Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "sztuka baroku" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-8 z 8
    Tytuł:
    Polychoral music trends in Poland in the 17th century
    Autorzy:
    Ślusarczyk, Dawid
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/973723.pdf
    Data publikacji:
    2017-06-01
    Wydawca:
    Collegium Witelona Uczelnia Państwowa
    Tematy:
    kultura muzyczna
    sztuka baroku
    chór
    musical culture
    Baroque art
    choir
    Opis:
    Kultura muzyczna XVII-wiecznej Rzeczypospolitej ulegała silnym wpływom innych ośrodków europejskich, zwłaszcza tych z północy kontynentu. Powstałe we Włoszech kompozycje na kilka zespołów szybko znalazły uznanie wśród ówczesnego duchowieństwa oraz możnowładców ze względu na nowe jakości wyrazowe. Wykonywane w ramach liturgii dzieła rozbrzmiewały z różnych miejsc świątyni, w rezultacie dając niespotykany wcześniej efekt stereofonii. Pierwszym kompozytorem tworzącym utwory polichóralne w Niemczech był H. Schütz, natomiast jedne z najwcześniejszych polskich dzieł tego typu znaleźć można m.in. w twórczości M. Zieleńskiego. Artykuł omawia cechy stylistyczne owych rozbudowanych pod względem obsady i techniki utworów, wskazując na ich cechy wspólne wraz z odniesieniem do repertuaru środkowoeuropejskiego. Fenomen dzieł polichóralnych jest jednym z kluczowych aspektów sztuki muzycznej wczesnego baroku
    The music culture of the 17th century Poland was strongly influenced by other music centres, especially those in Northern Europe. Italian compositions for several ensembles soon gained high esteem among the clergy and aristocracy of that time. Works of innovative expression were performed within liturgy in different parts of the church, creating a whole new stereophonic effect. H. Schütz was the first musician to compose polychoral works in Germany. In Poland the earliest compositions of this kind include works by M. Zieleński. The article discusses the stylistic features of the aforementioned compositions, which are elaborated in terms of both cast and technique, points at their common features and refers to the repertoire offered in Central Europe. The phenomenon of polychoral works constitutes one of the key aspects of the early Baroque music.
    Źródło:
    Zeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Witelona w Legnicy; 2017, 2, 23
    1896-8333
    Pojawia się w:
    Zeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Witelona w Legnicy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wokół medalu biskupa Andrzeja Trzebickiego
    Autorzy:
    Czyżewski, Krzysztof J.
    Walczak, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1179481.pdf
    Data publikacji:
    2021-03-09
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    medale
    portret
    ikonografia
    epigrafika
    sztuka baroku
    medals
    portraiture
    iconography
    baroque art
    epigraphy
    Opis:
    Artykuł poświęcony jest wysokiej klasy medalowi znanemu z niewielkiej liczby egzemplarzy wybitych w złocie i srebrze ku czci biskupa krakowskiego Andrzeja Trzebickiego (1677). Na awersie przedstawiono popiersie hierarchy w prawo z legendą biegnącą dookoła, natomiast na rewersie wizerunek łabędzia z łacińską dewizą i datą.  Emisja miała miejsca w Gdańsku, a projekt numizmatu wykonał Johann Höhn Mł. Niestety emitent, ani okoliczności zamówienia nie są znane. Kluczowe znaczenie ma prawidłowa interpretacja sygli na awersie: ATH D.D.D., które dotychczas czytano: „Andreas Trzebicki honor dat, donat, dedicat”. W myśl takiej lekcji sam biskup byłby emitentem medalu ku swojej czci. Autorzy po analizie źródeł zaproponowali wariantywne propozycje odczytu: „Andreae Trzebicki Honori Dat Dedit Dedicat” lub „Andreae Trzebicki Haec [numisma?] Data Decreto Decurionum”. Druga lekcja wydaje się prawdopodobniejsza, co skłania do hipotetycznego uznania za emitenta medalu krakowskiej rady miejskiej. Bezpośrednim powodem emisji mogło być popieranie przez Trzebickiego starań o uzyskanie przez władze Krakowa samodzielności w wybieraniu rajców, dotąd wskazywanych przez miejscowego wojewodę. Starania te miały miejsce w 1677 r. i zakończyły się wydaniem przez króla Jana III Sobieskiego odpowiedniego przywileju (30 grudnia) w Gdańsku. Wspaniały medal ma wydźwięk apologetyczny i głosi chwałę hierarchy nie tylko przez ukazanie jego wiernej podobizny. Trzebicki posługiwał się herbem łabędź, który był interpretowany powszechnie jako symbol czystości.  Dewiza Candore odnosi się zarówno do bieli łabędzia, jak do zasad przyświecających biskupowi w życiu prywatnym i działalności publicznej. Omawiany medal cieszył się od początku szczególnym uznaniem kolekcjonerów, o czym zaświadcza jego dokładna analiza w opracowaniu kolekcji medali króla Fryderyka I w Berlinie autorstwa Lorenza Begera (1704). Autor zwrócił uwagę na błędną z punktu widzenia protestanta tytulaturę hierarchy „Dei et Apostolicae Sedis gratia”), a także na ambiwalencję łabędzia jako symbolu czystości (ptak ten ma czarną skórę ukrytą pod białymi piórami, co można interpretować jako dwoistość, nieczystość intencji i hipokryzję).
    The paper deals with a high-quality and very rare medal issued in honour of the Bishop of Cracow Andrzej Trzebicki in 1677, of which only a few specimens struck in gold and silver are known. Its obverse represents a bust-length image of the prelate turned right, with a legend running around the rim, while the reverse features an image of a swan accompanied by a Latin motto and date. The medal, issued in Gdańsk, was executed after a design by Johann Höhn the Younger. Regrettably, neither the issuer nor the circumstances of the medal’s commission are known. What is of key importance for determining the above facts is the correct reading of the sigla: ‘ATH D.D.D’, inscribed on the obverse, which so far have been deciphered as: ‘Andreas Trzebicki honor dat, donat, dedicat’. In keeping with this reading, the bishop himself would have been the issuer of a medal struck in his honour. Having analysed documentary evidence, the authors of the present paper have put forward alternative readings of the inscription: ‘Andreae Trzebicki Honori Dat Dedit Dedicat’ or ‘Andreae Trzebicki Haec [numisma?] Data Decreto Decurionum’. The latter reading seems to be more plausible and suggests that, hypothetically, the medal may have been issued by the Cracow city council. The immediate reason for issuing the medal may have been Trzebicki’s support of the strivings of the municipal authorities of Cracow for autonomy in electing members of the city council, which until then were appointed by the local voivode. These efforts took place in 1677 and concluded with a charter issued by King John III Sobieski in Gdańsk on 30 December of that year, granting the city the requested rights. The magnificent medal reveals an aspect of eulogising the prelate, and his praise is expressed not only through his faithful likeness depicted on the obverse. Trzebicki used the ‘Swan’ coat of arms, and the swan was widely interpreted as a symbol of chastity. The motto ‘Candore’ on the reverse refers to not only the whiteness of the swan but also to the principles to which the bishop adhered, both in his private life and in carrying out his public duties. The medal under discussion has from the very beginning enjoyed a special appreciation of collectors, as attested by his detailed analysis included in a study of the medallic collection of King Frederick I in Berlin, by Lorenz Beger, published 1704. Beger has noted the titulature of the prelate, ‘Dei et Apostolicae Sedis gratia’ – which he considered incorrect (from a Protestant point of view). Additionally, he pointed out to the ambiguity of the swan as a symbol of chastity, as the bird has a black skin hidden under white plumage, which can be interpreted as duplicity, unfair intentions and hypocrisy.  
    Źródło:
    Artifex Novus; 2020, 4; 111-161
    2544-5014
    Pojawia się w:
    Artifex Novus
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dekoracja stropu w kamienicy Jacoba Heinricha Zerneckego przy ul. Żeglarskiej 16 oraz dzieje toruńskiej rodziny malarskiej Tiedemanów
    Autorzy:
    Mikulski, Krzysztof
    Łyczak, Bartłomiej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/529553.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Towarzystwo Miłośników Torunia
    Tematy:
    craft guild
    demography
    painting
    Toruń
    Baroque art
    cechy rzemieślnicze
    demografia
    malarstwo
    sztuka baroku
    Handwerkerzünfte
    Demografie
    Malerei
    Thorn
    Barock-kunst
    Opis:
    During the renovation works in the burgher house at 16 Żeglarska Street in Toruń a decoration in the form of forced perspective was discovered in the wooden roof of the room. The central scene presents the allegory of Veritas temporis filia est: Chronos raising a naked woman to the sky – the personification of Truth which saves her from the influence of Discord and Envy shown as women sitting on the edge of the scene. The painting constitutes the replication of the composition by Nicolas Poussin made in 1641 upon the commission of Cardinal Richelieu. It was destined to be placed in the ceiling of his private apartment in the cardinal’s palace in Paris. The work of art became quite commonly recognized  owing to a few versions of engravings – the closest to the Toruń version is the one made by Bernard Picard. The roof decoration is complemented with puttos holding fruit, angels and four portraits which are stylized to be sculpture busts. They show the owner of the burgher house Jacob Heinrich Zernecke, his wife Concordia and his parents: Johanna and Christina.On the basis of the analysis of the archival sources one may put forward a thesis that the decorations were made by the local painter Johann Tiedeman the younger. On 13 August 1702 the god parents of his son Georg became Johann and Concordia Zernecke. The time when the painting was made falls shortly after the return of the newly married Jacob Heinrich and Concordia Zernecke to Toruń in June 1702.Three painters came from the Tiedeman family associated with Toruń since 1631. They were members of Toruń’s guild: Johan the older (1633-1705) and his sons Johann the younger (1669- after 1718) and Daniel (1674- after 1722). Moreover, Michael (1671-1747), the third son of Johann the older, made a career as a clerk – he eventually became a  senior member of the Bench of the New City of Toruń.
    Podczas prac remontowych w kamienicy przy ul. Żeglarskiej 16 w Toruniu odkryto dekorację w formie malarstwa iluzjonistycznego, umieszczoną na drewnianym stropie sieni. Centralna scena przedstawia alegorię Prawda córką Czasu: Chronosa unoszącego w niebiosa nagą kobietę – personifikację Prawdy, ratującego ją od wpływów Niezgody i Zawiści ukazanych jako kobiety siedzące na skraju sceny. Malowidło jest powtórzeniem kompozycji Nicolasa Poussina, wykonanej w 1641 r. na zlecenie kardynała Richelieu i przeznaczonej na sufit jego prywatnego apartamentu w pałacu kardynalskim w Paryżu. Dzieło to rozpowszechnione było w Europie za sprawą kilku wersji rycin, z których najbliższa toruńskiej wersji jest ta autorstwa Bernarda Picarda. Dekoracje stropu uzupełniają putta z koszami owocowymi, anioły oraz cztery portrety stylizowane na rzeźbione popiersia. Przedstawiają one właściciela kamienicy Jacoba Heinricha Zernecke, jego żonę Concordię oraz jego rodziców: Johanna i Christinę.Na podstawie analizy źródeł archiwalnych można wysunąć tezę o powierzeniu prac dekoracyjnych miejscowemu mistrzowi Johannowi Tiedemanowi młodszemu, którego syn Georg trzymany był do chrztu przez Johanna i Concordię Zernecke 13 sierpnia 1702 r. Czas powstania malowidła wyznaczyć należy na okres krótko po powrocie świeżo zaślubionych Jacoba Heinricha i Concordii Zernecke do Torunia w czerwcu 1702 r.Z rodziny Tiedemanów, związanej z Toruniem od 1631 r., wywodziło się trzech malarzy, członków toruńskiego cechu: Johann starszy (1633-1705) oraz jego synowie Johann młodszy (1669 - po 1718) i Daniel (1674 - po 1722). Dodatkowo Michael (1671-1747), trzeci z synów Johanna starszego, zrobił karierę urzędniczą przypieczętowaną funkcją starszego Ławy Nowomiejskiej w Toruniu.
    Bei Renovierungsarbeiten im Haus in der ul. Żeglarska 16 in Thorn wurde eine Dekoration in Form einer illusionistischen Malerei gefunden, die an der Holzdecke im Flur angebracht ist. Die zentrale Szene zeigt eine Allegorie Die Wahrheit als Tochter der Zeit, auf der Chronos eine nackte Frau, die Personifikation der Wahrheit, in den Himmel trägt und sie vor den Einflüssen der Zwietracht und des Neides rettet, die als zwei Frauen gezeigt werden, die am Rand der Szene sitzen. Die Malerei ist die Wiederholung einer Komposition von Nicolas Poussin, die er im Jahr 1641 im Auftrag von Kardinal Richelieu ausführte und die für die Decke des privaten Appartements in dessen Kardinalspalast in Paris bestimmt war. Dieses Werk wurde in Europa durch mehrere Versionen von Abbildungen verbreitet, von denen die von Bernard Picard der Thorner Version am nächsten steht. Die Verzierung der Decke wird vervollständigt durch Putten mit Obstkörben, Engel sowie vier Porträts, die als skulptierte Büsten stilisiert sind. Sie stellen den Eigentümer des Hauses, Jacob Heinrich Zernecke, seine Frau Concordia und seine Eltern Johann und Christine dar.            Die Analyse archivalischer Quellen lässt den Schluss zu, dass mit den Dekorationsarbeiten der örtliche Meister Johann Tiedeman der Jüngere beauftragt war, dessen Sohn Georg bei seiner Taufe am 13. August 1702 Johanna und Concordia Zernecke als Taufpaten hatte. Die Entstehungszeit der Malerei lässt sich auf die Zeit kurz nach der Rückkehr der frisch verheirateten Jacob Heinrich und Concordia Zernecke nach Thorn im Juni 1702 datieren.            Aus der Familie Tiedeman, die seit 1631 mit Thorn verbunden war, stammten drei Maler, die Mitglied der Thorner Zunft waren: Johann der Ältere (1633-1705) sowie seine Söhne Johann der Jünger (1669 – nach 1718) und Daniel (1674 – nach 1722). Darüber hinaus machte Michael (1671-1747), der dritte Sohn von Johann dem Älteren, eine Beamtenkarriere, die er mit der Funktion des Ältesten im Stadtrat der Thorner Neustadt krönte.
    Źródło:
    Rocznik Toruński; 2018, 45
    0557-2177
    Pojawia się w:
    Rocznik Toruński
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wpływ konserwacji zabytków na historię sztuki
    INFLUENCE DE LA CONSERVATION DES MONUMENTS SUR L’HISTOIRE DE L’ART
    Autorzy:
    Dobrowolski, Tadeusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/537689.pdf
    Data publikacji:
    1949
    Wydawca:
    Narodowy Instytut Dziedzictwa
    Tematy:
    konserwacja zabytków
    naukowy charakter konserwacji
    współzależność konserwacji i historii sztuki
    konserwacja a prehistoria
    historia polskiej sztuki romańskiej
    polska sztuka gotycka
    polska sztuka renesansu
    polska sztuka baroku i klasycyzmu
    budownictwo drewniane
    Opis:
    L’une des bases de l’histoire de l’art, considérée comme discipline scientifique à part, est la conservation des monuments. Celle-ci est en fait un travail de découverte: elle parvient souvent à mettre à jour le véritable caractère du monument caché sous de nombreuses couches. Voici pourquoi la conservation des monuments n’est point seulement une discipline technique, mais bien une science appartenant aux humanités. Le conservateur n’est point qu’un fonctionnaire administratif, mais un homme de science en premier lieu. D ’ordinaire, le public n’a p précie point à sa juste valeur le travail du conservateur et pourtant, sans lui, l’histoire de l’art ne saurait exister. La conservation conditionne l’enseignement de l ’histoire de l’art en assurant l’e x i stence des monuments attaqués par le temps et d ’autres facteurs de destruction, en fournissant constamment de nouveaux matériaux, eu renforçant la science et é tendant les limites de ses é tude s et de ses recherches. Les travaux des conservateurs obligent la science à opérer la révision de ses opinions, à les approfondir et les étendre et, bien des fois, à les mo difier totalement. L’histoire générale de l’art nous fournit quantité d ’exemples à l’appui de cette thèse, comme par ex. la découverte de l’antiquité par lu renaissance (Raphaël conservateur), la dé couverte de Pompé i et d’Ilerculanum au XVl I l -e s., les mérites de Violletle- Duc, la découverte de l’art asiatique, arabe et grec (monuments transportés aux musées d’Europe). Les mérites des conservateurs polonais, infatigables dans leur tâche, ne sont pas moindres à l’égard de l’histoire de l’art en Pologne, ( l ’est d’après leur travail et leurs découvertes ((ne prenaient forme et se modifiaient nos connaissances sur les arts plastiques en Pologne. L’auteur cite de nombreux exemples de l ’histoire de l’art chez nous. Dans le domaine de l’archéologie préhistorique et des débuts de l’histoire, les résultats scientifiques de la conservation ont anéanti les suggestions toutes partiales de la science allemande; ils ont prouvé que notre culture ethnique propre était d’un niveau élevé. (Fouilles de Biskupin, d ’Opole, de Gniezno, de Poznań, de Kleck, de Santok, de Volhynie, de Rügen). Notre „urbanisme" promitif témoigne de formes déjà mûres incontestablement, notamment pour les fortifications (par. ex. les constructions puissantes et originales, en bois, des fortifications de Gniezno). Les découvertes des premiers temps de l’histoire, préromanes et romanes (YVuwel, rotonde des saints Fé l ix et Adauct, c a thédrale de Boleslas Chrobry, premier château en maçonnerie) ont modi f ié les anciennes opinions sur l’art de la construction dans notre pays, elles ont fait ressortir les relations avec les Tchèques ainsi que les traditions du pays des Vislaniens. Ont témoigné du niveau élevé de nos constructions et de notre sculpture de l’époque du roman, les dé couvertes des conservateurs à Cieszyn (rotonde), à l’église de st. André à Cracovie, les extraordinaires résultats des recherches opérées à l’église de Strzelno, au couvent de Tvniec et à l’église de Miechów. L’étude des parties gothiques du Wawel, la mise à nu de la plus riche construction gothique dans la cathédrale de Poznań, les travaux entrepris à Szydłów et à Wrocław ont grandement élargi nos jugements sur l’art gothique. Pour ce qui est de la peinture, les découvertes faites lors de la conservation du maître-autel de Wit Stwosz ont enrichi nos connaissances dans ce domaine de l’art gothique en Pologne. La découverte des peintures des églises ruthenes de Sandomir, Lublin et Wiślica, sont d’une importance fort grande pour la peinture (lu XV-e s. Les problèmes de la renaissance ont été traités sur un plan beaucoup plus étendu à la suite des découvertes opérées au Wawel, à Zamość et, dernièrement, au château de Pieskowa Skala. Grâce à la d é couverte (les fresques de Mogila (Stanislas Samostrzelnik) l ’individualisme émi nent de la peinture polonaise au temps de la renaissance a été mis en évidence. Bien d ’autres découvertes du domaine de la polychromie des XVII-e et XVII I-e s. ont enrichi la science; les collections privées ayant été rendues accessibles, grâce au travail des conservateurs, on a ainsi acquis les bases d’une étude poussée du portrait en Pologne au XVI l -e s. Le vif intérêt apporté par les conservateurs au problème de la construction en bois, a permis d’établir la genèse et le déve loppement du type polonais d’églises en bois. A la lumière de ces faits, il semble que les thèses énoncées au début de cet article soient 'suffissamment appuyées . Il faut donc réserver au x travaux des conservateurs lu place qui leur convient, car ils exercent une grande influence sur la culture, portent un caractère d ’actualité et les traits d’une activité pratique.
    Źródło:
    Ochrona Zabytków; 1949, 1; 1-14, 67-68
    0029-8247
    Pojawia się w:
    Ochrona Zabytków
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Letnia akademia w Marburgu poświęcona historii badań nad barokiem w okresie zimnej wojny
    Marburg Summer Academy dedicated to Cold War Baroque studies
    Autorzy:
    Kłoda, Emilia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/560118.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Wrocławski. Instytut Historii Sztuki
    Tematy:
    historiografia historii sztuki
    sztuka baroku
    Europa Środkowo-Wschodnia
    badania na sztuką po II wojnie światowej
    letnia akademia
    historiography of art history
    Baroque art
    East-Central Europe
    studies on art after WW 2
    summer academy
    Opis:
    The summer academy “Art History in the Cold War. Methods, scope of interests, systems of value” was organised by The Humboldt University of Berlin at The Herder Institute in Marburg on 7–14 September 2014 within the international research project “Asymmetrical art history? Research and mediation of ‘precarious’ monuments in the Cold War” chaired by Prof. Michaela Marek. The project is focused on analyses of art history texts written in East Central Europe in the time of Cold War. There were seven research coordinators and twelve participants from nine countries (The Czech Republic, Germany, Hungary, Italy, Lithuania, Poland, Portugal, Slovakia and Ukraine). The summer academy became a forum for exchange of concepts between representatives of various disciplines – history, art and architecture history, philosophy and cultural studies. The main elements of the summer academy were topic sections that based on the knowledge of the texts which had been sent in earlier (“What is Marxist art history?”, “Programmatic character of art history after the communists’ takeover”, “Sacral buildings. Religion – power – form?”, “Italy as a starting point – significance of Italian roots”, “Histories of artists – strategic personalisation?”). The schedule of the summer academy also appointed time for group work based on archive and library sources accessible within the place. A few visiting lectures were also held in the evenings. During the last day recapitulation an attempt to analysing relations among the researchers and their mutual influence, access at translations of specialist reading, decontextualisation of monuments, and unappreciated role of popular scientific publications and exhibitions in shaping our image of Baroque occurred to be the most important issues.
    Źródło:
    Quart. Kwartalnik Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego; 2015, 2(36); 122-127
    1896-4133
    Pojawia się w:
    Quart. Kwartalnik Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Warszawa i Łowicz. Dwie kolegiackie kaplice Chrystusa Ukrzyżowanego w XVIII stuleciu
    Autorzy:
    Barczyk, Alina
    Sito, Jakub
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2016275.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    XVIII wiek
    Branicki Jan Klemens
    Łowicz
    Warszawa
    nowożytna architektura sakralna
    mecenat biskupi
    sztuka baroku
    cudowne wizerunki
    mauzolea
    sztuka sepulkralna
    18th century
    Warsaw
    early modern sacral architecture
    patronage of bishops
    baroque art
    miraculous images (crucifixes)
    mausoleums
    sepulchral art
    Opis:
    Dwie kaplice wzniesione przy kolegiatach w Warszawie i w Łowiczu, mieszczące słynące łaskami krucyfiksy, wykazują liczne analogie, do których należą: lokalizacja na przedłużeniu północnych naw, powiązania obu kapituł kolegiackich oraz szczególny status świątyń kojarzonych z najważniejszymi osobami w Rzeczypospolitej – królem (a także, w szerszym ujęciu, Sejmem i kręgiem dworskim) oraz prymasem, czyli interrexem. Mimo że powstanie architektury kaplic dzieliło blisko pół wieku, dostrzec można wzajemne zależności zastosowanych form. Wnętrza posiadają tym więcej analogii, że kaplicę warszawską przekształcono z inicjatywy Jana Klemensa Branickiego w na początku lat 60. XVIII wieku – gdy powstawało mauzoleum w Łowiczu. Zaprezentowania analiza, oparta na kwerendach archiwalnych i obserwacjach in situ, pozwoliła na doprecyzowanie dotychczasowych ustaleń, ukazanie procesu budowy oraz przekształceń omawianych obiektów, a także poświadczenie zależności artystycznych pomiędzy kaplicami.
    In the collegiate churches in Warsaw and Łowicz (two particularly important residential cities of the Republic of Poland in the modern era), in the 18th century, chapels were erected for the exhibition of late Gothic crucifixes, famous for their graces. The chapels were distinguished by remarkable architectural forms and innovative artistic programs. Both were built on the extensions of the northern aisles and were under the care of chapters, although their creation was financed from funds provided by powerful patrons. In the case of Łowicz, the construction was the fulfillment of the volition expressed in the will of Primate Adam Ignacy Komorowski, who assigned this part of the temple for his mausoleum. In Warsaw, the the right to patronage was passed on to successive families – the patronage was granted to the Szembek and Branicki families, among others. The features connecting both investments were also: the connections of both collegiate chapters and the special status of said churches, associated with the most important people in the Republic of Poland – the king (and, in a broader sense, the Seym and court circles) and the primate, i.e. the interrex. Although the chapels’ architecture was developed almost half a century apart, one can see the mutual dependence of the forms used. The interiors boast even more analogies because the Warsaw chapel, built in the second decade of the 18th century, was transformed at the initiative of Jan Klemens Branicki in the early 1860s – while the mausoleum in Łowicz was being built. Probably both buildings employed the workshop of the Warsaw architect Jakub Fontana. In both chapels, influences of palace architecture are visible, manifested in the lightness of forms, rococo style and colors based on combining white with gold. The connection to residential interiors was enhanced especially by crimson wall coverings introduced by Fontana in the present St. John cathedral. The presented analysis, based on archival queries and in situ observations, made it possible to clarify the findings so far, as well as to show the construction process and transformations of the discussed objects. A look at their architectural form and decor details made it possible to identify sources of inspiration, probable contractors and to confirm the relationship between two particularly important examples of 18th-century collegiate chapels.
    Źródło:
    TECHNE. Seria Nowa; 2020, 5; 61-94
    2084-851X
    Pojawia się w:
    TECHNE. Seria Nowa
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Metalowe aplikacje w formie szat z przedstawieniami fundatorów
    Metal appliqué in the form of vestments with representations of founders
    Autorzy:
    Wojtacha, Przemysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1887850.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    polski barok
    sztuka baroku XVII i XVIII w.
    rzemiosło artystyczne
    złotnictwo
    aplikacje na obrazy
    metalowe aplikacje
    Polish Baroque
    Baroque art of the 17th and 18th century
    decorative arts
    goldsmithery
    apliqué in paintings
    metal apliqué
    Opis:
    The article depicts a votive character of a appliqué in the form of vestments, deriving them from the XVth century popular votive badges, which- according to the founders- were to be tokens of gratitude for the miracles and graces, as well as help to gain intercession expected by the founders. The author describes four forms of increasing of the appliqué in paintings. There are also four preserved metal appliqué with fundato representation shown here. They are presented chronologically starting from the appliqué from the painting of Mother of God from the monastery attached to the church of St. John in Cracow from 1683 (ilustr. 1-5), on the appliqué from the painting of Mary of God with an Infant from the church of St. Peter and Paul in Stare Miasto from 1773 (ilustr. 6, 7), the appliqué from the painting of Rosary Mother of God from the church of St. John the Baptist in Parczew from 1744 (ilustr. 8-10), and finishing with the appliqué from the painting of Mother of God with an Infant from church in the village of Ulan from 1758 (ilustr. 11-13). The way of placing the founders in the lower part of the vestment was to provide them with protection ensured by the robe of Mary of God – a popular and widely used motif in the art of Polish Baroque.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2013, 61, 4; 291-312
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Humanizm i stosowność w architekturze baroku na przykładzie traktatu Andrea Palladio Cztery księgi o architekturze
    Autorzy:
    Gawliński, Filip
    Łakomska, Bogna
    Piasecka, Ewa
    Banaszkiewicz-Bryła, Maria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/chapters/1113585.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku
    Tematy:
    humanizm
    architektura baroku
    Andrea Palladio
    Cztery księgi o architekturze
    sztuka renesansu
    Opis:
    Humanism and appropriateness in the Baroque architecture based on the work of Andrea Palladio: The Four Books of Architecture. Andrea Palladio, who was born in the late Renaissance and has been working in mannerism period, influenced Baroque architecture through his works, promoting the ideas of humanism and Vitruvian „decorum”. The Renaissance idea of humanism was based on anthropocentrism coming from Catholic theology and the nature being perceived as the God’s masterpiece. Palladio’s book is influenced by those ideas not only in its subject matter, but also in the construction of the work itself. The aim of publishing the book was to serve the people, to use his knowledge to improve a human being. Following the rules of appropriateness Palladio builds his treatise using modules: the same module which was a standard in Vitruvian work. All the parts of the book are like modules in the architecture: small paragraphs on details build larger chapters on types of buildings, chapters are short and clear – in order to be easily understood. Humanism and appropriateness in Palladio’s book is contrasted with modernist architecture, the same in our time as in the past. He disapproves of certain manneristic solutions in architecture, where a building is made not for human improvement but to make the architecture an end in itself or merely to break the rules. Treating the human being as the main God’s creation on earth Palladio puts forward the idea of appropriateness of the facility and form. All human works must contain utility and aesthetics, because both these qualities are connected and cannot be separated.
    Źródło:
    SZTUKA WŁOSKIEGO BAROKU; 166-172
    9788364615382
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-8 z 8

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies