- Tytuł:
-
Rzeźby unoszące się w przestrzeni
Sculptures Floating in Space - Autorzy:
- Zagrodzki, Janusz
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/51532193.pdf
- Data publikacji:
- 2024
- Wydawca:
- Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
- Tematy:
-
Katarzyna Kobro
sculpture of aerial
cosmic art
rzeźba napowietrzna
sztuka kosmiczna - Opis:
-
Znaczenie twórczości Katarzyny Kobro (1898–1951) staje się w pełni czytelne, gdy jako główny przekaz autorski przyjmiemy precyzyjną analizę struktury jej nielicznych rzeźb, w których zawsze najważniejszą rolę odgrywało zespolenie z przestrzenią. Dążąc do wyrażenia wewnętrznej harmonii kształtów, Kobro przywołała doktrynę pitagorejską, według której liczby proste i ich wzajemne zależności zawarte są w strukturze żywych organizmów, a najbardziej naturalną proporcją jest „złoty podział”. Wybrała relację 5:8, która stanowiła nienaruszalną zasadę komponowania dzieł. Każda z rzeźb była przygotowana do swobodnego oddziaływania na przestrzeń. Zaproponowany przez Kobro model kondensacji formy, zawarty w obszarze sześcianu czy prostopadłościanu, którego wszystkie elementy były płytami koloru, mógł być umieszczany w dowolnym układzie: w pionie, poziomie lub bokiem. Rzeźby Kobro przeciwstawiały się tendencji przekształcania ich w stacjonarne kompozycje architektoniczne, dążyły do podporządkowania sobie otwartej przestrzeni. Dla pełnego oddziaływania Kompozycji przestrzennych Kobro idealnym rozwiązaniem byłby stan nieważkości, który pozwoliłby ostatecznie stworzyć odpowiednie warunki dla kreowania sztuki napowietrznej „fuzji muzyki i rzeźby”, „całkowicie nowej – Sztuki Kosmicznej”.
The significance of the oeuvre of Katarzyna Kobro (1898–1951) becomes fully clear when a precise analysis of the structure of her few sculptures, in which a union with space always played the most important role, is taken as the author’s main message. Aiming to express the inner harmony of shapes, Kobro invoked the Pythagorean doctrine, according to which simple numbers and their interrelations are contained in the structure of living organisms, and the most natural proportion is the “golden ratio”. She chose the 5:8 ratio, which became an inviolable principle for the composition of her works. Each sculpture was prepared to interact freely with space. The model of condensation of form proposed by Kobro, contained within the area of a cube or a cuboid all of whose elements were slabs of colour, could be placed in any arrangement: vertically, horizontally or sideways. Kobro’s sculptures resisted the tendency to turn them into stationary architectural compositions; they sought to subjugate open space. The ideal solution for Kobro’s Spatial Compositions to exert a full impact would be a state of weightlessness; this would ultimately create suitable conditions for the creation of an art of aerial “fusion of music and sculpture”, a “completely new – Cosmic Art”. - Źródło:
-
Biuletyn Historii Sztuki; 2024, 86, 3; 99-116
0006-3967
2719-4612 - Pojawia się w:
- Biuletyn Historii Sztuki
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł