Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "teatr," wg kryterium: Temat

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 775
Tytuł:
O ATRYBUTACH I AKCYDENSACH TEATRU EKSPERYMENTALNEGO
Autorzy:
Kącki, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/639898.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
teatr, teatr eksperymentalny, teatr dramatyczny
Opis:
Kształtowanie pozytywnych zachowań współczesnego człowieka to z pewnością jedno z zadań, jakiego można oczekiwać od ekspresji twórczej, wyrażanej sztuką teatralną – bodaj najstarszym ludycznym sposobem społecznej komunikacji międzyludzkiej, poddawanej artystycznej transformacji. Dzisiejsze techniki medialne, wykorzystujące najnowsze zdobycze nauki i techniki, czynią wszystko, by najdoskonalsze technologie „wyręczały” te bezpośrednie interakcje międzyludzkie. Telewizja, kino domowe, programy satelitarne czy Internet stają się wirtualnymi substytutami takich autentycznych relacji, uznawanych w przeszłości za najważniejszy cywilizacyjny mechanizm komunikacji międzyludzkiej.Osobliwym reliktem takich więzi pozostaje po dziś dzień teatr dramatyczny, posługujący się konwencją zbudowaną nie z obrazu, lecz z rzeczywistych przedmiotów i istot – ciała i głosów aktorów. Można zatem antycypować z wielką dozą prawdopodobieństwa fakt, iż cywilizacja zdominowana przez wciąż doskonalszą technologię i technikę cyfrowego zapisu obrazu coraz bardziej będzie doceniać właśnie takie prymarne kontakty międzyludzkie, mające miejsce podczas widowisk teatralnych.
Źródło:
Zarządzanie w Kulturze; 2007, 8
2084-3976
Pojawia się w:
Zarządzanie w Kulturze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Teatr dla dzieci” a „teatr dziecięcy” z perspektywy konfiguracjonizmu Margaret Mead
„Theater for children” and „children’s theater” from the perspective of configurationism by Margaret Mead
Autorzy:
Szczepska-Pustkowska, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/544536.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy
Tematy:
pedagogika teatru
teatr dla dziecka
teatr dziecka
teatr Dormanowski
Opis:
Koncepcja Margaret Mead uwypukla fakt, że relacja dziecko–teatr może być odczytywana w dwóch formułach. Można mówić o „teatrze dla dzieci”, w którym dziecko jest biernym odbiorcą sztuki tworzonej dlań przez profesjonalistów, lub o „teatrze dziecięcym”, w którym jest ono aktywnym/zaangażowanym (współ)twórcą widowiska teatralnego. O ile teatr dla dzieci należy głównie do dziedziny sztuki, o tyle teatr dziecięcy przynależy głównie do pedagogiki. Analiza prac Jana Dormana (twórcy spektakli dla dzieci i pedagoga teatru) i Romany Miller prowadzi do spostrzeżenia o odmiennym zaangażowaniu tych teatrów w edukację, której celem jest wszechstronny rozwój wychowanka w sferze transmisji (wartości kultury i wartości społecznych) oraz w sferze swobodnej ekspresji (będącej podstawą rozpoznania i rozwijania własnej osobowości, wyobraźni oraz twórczego myślenia). Celem niniejszego tekstu jest socjologiczno-pedagogiczna analiza obu tych fenomenów z odwołaniem do twórczości teatralnej Jana Dormana.
Margaret Mead’s concept highlights the fact that the child-theater relationship can be read in two formulas. You can talk about a „theater for children”, in which the child is a passive recipient of art created for him by professionals, or a „children’s theater”, in which he is an active / engaged (co)creator of a theater spectacle. While children’s theater belongs mainly to the field of art, children’s theater mainly belongs to pedagogy. An analysis of the works of Jan Dorman (creator of performances for children and theater educator) and Romana Miller leads to the observation about the different involvement of these theaters in education, which aims at the comprehensive development of the charge in the sphere of transmission (cultural values and social values) and in the sphere of free expression (which is the basis for recognizing and developing one’s personality, imagination and creative thinking). The purpose of this text is the sociological and pedagogical analysis of both these phenomena with reference to the theater output of Jan Dorman
Źródło:
Przegląd Pedagogiczny; 2020, 1; 136-153
1897-6557
Pojawia się w:
Przegląd Pedagogiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zwrot performatywny w teatrze postdramatycznym
Performative turn in postdramatic theatre
Autorzy:
Grzymisławski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1392048.pdf
Data publikacji:
2012-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
teatr dramatyczny
teatr postdramatyczny
proces akceptacji
Opis:
In this article I try to identify changes that occur in the communication process in the theatre, which I call acceptance process. The core of perception in dramatic theatre up to now was the denial (term proposed by Anne Ubersfeld), which allows to participate in theatrical work. In theatre which leaves dramatic form, so-called postdramatic theatre, there is an acceptance process. This new situation in the theatre, by turning towards enforcing performative functions in the communication theatre, leads to changes in the relationship between stage and audience, their mutual temporary and spatial arrangement. In the contemporary art, not only in theatre, Auditorium turns into an Autorium – watching works becomes literally a creative activity, within which there are as many performances as many persons participating in an event – or as many images in each of performative entity’s mind.
Źródło:
Przestrzenie Teorii; 2012, 17; 51-61
2450-5765
Pojawia się w:
Przestrzenie Teorii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
DYREKTOR TEATRU W XIX WIEKU
Autorzy:
Kędziora, Alicja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/639862.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
teatr, zarządzanie tetarem, Teatr Łódzki w Petersburgu
Opis:
Modele zarządzania teatrem na przykładzie występów gościnnych Teatru Łódzkiego w PetersburguDyrektor teatru musiał być więc bardzo wszechstronnym człowiekiem. Nie tylko znajomość literatury dramatycznej, tajników aktorstwa czy sekretów reżyserii decydowały o powodzeniu przedsięwzięcia. Dobry dyrektor powinien być sprawnym przedsiębiorcą, taktownym mediatorem, zdecydowanym i energicznym człowiekiem. Dyrektor teatru końca XIX wieku był odpowiedzialny za angaż aktorów, politykę repertuarową i obsadową, wynajęcie i utrzymanie budynku, promowanie swojego teatru, współpracę z radą miasta, urzędami cenzuralnymi, zarządzanie finansami teatru. Dwuosobowy model zarządzania (dyrektor administracyjny i artystyczny) był już wówczas znany, chociaż w zespołach prowincjonalnych i wędrownych nadal jeszcze rzadko spotykany.
Źródło:
Zarządzanie w Kulturze; 2007, 8
2084-3976
Pojawia się w:
Zarządzanie w Kulturze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sprawozdanie z III edycji konferencji naukowej zorganizowanej w rocznicę śmierci Tadeusza Kantora "Media w teatrze/teatr w mediach", Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie, 7.12.2018
Autorzy:
Kosek, Jakub
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/520984.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
media
teatr
Opis:
Sprawozdanie z konferencji naukowej zorganizowanej przez Katedrę Mediów i Badań Kulturowych Instytutu Filologii Polskiej UP oraz krakowski Ośrodek Badań nad Mediami.
Źródło:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura; 2018, 10, 3 "Studia nad kulturą metalową"; 176-176
2083-7275
Pojawia się w:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Lalka w teatrze lalek
Puppet in the Puppet Theatre
Autorzy:
Tomaszewska, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/478877.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
teatr lalek, lalka
teatr dla dzieci
teatr dziecięcy
wychowanie estetyczne
teatr lalek; lalka; teatr dla dzieci; teatr dziecięcy; wychowanie estetyczne
puppet theatre
puppet
doll
theatre for children
children’s theatre
aesthetic education
Opis:
Teatr jest stałym elementem edukacji dzieci i młodzieży. Jednak teatr lalek jako forma artystycznego dialogu prowadzonego za pośrednictwem formy plastycznej (lalki) nie cieszy się dziś zainteresowaniem pedagogów. Autorka artykułu postawiła sobie za cel przekonanie edukatorów do tej specyficznej formy teatru i jej możliwości komunikowania się z wychowankiem zarówno poprzez tworzenie spektaklu w ramach laboratorium teatralnego, przez rozmowę o spotkaniu z teatrem profesjonalnym, jak i jako sposób komunikacji interpersonalnej. Wykorzystując badania teatrologiczne i antropologiczne, analizuje możliwości budowania metafory teatralnej za pomocą lalki, a w oparciu o analizę recenzji i opisów widowisk lalkowych oraz obserwację własną współczesnej twórczości lalkowej – dokonuje przeglądu form lalek i sposobu ich istnienia w teatrze. Pokazuje ogromną różnorodność możliwości i wskazuje siłę pobudzania wyobraźni zarówno twórcy, jak i widza. Zwraca uwagę na najnowszą koncepcję „materialnego performansu”, który należy rozumieć jako swoisty dialog interpersonalny między kreatorem a odbiorcą za pośrednictwem materialnego obiektu. Z jednej strony mobilizuje się dzieci do zainteresowania realnym światem, który stanowi przecież naturalne środowisko człowieka. Ma to szczególne znaczenie w świecie zdominowanym przez nowe technologie i wirtualne światy. Z drugiej strony materialny pośrednik ma również walor terapeutyczny, to znaczy pozwala na szczerą i prawdziwą rozmowę, stając się wartościowym narzędziem w pracy edukatora.
Theatre is a constant element of children’s and teenager’s education. But puppet theatre treated as a form of artistic dialogue conducted through a material form (puppet) seems not to be of interest to pedagogues. The aim of the author is to convince educators of the value of this specific form of theatre and of its possibilities in terms of communication with pupils. This communication takes place in three forms: through creating a spectacle in a theater lab at school; in conversations about the professional performances; in interpersonal communication. Using the relevant theatrological and anthropological research, the author analyzes the possibilities of building a theater metaphor with a puppet and – based on the analysis of theatrical reviews, the description of contemporary performances and personal theatrical observation –the author makes a review of different puppet forms and their manner of animation. She shows the huge diversity of possibilities and points out the power of stimulating the imagination of both the creator and spectator. She also draws attention to the new concept entitled “material performance” which should be understood as a kind of interpersonal dialogue between the creator and the recipient through means of the material object. On the one hand, it motivates children to be interested in the real world which is the natural human environment. It is very important in a reality dominated by new technologies and virtual worlds. On the other, this material intermediary has also therapeutic significance i.e. it allows more honest and genuine communication and thus becoming a valuable tool in the work of the educator.
Źródło:
Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce; 2018, 13, 2(48); 183-194
1896-2327
Pojawia się w:
Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teatr, taniec, liturgia (część II)
Autorzy:
Kornaś, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/640276.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Teatr, taniec liturgiczny, liturgia, dramat w kościele średniowiecznym, teatr w Biblii, teatr alternatywny, chorał gregoriański
Opis:
Theatre, Dance and LiturgyThe “Węgajty” Theatre School /Schola/ which operates in Warmia under the management and supervision of Wolfgang Niklaus, tries to reconstruct the medieval liturgical plays. After a few centuries of absence from the public scene in the Middle Ages (or else of concealed presence in the form of folk and ritual spectacles), the medieval theatre became reborn precisely within the Church. – In all likelihood, before the 10th century, short dramatized forms, known as liturgical plays, were presented as part of the liturgy. Like all ceremonial liturgy, they were meant to be sung, nearly in their entirety. Gradually, they were extended to form fully-fledged liturgical plays. When reforming the liturgy and tidying up liturgical books the Council of Trent (1545-1563) at the same time banished liturgical plays from Church interiors. No doubt, it was a legitimate decision on behalf of the Church as more and more lay and even satirical elements began to appear in the church liturgy. Yet, records of liturgical plays, in many cases accompanied by a musical notation and precise “stage” directions, have also been preserved until the present day. Towards the end of the 20th century, many singers, particularly those specializing in old music, tried to reconstruct this form, yet they did so exclusively by adopting the concert form (sometimes even the form of plays, but not those of liturgical spectacles). The international team grouped in the Theatre School /Schola/ has embarked on an extremely risky task – for after a few centuries of its absence from the public scene, it tried once again to incorporate the liturgical play into its natural environment – by performing it in the course of the liturgy. In order to fully comprehend this phenomenon, it is worth taking a closer look at Christianity’s attitude towards the theatre. In the present article, I focus chiefly on the liturgical context associated with the activity of the “Węgajta” Theatre School. I write about the theatre in the Bible and I try to describe how the attitude towards it evolved throughout centuries; I also write about dance in the Church and finally about the most important Christian “spectacle” – the Holy Mass.
Źródło:
Zarządzanie w Kulturze; 2012, 13, 3
2084-3976
Pojawia się w:
Zarządzanie w Kulturze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Błoński o Swinarskim: od Wyzwolenia do uwolnienia
Autorzy:
Niziołek, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/639189.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Błoński Jan, Swinarski Konrad, polski teatr współczesny, Teatr Stary
Opis:
Błoński on Swinarski. From Liberation to releaseJan Błoński had the opportunity to co-operate with Konrad Swinarski by working as a literary director of the Old Theatre in the 1960s and 70s. He repeatedly expressed his fascination with the artist, but he did not dedicate him any separate text. However, he spoke about it many times, both in interviews and in various commemorative texts. The author of the text analyses the various strategies of these statements: first of all love discourse within which Swinarski-artist in the process of creating functions as an object of fascination described in hot emotional tone. He shows how emotions allow Błoński avoid or even obscure the political theatre of Swinarski. He also puts the thesis that the reading of Błoński’s comments being full of doubt, misleading clues and vivid emotions allow you to re-start a discussion about Konrad Swinarski’s theatre.
Źródło:
Wielogłos; 2014, 4(22)
2084-395X
Pojawia się w:
Wielogłos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teatr społeczny, interkulturowy, postmigrancki
Social, Intercultural, Post-Migrant Theater
Autorzy:
Prykowska-Michalak, Karolina
Szymańska, Eliza
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/47236341.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
teatr niemiecki 1980-2020
teatr migrantów
teatr postmigrancki
teatr interkulturowy
German theater 1980-2020
migrant theater
postmigrant theater
intercultural theater
Opis:
Badania teatru migrantów, jeden z głównych nurtów współczesnych badań teatralnych, szczególnie intensywnie prowadzone są w Niemczech, kraju o największej skali imigracji w Europie. Istotny ich wątek stanowi zagadnienie teatru postmigranckiego. W pracach Wolfganga Schneidera (2011) i Azadeh Sharifi (2017) zagadnienie to włączone zostało w szerszą refleksję nad zmianami struktur teatru niemieckiego oraz nad jego rozwojem. Badania te stanowią punkt wyjścia dla podjętej w artykule próby usytuowania działalności trzech teatrów (Teatr Kreatur, Theater der Migranten, Ballhaus Naunynstraße) w typologii teatru interkulturowego zaproponowanej przez Wolfganga Stinga (2011), by pokazać, jak można w jej ramach opisywać teatry migranckie i postmigranckie oraz jak praktyka i kontekst społeczny modyfikują rozumienie tej kategorii.
Research on migrant theater, one of the main currents of contemporary theater studies, is particularly strong in Germany, the country with the highest immigration rate in Europe. An important aspect of these studies is post-migrant theater. In the works of Wolfgang Schneider (2011) and Azadeh Sharifi (2017), this problem is discussed in the broader context of structural changes in German theater and its development. In the article, this research is the point of departure for an attempt to situate the activity of three theaters (Teatr Kreatur, Theater der Migranten, Ballhaus Naunynstraße) within the typology of intercultural theater proposed by Wolfgang Sting (2011), in order to demonstrate not only this framework’s potential for describing migrant and post-migrant theaters, but also to show how theater practice and the social context modify the framework. (Trans. Z. Ziemann)
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2020, 69, 4; 85-102
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pierwszy sezon Teatru Narodowego w Toruniu Dyrekcja Franciszka Frączkowskiego (1920/21)
The first season of the National Theatre in Toruń: under the management of Director Franciszek Frączkowski (1920 /21)
Die erste Saison des Nationaltheaters in Thorn unter der Intendantur von Franciszek Frączkowski (1920/21)
Autorzy:
Duda, Artur
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/529456.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Towarzystwo Miłośników Torunia
Tematy:
Toruń
teatr
Theatre
Opis:
Artykuł dotyczy kulis powstania Teatru Narodowego w Toruniu oraz przebiegu sezonu teatralnego 1920/21, repertuaru i zespołu prowadzonego przez dyrektora Franciszka Frączkowskiego. Odwołując się do akt z Archiwum Państwowego w Toruniu, prasy polskiej i niemieckiej z początku XX wieku oraz teatrologicznej literatury przedmiotu, autor stara się weryfikować tezy Stanisława Kwaskowskiego i pokazać drogę do utworzenia polskiego teatru, znaczenie pierwszej polskiej sceny publicznej w historii Torunia w nowym świetle: w wymiarze pracy reżyserów i aktorów, a także jakości przedstawień przez nich tworzonych. Przyjęta perspektywa performatyczna pozwala spojrzeć nie tylko na przedstawienia teatralne, ale także różnego rodzaju performanse publiczne, za pomocą których torunianie mogli wyrazić swoje przekonania i emocje w jednym z najważniejszych w historii miasta momentów dziejowych.
The article concerns the background of the creation of the National Thea-tre in Toruń, the theatrical season in the years 1920 –1921, the repertoire of the theatre and the team headed by Director Franciszek Frączkowski. Referring to the files of the State Archive in Torun, the Polish and German press from the beginning of the 20th century and the theatrological literature of the subject matter, the author attempts to verify the thesis by Stanisław Kwaskowski and show the process of the creation of the Polish theatre, the significance of the Polish public theatre in the history of Toruń in the new light: in terms of the directors’ and actors’ work, and the quality of performances created by them. The performative perspective allows us to look not only at theatrical perfor-mances, but also at various kinds of public performances through which in-habitants of Toruń could express their beliefs and emotions in one of the most important historical moments.
In dem Artikel geht es um die Entstehung des Nationaltheaters in Thorn und um den Verlauf der Theatersaison 1920/21, um das Repertoire und das Ensemble, das von Franciszek Frączkowski als Intendanten geleitet wurde. Der Autor stützt sich auf Akten aus dem Staatsarchiv in Thorn, der polnischen und deutschen Presse vom Beginn des 20. Jahrhunderts und auf die theater-wissenschaftliche Literatur zum Thema. Dabei ist er bemüht, die Thesen von Stanisław Kwaskowski zu verifizieren und den Weg zur Eröffnung des pol-nischen Theaters sowie die Bedeutung der ersten öffentlichen polnischen Bühne in der Geschichte Thorns in neuem Licht darzustellen. Er befasst sich mit der Arbeit der Regisseure und Schauspieler ebenso wie mit der Qualität der von ihnen gestalteten Aufführungen. Aus dieser performativen Perspek-tive lassen sich nicht nur die Theateraufführungen betrachten, sondern auch öffentliche Aufführungen verschiedener Art, mit deren Hilfe die Thorner ihre Überzeugungen und Emotionen in einem der wichtigsten historischen Momen-te in der Geschichte der Stadt zum Ausdruck bringen konnten.
Źródło:
Rocznik Toruński; 2016, 43; 73-106
0557-2177
Pojawia się w:
Rocznik Toruński
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
«Murwakala» – rytualny «wayang»
«Murwakala»—the «Wayang» Ritual
Autorzy:
Lis, Marianna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29519897.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
jawajski teatr cieni
teatr lalkowy
Wayang
teatr indonezyjski
Java shadow theatre
puppet theatre
Indonesian theatre
Opis:
Tradycyjny jawajski teatr cieni, czyli wayang kulit, prawdopodobnie wywodzi się z animistycznych rytuałów prehistorycznej Jawy, zgodnie z przypuszczeniami kolonialnych badaczy na przełomie XIX i XX wieku. Według  mitu opowiadającego o jego początkach pierwszym lalkarzem był bóg Wisnu, który zstąpił na ziemię jako dalang Kandhabuwana. Historia powstania wayangu opowiedziana w lakon Murwakala to także opowieść o narodzinach i życiu Kali, boga czasu i zniszczenia. Lakon wykonywany jest podczas rytuału ruwatan, który ma oczyścić poszczególnych ludzi lub całe społeczności, by przywrócić uniwersalną harmonię. Świat rzeczywisty i świat iluzji współistnieją w spektaklu, a dalang, poprzez obecność mitycznego dalanga Kandhabuwany na ekranie, gromadzi swoją moc, która umożliwi mu dokonanie ceremonialnego oczyszczenia widowni.
As colonial scholars at the turn of the 19th and 20th centuries surmised, the traditional Java shadow theatre, i.e. wayang kulit, probably originated from animistic rituals of prehistoric Java. According to the myth recounting its beginnings, god Wisnu, who had descended on earth as dhalang Kandhabuwana, was the first puppeteer. The story of wayang’s beginnings told in the Murwakala lakon is also a story about the birth and life of Kali, the god of time and destruction. The lakon is performed during the ruwatan ritual which is supposed to cleanse either individual people or entire communities and restore universal harmony. The real world and the world of illusion coexist in the show, and the dhalang, through the presence of the mythical dhalang Kandhabuwana on the screen, is accumulating his power, which will enable him to perform the ceremonial cleansing of the audience.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2016, 65, 1/2; 248-260
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Różnorodność i wspólnota narracji w teatrze młodzieży – studium przypadku
Autorzy:
Turlejska, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1197649.pdf
Data publikacji:
2018-09-06
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
teatr
teatr młodzieży
drama
edukacja teatralna
narracja
studium przypadku
Opis:
CEL NAUKOWY: Celem artykułu jest opis i analiza teatru młodzieży jako atrakcyjnej formy dialogu edukacyjnego oraz różnorodności i wspólnoty narracji osób w nim uczestniczących.PROBLEM I METODY BADAWCZE: Tezą główną rozważań jest stwierdzenie, iż teatr szkolny posiada szczególną wartość w usprawnianiu i pogłębianiu procesu komunikacji międzyosobowej, jak również relacji międzypokoleniowej. Całość postępowania badawczego wywodzi się z nurtu fenomenologii i hermeneutyki. Zastosowana metoda badawcza to studium przypadku oraz metoda biograficzna z wykorzystaniem technik wywiadu i analizy dokumentów.PROCES WYWODU: Artykuł jest opisem i zarazem analizą jakościową różnorodności relacji i narracji osób uczestniczących w teatrze młodzieży. Teatrze, który powstaje, rodzi się we wspólnej kreacji wokół spraw i problemów ważnych dla młodzieży szkolnej i jej środowiska. Wprowadzone w działaniach teatralnych bodźce pozawerbalne wzbogacają możliwość porozumienia się. Można więc mówić o oddziaływaniu wychowawczym teatru, który jest miejscem spotkania z wartościami i w swoisty sposób poszukuje prawdy o świecie, innych ludziach.WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Teatr jest jednym z obszarów rzeczywistości społecznej, gdzie człowiek spotyka się z wartościami poprzez ich doświadczanie, tworzenie i przeżywanie. Fenomen teatru młodzieży polega m.in. na tym, iż jest to wspólna kreacja młodzieży i pedagogów, gdzie zanika bariera anonimowości i przymusu, uczniowie w zajęciach teatralnych uczestniczą z wyboru, a istotą takiej formy teatru jest niekonwencjonalność.WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Warsztat teatralny to niezbyt często występująca forma pracy dydaktyczno‑wychowawczej w warunkach szkolnych. Teatr młodzieży jako przykład takiej niekonwencjonalnej formy dialogu edukacyjnego może tworzyć warunki do faktycznego spotkania osób i przyczynić się do odbudowy utraconych więzi osobowych w edukacji, a także w przestrzeni społecznej. Niewątpliwie, zajęcia teatralne wspomagają, czy wręcz przyspieszają proces społecznej adaptacji, wrastania w grupę, przełamywania barier w komunikowaniu edukacyjnym i społecznym.
Źródło:
Horyzonty Wychowania; 2018, 17, 42; 135-146
1643-9171
2391-9485
Pojawia się w:
Horyzonty Wychowania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Warsaw Garden Theatres – Places of Memory or Oblivion?
Warszawskie teatry ogródkowe - miejsca pamięci czy niepamięci?
Autorzy:
Starzyk, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1191334.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu
Tematy:
theatre
theatre space
garden theatre
teatr
miejsce teatralne
teatr ogródkowy
Opis:
Celem naukowym jest zbadanie wpływu nieistniejących teatrów ogródkowych na współczesne przestrzenie Warszawy oraz próba odpowiedzi na pytanie: Czy warszawskie teatry ogródkowe funkcjonujące w latach 1868-1907 istnieją w pamięci architektonicznej i urbanistycznej miasta, czy tylko w materiałach historycznych? Zastosowano metody badań niezbędne do zdefiniowania i rozwiązania problemu naukowego: analizy i krytyki piśmiennictwa, obserwacji bez interwencji, studium przypadku, intuicyjną opartą na osobistych doświadczeniach autorki; podstawą wniosków były badania in situ. Wynikiem jest: a) wskazanie lokalizacji i zakresów czasowych funkcjonowania teatrów ogródkowych lewobrzeżnej Warszawy, b) wykazanie, że teatry ogródkowe nie zostawiły śladu urbanistycznego, architektonicznego, jak również symbolicznego. Stąd wniosek, że nie istnieją w pamięci architektonicznej i urbanistycznej miasta.
Źródło:
Architektura Krajobrazu; 2018, 3; 64-77
1641-5159
Pojawia się w:
Architektura Krajobrazu
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 775

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies