Temat: syn Boży - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Synoptyczne ujęcie roli Ducha Świętego w poczęciu Jezusa przez Maryję (Mt 1,18.20; Łk 1,35)
A Synoptic Approach to the Role of the Holy Spirit in the Conception of Jesus through Mary (Matt 1:18.25; Luke 1:35)
Autorzy:: Witkowski, Stanisław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/595545.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:: Duch Święty
Najwyższy
zstępować
ocieniać
Syn Boży
Holy Spirit
the Most High
descend
shade
Son of God
Opis:: The article is based on the analysis of three verses (Matt 1:18.20; Luke 1:35), which deal with the role of the Holy Spirit in the conception of Jesus through Mary. Matthew uses the formulation “by the Holy Spirit” twice. Luke, in this context, uses a parallel indicating that the Holy Spirit is the power of the Most High that is God. The Holy Spirit is in these texts a separate Person having a relationship with the Father and acting on his behalf. Therefore the conceived Child will be Holy and called God’s Son from the moment of conception. In this way, the version of the text by Matthew receives a fuller understanding when read from the perspective of Luke.
Artykuł opiera się na analizie trzech wersetów (Mt 1,18.20; Łk 1,35), które traktują o roli Ducha Świętego w poczęciu Jezusa przez Maryję. Mateusz dwukrotnie posługuje się formułą „z Ducha Świętego”, natomiast Łukasz stosuje w tym kontekście paralelę wskazującą, że Duch Święty jest mocą Najwyższego, czyli Boga. Duch Święty jest w tych tekstach odrębną Osobą, mającą więź z Ojcem i działającą w Jego imieniu. Dlatego poczęte Dziecko będzie Święte i nazwane od samego poczęcia Synem Bożym. W ten sposób tekst Mateuszowy otrzymuje pełniejsze zrozumienie, gdy jest odczytany w perspektywie Łukaszowej.
Źródło:: Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2020, 40, 1; 15-25
0137-3420
Pojawia się w:: Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Tajemnica Jezusa - Mesjasza i Syna Bożego, który stał się Człowiekiem (J1, 1-14)
Mystery of Jesus - Messiah and Son of God who becam a Human Being (J1,1-14)
Autorzy:: Witczak, Henryk
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1592005.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:: Son of God
Logos
Jesus Christ
Syn Boży
Jezus Chrystus
Opis:: Czwarta Ewangelia rozpoczyna się wielkim hymnem ku czci Jezusa Chrystusa – Syna Bożego, który stał się człowiekiem (J 1,1–14). Objawia on najważniejsze aspekty tajemnicy osoby odwiecznego Logosu – Jednorodzonego Boga, pełnego „daru Prawdy” (J 1,14.16). Ewangelista wprowadza w tajemnicę Logosu, który będąc stale zjednoczony z Ojcem (1,1–5), wkroczył w dzieje ludzi, gdy „stał się ciałem” (1,6–14). Św. Jan w swoim świadectwie, rozpoczynającym się w 1,19, a kończącym w 21,25, pozwala kolejnym generacjom ludzi wnikać w misterium Jezusa Chrystusa. On jest nową Świątynią, w której wierzący otrzymują pełnię objawienia („dar Prawdy”) i łaskę stawania się dziećmi Bożymi, czyli „synami w Synu”. Analiza trzech, głównych, części hymnu, pozwoliła autorowi artykułu w jakimś stopniu wniknąć w trójwymiarowe misterium „Słowa, które stało się ciałem i zamieszkało między nami” (J 1,14). Jest to najpierw wymiar egzystencji osoby Słowa u Boga (ww. 1–5), potem Jego wcielenie (ww. 6–14) i aktywność wewnątrz wspólnoty wierzących. (ww. 15–18). Następnie wykazuje, że tworząca się od momentu wcielenia Logosu wspólnota wierzących, Kościół, czyli wspólnota nowej Świątyni, powołana jest do dawania światu świadectwa o Bogu objawiającym swą Chwałę w Jezusie Chrystusie – Chwałę Jednorodzonego Syna. Każdy człowiek poprzez wiarę w „Słowo, które stało się ciałem”, i Kościół jako wspólnotę („my”) już teraz w niej uczestniczy
The Fourth Gospel begins with the great hymn praising Jesus Christ, the Son of God who became man (John 1,1–14). The hymn reveals the most important aspects of the mystery of the eternal Logos, the Firstborn of God, the full “gift of Truth” (John 1,14.16). The Gospel writer introduces his readers in the mystery of Logos, who, being constantly united with the Father (John 1,1–5), entered the history of men and “became flesh” (1,16–14). In his witness, which beings in 1,19 and finishes in 21,25, John allows next generations to penetrate the mystery of Jesus Christ. He is the New Temple in which the believers receive the fullness of revelation (the “gift of Truth”) and the grace to become children of God, that is, “sons in the Son”. The analysis of the three parts of the hymn allowed the author to illumine the three-dimensional mystery of the “Word that became flesh and dwelt among us” (John 1,14). The first dimension is the existence of the Word with God (vv. 1–5), the second one is His incarnation (vv. 6–14), and the third one is acting within the community of believers (vv. 15–18). Subsequently, the author shows that the community of believers, which is established from the moment of the incarnation of Logos, the Church, or the community of the New Temple, is called to give witness to the world on God who reveals his glory in Jesus Christ, namely, the glory of the Firstborn. The Church as a community (“we”) and every man already participates in this glory through faith in the “Word that became flesh”.
Źródło:: Colloquia Theologica Ottoniana; 2018, 1; 59-106
1731-0555
2353-2998
Pojawia się w:: Colloquia Theologica Ottoniana
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Jesus’ Intitulation of God as Abba: Its Sources and Impact on the Idea of the Fatherhood of God in the New Testament
Autorzy:: Szymik, Stefan
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1043609.pdf
Data publikacji:: 2020-12-21
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: Abba
Joachim Jeremias
Bóg Ojciec
ojcostwo Boga
Jezus jako Syn Boży
usynowienie wierzących (υἱοθεσία)
God the Father
the fatherhood of God
the Son of God
adoption to sonship (υἱοθεσία)
Opis:: In the article, the author discusses Jesus’ intitulation of God as Abba and its impact on the idea of God’s fatherhood in the New Testament writings. Responding to the recent criticism of J. Jeremias’s theses (cf. B. Chilton, M.R. D’Angelo), he tries to show that without the initial source, which was Jesus of Nazareth and his public teaching, the dynamic expansion of the idea of God’s fatherhood in the New Testament would not be possible. After a brief presentation of J. Jeremias’s ground-breaking opinion on Jesus’ filial relation to God as Father, encapsulated in the “Abba, Father” cry (Mk 14:36), a second section analyses the texts of the Hebrew Bible and Second Temple Judaism that explore the theological idea of God as Father. The third part focuses on the NT witnesses to God’s fatherhood, i.e. God both as the Father of Jesus Christ and the Father of all believers (υἱοθεσία). In conclusion, the literary evidence preserved in the NT writings and rational arguments point to Jesus of Nazareth as the source and starting point of the NT idea of God’s fatherhood. Jeremias’s study is still valid, and the address “Abba-Father” uttered by the historical Jesus remains the most concise and fullest expression of his filial relation to God.
Źródło:: Verbum Vitae; 2020, 38, 2; 485-502
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:: Verbum Vitae
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Spirit-ual word-for-wordness: the relationship between pneumatology and christology in the light of Joseph Ratzinger’s / Benedict XVI’s theology and teaching
Duch święty daje słowo: związek między pneumatologią a chrystologią w świetle teologii i nauczania Józefa Ratzingera / Benedykta XVI
Autorzy:: Szymik, Jerzy
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/31035040.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Wydawnictwo Bernardinum
Tematy:: Duch Święty
Syn Boży
Jezus Chrystus
Trójca Święta
Wcielenie
teologia
pneumatologia
trynitologia
eklezjologia
jedność
communio
duchowość
instytucja
Kościół
charyzmat
ortodoksja
utopia
ideologia
Holy Spirit
Son of God
Jesus Christ
Holy Trinity
Incarnation
theology
pneumatology
trinitology
ecclesiology
unity
spirituality
institution
Church
charism
orthodoxy
ideology
Opis:: Joseph Ratzinger / Benedict XVI proposes a pneumatology derived from the Trinitarian dogma, strictly linked with Christology and having anthropological, ecclesiological, and pastoral consequences (in the domain of spirituality). All theological subdisciplines remain orthodox and lead to the truth only when interlinked, but pneumatology has a particularly “linking” quality because it concerns the One who is, essentially, communion and unity. The intra-Trinitarian “position” of the Holy Spirit explains the structure of the entire reality (including the human, personal reality, together with faith): what is spiritual makes existence more consistent and unites rather than dualizes or divides it. It unifies by creating a relationship (communion) rather than by negating identity (the earthly, physical, and historical specificity), as some heresies or ideologies would have it. Just like the Spirit always acts in communion with the Incarnate Word, Christian spirituality is always set in the historical form of the Church, and charism is always given within institutional structures. Being close to Christ and humility before the humble God is the source of true spirituality.
Joseph Ratzinger / Benedykt XVI przedstawia pneumatologię wywodzącej się z dogmatu trynitarnego, ściśle związaneą z chrystologią i mającą konsekwencje antropologiczne, eklezjologiczne i duszpasterskie (w dziedzinie duchowości). Wszystkie poddziedziny teologiczne pozostają prawowierne i prowadzą do prawdy tylko wtedy, gdy są ze sobą powiązane, ale szczególnie pneumatologia ma własność integrującą, ponieważ dotyczy Tego, który jest w istocie wspólnotą i jednością. Wewnątrztrynitarna „pozycja” Ducha Świętego wyjaśnia strukturę całej rzeczywistości (w tym także rzeczywistości ludzkiej, osobowej, wraz z wiarą): to, co duchowe, czyni byt bardziej spójnym i raczej jednoczy niż wprowadza dychotomię czy dzieli. Jednoczy przez tworzenie relacji (komunii), a nie przez negację tożsamości (specyfiki ziemskiej, fizycznej i historycznej), jak chciałyby niektóre herezje czy ideologie. Tak jak Duch Święty działa zawsze w komunii ze Słowem Wcielonym, tak duchowość chrześcijańska jest zawsze osadzona w historycznej formie Kościoła, a charyzmat jest zawsze udzielany w ramach struktur instytucjonalnych. Bliskość Chrystusa i pokora przed pokornym Bogiem jest źródłem prawdziwej duchowości.
Źródło:: Studia Pelplińskie; 2022, 56; 437-450
0239-4456
Pojawia się w:: Studia Pelplińskie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Istota synostwa Bożego (Gal 3, 26-27)
Autorzy:: Szymanek, Edward
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1162862.pdf
Data publikacji:: 1969
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: synostwo
syn Boży
Ga 3
26-27
sonship
Son of God
Gal 3
Opis:: Den Stoff des Artikels bildet die Frage, wie der hl. Paulus die Lehre der Gotteskindschaft versteht. Der Verfasser stützte sich auf den Text des Galaterbriefes 3, 26-27, und begründet es, dass dieser Text grundlegend für das behandelte Problem ist, während andere Texte des hl. Paulus, die von der Kindschaft Gottes sprechen, nur einige wenige, zum Text des zitierten Galaterbriefes gehörende Aspekte anführen. Den Inhalt der Kindschaft Gottes bilden zwei grundlegende Elemente: der Glaube und die Taufe. Daher ist der ganze Inhalt des Glaubens und der Taufe wesentlicher Inhalt dieser Kindschaft. Der Glaube und die Taufe bilden die Mitwirkung Gottes und des Menschen. Der Glaube, als erste Gabe Gottes, ist die Zusammenfassung der von Gott offenbarten und durch die Apostel gelehrten Wahrheiten, er ist auch die innerliche Disposition des Zuhörers, die ihn zum Annehmen dieser Wahrheiten befähigt und sich mit seiner ganzen Persönlichkeit Gott ergeben lasst. Dieser innere Akt der Gottergebung ist gleichzeitig die Folge des menschlichen Wirkens und wird in ganzer Vollkommenheit durch den Empfang der Taufe geäussert. Die Taufe, als zweite Gabe Gottes, ist das Element, durch welches der Mensch sich mit Gott, dem Vater, Christus und dem Heiligen Geiste verbindet. Mit Gott, dem Vater, ist er verbunden, weil Gott die Liebe zu dem Menschen ist, also die Ursache des Erlösungswerkes Jesu Christi. Mit Christus vereinigt sich der Mensch in der Taufe, als Nachkomme des „zweiten Adams”, mit seinem Tode und seiner Auferstehung verbunden. Mit dem Heiligen Geiste dagegen verbindet sich der Neophyt dadurch, dass der Heilige Geist in der Taufe durch das Einwohnen im Menschen wirkt und ihn mit seinen Gaben beschenkt — mit tieferem Verständniss der Wahrheiten Gottes, mit Kraft und Liebe. Die Verbindung mit Gott, Christus und dem Heiligen Geiste und die innere Umwandlung des Menschen bildet in ihm den neuen Zustand, der alte Sünden hinwegnimmt und von Natur aus verlagt, sie zu meiden und gerechte Taten auszuüben. Ausserdem gibt dieser Zustand das Recht, das künftige ewige Leben zu erben. Der auf diese Weise mit Gott vereinigte Mensch das Gotteskind — bildet eine Einheit mit anderen Menschen — den Kindern Gottes.
Źródło:: The Biblical Annals; 1969, 16, 1; 61-76
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:: The Biblical Annals
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Jezus – prorok czy Bóg? Bóg czy człowiek?
Jesus – a Prophet or God? God or a Human Being?
Autorzy:: Sakowicz, Eugeniusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/480174.pdf
Data publikacji:: 2013
Wydawca:: Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:: Bóg; Allah
100 imion Allaha
tradycja muzułmańska
Koran
Jezus
Syn Boży
Maryja Matka Boża
God
Allah
Muslim tradition
Qur’an
Jesus
God’s Son
Mary Mother of God
Opis:: Niniejszy artykuł nie jest jedynie akademicką odpowiedzią na postawione w tytule pytanie. To przede wszystkim opis Boga, Jezusa, także Matki Bożej, w kontekście islamu i przez pryzmat nauki Koranu. Autor zaczyna od etymologii słowa Allah, którym Boga określają nie tylko muzułmanie. Następnie przechodzi do kwestii prawdy o jednym i jedynym Bogu, która jest punktem wyjścia wszystkich podejmowanych w ciągu wieków wypowiedzi muzułmanów na temat przymiotów Boga, w tym przede wszystkim jego wszechmocy. Również los człowieka oraz opis i analiza jego wolnej woli ma swoje ostatecznie źródła w prawdzie o Bogu. Autor dotyka też problemu grzechu – sirk, którego istota polega na przekonaniu, że oprócz Boga prawdziwego istnieją inne bóstwa. Następnie pisze o postaci Jezusa w tradycji muzułmańskiej, która postrzega Go jako posłańca Allaha, natomiast nigdy nie określa tytułami przyjętymi przez chrześcijaństwo, w tym najbardziej powszechnym – Jezus Chrystus. Koran odmawia Jezusowi tytułu Syna Bożego, który oznaczałby podważenie i zakwestionowanie czystego monoteizmu, i postrzega w Jezusie Sługę Bożego, utrzymując ponadto, iż Jezus był muzułmaninem. Dużo uwagi poświęca autor wydarzeniu ukrzyżowania Jezusa i jego muzułmańskiej interpretacji, która zdaje się nie rozumieć Krzyża; wreszcie pisze o tradycji muzułmańskiej dotyczącej Jezusa w kontekście drugiej osoby Trójcy Świętej. Pisząc o Jezusie w interpretacji islamu autor wiele uwagi poświęca także Matce Bożej w muzułmańskiej tradycji.
The present article is not only an academic answer to the question put in the title. It is most of all a description of God, Jesus, Mary Mother of God – all in the Islamic context and in terms of Qur’anic teachings. The author begins with the etymology of the word Allah, with which not only the Muslims call God. Then, the author proceeds to the issue of the truth about the one and only God – which is a starting point to all the Muslims’ statements through the centuries on God’s qualities, most of all including His omnipotence. Also the fate of human beings with the description and analysis of their free will has its ultimate origins in the truth about God. The present author also tackles upon the problem of a sin – sirk, the nature of which manifests itself in a conviction that there are other gods except for the one and only God. Next, the author writes about Jesus in the Muslim tradition which perceives Him as Allah’s Harold and never titles Him with the names so characteristic for Christianity, including the most common one: Jesus Christ. Qur’an denies Jesus’ title of God’s Son, which would discredit and question the pure monotheism, and sees Jesus as God’s Servant stating additionally that He was a Muslim. The present author pays much attention to the event of Jesus’ crucifixion and a Muslim interpretation to that which seem to not understand the Cross; finally, he writes about the Muslim tradition concerning Jesus as the second person in the Holy Trinity. While pondering upon the Islamic interpretation of Jesus – the present author also discusses the issue of Mary Mother of God in Muslim tradition.
Źródło:: Nurt SVD; 2013, Wydanie specjalne 2013; 63-76
1233-9717
Pojawia się w:: Nurt SVD
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: "Syn Boży" i "Syn człowieczy" w Chrystologii źródła Q
Autorzy:: Paciorek, Antoni
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1178490.pdf
Data publikacji:: 2001
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: źródło Q
Syn Boży
Syn Człowieczy
source Q
Son of God
Son of Man
Opis:: The title “Son of God” appears in Q only in the pericope about the tempting of Christ (Luke 4,1-13). Jesus only and exclusive relation to the Father is a significant point of confrontation between Jesus and his opponent. Contrary to Israel carried across the desert like the Son by his Father (Deut 1, 31; 8, 5) and again and again succumbing to temptations, Jesus proves to be a true “Son of God” behaving according to God's orders; the only Obedient one. The title “Son” in Q (Luke 10, 21) finds its roots in the wisdom circle. Pronouncements about the Father, typical of Jesus, have affected the understanding of Sonship in the sense of mutual cognition and in consequence in the sense of revelation. After discussing the ideological context of the phrase “Son of Man” the author analyses Jesus' pronouncements concerning the Son of Man. They point to the Son of Man acting on Earth and to the Son of Man appearing at the judgement. The article is concluded with a review of opinions about the historical authenticity of the discussed statements. Acceptance of the substantial authenticity of the statements concerning the Son of Man seems justified, although the influence of a Christian hand is not ruled out.
Źródło:: The Biblical Annals; 2001, 48, 1; 81-104
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:: The Biblical Annals
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Odwieczne Słowo Boga i czas w myśli teologicznej Jana Pawła II
The eternal Divine Word and time in the theolgical idea of John Paul II
Autorzy:: Neumann, Jacek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2148023.pdf
Data publikacji:: 2019-12
Wydawca:: Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
Tematy:: : Jan Paweł II
Odwieczne Słowo
Syn Boży
„pełnia czasów”
objawienie
nowe życie
zbawienie
John Paul II
Eternal Word
Son of God
fullness of time
revelation
new life
salvation
Opis:: Jezus Chrystus jako Słowo życia jest tym, który „wychodzi” od Ojca i „przychodzi” na świat, aby objawić ludzkości ukryte od wieków oblicze Boga i obdarzyć Duchem Świętym, co w konsekwencji staje się jednocześnie udziałem człowieka w życiu Boga. W tym kontekście należy dostrzec element nadziei człowieka i jego wizji przyszłości w świetle objawienia Jezusa Chrystusa. Chrystus przychodząc w ludzkim ciele ukazuje sens istnienia ludzkiej egzystencji, w perspektywie Bożego stworzenia i wezwania do zbawienia. Dla Jana Pawła II, Chrystus istniejąc w „czasie i przestrzeni” daje strukturze ludzkiego istnienia możliwość rozeznania wieczności. Jako Światło świata Syn Człowieczy ukazuje specyfikę przestrzeni życia i bogactwo darów Ojca obdarzającego rodzaj ludzki nowym wymiarem egzystencji. Jezus jako Słowo Ojca objawia istniejącą harmonię trynitarną, która emanuje Bożymi darami na świat. Chrystus jako Syn Boży jest Słowem Ojca. Jako Bóg prawdziwy z Boga prawdziwego, jest Tym, którego Ojciec posłał na świat celem zbawienia każdego człowieka. Bóg Ojciec objawia się – jak naucza Jan Paweł II – przez swojego Syna, Jezusa Chrystusa, który jest Jego Słowem wychodzącym z silenzio, z milczenia. Jezus przychodząc na świat „mówi” ludzkości o swym Ojcu i o dokonujących z „milczenia Boga” wielkich dziełach stwórczych i zbawczych. W Jezusie Chrystusie urzeczywistnia się dar obecności Boga – w Eucharystii. Ten dar nowej „jakości” objawienia się Boga jest wymownym faktem interwencji Boga w historię świata, którego jest on Stwórcą. Jeśli Syn Boży istnieje poprzez swoją egzystencję w wymiarze ziemskim, to nadal pozostaje „objawieniem niebieskim”. Chrystus w pełni solidaryzuje się z człowiekiem i jego ludzką słabością. Dlatego sprawia, że cierpienie i doświadczenie ludzkiej śmierci staje się fundamentem Jego kapłaństwa i sensem Jego własnej Paschy
„In the beginning was the Word, and the Word was with God, and the Word was God, and (…) the Word became flesh and dwelt among us” (Joh 1,1 – 14). Jesus as the eternal divine Word comes from God and is really God. Jesus` origin, His provenance, is the true „beginning” – the primordial source from which all things come, the „light” and the „time” that makes the world into the cosmos. Consequently, He is making known the terms and the demands, which are necessary to perform in order to receive the „new life” of God and the participation in His heavenly kingdom. Certainly the proclamation of Jesus as the eternal Word of God had in itself the announcement of truth and the understanding of the plan divine with regard to mankind, which had the character of salvation on the aspect of eschatology. In the theological idea of saint John Paul II, what is distinctive in Jezus proclamation about your Father-God, is the „signs of time”, which gave people the possibility to see and understand the situation of daily life in the reality of salvation. If the announcement of Jesus is true, it has to grant for historical reconstruction and has to express his truth on the new dimension of existential. In this situation, the answer of the man of faith has to be the motivation to take up the „deed” of the renovation of self-life and the imitation of God. This constitutes as the Christian thought that the central point of the theological interpretation of the value of salvation is realized – hic et nun – as the historical and existential value of the human life in the right of the kingdom divine. The proclamation of Jesus as the Word of God about the „new life”, presents to man the values of the divine existence. On one hand, it is the gift of freedom and the liberation from sin, where the love of God is absolutely necessary. On the other hand, the „new life” opens for man the space of liberty of life, where God forgives the human offences and the sins, both past and present. Well now the resume of the call to imitate God is the acceptance of the divine gift, which changes the man himself, and all the people, who seek the help and good councils to live the norm divine. These witnesses in the human mentality the consciousness of the existence based on the divine laws, which have in themselves the dimension eschatological.
Źródło:: Studia Elbląskie; 2019, 20; 269-283
1507-9058
Pojawia się w:: Studia Elbląskie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Jezus jako „Sługa Boga” i „Mesjasz” w Koranie i w muzułmańskich interpretacjach
Jesus as ’the Servant of Allah’ and ‘the Messiah’ in the Quran and Muslim Interpretations
Autorzy:: Maszkowski, Robert
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2040752.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Koran
interpretacje muzułmańskie
tradycja muzułmańska
Jezus
koraniczne tytuły Jezusa
„mesjasz” „sługa Allaha”
Syn Boży”
„lud Księgi”
chrześcijaństwo
islam
the Quran
Muslim interpretations
Muslim tradition
Jesus
Jesus' titles in Koran
“the Messiah”
“the servant of Allah”
“the son of God”
“the People of the Book”
The Christianity
Islam
Opis:: W tytułach teologicznych Jezusa zawarł Koran podstawową naukę o Nim, o Jego godności, wyjątkowości i misji. Rozwinięciem Jego koranicznego obrazu zajęli się komentatorzy muzułmańscy, którzy sformułowali liczne interpretacje określeń Jezusa. W niniejszym artykule omówione zostały dwa koraniczne tytuły Jezusa: „sługa Boga” i „mesjasz”. Pierwszy tytuł wyraża wspólną cechę wszystkich muzułmanów i odnosi się do wszystkich ludzi oraz eksponuje człowieczeństwo Jezusa i Jego przynależność do rodzaju ludzkiego. Tym samym wykluczone zostaje Jego Synostwo Boże. Drugi tytuł wyróżnia Jezusa na tle innych ludzi i proroków, gdyż tylko On został tak nazwany w Koranie i stanowi „pomost” do pozyskania chrześcijan dla głoszonego orędzia, nawet jeśli odmawia Mu się godności boskiej. Oba tytuły nadają Mu muzułmańską tożsamość i ukazują Go jako człowieka złączonego z Bogiem więzią służby i poświęcenia. Zaprzeczają one jednak temu, co stanowi sedno wiary chrześcijańskiej. Oba negują Jezusowe Synostwo Boże. Ich teologicznochrześcijański sens został zamieniony na teocentryczno-muzułmański. Ich wykładnią stała się nie Ewangelia, lecz Koran. Dlatego jest rzeczą słuszną, by nie tłumaczyć koranicznego tytułu al-masîh. na „Chrystus” lecz pozostawić go w uproszczonym zapisie al-masih lub jako „mesjasz”. Podobnie `abd Allâh nie powinien być w żadnym wypadku tłumaczony na „sługa Jahwe”, lecz pozostać w uproszczonej formie abd-Allah lub jako „sługa Boga” vel „sługa Allaha”.
Regarding the theological titles of Jesus, the Quran contained basic knowledge about Him, about His dignity, peculiarity and mission. Muslim commentators took up the development of His Quranic image and created numerous interpretations of the terms used for Jesus. In this article two Quranic titles of Jesus, `The Servant of God' and `The Messiah' are discussed. The first title expresses the common feature of all Muslims and eventually refers to all humans. The title also exhibits the humanity of Jesus and His membership to the human kind. Thereby His divine filiation is excluded. The second title distinguishes Jesus from other people and prophets, because only He is named like this in the Quran and He constitutes the bridge by which Christians are attracted to the proclaimed message even if one refuses Him being of God's dignity. Both titles give Him Muslim identity and delineate Him as a man connected to God with a bond of service and sacrifice. However, as both of them reject Jesus being Son of God, they deny what constitutes the focal point of Christian faith. Their Christian theological meaning is replaced by a theocentric Muslim view, as the interpretation does not refer to the Gospel, but to the Quran. Henceforth, it is not appropriate to translate the Quranic title al-masî? to `The Christ', but to leave it in the simplified notation al-masih or as `The Messiah'. Similarly `abd Allâh by no means should be translated to `The Servant of Yahweh', but remain in a simplified form abd-Allah or `The Servant of God' or `The Servant of Allah'.
Źródło:: Roczniki Teologiczne; 2014, 61, 9; 127-150
2353-7272
Pojawia się w:: Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Markowa Ewangelia o Synu Bożym
Mark’s Gospel about the Son of God
Autorzy:: Malinowski, Zbigniew
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/578747.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:: św. Marek
Ewangelia
Syn Boży
Jezus Chrystus
St. Mark
Gospel
Son of God
Jesus Christ
Opis:: Every gospel discovers the truth about God. St. Mark reveals Jesus Christ to us. Gospel shows us identity of Jesus, presents him, and with details shows his relation to his father. The title of this gospel is given by Mark himself, and at its very beginning appears the subject of Gods fatherhood.Mark focuses on the vision of the mission of Jesus. Presents with details showing chronology of events in Jerusalem, exactly showing also the relation between Jesus and his pupils. Firstly we see the picture of a person, than crucified Messiah, human son, and finally Gods Son.The article focuses on only two crucial moments of St. Marks Gospel: the description of baptism and the death of Jesus (the confession of centurion) showing Jesus as Gods son.Tradition perpetuates the belief that it is a work about Gods son. Mark shows it in the very first sentence. His baptism is a confirmation of solidarity of Jesus and sinners, but also climax in St. Mark Gospel. This moment convinces us that the mission of John the Baptist is fulfilled. In the direct closeness of the death of Jesus we see this happening emphasising the significance of what happened. The centurion ascertains a big change after the death of Jesus. It is also a condensation of a faith admission of commune into godhead after his death and resurrection.Mark admits just like Matthew extraordinary happenings that took place in nature after his death. The confession of centurion is shown similarly by Mark and Matthew. By introducing the centurions figure Mark shows the analogy between the baptism and the death of Jesus. Mark in his gospel speaks to those who are unfaithful and to those who wander. By reading marks gospel they can see that Jesus is alive and acts in reference to the Father. And at the same time we can see that alongside there exists the Father and the Son.
Każda Ewangelia odkrywa przed nami prawdę o Bogu. Chcę pokazać, że św. Marek objawia nam Jezusa Chrystusa. Ewangelista, ukazując nam tożsamość Jezusa, przedstawia, kim On jest oraz szczegółowo rysuje nam relację Jezusa z Ojcem. Tytuł tej Ewangelii nadaje sam Marek, a na samym początku pojawia się temat ojcostwa Boga.Marek skupia się na wizji posłannictwa Jezusa. Bardzo dokładnie przedstawia chronologię wydarzeń z publicznej działalności Jezusa w samej Jerozolimie, dokładnie ukazuje też relacje Jezusa i uczniów. Najpierw widzimy obraz człowieka, nauczyciela, dalej ukrzyżowanego Mesjasza, Syna Człowieczego i w końcu Syna Bożego. W swojej prezentacji zatrzymuję się jedynie nad dwoma kluczowymi momentami Ewangelii św. Marka: opis chrztu i śmierci Pana Jezusa (wyznanie setnika), które ukazują Chrystusa jako Syna Bożego.Sama tradycja utrwala przekonanie, że jest to dzieło o Synu Bożym. Marek pokazuje to już w pierwszym zdaniu: „Początek Ewangelii o Jezusie Chrystusie, Synu Bożym” (Mk 1,1). Chrzest Jezusa jest potwierdzeniem solidarności Jezusa z grzesznikami, ale i punktem kulminacyjnym Ewangelii św. Marka. Ten moment utwierdza nas w tym, że teraz wypełnia się misja Jana Chrzciciela. W bezpośredniej bliskości śmierci Jezusa zauważamy wydarzenie, które podkreśla znaczenie tego, co się stało. Opis ten pokazuje nam poganina i jego serce, w którym coś się dzieje. Setnik stwierdza wielką zmianę, która ma miejsce po śmierci Pana Jezusa. Jest to jednocześnie streszczenie wyznania wiary gminy w bóstwo Chrystusa po jego zmartwychwstaniu.Marek wskazuje tak jak Mateusz niezwykłe zjawiska, jakie miały miejsce w naturze po śmierci Pana Jezusa. Wyznanie setnika Mateusz i Marek ukazują podobnie. Wprowadzając postać setnika, Marek wskazuje analogię, jaka jest pomiędzy chrztem i śmiercią Jezusa. Marek w swojej Ewangelii przemawia do niewierzących i do tych którzy jeszcze błądzą. Czytający więc Ewangelię Markową mogą zobaczyć, że Jezus żyje i działa w odniesieniu do Ojca, a jednocześnie możemy zobaczyć, że obok Syna istnieje Ojciec.
Źródło:: Scriptura Sacra; 2018, 22; 281-291
1428-7218
Pojawia się w:: Scriptura Sacra
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Neoplatoński Bóg Orygenesa
Autorzy:: Leszczyński, Rafał Marcin
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2106071.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:: Orygenes
neoplatonizm
Plotyn
Jednia
Bóg
Logos
Syn Boży
Opis:: Koncepcję Boga Orygenesa należy analizować w kontekście filozofii neoplatońskiej. Zgodnie z nauczaniem neoplatońskim Orygenes przedstawiał Boga jako niematerialną, niezmienną i niepodzielną Jednię, która jest źródłem istnienia wszystkich bytów. Nawiązując do neoplatonizmu twierdził, że boskość i doskonałość bytów zmniejsza się wraz z oddalaniem się ich od źródła bytu, czyli Boga. Również Syn Boży ma w sobie mniej boskości i doskonałości od Boga Ojca, będąc Bogiem w sensie wtórnym.
Źródło:: Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria; 2016, 2; 415-423
1230-1493
Pojawia się w:: Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Krzyż Chrystusa krzyżem Syna. Personalistyczny przyczynek do trynitarnej koncepcji ekonomii zbawienia (1)
The Christs Cross is the Cross of the Son. A Personalistic Contribution to the Trinitarian Conception of the Economy of Salvation (1)
Autorzy:: Kunka, Sławomir
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1600911.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: krzyż Chrystusa
ekonomia zbawienia
śmierć
Ojcostwo Boga
Syn Boży
Matka Odkupiciela
św. Józef
Christ's cross
economy of salvation
death
divine fatherhood
Son of God
Mother of the Redeemer
St. Joseph
Opis:: Dramat Golgoty objawia wierność Stwórcy wobec stworzenia. Ukrzyżowany Syn Boży stanowi dość trudny do odczytania, a jednocześnie bardzo wymowny znak „usprawiedliwienia” Boga, Stworzyciela nieba i ziemi. Krzyż Chrystusa nie może być natomiast odczytany jako motyw aktu oskarżenia Ojca, że opuścił swego Syna. Trzeba bowiem pamiętać o wierności Ojca także wobec Syna. Ukrzyżowany zostaje przez Niego przyjęty. Umęczony, zdjęty z krzyża, złożony do grobu, nie odchodzi ze sceny zbawczego dramatu. „Bóg wskrzesił Go trzeciego dnia” (Dz 10,40) oraz „wywyższył Go na prawicę swoją jako Władcę i Zbawiciela” (Dz 5,31). Dokonało się to mocą miłości, mocą Ducha Świętego (por. Rz 8,11).
The article discusses the question about the passion and death of Christ on the cross. This subject by analogy is taken in the context of the suffering of children and their parents. Jesus Christ is the Son of the God. The Incarnation, earthly life, passion and death on the cross have not changed this fact. Jesus is always the Son of the Father. Falsely accused, unjustly convicted, inhumanly beaten, dying on the cross – is always the Son of the Father. One cannot accuse Father of shedding the blood of the Son. The drama of Golgotha proves that the Father is faithful to his creation. The Resurrection shows that the Father has always remained faithful to the Son. Dying, the Son has given himself into the Father’s hands (Lk 23:46). Rising from the dead, Jesus demonstrated his reception by the Father. The Mother of the Redeemer was present on Golgotha. The Son and Mother by their suffering made a community of obedience to the Father. The source of this obedience is love.
Źródło:: Teologia w Polsce; 2014, 8, 1; 69-77
1732-4572
Pojawia się w:: Teologia w Polsce
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Niektóre aspekty trynitologii współczesnej
Autorzy:: Królikowski, Janusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/669635.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:: Trinity
Son of God
Holy Spirit
language
doctrine
love
freedom
communion
prayer
Trójca
Syn Boży
Duch Święty
język
dogmat
miłość
wolność
komunia
modlitwa
Opis:: Theology has recently witnessed a renewed interest in the primary mystery of Christianity, namely the mystery of the Holy Trinity. The effects of theological reflection in this matter are becoming more and more visible. More prominent position of Christology inevitably results in a profound reflection over the origins of Jesus Christ phenomenon framed by the mystery of the Trinity as well as over his lasting connection with this mystery (pre-existence). Jesus Christ is described to be in a strong relation with both the Father and the Holy Spirit. Therefore, a plenty of works and suggested perspectives may be found in Trinitarian theology, which evidently influence new catechisms and religion textbooks. This study points out to certain issues which seem to arouse a greatest interest in Trinitarian theology. First, it has to be said, that the most emphasised matter is self-communication of God, which results in the statement that the mystery of the Holy Trinity is concealed from Man and leads to the enlightenment of His life. The reflection upon the mystery of Jesus Christ usually stresses all the themes where He appears as the Son of the Father. Particularly significant in this respect is the so called “logion of John” (Matthew 11:25–27). In the case of the Holy Spirit the major issue is His connection not only with the reality of freedom in God and in Man, but also with the mystery of the communion and the love of God. Because of the significant role of language in the reflection over the Holy Trinity there are some voices suggesting wider application of the biblical language. Finally, it has to be stressed that a prayer, as the way to loving cognition of God, is a commonly discussed topic.
W ostatnim okresie można zauważyć w teologii odnowione zainteresowanie pierwszą tajemnicą wiary chrześcijańskiej, którą jest tajemnica Trójcy Świętej. Efekty refleksji teologicznej w tej dziedzinie są coraz bardziej widoczne. Coraz większy nacisk kładziony na chrystologię nieuchronnie pociąga za sobą pogłębioną refleksję o genezie wydarzenia Jezusa Chrystusa w ramach tajemnicy trynitarnej i o jego stałym związku z tą tajemnicą (preegzystencja). Jezus Chrystus jest widziany w bardzo mocnym związku z Ojcem oraz z Duchem Świętym. Odnotowuje się więc w teologii trynitarnej duży rozkwit dzieł i proponowanych ujęć, wyraźnie wpływający na nowe katechizmy i podręczniki religii. W niniejszym opracowaniu zostają wskazane niektóre zagadnienia, które zwracają w teologii trynitarnej szczególną uwagę. Na pierwszym miejscu trzeba podkreślić, że zagadnieniem mocno akcentowanym jest samoudzielanie się Boga, którego rezultatem jest podkreślenie, ze tajemnica Trójcy jest tajemnicą dla człowieka, prowadzącą do oświecenia jego życia. Wychodząc od tajemnicy Jezusa Chrystusa, podkreśla się wszystkie te wątki, w których jawi się On jako Syn Ojca. Szczególnego znaczenia nabrał w tym względzie tak zwany „logion Janowy” (Mt 11, 25–27). W odniesieniu do Ducha Świętego podkreśla się Jego związek z rzeczywistością wolności w Bogu i w człowieku, a tym samym także z tajemnicą boskiej komunii i miłości. Niebagatelną rolę odgrywają w refleksji nad Trójcą Świętą kwestie dotyczące języka, zwłaszcza postuluje się szersze uwzględnienie języka biblijnego. W końcu trzeba pokreślić, że wiele uwagi poświęca się modlitwie jako drodze do miłującego poznania Boga.
Źródło:: Analecta Cracoviensia; 2015, 47
2391-6842
0209-0864
Pojawia się w:: Analecta Cracoviensia
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Christ as the Persona Speaking according to Origen’s First Homily on Psalm 15(16)
Autorzy:: Grzywaczewski, Józef
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2134453.pdf
Data publikacji:: 2022-05-28
Wydawca:: Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:: Logos
Syn Boży
Mesjasz
Chrystus
Kościół
Eucharystia
Hades
God’s Son
Messiah
Christ
Church
Eucharist
Opis:: The discovery of Origen’s commentaries on Psalms in 2012 was an event for patristic studies. These commentaries are prepared in the form of homilies. It is said that Origen published them at the end of his life. In preparing his homilies, he applied the allegorical method as he used to do in many of his works. The implied author of Psalm 15(16) speaks in the first person. For Origen, it was evident that the persona speaking in Psalm 15(16) was Christ. Indeed, this Psalm belongs to the messianic Psalms. The article draws attention to three points: 1) Christ as the persona which has seen no corruption after the death in body; 2) Christ speaking about the Church; 3) Christ’s double inheritance corresponding to His double nature: Divine and human. The Son of God (eternal Logos) is connected ontologically to the Father. He is also connected to the people, especially to Christians. The Son of God acts for Christians in the Church. When the Son prays for protection, He prays for Himself and for the faithful. In his commentary on Psalm 15(16), Origen wanted to expose the unity of the Old Testament with the New Testament: God’s Son, Logos, Messiah and Christ is the center of both Testaments.
Odkrycie komentarza Orygenesa do dziesięciu psalmów w 2012 roku było znaczącym wydarzeniem dla studiów patrystycznych. Komentarze te zredagowane są w formie homilii. Przypuszcza się, że Orygenes opublikował je pod koniec życia. Orygenes posługuje się w nich, podobnie jak wielu innych swych dziełach, alegoryczną metodą interpretacji Pisma Świętego. Autor Psalmu 15 mówi w pierwszej osobie. Dla Orygenesa było rzeczą oczywistą, że tą osobą (prosōpon) jest Chrystus. Istotnie, Psalm 15(16) należy do psalmów mesjańskich. Niniejszy artykuł dotyczy trzech rzeczy: 1) Chrystus jako osoba, której ciało nie doznało rozkładu po śmierci; 2) Chrystus mówiący o Kościele; 3) podwójne dziedzictwo Chrystusa odpowiadające dwu naturom – boskiej i ludzkiej. Syn Boży (wieczny Logos) jest związany z Bogiem Ojcem ontologicznie. Jest on także związany z ludźmi, szczególnie z chrześcijanami. Syn Boży działa na rzecz chrześcijan w Kościele. Jeśli Syn prosi Boga Ojca o protekcję, to prosi o nią dla siebie, a także dla wierzących. W swym Komentarzu do Psalmu 15(16) Orygenes chciał podkreślić jedność Starego Testamentu z Nowym: w centrum obu znajduje się Logos jako Syn Boży, Mesjasz i Chrystus.
Źródło:: Collectanea Theologica; 2022, 92, 2; 65-86
0137-6985
2720-1481
Pojawia się w:: Collectanea Theologica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Obraz Boga w nauczaniu pasterskim biskupów radomskich na przestrzeni roku liturgicznego
Image of God in the Pastoral Teaching of Radom Bishops Throughout the Liturgical Year
Autorzy:: Grudniewski, Paweł
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2035238.pdf
Data publikacji:: 2019-12-10
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: obraz Boga
Trójca Święta
Bóg Ojciec
Syn Boży
Duch Święty
biskup
nauczanie
listy pasterskie
Adwent
Boże Narodzenie
Wielki Post
Wielkanoc
image of God
Holy Trinity
God the Father
Son of God
Holy Spirit
bishop
teaching
pastoral letters
Advent
Christmas
Lent
Easter
Opis:: Niniejszy artykuł dotyczy nauczania pasterskiego biskupów radomskich na przestrzeni lat 1992-2012 przedstawionego w kontekście stałych części roku liturgicznego, takich jak: Adwent, Boże Narodzenie, Wielki Post, Święta Wielkiej Nocy. Biskupi radomscy, posiadając uwrażliwienie na potrzebę kształtowania wiary powierzonych im „owieczek”, w ciągu 20 lat wystosowali 100 listów pasterskich starając się tłumaczyć istotne fundamenty wiary katolickiej. Pierwszy rozdział artykułu dotyczy tematu Adwentu jako czasu oczekiwania na przyjście Zbawiciela stawiając za wzór Maryję. Szczególną uwagę biskupi poświęcają kwestii przygotowania na przyjście Pana. Drugi rozdział, mówiący o Bożym Narodzeniu, koncentruje myśli biskupów na nowym życiu oraz jego obronie. Kolejny rozdział porusza kwestię Wielkiego Postu, przygotowania się przez post, modlitwę i jałmużnę do Świąt Wielkiej Nocy oraz paruzji. Ostatni rozdział odnosi się do centrum wiary katolickiej: męki, śmierci i zmartwychwstania Jezusa Chrystusa. Należy zauważyć, iż prezentowany artykuł jest prawdopodobnie pierwszym w Polsce opracowaniem nauczania biskupów radomskich w listach pasterskich na przestrzeni roku liturgicznego. Autor artykułu wyraża nadzieję, iż poczynione starania analizy tekstów biskupów radomskich przyczynią się do bardziej pogłębionych refleksji nad kierunkami dalszego pasterskiego nauczania.
The article presents pastoral teaching of Radom bishops over the years 1992-2012 presented in the context of regular parts of the liturgical year such as: Advent, Christmas, Lent, Easter. Bishops with sensitization for the need to shape the faith of the “sheep” entrusted to them. In 20 years they sent 100 pastoral letters trying to explain the important foundations of the Catholic faith. First chapter of the article treats about Advent as a waiting time for the coming of the Savior putting in charge the pattern of Mary. Special attention is appose by the bishops to the preparation of the Lord's coming. In the second chapter about Christmas, attention of the bishops focuses on the new life and his defense. The next chapter addresses the issue of Lent, preparation by fasting, prayer and alms for Easter and parousia. The last chapter refers to the center of the Catholic faith, that is, the passion, death and resurrection of Jesus Christ. It should be noted that the presented article is probably the first in Poland elaboration of the teaching Radom bishops in pastoral letters during the liturgical year. The author of the article hopes that the efforts made to analyze texts directed to the faithful will contribute to more in-depth reflections on the directions of further pastoral teaching.
Źródło:: Roczniki Teologiczne; 2019, 66, 2; 169-190
2353-7272
Pojawia się w:: Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "syn Boży" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język