Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "stres oksydacyjny" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 77
Tytuł:
Inhibicja wzrostu i stres oksydacyjny w roślinach pod wpływem chiralnej imidazoliowej cieczy jonowej z anionem tetrafluoroboranowym
Growth inhibition and oxidative stress in plants under the influence of chiral imidazolium ionic liquid with tetrafluoroborate anion
Autorzy:
Biczak, R.
Pawłowska, B.
Feder-Kubis, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1203923.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
chiralne ciecze jonowe
fitotoksyczność
inhibicja wzrostu
barwniki asymilacyjne
stres oksydacyjny
chiral ionic liquids
phytotoxicity
growth inhibition
photosynthetic pigments
oxidative stress
Opis:
Ciecze jonowe to związki chemiczne, które dzięki swoim pożądanym właściwościom budzą duże zainteresowanie wśród naukowców i przedstawicieli przemysłu. Skutkuje to komercyjnym stosowaniem tych związków, co z kolei na pewno doprowadzi do skażenia nimi gleb stanowiących podstawę wegetacji roślin. W niniejszej pracy określono oddziaływanie chiralnej imidazoliowej cieczy jonowej (CIL), zawierającej naturalny komponent terpenowy ‒ mentol ‒ mianowicie: tetrafluoroboranu 3-[1R,2S,5R-(‒)-mentoksymetylo]-1-metyloimidazoliowego [Im-Men][BF4] na wzrost oraz rozwój siewek jęczmienia jarego i rzodkiewki zwyczajnej. Zastosowana CIL charakteryzowała się toksycznością dla obu roślin, co przejawiało się skracaniem długości części nadziemnych roślin, ich korzeni oraz spadkiem plonu świeżej masy. Użyty w eksperymencie wazonowym [Im-Men][BF4] prowadził ponadto do spadku zawartości wszystkich barwników asymilacyjnych w siewkach jęczmienia jarego i liściach rzodkiewki zwyczajnej, co znalazło odzwierciedlenie we wspomnianym już spadku plonu. Ponadto, zmiany zawartości dialdehydu malonowego (MDA) i nadtlenku wodoru (H2O2) oraz aktywności enzymów antyoksydacyjnych takich, jak: dysmutaza ponadtlenkowa (SOD), katalaza (CAT) i peroksydaza (POD) świadczyć mogą o występowaniu stresu oksydacyjnego w obu roślinach.
Ionic liquids (ILs) constitute a large group of chemical substances, which, thanks to their desirable properties, still attract attention of scientists and representatives of industry. This results in commercial use of these compounds, what will doubtlessly lead to soil contamination with these substances and formation of soil ‒ the basis of plant vegetation. The present paper researches the influence of chiral imidazolium ionic liquid (CIL), containing a natural component of the terpene ‒ menthol: 3-[1R,2S,5R-(‒)-menthoxymethyl]-1-methylimidazolium tetrafluoroborate [Im-Men][BF4] on the growth and the development of spring barley and common radish. The used CIL was toxic for both plants, what resulted in shortening of the plant stem and root length and decrease in fresh weight yield. [Im-Men][BF4] used in the pot experiment led to a decrease of all photosynthetic pigments content in spring barley seedlings and common radish leaves, what reflected on the mentioned yield level. Furthermore, changes in contents of malondialdehyde (MDA) and hydrogen peroxide (H2O2) and the activity of antioxidant enzymes, i.e. superoxide dismutase (SOD), catalase (CAT) and peroxidase (POD) may indicate the occurrence of oxidative stress in both plants.
Źródło:
Chemistry, Environment, Biotechnology; 2016, 19; 35-45
2083-7097
Pojawia się w:
Chemistry, Environment, Biotechnology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nadtlenoazotyn - silny biologiczny utleniacz
Peroxynitrite a strong biological oxidant
Autorzy:
Bijak, M.
Ponczek, M. B.
Saluk, J.
Chabielska, M.
Stępniak, J.
Nowak, P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/172573.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Chemiczne
Tematy:
nadtlenoazotyn
stres oksydacyjny
3-nitrotyrozyna
peroxynitrite
oxidative stress
3-nitrotyrosine
Opis:
As demonstrated in recent years, one of the major factors of oxidative stress, generated in the circulatory system, in both acute and chronic pathological conditions, is peroxynitrite (ONOO –) [4]. Peroxynitrite is a strong biological oxidant and nitrating compound, generated in vivo from a rapid reaction of two relatively less reactive, but commonly found, of free radicals: nitrogen monoxide (NO ) and superoxide (O2–) [8]. This reaction occurs spontaneously and is not catalyzed by any enzyme. A fundamental reaction of ONOO – in biological systems is its fast reaction with carbon dioxide (k = 5,7 ź 104 M–1 s–1) and yields a short-lived intermediate, nitrosoperoxycarbonate (ONOOCO 2 –), which homolyzes leads to the formation of carbonate (CO 3–) and nitrogen dioxide (NO 2) radicals (yield ~35%) [29, 30] (Fig. 1), which are one-electron oxidants. ONOO – is responsible for oxidative modifications in a wide variety of biomolecules and is capable to induce of nitrative changes in sulfur and aromatic amino acids, especially 3-nitrotyrosine and dityrosine formation [17] (Fig. 2). This article describes the formation, reactivity and biological action of peroxynitrite.
Źródło:
Wiadomości Chemiczne; 2012, 66, 7-8; 623-635
0043-5104
2300-0295
Pojawia się w:
Wiadomości Chemiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rola związków arsenu w stresie oksydacyjnym oraz w rozwoju cukrzycy
The role of arsenic compounds in oxidative stress and in the development of diabetes
Autorzy:
Bizoń, Anna
Andrzejewska, Aleksandra
Milnerowicz, Halina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1178016.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Instytut Medycyny Wsi
Tematy:
arsen
cukrzyca
stres oksydacyjny
toksyczność
Opis:
For many years arsenic compounds were used in medicine, including treatment of skin diseases, malaria, diabetes, malaria, stomach ulcers, leukemia and in the eighteenth and the nineteenth century formed the basis of contemporary pharmacology. Due to its toxicity and carcinogenic activity, most of the compounds of this element were removed from use. The major cause of human arsenic toxicity is attributed to contamination of potable water from natural geological sources rather than from mining, smelting and agricultural sources (pesticides or fertilizers). Tobacco smoke also contains arsenic compounds. The characteristics of severe acute arsenic toxicity in humans include gastrointestinal discomfort, vomiting, diarrhea, skin lesions or even death. Chronic exposure frequently causes vascoocclusive disease (such as Blackfoot disease), and the development of lung, skin, liver, kidney and bladder cancers. Arsenic is a pro-inflammatory metal and appears to induce oxidative stress, apoptosis, affect cell proliferation and cell cycle progression. Generation of free radicals by arsenic is associated with its genotoxicity and contributes to the development of neoplastic lesions. Exposure to arsenic can also cause damage of the central nervous system, peripheral neuropathies, and behavioral changes. It was shown the association of exposure to arsenic and type 2 diabetes. Compounds with +3 oxidation state are more toxic and can induce tumor development. Arsenic interacts with other heavy metals, e.g. enhances the toxicity of cadmium nephropathy and acts antagonistically relative to selenium. Studies on the mechanism of interacting the toxicity of arsenic in the human body are crucial and point to lack of access to pure potable water in some regions of the world. People should be aware of the risks that are associated with exposure to arsenic because it is ubiquitous in the industry, as well as the environment. Arsenic is also involved in the spread of lifestyle diseases, especially cancer, and diabetes. Therefore, understanding of the mechanisms responsible for toxicity of arsenic compounds is significant.
Arsen od wieków był wykorzystywany w medycynie, między innymi w leczeniu chorób skóry, malarii, cukrzycy, wrzodów żołądka i białaczki, a w XVIII i XIX wieku stanowił podstawę ówczesnej farmakologii. Obecnie, ze względu na jego toksyczne i kancerogenne działanie, większość związków tego pierwiastka została wycofana z użycia. Największym zagrożeniem dla człowieka nadal jest zanieczyszczona arsenem woda pitna oraz przemysł hutniczy. Ekspozycja na związki arsenu skutkuje podrażnieniem żołądkowo-jelitowym, krwiomoczem, wymiotami i biegunką, a także zmianami skórnymi. W skrajnych przypadkach może prowadzić do śmierci. Długotrwałe narażenie najczęściej powoduje choroby naczyń (np. choroba czarnej stopy) i rozwój nowotworów płuc, skóry, wątroby, nerek czy pęcherza moczowego. Arsen jest metalem prozapalnym. Indukuje stres oksydacyjny, apoptozę, wpływa na proliferację komórek oraz na przebieg cyklu komórkowego. Pierwiastek ten indukuje również aterogenezę i prowadzi do różnych chorób układu sercowo-naczyniowego. Ekspozycja na arsen może powodować uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego, a także obwodowe neuropatie i zmiany behawioralne. Generowanie przez arsen wolnych rodników ma związek z jego genotoksycznością i przyczynia się do rozwoju zmian nowotworowych. Według ostatnich badań, arsen stymuluje też rozwój cukrzycy typu 2. Najbardziej kancerogenne są związki arsenu na +3 stopniu utlenienia. Arsen występuje w środowisku zwykle w obecności innych metali ciężkich, co zwiększa ryzyko pojawienia się interakcji pomiędzy nimi. Nasila nefrotoksyczność kadmu i działa antagonistycznie w stosunku do selenu. Badania dotyczące mechanizmu toksycznego oddziaływania arsenu na organizm człowieka są bardzo istotne i zwracają uwagę na problem dostępu do czystej wody pitnej w niektórych rejonach świata. Ludzie powinni być świadomi zagrożeń jakie wiążą się z ekspozycją na arsen, ponieważ jest on wszechobecny zarówno w środowisku naturalnym, jak i w przemyśle.
Źródło:
Medycyna Środowiskowa - Environmental Medicine; 2013, 16, 3; 47-54
1505-7054
2084-6312
Pojawia się w:
Medycyna Środowiskowa - Environmental Medicine
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pierwsze badania peroksydoksyn - nowej rodziny antyoksydantow u pasozytow
Autorzy:
Boczon, K
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/841442.pdf
Data publikacji:
2002
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Parazytologiczne
Tematy:
reaktywne formy tlenu
parazytologia
stres oksydacyjny
peroksydoksyny
pasozyty
przeciwutleniacze
wolne rodniki
Opis:
The data from the first investigatiom of a new antioxidants family – peroxidoxins - in parasites. The properties and mechanism of action of a new family of antioxidants-peroxidoxins have been described. The properties of parasitic peroxidoxins in some helminths and protozoans discovered as a result of genom sequencing and expressed sequence tag (EST) project have been presented. The data described untill now from a number of studies with parasites indicate that the family of peroxidoxins, very important for the host-parasite interactions may be in future a potential candidate vaccine molecules in some systems.
Źródło:
Annals of Parasitology; 2002, 48, 1; 3-10
0043-5163
Pojawia się w:
Annals of Parasitology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pierwsze badania peroksydoksyn - nowej rodziny antyoksydantów u pasożytów
The data from the first investigations of a new antioxidants family — peroxidoxins — in parasites
Autorzy:
Boczoń, K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2147669.pdf
Data publikacji:
2002
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Parazytologiczne
Tematy:
reaktywne formy tlenu
parazytologia
stres oksydacyjny
peroksydoksyny
pasozyty
przeciwutleniacze
wolne rodniki
Opis:
The properties of parasitic peroxidoxins in some helminths and protozoans discovered as a result of genom sequencing and expressed sequence tag (EST) project have been presented. The data described untill now from a number of studies with parasites indicate that the family of peroxidoxins, very important for the host-parasite interactions may be in future a potential candidate vaccine molecules in some systems.
Źródło:
Wiadomości Parazytologiczne; 2002, 48, 1; 3-10
0043-5163
Pojawia się w:
Wiadomości Parazytologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Metabolizm tlenowy krwinek płytkowych eksponowanych na promieniowanie elektromagnetyczne generowane przez telefonie komórkowa - badania IN VITRO
An oxygen metabolism of human blood platelets displied on electromagnetic field generating by mobile phones - IN VITRO researches
Autorzy:
Buczynski, A.
Dziedziczak-Buczyńska, M.
Jankowski, W.
Olszański, R.
Buczyński, J.
Pacholski, K.
Henrykowska, G.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/366392.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Medycyny i Techniki Hiperbarycznej
Tematy:
peroksydacja lipidów
krwinki płytkowe
stres oksydacyjny
promieniowanie elektromagnetyczne
telefon komórkowy
lipid peroxidation
oxidative stress
blond plateles
electromagnetic fields
mobile phone
Opis:
Celem pracy była ocena wpływu promieniowania elektromagnetycznego wysokiej częstotliwości emitowanego przez telefon komórkowy, na metabolizm tlenowy i zmiany wolnorodnikowe w krwinkach płytkowych. Zawiesinę ludzkich płytek krwi poddano działaniu pola EM o częstotliwości 900 i 1800 MHz przez 1, 3, 5 minut. W porównaniu do wartości kontrolnych aktywność dysmutazy ponadtlenkowej zmalała po 1,i 5 , a po 3 minucie wzrosła (EM 900 MHz). Promieniowanie o częstotliwości 1800 MHz powodowało stały spadek SOD-1 w stosunku do długości czasu ekspozycji. Stężenie dialdehydu malonowego wzrosło po 1 i 5 min ekspozycji, natomiast po 3 minutach odnotowano istotne jego obniżenie (EM 900 MHz). Promieniowanie o częstotliwości 1800 MHz powodowało wzrost stężenia MDA w stosunku do długości czasu ekspozycji. Na podstawie uzyskanych wyników można stwierdzić, że przyczyną niekorzystnych zmian w czynności enzymów antyoksydacyjnych i stężeniu dialdehydu malonowego może być stres oksydacyjny powstający przy narażeniu krwinek płytkowych na mikrofale, a wraz z nim tworzenie się nadmiernej ilości wolnych rodników tlenowych.
The aim of the study was to assess the influence of electromagnetic field produced by mobile phones on oxygen metabolism In human blond plateletes. The suspension of blood platelets was exposed to the electromagnetic field with frequency of 900 and 1800 MHz after 1, 3, 5 min. Our studies demonstrated that microwaves produced by mobile phones (900 MHz) significantly depleted SOD-1 activity after 1, 5 min exposure and increased after 3 min in comparison with the control test. Microwaves 1800 MHz significantly depleted SOD-1 activity after 1, 3 and 5 min in comparison with the control test. There was a significant increase in concentration of MDA after 1, 5 min and decrease after 3 min of exposure as compared with the control test (900 MHz). Electromagnetic field tith frequency of 1800 MHz significantly increased in concentration of MDA after 1, 3, 5 min. On the grounds of our results we conclude that oxidative stress after exposure to microwaves may be the reason for many adverse changes in cells and may cause a number of systemic disturbance in the human body.
Źródło:
Polish Hyperbaric Research; 2007, 4(21); 31-37
1734-7009
2084-0535
Pojawia się w:
Polish Hyperbaric Research
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ pola magnetycznego niskiej częstotliwości na stres oksydacyjny w tkance mięśniowej szczura
Influence of the low frequency magnetic field on the parameters of oxidative stress in rats muscles
Autorzy:
Ciejka, E.
Skibska, B.
Gorąca, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/261224.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Politechnika Wrocławska. Wydział Podstawowych Problemów Techniki. Katedra Inżynierii Biomedycznej
Tematy:
pole magnetyczne niskiej częstotliwości
stres oksydacyjny
low frequency magnetic field
oxidative stress
Opis:
Wolne rodniki (WR) to atomy lub cząsteczki, posiadające wolne niesparowane elektrony. Ich nadmiar prowadzi do rozwoju stresu oksydacyjnego - przyczyny wielu chorób nowotworowych, neurodegeneracyjnych, zapalnych oraz starzenia się organizmu. Głównymi egzogennymi źródłami wolnych rodników są m.in.: zanieczyszczenia przemysłowe, dym tytoniowy, promieniowanie jonizujące oraz pola magnetyczne. Cel. Celem pracy jest ocena działania pola magnetycznego niskiej częstotliwości na proces peroksydacji lipidów w tkance mięśniowej zwierząt doświadczalnych. Materiał i metody. Materiał badawczy stanowiły dorosłe szczury, samce rasy Sprague-Dawley w wieku 3-4 miesięcy. Zwierzęta podzielono na 3 grupy badawcze: I - grupa kontrolna; II grupa poddana działaniu pola magnetycznego o następujących parametrach: 7 mT, 40 Hz, 30 min/dzień, 2 tyg.; III grupa - poddana działaniu pola magnetycznego o parametrach: 7 mT, 40 Hz, 60 min/dzień, 2 tyg. U badanych zwierząt wykonano pomiar stężenia produktów peroksydacji lipidów (TBARS[h1]) w homogenatach tkanki mięśniowej po zakończeniu ekspozycji na działanie pola magnetycznego. Wyniki. Po działaniu zmiennego pola magnetycznego o częstotliwości 40 Hz, indukcji 7 mT, w czasie 30, 60 min/dzień przez 2 tygodnie zaobserwowano wzrost stężenia TBARS w tkance mięśniowej szczura. Wnioski. Pole magnetyczne niskiej częstotliwości (Low Frequency Magnetic Field - LFMF) o parametrach stosowanych w magnetoterapii wywołuje istotne zmiany w procesie generacji reaktywnych form tlenu.
Free radicals (FR) are atoms or molecules with unpaired electrons. They may lead to the development of the oxidative stress, which is a cause of many neoplastic, neurodegenerative, inflammatory diseases and aging of the organism. The main exogenous sources of free radicals are among others: industrial pollution, tobacco smoke, ionizing radiation, and magnetic field. Goal: The aim of this study was to evaluate the influence of the low magnetic field on the parameters of the oxidative stress (TBARS[h2]) in rat's muscles. Materials and methods. Thirty male rats, weight of 280-300 g were randomly divided into three experimental groups: control I and treatment II i III (Low Frequency Magnetic Field LFMF). Animals in the group II were exposed to the LFMF of the following parameters: frequency 40 Hz, induction 7 mT for 0.5 h/day for 14 days (this kind of the ELFMF is mostly used in magnetotherapy), while the group III was subjected to the field: 40 Hz, 7 mT for 1h/day for 14 days. Control rats were kept in the separate room and were not exposed to the to ELFMF. Immediately, after the last exposure, the part of muscles was taken under pentobarbital anaesthesia. The effects of the exposure to the LFMF on the oxidative states were assessed by the measurements of concentration of TBARS in muscles homogenates. Results. Exposure to the LFMF with the following parameters: 40 Hz, 7 mT, 30 and 60min/day for 2 weeks caused significant increase in TBARS concentration in the muscles homogenates. Conclusion. Low magnetic field used in magnetotherapy causes the significant changes of the process of generation of the reactive forms of oxygen in the muscles.
Źródło:
Acta Bio-Optica et Informatica Medica. Inżynieria Biomedyczna; 2010, 16, 3; 224-226
1234-5563
Pojawia się w:
Acta Bio-Optica et Informatica Medica. Inżynieria Biomedyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Today’s oxidative stress markers
Współczesne markery stresu oksydacyjnego
Autorzy:
Czerska, Marta
Mikołajewska, Karolina
Zieliński, Marek
Gromadzińska, Jolanta
Wąsowicz, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2165384.pdf
Data publikacji:
2015-07-09
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
izoprostany
stres oksydacyjny
markery stresu oksydacyjnego
alantoina
metabolity izoprostanów
isoprostanes
Oxidative stress
oxidative stress markers
allantoin
metabolites of isoprostanes
Opis:
Oxidative stress represents a situation where there is an imbalance between the reactive oxygen species (ROS) and the availability and the activity of antioxidants. This balance is disturbed by increased generation of free radicals or decreased antioxidant activity. It is very important to develop methods and find appropriate biomarkers that may be used to assess oxidative stress in vivo. It is significant because appropriate measurement of such stress is necessary in identifying its role in lifestyle-related diseases. Previously used markers of oxidative stress, such as thiobarbituric acid reactive substances (TBARS) or malondialdehyde (MDA), are progressively being supplemented by new ones, such as isoprostanes (IsoPs) and their metabolites or allantoin. This paper is focusing on the presentation of new ones, promising markers of oxidative stress (IsoPs, their metabolites and allantoin), taking into account the advantage of those markers over markers used previously. Med Pr 2015;66(3):393–405
Stres oksydacyjny jest stanem braku równowagi między działaniem reaktywnych form tlenu (RFT) a działaniem antyoksydantów. Równowaga ta może być zakłócona w wyniku zwiększonego działania wolnych rodników lub spadku aktywności antyoksydacyjnej. Zaburzenia te mogą występować zarówno na poziomie komórkowym, jak i całego organizmu. Ponieważ stres oksydacyjny może być podłożem wielu zespołów chorobowych, niezwykle istotne jest znalezienie odpowiednich markerów, które mogą być wykorzystane do oceny jego poziomu in vivo. Stosowane od wielu lat markery – ocenę stężenia aldehyd dimalonowy (MDA) i substancji reagujących z kwasem tiobarbiturowym (thiobarbituric acid reactive substances – TBARS) – stopniowo uzupełnia się nowymi, takimi jak alantoina czy izoprostany (IzoP) wraz z ich metabolitami (IzoP-M). W niniejszej pracy skupiono się na zaprezentowaniu nowych, obiecujących markerów stresu oksydacyjnego (alantoina, IzoP, IzoP-M), ukazując korzyści wynikające z ich stosowania i prognozując dalsze kierunki badań nad ich zastosowaniem. Med. Pr. 2015;66(3):393–405
Źródło:
Medycyna Pracy; 2015, 66, 3; 393-405
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Generowanie reaktywnych form tlenu (ROS) przez płytki krwi osób chorych na schizofrenię po stymulacji czynnikiem aktywującym płytki (PAF)
Production of reactive oxygen species by blood platelets in patients with schizophrenia after stimulation with platelet activating factor
Autorzy:
Dietrich-Muszalska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945595.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
czynnik aktywujący płytki krwi (PAF)
oxidative stress
platelet activating factor (PAF)
reactive oxygen species (ROS)
reaktywne formy tlenu (ROS)
schizofrenia
schizophrenia
stres oksydacyjny
Opis:
Generation of reactive oxygen species (ROS) and lipid peroxidation in blood platelets were determined in patients with paranoid schizophrenia (acc. to DSM-IV) during exacerbation of psychotic symptoms and in healthy volunteers. Measurements of chemiluminescence emitted by blood platelets (PAF-stimulated and non-stimulated) were performed in an automatic luminescence analyzer (Berthold LB 950) according to the method described by Król et al. (1990). Measurements of lipid peroxidation in blood platelets was performed by measuring the concentration of thobarbituric acid-reactive substances (TBARS) according to the method described by Rice-Evans. Our results suggest, that persons with schizophrenia exhibit a significantly higher production of reactive oxygen species and a significantly higher level of TBARS than in healthy persons. There was a significant difference between PAF-stimulated platelet chemiluminescence in patients with schizophrenia as compared with healthy persons (p=0.03). The results of this study suggest, that persons with schizophrenia during exacerbation of psychotic symptoms experience an increased production of reactive oxygen species, leading to greater oxidative stress and an altered response to PAF stimulation. In patients with schizophrenia, altered platelet response to PAF stimulation may be due to the changes of the platelet PAF receptor activity (desensitization), to an altered NMDA receptor (stimulation) and to a disturbed platelet activation mediated by secondary events associated with oxidative stress.
W płytkach krwi pacjentów chorych na schizofrenię typu paranoidalnego (wg DSM-IV), w okresie zaostrzenia objawów psychotycznych, i u zdrowych ochotników oznaczono generowanie reaktywnych form tlenu (reactive oxygen species, ROS) oraz peroksydację lipidów. Pomiary chemiluminescencji emitowanej przez płytki krwi (stymulowane PAF i niestymulowane) wykonano w automatycznym analizatorze luminescencji Berthold LB 950, według metody opisanej przez Króla i wsp. (1990). Pomiary peroksydacji lipidów w płytkach krwi wykonano, oznaczając stężenie związków reagujących z kwasem tiobarbiturowym (TBARS) wg metody opisanej przez Rice-Evansa. Ustalono, że u chorych na schizofrenię występuje istotnie wyższe generowanie reaktywnych form tlenu oraz istotnie zwiększone stężenie TBARS niż u osób zdrowych. U chorych na schizofrenię różnica w chemiluminescencji emitowanej przez płytki, po stymulacji PAF, w odniesieniu do chemiluminescencji płytek w grupie osób zdrowych była istotnie różna (p= 0,03). Wyniki tego badania wskazują, że u osób ze schizofrenią, w okresie zaostrzenia objawów psychotycznych, w płytkach krwi występuje zwiększone generowanie ROS, prowadzące do stresu oksydacyjnego, oraz zmieniona reaktywność w odpowiedzi na stymulację PAF. Zmieniona reaktywność płytek krwi po stymulacji PAF u osób chorych na schizofrenię może wynikać zarówno ze zmian aktywności płytkowego receptora PAF (desensytyzacja), jak i receptora NMDA (pobudzenie) oraz zaburzenia aktywacji płytek krwi na drodze wtórnych przemian związanych ze stresem oksydacyjnym.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2007, 7, 1; 18-28
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Porównanie działania klozapiny i haloperidolu na grupy tiolowe osocza osób zdrowych
The comparison of clozapine and haloperidol effects on plasma thiol groups in healthy subjects
Autorzy:
Dietrich-Muszalska, Anna
Kwiatkowska, Anna
Kopka, Justyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/943182.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
clozapine
free thiols
haloperidol
oxidative stress
schizophrenia
klozapina
schizofrenia
stres oksydacyjny
wolne tiole
Opis:
Differentiated effects of antipsychotics: haloperidol and clozapine on oxidative stress biomarkers were analysed. It has not been determined yet in what way clozapine and haloperidol affect human plasma thiol groups (-SH). The study was aimed at establishing of the effects of haloperidol and clozapine, in doses recommended for treatment of acute episode of schizophrenia, on free thiols in human plasma under in vitro conditions. Material and methods: Blood for the study was collected from 10 healthy male volunteers (aged 24-26 years) for ACD solution. Active substance of the drugs was dissolved in 0.01% dimethyl sulfoxide to the final concentrations (haloperidol 4 ng/ml and 20 ng/ml; clozapine 350 ng/ml and 420 ng/ml) and incubated with plasma for 24 hours at 37°C. Control samples were performed for each experiment (without the drug). The free thiols level was measured using the Ellman method (acc. to Rice-Evans, 1991). The results were analysed using the paired Student t-test (StatSoft Inc., Statistica v. 6.0). Results: After 24 hours’ incubation with plasma, haloperidol in concentrations 4 ng/ml and20 ng/ml and clozapine in concentrations 350 ng/ml and 420 ng/ml caused statistically insignificant, as compared to control samples (without the drug), modifications in the level of free thiols (p>0.05). Conclusions: Clozapine and haloperidol in concentrations corresponding to doses recommended for treatment of acute episode of schizophrenia, do not induce significant changes in the concentration of free thiols in plasma.
Analizowano zróżnicowane działanie leków przeciwpsychotycznych: haloperidolu i klozapiny na biomarkery stresu oksydacyjnego. Dotychczas nie rozstrzygnięto, w jaki sposób klozapina i haloperidol oddziałują na grupy tiolowe (-SH) osocza ludzkiego. Celem badania było ustalenie wpływu haloperidolu i klozapiny w dawkach rekomendowanych do leczenia ostrego epizodu schizofrenii na wolne tiole w ludzkim osoczu w modelu in vitro. Materiał i metody: Krew do badań pobrano od 10 zdrowych ochotników płci męskiej (w wieku 24-26 lat) na roztwór ACD. Substancję aktywną leków rozpuszczono w 0,01% dimetylosulfotlenku do stężeń końcowych (haloperidol 4 ng/ml i 20 ng/ml; klozapina 350 ng/ml i 420 ng/ml) i inkubowano z osoczem 24 godziny w temperaturze 37°C. Do każdego doświadczenia wykonano próby kontrolne (bez leku). Oznaczenia poziomu wolnych tioli wykonano metodą Ellmana (Rice-Evans, 1991). Do analizy wyników zastosowano sparowany test t-Studenta (StatSoft Inc., Statistica v. 6.0). Wyniki: Ustalono, że po 24-godzinnej inkubacji z osoczem haloperidol w stężeniu 4 ng/ml i 20 ng/ml oraz klozapina w stężeniu 350 ng/ml i 420 ng/ml spowodowały nieistotne statystycznie, w porównaniu z próbami kontrolnymi (bez leku), zmiany poziomu wolnych tioli (p>0,05). Wniosek: Klozapina i haloperidol w stężeniach odpowiadających dawkom rekomendowanym do leczenia ostrego epizodu schizofrenii nie powodują istotnych zmian stężenia wolnych tioli w osoczu.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2012, 12, 4; 255-264
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ kwetiapiny na stężenie wolnych tioli i związków reagujących z kwasem tiobarbiturowym w osoczu, in vitro
The effect of quetiapine on the in vitro serum concentration of free thiols and thiobarbituric acid-reacting substances
Autorzy:
Dietrich-Muszalska, Anna
Kopka, Justyna
Kropiwnicki, Paweł
Kontek, Bogdan
Rabe-Jabłońska, Jolanta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/942623.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
antipsychotics
lipid peroxidation
oxidative stress
quetiapine
thiols
kwetapina
leki przeciwpsychotyczne
peroksydacja lipidów
stres oksydacyjny
tiole
Opis:
Quetiapine, a second generation antipsychotic, has no significant effect on the occurrence of tardive dyskinesia or other motoric disorders whose aetiology may be related to a pro- and antioxidative imbalance. The mechanism of quetiapine effect on the oxidative stress biomarkers remains unknown. The aim of the study was to establishthe effect of quetiapine, administered in doses recommended in the treatment of acute phase of schizophrenia, on lipid peroxidation measured by levels of thiobarbituric acid reactive substances (TBARS) and on free thiols in human plasma in vitro. Material and methods: Blood samples were obtained from 10 healthy volunteers – males and females aged 24–26 (mean 25, SD = 0.6) and placed in the ACD solution. Quetiapine was dissolved in a 0.01% solution of dimethylsulfoxide to reach the final concentration of 400 ng/ml and incubated with plasma for 24 h at 37°C. For each experiment a control test (without drug) has been done. Thiol levels were evaluated by the Ellmann method and the TBARS concentrations by the spectrophotometric Rice-Evans method. For statistical analysis we used the t-test (Statistica 6.0, StatSoft, Inc.). Results: Quetiapine at 400 ng/ml shows antioxidative properties causing an increase of plasma free thiol level and decrease of plasma lipid peroxidation.
Kwetiapina, lek przeciwpsychotyczny drugiej generacji, nie wywiera istotnego wpływu na występowanie późnej dyskinezy oraz innych zaburzeń ruchowych (movement disorders), w których etiopatogenezę mogą być zaangażowane zaburzenia równowagi pro- i antyoksydacyjnej. Mechanizm działania kwetiapiny na biomarkery stresu oksydacyjnego, a tym samym na redoks, nie jest znany. Celem badania było ustalenie wpływu kwetiapiny, w dawkach rekomendowanych do leczenia ostrego epizodu schizofrenii, na peroksydację lipidów mierzoną za pomocą oznaczenia stężenia związków reagujących z kwasem tiobarbiturowym (TBARS) oraz na wolne tiole w ludzkim osoczu, w modelu in vitro. Materiał i metody: Krew do badań pobrano od 10 zdrowych ochotników – kobiet i mężczyzn w wieku 24–26 lat (średnio 25 lat, SD = 0,6 roku) – na roztwór ACD. Substancję aktywną kwetiapiny rozpuszczono w 0,01% dimetylosulfotlenku do stężenia końcowego 400 ng/ml i inkubowano z osoczem przez 24 godziny w temperaturze 37°C. Do każdego doświadczenia wykonano próby kontrolne (bez leku). Oznaczenia poziomu wolnych tioli przeprowadzono metodą Ellmana, a stężenia TBARS – metodą spektrofotometryczną opisaną przez Rice’a-Evansa. Do analizy wyników zastosowano sparowany test t-Studenta (StatSoft Inc., Statistica v. 6.0). Wyniki: Stwierdzono, że kwetiapina w stężeniu 400 ng/ml w porównaniu z próbami kontrolnymi powoduje istotny statystycznie spadek stężenia TBARS o 22% (p < 0,04) oraz wywiera istotny wpływ na wzrost stężenia wolnych tioli (p < 0,002). Wniosek: Kwetiapina w stężeniu 400 ng/ml wykazuje działanie antyoksydacyjne, powodując wzrost stężenia wolnych tioli w osoczu i zmniejszenie peroksydacji lipidów osocza.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2013, 13, 3; 145-153
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ stężeń terapeutycznych amisulprydu i risperidonu na peroksydację lipidów ludzkiego osocza – badania in vitro
The effects of therapeutic concentrations of amisulpride and risperidone on human plasma lipid peroxidation – in vitro studies
Autorzy:
Dietrich-Muszalska, Anna
Kwiatkowska, Anna
Kopka, Justyna
Rabe-Jabłońska, Jolanta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/944732.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
amisulpryd
leki przeciwpsychotyczne
peroksydacja lipidów
risperidon
schizofrenia
stres oksydacyjny
amisulpride
antipsychotics
lipid peroxidation
oxidative stress
risperidone
schizophrenia
Opis:
Introduction: Antipsychotics may in different ways affect the oxidative stress measured by plasma lipid peroxidation. Probably some of them may intensify the oxidative balance disturbances occurring in schizophrenia. The effects of amisulpride and risperidone on redox processes are not known sufficiently yet. Aim of the study: Establishment of the effects of amisulpride and risperidone on human plasma lipid peroxidation measured by determination of the levelof thiobarbituric acid-reactive substances (TBARS), in vitro. Material and methods: Blood for the studies was collected from healthy volunteers (aged 24-26 years) for ACD solution. Active substances of the examined drugs were dissolved in 0.01% dimethylsulfoxide (DMSO) to the final concentrations (of amisulpride 578 ng/ml and risperidone 64 ng/ml) and incubated with plasma for 1 and 24 hours at 37ºC. For each experiment the control samples of plasma with DMSO (without the drug) were performed. The lipid peroxidation level was measured in plasma by determining the TBARS concentration, using the spectrophotometric method (acc. to Rice-Evans, 1991). The results were analysed using the following statistical methods: the paired Student t-test and ANOVA II variance analysis and NIR test (StatSoft Inc., Statistica v. 6.0). Results: The ANOVA II variance analysis indicated significant differences in the effects of both drugs on TBARS level (F=4.26; df=2, p<0.05). With reference to control samples, amisulpride after 24 hours’ incubation with plasma caused a significant decrease in TBARS concentration (p<0.003), whereas risperidone – an increase in TBARS concentration by 14% (p>0.05). Conclusion: Amisulpride and risperidone in concentrations corresponding to doses recommended for treatment of acute episode of schizophrenia do not induce oxidative stress measured by lipid peroxidation. Unlike risperidone, amisulpride exhibits antioxidative effects.
Wprowadzenie: Leki przeciwpsychotyczne mogą wpływać w różny sposób na stres oksydacyjny, mierzony za pomocą peroksydacji lipidów osocza. Prawdopodobnie niektóre z nich mogą nasilać zaburzenia równowagi oksydacyjnej, występujące w schizofrenii. Działanie amisulprydu i risperidonu na procesy redoks nie jest dostatecznie poznane. Cel badania: Ustalenie wpływu amisulprydu i risperidonu na peroksydację lipidów ludzkiego osocza, mierzoną za pomocą oznaczenia stężenia związków reagujących z kwasem tiobarbiturowym (TBARS), w modelu in vitro. Materiał i metody: Krew do badań pobrano od zdrowych ochotników (w wieku 24-26 lat) na roztwór ACD. Substancje aktywne badanych leków rozpuszczono w 0,01% dimetylosulfotlenku (DMSO) do stężeń końcowych (amisulprydu 578 ng/ml i risperidonu 64 ng/ml) i inkubowano z osoczem 1 i 24 godziny w temperaturze 37ºC. Do każdego doświadczenia wykonano próby kontrolne osocza z DMSO (bez leku). Poziom peroksydacji lipidów mierzono w osoczu, oznaczając stężenie TBARS metodą spektrofotometryczną (wg Rice’a-Evansa, 1991). Do analizy wyników zastosowano metody statystyczne: sparowany test t-Studenta i analizę wariancji ANOVA II oraz test NIR (StatSoft Inc., Statistica v. 6.0). Wyniki: Analiza wariancji ANOVA II wykazała istotne różnice we wpływie obu leków na stężenie TBARS (F=4,26; df=2; p<0,05). W odniesieniu do prób kontrolnych amisulpryd po 24 godzinach inkubacji z osoczem spowodował istotny spadek stężenia TBARS (p<0,003), natomiast risperidon – wzrost stężenia TBARS o 14% (p>0,05). Wniosek: Amisulpryd i risperidon w stężeniach odpowiadających dawkom rekomendowanym do leczenia ostrego epizodu schizofrenii nie powodują stresu oksydacyjnego mierzonego za pomocą peroksydacji lipidów. W przeciwieństwie do risperidonu amisulpryd wywiera działanie antyoksydacyjne.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2011, 11, 3; 145-153
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Attenuating effects of caffeic acid phenethyl ester with intralipid on hepatotoxicity of chlorpyrifos in the case of rats
Łagodzące działanie estru fenetylowego kwasu kawowego z intralipidem na hepatotoksyczność chloropyrifosu u szczurów
Autorzy:
Dokuyucu, Recep
Bilgili, Ali
Hanedan, Basak
Dogan, Hatice
Dokuyucu, Ahmet
Celik, Muhammed M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2164237.pdf
Data publikacji:
2016-12-22
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
apoptoza
stres oksydacyjny
wątroba
szczury
chloropyrifos
ester fenetylowy kwasu kawowego
Apoptosis
Oxidative stress
liver
rats
chlorpyrifos
caffeic acid phenethyl ester
Opis:
Background Chlorpyrifos (CPF), insecticide widely used in agriculture, may cause poisonings in the case of humans. As a result, there is a large amount of treatment research underway to focus on the possibility of chlorpyrifos induced poisonings. The aim of this study has been to evaluate the effects of caffeic acid phenethyl ester (CAPE) and intralipid (IL) on hepatotoxicity induced by chlorpyrifos in the case of rats. Material and Methods The rats in this study were treated with CPF (10 mg/kg body weight (b.w.), orally), CAPE (10 μmol/kg b.w., intraperitoneally), IL (18.6 ml/kg b.w., orally), CPF+CAPE, CPF+IL, and CPF+CAPE+IL. The plasma total oxidant capacity (TOC), total antioxidant capacity (TAC) were measured and the oxidative stress index (OSI) was calculated. Liver histopathology and immunohistochemical staining were performed. Results Chlorpyrifos statistically significantly decreased the TAC levels in the rats’ plasma and increased the apoptosis and the TOC and OSI levels. In the chlorpyrifos induced liver injury, CAPE and CAPE+IL significantly decreased the plasma OSI levels and the apoptosis, and significantly increased the plasma TAC levels. Conclusions This study revealed that CAPE and CAPE+IL attenuate chlorpyrifos induced liver injuries by decreasing oxidative stress and apoptosis. Med Pr 2016;67(6):743–749
Wstęp Chloropiryfos (CPF), środek owadobójczy szeroko stosowany w rolnictwie, może powodować zatrucia u ludzi. Z tego powodu prowadzi się wiele badań dotyczących możliwości leczenia zatrucia chloropiryfosem. Celem pracy była ocena wpływu estru fenetylowego kwasu kawowego (caffeic acid phenethyl ester – CAPE) i intralipidu (IL) na uszkodzenia wątroby u szczurów wywołane przez chloropiryfos. Materiał i metody Szczurom podawano CPF (10 mg/kg masy ciała (mc.), doustnie), CAPE (10 μmol/kg mc., dootrzewnowo), IL (18,6 ml/kg mc., doustnie), CPF+CAPE, CPF+IL oraz CPF+CAPE+IL. Zmierzono całkowitą zdolność utleniającą (total oxidant capacity – TOC) i całkowitą zdolność przeciwutleniającą (total antioxidant capacity – TAC) osocza krwi i obliczono wskaźnik stresu oksydacyjnego (oxidative stress index – OSI). U zwierząt wykonano także badanie histopatologiczne i barwienie immunohistochemiczne tkanek wątroby. Wyniki Chloropiryfos istotnie zmniejszał u badanych szczurów TAC osocza, a zwiększał apoptozę, TOC i OSI. Natomiast CAPE i CAPE+IL istotnie zmniejszały OSI osocza i apoptozę, a zwiększały TAC osocza u szczurów z uszkodzeniami wątroby wywołanymi przez chloropiryfos. Wnioski Badanie wykazało, że CAPE i CAPE+IL poprzez zmniejszenie stresu oksydacyjnego i apoptozy redukują u szczurów uszkodzenia wątroby wywołane przez chloropiryfos. Med. Pr. 2016;67(6):743–749
Źródło:
Medycyna Pracy; 2016, 67, 6; 743-749
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czarna jagoda – perspektywy nowych zastosowań w profilaktyce i wspomaganiu leczenia chorób cywilizacyjnych
Bilberry plant – prospects of new applications in prevention and supportive treatment of civilisation diseases
Autorzy:
Drozd, Janina
Anuszewska, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/437989.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
borówka czernica,
antocyjany,
fenolokwasy,
stres oksydacyjny
bilberry,
anthocyanins,
phenolic acids,
oxidative stress
Opis:
Owoce borówki czernicy są tradycyjnym składnikiem diety i źródłem związków o charakterze przeciwutleniającym, jak antocyjany i fenolokwasy. Charakter tych związków daje możliwość szerokiego wykorzystania borówki czernicy w profilaktyce i wspomaganiu terapii szeregu chorób cywilizacyjnych: sercowonaczyniowych, nowotworowych, neurodegeneracyjnych i innych chorób wieku podeszłego.
Bilberry fruits are part of a traditional diet contributing to the intake of natural antioxidants, such as anthocyanins and phenolic acids. A specific nature of these agents promotes a wide use of bilberry in prevention and supportive treatment of many civilisation diseases, including cardiovascular diseases, cancer, neurodegenerative and other age-related diseases.
Źródło:
Medical Review; 2013, 2; 226-235
2450-6761
Pojawia się w:
Medical Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Effect of Combined Action of Types of Lead Nanoparticles and Stearates on Indicators of the Oxidative Stress in the Body of Experimental Animals
Wpływ skojarzonego działania rodzajów nanocząstek ołowiu i stearynianów na wskaźniki stresu oksydacyjnego w organizmach zwierząt doświadczalnych
Autorzy:
Fedoriv, Olha
Melnyk, Nataliia
Kopach, Oleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/9269562.pdf
Data publikacji:
2023-06-28
Wydawca:
Akademia Bialska im. Jana Pawła II
Tematy:
lead nanoparticles
potassium stearate
sodium stearate
oxidative stress
water pollution
nanocząstki ołowiu
stearynian potasu
stearynian sodu
stres oksydacyjny
zanieczyszczenie wody
Opis:
Background. The aim of this work was to determine the effect of the combined action of nanoparticles of stearates and lead on the state of lipid peroxidation, antioxidant defense, and the level of circulating immune complexes in experimental rats. Material and methods. Experiments were conducted on four groups of white rats. The first (control) and second groups of animals consumed dechlorinated water from the city water supply. The third and fourth groups of animals consumed water, respectively, with the content of sodium stearate and potassium stearate in a dose of 1/250 LD50. After 40 days of drinking the indicated waters, the animals of the second, third, and fourth groups were orally injected with lead nanoparticles at a dose of 1/250 of the LD50. Results. The combined effect of sodium stearate and lead nanoparticles, potassium stearate, and lead nanoparticles had the character of additive action and potentiation according to most indicators of lipid peroxidation and antioxidant protection. According to the change of the circulating immune complexes indicator in the blood, it had the character of antagonistic action. Conclusions. The studies have shown that, in most indicators of lipid peroxidation and antioxidant system, the combined action of lead nanoparticles and stearates had the character of potentiation.
Wprowadzenie. Celem pracy było określenie wpływu skojarzonego działania nanocząstek stearynianów i ołowiu na stan peroksydacji lipidów, obronę antyoksydacyjną oraz poziom krążących kompleksów immunologicznych u doświadczalnych szczurów. Materiał i metody. Badania przeprowadzono na czterech grupach białych szczurów. Pierwsza (kontrolna) i druga grupa zwierząt spożywały odchlorowaną wodę z wodociągu miejskiego. Trzecia i czwarta grupa zwierząt spożywały wodę, odpowiednio z zawartością stearynianu sodu i stearynianu potasu w dawce wynoszącej 1/250 LD50. Po 40 dniach picia wskazanych wód, zwierzętom z grupy drugiej, trzeciej i czwartej podano doustnie przez wstrzyknięcie nanocząstki ołowiu w dawce odpowiadającej 1/250 LD50. Wyniki. Zgodnie z większością wskaźników peroksydacji lipidów i ochrony antyoksydacyjnej, skojarzone działanie stearynianu sodu i nanocząstek ołowiu, a także stearynianu potasu i nanocząstek ołowiu, miało charakter efektu addytywnego i potęgowania. Zgodnie ze zmianą wskaźnika krążących kompleksów immunologicznych we krwi, miało to charakter działania antagonistycznego. Wnioski. Badania wykazały, że w większości wskaźników peroksydacji lipidów i układu antyoksydacyjnego skojarzone działanie nanocząstek ołowiu i stearynianów miało charakter potencjalizacji.
Źródło:
Health Problems of Civilization; 2023, 17, 2; 137-144
2353-6942
2354-0265
Pojawia się w:
Health Problems of Civilization
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 77

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies