Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "teatr niemiecki" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-11 z 11
    Tytuł:
    Dramaturgia Daniiła Charmsa na współczesnych niemieckich scenach. Rekonesans badawczy
    Dramaturgy of Daniil Charms on Contemporary German Scenes. Reconnaissance Research
    Autorzy:
    Gracla, Jadwiga
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1807266.pdf
    Data publikacji:
    2019-10-23
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Charms; spektakl; teatr niemiecki; absurd
    Charms; performance; German theater; absurd
    Opis:
    Niniejszy artykuł przedstawia historię wystawień sztuk Daniiła Charmsa we współczesnych Niemczech. Autorka artykułu zwraca uwagę na zainteresowanie zarówno badaczy, jak i widzów twórczością Charmsa. Wskazuje poszczególne spektakle, które powstały w ostatnich latach: od Elżbiety Bam do spektaklu teatru WIRLT. Dramaturgia Charmsa w Niemczech cieszy się dużą popularnością i jest ciągle obiektem zainteresowania twórców teatralnych. Zdaniem autorki spektakle powstające na jej podstawie oddają ducha i ideały tekstów oberiuty.
    This Article present the story of performances of dramas Daniil Charms in modern Germany. Author of the article draws attention to the interest of  researchers and spectators Charms works. It indicates the particular performances created in the last time: Elizabeth Bam and the play WIRTL. The dramaturgy of Charms is very popular in Germany and it is the object of interest of theater artists. According to the author the performances they show the spirit and ideas of the text of Charms.
    Драматургия Даниила Хармса в современном немецком театре. Первые сведения Настoящая статья является попыткой представить сценические постановки пьес Данилuа Хармса, возникшие в современной Германии. Автор статьи обращает внимание на сушествующий в Германии интерес к творчеству Хармса так среди исследователей, как и зрителей. Автор упоминает спектакли возникщие в последнее время: Елисавету Бам и новейший спектакль WIRTL. По мнению автора эти спектакли отражают ценности литературного подлинника.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2017, 65, 7; 139-148
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Lothar Schreyer a sztuka sceniczna ekspresjonizmu
    Lothar Schreyer and the scenic art of Expressionism
    Autorzy:
    Berghaus, Günter
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/32062702.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Lothar Schreyer
    ekspresjonizm
    teatr ekspresjonistyczny
    teatr niemiecki
    historia teatru
    expressionism
    expressionist theatre
    German theatre
    theatre history
    Opis:
    Ekspresjonizm jako zjawisko artystyczne był przede wszystkim fenomenem niemieckim. Teatr ekspresjonistyczny narodził się w Republice Weimarskiej, gdzie rozwijał się do 1924 roku, przyczyniając się do powstania nowoczesnej niemieckiej sztuki dramatycznej. Pierwszy ekspresjonistyczny dramat, Mörder, Hoffnung der Frauen, jego autor, malarz Oskar Kokoschka, wystawił w Wiedniu, 4 lipca 1909. Lotar Schreyer (1886-1966) wybrał inny wariat ekspresjonizmu, bardziej mistyczny i duchowy. Podczas gdy wiedeńska inscenizacja Kokoschki była dziełem teatralnego outsidera, Schreyer posiadał gruntowne profesjonalne wykształcenie w tej dziedzinie. W latach 1916–1921 poświęcił się tworzeniu całkowicie nowej sztuki scenicznej i założył dwa przedsiębiorstwa teatralne, w których mógł konsekwentnie realizować swe utopijne cele. Schreyer uważał teatr za instytucję metafizyczną, która może dać wgląd w harmonię i magię kosmosu, a także pomóc przezwyciężyć „dawnego człowieka”.
    Expressionism as an art movement was primarily a German phenomenon. The expressionist theatre begun and flourished in the Weimar Republic where the style lasted until about 1924, contributing to the rise of a truly modern form of dramatic art in Germany. The first example of Expressionist drama was the play Mörder, Hoffnung der Frauen by the painter Oskar Kokoschka, who staged its Vienna première on 4 July 1909. Lothar Schreyer (1886–1966) chose another path of Expressionism, grounded in mysticism and spirituality. While Kokoschka’s Viennese production was the work of an absolute theatrical outsider, Schreyer had a thorough professional education in this field. In 1916–1921, he devoted himself to the creation of a completely new form of scenic art and founded two theatre companies in which he could consistently pursue his utopian goals. Schreyer saw the theatre as a metaphysical institution that could give an insight into the harmony and magic of the cosmos, which would enable to distance oneself from “a past man”.
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 2019, 68, 1; 22-37
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Teatr społeczny, interkulturowy, postmigrancki
    Social, Intercultural, Post-Migrant Theater
    Autorzy:
    Prykowska-Michalak, Karolina
    Szymańska, Eliza
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/47236341.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    teatr niemiecki 1980-2020
    teatr migrantów
    teatr postmigrancki
    teatr interkulturowy
    German theater 1980-2020
    migrant theater
    postmigrant theater
    intercultural theater
    Opis:
    Badania teatru migrantów, jeden z głównych nurtów współczesnych badań teatralnych, szczególnie intensywnie prowadzone są w Niemczech, kraju o największej skali imigracji w Europie. Istotny ich wątek stanowi zagadnienie teatru postmigranckiego. W pracach Wolfganga Schneidera (2011) i Azadeh Sharifi (2017) zagadnienie to włączone zostało w szerszą refleksję nad zmianami struktur teatru niemieckiego oraz nad jego rozwojem. Badania te stanowią punkt wyjścia dla podjętej w artykule próby usytuowania działalności trzech teatrów (Teatr Kreatur, Theater der Migranten, Ballhaus Naunynstraße) w typologii teatru interkulturowego zaproponowanej przez Wolfganga Stinga (2011), by pokazać, jak można w jej ramach opisywać teatry migranckie i postmigranckie oraz jak praktyka i kontekst społeczny modyfikują rozumienie tej kategorii.
    Research on migrant theater, one of the main currents of contemporary theater studies, is particularly strong in Germany, the country with the highest immigration rate in Europe. An important aspect of these studies is post-migrant theater. In the works of Wolfgang Schneider (2011) and Azadeh Sharifi (2017), this problem is discussed in the broader context of structural changes in German theater and its development. In the article, this research is the point of departure for an attempt to situate the activity of three theaters (Teatr Kreatur, Theater der Migranten, Ballhaus Naunynstraße) within the typology of intercultural theater proposed by Wolfgang Sting (2011), in order to demonstrate not only this framework’s potential for describing migrant and post-migrant theaters, but also to show how theater practice and the social context modify the framework. (Trans. Z. Ziemann)
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 2020, 69, 4; 85-102
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Niemiecki skansen w teatrze polskim?
    German museum in Polish theatre?
    Autorzy:
    Leyko, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/968538.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    contemporary Polish drama/theatre
    contemporary German drama/theatre
    transculturality
    współczesny dramat/teatr polski
    współczesny dramat/teatr niemiecki
    sieć kulturowych powiązań
    Opis:
    Artykuł dotyczy wpływów teatru niemieckiego na teatr polski w ostatnim ćwierćwieczu. Dla opisania tego zjawiska posłużono się koncepcją sieci kulturowych Wolfganga Welscha. Pozwala ona uchwycić różne zjawiska mające udział w przepływach i wymianach między kulturami. Zastosowanie tej koncepcji do badania relacji między teatrem polskim i niemieckim pozwoliło uwzględnić zarówno przepływ technik dramatopisarskich, estetyk i praktyk teatralnych, jak i własnych doświadczeń polskich twórców. W tym świetle czerpanie przez naszych dramatopisarzy i reżyserów z osiągnięć ich niemieckich kolegów nie powinno być postrzegane jako mechaniczne naśladownictwo, lecz jako jedna z nici w sieci interkulturowych powiązań.
    The paper concerns the influence of German drama and theatre on the theatre work in Poland after 1989. It is an attempt to capture the mechanism of this phenomenon and to test theoretical tools to describe and interpret it. Wolfgang Welsch’s concept of transculturality (1992) has been employed, with its assumption that homogeneity is a constitutive feature of neither the contemporary multicultural societies nor contemporary cultures any longer, and that the former formula of the whole has been replaced by the formula of differentiation. Taking into consideration Welsch’s thesis that contemporary cultures are characterised by blending and mutual permeation, selected examples were presented to illustrate the impact of German drama-theatre practice on Polish theatre: the dynamic development of the young drama, the ways of understanding national drama and the emergence of political theatre as a new phenomenon in the Polish tradition.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2015, 08; 231-239
    1427-9681
    2353-4834
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    New Forms of Communities? The Constitution and Performance of Audiences in Digital Theater during the COVID-19 Pandemic
    Nowe formy wspólnotowości? Tworzenie się i performanse publiczności teatru cyfrowego podczas pandemii COVID-19
    Autorzy:
    Padberg, Kai
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/34112077.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    publiczność
    pandemia
    teatr niemiecki
    wspólnota
    odbiór
    sztuki performatywne
    cyfrowość
    hybrydyzacja
    audience
    pandemic
    German theater
    community
    reception
    performing arts
    digitality
    hybrydization
    Opis:
    The Covid-19 pandemic plunged many theaters around the world into a temporary crisis and favored the rise of digital theater forms. This article investigates how the reception of theater changes in the digital space and, above all, how audiences as a social dimension of theatrical performances must first be constituted separately there. Based on performance analysis of the digital theater productions Homecoming and Sterben from Germany, the significance of the digital infrastructure for the assembly, performance, and action repertoires of these theater audiences is discussed. The author examines how audiences can be formed into different temporal communities in the digital space. These temporal communities are characterized by hybridity and have the potential to enable intense theatrical encounters across spatial boundaries.
    Pandemia COVID-19 pogrążyła wiele teatrów na świecie w okresowym kryzysie, równocześnie sprzyjając rozwojowi cyfrowych form teatralnych. Przedmiotem artykułu są zmiany w odbiorze teatru w przestrzeni cyfrowej, a przede wszystkim konieczność odrębnego ukonstytuowania się tam publiczności, rozumianej jako społeczny aspekt przedstawień teatralnych. Analiza performatywna dwóch cyfrowych produkcji teatralnych z Niemiec, Homecoming i Sterben, jest podstawą refleksji nad znaczeniem infrastruktury cyfrowej dla możliwych form gromadzenia się, doświadczeń i działań tego rodzaju publiczności teatralnej. Autor bada, jak publiczność może tworzyć różne tymczasowe wspólnoty w przestrzeni cyfrowej. Wspólnoty te odznaczają się hybrydycznością i umożliwiają intensywne spotkania teatralne pomimo fizycznego dystansu.
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 2021, 70, 3; 145-163
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Performing in Crisis Mode: the Munich National Theater, the Great Exhibition and the Cholera Epidemic in 1854
    Sceny kryzysowe: monachijski Teatr Narodowy, Wielka Wystawa i epidemia cholery w 1854 roku
    Autorzy:
    Wagner, Meike
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/47234637.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    epidemia cholery
    teatr niemiecki
    historia teatru 1800-1900
    Teatr Narodowy w Monachium
    Franz von Dingelstedt
    dyskurs medyczny
    cholera epidemic
    German theater
    theater history 1800-1900
    National Theater in Munich
    medical and health discourse
    Opis:
    In 1854, the city of Munich had arranged for the “First General German Industrial Exhibition” to promote German industry to the world and invited a global audience to the event. At the same time, Franz Dingelstedt, director of the National Theater, organized a festival displaying the finest actors from Germany. Right after the opening of the festival, cholera started raging in the city and leaving 3,000 deaths in the final count. The author sketches out the role of the theatre in this crisis, when Dingelstedt was ordered by the king to keep the theatre open at any cost. This appears awkward, in regard to the current global pandemic crisis where theaters have been identified as risk zones for infection and consequently closed down. Why was the theatre at the time considered a safe and appropriate place even helping to counter the disease?
    W 1854 roku w Monachium zorganizowano Pierwszą Ogólnoniemiecką Wystawę Przemysłową, która miała prezentować niemieckie towary przemysłowe przed międzynarodową publicznością. W tym samym czasie Franz Dingelstedt, dyrektor monachijskiego Teatru Narodowego, zorganizował festiwal prezentujący najlepszych niemieckich aktorów. Zaraz po jego otwarciu w mieście wybuchła epidemia cholery, która uśmierciła 3000 osób. Autorka rysuje rolę teatru w tym kryzysie, podkreślając, że Dingelstedt otrzymał od króla rozkaz, by za wszelką cenę utrzymać teatr otwarty dla publiczności. Wydaje się to osobliwe, zważywszy, że w obecnym kryzysie pandemicznym teatry zostały zidentyfikowane jako strefy ryzyka zakażenia i w konsekwencji zamknięte. Dlaczego w tamtym czasie teatr był więc uważany za miejsce bezpieczne, a nawet pomagające w zwalczaniu choroby? (Przeł. E. Olechnowicz)
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 2020, 69, 4; 39-61
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Teppiche sind aus Geschichten gewoben“. Problematisierungen generationalen Erzählens in NINO HARATISCHWILIS Das achte Leben (Für Brilka) und JETTE STECKELS Inszenierung am Thalia Theater Hamburg
    “Carpets are woven from stories”. Problems of generational storytelling in NINO HARATISCHWILI’S Das achte Leben (Für Brilka) and JETTE STECKEL’S adaptation at the Thalia Theater Hamburg
    „Dywany utkane są z historii”. Problematyzaja narracji pokoleniowych w powieści NINO HARATISCHWILI Das achte Leben (Für Brilka) oraz inscenizacji JETTY STECKEL w Teatrze Thalia w Hamburgu
    Autorzy:
    Lempp, Felix
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1032396.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    NINO HARATISCHWILI
    JETTE STECKEL
    powieść pokoleniowa
    adaptacja teatralna
    niemiecka literatura współczesna
    niemiecki teatr współczesny
    Family Saga
    Theatrical Adaptation
    Contemporary German Literature
    Contemporary German Theatre
    Generationenroman
    theatrale Adaption
    deutschssprachige Gegenwartsliteratur
    deutschsprachiges Gegenwartstheater
    Opis:
    In NINO HARATISCHWILIS Roman Das achte Leben (Für Brilka) versucht die Erzählerin Niza vergeblich, die sowjetische Geschichte Georgiens und die individuelle Geschichte ihrer Familie zwischen 1900 und 2006 aufeinander bezogen darzustellen. Der Aufsatz argumentiert, dass in den Defiziten des Erzählprogramms Nizas Widersprüche einer für den Generationenroman typischen Erzählpoetik produktiv gemacht werden, der es nicht gelingt, individuelle, familiäre und politische Geschichte zu einem sinnstiftenden Narrativ zu verbinden. Am Ende des Romans steht deshalb ein Medienwechsel von der literarischen Geschichtsdarstellung zu ihrer performativen Verkörperung im Tanz, in dem die theatrale Adaption des Romans, wie sie JETTE STECKEL 2017 am Thalia Theater Hamburg inszenierte, bereits angelegt ist.
    In NINO HARATISCHWILI’S Das achte Leben (Für Brilka) the novel’s narrator, Niza, unsuccessfully attempts to relate Georgia’s Soviet history and her family’s history between 1900 and 2006. The paper argues that the deficits in Niza’s narrative programme are actually productive contradictions, which are typical of the narrative poetics of the generational novel, in that it does not succeed in synthesising the individual, familial and political histories into one meaningful narrative. The end of the novel therefore changes to a new medium: from the literary representation of history, to its performative embodiment in dance. This anticipates the theatrical adaptation of the novel by JETTE STECKEL at the Thalia Theater Hamburg in 2017.
    W powieści NINO HARATISCHWILI Das achte Leben (Für Brilka) (Ósme życie – dla Brilki) narratorka Niza podejmuje nieudane próby przedstawienia radzieckiej historii Gruzji oraz związanej z nią indywidualnej historii swojej własnej rodziny w latach 1900-2006. Artykuł dostrzega w deficytach opowiadania Nizy sprzeczności. Wynikają one z wykorzystania poetyki narracyjnej, charakterystycznej dla powieści pokoleniowej, której nie udaje się powiązać ze sobą historii indywidualnej, rodzinnej i politycznej w jedno, mające wspólny sens opowiadanie. Koniec powieści posługuje się w związku z tym nowym medium: rezygnuje z literackiego opowiadania o historii i przechodzi do jej performatywnego ucieleśnienia w tańcu. Antycypuje ono adaptację teatralną, jaką była w 2017 r. inscenizacja JETTY STECKEL w Teatrze Thalia w Hamburgu.
    Źródło:
    Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen; 2020; 91-107
    2196-8403
    Pojawia się w:
    Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Samotność antybohatera w niemieckim dramacie współczesnym - Adam Geist Dei Loher jako Woyzeck schyłku XX wieku
    Einsamkeit des Anti-Helden im modernen deutschen Drama - AdamGeist Dea Lohers als Woyzeck Büchners von heute
    Autorzy:
    Dubrowska, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1933664.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Dea Loher
    Georg Büchner
    dramat stacyjny
    teatr ekspresjonistyczny
    niemiecki dramat współczesny
    antybohater
    samotność
    station drama
    theatre expressionism
    modern German drama
    anti-hero
    loneliness
    Opis:
    [In dem Beitrag „Einsamkeit des Anti-Helden im modernen deutschen Drama – Adam Geist Dea Lohers als Woyzeck Büchners von heute“ wird der Versuch unternommen, zwischen den Dramenfiguren von Woyzeck (entst. 1836/37) Georg Büchners und Adam Geist (1998) Dea Lohers eine Brücke zu schlagen: Trotz der erheblichen zeitlichen Distanz in der Entstehung der beiden Theaterstücke weisen die Texte viele Gemeinsamkeiten auf. Es kann zwischen ihnen eine formale und inhaltliche Analogie hergestellt werden. Zusammengehalten werden die Dramen vornehmlich durch die Titelfiguren: Die Protagonisten sind zum Außenseitertum stigmatisierte Anti-Helden: Mörder und zugleich in Wahnsinn getriebene Selbstmörder. Da sie nicht imstande sind, die Regeln der Wirklichkeit zu durchschauen, stehen sie in der Welt rat- und schonungslos da. Sie scheitern an ihrer Naivität, die in die Brutalität umschlägt und in den Mord mündet. Das Leid, das sie ihren Mitmenschen antun, ist ein stummer Ruf gegen Einsamkeit und Kälte der Umgebung, der ignoriert wird. Ihr Lebensweg wird somit zu einer Sackgasse, zu einer Passionsgeschichte ohne Erlösung. Sie scheitern und sterben an Einsamkeit.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2011, 59, 5; 173-183
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polskie głosy w dyskusji o niemieckiej przeszłości w dwóch inscenizacjach Kamienia Mariusa von Mayenburga
    Polnische Stimmen in der deutschen Diskussion zur Erinnerungsarbeit in zwei Theateraufführungen von Marius von Mayenburgs Stück Der Stein
    Polish voices about German history on the bases of two Polish productions of The Rock by Marius von Mayenburg
    Autorzy:
    ŁAPICKA, Kamila
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/784327.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
    Tematy:
    Marius von Mayenburg
    Der Stein
    deutsches Gegenwartsdrama
    polnisches zeitgenössisches Theater
    Kamień
    współczesny dramat niemiecki
    współczesny teatr polski
    The Rock
    contemporary German drama
    contemporary Polish theatre
    Opis:
    Marius von Mayenburg (born in 1972) is one of the most influential contemporary German playwrights. He is also a stage director and translator who works with the Schaubühne am Lehniner Platz in Berlin. He is an artist with the faith in history, as well as in the character. One of the consequences of this faith is The rock, a play written in 2008. This paper examines the Polish productions of this play. The first one was directed by Adam Nalepa and staged at Teatr Wybrzeże in Gdańsk in 2009. This performance was followed by a produc-tion directed by Grzegorz Wiśniewski, staged by the students at the Łódź Film School in 2014 and presented at the Studyjny Theatre. The two productions differ greatly on every level including adherence to the original text, choice of space, as well as acting style
    Marius von Mayenburg (geb. 1972) ist einer der bedeutendsten deutschen Gegenwartsdramatiker, ebenso wie Regisseur und Übersetzer, der mit dem Berliner Theater Schaubühne am Lehniner Platz zusammenarbeitet. Ein Schriftsteller, der an die Geschichte und an seine Helden glaubt. Ein Ergebnis davon ist das Drama Der Stein, das im Jahre 2008 geschrieben wurde. Im vorliegenden Text werden zwei polnische Theateraufführungen gründlich untersucht, einerseits die Uraufführung im Theater Wybrzeże Gdańsk (2009), unter der Regie von Adam Nalepa, sowie andererseits die Diplomaufführung der Studenten der Filmhochschule in Łódź (2014), bei der Grzegorz Wiśniewski Regie führte und das Stück im Theater Studyjny aufgeführt wurde. Die Bühnendarbietungen unterscheiden sich in jeder Hinsicht voneinander, angefangen vom Text, über die Wahl des Spielraums, bis hin zum Spiel der Schauspieler.
    Marius von Mayenburg (ur. 1972), jeden z najważniejszych niemieckich dramatopisarzy współczesnych, jest również reżyserem i tłumaczem współpracującym z berlińską sceną Schaubühne am Lehniner Platz. To artysta, który wierzy w historię i wierzy w postać. Jednym z owoców tej wiary jest Kamień, sztuka napisana w roku 2008. Artykuł proponuje analizę dwóch polskich inscenizacji Kamienia. Pierwsza została wystawiona w roku 2009 w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku w reżyserii Adama Nalepy. Druga powstała pięć lat później jako spektakl dyplomowy studentów Łódzkiej Szkoły Filmowej. Na scenie Teatru Studyjnego przygotował ją Grzegorz Wiśniewski. Oba spektakle różnią się znacząco na wielu poziomach, począwszy od stopnia wierności wobec tekstu, poprzez wybór przestrzeni, na stylu aktorstwa skończywszy.
    Źródło:
    Transfer. Reception studies; 2018, 3
    2451-3334
    Pojawia się w:
    Transfer. Reception studies
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-11 z 11

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies