Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "style radzenie sobie ze stresem" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Style radzenia sobie ze stresem i zespół wypalenia zawodowego u studentów ratownictwa medycznego i ratowników medycznych
Coping styles and burning out syndrome in the emergency medicine students and emergency medicine students working as emergency workers
Autorzy:
Nowakowska, Katarzyna
Jabłkowska-Górecka, Karolina
Borkowska, Alina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945397.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
coping styles
emergency medicine students
medical rescuers
professional burnout
professional stress
ratownicy medyczni
stres
stres zawodowy
stress
studenci ratownictwa medycznego
style radzenie sobie ze stresem
wypalenie zawodowe
Opis:
Working as medical rescuer is associated with many stressors, mainly associated with exposure to life-threatening situations, human suffering, disease and death, but also to interpersonal conflicts and considerable work burden. These factors contribute to the development of burnout syndrome in medical rescuers. Published papers highlight the mediating role of coping styles on the development of burnout syndrome. The aim of this paper is to assess coping styles and correlations between them and severity of burnout symptoms in medical rescuers and students of emergency medicine, depending on job seniority in this profession. Overall, 148 persons participated in the study, aged from 19 to 47 years. These were part-time (extramural) students of 1st and 3rd year of emergency medicine, working as medical rescuers (n=66) and students not working as medical rescuers (n=82). The following instruments were implemented: Coping Inventory for Stressful Situations (CISS) and the Maslach Burnout Inventory (MBI). No significant differences were noticed in any aspect of professional burnout: emotional exhaustion, depersonalisation and sense of personal achievement, between students working as medical rescuers and those not exercising this job. Students of emergency medicine who do not exercise this job, more often implement coping style focused on emotions and avoidance. However, the older were persons interviewed, and the longer they worked as medical rescuer, the more frequently they resorted to task-focused coping style. No correlation was noticed between age and job seniority of persons examined and severity of burnout syndrome.
Wykonywanie zawodu ratownika medycznego wiąże się z wieloma sytuacjami stresującymi, przede wszystkim z narażeniem na niebezpieczne dla życia sytuacje, obcowaniem z cierpieniem, chorobą i śmiercią, ale także konfliktami interpersonalnymi oraz znacznym obciążeniem pracą. Powyższe zjawiska sprzyjają rozwijaniu się u ratowników zespołu wypalenia zawodowego. W literaturze zwraca się uwagę na pośredniczący wpływ stylów radzenia sobie ze stresem na rozwój zespołu wypalenia zawodowego. Celem niniejszej pracy była ocena stylów radzenia sobie ze stresem oraz zależności między nimi a nasileniem cech wypalenia zawodowego u studentów ratownictwa medycznego w zależności od stażu pracy w zawodzie ratownika medycznego. W badaniach uczestniczyło 148 osób w wieku od 19 do 47 lat. Byli to studenci zaoczni pierwszego i trzeciego roku kierunku medycyna ratunkowa pracujący w zawodzie ratownika medycznego – 66 osób, a także studenci niepracujący jako ratowni cy medyczni – 82 osoby. Zastosowano następujące metody badań: Kwestionariusz Radzenia Sobie w Sytuacjach Stresowych (CISS) i Kwestionariusz Wypalenia Zawodowego (MBI). Nie stwierdzono istotnych różnic w zakresie żadnego z wymiarów wypalenia zawodowego: emocjonalnego wyczerpania, depersonalizacji i poczucia dokonań osobistych pomiędzy studentami pracującymi i niepracującymi w zawodzie ratownika medycznego. Studenci ratownictwa medycznego, którzy nie pracują w zawodzie, częściej stosują styl radzenia sobie ze stresem skoncentrowany na emocjach oraz na unikaniu. Z kolei im starsze były badane osoby oraz im dłuższy był ich staż pracy w zawodzie ratownika medycznego, tym częściej w sytuacjach stresowych stosowali styl radzenia sobie ze stresem skoncentrowany na zadaniu. Nie stwierdzono korelacji pomiędzy wiekiem i stażem pracy badanych osób a nasileniem cech wypalenia zawodowego.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2009, 9, 4; 242-248
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Radzenie sobie ze stresem i z tremą wśród studentów wybranych kierunków artystycznych – rola zasobów osobistych
Autorzy:
Lubrańska, Anna
Noremberg, Judyta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1926008.pdf
Data publikacji:
2020-07-30
Wydawca:
Akademickie Towarzystwo Andragogiczne
Tematy:
zasoby osobiste
style radzenia sobie ze stresem
radzenie sobie z tremą
studenci kierunków artystycznych
Opis:
Artykuł poświęcono roli zasobów osobistych w radzeniu sobie ze stresem i z tremą towarzyszącą występom scenicznym. Celem badań była ocena wzajemnych relacji zasobów osobistych (samooceny, poczucia własnej skuteczno- ści, dyspozycyjnego optymizmu, poczucia kontroli, poczucia koherencji, prężności) i sposobów radzenia sobie ze stresem i z tremą. W badaniu uczestniczyło 96 studentów Wydziału Wokalno-Aktorskiego i Wydziału Instrumentalnego Akademii Muzycznej. W badaniu zastosowano: Skalę Samopoczucia Muzyka przed Występem, Kwestionariusz Radzenia Sobie w Sytuacjach Stresowych, Skalę Samooceny, Test Orientacji Życiowej, Skalę Uogólnionej Własnej Skuteczności, Skalę Pomiaru Prężności, Kwestionariusz Orientacji Życiowej, Kwestionariusz „Delta”. Uzyskane wyniki dowodzą istotnego znaczenia analizowanych zasobów osobistych dla nasi- lenia określonych stylów radzenia sobie ze stresem i z tremą. Otrzymane rezultaty zyskały praktyczne aplikacje na gruncie edukacji artystycznej.
Źródło:
Edukacja Dorosłych; 2020, 1; 131-147
1230-929X
Pojawia się w:
Edukacja Dorosłych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Samoocena a radzenie sobie ze stresem w obszarze kompetencji na przykładzie przyszłych pracowników socjalnych
Self-assessment and coping with stress in the area of competence on the example of future social workers
Autorzy:
Stanek, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1787711.pdf
Data publikacji:
2021-05-06
Wydawca:
Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej. Wydawnictwo APS
Tematy:
samoocena
stres
radzenie sobie ze stresem
style radzenia sobie
self-assessment
stress
coping with stress
coping styles
Opis:
Zagadnienie samooceny jest poruszane przede wszystkim w kontekście zachowań ludzkich, uczenia się, poczucia własnej wartości. Istotne wydaje się ujęcie samooceny w obszarze budowania kompetencji jednostki oraz radzenia sobie ze stresem. Współcześnie posiadamy coraz więcej zasobów, ale też doświadczamy większą ilość napływających bodźców stresowych, czego konsekwencją jest m.in. wypalenie zawodowe. Czy samoocena wiąże się z odczuwalnym stresem? Czy samoocena wiąże się ze stylem radzenia sobie ze stresem? Celem artykułu jest określenie natężenia związku pomiędzy samooceną a stresem oraz stylami radzenia sobie ze stresem. Badania przeprowadzono w grupie 210 studentów na kierunku praca socjalna, zatrudnionych w instytucjach pomocy społecznej lub zamierzających podjąć pracę na stanowisku pracownik socjalny.
The issue of self-assessment is primarily discussed in the context of human behaviour, learning, and self-esteem. It seems important to include self-assessment in building individual competences and coping with stress. Nowadays we have more and more resources, but we also experience a greater number of stressful stimuli, which is a consequence of, among others occupational burnout. Is the self-assessment associated with the perceived stress? Is the self-assessment related to the style of coping with stress? The purpose of this article is to determine the intensity of the relationship between self-assessment and stress, and styles of coping with stress. The study was conducted in a group of 210 students specialising in social work, employed in social assistance institutions or intending to take up a job as a social worker.
Źródło:
Praca Socjalna; 2021, 36(2); 59-71
0860-3480
Pojawia się w:
Praca Socjalna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Humor nauczycieli i jego związki z przewlekłym zmęczeniem – mediacyjna rola poczucia stresu w pracy
Teachers’ humor and its relationships with chronic fatigue − the mediating role of the sense of stress at work
Autorzy:
Kruczek, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2162686.pdf
Data publikacji:
2019-06-14
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
nauczyciele
stres zawodowy
przewlekłe zmęczenie
radzenie sobie ze stresem przez humor
style humoru
stres nauczycieli
teachers
job stress
chronic fatigue
coping humor
humor styles
teachers’ stress
Opis:
Wstęp W ostatnich latach wiele badań naukowych zarówno w Polsce, jak i na świecie dowiodło, że zawód nauczycielski jest związany z wysokim poziomem stresu. Doświadczanie długotrwałego stresu oraz niewielka umiejętność sprostania wyzwaniom mogą doprowadzić do wystąpienia przewlekłego zmęczenia. Kluczowe znaczenie w radzeniu sobie ze stresem mają zasoby osobiste, do których zaliczono humor opisywany za pomocą stylów i radzenie sobie przez humor. Materiał i metody W badaniach wzięło udział 166 nauczycieli (145 kobiet i 21 mężczyzn) w wieku 23–67 lat (M = 43,02, SD = 9,98). Zastosowano następujące narzędzia: Skalę radzenia sobie przez humor (Coping Humour Scale – CHS), Kwestionariusz stylów humoru (Humor Style Questionnaire – HSQ), Skalę odczuwanego stresu w pracy (PSS-10P, polska modyfikacja 10-item Perceived Stress Scale – PSS-10), Kwestionariusz oceny samopoczucia (Checklist Individual Strength – CIS20R) oraz ankietę własną. Wyniki Wartości nasilenia poczucia stresu w pracy, radzenia sobie przez humor i przewlekłego zmęczenia u nauczycieli były średnie. W tej grupie zawodowej dominowały 2 style humoru: afiliacyjny i w służbie ego. Im częściej nauczyciele radzili sobie za pomocą tych 2 stylów, tym rzadziej byli narażeni na przewlekłe zmęczenie. Poczucie stresu w pracy mediowało związek między pozytywnymi wymiarami humoru a przewlekłym zmęczeniem i jego wymiarami. Natomiast humor agresywny i samodeprecjonujący nie był związany z przewlekłym zmęczeniem. Wnioski Można postawić hipotezę, że humor pozytywny chroni przed przewlekłym zmęczeniem. W wyjaśnianiu tego związku istotną rolę odgrywa poczucie stresu w pracy. Med. Pr. 2019;70(3):343–361
Background In recent years, many scientific studies, both in Poland and in the world, have proven that teaching is considered a profession with a high level of stress. The experience of prolonged stress and a lack of abilities to meet challenges can lead to the occurrence of chronic fatigue in teachers. Of key importance in coping with stress are personal resources, which include humor described by humor styles and coping humor. Material and Methods The study involved 166 teachers (145 women and 21 men) aged 23–67 (M = 43.02, SD = 9.98). The following tools were used in the research: the Coping Humor Scale (CHS), the Humor Style Questionnaire (HSQ), the Sense of Stress at Work (PSS-10P) (the Polish modification of the 10-item Perceived Stress Scale – PSS-10), the Checklist Individual Strength (CIS20R) and a personal questionnaire. Results In the light of the research, teachers were characterized by a medium level of the sense of stress at work, coping humor and chronic fatigue. Affiliative and self-enhancing styles dominated in this group. The more often teachers used the affiliative and self-enhancing styles, the less likely they were to experience chronic fatigue. The sense of stress at work mediated the relationship between the positive dimensions of humor and chronic fatigue and its dimensions. In contrast, aggressive and self-deprecating humor styles were not associated with chronic fatigue. Conclusions It can be hypothesized that positive humor protects against chronic fatigue. The sense of stress at work plays an important role in explaining this relationship. Med Pr. 2019;70(3):343–61
Źródło:
Medycyna Pracy; 2019, 70, 3; 343-361
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies