Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "stress chronic" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Zespół wypalenia zawodowego w pracy pielęgniarki
The professional burnout in nursing
Autorzy:
Sodomska, Agata
Lomper, Katarzyna
Rycombel, Anna
Uchmanowicz, Izabella
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/470157.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Europejskie Centrum Kształcenia Podyplomowego
Tematy:
wypalenie zawodowe
stres chroniczny
burnout
stress chronic
Opis:
Wstęp. Nieodzownym następstwem długotrwałego stresu jest wystąpienie syndromu wypalenia zawodowego. Wypalenie jest procesem, który rozwija się powoli. Pierwsze sygnały nie są dostrzegalne lub też są błędnie interpretowane. Szczególną grupą ryzyka narażoną na wypalenie są przedstawiciele zawodów pracujących dla ludzi i z ludźmi, a więc m.in. nauczyciele, policjanci, lekarze i pielęgniarki. Personel medyczny jest szczególnie narażony na wystąpienie syndromu wypalenia zawodowego, gdyż niejednokrotnie mimo ogromnego zaangażowania w pracę pacjent przegrywa w walce o zdrowie i życie. Cel pracy. Zbadanie poziomu wypalenia zawodowego wśród pielęgniarek/ pielęgniarzy. Materiał i metody. W badaniu wzięło udział 82 respondentów (80 kobiet i 2 mężczyzn). Badanie dotyczyło pielęgniarek/pielęgniarzy zatrudnionych w NZOZ Szpitala Powiatowego w Wieruszowie i zostało przeprowadzone w roku 2012. Do badania wykorzystano ankietę własnego autorstwa, która składała się z 22 pytań. Pytania ankiety zostały pogrupowane tematycznie: pierwsze cztery miały na celu zbadanie poziomu zmęczenia pracą, kolejnych pięć miało sprawdzić występowanie symptomów wypalenia zawodowego. Następne zagadnienia ankiety zdiagnozowały reakcję na stres chroniczny, empatię wobec pacjentów oraz stopień pozytywnego postrzegania pracy. Wyniki. Jednoznacznie o występowaniu wypalenia zawodowego mówi aż 40% pielęgniarek ze średnim stażem zatrudnienia, nieco mniej, bo 35% najmłodszych respondentów, również przyznaje, że mimo niezbyt długiego okresu pracy symptomy wypalenia są już u nich dostrzegalne. Natomiast najdłużej pracujące w zawodzie (tylko w 33%) mówią o wypaleniu zawodowym. Wnioski. Wypalenie zawodowe dosięga głównie pielęgniarki ze stażem pracy od 10 do 19 lat. Najlepiej zaprezentowały się pielęgniarki z najdłuższym stażem pracy. Zasadniczy wpływ na postawę, zaangażowanie i wystąpienie symptomów wypalenia zawodowego ma poczucie skuteczności i wrażenie, że w pracy nie osiągnęło się znaczących rezultatów.
Background. An essential consequence of prolonged stress is an instance of burnout syndrome. Burn-out is a process that develops slowly. The first signs are not visible or are misinterpreted. Special risk group exposed to burn are professionals working for and with people, and so teachers, police officers, doctors and nurses. Medical staff is particularly exposed to the instance of the burnout syndrome, because more often than not, despite a huge involvement in the work of the patient loss in the fight for health and life. Objectives. To examine the level of burnout among nurses. Material and methods. The study involved 82 respondents (80 women and 2 men). The study included nurses working in Hospital in Wieruszów it was carried out in 2012. We used a questionnaire that was developed by authors of this study, which consisted 22 questions. The survey questions have been grouped thematically, and so the first four questions were designed to examine the fatigue level of work, the following five questions were supposed to check the occurrence of symptoms of burnout. Another poll issues diagnosed the chronic stress, empathy to patients and the degree of positive perception of the work. Results. The occurrence of burnout was confirmed by 40% of nurses with the average length of employment, slightly less because 35% of the youngest respondents also confirm the burnout. Only 33% of nurses who are working for a long time in the profession confirm the professional burnout. Conclusions. Burnout reaches mainly nurses with experience lasting from 10 to 19 years. Impact on the attitude, commitment and an instance of the symptoms of burnout has a sense of efficacy and the impression that the work did not get significant results.
Źródło:
Współczesne Pielęgniarstwo i Ochrona Zdrowia; 2014, 2; 29-33
2084-4212
Pojawia się w:
Współczesne Pielęgniarstwo i Ochrona Zdrowia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ stresu przewlekłego na rozwój nadciśnienia tętniczego
The influence of chronic stress on development of hypertension
Autorzy:
Jodłowska, Emilia
Juszczak, Marlena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032728.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
stres przewlekły
glukokortykosteroidy
nadciśnienie tętnicze
chronic stress
glucocorticoids
hypertension
Opis:
Chronic stress is one of the factors which increase the probability of arterial hypertension development. The chronic stimulation of central and peripheral components of the stress system affects this process directly and indirectly by, among others, the evolution of visceral obesity. The hypothalamus-pituitaryadrenal gland axis (HPA) activity and the sympathetic nervous system stimulation play a significant role in the pathogenesis of arterial hypertension. Glucocorticoids are terminal effectors of the HPA axis and they are responsible for the initiation of many pathomechanisms leading to arterial hypertension development. These hormones may adversely affect the lipid and carbohydrate metabolism and the endocrine glands activity. The excessive secretion of glucocorticoids and the chronic hyperactivity of the HPA axis conduce the visceral fat accumulation. Adipose tissue is metabolically active and significantly affects hyperinsulinemia and insulin resistance by producing adipokines. The hypertensive effect induced by glucocorticoids action results, among others, from the inhibition of nitric oxide synthesis and impaired action of the isoform 2 of the 11-β-hydroxysteroid dehydrogenase. On the other hand, the stimulation of the sympathetic nervous system during chronic stress results in disturbances in the central regulation of arterial pressure, hyperactivity of the renin–angiotensin-aldosterone system and augmentation of the vasoconstrictor substances production. Chronic stress leads to endothelial dysfunction, remodelling of the blood vessels and their hypertrophy, growing of vascular resistance, inflammatory and prothrombotic processes in blood vessels. The paper discusses the major pathomechanisms which are induced by chronic stress and may potentially lead to development of hypertension.
Stres przewlekły jest jednym z czynników zwiększających prawdopodobieństwo rozwoju nadciśnienia tętniczego. Chroniczne pobudzenie ośrodkowych i obwodowych składowych reakcji stresowej wpływa na rozwój nadciśnienia tętniczego bezpośrednio oraz pośrednio, między innymi, poprzez rozwój otyłości trzewnej. W patogenezie nadciśnienia tętniczego uwarunkowanego stresem przewlekłym istotne znaczenie ma aktywacja osi podwzgórze-przysadka-kora nadnerczy (PPKN) i pobudzenie układu współczulnego. Glukokortykosteroidy, jako końcowy efektor osi PPKN, inicjują szereg patomechanizmów sprzyjających rozwojowi nadciśnienia tętniczego - wywierają niekorzystny wpływ na profil lipidowy, gospodarkę węglowodanową oraz czynność gruczołów wydzielania wewnętrznego. Nadmierne wydzielanie glukokortykosteroidów i chroniczna aktywacja osi PPKN sprzyjają akumulacji tkanki tłuszczowej w obrębie jamy brzusznej. Tkanka tłuszczowa posiada aktywność metaboliczną i poprzez produkcję adipokin istotnie przyczynia się do rozwoju hiperinsulinemii oraz insulinooporności. Efekt hipertensyjny wywołany działaniem kortyzolu jest konsekwencją uwrażliwienia mięśniówki gładkiej naczyń na wewnątrzpochodne czynniki presyjne, zwiększenia zatrzymywania sodu i wody w ustroju (co prowadzi do hiperwolemii), zwiększenia lepkości krwi, hipercholesterolemii i dyslipoproteinemii oraz nasilonej trombocytozy, która sprzyja powstawaniu zakrzepów. Istotne znaczenie ma tu zahamowanie syntezy tlenku azotu i upośledzenie czynności izoformy 2 dehydrogenazy 11-β-hydroksysteroidowej. Z drugiej strony, chroniczna aktywacja układu współczulnego w stresie przewlekłym prowadzi do zaburzenia ośrodkowej regulacji ciśnienia tętniczego, a także do pobudzenia układu renina-angiotensyna-aldosteron i nasilenia syntezy czynników naczyniokurczących. Stres przewlekły sprzyja uszkodzeniu śródbłonka naczyniowego, przebudowie ściany naczyń krwionośnych i zwiększeniu oporu obwodowego oraz aktywacji procesów zapalnych i prozakrzepowych w naczyniach krwionośnych, a także przerostowi lewej komory serca. Celem niniejszego opracowania jest przedstawienie patomechanizmów, które indukowane są w warunkach stresu przewlekłego i mogą potencjalnie prowadzić do rozwoju pierwotnego nadciśnienia tętniczego.
Źródło:
Folia Medica Lodziensia; 2013, 40, 1; 53-77
0071-6731
Pojawia się w:
Folia Medica Lodziensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Choroba jako sytuacja stresowa i sposoby radzenia sobie z nią
A disease as a stressful situation and the ways how people cope with it
Autorzy:
Kusz, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/526599.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Instytut Nauk o Zdrowiu
Tematy:
choroba
przewlekły stres
radzenie sobie
postawa wobec choroby
disease
chronic stress
coping with
attitude towards the illness/disease
Opis:
Wstęp. Choroba stanowi źródło silnego stresu psychologicznego. Przewlekłe działanie stresora może skutkować poważnymi konsekwencjami zdrowotnymi, m.in.: zaburzeniami rytmu serca, czy wahaniami poziomu cukru. Wiele chorób cywilizacyjnych, takich jak: astma oskrzelowa lub POChP jest bezpośrednio związanych z działaniem stresu. Dlatego konieczne jest poszerzenie wśród personelu medycznego świadomości dotyczącej tego istotnego problemu zdrowotnego oraz umiejętności w zakresie modyfikowania wadliwych postaw pacjentów. Stan wiedzy. Radzenie sobie w sytuacji pojawienia się zaburzenia jest formą aktywności wobec zaistniałego zagrożenia. Szczególnym wyzwaniem dla pacjenta jest umiejętność poradzenia sobie z konsekwencjami strat wynikających z pogorszenia stanu zdrowia. Osoby, u których zdiagnozowano schorzenie przyjmują dwie odmienne postawy: sprzyjającą leczeniu albo niekorzystną dla niego. W pierwszej z nich dominuje chęć walki z chorobą i ogólna mobilizacja pacjenta. Natomiast w postawie niesprzyjającej leczeniu pojawia się złe nastawienie do procesu terapeutycznego oraz lęk. Wnioski. Istotny jest fakt, że na skutek oddziaływania na wiedzę, postawy i umiejętności pacjenta możliwa jest modyfi kacja przyjętej przez niego postawy.
Introduction. A disease constitutes a source of severe and psychological stress. Chronic stressor’s activity might result in serious health consequences, namely cardiac arrhythmias or blood sugar levels’ fluctuations. Many diseases of today’s civilization such as bronchial asthma or POChP are directly related to stress. Therefore, the hospital staff should be aware of this health problem, and be able to modify unfavorable patients’ attitudes. State of knowledge. Coping with the disorder is a form of an activity towards the imminent danger. A particular challenge for the patients is the ability to deal with the consequences of the loss related to the worsening state of their health. People, in whom the disorder has been diagnosed, take either a favorable or unfavorable attitude towards the treatment. The former is dominated by the desire to fi ght the disease and general mobilization of the patient. The latter is related to a negative attitude towards the therapeutic process and fear itself. Conclusions. It is important to remember that due to the impact on the patients’ knowledge, attitudes and skills, it is fairly possible to modify their condition.
Źródło:
Puls Uczelni; 2012, 1; 15-16
2080-2021
Pojawia się w:
Puls Uczelni
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
AMELIORATIVE EFFECTS OF DIMETHYL FUMARATE IN ACUTE AND CHRONIC MURINE MODELS OF DEPRESSION
Autorzy:
Iniaghe, Loretta O.
Okpakpor, Eloho E.
Edosuyi, Osaze O.
Eseka, Ewere O.
Nedozi, Ogugua I.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/895421.pdf
Data publikacji:
2018-12-31
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne
Tematy:
antioxidant
catalase
Forced swim test
chronic unpredictable mild stress
sucrose preference
thiobarbituric reactive acid substance
Opis:
Depression, a major contributor to the global disease burden, occurs in both adults and children, and is associated with impaired antioxidant defense mechanisms. This study examined the effects of dimethyl fumarate (DMF), a fumaric acid ester with immunomodulatory, anti-inflammatory and antioxidant properties in murine models of depression. In the first phase of the study, mice were treated with the either the vehicle, 50 and 100 mg/kg DMF or 15 mg/kg imipramine and subjected to either the forced swim or tail suspension tests. Thereafter, mice were euthanized and levels of antioxidant markers in isolated brain tissues were assayed. In the second phase of the study, mice were subjected to the chronic unpredictable mild stress regimen for four weeks and treated with the vehicle, DMF or imipramine in the last two weeks of the stress protocol. Forced swim and percentage sucrose preference tests were used for behavioural evaluations. Mice were sacrificed, brain levels of catalase, glutathione, thiobarbituric reactive acid substance and nitrite were quantified. Treatment with DMF significantly (p<0.05) reduced periods of immobility in both the forced swim and tail suspension tests following acute and chronic drug treatment and improved sucrose consumption after exposure to chronic unpredictable mild stress. DMF also significantly improved (p<0.05) levels of antioxidants (catalase and glutathione) while reducing prooxidant biomarkers (thiobarbituric reactive acid substance and nitrite levels) in the brain. DMF ameliorated depression in mice and augmented the antioxidant defense mechanism in the brains of mice subjected to chronic unpredictable mild stress.
Źródło:
Acta Poloniae Pharmaceutica - Drug Research; 2018, 75, 6; 1399-1407
0001-6837
2353-5288
Pojawia się w:
Acta Poloniae Pharmaceutica - Drug Research
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Chronic stress changes prepulse inhibition after amphetamine challenge: the role of the dopaminergic system
Autorzy:
Lehner, M.H.
Karas-Ruszczyk, K.
Zakrzewska, A.
Gryz, M.
Wislowska-Stanek, A.
Kolosowska, K.
Chmielewska, N.
Skorzewska, A.
Turzynska, D.
Sobolewska, A.
Mierzejewski, P.
Plaznik, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/69292.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Fizjologiczne
Tematy:
chronic mild stress
amphetamine challenge
dopaminergic system
stress
sucrose
body weight
glutamate
gamma-aminobutyric acid
dopamine D2 receptor
nucleus accumben
Źródło:
Journal of Physiology and Pharmacology; 2018, 69, 3
0867-5910
Pojawia się w:
Journal of Physiology and Pharmacology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Selenium, glutathione and glutathione peroxidases in blood of patients with chronic liver diseases.
Autorzy:
Czuczejko, Jolanta
Zachara, Bronisław
Staubach-Topczewska, Ewa
Halota, Waldemar
Kędziora, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1043405.pdf
Data publikacji:
2003
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Biochemiczne
Tematy:
selenium
glutathione peroxidase
chronic liver disease
glutathione
oxidative stress
Opis:
Disturbances in the antioxidant system could play a role in pathogenesis of chronic liver disease. The aim of our study was to evaluate the levels/activities of antioxidants in blood of patients with chronic liver disease. We estimated selenium and glutathione concentrations and glutathione peroxidase activities in blood of 59 patients with chronic hepatitis B or C virus infection (group 1) and 64 patients with alcoholic, autoimmune or cryptogenic chronic liver disease (group 2). The results were compared with 50 healthy controls. Whole blood and plasma selenium and red cell glutathione concentrations were significantly lower in the patients compared with the controls. Red cell glutathione peroxidase activity was slightly reduced in both subgroups of group 1 and in group 2 with normal alanine aminotransferase values. Plasma glutathione peroxidase activity was slightly but significantly higher in patients with elevated aminotransferase values. The findings suggest that disturbances in antioxidant parameters in blood of patients with chronic liver disease may be the cause of the peroxidative damage of cells.
Źródło:
Acta Biochimica Polonica; 2003, 50, 4; 1147-1154
0001-527X
Pojawia się w:
Acta Biochimica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Effect of pentoxifylline on proteinuria, markers of tubular injury and oxidative stress in non-diabetic patients with chronic kidney disease - placebo controlled, randomized, cross-over study
Autorzy:
Renke, Marcin
Tylicki, Leszek
Rutkowski, Przemysław
Knap, Narcyz
Ziętkiewicz, Marcin
Neuwelt, Alexander
Aleksandrowicz, Ewa
Łysiak-Szydłowska, Wiesława
Woźniak, Michał
Rutkowski, Bolesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1040438.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Biochemiczne
Tematy:
pentoxifylline
oxidative stress
kidney
chronic kidney disease
proteinuria
tubular injury
Opis:
Background: Inhibition of the renin-angiotensin-aldosterone system (RAAS) with angiotensin converting enzyme inhibitors (ACEI) and/or angiotensin II subtype 1 receptor antagonists (ARB) is a common strategy used in the management of patients with chronic kidney disease (CKD). However, there is no universal therapy that can stop progression of CKD. Pentoxifylline (PTE) is a non-specific phosphodiesterase inhibitor with anti-inflammatory properties. It has been reported to have promising effects in CKD treatment. Methods: In a placebo-controlled, randomized, cross-over study we evaluated the influence of PTE (1200 mg/day) added to RAAS blockade on proteinuria, surrogate markers of tubular injury and oxidative stress-dependent products in 22 non-diabetic patients with proteinuria (0.4-4.3 g per 24h) with normal or declined kidney function [eGFR 37-178 mL/min]. In an eight-week run-in period, therapy using ACEI and/or ARB was adjusted to achieve a blood pressure below 130/80 mm Hg. Next, patients were randomly assigned to one of two treatment sequences: PTE/washout/placebo or placebo/washout/PTE. Clinical evaluation and laboratory tests were performed at the randomization point and after each period of the study. Results: The PTE therapy reduced proteinuria (by 26%) as compared to placebo. There were no differences in α1-microglobulin, urine excretion of N-acetyl-β-d-glucosaminidase (NAG), hsCRP, the urinary excretion of 15-F2t-isoprostane, blood pressure (BP), eGFR and serum creatinine between the PTE and placebo groups. Conclusion: Pentoxifylline may decrease proteinuria in non-diabetic patients with CKD.
Źródło:
Acta Biochimica Polonica; 2010, 57, 1; 119-123
0001-527X
Pojawia się w:
Acta Biochimica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Radzenie sobie ze stresem przez dzieci w warunkach zmian spowodowanych chorobą przewlekłą
Coping with stress by children in conditions of change caused by chronic disease
Autorzy:
Pawluk-Skrzypek, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2082378.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Lubuskie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
child
chronic disease
stress
coping
dziecko
choroba przewlekła
stres
radzenie sobie
Opis:
Artykuł ma charakter przeglądowy. Przybliżono w nim pojęcie zdrowia i choroby, zarysowano problematykę zmian doświadczanych przez dziecko w związku z pojawieniem się u niego choroby, scharakteryzowano zjawisko stresu, a także dokonano przeglądu badań rozpoznających dziecięce radzenie sobie ze stresem spowodowanym tą sytuacją. Wskazano także na najważniejsze predyktory pożądanego, czyli aktywnego radzenia sobie przez dzieci w sytuacji stresu powodowanego chorobą przewlekłą.
The article provides an overview. It presents the concept of health and illness and outlines the problem of changes experienced by a child as a result of his or her illness. It describes the phenomenon of stress, and reviews studies into a child’s strategies for coping with the stress caused by this situation. The article also points to the most important predictors regarding the desired, i.e. active, ways of coping with stress caused by a chronic disease in children.
Źródło:
Rocznik Lubuski; 2020, 46, 2; 295-304
0485-3083
Pojawia się w:
Rocznik Lubuski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Selected therapeutic methods affecting the health and quality of life of chronically dermatologically ill people
Autorzy:
Ścisłowska-Czarnecka, Anna
Matuła, Aleksandra
Bac, Aneta
Lizak, Amelia
Wilk, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2098197.pdf
Data publikacji:
2020-12-28
Wydawca:
Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Tarnowie
Tematy:
aromatherapy
music therapy
skin
chronic dermatoses
stress
quality of life
immune system
Opis:
The skin is one of the first organs that manifest disorders of homeostasis occurring in the body. Chronic diseases that manifest themselves as skin problems are often associated with severe stress and the accompanying anxiety, uncertainty and pain, which consequently reduce the quality of patients’ lives. Both stress and dermatoses trigger a cycle of neurohormonal reactions in the body that affects the functioning of the nervous, endocrine and immune systems. The data presented in this article indicate a relationship between stress, the functioning of the immune system and the quality of life of patients with chronic dermatological diseases. The article stresses the necessity of a holistic approach to skin problems in cosmetology, which is a very important element of its care and can decrease stress. Therefore, we believe that care and beauty treatments in combination with aromatherapy and music therapy can complement classical therapy. By reducing stress levels and improving the patient’s health, they can increase the quality of life.
Źródło:
Health Promotion & Physical Activity; 2020, 13, 4; 51-61
2544-9117
Pojawia się w:
Health Promotion & Physical Activity
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stres a czynność układu neuroendokrynnego
Stress and neuroendocrine function
Autorzy:
Józefowicz, Olga
Rabe-Jabłońska, Jolanta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945454.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
acute and chronic stress
adaptacja prawidłowa i nieprawidłowa
adaptation and maladaptation
allostasis
allostatic load
allostaza
depresja
depression
hipokamp
hippocampus
homeostasis
homeostaza
neuroendocrine system
obciążenie allostazy
stres ostry i przewlekły
układ neuroendokrynny
Opis:
Stress is frequently seen as a significant contributor to disease, including psychiatric illness. Systems within the body try to maintain constancy facing stressful events. Glucocorticoid secretion is one of the most frequent responses to stressful events. Adrenal steroid secretion has a multiple actions on the brain and body. Acute elevations of adrenal steroids promote adaptive processes, such as increased appetite, memory, immunological function. Chronic elevation of glucocorticoids suppresses immune defence, promotes insulin resistance and abdominal fat deposition, impairs memory and increases fear response and anxiety. Stressors activate the release and turnover of noradrenaline, along with the release of catecholamines from the autonomic nervous system. Stressors also activate serotonin turnover and thereby activate a system that has both anxiogenic and anxiolytic pathways within the forebrain. Another deleterious result of repeated stress is the atrophy of apical dendrites of hippocampal CA3 pyramidal neurons. Stressful life events are acknowledged as an important risk factor for major depressive illness and posttraumatic stress disorder (PTSD), and possible also for schizophrenia (SCH). PTSD and SCH appear to involve neuroanatomical disturbances in hippocampal volume and structure, whereas major depressive illness may be linked through glucocorticoid excess to reduced hippocampal volume and cognitive impairment. The researches on the effect of chronic and acute stress on the nervous system and other systems of the body should be continued, as they could be useful in preventing deleterious effects of stress leading to developing and progression of somatic and psychiatric disorders.
Stres jest czynnikiem przyczyniającym się do rozwoju nie tylko wielu chorób somatycznych, ale również psychicznych. W obliczu stresu organizm stara się utrzymać stałość układów wewnętrznych - jest to proces zwany allostazą. Najczęstszą odpowiedź na wydarzenia stresowe stanowi sekrecja glikokortykoidów, które mają wielotorowe działania na mózg i ciało. Nagły wzrost poziomu hormonów sterydowych sprzyja procesom adaptacyjnym, takim jak wzrost apetytu, polepszenie pamięci i wzmożenie odporności. Przewlekle podwyższony poziom tych hormonów przyczynia się do powstania otyłości brzusznej, insulinooporności, supresji układu immunologicznego, a także osłabia pamięć oraz wzmaga odpowiedź w postaci lęku i niepokoju. Stresory aktywują uwalnianie i obrót noradrenaliny (NA) wraz z uwolnieniem katecholamin w autonomicznym układzie nerwowym. Stres aktywuje również metabolizm serotoniny, w wyniku czego dochodzi do aktywacji systemu mającego działanie zarówno lękotwórcze, jak i anksjolityczne w obrębie przodomózgowia. Szkodliwym skutkiem powtarzającego się stresu jest również atrofia szczytowych dendrytów neuronów piramidowych obszaru CA3 hipokampa. Stresujące wydarzenia życiowe są uznawane za ważne czynniki ryzyka powstawania dużej depresji i zaburzeń związanych ze stresem (PTSD) i prawdopodobnie schizofrenii (SCH). Pojawienie się PTSD i SCH łączy się z zaburzeniami neuroanatomicznymi w rozmiarze i strukturze hipokampa, a rozwój depresji może być związany m.in. z nadmiarem glikokortykoidów (GK), powodującym redukcję rozmiaru hipokampa i w konsekwencji zaburzenia poznawcze. Badania nad skomplikowanym wpływem ostrego i przewlekłego stresu na ośrodkowy układ nerwowy i inne układy wymagają kontynuacji, mogą przynieść dane pozwalające na skutecznie zapobieganie jego niekorzystnym efektom prowadzącym do rozwoju lub nasilenia przebiegu wielu chorób, zarówno somatycznych, jak i psychicznych.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2009, 9, 2; 116-124
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czynniki obciążające w pracy nauczycieli a zmęczenie
Aggravating factors in teachers work and fatigue
Autorzy:
Makowiec-Dąbrowska, Teresa
Gadzicka, Elżbieta
Siedlecka, Jadwiga
Dania, Marta
Merecz-Kot, Dorota
Viebig, Piotr
Jóźwiak, Zbigniew
Szyjkowska, Agata
Kosobudzki, Marcin
Szymczak, Wiesław
Bortkiewicz, Alicja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2081912.pdf
Data publikacji:
2021-06-30
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
nauczyciele
stres zawodowy
zmęczenie przewlekłe
obciążenie pracą
stres ogólny
zmęczenie po pracy
teachers
occupational stress
chronic fatigue
workload
perceived stress
fatigue after work
Opis:
Nauczyciele są grupą zawodową, w której ze względu na rodzaj pracy i specyfikę obciążeń można spodziewać się występowania nasilonego zmęczenia. Jednak niewiele badań dotyczy tego problemu. Celem niniejszych była ocena poziomu zmęczenia po pracy i zmęczenia przewlekłego u nauczycieli oraz ustalenie, czy i w jakim stopniu są one zależne od obciążeń zawodowych i pozazawodowych.Materiał i metodyW doborze grupy zastosowano model losowania warstwowego, gdzie warstwami były szkoły (szkoła podstawowa, gimnazjum, liceum, technikum, szkoła zawodowa, szkoła specjalna) i ich lokalizacja (miasto wojewódzkie, miasto >5 tys. mieszkańców, miasto ≤5 tys. mieszkańców, wieś). Do udziału w badaniu zaproszono wszystkich nauczycieli zatrudnionych w wylosowanych placówkach. Rozdano 650 ankiet – kompletne ankiety zwróciło 403 nauczycieli. Oceniano zmęczenie po pracy na podstawie odpowiedzi na pytanie „Czy odczuwa Pani/Pan zmęczenie po pracy?” i zmęczenie przewlekłe z zastosowaniem Skali oceny zmęczenia (Fatigue Assessment Scale – FAS). Do oceny innych czynników, które mogą wpływać na poziom zmęczenia, opracowana została specjalna ankieta. Zastosowano Kwestionariusz do subiektywnej oceny stresu w pracy oraz kwestionariusz Cohena Skala spostrzeganego stresu (Perceived Stress Scale – PSS) do oceny stresu ogólnego. Ponadto zastosowano listę obciążeń zawodowych pedagoga na podstawie Kwestionariusza obciążeń zawodowych pedagoga oraz listę dodatkowych czynników przeszkadzających w pracy nauczycieli.WynikiW badaniu udział wzięło 70 mężczyzn w wieku 35–63 lat i 333 kobiety (24–64 lata). Średnia wieku kobiet i mężczyzn nie różniła się istotnie. Na poziom zmęczenia nauczycieli, bez względu na płeć, w największym stopniu wpływały cechy pracy decydujące o jej stresogenności (presja czasu, pośpiech, niedostosowanie tempa pracy do indywidualnych możliwości, wzrastające stale obciążenie, nadmiar odpowiedzialnych zadań, brak wsparcia przełożonych, niski prestiż zawodu, brak sukcesów pedagogicznych mimo wysiłku wkładanego w nauczanie, poczucie braku sensu pracy oraz negatywny wpływ pracy na życie rodzinne) oraz obciążenia pozazawodowe i niewystarczający wypoczynek.WnioskiPrzeprowadzone badanie pozwoliło określić profil i częstość występowania czynników zawodowych i pozazawodowych, które kształtują poziom zmęczenia u nauczycieli. Med. Pr. 2021;72(3):283–303
Teachers are a occupational group in which, due to the type and specificity of work, it can be expected that the feeling of fatigue will be very intense. However, there has been little research into this problem. The aim of the research was to assess the level of fatigue after work and chronic fatigue in teachers, and to determine whether and to what extent it depends on occupational and non-occupational loads.Material and MethodsThe stratified sampling model was used to select the sample, where the layers were the type of school and its location (size of a town/city). All teachers from selected schools were invited to participate. Overall, 650 questionnaires were distributed and 403 teachers returned completed questionnaires. Fatigue after work was assessed on the basis of answers to the following question: “Do you feel tired after work?” and chronic fatigue using the Fatigue Assessment Scale. A special questionnaire was developed to assess other factors that might affect the level of fatigue. The Subjective Stress Assessment at Work Questionnaire, Cohen’s Perceived Stress Scale, a part of the Questionnaire of Professional Loads of the Teacher and a list of additional factors disturbing the work were used.ResultsThe study involved 70 men aged 35–63 years and 333 women (24–64 years). The groups did not differ significantly in terms of mean age. The level of fatigue, regardless of gender, was mostly influenced by time pressure, rush, mismanagement of the pace of work to individual abilities, increasing workload, an excess of responsible tasks, a lack of support from superiors, a low prestige of the profession, a lack of pedagogical successes, a sense of the lack of meaning in work, and the negative impact of work on family life, as well as non-occupational loads and insufficient rest.ConclusionsThe conducted study allowed for determining the profile and frequency of occupational and non-occupational factors affecting the level of fatigue in teachers. Med Pr. 2021;72(3):283–303
Źródło:
Medycyna Pracy; 2021, 72, 3; 283-303
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Humor nauczycieli i jego związki z przewlekłym zmęczeniem – mediacyjna rola poczucia stresu w pracy
Teachers’ humor and its relationships with chronic fatigue − the mediating role of the sense of stress at work
Autorzy:
Kruczek, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2162686.pdf
Data publikacji:
2019-06-14
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
nauczyciele
stres zawodowy
przewlekłe zmęczenie
radzenie sobie ze stresem przez humor
style humoru
stres nauczycieli
teachers
job stress
chronic fatigue
coping humor
humor styles
teachers’ stress
Opis:
Wstęp W ostatnich latach wiele badań naukowych zarówno w Polsce, jak i na świecie dowiodło, że zawód nauczycielski jest związany z wysokim poziomem stresu. Doświadczanie długotrwałego stresu oraz niewielka umiejętność sprostania wyzwaniom mogą doprowadzić do wystąpienia przewlekłego zmęczenia. Kluczowe znaczenie w radzeniu sobie ze stresem mają zasoby osobiste, do których zaliczono humor opisywany za pomocą stylów i radzenie sobie przez humor. Materiał i metody W badaniach wzięło udział 166 nauczycieli (145 kobiet i 21 mężczyzn) w wieku 23–67 lat (M = 43,02, SD = 9,98). Zastosowano następujące narzędzia: Skalę radzenia sobie przez humor (Coping Humour Scale – CHS), Kwestionariusz stylów humoru (Humor Style Questionnaire – HSQ), Skalę odczuwanego stresu w pracy (PSS-10P, polska modyfikacja 10-item Perceived Stress Scale – PSS-10), Kwestionariusz oceny samopoczucia (Checklist Individual Strength – CIS20R) oraz ankietę własną. Wyniki Wartości nasilenia poczucia stresu w pracy, radzenia sobie przez humor i przewlekłego zmęczenia u nauczycieli były średnie. W tej grupie zawodowej dominowały 2 style humoru: afiliacyjny i w służbie ego. Im częściej nauczyciele radzili sobie za pomocą tych 2 stylów, tym rzadziej byli narażeni na przewlekłe zmęczenie. Poczucie stresu w pracy mediowało związek między pozytywnymi wymiarami humoru a przewlekłym zmęczeniem i jego wymiarami. Natomiast humor agresywny i samodeprecjonujący nie był związany z przewlekłym zmęczeniem. Wnioski Można postawić hipotezę, że humor pozytywny chroni przed przewlekłym zmęczeniem. W wyjaśnianiu tego związku istotną rolę odgrywa poczucie stresu w pracy. Med. Pr. 2019;70(3):343–361
Background In recent years, many scientific studies, both in Poland and in the world, have proven that teaching is considered a profession with a high level of stress. The experience of prolonged stress and a lack of abilities to meet challenges can lead to the occurrence of chronic fatigue in teachers. Of key importance in coping with stress are personal resources, which include humor described by humor styles and coping humor. Material and Methods The study involved 166 teachers (145 women and 21 men) aged 23–67 (M = 43.02, SD = 9.98). The following tools were used in the research: the Coping Humor Scale (CHS), the Humor Style Questionnaire (HSQ), the Sense of Stress at Work (PSS-10P) (the Polish modification of the 10-item Perceived Stress Scale – PSS-10), the Checklist Individual Strength (CIS20R) and a personal questionnaire. Results In the light of the research, teachers were characterized by a medium level of the sense of stress at work, coping humor and chronic fatigue. Affiliative and self-enhancing styles dominated in this group. The more often teachers used the affiliative and self-enhancing styles, the less likely they were to experience chronic fatigue. The sense of stress at work mediated the relationship between the positive dimensions of humor and chronic fatigue and its dimensions. In contrast, aggressive and self-deprecating humor styles were not associated with chronic fatigue. Conclusions It can be hypothesized that positive humor protects against chronic fatigue. The sense of stress at work plays an important role in explaining this relationship. Med Pr. 2019;70(3):343–61
Źródło:
Medycyna Pracy; 2019, 70, 3; 343-361
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zmęczenie przewlekłe a strategie radzenia sobie ze stresem w pracy u funkcjonariuszy policji
Chronic fatigue and strategies of coping with occupational stress in police officers
Autorzy:
Stępka, Ewa
Basińska, Małgorzata A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2166252.pdf
Data publikacji:
2014-10-27
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
strategie radzenia sobie ze stresem w pracy
zmęczenie
funkcjonariusze policji
stres
zmęczenie przewlekłe
policja
strategies of coping with occupational stress
fatigue
police officers
stress
chronic fatigue
police
Opis:
Wstęp: Praca jako jedna z najważniejszych aktywności w życiu człowieka wiąże się z sytuacjami stresującymi i trudnymi. Funkcjonariusze policji, z uwagi na specyfikę wykonywanego zawodu, są jedną z wielu grup zawodowych szczególnie narażonych na stresory. Stosowane przez nich strategie radzenia sobie ze stresem są więc szczególnie ważne, ponieważ pełnią istotną rolę w funkcjonowaniu zawodowym. Rodzaj wykonywanej służby, a także zmianowy charakter pracy i koszty psychologiczne, jakie ponoszą policjanci, sprzyjają pojawianiu się zmęczenia przewlekłego. Celem przeprowadzonych badań była ocena jego poziomu u policjantów i jego związku ze strategiami radzenia sobie ze stresem w pracy. Materiał i metody: Badaniami objęto 61 funkcjonariuszy policji. Zastosowano następujące metody badawcze: 1) Latack Coping Scale - narzędzie badające strategie radzenia sobie ze stresem w pracy (myślenie pozytywne, bezpośrednie działanie, unikanie/rezygnacja, szukanie pomocy, używanie alkoholu i substancji pobudzających); 2) Kwestionariusz Oceny Samopoczucia CIS-20R do badania poziomu zmęczenia przewlekłego i jego składowych (subiektywnego odczucia zmęczenia, pogorszenia koncentracji uwagi, obniżenia motywacji, zmniejszenia aktywności); 3) formularz do pozyskania danych społeczno-demograficznych. Wyniki: Stwierdzono, że w grupie badanych policjantów występuje wysoki poziom zmęczenia przewlekłego (8. sten), najczęściej stosowanymi strategiami radzenia sobie ze stresem są bezpośrednie działanie i myślenie pozytywne, a najrzadziej - używanie alkoholu i substancji pobudzających. Odnotowano istotną statystycznie korelację ujemną między ogólnym poziomem zmęczenia a strategią unikanie/rezygnacja. Wnioski: Uzyskane wyniki wskazują, że zmęczenie przewlekłe jest problemem dotyczącym funkcjonariuszy policji, powiązanym ze stosowanymi strategiami radzenia sobie ze stresem. Med. Pr. 2014;65(2):229–238
Background: Work as one of the most important activities in human life is related to stressful and difficult situations. Police officers make one of the many occupational groups that are particularly threatened by contact with a number of stressors. Therefore, their strategies of coping with stress are particularly important, because they play an important role in their functioning at work. The nature of the service as well as shift work and psychological costs incurred by police officers contribute to the emergence of chronic fatigue. The aim of this study was to evaluate the level of chronic fatigue in police officers and its relationship with the strategies of coping with occupational stress. Material and Methods: A group of 61 police officers was examined. The following research methods were used: 1) Latack Coping Scale examining stress coping strategies at work (positive thinking, direct action, avoidance/resignation, seeking help, alcohol or stimulants use); 2) Mood Assessment Questionnaire CIS-20R examining the level of chronic fatigue and its components (subjective feeling of fatigue, impaired attention and concentration, reduced motivation, reduced activity); 3) Personal questionnaire providing socio-demographic data. Results: It was found that the level of chronic fatigue in the group of the examined police officers was high (sten 8th). The most often used strategies of coping with stress were direct action and positive thinking, and the least often used strategy was the use of alcohol and stimulants. A significant negative correlation between the general level of chronic fatigue and the avoidance/ resignation strategy was found. Conclusions: The results indicate that chronic fatigue is a problem affecting police officers and it is related to the stress coping strategies used. Med Pr 2014;65(2):229–238
Źródło:
Medycyna Pracy; 2014, 65, 2; 229-238
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Do changes in iron metabolism contribute to the acceleration of the atherosclerosis process?
Autorzy:
Formanowicz, D.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/80735.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
acceleration
atherosclerosis
cholesterol
chronic disease
coronary heart disease
inflammation
iron metabolism
lipid peroxidation
nitric oxide
oxidative stress
proinflammatory cytokine
risk factor
Źródło:
BioTechnologia. Journal of Biotechnology Computational Biology and Bionanotechnology; 2011, 92, 2
0860-7796
Pojawia się w:
BioTechnologia. Journal of Biotechnology Computational Biology and Bionanotechnology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Akceptacja choroby i style radzenia sobie ze stresem u osób dializowanych
Disease acceptance and the ways of coping with stress in patients on dialysis
Autorzy:
Kurowska, Krystyna
Kasprzyk, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/942762.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
chronic renal failure
coping with stress
dialysis therapy
disease acceptance
hemodialysis
akceptacja choroby
dializoterapia
hemodializa
przewlekła niewydolność nerek
radzenie sobie ze stresem
Opis:
Introduction: A chronic disease changes the patients functioning in many different areas of their lives. Most of them cannot accept the disease and rarely make an effort to change their current health situation. Aim of the study: To define the level of acceptance of the disease as well as the preferred ways of coping with stress in patients on dialysis, suffering from chronic renal disease. Material and methods: Ninety-four patients on dialysis, with chronic renal failure, were examined. The study was conducted in two dialysis units: Dialyses Centre Fresenius Nephrocare III in Bydgoszcz and NZOZ Avitum, Dialysis Unit in Nakło. Adjustment to the disease was assessed using the Acceptance of Illness Scale (AIS) adapted by Juczyński, the way of dealing with stressful situations was tested using CISS questionnaire by Endler and Parker, in Polish adaptation by Szczepanik, Strelau and Wrześniewski. Results: The examined group reached the average level of the disease acceptance. Men, people aged up to 59 years and those living in towns exhibit a higher level of disease acceptance. The higher the education level, the higher the patient’s ability to adjust to the disease. The most common style of coping with stress was the task-oriented style which was followed by the emotion-oriented style and the avoidance-oriented style. The level of the disease acceptance decreased with increasing emotion-oriented style. Conclusions: The obtained results will help to understand people with chronic renal failure, assist them in finding new ways of coping with stress, and thereby increase the acceptance of the disease. They will also allow to plan a better care for dialysis patients.
Wstęp: Schorzenia przewlekłe zmieniają funkcjonowanie pacjentów w poszczególnych obszarach życia. Większość osób nie potrafi zaakceptować choroby, rzadko podejmuje wysiłki mogące zmienić aktualną sytuację zdrowotną. Cel pracy: Określenie stopnia przystosowania się do choroby i preferowanych stylów radzenia sobie ze stresem u chorych z przewlekłą niewydolnością nerek poddawanych dializoterapii. Materiał i metody: Przebadano 94 dializowanych pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek. Badania przeprowadzono w dwóch stacjach dializ – NZOZ Centrum Dializ Fresenius Nephrocare III w Bydgoszczy oraz NZOZ Avitum, Stacja Dializ w Nakle nad Notecią. Przystosowanie się do choroby oceniono za pomocą Skali Akceptacji Choroby – AIS w adaptacji Juczyńskiego, a sposób radzenia sobie w sytuacjach stresowych kwestionariuszem CISS Endlera i Parkera w polskiej adaptacji Szczepanika, Strelaua i Wrześniewskiego. Wyniki: Badana grupa uzyskała przeciętny poziom akceptacji choroby. Wyższy poziom przejawiali mężczyźni, osoby w wieku do 59 lat oraz zamieszkujące w mieście. Im wyższy był poziom wykształcenia, tym większe zdolności w przystosowaniu się do życia z daną jednostką chorobową przejawiał chory. Najczęściej stosowany był styl zadaniowy radzenia sobie ze stresem, w następnej kolejności styl skoncentrowany na emocjach i unikowy. Poziom akceptacji choroby malał wraz ze wzrostem stylu skoncentrowanego na emocjach. Wnioski: Uzyskane wyniki pozwolą zrozumieć osoby chore na przewlekłą niewydolność nerek i pomóc im w wypracowaniu nowych metod radzenia sobie ze stresem, a co za tym idzie – zwiększyć stopień akceptacji choroby. Umożliwią również lepsze zaplanowanie opieki nad pacjentami dializowanymi i wdrożenie działań pomagających w pogodzeniu się z chorobą.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2013, 13, 2; 99-107
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies