Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "swords" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-7 z 7
Tytuł:
When Balts Met Vikings at the Curonian Lagoon. Strategies of Social Representation at the Viking-Age Cemetery at Linkuhnen
Autorzy:
Jahn, Christoph
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28408467.pdf
Data publikacji:
2022-12-07
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Viking Age
East Prussia
cemetery
Scandinavians
Balts
Scalvians
Ulfberht swords
Opis:
The cemetery at Linkuhnen by River Memel had a long history of usage by local Baltic tribes, starting in the early Roman Period and continuing to the Viking Age, with the highest number of burials in the 10th–11th centuries AD. When Linkuhnen was excavated in the 1930s by German archaeologists, it was considered a Viking cemetery, since some of the grave goods (especially weaponry) seemed to bear signs of Scandinavian influences. However, the Scandinavian influence was overstated and the interaction between local Balts and Vikings was never thoroughly explained by the excavators. New research on the old excavation archives indicates that Linkuhnen was not a Viking burial ground but that incoming influences from Scandinavia brought a shift to the internal strategies of representation by local Baltic elites. The burial rite changed from simple single cremation graves to lavishly equipped collective cremation graves for members of powerful families or military units. Another remarkable feature is the large number and ‘international’ character of weaponry in the burials, some of the highest quality (Ulfberht), while the jewellery represents local types only. Unlike other Scandinavian-influenced sites on the southern Baltic coast, the Scandinavian presence in the River Memel area only led to minor interactions between Balts and Vikings, though it had a significant influence on the local Baltic elites’ internal representation of status.
Źródło:
Światowit; 2021, 60; 17-31
0082-044X
Pojawia się w:
Światowit
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Medieval Canon Lawyers and European Legal Tradition. A Brief Overview
Autorzy:
Giaro, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1945085.pdf
Data publikacji:
2021-12-07
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
canon law sources
two swords doctrine
utrumque ius
transnational law
soft law
codifica-tions
Opis:
The Roman Church was a leading public institution of the Middle Ages and its law, canon law, belonged to most powerful factors of European legal history. Today’s lawyers have hardly any awareness of the canonist origins of several current legal institutions. Together with Roman law, canon law constituted the system of “both laws” (utrumque ius) which were the only laws acknowledged as “learned” and, consequently, taught at medieval universities. The dualism of secular (imperium) and spiritual power (sacerdotium), symbolized by so-called two swords doctrine, conferred to the Western legal tradition its balance and stability. We analyze the most important institutional achievements of the medieval canon lawyers: acquisitive prescription, the Roman-canonical procedure, the theory of just war, marriage and family law, freedom of contract, the inheritance under will, juristic personality, some institutions of constitutional law, in particular those based on the concept of representation, and finally commercial law. Last not least, the applicability of canon law defined the territorial extension of medieval and early modern Christian civilization which exceeded by far the borders of the Holy Roman Empire, where Roman law was effective as the law of the ruler. Hence, the first scholar to associate Roman law with (continental) Europe as a relatively homogeneous legal area, Paul Koschaker, committed in his monograph Europa und das römische Recht, published in 1947, the error of taking a part for the whole. In fact, Western legal tradition was based, in its entirety, not on Roman, but rather on canon law; embracing the common law of England, it represented – to cite Harold Joseph Berman – the first great “transnational legal culture”. At the end, some structural features of canon law are discussed, such as the frequent use of soft-law instruments and the respect for tradition, clearly visible in the approach to the problem of codification.
Źródło:
Review of European and Comparative Law; 2021, 47, 4; 157-187
2545-384X
Pojawia się w:
Review of European and Comparative Law
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wczesnośredniowieczne miecze ze zbiorów Muzeum Narodowego w Szczecinie w świetle ponownej analizy typologiczno-chronologicznej i technologicznej (część 2)
Early medieval swords from the collection of the National Museum in Szczecin in the light of a new typological-chronological and technological analysis (part 2)
Autorzy:
Kucypera, Paweł
Kurasiński, Piotr
Pudło, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/440653.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Muzeum Narodowe w Szczecinie
Tematy:
miecze
wczesne średniowiecze
Pomorze Zachodnie
klasyfikacja
radiografia
swords
Early Middle Ages
Western Pomerania
classification
radiography
Opis:
This study is devoted to four early medieval swords stored in the National Museum in Szczecin. The paper is a continuation of the weapon collection from the Szczecin Museum presentation, with first part published recently (Klimek, Kucypera, Kurasiński, Pudło 2011). All swords presented here were posted before, but, thus far, bereft of detailed formal, chronological and technological analyzes. The oldest presented specimen was found in Smołdzino, Słupsk District. No detailed location of the find is known, apart from the fact that it was uncovered by sand from a dune. It is preserved as a few pieces coming from a broken blade. Another two swords were also preserved partially, both with almost completely missing blades. They are most probably stray finds from the River Oder near Szczecin. The last, youngest specimen, is a loose find from Złocieniec, Drawsko District. The Smołdzino sword has been dated to the 2nd half of the 8th–half of the 10th centuries, however, it has to be noted that the technique in which its blade was forged (piled/sandwitched) does not allow to completely rule out the possibility of the sword’s earlier (La Tène period) metric. First of the Oder (Szczecin) swords has been classified as the younger type X by Petersen and dated to the 10th–half of the 11th centuries. The second specimen has been identified as Oakeshott’s type ?,B,3 and Geibig’s Kombinationstyp 15-III. It has been linked with the period of the 10th–beginning of the 12th centuries. Both specimens picked from the Oder River had blades forged by welding cutting-edge rods into central core pieces. Their lower guards and pommels (with, possibly, one exception) were formed from single homogeneous billets of iron. By far, the best preserved sword was the one from Złocieniec, classified here as type XI,E,1 by Oakeshott and Kombinationstyp 19 (hilt) and 10 (blade) by Geibig. In view of the presented analogies, it has been fixed to the chronological frame of the 12th–beginning of the 13th century. Unfortunately, due to external factors, no materials examination has been carried out on this weapon.
Źródło:
Materiały Zachodniopomorskie; 2012, 9; 269-296
0076-5236
Pojawia się w:
Materiały Zachodniopomorskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A sign, a symbol or a letter? Some remarks on omega marks inlaid on early medieval sword blades
Znak, symbol czy litera? Uwagi na temat sygnowania wczesnośredniowiecznych główni mieczowych
Autorzy:
Janowski, Andrzej
Kurasiński, Tomasz
Pudło, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/941978.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
swords
Early Middle Ages
omega marks on blades
miecze
wczesne średniowiecze
znak omegi na głowniach
Opis:
Walory oręża podnosić miało m.in. sygnowanie, przy czym zabieg ten znajdował rozmaite realizacje: od umieszczenia pojedynczego piktogramu do złożonych układów w postaci napisów, ciągów literowo-znakowych lub bardziej złożonych motywów ornamentacyjnych, niekiedy o charakterze narracyjnym. W artykule zwrócono uwagę na możliwości interpretacji umieszczanego na głowniach mieczowych symbolu w kształcie “W”, niekiedy określanego w literaturze przedmiotu także jako “omega” “haftka”, “podkowa” czy “kabłączek skroniowy”. Zebrano informację na temat 32 mieczy, na których zidentyfikowano w sposób mniej lub bardziej pewny znak “W” (Polska – 7 egz., Finlandia – 5 egz., Niemcy – 4 egz., Rosja, Holandia – po 3 egz., Estonia, Anglia – po 2 egz., Białoruś, Czechy, Francja, Irlandia, Norwegia, Słowacja – po 1 egz.). Nie wykazują one tendencji do koncentrowania się w jakimś wybranym rejonie Europy, aczkolwiek większość z nich używana była w pasie północnoeuropejskim, grupując się przede wszystkim wokół wybrzeży Morza Bałtyckiego i Północnego. Analiza typologiczna wykazała znaczne zróżnicowanie formalne omawianego zbioru. Zwracają również uwagę szerokie ramy czasowe, zamykające się w przedziale VIII–XI w., przy czym większość okazów pochodzi z X–1. poł. XI w. Znak “W” znajduje się z jednej strony głowni, przy czym występuje on tam jako samodzielny (pojedynczy lub podwojony) motyw, ewentualnie w zestawie z innymi symbolami, bądź też w większej liczbie. Najczęściej mamy do czynienia z układem horyzontalnym dwóch zwróconych ku sobie zakończeniami “W”, pomiędzy którymi znajdować się mógł inny symbol, na ogół krzyż. Zdarzają się też konfiguracje bardziej złożone. Omega posiada dużą wymowę symboliczną w sferze religijnej, zwłaszcza w kręgu kultury chrześcijańskiej. Wyobrażenie jej na mieczu, zwłaszcza w połączeniu z krzyżem, wolno z dużym prawdopodobieństwem uznać za odnoszącą się do Boga symboliczną formę inwokacji, mającą sprowadzić na walczącego tak sygnowanym mieczem łaskę i ochronę Pańską. Intencją uwidocznienia tej sygnatury na głowni mogła być także chęć zamanifestowania przynależności religijnej posiadacza oręża. Z drugiej jednak strony należy liczyć się z magiczną wymową omawianej sygnatury, niezależną od pierwotnej intencji jej zastosowania. Niewątpliwie więc kwestia interpretacji “W” wymaga dalszych pogłębionych studiów, zmierzających do ustalenia, co stało się impulsem do sygnowania głowni mieczowych właśnie w ten sposób oraz jakie były uwarunkowania historyczno-kulturowe pojawienia się rozpatrywanego znaku na mieczach i dalsza jego recepcja.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Archaeologica; 2013, 29
0208-6034
2449-8300
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Archaeologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Symbolism of medieval swords from the territory of Latvia during the 11th–13th centuries
Symbolika średniowiecznych mieczy z terytorium Łotwy w XI–XIII wieku
Autorzy:
Tomsons, Artūrs
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/941974.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Couronian swords
weapon symbolism
Middle Ages
studies in arms
miecze typu kurońskiego
symbolika broni
średniowiecze
bronioznawstwo
Opis:
Miecze zajmują ważne miejsce pośród wczesnośredniowiecznych znalezisk na Łotwie. Są one również widoczną częścią kultury materialnej mieszkańców terenów dzisiejszej Łotwy w okresie od IX do XIII w. Użycie pierwszych mieczy jest poświadczone już w późnej epoce brązu, jednak ich znaleziska do czasu epoki najazdów wikingów są niezwykle rzadkie. Największy przyrost znalezisk mieczy na Łotwie notuje się od 2. poł. XI w., kiedy to rozpoczynają się krucjaty przeciw pogańskim mieszkańcom dzisiejszych terenów Łotwy i Estonii. W okresie od końca epoki najazdów wikingów aż do początków XIII w. społeczności Bałtów i Finów zamieszkujące wschodnie wybrzeża Morza Bałtyckiego stworzyły nadzwyczajną kulturę wojowników. Jednym z bardziej znaczących elementów tej kultury były miecze. Spośród nich najbardziej interesującym i zarazem licznym typem mieczy na terenie Łotwy we wczesnym średniowieczu był tzw. miecz kuroński. Broń ta była charakterystyczna dla całego obszaru wschodniobałtyckiego. Typ ten uosabia najbardziej symboliczne aspekty wszystkich mieczy dla rozważanego czasu i regionu. Tej broni jest też poświęcona zasadnicza cześć niniejszego artykułu. Elementy rękojeści mieczy kurońskich były zazwyczaj bardzo bogato zdobione różnego rodzaju motywami. Chociaż przebadane pod kątem występujących napisów głownie tych mieczy wskazują na ich import z terenów zachodnioeuropejskich, to jednak części oprawy były najprawdopodobniej wytwarzane na miejscu. Motywy zdobiące rękojeści mieczy kurońskich można podzielić na dwie grupy: ponadregionalną (międzynarodowy) i lokalną. Elementami zaadoptowanymi z XII-wiecznej sztuki romańskiej były prawdopodobnie motywy roślinne i faliste. Z rodzimym wytwórstwem należy powiązać pojawiający się także na miejscowej biżuterii ornament w postaci koncentrycznych kręgów oraz szewronu. Sztuka zdobnicza na różnych wyrobach późnej epoki żelaza może wskazywać na sakralizację i większe znaczenie zdobionych w ten sposób artefaktów. Miecze oraz elementy garnituru mieczowego rozpowszechnione wzdłuż wschodnich wybrzeży Morza Bałtyckiego były dekorowane zarówno motywem geometrycznym jak i zwierzęcym. Na marginesie warto dodać, że tradycja niszczenia inwentarza grobowego może sugerować, że broń ta stała się pewnym symbolem, odbiciem idei wojownika, manifestacją przynależności do konkretnej części społeczeństwa i grupową tożsamością odzwierciedloną w kulturze materialnej. Rozprzestrzenienie wschodnio-bałtyckich typów mieczy (zwłaszcza typu kurońskiego) w XI–XIII w. może być rozważane jako ponadetniczny dowód istnienia szczególnych grup społecznych w obrębie całego regionu wschodniobałtyckiego.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Archaeologica; 2013, 29
0208-6034
2449-8300
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Archaeologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Badania metaloznawcze mieczy z cmentarzyska z okresu rzymskiego w Czelinie, woj. Zachodniopomorskie
Metallurgy study on swords from the Roman period burial ground in Czelin, West Pomeranian Voivodeship
Autorzy:
Biborski, Marcin
Kaczanowski, Piotr
Stępiński, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/440571.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Muzeum Narodowe w Szczecinie
Tematy:
okres rzymski
miecze
typ Pompeje
typ Lachmirowice-Apa
typ Vimose-Illerup
Roman period
swords
Pompeii type
Lachmirowice-Apa type
Vimose-Illerup type
Opis:
Abstract: Results of the metallurgy study on three, two-edged swords from a cremation burial ground in Czelin, representing the Pompeii, Lachmirowice-Apa and Vimose-Illerup types indicate a variability in the material used as well as in technique of their production, and thus in the quality of the specimens. Two of them were made of a single piece of metal with low (specimen of the Lachmirowice-Apa type) or medium quality (specimen of the Pompeii type). A much higher level of craftsmanship is represented by the third sword of the Vimose-Illerup type, precisely forged from several pieces of diverse, high-quality material, representing the so-called pattern welding technique.
Źródło:
Materiały Zachodniopomorskie; 2014, 10; 133-157
0076-5236
Pojawia się w:
Materiały Zachodniopomorskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-7 z 7

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies