Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "tear-film" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Zespół suchego oka – rekomendowany protokół diagnostyczny
    The recommended diagnostic protocol for dry eye disease
    Autorzy:
    Garaszczuk, Izabela K.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1035138.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Medical Education
    Tematy:
    hiperosmolarność łez
    ocena jakości filmu łzowego
    triaż
    zespół suchego oka
    dry eye disease
    tear hyperosmolarity
    triaging
    qualitative tear film assessment
    Opis:
    The prevalence of ocular surface abnormalities, including dry eye disease, has been reported to increase over the last decade [1]. Dry eye incidence increases with age, however is notable among young adults. The disease affects half of the global population with one-fifth of the patients being undiagnosed. The lack of standardized diagnostic criteria results in a wide range of reported prevalence rates (ranging from 5–75%). Dry Eye Workshop II report summarizes a decade of important clinical studies and provides a new definition of the disease [2] and systematic clinical diagnostic protocol [3]. This protocol, provided below, enables the practitioner to perform full objective dry eye diagnosis.
    W ciągu ostatniej dekady notuje się wzrost częstości występowania zaburzeń powierzchni oka, w tym zespołu suchego oka [1, 2]. Wiek jest istotnym czynnikiem ryzyka, jednakże coraz częściej objawy dotyczą młodych dorosłych [3]. Przyjmuje się, że problem dotyka nawet połowy populacji globalnej i co piąty pacjent opuszczający gabinet okulistyczny nie jest diagnozowany. Różnorodność raportowanych danych populacyjnych (5–75% występowania zespołu suchego oka w populacji) sugeruje potrzebę krytycznego spojrzenia na kryteria diagnostyczne, które nie doczekały się standaryzacji. Raport Dry Eye Workshop II powstał w celu zredefiniowania choroby [4] i usystematyzowania diagnostyki [5] na podstawie inicjatyw badawczych podejmowanych na przestrzeni ostatniej dekady. W niniejszej publikacji opisano rekomendowany protokół badań klinicznych pozwalający na postawienie jednoznacznej diagnozy
    Źródło:
    OphthaTherapy; 2019, 6, 2; 86-92
    2353-7175
    2543-9987
    Pojawia się w:
    OphthaTherapy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dry eye syndrome triggered by wearing gas permable contact lens in keratoconus
    Autorzy:
    Stanienda-Sokół, Karolina
    Wysocka-Kosmulska, Marzena
    Słoka, Jakub
    Łach-Wojnarowicz, Olga
    Dobrowolski, Dariusz
    Wylęgała, Edward
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2046700.pdf
    Data publikacji:
    2022-03-04
    Wydawca:
    Medical Education
    Tematy:
    dry eye disease
    keratoconus
    gas permable contact lens
    corneal punctate epithelial erosions
    tear film break-up time
    Opis:
    A 48-year-old woman suffering from keratoconus of both eyes sought medical attention at the ophthalmology clinic with her left eye having been painful for prior 3 weeks, as well as increased sensitivity to light, foreign body sensation, stinging and watering eye. Her left eye was diagnosed with the dry eye syndrome, in addition to being treated with gas permable contact lens. Physical examination revealed corneal punctate epithelial erosions that stained positively with fluorescein in the left eye. The patient was ultimately diagnosed with dry eye disease of the left eye caused by gas permable contact lens usage.
    Źródło:
    OphthaTherapy; 2022, 9, 1; 29-34
    2353-7175
    2543-9987
    Pojawia się w:
    OphthaTherapy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zastosowanie nieinwazyjnych i inwazyjnych metod diagnostycznych do oceny skuteczności trzech preparatów sztucznych łez w leczeniu zespołu suchego oka
    The use of non-invasive and invasive diagnostic methods to evaluate the effectiveness of three artificial tear preparations in the treatment of dry eye syndrome
    Autorzy:
    Szczęsna-Iskander, Dorota
    Muzyka-Woźniak, Maria
    Osęka, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1035013.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Medical Education
    Tematy:
    czas przerwania filmu łzowego
    dekspantenol
    hydroksypropyloceluloza
    kwas hialuronowy
    trehaloza
    zespół suchego oka
    dry eye syndrome
    tear film break-up time
    dexpanthenol
    hyaluronic acid
    trehalose
    hydroxypropylcelulose
    Opis:
    Objectives: The assessment of three commercially available artificial tear formulations for dry eye disease (DED) treatment. Material and methods: This 4-week, randomised prospective study enrolled 30 patients with DED symptoms. Patients received (in scheme 1 : 1 : 1): group 1 – dexpanthenol 2% and hydroxypropylcelulose 0.5%; group 2 – trehalose 3% and sodium hyaluronate 0.15%; group 3 – sodium hyaluronate 0.24%. All assessments were performed before and 28 days after treatment and included Ocular Surface Disease Index (OSDI), subjective symptoms, non-invasive imaging using a cone- and a bowl-type videokeratoscope, Schirmer test and slit lamp exam including fluorescein and lissamine green ocular surface staining. T-test was used for statistical analysis of the results. Results: All groups had significantly lower OSDI. Four subjective symptoms improved in group 1 and only two subjective symptoms improved in groups 2 and 3. Non-invasive break-up time (NIBUT) was significantly longer after treatment in groups 1 and 3 (p < 0.05). The ratio of tear film surface quality distortion was lower only in group 1 (p < 0.05). Corneal fluorescein staining was reduced in all groups after treatment (p < 0.05). There were no statistically significant changes in Schirmer test, tear meniscus height and NIBUT measured with a bowl-type videokeratoscope after treatment. Conclusions: All preparations reduced the subjective and objective symptoms of DED. The corneal epithelium and general subjective comfort improved regardless of used artificial tear formulation. Nonetheless, the tear film break-up time change depended on the diagnostic method and treatment type.
    Cel: Ocena skuteczności 3 powszechnie stosowanych preparatów sztucznych łez u pacjentów z objawami zespołu suchego oka. Materiał i metody: W 4-tygodniowym badaniu uczestniczyło 30 osób z objawami suchego oka. Badani w schemacie 1 : 1 : 1 otrzymywali: grupa 1. – dekspantenol 2% i hydroksypropylocelulozę 0,5%; grupa 2. – trehalozę 3% i hialuronian sodu 0,15%; grupa 3. – hialuronian sodu 0,24%. Badania wykonano przed rozpoczęciem leczenia i po 28 dniach. Zastosowano kwestionariusz OSDI wskaźnika choroby powierzchni oka, ocenę objawów subiektywnych, nieinwazyjne obrazowe badania diagnostyczne 2 wideokeratoskopami z dużą i małą czaszą projekcyjną, test Schirmera oraz badania w lampie szczelinowej z barwieniem fluoresceiną i zielenią lizaminy. W analizie statystycznej użyto testu t-Studenta dla prób zależnych. Wyniki: Wszystkie preparaty doprowadziły do poprawy OSDI. W grupie 1. redukcji uległy cztery, a w grupach 2. i 3. – dwa subiektywne objawy suchego oka (p < 0,05). Nieinwazyjny czas przerwania filmu łzowego (NIBUT) był znacząco dłuższy w grupach 1. i 3. (p < 0,05) jedynie w pomiarach wideokeratoskopem z małą czaszą. Tempo postępującego pogarszania się jakości powierzchni filmu łzowego po mrugnięciu uległo spowolnieniu tylko w grupie 1. (p < 0,05). Stopień barwienia rogówki fluoresceiną zmniejszył się we wszystkich grupach (p < 0,05). Nie zaobserwowano istotnych zmian w teście Schirmera, wysokości menisku łzowego i w NIBUT mierzonym wideokeratoskopem z dużą czaszą. Wnioski: Badane preparaty zmniejszyły subiektywne i obiektywne objawy zespołu suchego oka. Znacząco polepszyły komfort pacjenta i stan nabłonka rogówki. Poprawa stabilności filmu łzowego zależała od rodzaju kropli i metody badawczej.
    Źródło:
    OphthaTherapy; 2019, 6, 2; 95-104
    2353-7175
    2543-9987
    Pojawia się w:
    OphthaTherapy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nużeniec jako czynnik etiologiczny przewlekłego zapalenia brzegów powiek
    Demodex as an etiological factor in chronic blepharitis
    Autorzy:
    Tarkowski, Witold
    Grzyliński, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1402398.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Tarnowie
    Tematy:
    nużeniec
    przewlekłe zapalenie brzegów powiek
    PZBP
    mieszki włosowe rzęs
    patogeneza
    film łzowy
    dysfunkcja gruczołów Meiboma
    zespół suchego oka
    demodex
    chronic blepharitis
    cilium hair follicle
    pathogenesis
    tear-film
    Meibom’s gland dysfunction
    dry eye syndrome
    Opis:
    Przewlekłe zapalenia brzegów powiek to choroby aparatu ochronnego oka i jego powierzchni, z którymi praktykujący lekarz okulista spotyka się niemal na co dzień. Etiologia tych schorzeń pozostaje wciąż niewyjaśniona, podobnie jak i mechanizmy patogenetyczne prowadzące do wystąpienia objawów tych chorób. Ponieważ liczne doniesienia wskazują na roztocza z rodzaju Demodex jako czynnik etiologiczny niektórych schorzeń oczu oraz skóry, jest wielce prawdopodobne, że infestacja tymi roztoczami może również odgrywać rolę w etiologii i patogenezie przewlekłych zapaleń brzegów powiek. U człowieka pasożytują dwa gatunki roztoczy z rodzaju Demodex: Demodex folliculorum i Demodex brevis. Demodex spp. występują u ludzi na całym świecie. Wraz z wiekiem wzrasta odsetek osób zakażonych, który ok. 60 r. ż wynosi niemal 84%. Nużeniec może przyczyniać się do rozwoju stanu zapalnego brzegów powiek nie tylko w sposób bezpośredni, ale także pośrednio, jako tzw. wektor dla bakterii i grzybów chorobotwórczych. Celem pracy było zbadanie obecności nużeńców w mieszkach włosowych rzęs i ich potencjalnego udziału w etiologii przewlekłych zapaleń brzegów powiek. Przeprowadzone badania w grupie 237 osób (97 osób z PZBP i 145 osób bez PZBP) jednoznacznie wskazują na istnienie zależności pomiędzy infestacją D. folliculorum lub D. brevis a występowaniem przewlekłego zapalenia brzegów powiek. Potwierdzanie dodatniej korelacji nużeniec-PZBP w populacji polskiej dostarcza kolejnego dowodu na patogenną rolę jaką odgrywają te roztocza w rozwoju chorób oczu.
    Chronic blepharitis are examples of conditions of the ocular surface and ocular protective structures, which ophthalmologists encounter in their daily practice. The aetiology and pathogenesis of these diseases with their signs and symptoms remain unclear. Many reports point to Demodex mites as the aetiology of certain eye and skin conditions, hence it is highly probable that infestation with these mites may also play a role in the aetiology and pathogenesis of chronic blepharitis. Two species of the Demodex mites parasitize in humans. Demodex folliculorum and Demodex brevis. Demodex spp. are found in people all over the world. With age, the percentage of people infected is increasing, which is nearly 84% at the age of 60. These parasitic mites may contribute to the development of inflammation of the margin eyelids not only directly, but also indirectly, as the so-called vector for diseasecausing bacteria and fungi. The aim of the study was to investigate the presence of Demodex in the hair follicles of eyelashes and their potential participation in the aetiology of chronic blepharitis. Studies carried out in the Group of 237 people (97 people with chronic blepharitis and 145 people without chronic blepharitis) clearly indicate the existence of positive corelation between existence of D. folliculorum and D. brevis and occurrence of chronic blepharitis. Confirmation of the positive correlation of demodex-chronic blepharitis in Poland population provides further evidence for the pathogenic role which is performed by the mites in the development of eye diseases.
    Źródło:
    Science, Technology and Innovation; 2020, 9, 2; 56-65
    2544-9125
    Pojawia się w:
    Science, Technology and Innovation
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nowa metoda pomiaru parametru wymiany filmu łzowego przy pomocy profilometru fluoresceinowego
    Autorzy:
    Garaszczuk, I. K.
    Iskander, D. R.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/132616.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    M2 Media
    Tematy:
    film łzowy
    profilometr fluoresceinowy
    parametr wymiany filmu łzowego
    Tear Turnover
    fluorescein profilometry
    Tear Turnover Rate
    Opis:
    Celem niniejszej pracy było opracowanie nowej metodologii do celów pomiaru i analizy wymiany łez na powierzchni oka w oparciu o obserwację spadku natężenia fluorescencji filmu łzowego w czasie, a także opisanie zależności pomiędzy nowozdefiniowanym parametrem oczyszczania łez oraz innymi miarami charakteryzującymi film łzowy. Badania wykonano na grupie 40 młodych ochotników w wieku 32 ± 14 lat. Na protokół kliniczny składały się: historia medyczna uczestnika, kwestionariusz McMonniesa, szczegółowa ocena pod biomikroskopem z lampą szczelinową oraz pomiar parametru wymiany łez przy pomocy profilometru fluoresceinowego. Parametr wymiany łez cechuje duża zmienność osobnicza i wynosi on średnio 39 ± 23%. Zanotowano statystycznie znaczące korelacje pomiędzy parametrem wymiany łez a wynikiem kwestionariusza McMonniesa oraz czasem przerwania filmu łzowego mierzonym przy pomocy fluoresceiny. Profilometr fluoresceinowy pozwala na śledzenie dynamicznych zmian zachodzących w filmie łzowym na całej powierzchni oka i ma zastosowanie w jakościowej ocenie dynamiki łez.
    The aim of the study was to develop a new methodology for tear-film dynamics assessment by observing fluorescein decay rate over time and to understand the relationship between the newly defined tear fluorescein wash-out rate (TFWR) and other measures of tear film be-haviour. Forty subjects aged 32 ± 14 y.o. volunteered for the study. It consisted of the review of medical history, McMonnies questionnaire, slit lamp examination, and TFWR measurements using a newly-devel-oped fluorescein profilometry. TFWR is highly subject-dependent. The group mean TFWR was 39 ± 23% at 30-second mark after the beginning of measurements. Statistically significant correlations were found between the percentage TFWR and McMonnies questionnaire score, as well as fluorescein tear film break-up time. Fluorescein profilometry allows clinicians to follow dynamic changes occurring in the tear film on the entire ocular surface and may be used for qualitative assessment of the tear film dynamics.
    Źródło:
    Optyka; 2017, 5; 70-72
    2081-1268
    Pojawia się w:
    Optyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pomiar menisku łzowego z wykorzystaniem keratografu i optycznej koherentnej tomografii
    Autorzy:
    Zalewska, Kinga
    Kalwa, Dominika
    Młyniuk, Patryk
    Kałużny, Bartłomiej J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/972758.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    M2 Media
    Tematy:
    pomiar
    menisk
    tomografia
    parametry
    film łzowy
    suchość oka
    measurement
    meniscus
    tomography
    parameters
    Tear Turnover
    dry eye syndrome
    Opis:
    Cel: Porównanie keratografu i optycznej koherentnej tomografii do pomiaru wysokości menisku łzowego dolnego w populacji osób zdrowych. Ocena korelacji wysokości menisku łzowego dolnego z następującymi parametrami: płeć, wiek, ankieta OSDI, test Schirmera. Metodyka: Badania przeprowadzono na 200 zdrowych oczach w Poradni Okulistycznej i Kliniki Okulistyki i Optometrii w Szpitalu Uniwersyteckim nr 2 im. dr. J. Biziela w Bydgoszczy. Do badania włączono 100 osób w wieku 18–75 lat (średni wiek: 61 lat). Następnie u każdego badanego została zmierzona wysokość menisku łzowego dolnego za pomocą keratografu Oculus 4 oraz DRI OCT Triton (Topcon), po pięć pomiarów dla każdego oka. Uzupełniająco każdy z pacjentów odpowiedział na 12 pytań z ankiety OSDI. Wyniki: Średni pomiar wysokości menisku łzowego dolnego u populacji osób zdrowych wykonany za pomocą OCT dla OP wynosił 266,55 ± 65,02 μm, natomiast dla OL 263,46 ± 67,62 μm. Natomiast średni pomiar u populacji osób zdrowych z wykorzystaniem keratografu dla OP wynosił 235,06 ± 43,83 μm, natomiast dla OL 234,40 ± 42,41 μm. Zauważono, że wysokość menisku łzowego dolnego jest wyższa u kobiet niż u mężczyzn zarówno w OCT, jak i w keratografie. Odnotowano niską zależność między wiekiem pacjentów oraz ankietą OSDI a wysokością dolnego menisku łzowego OP i OL zmierzoną za pomocą OCT i keratografu. Zależność między testem Schirmera a wysokością menisku łzowego dolnego wykazała umiarkowane podobieństwo dla OP i OL, zarówno w OCT, jak i keratografie. Wnioski: Wysokość menisku łzowego dolnego mierzonego za pomocą OCT jest wyższa niż wysokość uzyskana za pomocą keratografu. Z analizy wysokości menisku łzowego dolnego pacjentów można stwierdzić, że zarówno wiek pacjenta, jak i wynik ankiety OSDI nie mają istotnego związku z badanym parametrem.
    Aim: Comparison of two methods – with the use of a keratograph and optical coherence tomography – as the methods for measuring the highest of the inferior tear meniscus in the examined group of healthy people. Evaluation of the correlation of the inferior tear meniscus’s height with the following parameters: gender, age, OSDI questionnaire, Schirmer’s test.Methods: The study was conducted on 200 eyes. The query took place at the Ophthalmology and Optometry Clinic at the University Hospital No. 2 dr J. Biziela in Bydgoszcz, and included 100 persons aged 18–75 (the average age: 61 years old). Then the height of the inferior tear meniscus was measured for each of the examined people using keratograph Oculus 4 and DRI OCT Triton (Topcon), after five measurements for each eye. Complementary, each patient had answered 12 questions from the OSDI questionnaire. Results: The average measurement of the height of the inferior tear meniscus in a population of healthy people with OCT for OP was 266,55 ± 65,02 μm, for OL 263,46 ± 67,62 μm. Keratograph for OP was 235, 06 ± 43,83 μm, next to OL 234,40 ± 42,41 μm. It was noted that the tear meniscus heights are higher for women than for men in both OCT and keratography methods. There was a weak correlation between the age of people and the OSDI questionnaire, and the height of the OP and OL inferior tear meniscus measured by OCT and keratograph. Correlation between the Schirmer’s test and the height of the inferior tear meniscus showed a moderate similarity for OP and OL in both OCT and keratograph. Conclusions: The result of the height of the inferior tear meniscus measured in OCT is higher than the height obtained by using the keratograph. The analysis of the results of the inferior tear meniscus’s height shows that neither the age of the patient nor the result of the OSDI questionnaire has a significant correlation with the size of the measurement.
    Źródło:
    Optyka; 2020, 6; 64-68
    2081-1268
    Pojawia się w:
    Optyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies