też formy te zostały skonfrontowane i wyliczone zostały podobieństwa i różnice.
    Kyōgen, a form of Japanese comic theater, was created and developed alongside Noh theater and in the beginnings it was mostly improvised on stage. Later, the actors started to write down whole texts of kyōgen pieces. In this article the language of kyōgen drama is discussed, especially some of the frequently used elements, like the phrases used by the main character to introduce himself in the beginning, phrases used as a reaction to the words of other actors or phrases and even full sentences repeatedly used in many dramas in certain situations. Although until the 19TH century Japanese theater was functioning without any contact with European theater, some resemblances can be noticed between kyōgen and Italian commedia dell’arte. These resemblances and differences are also discussed in the article.
    Źródło:
    Porównania; 2016, 18; 219-238
    1733-165X
    Pojawia się w:
    Porównania
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jolanta Dygul, «Metateatralność w dramaturgii Carla Goldoniego», Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2012
    A Review of Jolanta Dygul's Book 'Metateatralność w dramaturgii Carla Goldoniego'
    Autorzy:
    Hernik Spalińska, Jagoda
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29520123.pdf
    Data publikacji:
    2016-09-30
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Carlo Goldoni
    teatr włoski 1700-1800
    komedia dell'arte
    metateatr
    Italian theater 1700-1800
    commedia dell’arte
    metatheater
    Opis:
    Metateatralność w dramaturgii Carla Goldoniego Jolanty Dygul to książka o życiu objazdowych zespołów teatralnych we Włoszech (ze szczególnym uwzględnieniem Wenecji) w XVIII wieku i o mechanizmach społecznych związanych z ich funkcjonowaniem. Głównym tematem książki są metateatralne sztuki Goldoniego, których korpus rozwinął się w weneckim okresie jego twórczości. Książka łączy w sobie aspekty metodologiczne i historyczne. Autorka przedstawia propozycję kategoryzacji autoreferencyjnych sztuk włoskich XVII wieku w modelu strukturalnym, zapożyczonym z monografii Georges'a Forestiera, gdzie został on opracowany na potrzeby badań nad dramaturgią francuską tego samego okresu. Dalej autorka przyjmuje za Sławomirem Świontkiem, że istnieją trzy rodzaje sposobów przejawiania się metateatralności w teatrze i odpowiadają one poszczególnym sposobom, w jakie Goldoni wykorzystywał autoreferencyjne formy teatralne, a więc po kolei, Dygul omawia w osobnych rozdziałach "prologi i komplementy" zamówione przez aktorów, "utwory okolicznościowe skomponowane na rozpoczęcie i zakończenie sezonów teatralnych" oraz "komedie, w których uczynił problemy teatru tematem dialogów swoich bohaterów". W swojej książce Dygul przedstawia teatr, który pełnił rolę "celebryty" i dzięki temu mógł poświęcić tak wiele czasu spektaklowi, by zwrócić na siebie uwagę. Walka o widza między konkurującymi ze sobą zespołami - zjawisko, na które autorka kładzie nacisk - musiała być czymś publicznie znanym, szeroko komentowanym i ekscytującym, aby liczne aluzje i niuanse z nią związane były łatwe do zrozumienia i bawiły publiczność. Wpływ aktorów na twórczość Goldoniego stanowi podstawę zarówno strategii badanej przez Dygul, jak i jej własnej linii dyskursu. Wiele uwagi poświęcono również badaniu relacji autor-aktor i autor-widz, a także okolicznościom, w których wyłonił się zawód dramatopisarza.
    Metateatralność w dramaturgii Carla Goldoniego (Metatheatricality in Carlo Goldoni's Plays) by Jolanta Dygul is a book about the life of touring theatre companies in Italy (with a special emphasis on Venice) in the 18th century and the social mechanisms connected with how they functioned. The metatheatrical plays by Carlo Goldoni, whose corpus had developed in the Venetian period of his work, make up the book’s major subject matter. The book combines the aspects of methodology and history. The author presents a proposal to categorize self-referential Italian plays of the 17th century in a structural model, borrowed from Georges Forestier’s monograph, where it has been devised for the purposes of studying the French dramaturgy of the same period. Further on, the author assumes, following Sławomir Świontek, that there are three kinds of ways in which metatheatricality manifests itself in theatre, and they correspond with particular ways in which Goldoni utilized self-referential theatrical forms, and thus, in turn, Dygul discusses in separate chapters the “prologues and compliments” commissioned by actors, “occasional pieces composed for the beginnings and ends of theatre seasons,” and the “comedies where he made problems of theatre a subject matter of his characters’ dialogues.” In her book, Dygul presents the theatre that acted as a “celebrity” and could therefore spend so much of the performance time drawing attention to itself. The struggle for the viewer between competing companies—a phenomenon that the author lays a stress on—must have been something publicly known, widely commented upon and exciting for the numerous allusions and nuances of it to be easily comprehended and entertaining for the public. The influence exerted by the actors on Goldoni’s creative work constitutes the grounds for both the strategy studied by Dygul and for her own line of discourse. Much attention is also given to the study of the author-actor and author-spectator relations as well as to the circumstances in which the profession of the playwright emerged.
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 2016, 65, 3; 199-208
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    O teatr przyszłości. Zapomniane źródła włoskiego myślenia performatycznego
    For the Theater of the Future. The Forgotten Sources of Italian Performance Studies
    Autorzy:
    Woźniak-Shukur, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/32062353.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Corrado Pavolini
    Silvio D’amico
    performance studies theory
    pre-history of Italian performance studies
    Italian popular theater
    teoria performance studies
    prehistoria włoskich performance studies
    włoski teatr popularny
    Opis:
    Italian theater studies in 20th century focused on the theater as the art of staging a dramatic text and it’s analysis. Over the past decade, theater anthropology and performance studies make their way among these relics of the past century slowly but effectively, and the sources of the Italian performance studies are indicated in the 1960s and 1970s. Meanwhile, the interest of Italian researchers in restored behavior is reflected in texts published in-between the two world wars. The subject of the analysis are two texts by Corrado Pavolini who we consider to be a precursor of Italian performance studies.
    Źródło:
    Przestrzenie Teorii; 2022, 38; 375-385
    2450-5765
    Pojawia się w:
    Przestrzenie Teorii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Hungarian People’s Army during the Cold War
    Węgierska Armia Ludowa w czasie zimnej wojny
    Die Ungarische Volksarmee im Kalten Krieg
    Autorzy:
    Harangi-Tóth, Zoltán
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2162164.pdf
    Data publikacji:
    2022-12-22
    Wydawca:
    Wojskowe Biuro Historyczne
    Tematy:
    Węgierska Armia Ludowa
    zimna wojna
    Południowo-Zachodni Teatr Operacyjny
    Północno-Włoski Kierunek Operacyjny
    Naddunajski Kierunek Operacyjny
    Hungarian People’s Army
    Cold War
    Soviet South-Western Theater of Military Operations
    Northern-Italian Operational Direction
    Danube Valley Operational Direction
    Kalter Krieg
    Südwestliches Kriegsschauplatz
    Nördlich-italienische Operationsrichtung
    Donautal-Operationsrichtung
    Ungarische Volksarmee
    Opis:
    Niniejszy artykuł stanowi krótkie podsumowanie historii Węgierskiej Armii Ludowej (Magyar Néphadsereg), z naciskiem na jej zadania operacyjne, strukturę i planowane zastosowanie wojenne w okresie zimnej wojny. Węgierska Republika Ludowa była członkiem Układu Warszawskiego, a planowanie rozmieszczenia wojsk tego kraju odbywało się w ramach sowieckiego Południowo-Zachodniego Teatru Działań Wojennych, tzw. Północno-Włoskiego i Naddunajskiego Kierunku Operacyjnego.
    This article is a short summary of the History of the Hungarian People’s Army (Magyar Néphadsereg), with emphasis placed on its operational tasks, structure and planned wartime application during the Cold War period. The Hungarian People’s Republic was a member of the Warsaw Pact, so the above mentioned tasks were signed in Moscow, and the planned deployment of the country’s military was covered by the Soviet South-Western Theater of Military Operations so-called Northern-Italian and Danube Valley Operational Directions.
    Dieser Aufsatz ist eine kurze Zusammenfassung der Geschichte der Ungarische Volksarmee (Magyar Néphadsereg), mit Schwerpunkt auf ihren operativen Aufgaben, ihrer Struktur und ihrem geplanten Kriegseinsatz in der Zeit des Kalten Krieges. Die Ungarische Volksrepublik war Mitglied des Warschauer Paktes, und die Planungen für ihren Militäreinsatz fanden im Rahmen des sowjetischen Südwestlichen Kriegsschauplatzes, der sogenannten Operationsrichtung Norditalien und Donau, statt.
    Źródło:
    Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2022, XXIII (LXXIV), 4(282); 190-215
    1640-6281
    Pojawia się w:
    Przegląd Historyczno-Wojskowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-8 z 8

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies