Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "stała formacja" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Propozycje realizacji duszpasterstwa pielgrzymkowego w okresie między pieszymi pielgrzymkami
Proposals for the realization of pilgrimage pastoral care in periods between foot pilgrimages
Autorzy:
Żochowski, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1019524.pdf
Data publikacji:
2019-12-30
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
pilgrimage
pastoral care
continual formation
diocese
pielgrzymka
duszpasterstwo
stała formacja
diecezja
Opis:
W chrześcijańskiej duchowości – w zasadzie od początków istnienia chrześcijaństwa – ważne miejsce zajmuje praktyka pielgrzymowania do miejsc świętych. Wyraża ona między innymi fakt bycia na ziemi pielgrzymem, który nie ma tu swojego trwałego i ostatecznego miejsca. Podejmowanie pielgrzymek wiązało się także z praktykami pokutnymi, z decyzjami o nawróceniu, zmianie życia. W latach 80. i 90. XX wieku w Polsce nastąpiło ożywienie praktyki pielgrzymowania. Duszpasterze dość szybko zauważyli, że to jednorazowe wydarzenie powinno znaleźć kontynuację w różnych inicjatywach duszpasterskich realizowanych w czasie między pielgrzymkami. Niniejsze opracowanie – oparte na doświadczeniach pielgrzymowania z lat przełomu XX i XXI wieku – prezentuje sposoby ciągłej formacji pielgrzymów na płaszczyznach: ogólnopolskiej, diecezjalnej i grupy pielgrzymkowej.
From the beginning of Christianity, the practice of pilgrimaging to holy places has been an important factor of Christian spirituality. It expresses, among other things, the fact that all men are pilgrims in this world without a permanent and ultimate place here. The undertaking of pilgrimages was also connected with penitential practices, decisions of conversion and change of life. In the 1980s and 1990s there was a revival of the practice of pilgrimaging. Pastors soon realized that this one-time event should find a continuation in various pastoral initiatives realized in the period between pilgrimages. The present study is based on the experiences of pilgrimaging in the years at the turn of the 21st century and describes ways of a continual formation of pilgrims on the following planes: national, diocesan and the pilgrim group.
Źródło:
Teologia Praktyczna; 2019, 20; 177-187
1642-6738
Pojawia się w:
Teologia Praktyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stała formacja prezbiterów do duszpasterstwa rodzin wyzwaniem nowej ewangelizacji
Permanent Formation of Priests for the Pastoral Care of Families as the Challenge of the New Evangelization
Autorzy:
Polak, Mieczysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1047606.pdf
Data publikacji:
2017-03-02
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
priest
pastoral care of family
permanent formation
new evangelization
duszpasterz
duszpasterstwo rodzin
stała formacja
nowa ewangelizacja
Opis:
Formacja stała prezbiterów do duszpasterstwa rodzin jest kontynuacją formacji seminaryjnej. Jest ona jednym z elementów pastoralnej tożsamości prezbitera i ważnym wyzwaniem nowej ewangelizacji. Stała formacja prezbitera jest ostatecznie autoformacją. Niniejszy artykuł przedstawia zagadnienie stałej formacji prezbitera do duszpasterstwa rodzin. Ukazuje istotę tej formacji, jej zasady, cele, zadania i formy realizacji. Źródła opracowania stanową oficjalne wypowiedzi Kościoła oraz literatura przedmiotu.
The permanent formation of priests for pastoral care of families is a continuation of seminary formation. It is one of the elements of pastoral identity of a priest and an urgent challenge of the new evangelization. The priestly formation is ultimately a self-formation. This article presents the issue of the permanent formation of priests for the pastoral care of families. It reveals the essence, principles, objectives of this formation, and methods for the implementation. The article is based on the official teaching of the Church and theological literature.
Źródło:
Teologia i moralność; 2016, 11, 2(20); 135-148
1898-2964
2450-4602
Pojawia się w:
Teologia i moralność
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Formacja teologiczna w ordo virginum
Theological Formation in the Ordo Virginum
Autorzy:
Stypułkowska, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20312172.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
stan dziewic
formacja przed konsekracją
formacja stała
order of virgins
pre-consecration formation
permanent formation
Opis:
Niniejsze opracowanie koncentruje się na formacji początkowej, formacji przed konsekracją i formacji permanentnej dziewic konsekrowanych żyjących w świecie, które reprezentują indywidualną formę życia konsekrowanego. Mowa jest w nim o dwóch wymiarach formacji, wynikających z charakteru stanu dziewic: chrystocentrycznym i eklezjalnym. Wymiar chrystocentryczny dotyczy problemów związanych z nawiązaniem ścisłej relacji z Chrystusem, natomiast wymiar eklezjalny dotyczy służby Kościołowi. Obydwa wymiary związane są z działaniem Ducha Świętego, dlatego szczególną uwagę zwrócono na charyzmaty. Artykuł porusza także problematykę osób odpowiedzialnych za proces formacji, w tym szczególnie samej kandydatki czy kobiety konsekrowanej. Omówiono także formy wychowania odpowiednie dla dorosłych, które mogą być stosowane w formacji osób konsekrowanych oraz inne szczegółowe zagadnienia dotyczące formacji.
This study focuses on the initial formation, pre-consecration formation, and permanent formation of consecrated virgins living in the world who represent an individual form of consecrated life. It speaks of two dimensions of formation resulting from the nature of the state of virgins: Christocentric and ecclesial. The Christocentric dimension concerns the problems of establishing a close relationship with Christ, while the ecclesial dimension concerns service to the Church. Both dimensions are related to the work of the Holy Spirit, therefore special attention has been given to charisms. The article also addresses the issue of those responsible for the formation process, especially the candidate or consecrated woman herself. It also deals with the forms of education suitable for adults, which can be applied in the formation of consecrated persons, and other specific issues concerning formation.
Źródło:
Analecta Cracoviensia; 2020, 52; 89-129
2391-6842
0209-0864
Pojawia się w:
Analecta Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Holy Spirit and the Ongoing Formation of Presbyters
Autorzy:
Lipiec, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1044139.pdf
Data publikacji:
2020-06-26
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Duch Święty
formacja stała prezbiterów
formacja permanentna prezbiterów
formacja kapłanów
formacja kapłańska
Holy Spirit
ongoing formation of presbyters
permanent formation of presbyters
formation of priests
priestly formation
Opis:
The Holy Spirit plays a significant role in the process of the ongoing formation of priests. His activity can be perceived in three aspects. (1) He strengthens the charism given during the ordination to the priesthood in such a way that the presbyter is in constant connection with the Father and with the Son. (2) The Third Person of the Holy Trinity raises anew the pastoral love which is necessary for fulfilling the mission of priesthood and which leads to (3) the deepening of the bond between the priest and God. This enhances the priest's pursuit of his own holiness. The priest should actively respond to the Holy Spirit, Who initiates the contact by his engagement, and he should cooperate with Him for the sake of the salvation of the faithful, in order to build God's Kingdom on earth.
Duch Święty odgrywa znaczącą rolę w formacji stałej kapłanów. Jego działanie można postrzegać w trzech aspektach. Podtrzymuje On charyzmat dany podczas święceń prezbiteratu tak, że prezbiter trwa w łączności z Ojcem i Synem. Trzecia Osoba Trójcy Świętej rozpala na nowo miłość pasterską, konieczną do wypełnienia posłannictwa kapłańskiego, a także dąży do pogłębienia więzi między kapłanem a Bogiem. Dzięki temu sprzyja dążeniu prezbitera do osiągnięcia świętości osobistej. Wychodzącemu z inicjatywą Duchowi Świętemu kapłan powinien odpowiedzieć czynnym zaangażowaniem i podejmować współpracę z Nim dla zbawienia wierzących i w celu budowania Królestwa Bożego na ziemi.
Źródło:
Verbum Vitae; 2020, 37, 1; 271-279
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
La figura e la missione del diacono permanente secondo ‘Direttorio per il ministero e la vita dei diaconi permanenti
The Figure and Mission of the Permanent Diaconate according to the ‘Directory for the Ministry and Life of Permanent Deacons
Autorzy:
Selejdak, Ryszard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1035597.pdf
Data publikacji:
2020-12-05
Wydawca:
Akademia Katolicka w Warszawie
Tematy:
diakonat
diakoni stali
inkardynacja
obowiązki i prawa diakonów
diakonia Słowa
liturgii i miłosierdzia
misja kanoniczna
duchowość diakońska
formacja stała diakonów
Diaconate
Permanent Diaconate
Incardination
Obligations and Rights of Deacons
Service of the Word
the Liturgy and of Charity
Canonical Mission
Diaconal Spirituality
Ongoing Formation of Permanent Deacons
Opis:
On 22 February 1998, the Congregation for the Clergy published the Directory for the Ministry and Life of Permanent Deacons. The document, which is divided into four parts, presents the juridical status of the Deacon, together with his ministry, spirituality and ongoing formation. According to the Directory, the diaconate has its source in the consecration and mission of Christ, wherein the Deacon is called to participate. Through the imposition of hands and the prayer of consecration, he is constituted a sacred minister and a member of the hierarchy. This condition determines his theological and juridical status in the Church. At the moment of Admission to Candidacy, all prospective Deacons are obliged to clearly express, in writing, their intention to serve the Church for the rest of their lives in a given territorial or personal circumscription, or in an Institute of Consecrated Life, or a Society of Apostolic Life, who have the faculty to incardinate. Acceptance of this written request is reserved for the competent Ordinary of the candidate. Incardination is a juridical bond that has ecclesiological and spiritual value in that it expresses the ministerial commitment of the Deacon to the Church. By virtue of the Order received, Deacons are united together in sacramental fraternity. The status of Deacons also comprises specific obligations and rights, envisioned in cann. 273- 283 of the Code of Canon Law, where it speaks about the obligations and rights of clerics. The Directory recalls the tri-partite description of diaconal ministry given at the Second Vatican Council: service of the Liturgy, the Word and of Charity. Deacons can preside at the Liturgy of the Word, administer Baptisms, conserve and distribute the Eucharist, assist at and bless marriages in the name of the Church, bring Viaticum to the dying, read the Scared Scriptures to the faithful, instruct and exhort the People of God, preside at worship and prayer services, administer sacramentals, preside over funeral and burial rites, together with performing works of charity and support. The document by the Congregation for the Clergy underlines that diaconal spirituality has its foundation in the sacramental grace that is engraved in the Deacon’s soul, calling him to a complete gift of his person in the service of God in the Church. This spirituality is eminently Christological as it is intimately characterised by a spirit of service. With the diaconate, one seeks to imitate Christ who came to serve and not to be served. The Directory for the Ministry and Life of Permanent Deacons highlights the importance of ongoing formation for Deacons. Commitment is required here in continuity with the supernatural calling to a ministry of service in the Church, which together with initial formation, form part of a singular and organic Christian and diaconal journey. The document delineates four stages of formation: human, spiritual, intellectual and pastoral. The ecclesiastical norms recall that ongoing formation has the following characteristics: obligatory, universal, interdisciplinary, profound, scientific and propaedeutic of apostolic life. Deacons themselves are the primary agents of their ongoing formation, along their perennial journey of conversion. By their side stand the bishop and his Presbyterate, who have the task of helping them overcome any dualism or rupture between their secular lives and their diaconal spirituality, whilst also aiding them to respond generously to the demands and the responsibilities that the Lord has entrusted to them through the Sacrament of Holy Orders.
Źródło:
Warszawskie Studia Teologiczne; 2020, 33, 2; 46-69
0209-3782
2719-7530
Pojawia się w:
Warszawskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies