Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "stratigraphic correlation" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-10 z 10
    Tytuł:
    The age and geological setting of Pleistocene glacigenic beds around the border between Poland and Belarus
    Autorzy:
    Lindner, L.
    Astapova, S.D.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2059425.pdf
    Data publikacji:
    2000
    Wydawca:
    Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
    Tematy:
    Polska
    Belarus
    Pleistocene
    tills
    stratigraphic correlation
    Opis:
    Pleistocene glacigenic sediments around the Polish-Belarussian border are correlated. Tills of the Narevian Glaciation are present in both countries, are those in Poland possibly being order. Within the older South Polish Glaciations (Elsterian) there is no definite evidence of deposits of the Nidanian Glaciation in Belarus, though the younger of these glaciations (Sanian 1 and 2), seem to correspond to the Berezinian Glaciation sensu lato (Yaseldinian and Berezinian sensu stricto). During the older Middle Polish Glaciations (Saalian), comprising two glaciations (Liviecian, Krznanian), the Scandinavian ice sheets occupied Polish territory only. Till of the Odranian + Wartanian Glaciation in Poland is correlated with till of the Dnieperian Glaciation in Belarus. There are similar deposits of the Vistulian Glaciation (Poozerian) in both countries.
    Źródło:
    Geological Quarterly; 2000, 44, 2; 187-197
    1641-7291
    Pojawia się w:
    Geological Quarterly
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Quaternary terrestrial stratigraphic correlations between the Levant and the Circum-North Atlantic region: current knowledge and constraints
    Autorzy:
    Lateef, Abdul Sahib A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2027623.pdf
    Data publikacji:
    2003
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    Stratigraphic correlation
    paleoclimates
    environmental inhomogeneity
    Bekaa Valley
    Opis:
    Quaternary paleoclimatic signals from the Levant have been frequently correlated with the most widely used stra- s q tigraphic divisions of high latitudes. In this article, relevant data, underlying concepts and new information are critically reviewed to highlight sources of uncertainty. Comparison between four sites from the Bekaa Valley demonstrate the problem of correlations and paleoenvironmental diversity of the region.
    Źródło:
    Studia Quaternaria; 2003; 61-72
    1641-5558
    2300-0384
    Pojawia się w:
    Studia Quaternaria
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The age of the oldest Scandinavian glaciations in mid-eastern Poland and southwestern Belarus
    Autorzy:
    Lindner, L.
    Marciniak, B.
    Sanko, A. F.
    Khursevich, G. K.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2059317.pdf
    Data publikacji:
    2001
    Wydawca:
    Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
    Tematy:
    Polska
    Belarus
    Early Pleistocene
    Scandinavian glaciations
    stratigraphic correlation
    Opis:
    Analysis of type localities of Pleistocene deposits from mid-eastern Poland (Kozi Grzbiet, Łuków, Biała Podlaska and Wilczyn) and southwestern Belarus (Smolarka and Postolovo) has provided a new view on the age, limits and correlation of the oldest Scandinavian glaciations in the area. Integration of palaeontological data with determination of the Brunhes/Matuyama boundary (780 ka) at Kozi Grzbiet and Smolarka suggests that the first glaciation (Narevian) preceded this boundary and had a slightly smaller extent in SW Belarus than hitherto considered. The second glaciation (Nidanian) occurred slightly above or at this palaeomagnetic boundary. In Poland it is the first South Polish Glaciation, a till of which can be traced as far as the Holy Cross Mts. In SW Belarus it is represented by a till to the south of Brest and Bereza, and connected there with the oldest glaciation.
    Źródło:
    Geological Quarterly; 2001, 45, 4; 373-396
    1641-7291
    Pojawia się w:
    Geological Quarterly
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Correlation of Pleistocene deposits in the area between the Baltic and Black Sea, Central Europe
    Autorzy:
    Lindner, L.
    Bogutsky, A.
    Gozhik, P.
    Marks, L.
    Łanczont, M.
    Wojtanowicz, J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2058933.pdf
    Data publikacji:
    2006
    Wydawca:
    Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
    Tematy:
    Polska
    Ukraine
    Baltic Sea
    Black Sea
    Pleistocene
    stratigraphic correlation
    Opis:
    The distribution, age and correlation of Pleistocene sediments (1.806–0.01 Ma) is presented for an about 1200 km long geologic cross-section that extends from the Baltic Sea to the Black Sea and crosses the eastern part of the Polish Vistula drainage basin, the Dniester and Upper Pripyat drainage basins of the Ukraine, and also parts of the Russian Kaliningrad District andMoldova. In the vicinity of Warsaw, the oldest Pleistocene deposits comprise preglacial fluvio-lacustrine sediments of the Otvockian (Eburonian) cooling and Celestynovian (Waalian) warming stages that equate in the south with the Berezan and Kryzhaniv horizons, composed of loessy clays, silts and red-brown palaeosol. Along the cross-section, deposits of 8 main glaciations correlate with a similar number of main loesses (Narevian–Ilyichivsk, Nidanian–Pryazovsk, Sanian 1–Sula, Sanian 2–Tiligul, Liviecian–Orel, Krznanian–Dnieper 1, Odranian–Dnieper 2–Tyasmyn, Vistulian–Valday) that are separated by 7 main intra-loess palaeosols that developed during the main interglacial periods (Augustovian–Shirokino, Małopolanian–Martonosha, Ferdynandovian–Lubny–Solotvin, Mazovian–Zavadivka–Sokal, Zbójnian–Potagaylivka, Lubavian–Lublinian–Kaydaky–Korshiv, Eemian–Pryluky–Horokhiv). The first three interglacials are megainterglacials, which possibly include cool intervals during which ice sheets did not advance beyond Scandinavia. All glaciations and loesses, as well as interglacials and palaeosols that are considered asmain climatostratigraphic units of the Pleistocene of Central Europe, are grouped into climatic cycles and megacycles that correlate with corresponding units of Western Europe.
    Źródło:
    Geological Quarterly; 2006, 50, 1; 195-210
    1641-7291
    Pojawia się w:
    Geological Quarterly
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Foraminiferal bioevents in the upper Campanian to lowest Maastrichtian of the Middle Vistula River section, Poland
    Autorzy:
    Peryt, D.
    Dubicka, Z.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2059982.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
    Tematy:
    Campanian-Maastrichtian boundary
    foraminifera
    bioevents
    stratigraphic correlation
    Middle Vistula River Valley section
    Opis:
    The Upper Campanian–Lower Maastrichtian interval of the Middle Vistula River Valley section records the following benthic foraminiferal bioevents in ascending stratigraphical order: LO of Globorotalites michelinianus, FO and LO of Globorotalites emdyensis (=G. hiltermanni), FO of Bolivina incrassata, FO of Bolivinoides miliaris, FO of Angulogavelinella gracilis (=A. bettenstaedti), LO of Gavelinella monterelensis, FO of Osangularia navarroana, FO of Bolivina decurrens and FO of Neoflabellina reticulata. These events are recorded in very similar stratigraphic positions in the Lägerdorf-Kronsmoor succession (northern Germany) and in the succession of eastern England and, at least some of them, in eastern Europe. Accordingly they can serve as important markers for stratigraphic correlation across Europe. The FOs of the planktonic species, Rugoglobigerina milamensis, R. hexacamerata and R. pennyi, in the uppermost part of the “Inoceramus” redbirdensis Zone,are very close to the Campanian–Maastrichtian boundary as defined by inoceramid bivalves (Walaszczyk, 2004) and we propose these planktonic foraminiferal bioevents as a good proxy for this boundary in temperate regions.
    Źródło:
    Geological Quarterly; 2015, 59, 4; 814--830
    1641-7291
    Pojawia się w:
    Geological Quarterly
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Assessment of possible application of geochemistry to distinguish limnic and paralic coal-bearing parts of the carboniferous in the Upper Silesian Coal Basin
    Ocena możliwości zastosowania badań geochemicznych do identyfikacji limnicznych i paralicznych warstw karbonu produktywnego Górnośląskiego Zagłębia Węglowego
    Autorzy:
    Kokowska-Pawłowska, M.
    Krzeszowska, E.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/219320.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    geochemia
    korelacja stratygraficzna
    wskaźniki geochemiczne
    pierwiastki śladowe
    geochemistry
    stratigraphic correlation
    geochemical ratios
    trace elements
    Opis:
    The paper presents the results of geochemical analyses of samples from the Poruba Beds of the paralic series and from the Zaleskie Beds of the limnic series Upper Silesian Coal Basin (USCB). The contents of the following trace elements and oxides were evaluated using spectrometric method: Cr, Th, U, V, AL2O3, MgO, K2O, P2O5. The following indicators, most commonly used in chemostratigraphy and in the identification of the marine and non-marine sediments ratios, were analyzed: U, Th, Th/U, K2O, Th/K2O, P2O5, Al2O3, P2O5/ Al2O3, V, Cr, V/Cr, and (K2O/Al2O3) / (MgO/Al2O3). The research showed that those ratios may be used to identify sedimentary environments and geochemical correlations of the sedimentary rock sequences in the USCB. Geochemical ratios discussed in the paper allowed distinguishing two populations of samples representing paralic and limnic series.
    W artykule zaprezentowano wyniki badań geochemicznych próbek z warstw Porębskich z serii paralicznej i z warstw Załęskich z serii limnicznej Górnośląskiego Zagłębia Węglowego (GZW). Metodą spektrometryczną oznaczono zawartość następujących pierwiastków śladowych i tlenków: Cr, Th, U, V, AL2O3, MgO, K2O, P2O5. Analizowano najczęściej stosowane, w chemostratygrafii i identyfikacji osadów morskich i niemorskich, wskaźniki: U, Th, Th/U, K2O, Th/K2O, P2O5, Al2O3, P2O5/Al2O3, V, Cr, V/Cr, (K2O/Al2O3) / (MgO/Al2O3). Badania wykazały, że wskaźniki te z powodzeniem mogą być stosowane do identyfikacji środowisk sedymentacyjnych i korelacji sekwencji skał osadowych w GZW. Geochemiczne wskaźniki zastosowane w pracy pozwoliły wyróżnić dwie populacje próbek reprezentujących serię paraliczną i limniczną.
    Źródło:
    Archives of Mining Sciences; 2017, 62, 4; 717-730
    0860-7001
    Pojawia się w:
    Archives of Mining Sciences
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Late Jurassic-earliest Cretaceous evolution of the epicontinental sedimentary basin of southeastern Poland and Western Ukraine
    Autorzy:
    Gutowski, J.
    Popadyuk, I. V.
    Olszewska, B.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2059544.pdf
    Data publikacji:
    2005
    Wydawca:
    Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
    Tematy:
    Late Jurassic-earliest Cretaceous
    SW margin of the East European Platform
    stratigraphic correlation
    depositional systems
    sedimentary sequences
    synsedimentary tectonics
    Opis:
    The following Late Jurassic depositional systems have been recognized in the WUkrainian and SE Polish margin of the East European Platform: shelf slope/basin, open shelf, carbonate ramp, siliciclastic shelf, fluvial/playa, deltaic/swamp, restricted marine/evaporate lagoon. Three depositional megasequences have been identified. Their upper boundaries have been dated by means of targeted stratigraphic studies, compilation of existing data and reinterpretation of stratigraphic correlation concepts respectively as: lower Kimmeridgian divisum/hypselocyclum zones boundary, uppermost upper Kimmeridgian and lower Berriasian. Analysis of thickness and depositional system architecture within themegasequences in six regional cross-sections indicates that depocentre was located in the SW margin of the Mid-Polish Trough during Oxfordian and early Kimmeridgian times and propagated in Tithonian time to the Lviv region. This can be explained by changes in the palaeostress field. Approximately N–S oriented extension during Oxfordian and earliest Kimmeridgian times was replaced by approximately NE–SW oriented extension in Tithonian time. The thickness pattern of the megasequences as well as proximity trends of the system tracts within the sequences clearly coincide with the depocentre propagation.
    Źródło:
    Geological Quarterly; 2005, 49, 1; 31--44
    1641-7291
    Pojawia się w:
    Geological Quarterly
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Inoceramids and associated ammonite faunas from the uppermost Turonian-lower Coniacian (Upper Cretaceous) of the Anaipadi-Saradamangalam region of the Cauvery Basin, south-east India
    Autorzy:
    Walaszczyk, I.
    Kennedy, W. J.
    Paranjape, A. R.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/139132.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    Upper Cretaceous
    Turonian
    coniacian
    Cauvery Basin
    SE India
    inoceramids
    ammonites
    biostratigraphy
    stratigraphic correlation
    górna kreda
    turon
    koniak
    Kaweri
    Indie
    inoceramy
    amonity
    biostratygrafia
    korelacja stratygraficzna
    Opis:
    The lower (but not lowermost) part of the Upper Cretaceous Anaipadi Formation of the Trichinopoly Group in the area between Kulatur, Saradamangalam and Anaipadi, in the south-western part of the Cauvery Basin in southeast India yielded rich inoceramid and ammonite faunas. The ammonites: Mesopuzosia gaudama (Forbes, 1846), Damesites sugata (Forbes, 1846), Onitschoceras sp., Kossmaticeras (Kossmaticeras) theobald ianum (Stoliczka, 1865), Lewesiceras jimboi (Kossmat, 1898), Placenticeras kaffrarium Etheridge, 1904, and Pseudoxybeloceras (Schlueterella) sp., are characteristic of the Kossmaticeras theobaldianum Zone. The absence of Peroniceras (P.) dravidicum (Kossmat, 1895) indicates the presence of only lower part of this zone, referred to the nominative Kossmaticeras theobaldianum Subzone at the localities studied. The inoceramids present are Tethyoceramus madagascariensis (Heinz, 1933) and Cremnoceramus deformis erectus (Meek, 1877), recorded for the first time from the region. The latter dates the studied interval as early early Coniacian, and allows, for the first time, direct chronostratigraphic dating of the Tethyoceramus madagascariensis Zone, and consequently also of the Kossmaticeras theobaldianum Subzone. As inoceramids occur in the middle part of the ammonite-rich interval, the Kossmaticeras theobaldianum Subzone may be as old as latest Turonian and not younger than early early Coniacian. The base of the Coniacian lies in the lower, but not lowermost part of the Anaipadi Formation. Both inoceramids and ammonites represent taxa known from Madagascar and South Africa.
    Źródło:
    Acta Geologica Polonica; 2018, 68, 4; 663-687
    0001-5709
    Pojawia się w:
    Acta Geologica Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Litostratygrafia glin lodowcowych i osadów proglacjalnych okolic Szczecina, Polska północno-zachodnia
    Lithostratigraphy of tills and proglacial deposits in the Szczecin vicinity, northwestern Poland
    Autorzy:
    Krzyszkowski, D.
    Czerwonka, J. A.
    Dobracki, R.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2063175.pdf
    Data publikacji:
    2007
    Wydawca:
    Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
    Tematy:
    plejstocen
    stratygrafia
    petrografia glin
    korelacja stratygrafii
    transport glacjalny
    osady proglacjalne
    powierzchnie erozyjne
    lob Odry
    Pleistocene
    stratigraphy
    till petrography
    stratigraphic correlation
    glacial transport
    proglacial deposits
    erosion surfaces
    Odra lobe
    Opis:
    W regionie szczecińskim występuje 9 poziomów różnowiekowych glin lodowcowych, które zdefiniowano na podstawie ich składu petrograficznego oraz pozycji w sukcesji litostratygraficznej. Poziomy te reprezentują najstarsze zlodowacenie (jedna glina), zlodowacenia południowopolskie (2 gliny), zlodowacenia środkowopolskie (3 gliny) oraz zlodowacenia północnopolskie (2 gliny o regionalnym zasięgu i jedna glina występująca lokalnie, w strefie moren czołowych fazy poznańskiej). Dla wszystkich poziomów glin dokonano formalizacji litostratygraficznej. Niektóre poziomy glin regionu szczecińskiego posiadają cechy, które pozwalają korelować je z glinami o podobnych cechach z zachodniej i centralnej Polski. Wiek innych poziomów glin określono na podstawie ich pozycji w stosunku do horyzontów przewodnich. Kierunki transportu glacjalnego dla wczesnych stadiałów zlodowaceń są zazwyczaj z NW na SE, podczas gdy w młodszych stadiałach zmieniają się na NE-SW, a w najmłodszych na ENE-WSW. W regionie szczecińskim nie udokumentowano istnienia żadnych osadów interglacjalnych lub interstadialnych, natomiast występują powszechnie osady proglacjalne, w tym bardzo miąższe serie zastoiskowe. Te ostatnie udokumentowano prawie dla wszystkich awansów lądolodów i reprezentują one głównie zbiorniki z faz transgresywnych zlodowaceń. W badanym regionie wydzielono dwie główne kopalne powierzchnie erozyjno-denudacyjne, jedną z okresu międzylodowcowego pomiędzy zlodowaceniami południowopolskimi a środkowopolskimi, a drugą z okresu interglacjału eemskiego i wczesnego Vistulianu. Różniły się one intensywnością erozji i charakterem dominujących procesów: w pierwszym okresie przeważała denudacja i powierzchniowe obniżanie terenu, a w drugim prawdopodobnie bardziej intensywna była głęboka erozja rzeczna. Starsze i młodsze serie glacjalne zawierają domieszki materiału wczesnokenozoicznego, podczas gdy osady ze zlodowaceń środkowopolskich takich domieszek nie mają. Świadczy to o występowaniu licznych wychodni podłoża neogeńskiego, a pośrednio też o intensywnej erozji przed i w czasie zlodowaceń najstarszych, południowopolskich i północnopolskich. Natomiast w czasie zlodowaceń środkowopolskich lądolody nasuwały się na obszar z ciągłą pokrywą starszych osadów glacjalnych.
    In the vicinity of Szczecin, NW Poland, 9 till horizons occur which have been defined by their petrographic composition and position in lithostratigraphic succession. The tills include to the "oldest glaciation", two tills to Elsterian, three tills to Saalian and three tills to Weichselian (two of them with regional extent, and one local, connected with the marginal zone of the Pomerania Phase). This stratigraphic subdivision was formalized. Some tills of the Szczecin region indicate features which are correlative with till horizons in western and central Poland. The age of other tills has been established in relation to these index horizons. Glacial palaeotransport was usually from NW to SE during the first stadials of each glaciation, then changed from NE to SW in the middle, and finally to ENE-WSW in the final stadials. There are no interglacial or interstadial deposits near Szczecin, but proglacial sediments have a widespread occurrence, particularly glaciolacustrine series. The latter are quite thick and occur in almost all glacial horizons. Glaciolacustrine deposits were formed mainly during the ice sheet advances. Two regional, buried palaeosurfaces have been documented in the studied area. They were formed during the Mazovian (Holstein) Interglacial (Elsterian/Saalian ice free period) and during the Eemian and early Vistulian. Each of them was formed by different processes, the first one by regional denudation and slow lowering of the surface, and the second one probably also by more intensive and deep fluvial erosion. The sediments from the oldest glaciations (San 1 and San 2) and Vistulian contain admixtures of early Cenozoic material, whereas Middle Polish (Saalian) deposits do not. From this it follows that during the first there were many outcrops of older sediments, exposed due to intensive erosion, whereas the Middle Polish (Saalisan) ice sheets advanced to the area covered by continuous cover of older glacial deposits.
    Źródło:
    Biuletyn Państwowego Instytutu Geologicznego; 2007, 425; 47-74
    0867-6143
    Pojawia się w:
    Biuletyn Państwowego Instytutu Geologicznego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The epicontinental Lower Jurassic of Poland
    Autorzy:
    Pieńkowski, G.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1205011.pdf
    Data publikacji:
    2004
    Wydawca:
    Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
    Tematy:
    kontynentalne i marginalno-morskie systemy depozycyjne
    zmiany poziomu morza
    analiza sekwencyjna
    korelacja stratygraficzno-sekwencyjna
    jura dolna
    continental and marginal marine depositional systems
    sea level changes
    sequence analysis
    sequence stratigraphic correlation
    Lower Jurassic
    Polska
    Opis:
    We wczesnej jurze, w rozległym epikontynentalnym basenie rozciągającym się na obszarze Polski, osadziło się do 1400 metrów utworów terygenicznych pochodzenia lądowego, marginalno-morskiego i morskiego. Utwory te są zdefiniowane w niniejszej pracy jako Grupa Kamiennej (Gr.), która została podzielona na 12 nowo wyróżnionych lub zredefiniowanych litoformacji (Fm.). Wyróżniono też dwa nowe ogniwa (Mb.). Szczegółowe badania obejmujące dane litofacjalne, petrologiczne, ichnologiczne, paleontologiczne, geochemiczne i palinologiczne przeprowadzono w odsłonięciach i 35 pełnordzeniowanych otworach wiertniczych. Pozwoliły one na wyróżnienie litofacji, interpretację systemów i subsystemów depozycyjnych oraz ich czasoprzestrzennej zmienności, a następnie na przeprowadzenie wysokorozdzielczej analizy sekwencyjnej. Wczesnojurajska sedymentacja w płytkim, epikontynentalnym basenie Polski w sposób szczególnie wyraźny odzwierciedlała zmiany poziomu morza. Analiza przestrzeni akomodacji depozycyjnej w obrębie regularnych sukcesji progradacyjnych ciągów systemowych stabilizacji wysokiego poziomu morza (HST) wskazuje, że głębokości wczesnojurajskich zbiorników sedymentacyjnych Polski nie przekraczały wartości rzędu kilkudziesięciu metrów, a najczęściej były to głębokości maksymalnie do 20 metrów. Z wyjątkiem morskich utworów pliensbachu na Pomorzu, które zawierają amonity, podział biostratygraficzny marginalno-morskich i lądowych utworów dolnej jury charakteryzuje się na ogół słabą rozdzielczością. Mimo to, spójny podział stratygraficzno-sekwencyjny dolnej jury w Polsce pozwala na jego porównanie ze schematami sporządzonymi dla bogatych w skamieniałości przewodnie utworów dolnej jury cyklu liguryjskiego w Wielkiej Brytanii i Francji. Zwłaszcza sekwencje krótkookresowe wyróżnione w obrębie tego cyklu są przydatne w korelacji sekwencji, ponieważ są one rozpoznawalne w basenie polskim. Ciągi systemowe niskiego poziomu morza (LST) i ciągi systemowe opadającego poziomu morza (FSST) odpowiadają czasowo w basenie polskim lukom związanym z erozją lub brakiem depozycji na granicach sekwencji. Jeśli chodzi o skalę zmian poziomu morza, również model Exxon Research Group okazał się przydatny do przeprowadzenia korelacji, a dziesięć "exxonowskich' sekwencji depozycyjnych (I-X) zostało wyróżnionych w obrębie utworów dolnojurajskich basenu polskiego. W zapisie osadowym dominują utwory transgresywnych ciągów systemów i są one reprezentowane zarówno przez retrogradacyjne jak i agradacyjne sukcesje facjalne. Utwory ciągów systemowych stabilizacji wysokiego poziomu morza odpowiadają wyłącznie progradacyjnym, regresywnym sukcesjom facjalnym. Granice parasekwencji w obrębie sekwencji depozycyjnych zostały zdefiniowane na podstawie dokładnej czasoprzestrzennej analizy facjalnej w poszczególnych regionach. Parasekwencje marginalno-morskie mają na ogół bardziej złożoną architekturę depozycyjną, niż przyjmowano do tej pory w prostym schemacie szybkiego zalewu i stopniowej, powolnej progradacji. Konieczne było wyróżnienie powierzchni maksymalnego zalewu dla poszczególnych parasekwencji, występują one w różnych odległościach od powierzchni zalewu będących dolnymi granicami parasekwencji. Najlepszymi powierzchniami korelacyjnymi w centrum basenu są granice sekwencji, podczas gdy w obszarach marginalnych najłatwiej wyróżnić powierzchnie maksymalnego zalewu i ich odpowiedniki. W marginalnych partiach basenu sedymentacyjnego częstotliwość i intensywność erozji oraz niewielka subsydencja powodowały często nakładanie się na siebie poszczególnych sekwencji i ich granic, co utrudnia ich wyróżnianie i korelację. Dokładność korelacji powierzchni transgresji zwiększa się, kiedy są one skorelowane z ich lądowymi odpowiednikami. Udokumentowano szczegółowo rozwój transgresji i efekty tego procesu na sąsiadujących obszarach lądowych i podano kryteria wyróżniania niemorskich, korelatywnych odpowiedników powierzchni transgresji. Określona w polskim basenie sedymentacyjnym sukcesja sekwencji i parasekwencji może być pomocna w rozwiązywaniu problemów związanych z identyfikacją i zasięgiem głównych granic korelacyjnych i ciągów systemowych w pełnomorskich, głębszych basenach Europy, co szczególnie przydatne okazało się dla utworów wczesnego toarku. Wykonano regionalne oraz ogólnopolskie przekroje stratygraficzno-sekwencyjne basenu wczesnojurajskiego w Polsce wraz z mapami sporządzonymi dla konkretnych, czasowych powierzchni korelacyjnych, które przedstawiają zmienność czasowo-przestrzenną dominujących systemów depozycyjnych. Tempo subsydencji wzdłuż bruzdy środkowopolskiej zmieniało się w czasie, wykazywało też fluktuacje regionalne - w hetangu i późnym synemurze tempo subsydencji w segmencie świętokrzyskim bruzdy śródpolskiej było większe niż w segmencie pomorskim, a we wczesnym synemurze i wczesnym pliensbachu sytuacja była odwrotna. W pliensbachu i toarku zaznaczały się strefy zwiększonej subsydencji usytuowane prostopadle do rozciągłości bruzdy śródpolskiej (tak zwana "droga mazurska"). Wzdłuż krawędzi bruzdy istniały regionalne strefy dyslokacyjne, wywierające wpływ na sedymentację i kontrast miąższości (np. strefa Nowe Miasto-Iłża). Biorąc jednak pod uwagę na ogół stopniowe zmniejszanie się miąższości osadów na zewnątrz od osi bruzdy i wspomniane strefy zwiększonej subsydencji prostopadłe do osi bruzdy śródpolskiej, nie można w żaden sposób wiązać wczesnojurajskiego etapu rozwoju bruzdy śródpolskiej z procesami ryftowania.
    Źródło:
    Polish Geological Institute Special Papers; 2004, 12; 5-154
    1507-9791
    Pojawia się w:
    Polish Geological Institute Special Papers
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-10 z 10

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies