Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "stan padaczkowy" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-10 z 10
    Tytuł:
    Niedrgawkowy stan padaczkowy u dorosłych
    Autorzy:
    Bosak, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/551635.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Przyjaciół Medycyny Rodzinnej i Lekarzy Rodzinnych
    Tematy:
    padaczka
    niedrgawkowy stan padaczkowy
    EEG
    Źródło:
    Family Medicine & Primary Care Review; 2015, 4; 299-305
    1734-3402
    Pojawia się w:
    Family Medicine & Primary Care Review
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Trudności w leczeniu lekoopornego stanu padaczkowego – opis przypadku
    Autorzy:
    Ślusarczyk, Róża
    Pierzchała, Krystyna
    Biernawska, Jolanta
    Mańka, Iwona
    Misiołek, Hanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1029618.pdf
    Data publikacji:
    2005
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    leczenie
    lekooporny stan padaczkowy
    propofol treatment
    refractory status epilepticus
    stan padaczkowy
    status epilepticus
    treatment
    zastosowanie propofolu
    Opis:
    The 18-years-old woman was transferred to the Department of Neurology from a psychiatric ward. She had 16-years history of epilepsy with complex partial seizures with secondary generalisation. Cause of epilepsy – unknown. There had been several hospitalisations because of drug resistance and two episodes of status epilepticus partial seizures secondarily generalised. In October 2003 her seizures increased in frequency and were accompanied by behavioural abnormalities. A change of antiepileptic drug (AED) therapy did not improve seizure control. The patient was hospitalised in the neurological and psychiatric wards and was then admitted to the Department of Neurology where she was developed status epilepticus. Neurological examination revealed asymmetry of the tendon reflex l>r. Brain CT scan was normal. The treatment used to resolve status epilepticus included maximum recommended doses of diazepam, clonazepam, valproate solium, phenytoin, phenobarbital, lidocaine, midazolam and 2-days thiopental-inducted coma. The patient was fed through a tube and the formerly used AEDs: TGB, VPA, TPH were continued. Despite this therapy the patient experienced up to 50 seizures daily with an upward rolling of the eyes, blinking, salivation, bradycardia, mouth movements, shoulder jerks and head bend. EEG revealed generalised seizure pathology and CSF analysis showed increased protein levels. Administration of propofol intravenously and levetiracetam through the tube resulted in seizure termination within an hour and improved EEG recording. The propofol therapy caused decreases in arterial blood pressure, witch required a 4-day administration of presser amines. On treatment day 14, the patient was extubated. Her neurological status was good, with no intellectual regression. The patient remained seizure – free for 4 weeks.
    18-letnia pacjentka została przeniesiona z oddziału psychiatrycznego. Od 2. roku życia była leczona z powodu padaczki z objawami częściowymi złożonymi z wtórnym uogólnieniem. Etiologia padaczki nieznana. Wielokrotnie hospitalizowana z powodu lekooporności i dwa razy z powodu stanów padaczkowych wtórnie uogólnionych. W październiku bieżącego roku zwiększyła się ilość napadów padaczkowych, którym towarzyszyły zaburzenia zachowania. Zmiana leków przeciwpadaczkowych nie przyniosła efektu. Chora była hospitalizowana na oddziale neurologicznym i psychiatrycznym. Z powodu licznych napadów częściowych złożonych wtórnie uogólniających się została przyjęta do Kliniki Neurologii, gdzie rozwinął się stan padaczkowy. Badaniem neurologicznym stwierdzono asymetrię odruchów ścięgnistych l>p, tomografia komputerowa głowy była prawidłowa. Nie zdołano przerwać stanu padaczkowego za pomocą zalecanych, maksymalnych dawek diazepamu, klonazepamu, walproinianu sodu, fenytoiny, fenobarbitalu, lidokainy, midazolamu i prowadzonej przez 2 dni śpiączki tiopentalowej. Równocześnie podawano przez sondę żywienie i wcześniej stosowane leki przeciwpadaczkowe: TGB, VPA, TPH. Pomimo intensywnego leczenia obserwowano do 50 napadów na dobę w postaci zwrotu gałek ocznych w górę, mrugania, ślinotoku, bradykardii, niepokoju ruchowego ust, barków i przegięcia głowy. W zapisie EEG stwierdzono uogólnioną patologię napadową. Wykonano badanie płynu mózgowo-rdzeniowego, w którym jedynie poziom białka był podwyższony. Włączono propofol dożylnie oraz lewetiracetam w sondzie, uzyskując ustąpienie napadów w ciągu godziny i poprawę zapisu EEG. Terapii propofolem towarzyszyły spadki ciśnienia tętniczego wymagające podawania amin presyjnych przez 4 dni. W 14. dobie leczenia chorą ekstubowano. Stan neurologiczny był dobry, nie stwierdzono regresji intelektualnej. W ciągu 4 tygodni napadów padaczkowych nie obserwowano.
    Źródło:
    Aktualności Neurologiczne; 2005, 5, 3; 209-212
    1641-9227
    2451-0696
    Pojawia się w:
    Aktualności Neurologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Trudności w leczeniu lekoopornego stanu padaczkowego – opis przypadku
    Successful treatment of drug-resistant status epilepticus – a case report
    Autorzy:
    Ślusarczyk, Róża
    Pierzchała, Krystyna
    Biernawska, Jolanta
    Mańka, Iwona
    Misiołek, Hanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1058162.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    propofol treatment
    refractory status epilepticus
    status epilepticus
    treatment
    stan padaczkowy
    lekooporny stan padaczkowy
    leczenie
    zastosowanie propofolu
    Opis:
    The 18-yer-old woman was transferred to the Department of Neurology from a psychiatric ward. She had 16-yer history of epilepsy with complex partial seizures with secondary generalisation. Cause of epilepsy – unknown. There had been several hospitalisations because of drug resistance and two episodes of status epilepticus partial seizures secondarily generalised. In October 2003 her seizures increased in frequency and were accompanied by behavioural abnormalities. A change of antiepileptic drug /AED/ therapy did not improve seizure control. He patient was hospitalised in the neurological and psychiatric wards and was then admitted to the Department of Neurology where she was developed status epilepticus. Neurological examination revealed asymmetry of the tendon reflex L>R. Brain CT scan was normal. The treatment used to resolve status epilepticus included maximum recommended doses of diazepam, clonazepam, valproate solium, phenytoin, phenobarbital, lidocaine, midazolam and 2-days thiopental-inducted coma. The patient was fed through a tube and the formerly used AEDs: TGB, VPA, TPH were continued. Despite this therapy the patient experienced up to 50 seizures daily with an upward rolling of the eyes, blinking, salivation, bradycardia, mouth movements, shoulder jerks and head bend. EEG revealed generalised seizure pathology and CSF analysis showed increased protein levels. Administration of propofol intravenously and levetiracetam through the tube resulted in seizure termination within an hour and improved EEG recording. The propofol therapy caused decreases in arterial blood pressure, witch required a 4-day administration of presser amines. On treatment day 14, the patient was extubated. Her neurological status was good, with no intellectual regression. The patient remained seizure – free for 4 weeks.
    Osiemnastoletnia pacjentka została przeniesiona z oddziału psychiatrycznego. Od 2. roku życia była leczona z powodu padaczki z objawami częściowymi złożonymi z wtórnym uogólnieniem. Etiologia padaczki nieznana. Wielokrotnie hospitalizowana z powodu lekooporności i dwa razy z powodu stanów padaczkowych wtórnie uogólnionych. W październiku bieżącego roku zwiększyła się ilość napadów padaczkowych, którym towarzyszyły zaburzenia zachowania. Zmiana leków przeciwpadaczkowych nie przyniosła efektu. Chora była hospitalizowana na oddziałach neurologicznym i psychiatrycznym. Z powodu licznych napadów częściowych złożonych wtórnie uogólniających się została przyjęta do Kliniki Neurologii, gdzie rozwinął się stan padaczkowy. Badaniem neurologicznym stwierdzono asymetrię odruchów ścięgnistych l>p, tomografia komputerowa głowy była prawidłowa. Nie zdołano przerwać stanu padaczkowego za pomocą zalecanych, maksymalnych dawek diazepamu, klonazepamu, walproinianu sodu, fenytoiny, fenobarbitalu, lidokainy, midazolamu i prowadzonej przez 2 dni śpiączki tiopentalowej. Równocześnie podawano przez sondę żywienie i wcześniej stosowane leki przeciwpadaczkowe: TGB, VPA, TPH. Pomimo intensywnego leczenia obserwowano do 50 napadów na dobę w postaci zwrotu gałek ocznych w górę, mrugania, ślinotoku, bradykardii, niepokoju ruchowego ust, barków i przegięcia głowy. W zapisie EEG stwierdzono uogólnioną patologię napadową. Wykonano badanie płynu mózgowo-rdzeniowego, w którym jedynie poziom białka był podwyższony. Włączono propofol dożylnie oraz lewetiracetam w sondzie, uzyskując ustąpienie napadów w ciągu godziny i poprawę zapisu EEG. Terapii propofolem towarzyszyły spadki ciśnienia tętniczego wymagające podawania amin presyjnych przez 4 dni. W 14. dobie leczenia chorą ekstubowano. Stan neurologiczny był dobry, nie stwierdzono regresji intelektualnej. W ciągu 4 tygodni napadów padaczkowych nie obserwowano.
    Źródło:
    Aktualności Neurologiczne; 2010, 10, 4; 202-205
    1641-9227
    2451-0696
    Pojawia się w:
    Aktualności Neurologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Stan padaczkowy. Obraz kliniczny i postępowanie
    Status epilepticus. Clinical characteristics and management
    Autorzy:
    Mańka, Iwona
    Pierzchała, Krystyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1058184.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    EEG
    benzodiazepines
    general anesthesia
    refractory status epilepticus
    status epilepticus
    stan padaczkowy
    oporny stan padaczkowy
    benzodiazepiny
    znieczulenie ogólne
    Opis:
    Status epilepticus (SE) is a life-threatening emergency in which continuous or recurrent seizures, lasting more than 30 minutes without full recovery of consciousness between seizures occur. Seizures activity lasts more than 60 minutes and fails to respond to appropriate first-line drug treatment in refractory SE. SE is divided into convulsive and nonconvulsive. It may occur in the patients with epilepsy (with low antiepileptic drug serum level), or it may be a symptom of acute (organic or metabolic) lesion of CNS. Management in SE should provide: regular functioning of the respiratory and cardiovascular systems, suppressing seizure activity, compensating metabolic disturbance and then diagnosis and casual treatment. The benzodiazepines followed by phenytoin are the first-line drug. Next, other drugs and finally general anesthesia with using barbiturate or unbarbiturate anesthetic agents. EEG performs an important part in diagnosis and monitoring of SE, especially in refractory SE, where medications are administered to achieve a burst suppression pattern on EEG. Every epileptic seizure, lasting more than 10 minutes, should be considered as a potential status epilepticus.
    Stan padaczkowy (SP) jest stanem zagrożenia życia, w którym występują ciągłe lub powtarzające się napady padaczkowe trwające powyżej 30 minut, pomiędzy którymi pacjent nie odzyskuje w pełni świadomości. W opornym SP aktywność napadowa utrzymuje się powyżej 60 minut i nie odpowiada na leczenie lekami 1. rzutu. SP klinicznie dzielimy na drgawkowy i niedrgawkowy. Może wystąpić u pacjentów z padaczką (przyczyną często jest niski poziom leków przeciwpadaczkowych w surowicy) lub być objawem ostrego (organicznego lub metabolicznego) uszkodzenia OUN. Postępowanie w SP polega na zapewnieniu prawidłowej czynności układów oddechowego i krążenia, opanowaniu wyładowań napadowych, wyrównaniu zaburzeń metabolicznych oraz rozpoznaniu i leczeniu przyczyny. Lekami 1. rzutu są podawane dożylnie benzodiazepiny, a następnie fenytoina. W przypadku braku efektu zaleca się inne leki, a ostatecznie znieczulenie ogólne przy użyciu barbituranów lub niebarbituranowych środków anestetycznych. Badanie EEG odgrywa ważną rolę w rozpoznaniu i monitorowaniu SP – szczególnie opornego, gdzie leki podajemy do uzyskania burst suppression pattern. Każdy napad padaczkowy trwający powyżej 10 minut powinien być traktowany jako potencjalny stan padaczkowy.
    Źródło:
    Aktualności Neurologiczne; 2010, 10, 4; 194-201
    1641-9227
    2451-0696
    Pojawia się w:
    Aktualności Neurologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Stan padaczkowy. Obraz kliniczny i postępowanie
    Autorzy:
    Mańka, Iwona
    Pierzchała, Krystyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1029611.pdf
    Data publikacji:
    2005
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    EEG
    benzodiazepines
    benzodiazepiny
    general anesthesia
    oporny stan padaczkowy
    refractory status epilepticus
    stan padaczkowy
    status epilepticus
    znieczulenie ogólne
    Opis:
    Status epilepticus (SE) is a life-threatening emergency in which continuous or recurrent seizures, lasting more than 30 minutes without full recovery of consciousness between seizures occur. Seizures activity lasts more than 60 minutes and fails to respond to appropriate first-line drug treatment in refractory SE. SE is divided into convulsive and non-convulsive. It may occur in the patients with epilepsy (with low antiepileptic drug serum level), or it may be a symptom of acute (organic or metabolic) lesion of CNS. Management in SE should provide: regular functioning of the respiratory and cardiovascular systems, suppressing seizure activity, compensating metabolic disturbance and then diagnosis and casual treatment. The benzodiazepines followed by phenytoin are the first-line drug. Next, other drugs and finally general anesthesia with using barbiturate or unbarbiturate anesthetic agents. EEG performs an important part in diagnosis and monitoring of SE, especially in refractory SE, where medications are administered to achieve a burst suppression pattern on EEG. Every epileptic seizure, lasting more than 10 minutes, should be considered as a potential status epilepticus.
    Stan padaczkowy (SP) jest stanem zagrożenia życia, w którym występują ciągłe lub powtarzające się napady padaczkowe trwające powyżej 30 minut, pomiędzy którymi pacjent nie odzyskuje w pełni świadomości. W opornym SP aktywność napadowa utrzymuje się powyżej 60 minut i nie odpowiada na leczenie lekami 1. rzutu. SP klinicznie dzielimy na drgawkowy i niedrgawkowy. Może wystąpić u pacjentów z padaczką (przyczyną często jest niski poziom leków przeciwpadaczkowych w surowicy) lub być objawem ostrego (organicznego lub metabolicznego) uszkodzenia OUN. Postępowanie w SP polega na zapewnieniu prawidłowej czynności układów oddechowego i krążenia, opanowaniu wyładowań napadowych, wyrównaniu zaburzeń metabolicznych oraz rozpoznaniu i leczeniu przyczyny. Lekami 1. rzutu są podawane dożylnie benzodiazepiny, a następnie fenytoina. W przypadku braku efektu zaleca się inne leki, a ostatecznie znieczulenie ogólne przy użyciu barbituranów lub niebarbituranowych środków anestetycznych. Badanie EEG odgrywa ważną rolę w rozpoznaniu i monitorowaniu SP – szczególnie opornego, gdzie leki podajemy do uzyskania burst suppression pattern. Każdy napad padaczkowy trwający powyżej 10 minut powinien być traktowany jako potencjalny stan padaczkowy.
    Źródło:
    Aktualności Neurologiczne; 2005, 5, 3; 200-208
    1641-9227
    2451-0696
    Pojawia się w:
    Aktualności Neurologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Udar niedokrwienny mózgu z zakresu unaczynienia tętnicy Percherona imitujący niedrgawkowy stan padaczkowy
    Ischaemic stroke in the artery of Percheron region mimicking nonconvulsive status epilepticus
    Autorzy:
    Borysowicz, Andrzej
    Janik, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1029912.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    niedrgawkowy stan padaczkowy
    tętnica Percherona
    udar mózgu
    Opis:
    The occurrence of a cerebral circulation variant called the artery of Percheron is a rare phenomenon. In the case of its obstruction, the medial fragments of both thalami and sometimes the midbrain become ischaemic. Typical clinical signs include: consciousness and memory disorders, restricted vertical eyeball mobility and pupil reaction pathology. Aetiological factors are usually small vessel disease or cardiogenic embolism. The clinical signs of ischaemic stroke in the artery of Percheron region may mimic nonconvulsive status epilepticus. This article presents a patient with ischaemic stroke within both thalami and mesencephalon, initially diagnosed with and treated for status epilepticus. The exact knowledge of the signs produced by stroke in the artery of Percheron region offers chances for rapid diagnosis and implementation of proper treatment. The article illustrates difficulties associated with the diagnostic process and therapeutic decision-making in patients with atypical signs of stroke.
    Występowanie odmiany unaczynienia mózgu nazywanej tętnicą Percherona jest zjawiskiem rzadkim. W przypadku powstania niedrożności tego naczynia dochodzi do niedokrwienia przyśrodkowych części obu wzgórz i  zmiennie śródmózgowia. Charakterystyczne objawy kliniczne to zaburzenia świadomości i pamięci, ograniczenie ruchomości gałek ocznych w płaszczyźnie wertykalnej oraz patologie dotyczące reakcji źrenic. Czynniki etiologiczne to zazwyczaj choroba małych naczyń lub zatorowość kardiogenna. Objawy kliniczne występujące w związku z niedokrwieniem mózgu z zakresu tętnicy Percherona mogą imitować niedrgawkowy stan padaczkowy. W artykule przedstawiono przypadek chorej z udarem niedokrwiennym w zakresie obu wzgórz i śródmózgowia, u której początkowo rozpoznano i leczono stan padaczkowy. Dokładna znajomość objawów udaru mózgu z zakresu tętnicy Percherona pozwala na szybkie rozpoznanie i wdrożenie właściwego leczenia. Artykuł pokazuje trudności związane z diagnostyką i podejmowaniem decyzji terapeutycznych u pacjentów z nietypowymi objawami udaru mózgu.
    Źródło:
    Aktualności Neurologiczne; 2017, 17, 3; 162-166
    1641-9227
    2451-0696
    Pojawia się w:
    Aktualności Neurologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zespół padaczkowy zależny od infekcji przebiegającej z gorączką (FIRES) – aktualny stan wiedzy
    Febrile infection-related epilepsy syndrome (FIRES) –a current approach
    Autorzy:
    Danel-Leśkow, Emilia
    Jóźwiak, Sergiusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2118807.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Neurologów Dziecięcych
    Tematy:
    FIRES
    stan padaczkowy
    drgawki
    gorączka
    dieta ketogenna
    status epilepticus
    seizures
    fever
    ketogenic diet
    Opis:
    Zespół FIRES jest to rzadki zespół padaczkowy o nieznanej etiologii. Charakteryzuje się opornymi na leczenie napadami drgawkowymi u wcześniej zdrowych dzieci. Występuje on najczęściej u dzieci w wieku szkolnym po niespecyficznej chorobie przebiegającej z gorączką. Przebieg kliniczny jest poważny, często powikłany stanem padaczkowym, wymagający różnicowania z zapaleniem mózgu. Śmiertelność w ostrej fazie dochodzi do 30%. Ze względu na podostry przebieg kliniczny zespół FIRES stwarza duże trudności diagnostyczne. Według naszego rozeznania niniejsze opracowanie jest pierwszym na ten temat w polskim piśmiennictwie medycznym.
    FIRES is a rare epileptic syndrome of unknown etiology. It is characterized by refractory status epilepticus in previously healthy children. It occurs most often in school-aged children just after a nonspecific febrile illness. Clinical course is severe, often complicated by status epilepticus, requiring differential diagnosis with encephalitis. Mortality is high, reaching in acute phase 30%. Due to subacute clinical course the FIRES causes significant diagnostic difficulties. According to our knowledge, this study is the first one on this subject in Polish medical literature.
    Źródło:
    Neurologia Dziecięca; 2016, 25, 51; 39-42
    1230-3690
    2451-1897
    Pojawia się w:
    Neurologia Dziecięca
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zastosowanie topiramatu w leczeniu stanu padaczkowego
    Usefulness of topiramate in status epilepticus treatment
    Autorzy:
    Kaczorowska, Beata
    Przybyła, Monika
    Chudzik, Wiesław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1061301.pdf
    Data publikacji:
    2006
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    antiepileptic drugs
    epilepsy
    status epilepticus drug-resistant
    topiramate
    treatment
    leczenie
    leki przeciwpadaczkowe
    padaczka stan padaczkowy lekooporny
    topiramat
    Opis:
    Status epilepticus or continuous seizures occur as a result of many hard disorders and complications in epilepsy which appear in brain on different backgrounds. Most often these cases may become serious danger for the patient’s life, so they demand immediate intervention and appropriate treatment. Particularly it concerns convulsion epilepsy seizure, appearing with metabolic disorders, which lead to acidosis and brain oedema. The aim of pharmacological treatment of status epilepticus is to stop its clinical symptoms (seizures and its other forms) as quickly as possible and to normalize its bioelectric exponent EEG. Giving the classic drugs (benzodiazepines, phenytoin, phenobarbital – phenobarbiturates, sodium valproate) not always helps to take control over this state. In case of the lack of results of this treatment one may try to use the drugs of new generation. Last days there have appeared some information concerning the efficiency of topiramate treatment in status epilepticus unresponsive to traditional pharmacological therapies. The authors present a case of a 26-year-old patient with partial epileptic attack with secondary generalization, in whom there occurred status epilepticus resistant to treatment with commonly applied drugs. Only the administration of topiramate did allow to control the status epilepticus.
    Stan padaczkowy lub napady gromadne są wyrazem wielu ostrych zaburzeń i komplikacji w przebiegu padaczki zachodzących w mózgu na różnym tle. Są to w większości przypadków stany zagrażające życiu pacjenta, wymagają więc pilnej interwencji i odpowiedniego leczenia. Dotyczy to szczególnie napadów padaczkowych drgawkowych, przebiegających z zaburzeniami metabolicznymi, prowadzącymi do kwasicy i obrzęku mózgu. Celem farmakologicznego leczenia stanu padaczkowego jest jak najszybsze przerwanie jego objawów klinicznych (drgawek i innych jego form) oraz doprowadzenie do normalizacji jego bioelektrycznego wykładnika w badaniu EEG. Podawanie klasycznych leków (benzodiazepin, fenytoiny, fenobarbitalu czy walproinianu sodu) nie zawsze pozwala na opanowanie tego stanu. W przypadku nieskuteczności tego leczenia można podejmować próby stosowania leków nowej generacji. W ostatnim okresie pojawiło się kilka doniesień na temat skuteczności topiramatu w stanie padaczkowym opornym na leczenie tradycyjnymi lekami. Autorzy przedstawiają przypadek 26-letniego chorego z napadami częściowymi złożonymi wtórnie uogólniającymi się, u którego wystąpił stan padaczkowy niepoddający się leczeniu lekami powszechnie stosowanymi. Dopiero zastosowanie topiramatu, podawanego przez sondę żołądkową w postaci rozkruszonych tabletek, pozwoliło na opanowanie stanu padaczkowego.
    Źródło:
    Aktualności Neurologiczne; 2006, 6, 3; 191-194
    1641-9227
    2451-0696
    Pojawia się w:
    Aktualności Neurologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zastosowanie topiramatu w leczeniu stanu padaczkowego
    Usefulness of topiramate in status epilepticus treatment
    Autorzy:
    Kaczorowska, Beata
    Przybyła, Monika
    Chudzik, Wiesław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1058200.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    antiepileptic drugs
    epilepsy
    status epilepticus drug-resistant
    topiramat
    topiramate
    treatment
    stan padaczkowy lekooporny
    leczenie
    padaczka
    leki przeciwpadaczkowe
    Opis:
    Status epilepticus or continuous seizures occur as a result of many hard disorders and complications in epilepsy which appear in brain on different backgrounds. Most often these cases may become serious danger for the patient’s life, so they demand immediate intervention and appropriate treatment. Particularly it concerns convulsion epilepsy seizure, appearing with metabolic disorders, which lead to acidosis and brain oedema. The aim of pharmacological treatment of status epilepticus is to stop its clinical symptoms (seizures and its other forms) as quickly as possible and to normalize its bioelectric exponent EEG. Giving the classic drugs (benzodiazepines, phenytoin, phenobarbital – phenobarbiturates, sodium valproate) not always helps to take control over this state. In case of the lack of results of this treatment one may try to use the drugs of new generation. Last days there have appeared some information concerning the efficiency of topiramate treatment in status epilepticus unresponsive to traditional pharmacological therapies. The authors present a case of a 26-year-old patient with partial epileptic attack with secondary generalization, in whom there occurred status epilepticus resistant to treatment with commonly applied drugs. Only the administration of topiramate did allow to control the status epilepticus.
    Stan padaczkowy lub napady gromadne są wyrazem wielu ostrych zaburzeń i komplikacji w przebiegu padaczki zachodzących w mózgu na różnym tle. Są to w większości przypadków stany zagrażające życiu pacjenta, wymagają więc pilnej interwencji i odpowiedniego leczenia. Dotyczy to szczególnie napadów padaczkowych drgawkowych, przebiegających z zaburzeniami metabolicznymi, prowadzącymi do kwasicy i obrzęku mózgu. Celem farmakologicznego leczenia stanu padaczkowego jest jak najszybsze przerwanie jego objawów klinicznych (drgawek i innych jego form) oraz doprowadzenie do normalizacji jego bioelektrycznego wykładnika w badaniu EEG. Podawanie klasycznych leków (benzodiazepin, fenytoiny, fenobarbitalu czy walproinianu sodu) nie zawsze pozwala na opanowanie tego stanu. W przypadku nieskuteczności tego leczenia można podejmować próby stosowania leków nowej generacji. W ostatnim okresie pojawiło się kilka doniesień na temat skuteczności topiramatu w stanie padaczkowym opornym na leczenie tradycyjnymi lekami. Autorzy przedstawiają przypadek 26-letniego chorego z napadami częściowymi złożonymi wtórnie uogólniającymi się, u którego wystąpił stan padaczkowy niepoddający się leczeniu lekami powszechnie stosowanymi. Dopiero zastosowanie topiramatu, podawanego przez sondę żołądkową w postaci rozkruszonych tabletek, pozwoliło na opanowanie stanu padaczkowego.
    Źródło:
    Aktualności Neurologiczne; 2010, 10, 4; 218-220
    1641-9227
    2451-0696
    Pojawia się w:
    Aktualności Neurologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nonconvulsive status epilepticus in the course of Hashimoto’s encephalopathy – case report
    Niedrgawkowy stan padaczkowy w przebiegu Encefalopatii Hashimoto – opis przypadku
    Autorzy:
    Rauszer-Szopa, Agata
    Gajewska, Gabriela
    Kapcia, Katarzyna
    Szewczyk-Urgacz, Danuta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1035405.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
    Tematy:
    hashimoto’s encephalopathy
    nonconvulsive status epilepticus
    electroencephalography
    dementia
    thyroid antibodies
    corticoids
    encefalopatia hashimoto
    niedrgawkowy stan padaczkowy
    elektroencefalografia
    zespół otępienny
    przeciwciała przeciwtarczycowe
    glikokortykosterydy
    Opis:
    Hashimoto’s encephalopathy (HE) is a rare neurologic syndrome that can accompany Hashimoto’s disease or occur independently. The spectrum of symptoms – broad and uncharacteristic – hinders the diagnostic process. Hashimoto’s encephalopathy can resemble every kind of delirium disease and rapidly progressive dementia, which is why the case report presented in the paper is significant for doctors of all specialisations. The majority of patients are in the euthyroid state. The course of the illness may be acute stroke-like or with psychiatric symptoms and epileptic seizures. HE is most often diagnosed by excluding other causes of neurological disorders, and by identifying encephalopathy and high levels of thyroid peroxidase and thyreoglobulin antibodies, which is crucial for a quick and accurate diagnosis. Cerebro-spinal fluid examination and electroencephalography are also very useful. Therapy with steroids is the treatment of choice, however, if no clinical improvement is apparent or resistance to steroids occurs, other methods like plasmapheresis, immunoglobulins, immunosuppression or biological drugs are used. Quick and accurate diagnosis followed by appropriate treatment ensures a promising prognosis.
    Encefalopatia Hashimoto (EH) jest rzadkim zespołem neurologicznym, mogącym towarzyszyć chorobie Hashimoto albo występować niezależnie od niej. Spektrum objawów – szerokie i niecharakterystyczne – utrudnia proces diagnostyczny. Encefalopatię Hashimoto mogą przypominać wszelkie choroby związane z zespołem majaczenia i szybko postępującym otępieniem, dlatego przedstawiony w pracy opis przypadku jest istotny dla lekarzy wszystkich specjalności. Większość pacjentów znajduje się w stadium eutyreozy. Przebieg choroby może być ostry udaropodobny lub z przewagą objawów psychiatrycznych i z napadami padaczkowymi. Rozpoznanie stawia się najczęściej poprzez wykluczenie innych przyczyn zaburzeń neurologicznych oraz stwierdzenie encefalopatii i wysokiego miana przeciwciał przeciwtarczycowych. U prawie wszystkich pacjentów stwierdza się podwyższony poziom przeciwciał przeciwko peroksydazie tarczycowej oraz tyreoglobulinie, dlatego badanie poziomu przeciwciał stanowi podstawę szybkiej i trafnej diagnozy. Pomocne w rozpoznaniu jest również badanie płynu mózgowo-rdzeniowego oraz badanie elektroencefalograficzne. Leczeniem z wyboru jest przewlekła sterydoterapia, natomiast w przypadku braku poprawy lub steroidooporności stosuje się inne metody, takie jak plazmafereza, immunoglobuliny, immunosupresja czy leczenie biologiczne. W przypadku postawienia szybkiej i trafnej diagnozy oraz włączenia odpowiedniego leczenia, rokowanie jest dobre.
    Źródło:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2019, 73; 226-235
    1734-025X
    Pojawia się w:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-10 z 10

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies