Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "strategia zagraniczna" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Nuclear Weapons in Russias Security Policy
Broń nuklearna w polityce bezpieczeństwa Rosji
Autorzy:
Banasik, Mirosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2139677.pdf
Data publikacji:
2020-11-30
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej
Tematy:
polityka bezpieczeństwa
strategia nuklearna
odstraszanie
polityka zagraniczna
Stany Zjednoczone
Europa
Federacja Rosyjska
security policy
nuclear strategy
deterrence
foreign policy
United States
Europe
Russian Federation
Opis:
The subject of research, the results of which are presented in this article, was nuclear weapons and the policy of their use by Russia. The research aimed to determine the role of nuclear weapons in the security policy of the Russian Federation. The study was based on a chronological and problematic approach. The article’s content focuses on answering the following research questions: 1) What is the origin of nuclear weapons in the Soviet Union? 2) What was the evolution of nuclear policy and strategy of the Soviet Union expressed in? 3) What was the nuclear policy and strategy of the Russian Federation until 2014? 4) What role do nuclear weapons currently play in the aggressive foreign policy of the Russian Federation? 5) What are the real intentions of the Russian authorities to use nuclear weapons? The article focuses on a synthetic presentation of the strategy of using nuclear weapons to achieve the Russian Federation’s foreign policy objectives, poorly explored in Polish literature. Based on research, it has been established that Russia’s ambitions to use its nuclear potential to achieve political goals are a serious source of threats to international security and increase the risk of global conflict. 
Przedmiotem badań, których rezultaty przedstawiono w niniejszym artykule, była broń nuklearna i polityka jej wykorzystania przez Rosję. Celem badań było określenie roli, jaką broń nuklearna odgrywa w polityce bezpieczeństwa Federacji Rosyjskiej. W badaniach zastosowano podejście chronologiczno-problemowe. Treści artykułu koncentrują się na odpowiedziach na następujące pytania badawcze: 1) Jaka jest geneza powstania broni jądrowej w Związku Radzieckim? 2) W czym wyrażała się ewolucja polityki i strategii nuklearnej Związku Radzieckiego? 3) Czym charakteryzowała się polityka i strategia nuklearna Federacji Rosyjskiej do 2014 roku? 4) Jaką rolę obecnie odgrywa broń nuklearna w agresywnej polityce zagranicznej Federacji Rosyjskiej? 5) Jakie są rzeczywiste zamiary wykorzystania przez władze Rosji broni nuklearnej? Artykuł koncentruje się na syntetycznym przedstawieniu słabo eksplorowanej w polskiej literaturze strategii wykorzystania broni nuklearnej dla osiągania celów polityki zagranicznej Federacji Rosyjskiej. Na podstawie badań ustalono, że ambicje Rosji dotyczące wykorzystania posiadanego potencjału nuklearnego do osiągania celów politycznych są poważnym źródłem zagrożeń dla bezpieczeństwa międzynarodowego oraz podnoszą ryzyko konfliktu globalnego.
Źródło:
Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego; 2020, 14, 2; 132-145
1896-8848
2450-3436
Pojawia się w:
Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Russian Strategic Culture: Why the Past Matters
Rosyjska kultura strategiczna: dlaczego przeszłość ma znaczenie
Autorzy:
Doroshko, Mykola
Tsyrfa, Iuliia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2042455.pdf
Data publikacji:
2021-12-29
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
strategic culture
Russia
strategy
foreign policy
national security
history
kultura strategiczna
Rosja
strategia
polityka zagraniczna
bezpieczeństwo narodowe
historia
Opis:
Today, strategic culture becomes an essential element of the national security policy of the Russian Federation. While absorbing some modern aspects, its strategic culture reflects historical lessons learnt by the Russian Empire and the USSR. Russia still cannot refuse from the idea to restore its superpower status and to fight for new territories. Thus, we can define a number of essential elements of the Russian strategic culture formed in relation to the historical and contemporary development of this state. Throughout the history, the Russians have legitimized the decisions and activities of the ruling elites. As the Russian leadership has long built up powerful associations which had taken root in the minds of people while remembering patriotism and love for their Motherland, the Russians believe in the importance of maintaining and enhancing patriotic feelings. While cultivating its civilizational and cultural detachment, Russia continues developing its own messianic idea which envisages the views of the special historical kismet of Russia. In order to fulfill its global tasks, Russia uses the policy of military interventions and violates state sovereignty of other countries, since the ‘militant’ political culture of its leaders has always militarized the strategic culture of the RF. So, the strategic culture of Russia emanates from the unique position and history of this state which manages to adapt it to the new realities. However, Russia’s aspirations to reclaim its status as a global superpower at any cost do not allow its strategic culture to be changed or even to be altered.
Kultura strategiczna staje się obecnie istotnym elementem narodowej polityki bezpieczeństwa Federacji Rosyjskiej. Przyswajając pewne współczesne wzorce, jej kultura strategiczna odzwierciedla doświadczenia historyczne zdobyte przez Imperium Rosyjskie i ZSRR. Rosja wciąż nie może odrzucić idei odzyskania statusu supermocarstwa i walki o nowe terytoria. W ten sposób można określić szereg kluczowych elementów rosyjskiej kultury strategicznej ukształtowanej w oparciu o historyczne oraz współczesne wzorce rozwojowe. Na przestrzeni dziejów Rosjanie legitymizowali decyzje i działania własnych elit rządzących. Te ostatnie z kolei, od dawna budowały i starały się zakorzenić w społeczeństwie rosyjskim patriotyzm i przywiązanie do państwa. Rosja, pielęgnując obraz swej cywilizacyjnej oraz kulturowej odrębności, rozwija własną ideę mesjanizmu, opartą na wizji realizacji wyjątkowej rosyjskiej historycznej misji dziejowej. Co więcej, do realizacji swoich globalnych zadań Rosja wykorzystuje politykę interwencji militarnych oraz naruszania suwerenności innych państw. Proces ten tłumaczony jest przez autora „wojowniczą” kulturą polityczną rosyjskich elit, która zawsze militaryzowała kulturę strategiczną Federacji Rosyjskiej. Reasumując, kultura strategiczna współczesnej Rosji jest efektem mariażu wyobrażenia rosyjskich elit o wyjątkowej pozycji Rosji oraz jej historycznego dziedzictwa ze współczesnymi uwarunkowaniami geopolitycznymi. Tymczasem zdaniem autora, aspiracje Rosji do odzyskania statusu globalnego supermocarstwa za wszelką cenę nie pozwalają na zmianę jej kultury strategicznej, utrudniając tym samym jej adaptację do zasad rządzących współczesną architekturą bezpieczeństwa w systemie międzynarodowym.
Źródło:
Przegląd Strategiczny; 2021, 14; 147-163
2084-6991
Pojawia się w:
Przegląd Strategiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
System reagowania kryzysowego w regulacjach Unii Europejskiej
Crisis response system in European Union regulations
Autorzy:
Hoffmann, T.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/347522.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Akademia Wojsk Lądowych imienia generała Tadeusza Kościuszki
Tematy:
bezpieczeństwo narodowe
reagowanie kryzysowe
Unia Europejska
Wspólna Polityka Zagraniczna i Bezpieczeństwa UE
Europejska Strategia Bezpieczeństwa
international security
crisis response
European Union
EU Common Foreign and Security Policy
European Security Strategy
Opis:
Integracja europejska była od samego początku projektem o charakterze politycznogospodarczym. Z czasem jednak zaczęto budować zręby obecnej polityki bezpieczeństwa i obrony. Przełomowa data miała miejsce wraz z wejściem w życie Traktatu z Maastricht w 1993 roku, w którego ramach powołano II filar – czyli Wspólną Politykę Zagraniczną i Bezpieczeństwa. W zasadzie od tego momentu moSna mówić o skondensowanym rozwoju regulacji w zakresie reagowania kryzysowego. Podstawowe przepisy z tego obszaru umieszczono w samym traktacie, i w kolejnych traktatach reformujących, a także w przepisach wspólnotowego prawa wtórnego. W szczególności dobitnie uregulowano funkcjonowanie systemu reagowania kryzysowego w Traktacie Amsterdamskim, który zaczął obowiązywać od 1 maja 1999 roku. Po tym okresie Unia Europejska zaczęła prowadzić pierwsze operacje cywilne, które miały urzeczywistnić fakt implementowania na dobre regulacji z zakresu zarządzania kryzysowego. Od tego momentu przeprowadzano coraz liczebniejsze misje cywilne, poprzez które kształtował się model reagowania kryzysowego. Model ten z czasem zaczął charakteryzować się tendencją do łączenia działań politycznych, środków wojskowych i policyjnych oraz pomocy ekonomicznej. Wraz z kolejnymi zmianami prawnymi, jakie miały miejsce w Unii Europejskiej – przyjęcie Traktatu Lizbońskiego, zwiększa się potencjał reagowania kryzysowego. Unia Europejska już obecnie angażuje się w coraz trudniejsze misje, dzięki którym wypracowuje spójną doktrynę bezpieczeństwa na Starym Kontynencie.
European integration by means of security is now concentrated on overcoming threats, as it used to in the past. Moreover, it is concentrated on eliminating threats, managing different challenges and, finally, restricting the risk. The aspect mentioned as the last one is especially significant. In comparison with various critical threats, the readiness of the European Union to take precautions on the Old Continent is considerable. One must assume that the issues of crisis management have been treated more and more extensively in the European Union since the beginning of the 1990s. Then, these issues were being extended in various areas of activity concerning the organization. It was shown, for example, in forming new politics, institutions or even the law covering this issue. Under this law, a unique crisis response system was formed. At present, it is at the European Union’s disposal. The system is the integral part of security management in individual countries, including the European Union. It is also a structure of dynamic systems which concern authority among its different organs. They are determined by methods, procedures and actions that tend to lower the level of risk and functioning of the whole organization. The purpose of this paper is to present the fact of crisis management in the European Union. Furthermore, it indicates basic legal regulations, both the treaty and the secondary law. The security system of European communities, including statutes that establish the ability of crisis response, are based on the treaty and the secondary law.
Źródło:
Zeszyty Naukowe / Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Lądowych im. gen. T. Kościuszki; 2010, 3; 97-108
1731-8157
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe / Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Lądowych im. gen. T. Kościuszki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies