Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "stowarzyszenia" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 179
Tytuł:
The Role of the Presidency of the EU Council Based on the Example of the EU Enlargement Policy towards the Western Balkans – Subject Matter and Methodological Approach
Autorzy:
Aleksandra, Saczuk,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/894829.pdf
Data publikacji:
2020-08-10
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Presidency of the EU Council
EU Institutions
EU Enlargement Policy
Stabilisation and Association Process
Methodology
prezydencja w Radzie UE
Instytucje UE
polityka rozszerzeniowa UE
proces stabilizacji i stowarzyszenia
Bałkany Zachodnie
metodologia
Opis:
Prezydencja w Radzie UE to ekscytujący przedmiot badań politologicznych ze względu na jej wielowymiarowość, jak również dynamikę zmian. Przełom w odniesieniu do funkcji prezydencji i jej pozycji w systemie instytucjonalnym stanowi traktat z Lizbony. Autorka bada rolę prezydencji w Radzie UE na przykładzie polityki rozszerzeniowej UE wobec Bałkanów Zachodnich, która dobrze odzwierciedla specyfikę unijnego systemu. Celem jest zweryfikowanie, jakie funkcje prezydencja spełnia w polityce rozszerzeniowej i na ile powtarzany w literaturze naukowej pogląd, iż traktat z Lizbony ograniczył rolę prezydencji, jest zasadny i wyczerpujący. Autorka zakłada, że rola prezydencji nie zależy przede wszystkim od statusu prawno-ustrojowego, ale od stosowanej praktyki, na którą wpływa szereg czynników wskazanych poniżej w artykule. W badaniu wykorzystywany został warsztat metodologiczny łączący różne paradygmaty teoretyczne (koncepcję ról, instytucjonalizm racjonalnego wyboru, konstruktywizm) i metody badawcze (systemową, porównawczą, behawioralną, symulacyjną), tak by możliwe było uchwycenie zjawisk niewidocznych w ujęciu określonej teorii czy metody i w konsekwencji efektywne rozpoznanie zjawiska.
Źródło:
Przegląd Europejski; 2012, 3 (26); 97-110
1641-2478
Pojawia się w:
Przegląd Europejski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Between Civil Society and the Subsidiarity. Social Awareness of the Functioning of Non-Governmental Organizations – Research Analysis
Między społeczeństwem obywatelskim a zasadą pomocniczości. Społeczna świadomość funkcjonowania organizacji pozarządowych – wyniki badań
Autorzy:
Babula, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/940912.pdf
Data publikacji:
2019-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
NGO’s, foundations
associations
public benefit organizations
organizacje pozarządowe
fundacje
stowarzyszenia
organizacje pożytku publicznego
Opis:
The presented results relate to the study conducted in the period from December 2018 to March 2019, as part of the project “Law and the Economy. Challenges for Poland”2. According to the latest statistics, the role of NGOs is very important from a social point of view. In the context of public trust, the situation of NGOs appears much better than, e.g. the situation of the government. Edelman Trust Barometer (2018) results show that 54% of the Polish society trusts NGOs. The business sector comes second (43%), media – third (34%), and the government – fourth and last (25%). By its definition, the non-governmental sector plays the role of a free electron between society and the broadly understood state. However, due to the fact, that the scope of activities of NGOs in social space is significant, and even some tasks of the government sector are carried out by non-governmental organizations, it was justified to verify the public awareness of their functioning. The aim of the research was to verify how such a high trust index translates into social awareness within the area of NGOs
Prezentowane wyniki dotyczą projektu przeprowadzonego w okresie od grudnia 2018 r. do marca 2019 r. W ramach projektu „Prawo i gospodarka. Wyzwania dla Polski”4. Według najnowszych statystyk rola organizacji pozarządowych jest bardzo ważna ze społecznego punktu widzenia. W kontekście zaufania publicznego sytuacja organizacji pozarządowych wydaje się znacznie lepsza niż np. sytuacja rządu. Wyniki badania Edelman Trust Barometer (2018) pokazują, że 54% polskiego społeczeństwa ufa organizacjom pozarządowym. Sektor biznesowy zajmuje drugie miejsce (43%), media – trzecie (34%), a rząd – czwarte i ostatnie (25%). Z definicji sektor pozarządowy pełni rolę wolnego elektronu między społeczeństwem a szeroko rozumianym państwem. Jednak ze względu na to, że zakres działalności organizacji pozarządowych w przestrzeni społecznej jest znaczny, a nawet niektóre zadania sektora rządowego realizowane są przez organizacje pozarządowe, uzasadnione było zweryfikowanie świadomości społecznej na temat ich funkcjonowania. Celem badań było sprawdzenie, w jaki sposób tak wysoki wskaźnik zaufania przekłada się na świadomość społeczną w obszarze organizacji pozarządowych
Źródło:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2019, 6 (52); 341-354
2082-1212
Pojawia się w:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Unormowania dotyczące laikatu (KPK 1917 kan. 682-725). W kierunku interpretacji eklezjalnej
Norms on laity (Code of Canon Law 1917 can. 682-725). In search of an ecclesiastical interpretation
Autorzy:
Bach-Golecka, Dobrochna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1371658.pdf
Data publikacji:
2019-09-07
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
prawo kanoniczne
kodeks prawa kanonicznego
laikat
stowarzyszenia wiernych
eklezjologia
Canon law
Code of canon law
laity
associations of the faithful
ecclesiology
Opis:
Kodeks Prawa Kanonicznego z 1917 roku stanowił wielkie osiągnięcie kodyfikacyjne, porządkujące prawo wewnętrzne Kościoła katolickiego u progu XX wieku. Wyrażał dążenie do unormowania reguł funkcjonowania wspólnoty kościelnej skoncentrowanej na wymiarze duchowym, a nie władztwie politycznym i świeckim. W tym zakresie kodyfikacja prawa kanonicznego stanowiła przejaw jego spirytualizacji, wzmocnienia wymiaru duchowego w porównaniu do aktywności Stolicy Apostolskiej przeszłych wieków, wyrażającej także dążenia i działania związane z doczesnym władztwem Państwa Kościelnego. Paradoksalnie, okoliczności związane z tzw. kwestią rzymską37: procesem zjednoczenia Włoch, upadkiem Państwa Kościelnego w 1870 roku i okresem bezterytorialnego interregnum papiestwa, zakończonego powstaniem Państwa Watykańskiego w 1929 roku, przyczyniły się do oczyszczenia regulacji prawno-kanonicznych i silniejszej artykulacji unormowań o charakterze istotnym.  Owe istotne unormowania odnoszą się prima facie do reguł funkcjonowania hierarchii kościelnej, zarówno w kontekście jej tworzenia, bieżącego działania, jak i procedur związanych z administrowaniem dobrami duchowymi. Znakomita większość postanowień Kodeksu związana jest właśnie z określeniem zasad aktywności kleru, ukierunkowanej wszak na świadczenie pomocy w osiągnięciu zbawienia przez osoby świeckie, laikat. Czy zasadne jest, zatem stanowisko o „wielkim nieobecnym”, wyrażającym brak bezpośrednich regulacji dotyczących Ludu Bożego, w rozumieniu księgi drugiej obecnie obowiązującego Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 roku? Czy skromna ilość postanowień zawartych w KPK 1917 odnoszących się wprost do laikatu, stanowiąca wszak jedynie 43 kanony, oznacza swoisty brak i mankament podjętej u progu XX-wiecznej współczesności kodyfikacji?  Wydaje się, że poczynione wyżej rozważania skłaniają do udzielenia negatywnej odpowiedzi na postawione pytania; a zastosowana argumentacja może mieć charakter różnorodny. Po pierwsze, mała ilość unormowań części trzeciej księgi drugiej KPK 1917 dotyczącej laikatu nie oznacza, że prawa i obowiązki osób świeckich regulowane są wyłącznie przez zawarte tam 43 kanony. Postanowienia odnoszące się do laikatu rozsiane są, bowiem w różnych częściach Kodeksu; także te normy, które nie dotyczą wprost osób świeckich, mogą dotyczyć ich w sposób pośredni i pomocniczy. Po drugie, także normy odnoszące się do praw i obowiązków hierarchii kościelnej mogą być interpretowane jako regulujące obowiązki i prawa laikatu, rozumianego jako zasadniczy adresat aktywności kleru. Ten sposób rozumienia postanowień Kodeksu może być zilustrowany przykładem fundamentalnego w swej treści kan. 682 statuującego prawo laikatu do otrzymywania dóbr duchowych od hierarchii kościelnej i korespondującego mu zobowiązania duchowieństwa do świadczenia osobom świeckim pomocy koniecznej do osiągnięcia zbawienia. Po trzecie, możliwe jest podjęcie próby legitymizacji skromnych postanowień Kodeksu odnoszących się do laikatu, przez wskazanie, że normują one zasadnicze aspekty materialne i proceduralno-instytucjonalne aktywności osób świeckich w Kościele38. W szczególności, unormowania Kodeksu odnoszące się do stowarzyszeń osób świeckich wskazują na potrzebę ich funkcjonowania, w kontekście słów Chrystusa: „Bo gdzie są dwaj lub trzej zebrani w imię moje, tam ja jestem pośród nich” (Mt 18,20), oraz przydatność w procesie osiągania dojrzałości chrześcijańskiej laikatu39.  Po czwarte, możliwe jest zastosowanie argumentu historycznego, odnoszącego się do uwzględniania konkretnych okoliczności i turbulencji danego czasu (epoki). W tym kontekście należy stwierdzić, że w momencie podejmowania i prowadzenia działań nad kodyfikacją prawa kanonicznego, zwłaszcza w okolicznościach toczącej wojny światowej, konieczne było skoncentrowanie aktywności regulacyjnej na kwestiach odnoszących się do hierarchii kościelnej jako podmiotu decyzyjnego w ramach Kościoła. Określenie zasad funkcjonowania duchowieństwa (elit) przyczynić się, bowiem może do prawidłowego działania całej wspólnoty, w ramach której świeccy członkowie stanowią przedmiot aktywności duszpasterskiej hierarchii kościelnej. W ramach tej wizji zarówno duchowieństwo, jak i laikat, stanowią łącznie wspólnotę eklezjalną, podejmując różne zadania wynikające z funkcji pełnionych w Kościele.  Podsumowując powyższy argument historyczny należy wskazać, że dalsza ewolucja prawa kanonicznego, a w szczególności przyjęcie nowego Kodeksu Prawa Kanonicznego w 1983 roku, doprowadziło do znacznego zwiększenia postanowień dotyczących osób świeckich w Kościele. W konsekwencji posoborowego otwarcia na świat (aggiornamento), wzmocnienia tendencji demokratycznych i pozycji jednostki w społeczeństwie, idee te znalazły swoje odzwierciedlenie także w unormowaniach Kodeksu. W tym kontekście stanowiły one uzupełnienie i ewolucję postanowień dotyczących laikatu zawartych w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1917 roku. 
The main subject of the article is focused upon the analysis of the provisions of the Code of Canon Law of 1917 on laity. Those provisions are contained in the third part of the second book on persons and are enlisted in solely 43 canons. The fundamental provision among those seems to be can. 682 stipulating the rights of laity of receiving from the clergy, according to the norm of ecclesiastical discipline, spiritual goods and especially that aid necessary for salvation. Other provisions concerning laity are focused upon procedural aspects of associations of the faithful, like third orders, archconfraternities and confraternities, pious unions (can. 684-725). Moreover, other rights and obligations of the laity provided for in the Code are identified in order to establish the functional ecclesiastic relationship between the clergy and laity. The modest regulation on laity within the Code of Canon Law of 1917 is contrasted to the vast number of provisions of the Code of Canon Law of 1983, whereas the second book of the Code is dealing with the Christ’s faithful. It seems that the abundance of provisions on laity may be explained by the influence of the Second Vatican Council. Within this comparative perspective the laity provisions of the Code of Canon Law of 1917 may be regarded as an evolutionary regulation, necessary in order to establish solid foundations of the Church’s functioning within the modern era. Therefore the codification of canon law of 1917 should be evaluated as an result of the regulatory effort of the Church emerging from the circumstances of the First World War perspective and the dawn of the contemporary period.
Źródło:
Prawo Kanoniczne; 2019, 62, 3; 3-23
2353-8104
Pojawia się w:
Prawo Kanoniczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Odnowa posoborowa w Kościele katolickim w Polsce w latach 1972-1978. Zarys wybranych problemów
Post-council renewal in Catholic Church in Poland in the years 1972-1978. A draft of selected problems
Autorzy:
Białkowski, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/545125.pdf
Data publikacji:
2018-06-30
Wydawca:
Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
Tematy:
Kościół katolicki
PRL
Sobór Watykański II
recepcja Vaticanum II
Komisje Episkopatu Polski
nauczanie soborowe
reforma liturgii
idea synodalności
ruch ekumeniczny
odnowa życia zakonnego
katolickie szkolnictwo wyższe
aktywność wiernych
teologia polska
studia biblijne
formacja seminaryjna
ruchy
movements
stowarzyszenia
Catholic Church
PPR
Second Vatican Council
Vatican II reception in Poland
commissions of Polish Bishops’ Conference
implementation of council’s ideas
liturgical reform
implementation of the idea of synodality
ecumenical movement’s achievements
renewal of oders’ and congregations’ life
renewal of catholic university education
laity’s activity
Polish theology
biblical studies
formation of seminarians
societes
Opis:
Lata 1972-1978 zamykają fazę wczesną recepcji Soboru Watykańskiego II w Kościele katolickim w Polsce. Teoretyczne i praktyczne wcielanie idei soborowych odbywało się w specyficznych warunkach społeczno-politycznych państwa totalitarnego. Do najważniejszych zjawisk charakteryzujących drugą fazę należały: przemiany polskiej religijności; atomizacja środowisk laikatu; wzrost znaczenia kanałów komunikacji społecznej Kościoła instytucjonalnego z wiernymi; relacje hierarchów Kościoła katolickiego z opozycją demokratyczną; próby uregulowania stosunków dyplomatycznych PRL-Stolica Apostolska. Ważną rolę odgrywała działalność specjalistycznych Komisji Episkopatu Polski, które nadawały całemu procesowi właściwe tempo i wyznaczały główne kierunki zmian. Do najbardziej zaangażowanych gremiów należały: Komisja Liturgiczna, Komisja do Spraw Ekumenizmu, Komisja Apostolstwa Świeckich, Komisji do Spraw Nauki Katolickiej, Komisja Duszpasterstwa Ogólnego. Skromne, ale zasadnicze cele zostały osiągnięte w zakresie aplikacji nauczania soborowego w teologii polskiej. Wśród wielu tytułów na szczególną uwagę zasługuje – opublikowana w 1972 r. – książka „U podstaw odnowy. Studium o realizacji Vaticanum II” pióra kardynała Karola Wojtyły. Ważne dla odnowy posoborowej prace wydali również: ks. Stanisław Olejnik (teologia moralna), ks. Wincenty Granat (teologia dogmatyczna), ks. Franciszek Blachnicki (teologia pastoralna i liturgika), o. Stanisław Celestyn Napiórkowski OFMConv. (historia ekumenizmu), ks. Feliks Zapłata SVD (misjologia), ks. Eugeniusz Weron SAC (teologia laikatu). Reforma liturgii objęła kilka wymiarów, przy czym wskazać można co najmniej trzy zasadnicze: przygotowania i redakcji nowych ksiąg liturgicznych; praktycznego przystosowania świątyń do nowego rytu mszy św. poprzez zmianę umiejscowienia ołtarza, tabernakulum oraz inne adaptacje architektoniczne; nowej formacji służby liturgicznej. Natomiast pogłębienie studiów biblijnych najpełniej uwidoczniło się poprzez tłumaczenie Pisma św. – tzw. Biblię Poznańską, która ukazała się w 1975 r. Z kolei praktyczna realizacja idei synodalności wyrażała się w kolejnych synodach: III Synodzie Warszawskim; Duszpasterskim Synodzie Archidiecezji Krakowskiej; I Synodzie Katowickim; II Synodzie Gdańskim; II Synodzie Częstochowskim; II Synodzie Lubelskim; II Synodzie Gnieźnieńskim. Sporym osiągnięciem ruchu ekumenicznego było podjęcie działalności przez Komisję Mieszaną Polskiej Rady Ekumenicznej i Komisji do spraw Ekumenizmu Episkopatu Polski. Dla wielu zgromadzeń zakonnych przystosowana odnowa życia wiązała się z powrotem do źródeł i pierwotnego ducha wspólnot. Odnowa katolickiego szkolnictwa wyższego wymagała szczególnego uporządkowania, uregulowania i ujednolicenia kwestii prawno-kanonicznej wydziałów teologicznych oraz ATK, co było przedmiotem szczególnej troski kardynała Karola Wojtyły. Wśród ruchów katolickich przykładem posoborowych przemian był dynamiczny rozwój Ruchu Żywego Kościoła/ Ruchu Światło-Życie. W omawianym okresie wyraźny nacisk położono na kształtowanie się struktur oraz dopracowanie założeń koncepcyjnych.
The years 1972-1978 close the early phase of Vatican II reception in the Catholic Church in Poland. Theoretical and practical implementation of council’s ideas took place in particular socio-political conditions of a totalitarian state. The most important phenomena characteristic for the second phase were: changes in Polish piety, atomization of laity groups, growing importance of social communication channels running joining the institutional Church and laity; relationship between catholic hierarchy and democratic opposition; attempts at regulating diplomatic relations between Polish People’s Republic and the Holy See. An important role was played by commissions of Polish bishops entrusted with special tasks. They made sure that everything happened at a proper speed and controlled the tendencies of transformation. The most engaged groups were: Liturgical Commission, Ecumenical Commission, Commission for the Apostolate of Laity, Commission for Catholic Teaching and Commission of General Pastoral Care. Modest, but most important aims were achieved as far as implementing council’s teaching in Polish theology are concerned. A book by cardinal Karol Wojtyła entitled “At the roots of renewal. A study of Vaticanum II implementation” merits special attention. Works which proved crucial to the post-council renewal were published by fr. Stanisław Olejnik (moral theology), fr. Wincenty Granat (dogmatic theology), fr. Franciszek Blachnicki (pastoral theology and liturgical studies), fr. Stanisław Celestyn Napiórkowski OFMConv (history of ecumenism), fr. Feliks Zapłata SVD (mission studies), fr. Eugeniusz Weron SAC (theology of laity). The liturgical reform had several dimensions. Three major ones need to be underscored: preparation and editing of new liturgical books; practical adaptation of churches to the new rite of the Mass by relocation of the altar, tabernacle and other architectonical adaptations; new formation of altar boys. Deeper interest in biblical studies was manifest in publishing the translation of the Bible, the so called Poznań Bible in 1975. Practical implementation of the idea of synodality was expressed in following synods: III Warsaw Synod, Pastoral Synod of the Archdiocese of Cracow, I Synod in Katowice; II Synod in Gdańsk; II Synod in Częstochowa; II Synod in Lublin; II Synod in Gniezno. A major success of the ecumenical movement was the activity of Mixed Commission of Polish Ecumenical Council and Commission for Ecumenism of Polish Bishops’ Conference. For many congregations and orders this renewal had to do with returning to the sources and reawakening the founders’ spirit. The renewal of catholic university education called for exceptional ordering, regulating and unifying canon-law-related matters of theological departments and Academies of Catholic Theology. Cardinal Wojtyła paid special attention this necessity. Among catholic movements an example of the changes in question was dynamic development of the Movement of Living Church/Light-Life Movement. Emphasis was also put on creating institutional structures and perfecting concepts and assumptions.
Źródło:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2018, 129; 387-446
0137-3218
2720-0590
Pojawia się w:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Autorytarny i demokratyczny potencjał – japońskie stowarzyszenia sąsiedzkie w ujęciu instytucjonalizmu historycznego
Democratic and Authoritarian Potential – Japanese Neighborhood Associations from the Perspective of Historical Institutionalism
Autorzy:
Bochorodycz, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1955891.pdf
Data publikacji:
2020-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Społeczeństwo japońskie
stowarzyszenia sąsiedzkie
polityka Japonii po 1945
Japanese society
neighborhood associations
Japanese politics after 1945
Opis:
Japan’s neighborhood associations (NHA) have been the subject of polemics for years. These disputes concern both their autonomy in relation to public administration and voluntary membership, and thus their civic nature, as well as the period and genesis of the formation. This article analyzes the debate on the subject, tracing the transformation and metamorphosis of neighborhood associations from the perspective of historical institutionalism. The article consists of four parts, the first one briefly discusses the concepts of historical institutionalism as well as the main assumptions and definitions adopted in this article, the second presents the profile of contemporary neighborhood associations in terms of structure, financing, and activities; the third sketches a historical development, and the fourth examines the factors for the rebirth of associations after the end of the war in Asia and the Pacific in 1945. The main argument of the article is twofold. First, the constitutive principles of neighborhood associations changed under the influence of the dominant political regime, and in the post-war transformation process the change has been occurring gradually and incrementally, primarily under the influence of generational change and other systemic and environmental factors; secondly, neighborhood associations developed after the war as a result of path dependence and the effect of self-reinforcement, i.e. the positive experiences of residents with the functioning of these organizations in previous periods as a tool to solve community problems and meet specific needs.
Źródło:
Azja-Pacyfik; 2020, XXIII; 125-169
1643-692X
Pojawia się w:
Azja-Pacyfik
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Świat na opak” dla elit. „Schlaraffia” i inne „towarzystwa nonsensu”
Autorzy:
Bojda, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2081246.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
nonsens
Schlaraffi a
świat na opak
stowarzyszenia
masoneria
nonsense
topsy-turvy world
societies
freemasonry
Opis:
he article deals with the problem of the historical dimension of nonsense on example of “nonsense societies”, particularly “Schlaraffi a” society. After the explanation of the notion of “nonsense” in this specifi c context, I characterize the category of nonsense societies and describe the main societies of this kind. Finally, I describe the “Schlaraffi a” society, which expanded the broadest activity on the polish soil.
Źródło:
Historyka studia metodologiczne; 2016, 46; 281-301
0073-277X
Pojawia się w:
Historyka studia metodologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Missionary Societies in the Evangelical Churches: Origins and Characteristics
Autorzy:
Catalano, Roberto
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1398513.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Missionary Societies
Evangelical Churches
mission methodology
Bible
laity
voluntarism
spontaneity
stowarzyszenia misyjne
Kościoły ewangelickie
metodologia misji
Biblia
świeccy
woluntaryzm
spontaniczność
Opis:
Artykuł opisuje jedno z najciekawszych zjawisk w dziejach misji – powstanie i rozwój stowarzyszeń misyjnych, na przełomie XVIII i XIX w. Początek tej historii był skromny i wiązał się z doświadczeniem prostego szewca, który został pastorem baptystycznym i misjonarzem w Indiach. Jednak wkrótce jego doświadczenie zostało przejęte przez wszystkie Kościoły wywodzące się z reformacji. Cechą charakterystyczną tego procesu była spontaniczność w tworzeniu stowarzyszeń, których celem było głoszenie Ewangelii w krajach zamorskich. Dla świata protestanckiego była to nowość, gdyż w pierwszym i drugim wieku po dokonaniach Lutra i Kalwina jego zaangażowanie misyjne było niewielkie. W relatywnie krótkim czasie stowarzyszenia zdołały wytworzyć własne dyrektywy duszpasterskie, a ich członkowie na misjach zaangażowali się także w projekty społeczne i edukacyjne, ściśle związane z działalnością misyjną. W artykule ukazano także pewne ograniczenia, które były związane z działalnością stowarzyszeń misyjnych.
The present study attempts to describe one of the most interesting phenomena in the history of missions: the birth and development of the Missionary Societies, which arose between the end of the 18th and the beginning of the 19th century. The beginning was linked to the humble story of a simple shoemaker, turned Baptist pastor and a missionary in India but it soon developed within all main Churches of the Reformation. Characteristic of the phenomenon was the spontaneity of giving life to societies aiming at preaching the Gospel overseas. It was a novelty in the Reformation world as the missionary venture had found a difficult ground to develop in the first two centuries after Luther and Calvin. These societies were capable in reasonably short time to develop their own pastoral guide-lines and policy and their members in the overseas missions committed themselves to social issues and educational projects as part of the evangelising project. The article examines these elements and other aspects trying to highlight also unavoidable limitation encountered in the process.
Źródło:
Annales Missiologici Posnanienses; 2014, 19; 107-135
1731-6170
Pojawia się w:
Annales Missiologici Posnanienses
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ekspresje / Expressions (2010–2015): Yearbook of the Association of Polish Writers Abroad, London
„Ekspresje” (2010–2015) - Rocznik Stowarzyszenia Pisarzy Polskich za Granicą w Londynie
Autorzy:
Chwastyk-Kowalczyk, Jolanta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2075534.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Association of Polish Writers Abroad
Great Britain
“Expressions. Publication of the Association of Polish Writers Abroad” 2010–
Alina Siomkajło
Association of Polish Combatants in Great Britain
SPPzG Literary Awards 2010–2016
Stowarzyszenie Pisarzy Polskich za Granicą
Wielka Brytania
„Ekspresje. Rocznik Literacko-Społeczny Stowarzyszenia Pisarzy Polskich za Granicą” 2010–
Stowarzyszenie Polskich Kombatantów Wielka Brytania
Nagrody Literackie SPPzG 2010–2016
Opis:
The article discusses the circumstances surrounding the founding of the Association of Polish Writers Abroad (SPPzG) by Dr. Alina Siomkajło in London in 2010, oppositional to the Union of Polish Writers Abroad (ZPPnO), also in Great Britain, which had been active since 1945. The method of qualitative analysis was used to review the anti-communist content, the right-wing magazine.
Artykuł omawia okoliczności założenia przez dr Alinę Siomkajło Stowarzyszenia Pisarzy Polskich za Granicą (ZPPzG) w Londynie w 2010 roku, opozycyjnego do działającego od 1945 roku także w Wielkiej Brytanii Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie oraz zawartość jego organu — antykomunistycznego pisma „Ekspresje. Rocznik Literacko-Społeczny Stowarzyszenia Pisarzy Polskich za Granicą”.
Źródło:
Rocznik Historii Prasy Polskiej; 2018, 21, 3; 75-99
1509-1074
Pojawia się w:
Rocznik Historii Prasy Polskiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wstępna analiza potencjału agroturystycznego w województwie kujawsko-pomorskim
A preliminary analysis of the potential of agritourism in kujawsko-pomorskie
Autorzy:
Cichowska, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/61606.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Stowarzyszenie Infrastruktura i Ekologia Terenów Wiejskich PAN
Tematy:
Polska
woj.kujawsko-pomorskie
agroturystyka
rozwoj turystyki
stowarzyszenia agroturystyczne
Lokalne Grupy Dzialania
gospodarstwa agroturystyczne
oferty agroturystyczne
uslugi turystyczne
Opis:
Przeprowadzone badania ujawniły, że na przestrzeni lat 2005-2013 coraz więcej rodzin zaczęło przyjmować gości w swoich gospodarstwach i upatrywać w tej pozarolniczej działalności dodatkowego źródła dochodów. I chociaż w ciągu ośmioletniego przedziału czasowego nie odnotowano dużego przyrostu liczby gospodarstw agroturystycznych (61), to jednak zachodzi potrzeba ciągłego monitorowania zmian w tym zakresie. Jest to istotne zwłaszcza, dlatego, że największy wzrost liczby obiektów (85) odnotowano na obszarach o niższych walorach środowiska przyrodniczego, a spadek na terenach o potencjale przyrodniczym wysokim (24). W 2013 roku na kujawsko-pomorskiej wsi funkcjonuje 350 gospodarstw agroturystycznych, których oferta nie wykazuje dużego zróżnicowania. Wśród najczęściej podawanych usług znalazło się posiadanie grilla (97,7%) i placów zabaw dla dzieci (67,7%). Możliwość rozbicia namiotu (79,4%) i przyjazdu do kwatery ze zwierzętami (68,3%) wskazywano podobnie jak wypożyczenie rowerów (60,8%). Usługi wymagające zaangażowania dużych środków finansowych (basen, sauna, siłownia, kort tenisowy) zgłaszane były w dużo mniejszym zakresie. Posiłki domowe oferowało 57,4% badanych gospodarstw. Podobny odsetek (56,3%) sprzedawał turystom produkty żywnościowe wyprodukowane u siebie. Niewiele gospodarstw (38,8%) współpracowało z instytucjami działającymi na rzecz agroturystyki, by lepiej wypromować swoją usługę i kooperować z innym podmiotami. Wielu jednak (72,8%), by zostać zauważonym na konkurencyjnym rynku wprowadzało charakterystyczne nazewnictwo dla swoich zagród.
The study revealed that between 2005 and 2013, more and more families began to receive visitors in their farms and sought an additional source of income in non-agricultural activities. And although within the eight-year time period there has not been a large increase in the number of agritourist farms (61), it is necessary to monitor changes in this area. It is especially important, because the largest increase was recorded in the areas of lower natural environment values (85), and a decrease in areas with high natural potential (24). Currently there are 350 agritourist farms in the rural area of the Kuyavian-Pomeranian province but their offer is really varied. Among the most frequently offered services were: a barbecue (97.7%) and a playground for children (67.7%). Possibility of putting up a tent (79.4%) or coming with animals (68.3%) were pointed out as often as a possibility to hire bicycles (60.8%). Services that require a huge financial commitment (swimming pool, sauna, gym, tennis court) have been reported to a much lesser extent. 57.4% of the examined rural households offer home made meals. A similar percentage (56.3%) sell food products produced in their farms. Only a few farms (38.8%) collaborate with institutions working for rural tourism in order to better promote their services and to cooperate with other parties. However, many (72.8%), introduces distinctive names of their farms to be noticed in a competitive market.
Źródło:
Infrastruktura i Ekologia Terenów Wiejskich; 2014, I/1
1732-5587
Pojawia się w:
Infrastruktura i Ekologia Terenów Wiejskich
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Działalność Związku Polskiej Młodzieży Ewangelickiej Województwa Śląskiego w latach 1927–1939
The Activities of the Polish Evangelical Youth Association of the Silesian Voivodeship in the Years 1927–1939
Autorzy:
Cieśla, Paweł Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2119809.pdf
Data publikacji:
2022-06-29
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
młodzież ewangelicka
stowarzyszenia
działalność patriotyczno-religijna
działalność kulturalno-oświatowa
Evangelical youth
associations
patriotic-religious activity
cultural-educational activity
Opis:
Problematyce aktywizacji i wychowania młodzieży ewangelickiej w okresie międzywojennym poświęcano wiele uwagi, ponieważ stanowiła ona o przyszłości Kościoła, społeczeństwa i odrodzonego narodu. Celem artykułu jest próba uszczegółowienia – z perspektywy pedagogicznej – głównych obszarów działalności stowarzyszenia „Związku Polskiej Młodzieży Ewangelickiej Województwa Śląskiego”. Scharakteryzowano uwarunkowania powstania i rozwoju związku, uwzględniając zakres jego oddziaływania patriotyczno-religijnego, kulturalno-oświatowego i społecznego, przygotowującego młodzież do pełnienia ważnych obowiązków religijnych, społeczno-oświatowych i narodowych w swym otoczeniu. Omówiono również założenia ewangelickiego modelu wychowania oraz działalność rekreacyjno-sportową i charytatywną związku, wspierającą integrację społeczną młodych ewangelików.
The problems of activation and education of Evangelical youth in the interwar period has been paid much attention, because they constituted the future of the church, society and the reborn nation. The aim of the article is an attempt to detail, from the pedagogical perspective, the main areas of activity of the association – “The Union of Polish Evangelical Youth of the Silesian Voivodeship”. Thus, the conditions of the creation and development of the Association were characterized, taking into account thescope of its patriotic-religious, cultural-educational and social influence, preparing young people to perform important religious, social-educational and national duties in their environment. The assumptions of the Evangelical model of upbringing, as well as recreational, sports and charity activities of the association, supporting the social integration of young Evangelicals, were also discussed.
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2022, 42, 1; 217-234
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 179

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies