Temat: szekspir - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: „Najistotniejsza kwestia, jaka może być”. Odpowiedź na artykuł E.A.J. Honigmanna
”The most important subject that can possibly be”. A response to E.A.J. Honigmann’s article
Autorzy:: Hammerschmidt-Hummel, Hildegard
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1392135.pdf
Data publikacji:: 2011-01-01
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: Szekspir
katolicyzm
sztuka
Opis:: This text is a reply to E.A.J. Honigmann and presents another point of view on Shakespeare’s Catholicism. H. Hammerschmidt-Hummel defends her thesis and tries to convince that her book is based on reliable studies and historical sources. She proves that a secret Catholic code in his plays is the most important key to understanding his whole output. Her arguments are based on two evidences: the known or presumed “Catholic sympathies” of the dramatist’s family, friends and patrons and the “Catholic attitudes” embedded in the plays.
Źródło:: Przestrzenie Teorii; 2011, 16; 307-318
2450-5765
Pojawia się w:: Przestrzenie Teorii
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: „Szekspir katolikiem?”. Odpowiedź na książkę Hildegard Hammerschmidt-Hummel
”Catholic Shakespeare?”. A response to Hildegard Hammerschmidt- Hummel’s book
Autorzy:: Honigmann, Ernst A.J.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1392136.pdf
Data publikacji:: 2011-01-01
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: Szekspir
katolicyzm
sztuka
Opis:: The text “Catholic Shakespeare?” is a response to the book of Hildegard Hammerschmidt-Hummel titled William Shakespeare – Sein Zeit – Sein Leben – Sein Werk (2003). E.A.J. Honigmann joins the debate about a secret Catholic code in Shakespeare’s plays. The researcher disagrees with some theses, for example with mysterious inscriptions in the English College at Rheims. He also tries to convince that Shakespeare’s Catholicism isn’t that obvious as Hammerschmidt-Hummel says.
Źródło:: Przestrzenie Teorii; 2011, 16; 299-306
2450-5765
Pojawia się w:: Przestrzenie Teorii
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Ludmiła Mnich, Шекспир в русской теории первой половины ХХ века, Wydawnictwo Naukowe Instytutu Kultury Regionalnej i Badań Literackich im. Franciszka Karpińskiego, Siedlce 2019,
Autorzy:: Łucewicz, Ludmiła
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/604981.pdf
Data publikacji:: 2019-12-06
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:: Szekspir
recepcja
teoria literatury
Opis:: recenzja książki Ludmiła Mnich, Шекспир в русской теории первой половины ХХ века, Wydawnictwo Naukowe Instytutu Kultury Regionalnej i Badań Literackich im. Franciszka Karpińskiego, Siedlce 2019.
Źródło:: Przegląd Rusycystyczny; 2019, 169, 1
0137-298X
Pojawia się w:: Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Trust and Suspicion: Gabriel Josipovici on Shakespeare and Modernity
Ufność i wątpienie: Gabriel Josipovici o Szekspirze i nowoczesności
Autorzy:: Sawa, Magdalena
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1366864.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: Gabriel Josipovici
ufność
wątpienie
Szekspir
nowoczesność
Opis:: The aim of this paper is to present Gabriel Josipovici’s seminal publication On Trust: Art and the Temptation of Suspicion (1999) as a valuable contribution to the contemporary affective debate and the post-postmodernist undoubting perspective. An eminent British novelist, playwright and critic, Josipovici attempts in his study to characterise pre-modern cultures and the modern world in terms of contrastive emotional attitudes of trust and suspicion. This article seeks to present the part of Josipovici’s extended discussion which pertains to the crucial phase in modern history when the feeling of suspicion began to gain intensity; hence the concentration on the moment of transition, the advent of modernity in the Renaissance and the way Shakespeare’s plays thematise the tension between trust and suspicion in the face of the tenets of humanism and Protestantism. Additionally, the presentation of the central idea of On Trust is aided with references to Josipovici’s other publications such as Writing and the Body (1982), The Book of God (1988), What Ever Happened to Modernism? (2010) and Hamlet: Fold on Fold (2016) in order to show the author’s concern with the interplay in culture of trust and suspicion as informing his entire critical thought.
Celem artykułu jest ukazanie pracy Gabriela Josipovici zatytułowanej On Trust: Art and the Temptation of Suspicion (1999) jako cennego wkładu we współczesne rozważania nad afektem oraz kształtowaniem się post-postmodernistycznej postawy odrzucającej wątpienie. Wybitny brytyjski pisarz, dramaturg i krytyk Josipovici podejmuje próbę charakterystyki kultur przednowoczesnych oraz świata nowoczesnego za pomocą dwóch kontrastowych postaw emocjonalnych: ufności i wątpienia. Artykuł przedstawia tę część rozważań autora, która dotyczy istotnego momentu w historii świata, kiedy to uczucie wątpienia zaczyna dominować w kulturze. Stąd koncentracja na wyłanianiu się nowoczesności w renesansie, znajdujące odzwierciedlenie w utworach Szekspira, które wskazują na napięcie między ufnością i wątpieniem tworzące się w kontekście humanizmu i protestantyzmu. Próbie rekonstrukcji myśli przewodniej On Trust towarzyszą odniesienia do innych utworów Gabriela Josipovici, takich jak: Writing and the Body (1982), The Book of God (1988), What Ever Happened to Modernism? (2010) i Hamlet: Fold on Fold (2016). Dzięki odwołaniom do innych prac Josipovici udowodniono, że perspektywa ufności i wątpienia jest stale obecna w myśli krytycznej autora.
Źródło:: Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia; 2020, 38, 1; 187-198
0239-426X
Pojawia się w:: Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: "Serc starania stracone" - szekspirowskie libretto Wystana Hugh Audena i Chestera Kallmana
“Love’s Labour’s Lost” – Shakspearean Libretto by W.H. Auden and Ch. Kallman
Autorzy:: Kowalski, Tomasz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/920337.pdf
Data publikacji:: 2009-06-13
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: adaptation
W.H. Auden
Ch. Kallman
libretto
adaptacja
Szekspir
opera
Opis:: The article deals with the most significant changes the authors introduced in order to adapt the Shakespearean play to operatic requirements, e.g. reducing the number of characters, ascribing new parts to some of the characters remaining or balancing female and male voices on stage. An analysis is made here also of the flow of time inscribed in the libretto and the significance of the scene when the messenger comes to the Princess, saying that the King of France is dead. Their symbolism is interpreted with the additional contexts that were provided by W.H. Auden’s lecture on Love’s Labour’s Lost, which are: court love, court manners, euphuism and the Platonic philosophy and its continuations. This philosophical context allowed both poets to read the play as a process of gaining knowledge of life and feelings which the King of Navarre and his courtiers had declared to study in their academy, but never succeeded.
Źródło:: Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication; 2009, 7, 13-14; 97-110
1731-450X
Pojawia się w:: Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Shylock i Jessica – Maurycy Gottlieb jako malarz
Shylock and Jessica – Maurycy Gottlieb as a painter
Autorzy:: Haake, Michał
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/560130.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Uniwersytet Wrocławski. Instytut Historii Sztuki
Tematy:: Maurycy Gottlieb
korespondencja sztuk
William Szekspir
Shylock
Jessica
hermeneutyka obrazu
Opis:: The oeuvre of a Jewish-Polish painter, Maurycy Gottlieb has been considered so far as strictly related with his biography and the questions of a national and religious identity. This perspective, much as it applies to extraordinarily significant issues, results in overlooking a picture as a picture, meaning the relation between a representation and a pictorial medium, i.e. surface. The relation of the both elements makes up a possibility to reveal a specific speech of painting, absent in other kinds of art. The question whether it comes to this revelation is an indispensable one. Especially in terms of the pictures whose contents derive from texts, as in the case of Gottlieb’s painting, Shylock and Jessica, which depicts characters of Shakespeare’s The Merchant of Venice. In this case the question must be also posed if the painting’s features, perceived as the painter’s original achievement – namely iconography, the scene of handing in the keys, and its composition, as well as depicting Shylock as a tender, painful father – should be perceived as a typical solution in view of various manifestations of reception of this work by Shakespeare. Originality and artistic significance of Gottlieb’s painting is revealed instead in the fact that the artist – with the aim of provoking an optical play between the representation and the pictorial surface – managed to come up with a visual equivalent of important and general, namely reaching beyond a narrative dimension of the scene, traits of relations between the drama characters. Referring to the question of identity, in consequence we can state that Gottlieb by means of his painting does not speak to us neither as a Jew, nor as a Pole, but as a painter.
Źródło:: Quart. Kwartalnik Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego; 2015, 1(35); 20-34
1896-4133
Pojawia się w:: Quart. Kwartalnik Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Marek Aureliusz, Lukrecjusz i Brutus - trzy autoportrety psychologiczne Henryka Elzenberga
Autorzy:: Listkowska, Bożena
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2098572.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:: Henryk Elzenberg
Marek Aureliusz
Brutus
Lukrecjusz
William Szekspir
etyka
psychologia
Opis:: Henryk Elzenberg w pracach: Marek Aureliusz. Z historii i psychologii etyki, Lukrecjusz i materializm oraz Brutus, czyli przekleństwo cnoty dokonał analizy psychologicznej tytułowych postaci. Wyeksponował te ich cechy, które – jak pokazuje jego dziennik – sam posiadał. Celem tych analiz było – jak się wydaje – nie tylko zrozumienie przeżyć i postępowania wspomnianych postaci, ale także zrozumienie samego siebie.
Źródło:: Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria; 2017, 4; 419-437
1230-1493
Pojawia się w:: Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: From Euphemisms to Vulgarisms: Translating King Lear’s Misogynistic Monologue (Act IV, Scene 6) into Polish
Od eufemizmów do wulgaryzmów – tłumaczenia na język polski mizoginistycznego monologu Króla Leara (Akt IV, Scena 6)
Autorzy:: Cebrat, Grzegorz Antoni
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1192812.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Krakowskie Towarzystwo TERTIUM
Tematy:: Shakespeare
King Lear
Polish translations
obscenity
Szekspir
Król Lear
tłumaczenia
obsceniczność
Opis:: The paper investigates the issue how Polish translators of William Shakespeare’s King Lear dealt with rendering Lear’s monologue (Act IV, Scene 6, ll. 107-132), being a misogynistic tirade of the mad king against adultery, sexuality, and women in general. The play was translated into Polish at least fifteen times in the 19th and 20th centuries, beginning with the oldest published rendition by Ignacy Hołowiński (1841) and concluding with the most recent one by Jerzy S. Sito (2001). The paper analyses seven selected fragments taking into consideration lexical and stylistic choices made by the translators of the monologue in order to show how changing attitudes to sexual taboo and Shakespearean obscenities affected the translations in question. The analysis reveals the evolution of translators’ attitudes to those issues (also affected by contemporary Shakespearean research): from euphemistic treatment of the topic in the 19th century, through philological translations of Tarnawski and Chwalewik, to unrestricted modern renditions of Słomczyński and Barańczak, and the extreme case of straightforward obscene translation of Jerzy S. Sito
Artykuł jest próbą analizy technik i metod zastosowanych przez tłumaczy w trakcie przekładu wyrazów i wyrażeń obscenicznych występujących w tragedii Williama Shakespeare’a Król Lear na język polski. Analiza skupia się na tłumaczeniach monologu szalonego króla (Akt IV, scena 6, wersy 107-132), który jawi się jako mizoginistyczny atak na kobiety, seksualność, oraz cudzołóstwo. Materiał tekstowy stanowi 15 przekładów sztuki, począwszy od najstarszego tłumaczenia, dokonanego przez Ignacego Hołowińskiego i opublikowanego w 1841 roku, a skończywszy na wersji Jerzego S. Sity z roku 2001. Artykuł analizuje wybrane zdania i jednostki leksykalne, pochodzące z siedmiu fragmentów monologu, pod kątem technik i strategii tłumaczeniowych zastosowanych przez poszczególnych tłumaczy przy przekładaniu pojęć uważanych za nieprzyzwoite, a dotyczących kobiecego ciała, seksu, rozpusty, cudzołóstwa, itp. Przeprowadzona analiza wykazuje ewolucję sposobów przekładu, związanych z epoką w której polski tekst powstał i jej uwarunkowaniami kulturowo-społecznymi, a także z rozwojem badań nad twórczością i językiem Shakespeare’a, i pozwala śledzić zmiany, począwszy od eufemistycznego stylu tłumaczeń powstałych w XIX. wieku, poprzez filologiczne tłumaczenia Tarnawskiego i Chwalewika, a skończywszy na współczesnych, miejscami ‘niecenzuralnych,’ tekstach Słomczyńskigo, Barańczaka, a zwłaszcza Sity, który nie zawahał się użyć wulgaryzmów.
Źródło:: Półrocznik Językoznawczy Tertium; 2020, 5, 1; 77-96
2543-7844
Pojawia się w:: Półrocznik Językoznawczy Tertium
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Co mówi kostium? Idea, etyka, moda – wybrane wizerunki Hamleta w polskim teatrze najnowszym
What the costume says? Idea, ethics, fashion – chosen Hamlet’s images in Polish Contemporary Theatre
Autorzy:: Świąder-Puchowska, Barbara
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/31339603.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Uniwersytet Gdański. Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego
Tematy:: Hamlet
Szekspir
polski teatr najnowszy
kostium
Shakespeare
Polish contemporary theatre
costume
Opis:: W artykule przedstawiono analizę kilku wybranych, istotnych realizacji Hamleta Williama Szekspira, powstałych na polskich scenach w ciągu ostatnich dwudziestu lat, w interpretacji następujących twórców: Krzysztof Warlikowski, Jan Klata, Radosław Rychcik i Krzysztof Garbaczewski. Celem autorki jest ukazanie, jak interpretacja reżyserów i ich koncepcje, dotyczące postaci oraz całego dramatu (także te etyczne), znajdują swoje odzwierciedlenie w kostiumie głównego bohatera, będącym istotnym elementem komunikatu scenicznego, i odwrotnie – jak strona wizualna postaci Hamleta „odbija” główne trendy w interpretowaniu klasyki w polskim teatrze współczesnym.
The analysis presents a few selected important Polish theatre interpretations of Hamlet by William Shakespeare, realized during last twenty years by Krzysztof Warlikowski, Jan Klata, Radosław Rychcik and Krzysztof Garbaczewski. The main issue is to show how director’s interpretation and ideas are manifested in the costumes and creation of Hamlet’s character in each performance. And the other way around – how visual part of presenting each Hamlet expresses main trends in interpreting classics in Polish contemporary theatre in general.
Źródło:: Media Biznes Kultura; 2018, 1(4); 35-44
2451-1986
2544-2554
Pojawia się w:: Media Biznes Kultura
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: „Ran”, czyli Szekspir po japońsku
“Ran”, or Shakespeare in Japanese
Autorzy:: Loska, Krzysztof
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/28631785.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:: Akira Kurosawa
William Szekspir
nō
kaidan
kino japońskie
William Shakespeare
Japanese cinema
Opis:: Wskazując na podobieństwo fabularne filmu Kurosawy do tragedii Szekspira, autor zwraca uwagę na oryginalne podejście wybitnego reżysera do pierwowzoru teatralnego. Nie ma przy tym na myśli wyłącznie przenikania się konwencji teatru elżbietańskiego z japońską tradycją estetyczną, ale przetworzenie materiału źródłowego, wejście w dialog z tekstem dramatu, wypracowanie oryginalnego języka wizualnego bez uciekania się do prostych transpozycji oraz ilustracyjności. Na poziomie stylistycznym i narracyjnym ważną rolę w Ran odgrywają nawiązania do klasycznego teatru nō, japońskich opowieści niesamowitych (kaidan), ludowych podań i rodzimej mitologii – zwłaszcza wykorzystanie metafor zwierzęcych, charakteryzujących postaci zarówno w sztuce Szekspira, jak i w filmie Kurosawy. Ostatnim tropem interpretacyjnym, na który Loska zwraca uwagę, jest obecność odniesień religijnych, szczególnie widocznych w przywołaniu tradycji buddyjskiej, która łagodzi pesymistyczną wymowę dzieła.
Pointing to the plot similarities between Kurosawa’s film and Shakespeare’s tragedy, the author notes the original approach of the outstanding director to the play written for the theatre. What he has in mind is not the simple mingling of the Elizabethan theatre with the Japanese aesthetic tradition, but the way the source material was processed without the use of simple transpositions and illustrativeness. At the stylistic and narrative levels, references to the classical nö theatre, Kaidan – Stories and Studies of Strange Things, and folk myths and legends, especially the use of animal metaphors, characterising the protagonists both in Shakespeare’s drama, and in Kurosawa’s film play an important role in Ran. The last interpretative trope which Loska notes is the presence of religious references, particularly visible in references to the Buddhist tradition, which lightens the pessimistic message of the work.
Źródło:: Kwartalnik Filmowy; 2014, 87-88; 160-170
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:: Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Димитър Тополин и респиритуализирането на сонетната форма
Autorzy:: Mihaylov, Kalin
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/681517.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: Petrarchism, Christianity, sonnet, Shakespeare, religious poetry
petrarkizm, chrześcijaństwo, sonet, Szekspir, poezja religijna
Opis:: The sonnet in its Shakespearean form holds a prominent place in the poetry of the Bulgarian Orthodox priest Dimitar Popnikolov-Topolin (1886–1962) whose ample oeuvre has only partially been published. This article seeks to situate Topolin’s poems within the seven-centuries old European tradition of this influential lyric genre. As it turns out, Topolin’s numerous sonnet variations consistently work towards overcoming the cult of the superb human personality celebrated as an idol in Western Renaissance classical literary samples. Thus, Dimitar Topolin turns into a unique Bulgarian Orthodox “Shakespeare” who breathes new life into the sonnet form and fills it with the spiritual essence of Eastern Christian sensibility and worldview.
Dimitar Topolin i respirytualizacja formy sonetuSonet szekspirowski zajmuje znaczące miejsce w ogromnym dorobku poetyckim bułgarskiego księdza prawosławnego Dimitra Topolina (1886–1962). Artykuł jest próbą ustalenia miejsca poezji Topolina w odniesieniu do siedmiusetletniej europejskiej tradycji tego uznanego i niezwykle cenionego gatunku liryki. Autor jest zdania, że liczne wariacje sonetowe w twórczości poety prowadzą do przezwyciężenia kultu pięknej osobowości, charakterystycznego dla klasycznych wzorców zachodnioeuropejskiego renesansu. W ten sposób Topolin, próbując odnowić formę sonetu za pomocą wschodniochrześcijańskiej wrażliwości i światopoglądu. stał się niejako swoistym bułgarskim prawosławnym „Szekspirem”.
Źródło:: Zeszyty Cyrylo-Metodiańskie; 2018, 7
2449-8297
Pojawia się w:: Zeszyty Cyrylo-Metodiańskie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: ,,Soliloquia” z dramaturgii Szekspira – w świetle teorii
,,Soliloquies” in the dramatic works of Shakespeare – in light of theories
Autorzy:: Kulczycka, Dorota
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/955679.pdf
Data publikacji:: 2014-11-03
Wydawca:: Akademia Pomorska w Słupsku
Tematy:: solilokwium, monolog, samotność, prawda, William Szekspir
Soliloquy, monologue, solitude, the truth, William Shakespeare
Opis:: This article reflects on soliloquies in the dramatic plays of William Shakespeare, in particular in Hamlet, Othello, and King Lear, and confronts them with the great Augus-tinian tradition as well as theories formulated later, e.g. in the 18th century (A.A. Cooper, Earl of Shaftesbury). An important point of reference is also found in contemporary Polish studies (by J. Płuciennik, and E. Kasperski, among others) as well as conceptions presented in books, dictionaries and encyclopaedias written in languages other than Pol-ish (by P. Pavis, C.H. Holman, W. Harmon, J.A. Cuddon, S. Chatman, and others). This article argues that the scholars’ findings regarding a number of pivotal aspects are not always definitive.
Źródło:: Świat Tekstów. Rocznik Słupski; 2014, 12; 75-92
2083-4721
Pojawia się w:: Świat Tekstów. Rocznik Słupski
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: “This sceptred isle”. Reflections on Shakespeare and Brexit
Autorzy:: Kaptur, Paweł
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2084143.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:: William Shakespeare
Brexit
European Union
isolationism
integration
William Szekspir
Unia Europejska
izolacjonizm
integracja
Opis:: During the Brexit campaign, both those who opted for Britain leaving the EU and those who wanted to remain in the structures of the Union referred to William Shakespeare to support the rightness of their preference. The question of how Shakespeare would have voted was raised by numerous journalists, writers and politicians who either tried to present Shakespeare as a national bard promoting British isolationism or a staunch adherent of England being an integral part of the European continent. The paper scrutinizes some aspects of Shakespeare’s plays which indicate the writer’s attitude towards the relations between England and Europe.
W czasie kampanii brexitowej, zarówno ci, którzy opowiadali się za wyjściem Zjednoczonego Królestwa ze struktur Unii Europejskiej, jak i ci którzy chcieli w nich pozostać odwoływali się do twórczości Williama Szekspira, aby wesprzeć swoje racje. Pytanie „jak głosowałby Szekspir” podnoszone było przez licznych dziennikarzy, naukowców i polityków, którzy starali się przedstawić Szekspira albo jako narodowego barda promującego brytyjski izolacjonizm, albo jako zagorzałego zwolennika Anglii będącej integralną częścią kontynentu europejskiego. Niniejszy artykuł jest próbą analizy wybranych aspektów twórczości Williama Szekspira, które mogłyby wskazywać na stosunek dramaturga do relacji pomiędzy Anglią a Europą.
Źródło:: Kwartalnik Neofilologiczny; 2020, 4; 562-573
0023-5911
Pojawia się w:: Kwartalnik Neofilologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Czy Jan Kott stworzył mit? Jeszcze raz o "Hamlecie" ‘56 Romana Zawistowskiego
Did Jan Kot create the myth? Once again about 'Hamlet' '56 by Roman Zawistowski
Autorzy:: Świątkowska, Wanda
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/938222.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:: 'Hamlet'
William Szekspir
Jan Kott
Roman Zawistowski
polityka
odwilż gomułkowska
William Shakespeare
Gomułka's thaw
Opis:: The article presents the origins of Hamlet directed by Roman Zawistowski at the Stary Theatre in Krakow (1956) and is an attempt at answering the question: to what extent the famous Jan Kott’s review influenced its reception. The author analyzes the translation of the tragedy, the script of the play, acting, scenography and the historical context. By comparing the reviews with Kott’s interpretation, it is possible to indicate the areas where critics disagree, and at which point Kott’s review becomes opinion-oriented and establishes the reception of Zawistowski’s Hamlet – actually to this day.
Źródło:: Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria; 2019, 19; 178-193
2081-1853
Pojawia się w:: Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: «Глубоко-гуманное влияние педагога Виктора Острогорского». Oбраз Шейлока Ивана Гревса по Венецианскому купцу Уильяма Шекспира
Deeply humane influence of the teacher Viktor Ostrogorsky”. Ivan Greavs’ image of Shylock based on The Merchant of Venice by William Shakespeare
„Wpływ humanisty-pedagoga Wiktora Ostrogorskiego”. Obraz Shylocka u Iwana Griewsa na podstawie Kupca weneckiego Williama Szekspira
Autorzy:: Vakhromeeva, Oksana
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2191544.pdf
Data publikacji:: 2020-12-22
Wydawca:: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:: Ostrogorski
Gedda
Czernyszewski
Griews
edukacja literacka
Shylock
Szekspir
Ostrogorskiy
Chernyshevskiy
Greavs
literary education
Shakespeare
Opis:: Artykuł omawia jedyny żydowski wątek, którym zajmuje się w swojej działalności naukowej petersbursko-leningradzki mediewista, profesor Iwan Michajłowicz Griews (1860–1941). Autorka jako pierwsza podejmuje próbę wyjaśnienia początków i dalszego zainteresowania Griewsa, będącego na przełomie lat 70. i 80. XIX stulecia bardzo młodym człowiekiem, twórczością wielkiego angielskiego dramatopisarza Williama Szekspira, w kontekście wzajemnego zrozumienia przedstawicieli dwóch różnych kultur — Wenecjan i Żydów.
The article is devoted to the only Jewish plot, which can be traced in the work of Professor Ivan Mikhailovich Greаvs (1860–1941). For the first time in historiography, an attempt has been made to highlight the emergence and development of a steady interest in Greavs’ interest in the work of the great English playwright William Shakespeare, and through it to the topic of mutual understanding of representatives of two different cultures, Venetians and Jews.
Źródło:: Iudaica Russica; 2020, 2(5); 126-136
2657-4861
2657-8352
Pojawia się w:: Iudaica Russica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 16.

Tytuł:: Nie będzie zysku, gdzie nie ma radości. Edukacja, jednostka, wspólnota
There will be no gain where there is no joy. Education, individual, community
Autorzy:: Sławek, Tadeusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/962542.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Uniwersytet w Białymstoku. Wydział Pedagogiki i Psychologii
Tematy:: Shakespeare
education
individual
community
gentleness of thought
dialogue
szekspir
edukacja
jednostka
wspólnota
delikatność myślenia
dialog
Opis:: Autor stawia w tekście wyrazistą tezę: potrzebna nam jest szkoła, która od początku uczy niedostosowywania się do uznanych sposobów organizacji świata, co oznacza zgodę na jego obecny kształt, ale pobudza postawy rozumnej niezgody i konstruktywnego sprzeciwu. By te cele można było osiągnąć nieodzowne staje się kształcenie delikatności myślenia, a z tego dalej już wynikają: troska o to, co „małe”; wypowiadanie posłuszeństwa niecierpliwości świata domagającego się od nas, aby być „tym” lub „tamtym”; sprzeciw wobec przekonania, że to zawodowi przysługuje ostateczne prawo określania tego, czym jest człowiek. Autor ukazuje pedagogikę jakiej możemy uczyć się od Szekspira, wyprowadzając szereg zadań dla pedagogów, pośród których kluczowe to: pytania „co myślisz?”; wychowanie do bycia człowiekiem a nie tylko kształcenia do zawodowej biegłości; odzyskanie godności radości i cierpienia tak, by mowa służyła empatycznemu włączaniu a nie antagonizującemu wyłączaniu.
The author puts forward a clear thesis in the text: we need a school that teaches from the beginning not to conform to recognized ways of organizing the world, which means the consent to its present shape, but encourages attitudes of rational discord and constructive opposition. In order to achieve these goals, it is indispensable to teach the gentleness of thought, and from that on, what follows: the concern for what is “small”; expressing the obedience of the impatience of the world demanding from us to be “this” or “that”; object to the belief that a professional has the ultimate right to define what a person is. The author shows the pedagogy that we can learn from Shakespeare, leading a number of tasks for pedagogues, among which the key is: the question “what do you think?”; education to be a human being and not just education to professional proficiency; recovering the dignity of joy and suffering so that the speech serves empathetic inclusion rather than antagonizing exclusion.
Źródło:: Parezja. Czasopismo Forum Młodych Pedagogów przy Komitecie Nauk Pedagogicznych PAN; 2017, 1
2353-7914
Pojawia się w:: Parezja. Czasopismo Forum Młodych Pedagogów przy Komitecie Nauk Pedagogicznych PAN
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 17.

Tytuł:: Bezdomni zmarli: rzecz o Szekspirowskich widmach
The homeless dead: the case of Shakespeare’s spectres
Autorzy:: Grzegorzewska, Małgorzata
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2012206.pdf
Data publikacji:: 2012
Wydawca:: Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:: cmentarz
Szekspir
Hamlet
Makbet
widma
obrzęd
Dziady
graveyard
Shakespeare
Macbeth
spectres
the custom of dziady
Opis:: The paper begins with an anecdote concerning one of most intriguing works of Frédéric Chopin, Nocturne in G-minor, Op. 15, nr 3. A story goes that Chopin composed this nocturn inspired by a performance of Hamlet and intended to name it: In the Graveyard. Regardless of whether this story is true or false, the implied plot-line of Chopin’s nocturn, developing from a wistful and then dramatic opening passage to the harmonious, hymn-like second part well fi ts the atmosphere of Shakespeare’s drama which does not preclude the possibility of consolation and the faith in transcendence, despite its prevalent preoccupation with ubiquitous iniquity, death and decay. In contrast with the rest of the play, however, act 1 scene 5, set in the graveyard, is marked by an entirely materialistic tendency, in the vein of the late medieval dance macabre. Still more unsettling is the vision of tenantless graves and the dead returning from the liminal space of the cemetery to the polis reserved for the living. The ghosts of the people who have died violent death are not harmless apparitions, fi gments of imagination, but as Quentin Meillassoux argues, they destroy the very boundary between life and death which safeguards our existence. The ghost of Banquo in Macbeth is a “living” example of such a radical subversion of the established dichotomies, which Shakespeare examines most carefully in his great tragedies. In the theatre of the 20th century, Shakespeare’s refl ection on the elusive boundary between the world of the living and the uncanny realm of the dead gained a great momentus in the perplexing stage production of Macbeth directed by a Lithuanian, Eimuntas Necrošius. The power of his vision stems from the connection of Shakespearean tragedy with the folk tradition of “Dziady”, an ancient Balto-Slavic custom commemorating the dead.
Źródło:: Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2012, 2(5); 257-270
2084-6045
2658-2503
Pojawia się w:: Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 18.

Tytuł:: „Jeśli umiecie – mówcie: kim jesteście?”. O Wiedźmach w wybranych polskich inscenizacjach Makbeta
„Speak if you can: what are you?”: on the Witches in selected Polish productions of Macbeth
Autorzy:: Kowalski, Tomasz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2050825.pdf
Data publikacji:: 2021-12-11
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: Shakespeare
Macbeth
The Witches
staging
adaptation
fantastic characters
Szekspir
Makbet
Wiedźmy
inscenizacja
adaptacja
postaci fantastyczne
Opis:: Rozważania prowadzone w artykule skupiają się na postaciach Wiedźm w Makbecie Williama Szekspira oraz trzech jego inscenizacjach z pierwszej dekady XXI wieku (wyreżyserowanych przez Andrzeja Wajdę, Grzegorza Jarzynę i Maję Kleczewską). Wychodząc od niejasnego statusu postaci w samej tragedii, autor analizuje wybrane sceny ukazujące różne sposoby interpretowania ich spotkań z tytułowym bohaterem ze współczesnej perspektywy oraz sygnalizuje korzyści, jakie dydaktyka szkolna może czerpać z odwoływania się do współczesnych inscenizacji Makbeta.
The paper focuses on The Witches as they are depicted in Macbeth by William Shakespeare and in three Polish productions of the play from the first decade of the 21st century (directed by Andrzej Wajda, Grzegorz Jarzyna, and Maja Kleczewska). While pointing out an equivocal status of these characters in the tragedy, the author analyses selected scenes which present various ways of interpreting their encounters with the protagonist in contemporary perspective and suggests how literary education in school might benefit from referring to recent productions of Macbeth.
Źródło:: Polonistyka. Innowacje; 2021, 14; 163-172
2450-6435
Pojawia się w:: Polonistyka. Innowacje
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 19.

Tytuł:: Duch Hamleta na szklanym ekranie
Depictions of Hamlet’s Father’s Ghost on Silver Screen
Autorzy:: Kwiatkowska, Agnieszka
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1109491.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: Hamlet
Shakespeare
film adaptation
adaptation
Hamlet’s father’s ghost
Szekspir
ekranizacja
adaptacja
duch ojca Hamleta
Opis:: Każda ekranizacja, adaptacja filmowa lub wystawienie na scenie zawiera w sobie elementy interpretacji dzieła literackiego i determinuje określony sposób jego odczytania. Artykuł prezentuje to na przykładzie ekranizacji i adaptacji Hamleta Szekspira. W tekście przywołano dzieła filmowe takich twórców jak Laurence Olivier, Alan Dent, Akira Kurosawa, John Gielgud, Bill Colleran, Grigori Kozincew i Franco Zeffirelli. Ze szczególną uwagą omówiona została postać ojca Hamleta, różnorodnie przedstawiania w kolejnych ekranizacjach szekspirowskiego dramatu.
Every adaptation for the screen, film adaptation or a play put on stage includes the elements of interpretation of a literary work and determines the particular way it is interpreted. To illustrate this notion, the article introduces film adaptations of Shakespeare’s Hamlet. Big-screen versions of Hamlet directed by Laurence Olivier, Alan Dent, Akira Kurosawa, John Gielgud, Bill Colleran, Grigori Kozincew and Franco Zeffirelli are referred to in the text. Particular attention is given to the character analysis of Hamlet’s father’s ghost, variously depicted in the following film adaptations of the Shakespearean drama.
Źródło:: Polonistyka. Innowacje; 2016, 4; 155-166
2450-6435
Pojawia się w:: Polonistyka. Innowacje
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 20.

Tytuł:: Shakespeare’s Mixed Genres
Transformacje gatunkowe w dramatach Szekspira
Autorzy:: Gibinska, Marta
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/37551607.pdf
Data publikacji:: 2024
Wydawca:: Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:: tragedia
komedia
tragikomedia
Arystoteles
włoskie modele wczesnorenesansowe
Szekspir
tragedy
comedy
tragicomedy
Aristotle
Italian renaissance models
Shakespeare
Opis:: The problem of generic transformations to which Shakespeare’s plays bear witness is discussed against the ancient and early renaissance definitions and discussions of dramatic genres, from Aristotle through Plautus, Cintho, Castelvetro, Guarini to Sidney. The point of interest is located in the fuzziness in which comedy melts with tragedy (or the other way round) and yields in effect a new creation – tragicomedy. The wide range of Shakespearean comedy, tragedy, histories and Roman plays is briefly discussed in order to illustrate Shakespeare’s generic transformations, proving that traditional construction of dramatic genres, i.e., of tragedy, comedy and tragicomedy, was too narrow and too constraining for the early modern understanding of the condition of man.
Problem transformacji gatunkowych w dramatach Szekspira jest omawiany na podstawie tradycji teoretycznych od Arystotelesa, poprzez pisma Plauta, Cinthia, Castelvetra, Guariniego i Sidneya. Główny problem skupiony jest na mieszaniu wątków komediowych i tragicznych prowadzących do mody na tragikomedię. Szekspirowskie komedie, tragedie, sztuki historyczne i tragedie rzymskie są pokrótce omówione dla zilustrowania szekspirowskich transformacji, które dowodzą, że tradycyjny, wyraźny podział na tragedie, komedie i tragikomedie był zbyt wąski i zbyt ograniczający rozumienie kondycji człowieka w okresie wczesnonowożytnym.
Źródło:: Perspektywy Kultury; 2024, 45, 2; 289-298
2081-1446
2719-8014
Pojawia się w:: Perspektywy Kultury
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 21.

Tytuł:: Zapomniany majster
Forgotten master
Autorzy:: Żurowski, Andrzej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/564335.pdf
Data publikacji:: 2014-01-15
Wydawca:: Akademia Pomorska w Słupsku
Tematy:: Edward Tuckerman Mason, Helena Modrzejewska, Edwin Booth, William Szekspir
Edward Tuckerman Mason, Helena Modjeska, Edwin Booth, William Shake-speare
Opis:: The article shows the figure of Edward Tuckerman Mason as an author, editor and publisher. He was born on 10th April 1847 in New York City (d. 1895). He began his ca-reer as a theatre critic in 1866 in the “New York Word”. This paper presents E.T. Ma-son’s notes the manuscripts of which have been found in the reading room of New York Public Library for the Performing Arts at Lincoln Center. They present excellent de-scriptions of E.T. Mason’s plays. As every detail of the plays is described in the notes, they retain the ‘charm’ of the characters of Ophelia and Macbeth by Modrzejewska and Booth. Mason’s Salvini’s Othello, Modrzejewska’s Ofelia, Booth’s Macbeth remind of Konstanty Puzyna’s idea to create a permanent section of plays description in Dialog.
Źródło:: Świat Tekstów. Rocznik Słupski; 2013, 11; 13-28
2083-4721
Pojawia się w:: Świat Tekstów. Rocznik Słupski
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 22.

Tytuł:: Irish Bards in Shakespeares Richard III and As You Like it
Irlandzcy bardowie w Ryszardzie III i Jak wam się podoba Szekspira
Autorzy:: Breeze, Andrew
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1854142.pdf
Data publikacji:: 2021
Wydawca:: Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Chełmie
Tematy:: Shakespeare
Richard III
As You Like It
Ireland
Bards
Satire
Celts
Szekspir
Ryszard III
Jak wam się podoba
Irlandia
bardowie
satyra
Celtowie
Opis:: Shakespeare alludes twice to Irish bards. In Richard III, the king mentions a prophecy by one of his imminent death; in As You Like It, Rosalind jokes on how Irish bards can supposedly rhyme rats to death. Both refer to supposed bardic powers of seeing the future and of ritual cursing of enemies. A survey of the literature shows satire and prophecy as going back to ancient times. There is in addition ample material on the (sometimes deadly) eects of satire in medieval and later Ireland, where it is known from chronicles, legal tracts, handbooks of poetry, and various surviving poems. There are in addition comic tales on how bards exploited their power, including an eleventh-century one on King Guaire's Burdensome Company, wherein the poet SenchÆn rhymes to death certain mice that had spoiled an egg reserved for him. Shakespeare's references can thus be related to traditions well-known in Gaul and medieval (or early modern) Ireland and Scotland.
Źródło:: Language. Culture. Politics. International Journal; 2021, 1, 1; 129-136
2450-3576
2719-3217
Pojawia się w:: Language. Culture. Politics. International Journal
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 23.

Tytuł:: Ojciec twój bogiem winien być dla ciebie. Ślub Gombrowicza między Freudem a Girardem (i Szekspirem)
The Theatre of Human Actions: Hamlet in the Mirror and as a Mirror of Two Anthropologies
Autorzy:: Zalewski, Cezary
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/559303.pdf
Data publikacji:: 2013
Wydawca:: Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:: Zygmunt Freud
René Girard
kozioł ofiarny
pragnienie mimetyczne w literaturze
William Szekspir
anthropology of experience
interpretive anthropology
mimetic anthropology
theatrum mundi
Shakespearean drama
Opis:: Artykuł jest mimetyczną interpretacją Ślubu Witolda Gombrowicza. Zastosowanie teorii René Girarda w funkcji metajęzyka pozwala na zauważenie częściowej dekonstrukcji, jakiej polski pisarz dokonuje względem koncepcji mordu pierwotnego (i buntu syna przeciwko ojcu) stworzonej przez Zygmunta Freuda. „Poprawka” Gombrowicza (zapożyczona od Szekspira) polega na prezentacji przekonania, zgodnie z którym rywalizacja (oraz jej efekt – morderstwo) jest specyficznym, naśladowczym modusem międzyludzkich relacji, a jej aspekt przedmiotowy (m.in. erotyczny) pozostaje kwestią drugorzędną.
The article offers a discussion and comparative analysis of two interpretive approaches to Shakespeare’s Hamlet. Namely, Phyllis Gorfain’s approach, formulated with reference to interpretive anthropology (to a large degree inspired by Victor Turner’s anthropology of experience), and René Girard’s approach, formulated with reference to his concept of mimetic anthropology. Those two different readings of Shakespeare’s play as an expressive text (that is expressing the problems of our culture), bring also the question of how Hamlet as a reflexive text can provoke anthropological self‑consciousness, both in theory and practice. According to Gorfain, the main character’s cognitive situation proves paradigmatic above all to anthropologists’ self‑knowledge concerning maintaining the balance between experiencing and interpreting another culture, between reaching for truth about a given culture and falling into interpretive illusions. For Girard, the main character’s cognitive situation becomes first and foremost the mirror of contemporary culture, particularly with regard to the unresolved problem of violence and acting in revenge, or refraining from both. The thematic frame of the article is defined by the Shakespeare’s evocation of the theatrum mundi topos and a reflection on the functionalization of the topos in the description of culture through the prism of two anthropologies: interpretive and mimetic.
Źródło:: Studia Gdańskie; 2013, 32; 57-90
0137-4338
Pojawia się w:: Studia Gdańskie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 24.

Tytuł:: Gdy przekład zaciera ślady – Szekspir jako kryptokatolik i jego tłumacze
Covering Tracks in Translation: Shakespeare as a Crypto-Catholic and His Translators
Autorzy:: Gomoła, Aleksander
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1878693.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Szekspir
przekład
polskie przekłady Szekspira
teoria lancasterska
kryptokatolicyzm Szekspira
Lancastrian Shakespeare
translation
Polish translations of Shakespeare
Macbeth
The Twelfth Night
Shakespeare’s Sonnets
Opis:: L’article explore les traductions polonaises des extraits des pièces et sonnets de Shakespeare révélant, d’après les proposants de la théorie du « Lancastrian Shakespeare », ses sympathies pro-catholiques. La première partie présente les points les plus importants de la théorie lancastrienne et son impact sur l’interpretation de l’œuvre de Shakespeare. La partie suivante analyse les allusions à deux jésuites, Edmund Campion (La Nuit des rois) et Henry Garnet (Macbeth), ainsi qu’à Anne Line (La Tempête). Ces allusions sont analysées puisqu’elles apparaissent tant dans les traductions polonaises les plus connues (tels Słomczyński, Barańczak, Sito) que dans les traductions moins répandues (à savoir Dygat, Siwicka, Kamiński). De surcroît, le Sonnet no 73 est brièvement analysé. L’étude montre que certaines connotations du texte source sont gardées, lorsqu’elles se réfèrent à des éléments extratextuels; néanmoins, beaucoup de connotations, en particulier celles basées sur les jeux de mots, disparaissent.
The article explores Polish translations of excerpts of selected Shakespeare’s plays and sonnets revealing, according to proponents of “Lancastrian Shakespeare” theory, his pro-Catholic sympathies to see to what extent historical-religious tropes to be found in them are retained in target texts. Allusions to Edmund Campion (The Twelfth Night), Henry Garnet (Macbeth), and Anne Line (The Tempest) are discussed as they appear both in most popular and less known Polish translations of Shakespeare. The analysis shows that certain allusions suggesting Shakespeare’s crypto-Catholicism are visible in Polish translations yet quite a few, especially double entendres, disappear.
Artykuł analizuje polskie tłumaczenia wybranych fragmentów twórczości Szekspira wskazujących, według zwolenników teorii lancasterskiej, na jego kryptokatolicyzm. W części pierwszej przedstawia najważniejsze tezy teorii lancasterskiej i jej skutki dla interpretacji twórczości Szekspira. Później analizuje, jak w polskich tłumaczeniach oddano aluzje do dwóch jezuitów – Edmunda Campiona (Wieczór Trzech Króli) i Henry’ego Garneta (Makbet) oraz do Anny Line (Burza). W analizie uwzględniono tłumaczenia najpopularniejsze (Słomczyński, Barańczak, Sito), jak i mniej znane, w tym najnowsze (Dygat, Siwicka, Kamiński). Krótkiej analizie poddano także tłumaczenia Sonetu 73. Artykuł dowodzi, że przekłady polskie zachowują zazwyczaj konotacje oryginału, gdy te odnoszą się do elementów pozatekstualnych, zatarciu ulegają natomiast konotacje będące wynikiem gry słów lub związane ze strukturą języka oryginału.
Źródło:: Roczniki Humanistyczne; 2016, 64, 8; 159-178
0035-7707
Pojawia się w:: Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 25.

Tytuł:: “The most famous Jew outside the Old Testament”: Recontextualizing Shakespeare in Clive Sinclair’s Shylock Must Die
"Najsłynniejszy Żyd spoza Starego Testamentu": Szekspir w nowym kontekście w zbiorze opowiadań Clivea Sinclaira Skylock Must Die
“Самыйизвестный Еврей за пределами Старого Завета”: реконтекстуализация Шекспира в Shylock Must Die Клайва Синклера
Autorzy:: Anténe, Petr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2191568.pdf
Data publikacji:: 2022-06-21
Wydawca:: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:: еврейская литература
Клайв Синклер
Shylock Must Die
Шекспир
Венецианский Купец
literatura żydowska
Clive Sinclair
Szekspir
Kupiec wenecki
Jewish literature
Shakespeare
The Merchant of Venice
Opis:: The posthumously published short story collection Shylock Must Die (2018) by the British Jewish writer Clive Sinclair works with Shakespeare’s play The Merchant of Venice in a variety of creative ways. The short stories borrow from The Merchant of Venice especially the theme of antisemitism and Shylock as the main Jewish character but are usually set in the 20th or 21st century rather than in the Renaissance. Some stories react to notable productions of the play across the globe, e.g. in Stockholm in 1944, London in 2012 or in Venice in 2016, the year of the quincentennial commemorations of the foundation of the Venetian ghetto. The stories also include tragicomic elements as typical features of Jewish literature.
Wydany pośmiertnie zbiór opowiadań Shylock Must Die (“Szajlok musí umrzeć”, 2018) brytyjskiego pisarza żydowskiego pochodzenia Clive'a Sinclaira na wiele twórczych sposobów nawiązuje do sztuki Szekspira Kupiec wenecki. Historie te podejmują główne wątki antysemityzmu właśnie z Kupca weneckiego, z Shylockiem jako głównym bohaterem żydowskim na czele, ale ich akcja rozgrywa się zazwyczaj nie w renesansie, lecz w XX lub XXI wieku. Niektóre z opowiadań są odpowiedzią na ważne przedstawienia Kupca weneckiego na całym świecie, np. w Sztokholmie w 1944 r., w Londynie w 2012 r. czy w Wenecji z okazji 500. rocznicy założenia getta żydowskiego w 2016 r. Opowiadania zawierają również elementy tragikomiczne, co jest cechą charakterystyczną literatury żydowskiej.
Выпущенный посмертно сборник коротких рассказов британско-еврейского писателя Клайва Синклера Shylock Must Die (“Шейлок должен умереть”, 2018) по-новому подходит к Венецианскому Купцу Шекспира. Рассказы берут из пьесы темы антисемитизма и Шейлока в качестве главного героя-еврея, но действие их происходит в XX или XXI веке вместо эпохи Ренессанса. Некоторые из рассказов реагируют на известные постановки пьесы: стокгольмскую 1944-го года, лондонскую 2012-го года или венецианскую 2016-го года, в котором отметили 500 лет с момента основания еврейского гетто в Венеции. Рассказы также включают в себя трагикомические элементы, присущие еврейской литературе.
Źródło:: Iudaica Russica; 2022, 1(8); 1-13
2657-4861
2657-8352
Pojawia się w:: Iudaica Russica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "szekspir" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język