Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "sztuka japońska" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-6 z 6
Tytuł:
Nieznane oblicze Kusamy Yayoi – japońskiej artystki i pisarki
The Unknown Face of Kusama Yayoi – Japanese Artist and Writer
Autorzy:
Pachciarek, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1179143.pdf
Data publikacji:
2016-12-02
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Kusama
Kusama Yayoi
Japanese contemporary art
Japanese art
Japanese literature
Alice in Wonderland
japońska sztuka współczesna
sztuka japońska
literatura japońska
Alicja w Krainie Czarów
Opis:
Mimo zapoczątkowanego pod koniec XX w., wciąż rosnącego zainteresowania krytyków działaniami Kusamy Yayoi, nazywanego „Renesansem Kusamy”, bogactwo jej dokonań bywa niejednokrotnie redukowane do kilku charakterystycznych dla jej późniejszej twórczości motywów, takich jak kropki, czy gigantyczne rzeźby dyń. Zapomina się przy tym choćby o pracach z jej wczesnego okresu, które mogą stanowić klucz do odczytania jej późniejszych dzieł. Nie inaczej jest w przypadku literackiej twórczości Kusamy. To właśnie poprzez literaturę, niemal zupełnie nieznaną poza granicami jej ojczyzny, Kusama jest w stanie odsłonić zupełnie nowy aspekt swojego uniwersum. Na zakończenie artykułu, zostanie podjęta próba odpowiedzi na pytanie, co łączy Kusamę z Alicją z Krainy Czarów.
Even though the interest in Yayoi Kusama has been growing since the end of the last century, there are still undiscovered aspects of her works which are addressed in this paper. I try to show how her works from the early period can be interpreted in the context of tradition and the key assumptions of Japanese art. I proceed to discuss the literary output of the artist which now seems to go unnoticed by a wider audience. To conclude, I will answer the question of what brings together the experiences of Kusama and the story of Alice in Wonderland.
Źródło:
Porównania; 2016, 18; 321-337
1733-165X
Pojawia się w:
Porównania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Inspiracje sztuką japońską we wczesnych grafikach Jana Rubczaka
Inspirations Derived from Japanese Art in Jan Rubczak’s Early Prints
Autorzy:
Kesling, Katarzyna Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16035879.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Jan Rubczak
grafika przełomu XIX i XX wieku
inspiracje sztuką japońską
Józef Pankiewicz
prints at the turn of the 20th century
inspirations derived from Japanese Art
Opis:
Wczesna twórczość Jana Rubczaka przypada na okres studiów w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W tym czasie młody artysta rozwijał swoje umiejętności, szczególną uwagę poświęcając grafice. Akwaforty i akwatinty, które wówczas wykonał wyróżnia bardzo dobre opanowanie warsztatu. Podobnie jak wielu artystów europejskich działających na przełomie XIX i XX wieku, Rubczak także uległ wpływom sztuki japońskiej. Fascynacja sztuką Dalekiego Wschodu w Europie zaobserwować można już od drugiej połowy XIX wieku. Objęła ona między innymi: malarstwo, rysunek, grafikę, ale również literaturę, teatr i modę. Od momentu otwarcia się Japonii na świat, po okresie izolacji cesarstwa, w Europie i Stanach Zjednoczonych wydano szereg publikacji poświęconych historii i kulturze tego kraju, co przyczyniło się do poszerzenia wiedzy na jego temat. Na rynek europejski trafiały wyroby sztuki japońskiej, które nie tylko zdobiły wnętrza, ale również były chętnie wykorzystywane przez artystów (np. malarzy) jako rekwizyty. Pod koniec XIX wieku sztuka japońska znana była szerszemu kręgowi odbiorców, nie tylko koneserom i kolekcjonerom sztuki, ale również publiczności Paryża, Wiednia czy Monachium. Do Polski informacje na temat sztuki Japonii docierały przede wszystkim z Francji, gdzie udawało się wielu polskich twórców (wśród nich wymienić należy chociażby Józefa Pankiewicza, pod kierunkiem którego kształcił się Jan Rubczak). Istotną rolę w szerzeniu wiedzy na temat Japonii odegrał również przyjaciel Pankiewicza – Feliks Manggha Jasieński. Jego niezwykłą kolekcję sztuki, obejmującą między innymi japońskie drzeworyty, rysunki oraz przedmioty użytkowe pochodzące z Dalekiego Wschodu, podziwiać mogli zainteresowani. Niewątpliwie w gronie tym znalazł się również Jan Rubczak. Nowy sposób budowania kompozycji, wycinkowe kadrowanie, akcentowanie pierwszego planu oraz asymetria to tylko kilka spośród rozwiązań, które zainspirowały artystę do stworzenia ciekawych prac przesiąkniętych młodopolskim klimatem.
Early artistic activity of Jan Rubczak coincides with his studies at the Academy of Fine Arts in Cracow. Developing his skills at that time, the young artist focused particularly on prints. The etchings and aquatints he executed over the period display high quality of craftsmanship.   Similarly as many European artists at the turn of the 20th century, Rubczak was also influenced by Japanese art. Fascination with the art of the Far East that encompassed, among others, painting, drawing, prints, but also literature, theatre, and fashion, was observed already from the second half of the 19th century. Beginning with the moment of Japan opening up to the world after the empire’s isolation, a number of publications dedicated to its history and culture were published, this greatly contributing to promoting the knowledge of the country.  Japanese art pieces reached the European market, and were promptly used to adorn interiors, but also as props by artists, e.g., painters. By the end of the 19th century, Japanese art had become known to a wider circle of the public, not just art connoisseurs and collectors, but also to the public of Paris, Vienna, or Munich. Information on Japanese art reached Poland first of all via France where many Polish artists flocked (among them Józef Pankiewicz who was Jan Rubczak’s teacher). An important role in promoting knowledge of Japan was also played by Pankiewicz’s friend Feliks Manghha Jasieński. His extraordinary collection including, among other things, Japanese woodlock prints, drawings, and everyday objects from the Far East, could be admired by those who showed interest. Jan Rubczak must have been among them. The new mode of structuring the composition, fragmentary framing, emphasis on the foreground, and asymmetry are just a few of the solutions which inspired the artist to create interesting works imbued with the atmosphere of Young Poland.
Źródło:
Biuletyn Historii Sztuki; 2019, 81, 4; 627-646
0006-3967
2719-4612
Pojawia się w:
Biuletyn Historii Sztuki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
KORPUS DARU FELIKSA JASIEŃSKIEGO – DWA PIERWSZE TOMY
THE COLLECTION OF FELIKS JASIEŃSKI’S DONATION – THE FIRST TWO VOLUMES
Autorzy:
F, de Rosset, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/433587.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
kolekcjonerstwo
zbiory
malarstwo
sztuka nowoczesna
sztuka polska
sztuka japońska
drzeworyt japoński
Kraków
Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie
Muzeum Narodowe w Krakowie
collecting
collections
painting
modern art
Polish art
Japanese art
Japanese woodcut
European engraving
Cracow
Zachęta Society of Fine Arts in Warsaw
National Museum in Cracow
Opis:
These are the first two volumes out of the ten planned by the National Museum in Cracow, which together will constitute the publication of the body of work donated to the museum by Feliks “Manggha” Jasieński. One volume presents the collector’s creative biography and the history of his various collections. There are also attempts to interpret the nature of the content of his collections, mainly woodcuts and other Japanese objects, as well as modern Polish art, paintings, engravings (together with a set of European engravings) and decorative arts. The second volume is the first part of a monumental catalogue of the collection which covers drawings, watercolours and pastels by Polish artists. The subsequent eight volumes are envisaged to cover particular parts of this extensive collection (of Polish, European and Eastern paintings, drawings, sculpture, engravings and decorative arts). This enormous undertaking marks the 100th anniversary of Jasieński’s donation (1920–2020), and, as Zofia Gułubiew put it, is intended to visualise and fix the extent and variety of the collection in the public’s awareness. The publishing project by the National Museum in Cracow is extremely valuable, and it should be hoped that it will succeed as intended.
Są to dwa pierwsze tomy, podjętej z inicjatywy Muzeum Narodowego w Krakowie (MNK) idei 10-tomowej publikacji – korpusu podarowanej muzeum kolekcji Feliksa „Mangghi” Jasieńskiego. W jednej z tych pozycji zaprezentowana została twórcza biografia zbieracza oraz historia jego różnorodnej kolekcji. Jest w niej także próba interpretacji charakteru zawartości zbiorów, przede wszystkim drzeworytów i innych przedmiotów japońskich, a także sztuki nowoczesnej polskiej, malarstwa, grafiki (wraz z zespołem grafik europejskich), zdobnictwa. Druga stanowi 1. część monumentalnego katalogu kolekcji, która obejmuje rysunki, akwarele i pastele autorstwa artystów polskich. W następnej kolejności przewidziano jeszcze 8 tomów będących katalogami poszczególnych partii tych bogatych zbiorów (malarstwa, rysunku i rzeźby oraz grafiki i rzemiosła artystycznego – polskiego i europejskiego oraz wschodniego). To kolosalne przedsięwzięcie podjęto, aby uczcić setną rocznicę darowizny Jasieńskiego (1920–2020) oraz wedle słów Zofii Gołubiew unaocznić i utrwalić w powszechnej świadomości rozmiar i różnorodność ofiarowanego zbioru. Projekt wydawniczy MNK jest niezwykle wartościowy i należy mieć nadzieję, że z sukcesem zostanie zrealizowany wedle zamierzeń.
Źródło:
Muzealnictwo; 2017, 58; 138-142
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O powiązaniach sztuki i kultury erotycznej na przykładzie japońskich shunga
Autorzy:
Krzyżanowska, Urszula Maja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/644382.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
shunga
ukiyo-e
Kultur
Kunst
Erotik
Pornographie
japanische Ästhetik
art
the arts
eroticism
pornography
Japanese aesthetics
kultura
sztuka
erotyzm
pornografia
estetyka japońska
Opis:
Der Artikel beschreibt die Beziehungen zwischen dem künstlerischen Schaffen und der erotischen Kultur am Beispiel Japans. Es wird die Frage erörtert, ob man aufgrund der Analyse des künstlerischen Schaffens schlussfolgern kann, wie unterschiedliche Kategorien in jeweiliger Kultur verstanden werden. In der Geschichte der japanischen bildenden Kunst ist der Begriff shunga (japanisch 春画) entstanden, den man als "Frühlingsbilder" überset-zen kann. Das Wort "Frühling" bedeutet euphemistische Bezeichnung der sexuellen Akti-vitäten, unter shunga wird die japanische erotische Kunst verstanden. Der Artikel zeigt, warum "Frühlingsbilder" nicht nur Kunstwerke, aber auch eine Illustration der japanischen - nicht nur der erotischen - Kultur, sind.
The article examines relations between artistic creation and erotic culture on the example of Japan and tests the question if analysis of art may be used to reconstruct the understand-ing of different categories in a given culture. In the history of Japanese visual arts the word 'shunga' (春画) came into existence; it can be translated as 'spring images'. The word ‘spring’ is a euphemism for sexual activities and 'shunga' can be understood as Japanese erotic art. This article shows why 'spring images' are not only the works of art, but also an illustration of Japanese – not only erotic – culture.
W artykule opisuję relacje między twórczością artystyczną a kulturą erotyczną na przykła-dzie Japonii oraz podejmuję pytanie, czy na podstawie analizy twórczości artystycznej można wnioskować o tym, jak rozumiane są różne kategorie w danej kulturze. W historii japońskiej twórczości plastycznej powstało słowo shunga (jap. 春画), które można prze-tłumaczyć jako „wiosenne obrazy”. Słowo „wiosna” stanowi eufemistyczne określenie czynności seksualnych, a shungę można rozumieć jako japońską sztukę erotyczną. Artykuł pokazuje, dlaczego „wiosenne obrazy” są nie tylko dziełami sztuki, ale też ilustracją japoń-skiej kultury – nie tylko – erotycznej.
Źródło:
Kultura i Wartości; 2014, 9
2299-7806
Pojawia się w:
Kultura i Wartości
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Łódzkie kolekcje ceramiki orientalnej przed 1939 rokiem. Pokoje chińskie, japońskie i mauretańskie
Lodzs oriental ceramics collections from before 1939. Chinese, Japanese and Mauritanian rooms
Autorzy:
Grzejszczak, Ł.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/168907.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Ceramiki i Materiałów Budowlanych
Tematy:
burżuazja polska XIX-XX w.
Łódź
kolekcjonerstwo
sztuka orientalna
ceramika chińska
ceramika japońska
porcelana
motywy dekoracyjne
Polish bourgeoisie of 19th and 20th centuries
Lodz
collecting
oriental art
Chinese ceramics
Japanese ceramics
porcelain
decorative motifs
Opis:
Podążający za europejską modą zamożni łodzianie urządzali pokoje orientalne – chińskie, japońskie, czy mauretańskie, albo gromadzili kolekcje złożone jedynie ze starannie wybranych obiektów. Artykuł poświęcony jest nieznanym szerzej zbiorom sztuki orientalnej, które posiadali: baron Juliusz Heizel von Hohenfels syn (japonika: brązy, elementy uzbrojenia, grafika, malarstwo, tkaniny); rodzina Biedermannów (ceramika chińska i japońska, sztuka perska – kobierce i elementy uzbrojenia); Laura Eliza Kindermann (kobierce perskie, ceramika japońska); rodzina Saladin i firma Allart & Rousseau (meble chińskie) oraz rodziny: Poznańskich (ceramika chińska i japońska, tkaniny) i Scheiblerów (meble chińskie, ceramika japońska i chińska, brązy, wachlarze, inne przedmioty dekoracyjne). Na podstawie kwerendy źródłowej, zachowanych nielicznych materiałów ikonograficznych oraz pojedynczych obiektów podjęto próbę ukazania poszczególnych kolekcji. Zgromadzone dzieła sztuki i kultury materialnej były wyrazem nie tylko panującej mody, ale równocześnie stanowiły odzwierciedlenie zainteresowań właścicieli i ich ambicji towarzyskich.
Wealthy citizens of Lodz, who followed the European fashion, decorated oriental rooms – Chinese, Japanese or Mauritanian. Some of them gathered collections that consisted only of carefully selected objects. This article is devoted to widely unknown gatherings of oriental art, that were in possession of: baron Juliusz Heinzel von Hohenfels jr (Japanese bronzes, armament elements, graphics, paintings and fabrics); Biedermann family (Chinese ceramics, Japanese ceramics, Persian art – carpets and armament elements); Laura Eliza Kindermann (Persian carpets, Japanese ceramics) Allart & Rousseau company and Saladin family (Chinese furniture); families of Poznański (Chinese and Japanese ceramics and fabrics) and the Scheiblers (Chinese furniture, Japanese and Chinese ceramics, bronzes, fans and other decorative items). Based on the source query, a few lasting iconographical materials and single objects an attempt to show individual collections has been taken. Gathered works of art and culture were expressing not only the fashion of the era but also mirrored interests of their owners and their social ambitions.
Źródło:
Szkło i Ceramika; 2018, R. 69, nr 5, 5; 10-13
0039-8144
Pojawia się w:
Szkło i Ceramika
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Japońskie kleje polisacharydowe jako spoiwo w konserwacji zabytkowych tkanin jedwabnych oraz papieru
Japanese Polysaccharide Glues as the Doubling Binder in the Conservation of Historical Silken Fabrics and Paper
Autorzy:
Liszewska, Weronika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/537097.pdf
Data publikacji:
2002
Wydawca:
Narodowy Instytut Dziedzictwa
Tematy:
kleje polisacharydowe
spoiwo klejowe
konserwacja zabytkowych tkanin jedwabnych
zabytkowe tkaniny jedwabne
konserwacja papieru
japońskie metody dublowania malowideł
wzmacnianie tkanin
dublowanie tkanin
klej skrobiowy
sztuka hyogu
tradycyjne spoiwo klejowe
japońska skrobia pszenna shofu
sezonowanie tkanin jedwabnych
amyloza
amylopektyna
klajster pszenny
klej furu-nori
klej funori
klej z wodorostów morskich
Opis:
The author discusses two Japanese polysaccharides from the viewpoint of their application as the doubling binder for paintings on silk and silken fabrics — the non-gluten wheat starch shofu and the seaweed glue funori. Detailed research concerned the quality of the wheat starch. Subsequently, the author compared the properties of the two polysaccharides. Following studies concerned the rheology, resistance and rigidity of the binder as well as the artificial aging of samples of silk fabric and Japanese paper containing the glues in question. The aging of both natural binders was conducted in a climatic chamber for 24 days in a temperature of 65°C and with a humidity of 55% RH, as well as by means of exposure to a xenon lamp for 240 hours. The results indicated the extremely stable optical properties of the funori glue and its positive impact upon the resistance of silk. Research conducted with the aid of SEM (electronic scanning microscope) indicates the way in which the glue spreads on the surface of the fabric.
Źródło:
Ochrona Zabytków; 2002, 2; 191-206
0029-8247
Pojawia się w:
Ochrona Zabytków
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-6 z 6

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies